ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΙΑΔΩΣΤΕΤΟ !!!Τι είναι "Οικουμενισμός"; Τί σημαίνει αποτείχιση; Πότε επιτρέπεται η αποτείχιση; Ποιοί άγιοι προχώρησαν σε αποτείχιση (εφαρμόζοντας τον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου);

  ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ ΔΙΑΔΩΣΤΕΤΟ !!!

το παρακάτω φυλλάδιο δημιούργησε η ομάδα


Περιέχει πολλά ενδιαφέροντα ερωτήματα και απαντήσεις όπως:

Είμαστε σε καιρό αιρέσεως;
Τι είναι "Οικουμενισμός";
Τί σημαίνει αποτείχιση;
Πότε επιτρέπεται η αποτείχιση;
Ποιοί Άγιοι δίδαξαν την απομάκρυνση από τους αιρετικούς (πριν αυτοί καταδικαστούν από Σύνοδο);
Ποιοί άγιοι προχώρησαν σε αποτείχιση (εφαρμόζοντας τον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου)
Ποιά η στάση του (πιστού) λαού;
Πραγματικά αξίζει να το διαβάσετε και να το προωθήσετε.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
http://opaidagogos.blogspot.gr/
ΠΡΟΣ
ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ

1.Eκκλησία και αίρεση
Εκκλησία, κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Κεφαλή του Σώματός Της είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Κάθε χριστιανός δια του Αγίου Βαπτίσματος γίνεται μέλος της Εκκλησίας. Δια της Θείας Ευχαριστίας, γίνεται ένα σώμα με τον Χριστό και κοινωνεί με την άκτιστη Θεία Χάρη. Ο χριστιανός δια των Αγίων Μυστηρίων και των αρετών, κατά το μέτρο της πίστεώς του και της εν Χριστώ ζωής του εντός της Εκκλησίας καθαρίζεται, φωτίζεται, θεώνεται λόγω της ενανθρώπησης του Θεού Λόγου.

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

  'Η Ἐκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχει ἡ ἀλήθεια, καὶ ὄχι ἐκεῖ ποὺ ὑπάρχουν ἐπίσκοποι, καὶ πατριάρχες αἱρετικοί.

 Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

Ἄρθρο ἀπὸ τὸ πρόσφατο τεῦχος τῆς «Θεοδρομίας»

 «Η αίρεση προελαύνει ακάθεκτα και εμείς …ρίχνουμε μερικὲς τουφεκιές, απέναντι εχθρού με ασύγκριτη υπεροπλία και ασύμμετρη απειλή»;

1. Ἀπαγορευμένη καὶ ἐπιτρεπόμενη ἀποτείχιση

 Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμένους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογι-κοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα.

Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ χρήση τῆς λέξεως ἀποτείχιση προϋποθέτει ὅτι ὑπάρχει κάποιος κίνδυνος, κάποιος ἐχθρός, γιὰ τὴν προφύλαξη ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὑψώνει κανεὶς ἕνα τεῖχος. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα ἡ
ἔννοια αὐτὴ τῆς ἀποτειχίσεως φραστικὰ εἰσάγεται ἀπὸ τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου (861), ὅπου εἶναι σαφέστατο καὶ ἡλίου φαεινότερο ποιός εἶναι ὁ κίνδυνος ποὺ ἐπιβάλλει τὴν ἀποτείχιση. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἵρεση καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐπίσκοποι.

Δήλωση συμπαράστασης στον ηρωϊκὸ π. Φώτιο Τζούρα

            καὶ ἀπάντηση στὸν κακόδοξο Δεσπότη Σιδηροκάστρου Μακάριο

Ὁ π. Φώτιος Τζούρας

Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

        Δόξα τῷ Παναγάθῳ Θεῷ. Ἀκόμα ἕνας ἱερέας τοῦ Ὑψίστου, ὁ π. Φώτιος Τζούρας διάλεξε τὸν μαρτυρικὸ δρόμο τῆς ὁμολογίας καὶ ἀψηφώντας τὰ προβλήματα τῆς βιωτῆς του διάλεξε τὴν ἀγαθὴ μερίδα, τὸν Χριστό. Εὐχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ δίνει σ’ αὐτὸν καὶ τὴν οἰκογένειά του δύναμη, ὑπομονή, σοφία καὶ κάθε εὐλογία.

Διότι μὲ τέτοιο Δεσπότη θὰ τὴν χρειαστεῖ ὁ π. Φώτιος. Ἕναν Δεσπότη, ὁ ὁποῖος μετὰ τὴν διακοπὴ μνημοσύνου του ἀπὸ τὸν ταπεινὸ ἱερέα, ποὺ δήλωσε ὅτι παρόλα αὐτὰ τὸν σέβεται, εἶπε τὰ ἑξῆς τρομερά: 

«Δὲν μπορεῖ ἕνας ἱερεὺς νὰ εἶναι περισσότερο ὀρθόδοξος ἀπὸ τὸν μητροπολίτη!!! Αὐτὰ τὰ πράγματα δὲν εἶναι τῶν παπάδων, εἶναι τῶν Συνόδων, εἶναι τῶν Πατριαρχῶν, τῶν Ἀρχιεπισκόπων!!! Ὁ παπὰς εἶναι γιὰ νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἐνορία του. Τίποτε ἄλλο. Εἴδατε τίποτα κακὸ ἀπὸ τὸν Πατριάρχη; Ἔδωσε τίποτα στὸν Πάπα; Ὁ π. Φώτιος εἶναι ἀγράμματος. Ποῦ τὰ ἔμαθε αὐτά;».

ΤΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΙΕ' ΙΕΡΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΒ' ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ

    Μετὰ τὸ θαυμάσιο κείμενο  τοῦ  κ. Ἰω. Ρίζου  (ἐδῶ), ἄλλο ἕνα θαυμάσιο κείμενο (ἀπάντηση στοὺς διαστρεβλωτὲς τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων), ποὺ δὲν ἀφήνει περιθώρια ἀμφισβήτησης, παρὰ μόνο σ' ἐκείνους, γιὰ τοὺς ὁποίους λέγει ὁ ἀ. Παῦλος: "εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος  καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος"! 

Μοναχοῦ

Μακαρίου

Κουτλουμουσιανοῦ

     «Οι γαρ δι' αίρεσιν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προ τον πρόεδρο κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλον ότι την αίρεσιν δημόσια κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ' Εκκλησίας διδάσκοντες...».

Ερμηνεία υπο Αγίου Νικοδήμου:

«Εάν δε οι ρυθέντες πρόεδροι είναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτοί υποκείμενοι...».

Δια την μεγιστη πλάνη περί "δυνητικού-μη υποχρεωτικού " του Ιερού Κανόνος της Συνόδου του Αγίου Φωτίου, που ασπάζονται οι Οικουμενιστές και οι Φιλοοικουμενιστές Νεοθολολόγοι, οι οποίοι θέλουν να είναι Ομολογητές στα λόγια και όχι στα έργα, θα θέσουμε συν Θεό κάποια εύλογα ερωτήματα.

Γενικεύεται η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ από τον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟ

Ό,τι δεν κάνουν οι "αντι-Οικουμενιστές" στην Ελλάδα,το κάνει το 50% των ιερέων στην Ρωσία

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ KATANIXIS ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ:

“Shkval*” Ρωσική τορπίλη συγκλονίζει τα θεμέλια του Οικουμενισμού

Ραγδαίες εξελίξεις στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Με τη μορφή χιονοστοιβάδας οι διακοπές μνημοσύνου του Ρώσσου Πατριάρχη. Πάνω από το 50% των Ρώσσων Ιερέων έχουν διακόψει ήδη τη μνημόνευσή του.

Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, που κατ’αποκλειστικότητα φέρνει στο φως της δημοσιότητας το Ιστολόγιό μας, ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στο Πατριαρχείο της Μόσχας.

Οι πολύ καλά πληροφορημένες πηγές του Ιστολογίου Κατάνυξις, αναφέρουν πως, μια τέτοια αντίδραση φοβόταν ο Πατριάρχης Κύριλλος και αποφάσισε τη μη συμμετοχή της Ρωσικής Εκκλησίας στη “Σύνοδο” του Κολυμπαρίου.

Φαίνεται όμως πως αυτό δεν ήταν αρκετό. Τα Οικουμενιστικά ανοίγματα της Ρωσικής Εκκλησίας και τα πάρε δώσε με τον Πάπα, δυσαρέστησαν σφόδρα τους κληρικούς της Ρωσικής Εκκλησίας, που διαθέτουν γνήσιο Ορθόδοξο βίωμα και προέβησαν στη διακοπή της μνημόνευσης του Πατριάρχη.

