Τι κοινό έχουν ο Αρχιεπίσκοπος, οι Μητροπολίτες, ο μακαριστός π. Αυγουστίνος Καντιώτης και τα Θρησκευτικά;

Τα ίδια συμβαίνουν έως σήμερα και μάλλον θα συμβαίνουν πάντοτε έως της συντελείας των αιώνων

Τι κοινό έχουν ο Αρχιεπίσκοπος, οι Μητροπολίτες, ο μακαριστός π. Αυγουστίνος Καντιώτης και τα Θρησκευτικά;

Διαβάζοντας το παρακάτω κείμενο ίσως εντοπίσετε τις ομοιότητες αλλά και τις διαφορές!!!

15η Νοεμβρίου 1964 

Μια άγνωστη για πολλούς ημερομηνία.

Μετά απο 4 ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ

Ο «βεβηλώνων τον άμβωνα» ιεροκήρυκας μπορεί τώρα να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του

Η 15η Νοεμβρίου 1964, για όσους ασχολούνται με την ιστορία του νεοελληνικού χριστιανικού κινήματος, είναι ημέρα ιστορική, αποτελεί δε σταθμό στην προσπάθεια ανακτήσεως των πνευματικών δικαιωμάτων των λαϊκών στο χώρο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή με πρωτοβουλία της Πανελληνίου Ενώσεως Νέων Θεολόγων συγκροτήθηκε στην Αθήνα ογκώδες συλλαλητήριο εναντίον της εκπαιδευτικής μεταρρυθμίσεως, του τότε Γεν. Γραμματέως του Υπουργείου Παιδείας Ευαγγέλου Παπανούτσου, γνωστού ορθολογιστή, άθεου και αμοραλιστή παιδαγωγού και φιλοσόφου. Εναντίον της εκπαιδευτικής μεταρρυθμίσεως του Ευάγ. Παπανούτσου, έγραψε ο τότε ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αυγουστίνος Καντιώτης στη «Σπίθα», συμμετέσχε δε και ομίλησε στο προαναφερθέν συλλαλητήριο στο κινηματοθέατρο «Ακροπόλ» την 15η Νοεμβρίου 1964. 

Στην ομιλία του εκείνη στηλίτευσε την δυσμενή έναντι της Εκκλησίας τακτική του Υπουργείου Παιδείας και έκανε έκκληση στην Ιερά Σύνοδο να επιληφθεί του ανωτέρω θέματος. 

    Δυστυχώς όμως, οι αρχιερείς που τότε κρατούσαν για μια ολόκληρη πενταετία τις Μητροπόλεις κενές για επιτύχουν επαναφορά του επάρατου μεταθετού, βρήκαν ευκαιρία για να έλθουν σε συναλλαγή με την πολιτεία. Δώστε μας το μεταθετό να μην πολεμήσουμε τον Παπανούτσο! Γι’ αυτό δεν εξεδικάσθησαν και οι μηνύσεις προς την Ιεράν Σύνοδον εναντίον του Παπανούτσου, ο δε τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος απέκρουε το μεταθετό με αγανάκτηση και ως αντιπολίτευση και ως συμπολίτευση, μετά τη στάση της Συνόδου έδωσε υποσχέσεις και ελπίδες… Ας τα προσέξουμε αυτά γιατί οι καιροί επαναλαμβάνονται. 

2ο ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ

    Η ένοχη στάση της Επισήμου Εκκλησίας, έδωσε αφορμή να συγκροτηθεί δεύτερο ογκωδέστερο συλλαλητήριο στο «Ακροπόλ», την 7ην Φεβρουαρίου του 1965. Η Σύνοδος κινουμένη «εν πνεύματι αγίω» απηγόρευσε την συμμετοχή κληρικών στο εν λόγω συλλαλητήριο. Παρά ταύτα ο π. Αυγουστίνος προσήλθε, ομίλησε μετά δριμύτητας, κατήγγειλε την αισχρή συναλλαγή μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας και με γλώσσα ωμή και τολμηρά ζήτησε κάθαρση της Εκκλησιαστικής Διοικήσεως εκ των φαύλων και αναξίων κληρικών. Η Σύνοδος χαρακτήρισε κατά τα συνήθη στην Εκκλησιαστική Διοίκηση τακτική το ψήφισμα της συγκεντρώσεως στο «Ακροπόλ» ως «υβριστικό», και διέταξε ανακρίσεις κατά του ιεροκήρυκα Αυγουστίνου Καντιώτη. 

