Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969
Σεβαστέ Πάτερ Χαράλαμπε
Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα κι εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές, να στείλω κι ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μοναχός) διά να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μία βελονιά διά το πολυκομματισμένο φόρεμα της Μητέρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησιμοποιήσετε διά μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.
Θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην εν πρώτοις απ΄ όλους που τολμώ να γράψω κάτι ενώ δεν είμαι ούτε Άγιος, ούτε Θεολόγος. Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι ότι τα γραφόμενα μου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένας βαθύς μου πόνος διά την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην δυστυχώς του πατέρα μας κ.κ. Αθηναγόρα.
Όπως φαίνεται, αγάπησε μίαν άλλην γυναίκα μοντέρνα, που λέγεται Παπική Εκκλησία, διότι η Ορθόδοξος Μητέρα μας δεν του κάμνει καμίαν εντύπωσιν, επειδή είναι πολύ σεμνή. Αυτή η αγάπη που ακούστηκε από την Πόλι, βρήκε απήχησι σε πολλά παιδιά του, που την ζουν εις τας πόλεις. Άλλωστε αυτό είναι και το πνεύμα της εποχής μας: η οικογένεια να χάσει το ιερό νόημα της από τέτοιου είδους αγάπες, που ως σκοπόν έχουν την διάλυσιν και όχι την ένωσιν…Με μια τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη Ρώμη. Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε εμάς τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά. Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύσει μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας, μικρά και μεγάλα, που έχουν φόβο Θεού.
Μετά λύπης μου από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψύχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν όμως να ομιλούν για αγάπη και ενότητα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν τον έχουν αγαπήσει.
Θα ήθελα να παρακαλέσω θερμά όλους τους φιλενωτικούς αδερφούς μας : Επειδή το θέμα της ενώσεως των Εκκλησιών είναι κάτι το πνευματικόν και ανάγκην έχουμε πνευματικής αγάπης, ας το αφήσουμε σε αυτούς που αγαπήσανε πολύ τον Θεόν και είναι Θεολόγοι σαν τους Πατέρες της Εκκλησίας και όχι νομολόγοι (η υπογράμμιση ανήκει στον Γέροντα), που προσφέρανε και προσφέρουν ολόκληρον τον εαυτόν τους εις την διακονίαν της Εκκλησίας (αντί μεγάλης λαμπάδας) τους οποίους άναψε το πυρ της αγάπης του Θεού και όχι η αναπτήρα του νεωκόρου. Ας γνωρίζωμεν, ότι δεν υπάρχουν μόνο φυσικοί νόμοι αλλά και πνευματικοί.
Επομένως, η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με συνεταιρισμόν αμαρτωλών (διότι διπλή οργή θα λάβωμε), αλλά με μετάνοιαν και τήρησιν των εντολών του Κυρίου.
Επίσης ας γνωρίσουμε καλά, ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία μας , δεν έχει καμμίαν έλλειψιν. Η μόνη έλλειψις που παρουσιάζεται , είναι η έλλειψις σοβαρών Ιεραρχών και Ποιμένων με Πατερικές αρχές. Είναι ολίγοι οι εκλεκτοί. Όμως δεν είναι ανησυχητικό. Η Εκκλησία, είναι Εκκλησία του Χριστού και Αυτός την κυβερνάει.
Δεν είναι Ναός, που κτίζεται με πέτρες, άμμο και ασβέστη από ευσεβείς και καταστρέφεται με φωτιά βαρβάρων, αλλά είναι ο ίδιος ο Χριστός ΄΄και ο πέσων επί τον λίθον τούτον συνθλασθήσεται, εφ ΄ον δ΄ αν πέση λικμίσει αυτόν΄΄ (Ματθ. Κα΄44-45). Ο Κύριος, όταν θα πρέπει θα παρουσιάσει τους Μάρκους τους Ευγενικούς και τους Γρηγορίους Παλαμάδες δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέρφια μας, διά να ομολογήσουν την ορθόδοξον πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας.
Εις τους καιρούς μας βλέπομεν, ότι πολλά πιστά τέκνα της Αγίας Εκκλησίας μας, μοναχοί και λαϊκοί, έχουν δυστυχώς αποσχισθή από Αυτήν εξ΄ αιτίας των φιλενωτικών.
Έχω την γνώμην ότι δεν είναι καθόλου καλό να αποχωριζόμεθα από την Εκκλησίαν κάθε φορά που θα πταίη ο Πατριάρχης αλλά από μέσα, κοντά στη Μητέρα Εκκλησία έχει καθήκον και υποχρέωσιν ο καθένας μας να διαμαρτύρεται και ν΄αγωνίζεται με τον τρόπον του. Το να διακόψη το μνημόσυνον του Πατριάρχου, να αποσχισθή και να δημιουργήσει ιδικήν του Εκκλησίαν και να εξακολουθή να ομιλή υβρίζοντας τον Οατριάρχη, αυτό, νομίζω, είναι παράλογον.
Εάν διά την Α΄ ή την Β΄ λοξοδρόμησι των κατά καιρούς Πατριαρχών, χωριζώμεθα και κάνουμε δικές μας Εκκλησίες, – Θεός φυλάξοι- θα ξεπεράσουμε και τους Προτεστάντες ακόμη. Εύκολα χωρίζει κανείς και δύσκολα επιστρέφει. Δυστυχώς έχουμε πολλές ΄΄Εκκλησίες΄΄στην εποχή μας. Δημιουργήθηκαν είτε από μεγάλες ομάδες ή και από ένα άτομο ακόμη. Επειδή συνέβη στο καλύβι των (ομιλώ διά τα εν΄Αγίω Όρει συμβαίνοντα) να υπάρχη και Ναός, ενόμισαν ότι μπορούν να κάμουν και δική τους ανεξάρτητη Εκκλησία. Εάν οι φιλενωτικοί δίνουν το πρώτο πλήγμα στην Εκκλησία, αυτοί οι ανωτέρω δίνουν το δεύτερο.
Ας ευχηθούμε να δώση ο Θεός τον φωτισμόν Τουεις όλους μας και εις τον Πατριάρχην μας Κον. Κον Αθηναγόρα, διά να γίνη πρώτον η ένωσις αυτών των ΄΄Εκκλησιών΄΄, να πραγματοποιηθή η γαλήνη ανάμεσα στο σκανδαλισμένο Ορθόδοξο πλήρωμα, η ειρήνη και η αγάπη η Πνευματική μεταξύ των Ορθοδόξων Ανατολικών Εκκλησιών και κατόπιν να γίνη σκέψις για την ένωσιν μετά των άλλων Ομολογιών, εάν και εφ΄ όσον ειλικρινώς επιθυμούν ν' ασπασθούν το Ορθόδοξον δόγμα."