Δεν έχει εκδοθεί κάποιο επίσημο ανακοινωθέν, γιατί οι Ιερείς και στο Πατριαρχείο της Μόσχας φοβούνται την οργή του Πατριάρχη. Στις ακολουθίες όμως έχουν πάψει να τον μνημονεύουν, όπως μας επιβεβαιώνουν εκκλησιαστικοί κύκλοι, πλησίον της άτυπης συντονιστικής επιτροπής. 

* Ρωσσική υπερηχητική τορπίλη, σύμβολο της Ρωσικής δύναμης

Πηγή

Με την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ φεύγουμε από την ΑΙΡΕΣΗ και ΟΧΙ από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ
ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

1. Ἀπαγορευμένη καὶ ἐπιτρεπόμενη ἀποτείχιση

    Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμένους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα.

Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ χρήση τῆς λέξεως ἀποτείχιση προϋποθέτει ὅτι ὑπάρχει κάποιος κίνδυνος, κάποιος ἐχθρός, γιὰ τὴν προφύλαξη ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὑψώνει κανεὶς ἕνα τεῖχος. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα ἡ ἔννοια αὐτὴ τῆς ἀποτειχίσεως φραστικὰ εἰσάγεται ἀπὸ τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου (861), ὅπου εἶναι σαφέστατο καὶ ἡλίου φαεινότερο ποιός εἶναι ὁ κίνδυνος ποὺ ἐπιβάλλει τὴν ἀποτείχιση. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἵρεση καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐπίσκοποι.

Ο Όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής, και η αποτείχιση του.

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΜΑΞΙΜΟΥ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ

Διάλογος με τον Θεοδόσιο, τον επίσκοπο Καισαρείας Βιθυνίας,κατά την πρώτη του εξορία

στο φρούριο της Βιζύης της Θράκης.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, μέγας θεολόγος και Πατήρ της Εκκλησίας, ωμολόγησε την Ορθόδο­ξο Πίστι σε μία εποχή που παρουσιάζει πολλές ο­μοιότητες με την ιδική μας...

Η πολιτική των τότε αυ­τοκρατόρων απέβλεπε σε πολιτικοκοινωνικές ενοποιήσεις σαν τις σημερινές. Ως πρόσφορο μέσον για την πραγματοποίησί τους θεωρήθηκε η υποστήριξις της αιρέσεως του Μονοθελητισμού. Είχαν χρησιμοποιη­θή και εκκλησιαστικοί άνδρες, οι οποίοι υποστήριζαν την αίρεσι χάριν των κοσμικών αυτών σκοπιμοτήτων. 

Είχαν πιστεύσει ότι ασκούν τάχα κάποια εκκλησια­στική οικονομία. Δυστυχώς, όλοι σχεδόν οι πατριαρ­χικοί θρόνοι είχαν πέσει στην αίρεσι του Μονοθελη­τισμού. Η Ορθόδοξος Πίστις ζούσε μόνο στην συνεί­δησι του πιστού λαού και εκφραζόταν με το στόμα των ελαχίστων Ομολογητών, οι οποίοι την εστερέω­σαν με το μαρτύριό τους.

Την εποχή αυτή ο άγιος Μάξιμος είχε διαδραμα­τίσει πρωτεύοντα ρόλο για την συγκρότησι της ορθο­δόξου τοπικής Συνόδου της Ρώμης (649), η οποία κα­τεδίκασε τον Μονοθελητισμό. Για τον λόγο αυτό ευρίσκεται εξόριστος στην Βιζύη της Θράκης. 

Έχει διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία με τους πα­τριαρχικούς θρόνους της Ανατολής, επειδή έχουν εκ­πέσει στην αίρεσι...

Η αναφορά του είναι στην ορθο­δοξούσα τότε Ρώμη και στον Ομολογητή άγιο Πάπα Μαρτίνο.

Με σκοπό να μεταβάλλουν την γνώμη του και να τον προσεταιρισθούν, ο επίσκοπος Θεοδόσιος και οι αυτοκρατορικοί απεσταλμένοι τον επισκέπτονται στην Βιζύη και διεξάγουν τον κατωτέρω διάλογο...

ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ κ. ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ

Του Παναγιώτη Τσάλλου, Ιστορικού

Σημ. "Π.Π.": Ἀπὸ τὸν τίτλο διαγράψαμε τὴ λέξη "πλαστογράφος"

γιατὶ ὁ συγγραφέας μᾶς ἀπέστειλε διόρθωση τοῦ κειμένου του,

ἐκ τοῦ ὁποίου προέκυπτε ἡ πράξη τῆς πλαστογραφίας. Ζητᾶμε

γι' αὐτὸ συγγνώμη ἀπὸ τὸν μητρ. Γόρτυνος.

   Με μεγάλη μου λύπη ανέγνωσα την πρωτοχρονιάτικη εγκύκλιο του Γόρτυνος Ιερεμία, εγκύκλιο γεμάτη ανακρίβειες, παρερμηνείες, παραλογισμούς, ακόμα και πλαστογραφίες! Η θρησκευτική μου συνείδηση δεν επιτρέπει να βλέπω παθητικά το ψεύδος να πλασάρεται ως αλήθεια και μάλιστα από την πένα εις τόπον (μα όχι και τύπον) Χριστού Αρχιερέως, γι αυτό και προβαίνω στην αναίρεσή της. Με κόκκινα γράμματα θα παρατίθεται τα όποια αποσπάσματα της εν λόγω επιστολής, ενώ με μαύρα ο σχολιασμός μου.

    Μέ ἀφορμή τά φιλοπαπικά καί φιλοοικουμενιστικά κινήματα πού παρατηροῦνται στίς ἡμέρες μας, ὅπως συνέβαιναν καί παλαιότερα καί τά ὁποῖα ἀσφαλῶς καταδικάζουμε, γιατί ὁ παπισμός εἶναι αἵρεση, ὁ δέ οἰκουμενισμός παναίρεση, μερικοί, κληρικοί καί λαϊκοί, δείχνουν ἕναν ὑπέρμετρο ἄκριτο καί ἄτακτο ζῆλο καί ἐπιτίθενται ἐναντίον τῶν Ἀρχιερέων κυρίως, τούς ὁποίους ἀποκαλοῦν μέ προσβλητικές ἐκφράσεις καί τούς παρουσιάζουν ὡς προδότες τῆς πίστης μας καί ἀνάξιους, λοιπόν, γιά τήν διαποίμανση τῆς ποίμνης τους.

   Αφού ο παπισμός είναι αίρεση, γιατί δεν επικυρώσατε στην Κρήτη την αντιπαπική Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου; Μήπως επειδή δεν συμφωνείτε μαζί της; Αφού παπισμός και οικουμενισμός είναι αίρεση και παναίρεση αντίστοιχα, πού είναι οι εντός της Εκκλησίας φορείς της; Διότι θα ήταν παράδοξο να μιλάμε για αίρεση, χωρίς θιασώτες… Αφού λοιπόν υπάρχουν φορείς της αιρέσεως οι οποίοι προωθούν τα σύγχρονα κινήματα που αναφέρατε, γιατί δεν τους καταδικάζετε; Ακόμα χειρότερα
γιατί τους αναγνωρίζετε ως "Ορθοδόξους" και τους έχετε κοινωνικούς; Μην ξεχνάτε όμως κ. Γόρτυνος Ιερεμία, ότι ο «τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι» (Κανών Β’, Εν Αντιοχεία Σύνοδος, Πηδάλιον, σ. 407). Τέλος, αναφέρετε ότι κάποιοι (δηλαδή όσοι Ορθόδοξοι αγωνίζονται κατά της αιρέσεως του οικουμενισμού) κατηγορούν τους Αρχιερείς ως προδότες της πίστεως και αναξίους, ενώ χρησιμοποιούν προσβλητικές εκφράσεις. Στα πρώτα δύο κ. Γόρτυνος Ιερεμία συμφωνούμε απόλυτα, πράγματι αποκαλούμε τους Έλληνες Ιεράρχες αναξίους και προδότες της πίστεως γιατί πολύ απλά είναι. Όμως προσβλητικές εκφράσεις ουδείς εχέφρων αποτειχισμένος Ορθόδοξος εχρησιμοποίησε πώποτε.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀπαντοῦν στοὺς ἐπικριτὲς ὅσων διακόπτουν την ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ὀπαδοὺς/ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

http://opaidagogos.blogspot.gr/
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ Χριστιανοὶ τόλμησαν να ἀκολουθήσουν τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἐφαρμόσουν τοὺς Ἱερούς Κανόνες, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς μεταδίδοντας τὸν μολυσματικὸ ἰὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἄρχισε ὁ κανονιοβολισμός τους μὲ χαρακτηρισμοὺς ὅπως ʺεἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀκραῖοι, ταλιμπάν, ἐγωκεντρικοί, φανατικοί, ἀνυπάκοοι, κρίμαʺ κλπ.

