Ανίερος
Ενδοτισμός της Διοικούσης Εκκλησίας
Η αδράνεια της
Διοικούσας Εκκλησίας ως προς την ανάδειξη μειζόνων ζητημάτων της τρέχουσας
πολιτικής (ουχί κομματικής) καθώς και
της κοινωνικής επικαιρότητας την καθιστά αφ’ εαυτής, εις το περιθώριο των
εξελίξεων, δίχως να μεταλαμπαδεύει το σύγχρονο μήνυμα της Χριστιανικής
διδασκαλίας προς την νέα γενιά.
Ο προοδευτισμός
δήθεν ορισμένων εξαντλείται σε άτοπους νεωτερισμούς, επί της ουσίας όμως όζει η
αδράνεια της Διοικούσης Εκκλησίας, περί της ορθής αναφοράς, βάσει του
Συντάγματος και της Ε.Σ.Δ.Α, των Ελλήνων πολιτών, να διδάσκονται το Ορθόδοξο
δόγμα (άρθρο, 3, 13, 16 του Συντάγματος) εις τα σχολεία, παρά τις αποφάσεις του
Σ.Τ.Ε και τον αξιέπαινο εργώδη και επίμοχθο αγώνα της Π.Ε.Θ, με αποτέλεσμα να
κατισχύει ανυπερθέτως μία τάση περιθωριοποιήσεως της Εκκλησίας και εν ταυτώ της
αειζώου παραδόσεώς μας, μεταλλάσσοντας την, απλώς σε μία ρητορική άκαιρης εσχατολογίας.
Η απονευρωμένη
αυτή μη διεκδικητική στάση της Διοικούσας Εκκλησίας και η απόλυτη ανοχή απάντων
των προσβολών, εισέτι και της χυδαίας και ιταμής επιθέσεως κατά του Αχράντου Μυστήριού
της Θείας Μεταλήψεως, αναδυομένης από γνωστούς κύκλους, οι οποίοι όπως
πλειστάκις δια του σεπτού τούτου βήματος, έχω επισημάνει, πρόκειται δια τους
αφανείς πλην γνωστούς βυσσοδόμους, οι οποίοι απεργάζονται την προαγωγή του αφελληνισμού,
λίαν επισήμως δια της επιμελούς μεθοδεύσεως του διαχωρισμού της Εκκλησίας από
την Πολιτεία, ενόψει της επικείμενης Συνταγματικής αναθεωρήσεως.
Ήδη προλειάνουν
το έδαφος ποικιλοτρόπως, δια της επιτροπής συμπληρώσεως 200 χρόνων, από την
έκρηξη του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα, όπου τα έμμισθα φερέφωνα και τα
καταδήλως μίσθαρνα όργανα του εξω-εθνικού συστήματος, καλλιεργούν υποδορίως και
εσκεμμένως την καθολική έλλειψη σεβασμού προς την Ιστορία και προς την μνήμη
των αγωνισαμένων δια την εθνικής μας ανεξαρτησία.
Η χυδαιότητα αυτή
και ανίερη στάση της εν λόγω επιτροπής, υπό κανονικές συνθήκες και υπό την
εκκωφαντική αντίδραση του Μακαριστού Χριστόδουλου, θα προξενούσε θύελλα
αντιδράσεων και τεκτονικές αλλαγές εις βάση της κοινωνίας όπου θα αφύπνιζε
συλλήβδην την κοινωνία, ενώ σήμερον, όλα επιτρέπονται, η καθύβριση της
Ορθοδοξίας, η κατασυκοφάντηση των Ιερών Μυστηρίων, η ποινικοποίηση της
περιφοράς του Επιταφίου και η Αφή του Αγίου Φωτός, τα πάντα είναι θεμιτά και
«καθαγιάζονται» υπό το όραμα της παγκοσμιοποιήσεως του Οικουμενισμού.
Οι ψευδεπίγραφα
προοδευτικοί κύκλοι, εργαλειοποιούν την Εκκλησία, προκειμένου να πλήξουν το
έθνος, να αποσυνδέσουν την Ελλάδα από την Ρωμιοσύνη, ενώ ταυτόχρονα διαβάλλουν
την Εκκλησία, αναγορεύοντας την , καταφρονητικά, ως έναν παρωχημένο μεσαιωνικό
θεσμό, ο οποίος πρεσβεύει τον σκοταδισμό και τον φονταμενταλισμό, καθότι δεν
απηχεί δήθεν κάτι σύγχρονο προς την κοινωνία και τον πολιτισμό.
Εν ολίγοις δηλαδή
εξομοιώνουν ανιστόρητα την Ορθοδοξία με την αλλοτριωμένη Χριστιανοσύνη και τον
πολύ-διασπασμένο προτεσταντισμό, αποκηρύττοντας την ως έκφανση ενός μιαρού
συντηρητισμού ο οποίος διαλέγεται με
τους σημερινούς εκσυγχρονιστές απογόνους του Γαλλικού Διαφωτισμού.
Ο ολετήρας της Παγκοσμιοποιήσεως
εισβάλει και εις τις Θεολογικές Σχολές, με Καθηγητές οι οποίοι, διδάσκουν ως οιονεί «εκπρόσωποι τύπου» αριστερίστικων ή
φιλελεύθερων κομμάτων, άνευ ουδενός σοβαρού επιστημονικού υποβάθρου, λαμβάνοντας
θέσεις προδήλως Αντισυνταγματικές και καταφανώς, κατά καταστρατήγηση της
Ιστορικής Παράδοσης μας, διότι έθνος, Πατρίδα και Ορθοδοξία συνιστούν τα δομικά
στοιχεία της ταυτότητας μας.
Η φαιά προπαγάνδα
του συστήματος έχει αλώσει το παν και ημείς, με περισσό φαρισαϊσμό, προσδοκούμε
την αναγέννηση της Εκκλησίας μας, ,και την εξανάσταση του Γένους μας, από
Ιερείς και καθηγητές Πανεπιστημίου, πλήρως παραδομένους εις τον αντι-Ορθόδοξο
και αντι-Εθνικό πολτό, εμφανώς έρμαια της αργυρώνητης, μηδενιστικής
Θολοκουλτούρας της Νέας Τάξης Πραγμάτων.