3ο ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 

    Την 14ην Μαρτίου Κυριακή της Ορθοδοξίας συγκροτείται στο «Ακροπόλ» τρίτο συλλαλητήριο ογκωδέστερο του προηγούμενου. Κύριο θέμα το Μεταθετό, το οποίο υπήρξε η αιτία συναλλαγής Εκκλησιαστικής και Πολιτικής Διοικήσεως. Στις 30 Μαρτίου, η σύνοδος χάνει εντελώς τον έλεγχο των πράξεων της, απαγορεύει στον π. Αυγουστίνο το κήρυγμα ενώ οι ανακρίσεις κατ’ αυτού δεν είχαν περατωθεί και εις ανακοίνωσή της στις εφημερίδες αναφέρει, ότι ο ιεροκήρυκας βεβηλώνει τον άμβωνα! 

    Η πρωτοφανής παρανομία και συκοφαντία της Συνόδου εις βάρος του π. Αυγουστίνου, προκαλεί αγανάκτηση του Πανελληνίου. Και όσοι είχαν δυσαρεστηθεί εκ της πολεμικής εναντίον του Παπανούτσου τάσσονται τώρα υπέρ αυτού. Ολόκληρος ο τύπος, αντιπολιτεύσεως και συμπολιτεύσεως, επί σειρά ημερών γράφει καυστικότατα άρθρα για την εμπάθεια της Συνόδου. 20 βουλευτές καταθέτουν ερωτήσεις στη Βουλή δια την φασιστική στάση των επισκόπων. Τηλεγραφήματα και επιστολές κατακλύζουν την Εκκλησιαστική Διοίκηση. Άνθρωποι του λαού καταγανακτισμένοι, σταματούν αρχιερείς μέσα στους δρόμους και τους ελέγχουν για τον εκπεσμό τους. Η κατακραυγή τύπου και λαού γίνεται συνεχώς πιο έντονη. Για την Σύνοδο όμως πέρα βρέχει. 

4ο ΣΥΛΛΑΛΗΤΉΡΙΟ 

    Στις 11 Απριλίου συγκροτείται το 4ον συλλαλητήριο που είναι το ογκωδέστερο όλων των προηγουμένων. Ο λαός διαδηλώνει την οργή του για την πρωτοφανή αυθαιρεσία της Συνόδου. Οι ομιλητές καταφέρονται με ασυνήθιστη βιαιότητα εναντίον της Συνόδου. Η πίεση για την Σύνοδο γίνεται καταθλιπτική και αφόρητος. Εν τέλει την Μ. Τρίτη 21 Απριλίου, αφού περατώθηκαν οι ανακρίσεις η Σύνοδος εκδίδει απαλλακτικό βούλευμα και το κοινοποιεί στον π. Αυγουστίνο και στον τύπο ‘ότι αίρεται η απαγόρευση του κηρύγματος. Ο «βεβηλώνων τον άμβωνα» ιεροκήρυκας μπορεί τώρα να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του. 

  Ο θρυλικός εκείνος αγών δεν πρέπει να μείνει άγνωστος. 

    Ο αγών αυτός έδειξε μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φθάσει η παρρησία του εργάτου του Ευαγγελίου. Αλλά και μέχρι ποιού σημείου φθάνει η μοχθηρία, η αυθαιρεσία, το πείσμα και η αναισθησία απίστων αντιπροσώπων του Κυρίου. 

    Ο αγών αυτός δείχνει τα καθήκοντα αλλά και τα δικαιώματα του πιστού λαού ο οποίος έχει παραγκωνισθεί τελείως από τα τεκταινόμενα στην ζωή της Εκκλησίας. Πιστεύουμε ότι αγωνιστικοί εργάτες του Ευαγγελίου θα λαμβάνουν ενίσχυση στις δικές τους εκκλησιαστικές δοκιμασίες. Επίσκοποι δε στους οποίους η μέθη του αξιώματος δεν τους έχει φέρει εις αναισθησία, θα συνετίζονται διαβάζοντας τα φοβερά ολισθήματα των συναδέλφων τους. 

    Τα ανωτέρω ελήφθησαν από το βιβλίο «Απολογία του ιεροκήρυκος αρχιμ. Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου» έκδοσις συνδέσμου φοιτητών «Ασπίς της Ορθοδοξίας» Αθήναι 1965 και παρετέθησαν εν περιλήψει και σε πιο απλή γλώσσα. Παρακαλούμε την Αδελφότητα του «Σταυρού», εάν είναι δυνατόν, να επανεκδοθεί το τόσο πολύτιμο χρονικό εκείνης της εποχής.

(Κείμενο αλιευμένο από το Facebook)

Δυστυχώς, τα ίδια συμβαίνουν έως σήμερα και μάλλον θα συμβαίνουν πάντοτε έως της συντελείας των αιώνων!!! 
ΠΗΓΗ