Τὸ λυπηρὸ εἶναι, ὅτι αὐτοὶ οἱ χαρακτηρισμοὶ δὲν προέρχονται μόνο ἀπὸ ὀπαδοὺς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλὰ καὶ ἀπὸ λεγόμενους ʺἈντιοικουμενιστέςʺ. 

Ἐπειδὴ τὰ μέχρι τώρα ἐπιχειρήματα τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν Πίστη δὲν τυγχάνουν σοβαρῆς ἀντιμετώπισης, μιὰ καὶ τὴν ιδιότητα τῆς αὐθεντίας ἔχουν οἰκειοποιηθεῖ καὶ καταχρασθεῖ οἱ προαναφερθέντες, ἂς ἀφήσουμε λοιπὸν τοὺς Ἅγιους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας νὰ τοὺς ἀπαντήσουν, τί πρέπει νὰ κάνουμε ὅταν ὑπάρχει αἵρεση (καταδικασμένη ἀπὸ Σύνοδο ἢ μὴ καταδικασμένη· ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς ὀνόμασε τὸν Οἰκουμενισμὸ παναίρεση, χωρίς νὰ περιμένει κάποια Σύνοδο), καὶ ποιοί παραμένουν ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ μετὰ τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ἢ ὅσοι ἀπομακρύνονται ἀπ’ αὐτούς:

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὁρίζουν:

«...Ὁμοίως καὶ οἱ λαϊκοί, τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μὴ πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ Θεός... Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν, ἵνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς...ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς» ( Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).

Βόμβα από το Άγιο Όρος: Αγιορείτες Πατέρες ...διακόπτουν το μνημόσυνο του αιρετικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου!

Ἀνοικτή  Ἐπιστολή  Ἁγιορειτῶν Πατέρων 

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 20/6/2016 (3/7/2016 ν.ἡμερ.)

Κυριακή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων

ὁμολογητῶν, ὁσίων, ἱεραρχῶν καί μαρτύρων

Ἀνοικτή  Ἐπιστολή  Ἁγιορειτῶν Πατέρων

Πρός:

Τήν Ἱερά Κοινότητα Ἁγίου Ὄρους,

Τούς εἴκοσι καθηγουμένους μετά τῶν συνοδιῶν αὐτῶν

Καί πρός ἐνημέρωσι τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος

                                                         τῆς Ἐκκλησίας.

«…ὡς φιλοπάτορες υἱοί, τήν πατρικήν κληρονομίαν φυλάξωμεν ἀπαρεγχείρητον· μή καταργήσωμεν τόν τόπον ὡς ἡ ἄκαρπος συκῆ· ἀλλά τῶν Ἡγουμένων ἡμῶν ἀναθεωροῦντες, τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς, μιμησώμεθα τήν ΠΙΣΤΙΝ καί τούς ἀγῶνας· ἵνα καί σύν αὐτοῖς τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν ἐπιτύχωμεν».

(Τροπάριο Λιτῆς ἐκ τῆς ἀσματικῆς ἀκολουθίας τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἡμῶν τῶν ἐν τῷ Ἁγιωνύμῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω διαλαμψάντων.)    

Σεβαστοί Πατέρες,

Μελετήσαντες μετά πάσης προσοχῆς τά κοινοποιηθέντα τελικά κείμενα τῆς λεγομένης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, καθώς καί τίς ἀπαντήσεις ἐγκρίτων θεολόγων καί μητροπολιτῶν, προαγόμεθα ὅπως ἐκθέσωμεν τά ἀκόλουθα.

Τό συμπέρασμα πού ἀβίαστα ἐξάγεται ἐκ τῆς μελέτης των εἶναι ὅτι τελικῶς ἡ σύνοδος αὐτή ἀποδεικνύεται ἀντορθόδοξη, ληστρική καί αἱρετική, διότι:

1. Ἀκολούθησε καινοφανεῖς μεθοδεύσεις στήν θεματολογία καί τίς πρακτικές της.

2. Ἀπέκλεισε τούς Ἐπισκόπους καί κατέλυσε τήν Ὀρθόδοξη συνοδικότητα καί ἐν γένει χρησιμοποιήθηκαν ἀντορθόδοξοι μέθοδοι στόν τρόπο λειτουργίας της.

3. Δέν ὑπῆρχε ἐπαρκής ἐνημέρωση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος· ἀντίθετα ὑπῆρχε ἀπόκρυψη τῶν ἀποφασιζομένων κατά τήν προσυνοδική διαδικασία.

4. Καθιερώνει τήν μεταπατερική θεολογία.

5. Νομιμοποιεῖ ἐπίσημα καί συνοδικά τήν παναίρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

6. Ἐπετεύχθη τελικά ὁ στόχος τῆς ἐκκλησιαστικοποιήσεως τῶν αἱρέσεων, δηλαδή ἔγινε δεκτό ὅτι ὁ Παπισμός καθώς καί λοιποί αἱρετικοί εἶναι Ἐκκλησίες καί ὄχι αἱρέσεις.

7. Ὑποβιβάζει τόν χριστιανισμό στό ἐπίπεδο τοῦ κοινωνισμοῦ («κοινωνικό εὐαγγέλιο»).

8. Δέν ἐκφράζει τήν ἁγιοπνευματική ἐμπειρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.

9. Δέν ἀκολουθεῖ τήν ἁγιοπατερική Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, μιᾶς καί δέν ἔγινε ἐξ’ ἀρχῆς ἀναγνώριση ὅλων τῶν προηγουμένων συνόδων, καί κυρίως ἀναγνώριση ὡς Οἰκουμενικῶν συνόδων τῆς 8^ης καί τῆς 9^ης.

10. Καταλύει ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

11. Ἀναγνωρίζει τό Προτεσταντικό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾽Εκκλησιῶν.

12. Παραγκωνίσθηκε καί ἀγνοήθηκε ὁ ρόλος τοῦ Μοναχισμοῦ, καί ἰδιαίτερα ἡ στάση τῶν Ἁγιορειτῶν ἔναντι τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Σύμφωνα μέ τό τελικό κείμενο, “Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον” τῆς λεγομένης “Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου’’, στή παράγραφο 6 ἀναφέρεται ὅτι: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνομασίαν τῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’αὐτῆς ἄλλων ἑτεροδόξων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν».

Ἀποδεχομένη ἔτσι ἡ Σύνοδος ὅτι ὁ Παπισμός εἶναι Ἐκκλησία, συναποδέχεται καί τίς ἀποφάσεις τῶν θεολογικῶν διαλόγων μετά τῶν παπικῶν, οἱ ὁποῖοι τώρα λαμβάνουν καί συνοδικήν ἰσχύν. Σέ αὐτούς, ὅμως, ὅπως γνωρίζετε, γίνεται ἀναγνώρισις ἐκκλησιαστικοῦ χαρακτήρα, ἀποστολικῆς πίστεως, αὐθεντικῶν μυστηρίων καί ἀποστολικῆς διαδοχῆς στήν Παπική Αἵρεση (βλ. κείμενα Μονάχου 1982, Μπάρι 1987, Νέο Βάλαμο 1988, Μπαλαμάντ 1993). Ἐξ αὐτῆς λοιπόν καί μόνον τῆς ἀποφάσεως, ἀποδεικνύεται ὅτι ἡ Σύνοδος αὐτή ἔχει ἐκπέσει τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ὁμολογίας.

Ἐπ᾽ αὐτῶν θά ἀκολουθήσει ἄμεσα ἀναλυτική μελέτη πρός πλήρη κατοχύρωση τῶν λεγομένων μας.

Σεβαστοί Πατέρες, ὡς Ἱερά Κοινότης ἐνῶ ἀρχικά διαφοροποιήθηκατε μέ κείμενό σας πρός τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὡς πρός ἐπί μέρους σημεῖα τῶν προσυνοδικῶν κειμένων, μετά ταῦτα, διά τῆς συμμετοχῆς σας μέσω τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱ.Μ. Σταυρονικήτα στήν λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, οὐσιαστικά ἀποδεχθήκατε τίς τελικές ἀποφάσεις της, ὅπως αὐτές ἐκφράστηκαν μέσω τῶν τελικῶν κειμένων. Δηλαδή, μέχρι στιγμῆς ἐπισήμως ἀποδέχεσθε τό ʺὀρθόδοξονʺ τῆς Συνόδου, τό τελεσίδικο τῶν ἀποφάσεων, καί συνακόλουθα τήν ἐπίσημη συνοδική κατοχύρωση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Παρακαλοῦμε λοιπόν καί ἀναμένουμε, καθώς θεωροῦμε ὡς ἐπιβεβλημένο πνευματικό σας καθῆκον, νά συγκαλέσετε ἄμεσα Ἔκτακτον Διπλήν Σύναξιν καί νά καταδικάσετε, βάσει τῶν ἀνωτέρω ἐκτεθέντων ἐνστάσεων, τήν ἐν λόγῳ σύνοδο ὡς αἱρετική, ἀντικανονική καίληστρική.

Τέλος σᾶς δηλώνουμε, ὡς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ὅτι μέ τήν χάρι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ μας, τήν βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, καί ὅλων τῶν Ὁσίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, Ὁσιομαρτύρων, καί Ὁμολογητῶν, «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις Πατράσι», κατόπιν ὅλων τούτων, ἐάν, ὅ μή γένοιτο, ἐσεῖς δέν καταδικάσετε τήν ἐν λόγῳ ψευδοσύνοδο καί δέν διακόψετε τό μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχου, τότε, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι, βάσει τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς διαχρονικῆς παραδόσεως τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου, νά πράξουμε ἐμεῖς αὐτό τό, αὐτονόητο, καθῆκον ἄμεσα. Σύμφωνα μέ τόν ΙΕʹ Κανόνα τῆς Αʹ καί Βʹ Οἰκουμενικοῦ κύρους Συνόδου, ὀφείλουμε νά σταματήσουμε τήν μνημόνευσι τοῦ Πατριάρχου, ὅπως ἔπραξαν καί οἱ πρό ἡμῶν Ὅσιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἐπί τοῦ αἱρετικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου Βέκκου, οἱ ὁποῖοι τελικῶς καί ἐμαρτύρησαν καί τούς ἑορτάζουμε· διότι καθώς μᾶς ἐπισημαίνει ὁ ΙΕʹ Κανόνας οἱ διακόπτοντες τό μνημόσυνον, «Οὐ γάρ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν». Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς διδάσκουν τό ἴδιο: «Παραγγελίαν ἔχομεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ Ἀποστόλου, ἐάν τις δογματίζῃ ἤ προστάσσῃ ποιεῖν ἡμᾶς, παρ᾿ ὅ παρελάβομεν, παρ᾿ ὅ οἱ Κανόνες τῶν κατά καιρούς Συνόδων, καθολικῶν τε καί τοπικῶν ὁρίζουσιν, ἀπαράδεκτον αὐτόν ἔχειν καί μηδέ λογίζεσθαι αὐτόν ἐν κλήρῳ ἁγίων». (Ἅγ. Θεόδωρος Στουδίτης, P.G. 99, 988A), καί «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ Σύνοδοι, πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαί, φεύγειν τούς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καί τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι». ( Ἅγ. Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός,P.G. 160, 105C).

Ἐπίσης καί κατά τόν ΛΓʹ Κανόνα τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου, «οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι». καί ὁ «κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος ἔστω», (Βʹ Κανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ, τόν ὁποῖον χρησιμοποιοῦν καί οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες στήν Ἐπιστολήν τους πρός τήν Σύνοδον Κων/πόλεως τό 1275). Παραθέσαμε ἐδῶ μόνον ἐλάχιστα χωρία ἀπό τήν πλούσια διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐξάλλου ὁ Οἰκουμενικός πατριάρχης τυγχάνει καί ὁ κύριος ἐμπνευστής καί ὑποκινητής αὐτῆς τῆς Συνοδικῆς ἀποφάσεως, καί, ὡς ἐκ τούτου, γιά ἐμᾶς τούς Ἁγιορεῖτες Πατέρες, καί ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς κληρικούς καί λαϊκούς, καθίσταται ἐν ἔργοις καί λόγοις ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ, ὅπως ὁ Ἄρειος, ὁ Νεστόριος, ὁ Βέκκος κ.ἄ., ὅπως τό ἔχουν ἀποδείξει πολλοί ἐπίσκοποι καί θεολόγοι, μέχρι σήμερα, καί ὄχι μόνον διά τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλά και διά τῆς Πανθρησκείας τήν ὁποίαν κηρύττει διά τῶν συμπροσευχῶν. Διδάσκει ἀλλότρια δόγματα, ἀντορθόδοξα καί ἀντιπατερικά˙ διά τοῦτο κατά τήν ἐντολήν τοῦ Κυρίου οἱ πιστοί «ἀλλοτρίῳ (ποιμένι) οὐ μή ἀκολουθήσωσιν, ἀλλά φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν» (Ἰωαν. Ιʹ,1-5).

Ὀφείλουμε, ἐπίσης νά σᾶς ἐνημερώσουμε ὅτι θά εἶναι ἀναπολόγητοι ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ὅσοι θα ὑποκύψουν καί θά ἀποδεχθοῦν τίς ἀποφάσεις αὐτῆς τῆς ΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ψευδοσυνόδου, καί θά ἐξακολουθήσουν ἐν γνώσει νά μνημονεύουν τόν Πατριάρχη· ὃλοι αὐτοί ἄς γνωρίζουν ὅτι θά διαιρέσουν τήν ἁγιορειτική μοναστική πολιτεία. Λυπούμεθα, πολύ γιά τήν ἀντορθόδοξη αὐτή πορεία, ὅπως σᾶς τό εἴχαμε ἐπισημάνει καί στήν Ἀνοικτή Ἐπιστολή μας ὡς Ἁγιορεῖτες Πατέρες (13 Μαΐου 2016). Θά ἀναμένουμε ἐντός εὐλόγου χρονικοῦ διαστήματος, ὅπως ἑκάστη Ἱ. Μονή, Ἱ. Σκήτη καί κάθε Ἁγιορείτης Μοναχός, λάβει θέση ξεκάθαρα καί συνειδητά ἐπί τοῦ θέματος.

Ἅγιοι Πατέρες, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί κηρύσσονται ἐν διωγμῷ. Ἤδη ἡ αἱρετική ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης χαρακτηρίζει ὅλους ἐμᾶς τούς ἀντιδρῶντες Ὀρθοδόξους χριστιανούς, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Μοναχούς καί λαϊκούς, ὡς «αἱρετικούς», «ζηλωτές» καί εἰρωνικά ὡς «ὑπερορθοδόξους». Θά ἐπιτρέψουμε, αὐτή ἡ παραπληροφόρηση καί ἀλλοίωση νά τήν περάσουν στήν λαϊκή συνείδηση; Μέ πολλή ταπείνωσι, φόβο Θεοῦ καί ἀγάπη γιά τήν ἁγία μας Ἐκκλησία, σᾶς παρακαλοῦμε, ὥστε ὅλοι μαζύ ἑνωμένοι νά συντελέσουμε, ὥστε νά συγκληθεῖ τελικῶς ἡ ὄντως Ὀρθόδοξος Ἁγία καί Μεγάλη Οἰκουμενική Σύνοδος, ἡ ὁποία θά ἀποκηρύξει τήν ἐν λόγῳ ψευδοσύνοδο.

Σεβαστή Ἱερά Κοινότης καί Ἅγιοι Καθηγούμενοι, ἑκατό χρόνια ἄκρας οἰκονομίας καί ἀνοχῆς ἀπέναντι σέ οἰκουμενιστές - λατινόφρονες καί φιλενωτικούς Πατριάρχες καί ἐπισκόπους προκάλεσαν μεγάλη φθορά τῆς πίστεως καί ἔθρεψαν αἱρετικές ἀποκλίσεις. Ἡ ζημία καί ἡ ἀλλοίωσι πού ἔχει προκαλέσει αὐτή ἡ ψευδεπίγραφη “οἰκονομία’’ στό Ὀρθόδοξο φρόνημα κλήρου καί λαοῦ εἶναι τεραστίων διαστάσεων. Σᾶς παρακαλοῦμε καί πάλιν: Ἀγωνιστεῖτε νά διαφυλάξετε τήν Ἱερά Παρακαταθήκη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί Πίστεως.

 Ἀμήν.

Ἀναμένοντες τίς συνεπεῖς πρός τήν Ἁγιορειτική Παράδοσι ἀποφάσεις σας διατελοῦμεν,

Μετά τιμῆς καί τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ

Γέρων Γαβριήλ, Ἱ.Κ. Ἁγίου Χριστοδούλου, Ἱ.Μ.Κουτλουμουσίου.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας.

Γέρων Ἰλαρίων, Ἱ.Καθ. Ἁγίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ.

Μοναχός Δοσίθεος, Ἱ.Καθ.Ἁγίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ.

Γέρων Χαρίτων Ἱερομ. Ἱ.Κ.Ἀναλήψεως, Ἱ.Μ.Βατοπαιδίου.

Γέρων Κύριλλος, Ἱ.Ἠσ. Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Χερουβείμ, Ἱ.Κ.Ἀρχαγγέλων-Κουκουζέλη- ,Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας.

Γέρων Ἰωάννης, Ἱ.Κ.Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, Βίγλα, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Γεώργιος, Ἱ.Κ.Ἁγίου Βαρλαάμ καί Ἱωάσαφ, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Βλάσιος, Ξεροκάλυβο Βίγλας, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱερομ. Παΐσιος, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱερομ. Δαμασκηνός Πόπα, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱερομ. Δαμασκηνός Ράους,Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱερομ. Ἰωήλ,Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱερομ. Σάββας,Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱεροδ. Ματθαῖος, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Ἐφραίμ, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Νικόδημος, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Γεράσιμος, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Ταράσιος, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Μάρκος, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Ἀρσένιος, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Ραφαήλ, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Ἰωάννης,Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Σεραφείμ, Ἱ.Σ.Τιμίου Προδρόμου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Παῦλος, Ἱ.Κ.Κοιμήσεως Ἁγίας Ἄννης, Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Νεκτάριος, Ἱ.Κ.Ἁγίου Δημητρίου,Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Συμεών, Ἱ.Κ.Νέου Θεολόγου Συμεών, Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Ἡσαΐας,Ἱ.Κ.Νέου Θεολόγου Συμεών Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Εὐστάθιος, Ἱ.Κ. Ἁγίου Εὐσταθίου, Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Πολύκαρπος Ἱερομ. Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀθανασίου,Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱερομ. Ἰωακείμ, Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀθανασίου, Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Χριστόδουλος, Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀθανασίου, Ἱ.Σ.Καυσοκαλυβίων, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Παντελεήμων, Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀντωνίου, Κερασιά, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας 

Γέρων Μάξιμος Ἱερομ., Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀντωνίου, Κερασιά, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Ἱερομ. Ρωμανός, Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀντωνίου, Κερασιά, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας 

Γέρων Ἀθανάσιος, Βουλευτήρια, Ἱ.Σκ. Ἁγίας Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Θωμᾶς, Ἱ.Κ.ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ, Ἱ.Σκ. Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας 

Μοναχός Θεολόγος, Ἱ.Κ.Ἁγ. Ἀποστόλου Θωμᾶ, Ἱ.Σκ. Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας 

Μοναχός Φώτιος,Ἱ.Κ.Ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ, Ἱ.Σκ. Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας 

Γέρων Φίλιππος Ἱερομ.Ἱ.Κ.Μεγ. Ἀθανασίου, Ἱ.Σκ. Μικρᾶς Ἁγίας Ἄννης, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Παντελεήμων Ἱερομ. Ἱ.Ἠσ. Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου, Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Γεράσιμος, Ἱ. Ἠσ. Ἁγίου Γερασίμου,Κατουνάκια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Γέρων Ἀθανάσιος, Ἱ.Ἠσ. Ἁγίου Σάββα, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Συμεών, Καρούλια, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας

Μοναχός Ἠλίας, Ἱ. Σκ. Ἁγίου Βασιλείου, Ἱ.Μ.Μ.Λαύρας,

Ἱερομ. Εἰρηναῖος, Καψάλα

Μοναχός Παΐσιος, Καρυές

Ἱεροδ. Κοσμᾶς, Ἱ.Κ. Ἁγίου Ἀθανασίου, Ἱ.Σκ. Κουτλουμουσίου

Γέρων Νικόδημος, Ἱ.Κ.Ἁγίου Νεκταρίου, Καψάλα, Ἱ.Μ.Σταυρονικήτα

Γέρων Μελέτιος, Ἱ.Κ.Γενέσιον Θεοτόκου, Καψάλα, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος

Ἱερομ. Μακάριος, Ἱ.Κ.Γενέσιον Θεοτόκου, Καψάλα, Ἱ.Μ.Παντοκράτορος

Μοναχός Μακάριος, Ἱ.Μ.Χιλανδαρίου

Γέρων Κυπριανός Ἱερομ., Ἱ.Κ.Ἁγίου Γεωργίου, Ἱ.Μ.Φιλοθέου.

Γέρων Ευστράτιος ιερομόναχος Ιερά  Μονή  Μεγίστης Λαύρας .

Γέρων Σπυρίδων μ. Ι.Κ.Αγίου Νικολάου ΙΕΡΆ  ΜΟΝΉ  Κουτλουμουσίου

Γέρων  Παΐσιος μ. Ι.Κ.Αγίου Χαραλάμπους ΙΕΡΆ  μονή Βατοπαιδίου .

Γέρων Παχώμιος ιερομόναχος Ι.Κ.Άγιοι ΠΆΝΤΕΣ  Καψάλα ΜΟΝΉ  Παντοκράτορος .

Γέρων Χρυσόστομος ιερομόναχος Ι.Κ.Άγιος Σπυρίδων μόνη Κουτλουμουσίου

     Ἡ συλλογή τῶν ὑπογραφῶν συνεχίζεται καί θά κοινοποιηθοῦν στόν Ἐκκλησιαστικό Τύπο, καί στό διαδύκτιο. 

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αποπέμπουν τους Οικουμενιστές και οδεύουν την Πατερική Μαρτυρική Οδό

Νέα Ομολογιακή Αποτείχιση, με θαυμαστὴ Πατερική κατοχύρωση, που θα

     ἔπρεπε νὰ κάνει νὰ ἐντρέπονται οἱ ποιμένες, θεολόγοι καὶ θεολογοῦντες «ἀντι-Οικουμενιστές», ποὺ γνωρίζουν τὴν Πατερική διδασκαλία, ἀλλὰ πεισματικὰ συνεχίζουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἀντὶ μετανοίας ἀνακαλύπτουν νέο ἕωλο ἐπιχειρήμα: Δὲν ἔχουν –λένε– ἐξαντληθεῖ ἀκόμα ...ΟΛΑ τὰ ΜΕΣΑ ἀντιστάσεως! 

Κύριε Αυγουστίνε,

με το κείμενο αυτό και μετά την τελευταία μεγάλη προδοσία της Ορθοδόξου Πίστεως στην αντικανονική σύνοδο της Κρήτης, θέλουμε να ομολογήσουμε την πίστη μας στον Άγιο Τριαδικό Θεό και να δηλώσουμε ότι αρνούμαστε πλέον οποιαδήποτε εκκλησιαστική κοινωνία με εσάς, τον κύριο Βαρθολομαίο Αρχοντώνη και όσους σας ακολουθούν και σας μνημονεύουν.

Ο λόγος για την απομάκρυνσή μας αυτή είναι η μακρόχρονη αντορθόδοξή σας πορεία, η οποία δεν συμφωνεί με την διαχρονική διδασκαλία των Πατέρων, των Οικουμενικών Συνόδων, των Αγίων και των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας και η οποία βοηθά στην εδραίωση μίας νέας εκκλησιολογίας, της παναίρεσης - κατά τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς - του Οικουμενισμού.

Εμείς αρνούμαστε να μεταβληθεί η πίστη μας έστω και στο ελάχιστο, αφού γνωρίζουμε απο τους Πατέρες μας ότι μόνο η Ορθόδοξη Πίστη σώζει, ενώ οι θρησκείες του κόσμου και οι αιρέσεις οδηγούν στην απώλεια.

Ξέρουμε επίσης και απο την Αγία Γραφή ότι δεν μας επιτρέπεται να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για εμάς στα θέματα της πίστεώς μας, αλλά έχουμε υποχρέωση να γνωρίζουμε, να προσέχουμε και να φυλαγόμαστε απο πλάνες και κακοδοξίες.

Τέλος, σας παραθέτουμε και σας θυμίζουμε μερικά μόνο αποσπάσματα από την Αγία Γραφή, από τις αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων, και από τα κείμενα των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τα οποία είναι αντίθετα με τις θέσεις σας και επάνω στα οποία βασίζεται η απόφασή μας αυτή:

Αποστολικοί Κανόνες

«Ταῦτα καὶ περὶ Κανόνων ὑμῖν διατετάχθω παρ’ ἡμῶν, ὦ Ἐπίσκοποι. Ὑμεῖς δὲ ἐμμένοντες μὲν αὐτοῖς σωθήσεσθε καὶ εἰρήνην ἕξετε· ἀπειθοῦντες δὲ κολασθήσεσθε καὶ πόλεμον μετ’ ἀλλήλων ἀΐδιον ἕξετε, δίκην τῆς ἀνηκοΐας τὴν προσήκουσαν τιννύντες».

Γ' ἐν Ἐφέσω Οἰκουμενικὴ Σύνοδος

«Ὥρισεν ἡ ἁγία Σύνοδος, ἑτέραν πίστιν μηδενὶ ἐξεῖναι προφέρειν, ἤγουν συγγράφειν ἢ συντιθέναι παρὰ τὴν ὁρισθεῖσαν παρὰ τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν ἐν τὴν Νικαέων συνελθόντων σὺν Ἁγίῳ Πνεύματι».

Δ΄ Οικουμενικὴ Σύνοδος ἐν Χαλκιδόνι

«Τοὺς δὲ τολμῶντας ...παραδιδόναι ἕτερον Σύμβολον ...ἀναθεματίζεσθαι αὐτούς».

Ζ' Οικουμενική σύνοδος

«Τῇ παραδόσει τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐξηκολουθήσαμεν καὶ οὔτε ὕφεσιν οὔτε πλεονασμὸν ἐποιησάμεθα, ἀλλ’ ἀποστολικῶς διδαχθέντες, κρατοῦμεν τὰς παραδόσεις ἃς παρελάβομεν, πάντα ἀποδεχόμενοι καὶ ἀσπαζόμενοι ὅσαπερ ἡ Ἁγία Καθολικὴ Ἐκκλησία ἀρχῆθεν τῶν χρόνων ἀγράφως καὶ ἐγγράφως παρέλαβεν... Ἡ γὰρ ἀληθινὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ εὐθυτάτη κρίσις καινουργεῖσθαι ἐν αὐτῇ συγχωρεῖ οὐδέν, οὔτε ἀφαίρεσιν ποιεῖσθαι. Ἡμεῖς τοιγαροῦν πατρώοις νόμοις ἑπόμενοι, παρὰ τοῦ ἑνὸς Πνεύματος λαβόντες χάριν, ἀκαινοτομήτως καὶ ἀμειώτως πάντα τὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐφυλάξαμεν».

Κανὼν ΛΒ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνοδου

«Ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινές εἰσιν ἀλογίαι μᾶλλον ἢ εὐλογίαι».

Ἡ ἐν ΚΠόλει Σύνοδος τοῦ 1836 

«Ταῦτά εἰσιν [τὰ ἀντιαιρετικὰ μέτρα], ἅπερ ἐντόνως διορίζομεν εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς ὑπὸ τῷ καθ΄ ἡμᾶς ἁγιωτάτῳ, πατριαρχικῷ, ἀποστολικῷ καὶ οἰκουμενικῷ θρόνῳ ὑποκειμένους, ἐντελλόμενοι ἐκκλησιαστικῶς, ἵνα ἐπιμελῶς καὶ ἀγρύπνως ἐκτελεσθῶσι, θεωροῦντες ὡς ἔγκλημα καθοσιώσεως πᾶσαν περὶ τὰ τοιαῦτα ἀμέλειαν ἢ ἀδιαφορίαν· πολλῷ δὴ μᾶλλον ὁ τοιοῦτος ἀρχιερεὺς δὲν θέλει ἀποφύγει τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ἀμελῶν τῶν οὐσιωδεστέρων χρεῶν τῆς ποιμαντορίας καὶ γινόμενος ἑκουσίως καὶ ἀναπολογήτως ἔνοχος τῆς φθορᾶς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ ἔθνους καὶ τῆς ἀπωλείας τοῦ ποιμνίου του».

Μέγας Βασίλειος

«Οἱ δὲ τῆς Ἐκκλησίας ἀποστάντες οὐκέτι ἔσχον τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ἑαυτοῖς· ἐπέλιπε γὰρ ἡ μετάδοσις τῷ διακοπῆναι τὴν ἀκολουθίαν... οἱ δὲ ἀπορραγέντες, λαϊκοὶ γενόμενοι, οὔτε τοῦ βαπτίζειν, οὔτε τοῦ χειροτονεῖν εἶχον τὴν ἐξουσίαν, οὐκέτι δυνάμενοι χάριν Πνεύματος Ἁγίου παρέχειν, ἧς αὐτοὶ ἐκπεπτώκασιν».

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

«Εἴ που τὴν εὐσέβειαν παραβλαπτομένην ἴδοις, μὴ προτίμα τὴν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλ΄ ἵστασο γενναίως ἕως θανάτου... τὴν ἀλήθειαν μηδαμοῦ προδιδούς».

«Μηδὲν νόθον δόγμα τῷ τᾶς ἀγάπης προσχήματι παραδέχησθε».

«Ὄχι μόνο ἂν κάποιοι λένε συνολικὰ ἀντίθετα πράγματα ποὺ ἀνατρέπουν τὰ πάντα, ἀλλα καὶ τὸ παραμικρὸ ἀντίθετο νὰ διδάξουν νὰ εἶναι ἀναθεματισμένοι».

«“Ἵνα ὦσιν ἕν, καθὼς σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν σοί”... Τί εἶναι, λοιπόν, τὸ “ Ἐν ἡμῖν”; Στὴν πίστη πρὸς ἐμᾶς».

Ἅγιος Μᾶρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός

«Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι, καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαί, φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθα. Τούτων οὖν ἐγὼ πάντων καταφρονήσας, ἀκολουθήσω τοῖς ἐν προσχήματι πεπλασμένης εἰρήνης ἑνωθῆναι κελεύουσι; Τοῖις τὸ ἱερὸν καὶ θεῖον σύμβολον κιβδηλεύσασι καὶ τὸν Υἱὸν ἐπεισάγουσι δεύτερον αἴτιον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Τά γάρ λοιπά τῶν ἀτοπημάτων ἐῶ τό γε νῦν ἔχον, ὧν καί ἕν μόνον ἱκανόν ἦν ἡμᾶς ἐξ αὐτῶν διαστῆσαι. Μή πάθοιμι τοῦτό ποτε, Παράκλητε ἀγαθέ, μηδ’ οὕτως ἐμαυτοῦ καί τῶν καθηκόντων λογισμῶν ἀποπέσοιμι· τῆς δέ σῆς διδασκαλίας καί τῶν ὑπό σοῦ ἐμπνευσθέντων μακαρίων ἀνδρῶν ἐχόμενος, προστεθείην πρός τούς ἐμούς πατέρας, τοῦτο, εἰ μή τι ἄλλο, ἐντεῦθεν ἀποφερόμενος, τήν εὐσέβειαν».

 «Τοῦτο ἐστί τὸ καύχημα ἡμῶν, ἡ πίστις ἡμῶν, ἡ καλὴ κληρονομία τῶν Πατέρων ἡμῶν. Μετὰ ταύτης Θεῷ παραστῆναι ἐλπίζομεν καὶ τῶν ἡμαρτημένων λαβεῖν τὴν ἄφεσιν. Ταύτης δὲ ἄνευ οὐκ οἶδα ποία δικαιοσύνη τῆς αἰωνίου κολάσεως ἡμᾶς λυτρώσεται».

Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος

«Ἀκούσατε ὅλοι καὶ μάθετε. Μία εἶναι, μία καὶ μόνη ἡ Ἐκκλησία.

Ἡ Ἐκκλησία ἡ ἀληθινή, ἡ νύμφη ἡ καλὴ καὶ ἐκλεκτή, καθὼς τὴν ὀνομάζει ὁ νυμφίος της. Μία εἶναι λέγω ἐκείνη εἰς τὴν ὁποίαν ἀναπαύεται τὸ Πνεῦμα Του τὸ Ἅγιον. Εἰς τὴν ὁποίαν ἔχει ἀποταμιευμένους τοὺς θησαυροὺς ῶων ἁγίων χαρισμάτων. Ποία εἶναι τούτη; Αὺτὴ ἡ ἐδική μας ἁγία μήτηρ, τούτ΄ ἔστιν ἡ Ἀνατολική. Ναί, μία εἶναι ἡ καθαρά καὶ ἁγία Πίστις, ἡ θεία καὶ Θεῷ εὐάρεστος, αὐτὴ δηλαδὴ ἡ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.

«Ἐπειδὴ ἡ κακίστη αὐτὴ αἵρεσις (αἵρεσις γάρ ἐστι, ὡς εἰς τὸ Η' ἄρθρο τῆς πίστεως πολυτρόπως βλασφημοῦσα διὰ τῆς ἐκ τοῦ Υἱοῦ προσθήκης) ζῶσα καθ' ἡμᾶς ἐστι, καὶ οὐδὲ παύεται λυποῦσα καὶ ταράττουσα τὴν καθ' ἡμᾶς ἁγίαν Ἐκκλησίαν, εἰ καὶ νῦν μετριώτερον ἢ ἐν τοῖς πρόσθεν χρόνοις, διὰ τὴν νῦν ὑπὸ τῶν ἀθέων ἐπεισκωμάσασαν ἀδιαφορίαν. Τούτου χάριν ὁ περὶ αὐτῆς ἢ κατ' αὐτῆς ἐνταῦθα λόγος φαίνεται ὤν ἀκόλουθος καὶ ἀναγκαῖος, οὐχ ἵνα Λατίνους νῦν μετὰ χιλιετίαν σχεδὸν πείσωμεν μεταμαθεῖν τὴν ἀλήθειαν, τοῦτο γὰρ οἶμαι ἀδύνατον, ἀλλὰ ἵνα τοὺς ἡμετέρους ἀσφαλίσωμεν, ὥστε μὴ ὑπὸ τῶν συνήθων αὐτοῖς σοφισμάτων καὶ ψευδοεξηγήσεων παρασύρεσθαι εἰς τὴν ἀπώλειαν».

Ἅγιος Συμεών

«Βλασφημοῦσιν ἄρα οἱ καινοτόμοι καὶ πόρω τοῦ Πνεύματός εἰσι, βλασφημοῦντες κατὰ τοῦ Πνεύματος, καὶ οὐκ ἐν αὐτοῖς ὅλως τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, διὸ καὶ τὰ αὐτῶν ἀχαρίτωτα, ὡς τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος ἀθετούντων καὶ ὑποβιβαζόντων αὐτό... διὸ καὶ τὸ Πνεῦμα οὐκ ἐν αὐτοῖς τὸ Ἅγιον, καὶ οὐδὲν πνευματικὸν ἐν αὐτοῖς καὶ καινὰ πάντα καὶ ἐξηλλαγμένα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ παρὰ τὴν θείαν παράδοσιν».

Γαλάτ. 1, 8-9

«Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καί ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω».

Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός

«Πάντα τοίνυν τὰ παραδεδομένα ἡμῖν διά τε νόμου, καὶ προφητῶν, καὶ ἀποστόλων, καὶ Εὐαγγελιστῶν δεχόμεθα καὶ γινώσκομεν, καί σέβομεν, οὐδὲν περαιτέρω τούτων ἐπιζητοῦντες... Ταῦτα ἡμεῖς στέρξωμεν, καὶ ἐν αὐτοῖς μείνωμεν, μὴ μεταίροντες ὅρια αἰώνια, μηδὲ ὑπερβάντες τὴν θείαν Παράδοσιν».

«Διό, ἀδελφοί, στῶμεν ἐν τῇ πέτρα τῆς πίστεως, καὶ τῇ παραδόσει τῆς Ἐκκλησίας μὴ μεταίροντες ὅρια ἃ ἔθεντο οἱ ἅγιοι Πατέρες ἡμῶν, μὴ διδόντες τόπον τοῖς βουλομένοις  καινοτομεῖν καὶ καταλύειν τὴν οἰκοδομὴν τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Εἰ γὰρ δοθῆ ἄδεια παντί βουλομένῳ κατὰ μικρὸν ὅλον τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καταλυθήσεται».

Μέγας Φώτιος

«Μία ἐστίν ἡ τοῦ Χριστοῦ Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, οὐ πλείους οὐδὲ δύο. Συναγωγαὶ πονηρευομένων εἰσὶ τὰ παρὰ ταύτην συνέδρια καὶ σύνοδος ἀθετούντων. Οὕτω φρονοῦμεν οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοί, οὕτω πιστεύομεν, οὕτω κηρύττομεν».

«Ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν φησὶν "Τὸ Πνεῦμα, ὃ παρὰ τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται", οἱ δὲ τῆς καινῆς ταύτης δυσσεβείας πατέρες, τὸ Πνεῦμα, φασίν, ὅ παρὰ τοῦ Υἱοῦ ἐκπορεύεται. Τίς οὐ κλείσει τὰ ὦτα πρὸς τὴν ὑπερβολὴν τῆς βλασφημίας ταύτης; Αὕτη κατὰ τῶν Εὐαγγελίων ἵσταται, πρὸς τὰς Ἁγίας παρατάσσεται Συνόδους, τοὺς μακαρίους καὶ Ἁγίους παραγράφεται Πατέρας, τὸν Μέγαν Ἀθανάσιον, τὸν ἐν θεολογίᾳ περιβόητον Γρηγόριον, τὴν βασίλειον τῆς Ἐκκλησίας στολήν, τὸν Μέγαν Βασίλειον, τὸ χρυσοῦν τῆς οἰκουμένης στόμα, τὸ τῆς σοφίας πέλαγος, τὸν ὡς ἀληθῶς Χρυσόστομον. Καὶ τί λέγω τὸν δεῖνα καὶ τὸν δεῖνα; Κατὰ πάντων ὁμοῦ τῶν ἁγίων προφητῶν, ἀποστόλων, ἱεραρχῶν, μαρτύρων, καὶ αὐτῶν τῶν δεσποτικῶν φωνῶν, ἡ βλάσφημος αὕτη καὶ θεομάχος φωνὴ ἐξοπλίζεται».

«Ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ πεταγόμαστε μακριά, ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντᾶμε ἕνα φίδι, καὶ νὰ διακόπτουμε κάθε κοινωνία καὶ νὰ φεύγουμε μὲ ὅλη μας τὴν δύναμη, ἀκόμα κι ἂν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καὶ πρᾶοι».

Μέγας Ἀθανάσιος

«Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἢ μετ ̓ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός»

 «Ὅταν κάποιοι δοῦν ἐσᾶς τοὺς ἐν Χριστῷ πιστοὺς νὰ συναντιέστε καὶ νὰ ἐπικοινωνεῖτε μὲ ἐκείνους [τοὺς αἱρετικούς], ὁπωσδήποτε, ὑπονοώντας ὅτι κάτι τέτοιο εἶναι ἀδιάφορο, θὰ πέσουν στὸ βόρβορο τῆς ἀσέβειας»

«Ἵν' οὖν μὴ τοῦτο γένηται, θελήσατε …τοὺς μὲν φανερῶς φρονοῦντας τὰ τῆς ἀσεβείας ἀποστρέφεσθαι, τοὺς δὲ νομίζοντας τὰ Ἀρείου μὴ φρονεῖν, κοινωνοῦντας δὲ μετὰ τῶν ἀσεβῶν φυλάττεσθαι· καὶ μάλιστα ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν… Εἰ δέ τις προσποιεῖται μὲν ὁμολογεῖν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις, τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιαύτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· ἐὰν δὲ φιλονείκως ἐπιμένῃ, τὸν τοιοῦτον παραιτεῖσθε. Οὕτω γὰρ διατελοῦντες καθαρὰν τὴν πίστιν διατηρήσετε· κακεῖνοι βλέποντες ὑμᾶς ὠφεληθήσονται, φοβηθέντες μὴ ἄρα ὡς ἀσεβεῖς καὶ τὰ ἐκείνων φρονοῦντες νομισθῶσιν».

Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος

«Κρείσσων γὰρ ἐμπαθοῦς ὁμονοίας, ἡ ὑπὲρ εὐσεβείας διάστασης» (Λόγος 6, 11 – Εἰρηνικός 1).

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος

«Πραγματικά, σὲ θέματα ποὺ δὲν σημειώνεται παράβασις ἐντολῆς Θεοῦ ἢ ἀποστολικῶν Κανόνων καὶ διατάξεων, εἶναι ἀναγκαῖο νὰ ὑπακούετε καθ΄ ὅλα καὶ ὀφείλετε νὰ πείθεσθε σ’ αὐτὸν [στὸν Ἡγούμενο], ὡς στὸν Κύριο. Σὲ ὅσα ὅμως κινδυνεύουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ νόμοι τῆς Ἐκκλησίας του, ὄχι μόνο σ’ αὐτὸν δὲν πρέπει νὰ πείθεσθε, ὅταν παραινῇ καὶ σᾶς διατάσσῃ, ἀλλ΄ οὔτε σὲ ἄγγελο ποὺ μόλις ἦλθε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ εὐαγγελίζεται σὲ σᾶς διαφορετικὰ ἀπ’ ὅ,τι εὐαγγελίσθηκαν οἱ αὐτόπτες τοῦ Λόγου».

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος

«Δὲν συναντᾶς σὲ ὅποιον συνδέεται μὲ αὐτὴν [μὲ τὴν ὑπακοὴν] μῖσος οὔτε κάποια μορφὴ ἀντιλογίας οὔτε καμμία ὀσμὴ ἀπειθαρχίας, ἐκτὸς ἂν τυχὸν πρόκειται γιὰ θέματα Πίστεως».

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

«Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του βρίσκεται ἡ καρδιὰ ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν, μὲ ἐπικεφαλὴς τὸν Παπισμόν. Ὅλοι δὲ αὐτοὶ οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τὴν ἄλλην αἵρεσιν. Τὸ κοινὸ εὐαγγελικὸ ὄνομά των εἶναι παναίρεσις. Διατί; Διότι εἰς τὸ διάστημα τῆς ἱστορίας αἱ διάφοροι αἱρέσεις ἠρνοῦντο ἢ παρεμόρφωνον ἰδιώματά τινα τοῦ Θεανθρώπου καὶ Κυρίου Ἰησοῦ, αἱ δὲ εὐρωπαϊκαὶ αὗται αἱρέσεις ἀπομακρύνουν ὁλόκληρον τὸν Θεάνθρωπον καὶ εἰς τὴν θέσιν του τοποθετοῦν τὸν Εὐρωπαῖον ἄνθρωπον. Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει οὐσιαστικὴ διαφορὰ μεταξὺ τοῦ Παπισμοῦ, Προτεσταντισμοῦ καὶ ἄλλων αἱρέσεων ὧν τὸ ὄνομα λεγεών».

Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης

«Ἐντολὴ γὰρ Κυρίου μὴ σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως. Ὥστε ὅτε περὶ Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἐστιν εἰπεῖν, ἐγὼ τίς εἰμί; Ἱερεύς; ἀλλ' οὐδαμοῦ. Ἄρχων; καὶ οὐ δ’ οὕτως. Στρατιώτης; καὶ ποῦ; Γεωργός; καὶ οὐ δ' αὐτὸ τοῦτο. Πένης, μόνον τὴν ἐφήμερον τροφὴν ποριζόμενος, οὐδείς μοι λόγος καὶ φροντὶς περὶ τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καὶ σὺ σιωπηλὸς καὶ ἄφροντις;»

«Ἐὰν γάρ τις τὸ κακὸν ἐν προσχήματι ἀγαθοῦ ποιῇ, διπλοῦν ἐργάζηται τὸ ἁμάρτημα, ὅτι αὐτός τε τὸ οὐκ ἀγαθόν ποιεῖ καὶ κέχρηται οἱονεὶ παραπετάσματι τῷ τοῦ ἀγαθοῦ ὀνόματι, φωνή ἐστι τοῦ θείου Βασιλείου. Οὕτω μὲν ἐκεῖνοι πρὸς τῇ οἰκείᾳ πτώσει καὶ πολλοῖς ἄλλοις ὄλισθος γενόμενοι».

Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

«Τὸν δὲ Μεχούμετ (= Μωάμεθ) οὔτε παρὰ τῶν προφητῶν εὑρίσκομεν μαρτυρούμενον οὔτε τι ξένον εἰργασμένον καὶ ἀξιόλογον πρὸς πίστιν ἐνάγον. Διὰ τοῦτο οὐ πιστεύομεν αὐτῷ, οὐδὲ τῷ παρ᾽ αὐτοῦ βιβλίῳ».

«Φύγωμεν οὖν τούς τάς πατρικάς ἐξηγήσεις μή παραδεχομένους, ἀλλά παρ’ ἑαυτῶν πειρωμένους εἰσάγειν τά ἐναντία, καί τάς μέν ἐν τῷ γράμματι λέξεις περιέπειν ὑποκρινομένους, τήν δέ εὐσεβῆ διάνοιαν ἀπωθουμένους· καί φύγωμεν μᾶλλον ἤ φεύγει τις ἀπό ὄφεως. Ὁ μέν γάρ ἐνδακών τό σῶμα θανατοῖ πρόσκαιρα, τῆς ἀθανάτου ψυχῆς χωρίσας· οἱ δέ τῆς ψυχῆς αὐτῆς λαβόμενοι τοῖς ὀδοῦσι χωρίζουσιν αὐτήν τοῦ Θεοῦ, ὅπερ ἐστί θάνατος αἰώνιος τῆς ἀθανάτου ψυχῆς. Φεύγωμεν οὖν τούς τοιούτους πάσῃ δυνάμει, καί προσφεύγωμεν τοῖς ὑποτιθεμένοις τά εὐσεβῆ καί σωτήρια, ὡς συνάδοντα ταῖς πατρικαῖς παραδόσεσι» (ΕΠΕ, 10,356).

Ἰωσὴφ Βρυέννιος

«Πρὸς αὐτοὺς [τοὺς παπικοὺς] ποὺ τολμοῦν νὰ ἀνακοινώσουν ὅτι [...] θὰ γίνει ἡ ἕνωση καὶ θὰ μείνουν ἀπαράτρεπτα ὅλα τὰ ἔθη καὶ δόγματα τῆς δικῆς μας αὐλῆς ἢ καὶ εἰσηγοῦνται ὅτι δὲν εἶναι καθόλου ἀπρεπὲς νὰ μνημονεύουμε τὸν Πάπα ὡς ἅγιο, μετὰ ἀπὸ πολλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε σ’ αὐτοὺς καὶ τὰ ἑξῆς: Αὐτὴ εἶναι ἡ ἕνωση, ποὺ τόσα ἔτη μελετᾶτε, τῶν τόσο πολλῶν Ἐκκλησιῶν καὶ φυλῶν; Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο σκέπτεσθε νὰ ἑνωθεῖτε δῆθεν μαζὶ μας, ἐνῷ ἡ προσθήκη [τοῦ filioque] ἀδιόρθωτη θὰ μένῃ καὶ ἀμετάτρεπτα ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα προξένησε τὸ μακρὸ καὶ ἐπάρατο σχίσμα; Δὲν εἶναι αὐτὴ διόρθωση, ἄνθρωποι, οὔτε ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ σχίσμα χειρότερο τοῦ προηγουμένου σχίσματος καὶ διαίρεση καὶ κατάτμηση καὶ ἀπάτη, καὶ προφανὴς συγκατάβαση δική μας πρὸς ἐσᾶς καὶ δεσμὰ γιὰ πνίξιμο καὶ καθοδήγηση στὸν γκρεμὸ καὶ ἀποφυγὴ τῆς ἐλευθερίας καὶ  ὁμολογία δουλείας καὶ κατάκριση τῶν ἁγίων Πατέρων, καὶ τίποτε ὑγιές. Πῶς θὰ γίνει ἕνωσή μας, καθὼς παρεμβάλλονται μύρια δόγματα μεταξύ μας; Διότι κάθε τι ποὺ ἑνώνεται μὲ τὸ ἑνούμενο, ἑνώνεται χωρὶς νὰ ὑπάρχει κανένα ἀπολύτως ἐνδιάμεσο ἐμπόδιο· ἂν ὅμως παραμένει πάντοτε αὐτὸ ποὺ διαχωρίζει τὰ δύο, δὲν ἑνώνονται καθόλου τὰ παρεμποδιζόμενα, κι ἂν ἀκόμη φανοῦν ὅτι ἑνώνονται σ’ ἐκείνους ποὺ δὲν τὰ βλέπουν καθαρῶς. Διότι ἕνωση εἶναι “διεστώτων πραγμάτων κοινωνικὴ συνδρομή”· καὶ πῶς θὰ εἶναι αὐτὴ ἀληθινὴ καὶ δὲν θὰ εἶναι προσποιητὴ ἡ ἕνωση, ἂν οἱ μὲν  σὲ ὅλες τὶς ἱερὲς τελετὲς ἐκφωνοῦν τὸ Σύμβολο μὲ τὴν προσθήκη [τοῦ filioque], οἱ δὲ χωρὶς αὐτήν; [..] ἕνα βάπτισμα, μία σὲ μᾶς Πίστη, Ἐκκλησία μία, καὶ ἕνας Θεὸς δοξάζεται Τρισυπόστατος· ὅσοι δὲν πιστεύουν ἔτσι νὰ χαθοῦν. Καλὸ τὸ νὰ εἰρηνεύουμε μὲ ὅλους, ἀλλὰ ὁμονοώντας πρὸς τὴν ἀλήθεια [...] διότι ὑπάρχει κακὴ ὁμόνοια καὶ καλὴ διαφωνία· εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποσχισθοῦμε καλῶς καὶ νὰ ὁμοφρονήσουμε κακῶς· σὲ αὐτὰ ποὺ ἡ φιλία γίνεται πρόξενος ἀπωλείας, σ’ αὐτὰ τὸ μῖσος γίνεται ὑπόθεση ἀρετῆς· καὶ εἶναι καλύτερη ἀπὸ τὴν ἐμπαθῆ ὁμόνοια, ἡ διάσταση χάριν τῆς ἀπαθείας».

Ὅσιος  Ἐφραὶμ ὁ Σύρος

«Ἀλλίμονο σέ ὅσους μολύνουν τήν ἁγία Πίστη μέ αἱρέσεις ἤ συγκαταβαίνουν στούς αἱρετικούς»

B’ Ιωάνν. 10-11

«Εἴ τις ἔρχεται πρός ὑμᾶς καί ταύτην τήν διδαχήν οὐ φέρει, μή λαμβάνετε αὐτόν εἰς οἰκίαν, καί χαίρειν αὐτῷ μή λέγετε∙ ὁ γάρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ  τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς».

Ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας

«Πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἀν σημεῖα ποιῇ, κἂν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ προβάτων φθορὰν κατεργαζόμενος».

Τίτον 3,10 «Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ».

Οικογένεια Leyde