Μετὰ τὸ θαυμάσιο κείμενο τοῦ κ. Ἰω. Ρίζου (ἐδῶ), ἄλλο ἕνα θαυμάσιο κείμενο (ἀπάντηση στοὺς διαστρεβλωτὲς τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων), ποὺ δὲν ἀφήνει περιθώρια ἀμφισβήτησης, παρὰ μόνο σ' ἐκείνους, γιὰ τοὺς ὁποίους λέγει ὁ ἀ. Παῦλος: "εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος"!
Μοναχοῦ
Μακαρίου
Κουτλουμουσιανοῦ
«Οι γαρ δι' αίρεσιν
τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προ τον πρόεδρο
κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλον ότι την αίρεσιν δημόσια
κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ' Εκκλησίας διδάσκοντες...».
Ερμηνεία
υπο Αγίου Νικοδήμου:
«Εάν δε οι ρυθέντες
πρόεδροι είναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία και δια
τούτο χωρίζονται οι εις αυτοί υποκείμενοι...».
Δια την μεγιστη πλάνη περί "δυνητικού-μη υποχρεωτικού " του
Ιερού Κανόνος της Συνόδου του Αγίου Φωτίου, που ασπάζονται οι Οικουμενιστές και
οι Φιλοοικουμενιστές Νεοθολολόγοι, οι οποίοι θέλουν να είναι Ομολογητές στα
λόγια και όχι στα έργα, θα θέσουμε συν Θεό κάποια εύλογα ερωτήματα.
Διότι αυτό το επιχείρημα περί του "δυνητικού-μη υποχρεωτικού"
του Ιερού Κανόνος δεν έχει βεβαίως βεβαίως, ούτε δογματική αλλά ούτε και λογική
ερμηνεία.
Η δογματική ερμηνεία της μνημονεύσεως στην Θεία Λειτουργία όπως μας
διαβεβαιώνει και ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης είναι ότι, …«Οσάκις μνημονεύουμε
κάποιον στην Θεία Λειτουργία τον μνημονεύουμε ως Ορθόδοξο-Φίλο του Θεού και
οσάκις δεν τον μνημονεύουμε δεν τον μνημονεύουμε ως Αιρετικό-Εχθρό του Θεού».
Για το ίδιο θέμα της μνημόνευσης ο Στύλος της Ορθοδοξίας Άγιος Μάρκος
Ευγενικός αναφέρει,
«Πολύς έστιν ο του
μνημοσύνου λόγος και ουχί μικρός, διότι εκείνοι μνημονεύονται επ' εκκλησίαις,
όσοι είσι Ορθόδοξοι και κοινωνικοί προς την αυτήν εκκλησίαν.
Οι δε ακοινώνητοι
ούτε μνημονεύονται, ούτε γαρ έχει άδεια τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ'
εκκλησίαις.
Εκφεύγειν άπασι τρόποις την κοινωνία αυτού και μήτε συλλειτουργείν αυτώ,
μήτε μνημονεύειν όλως αυτού, μήτε αρχιερέα τούτον αλλά λύκον και μισθωτόν
ηγείσθε».
Ο μεν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος Σχολάριος συμπληρώνει,
«Η πνευματική
κοινωνία των ομόδοξων, και η τέλεια υποταγή προς τους γνήσιους ποιμένες
εκφράζεται με το μνημόσυνο.
Οι Σύνοδοι και οι
άλλοι Πατέρες ορίζουν, ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα, πρέπει να
φεύγουμε και την κοινωνία».
Οι δε Αγιορείτες Πατέρες επί Αιρετικού Πατριάρχου Ιωάννου Βέκου σε
επιστολή γράφουν,
«…Ει γαρ το απλώς
χαίρειν ειπείν, κοινωνία δίδωσι τοις έργοις τοις πονηροίς, πόσον η διάτορος
αυτού μνημοσυνη και ταύτα αυτών των Θειων μυστηρίων φρικτώς προκειμένων ...ο
μέγας πατήρ ημών και Ομολογητής Θεόδωρος Στουδίτης ταύτα λέγει προς τινά δια
της ταμίας αυτού επιστολής,
“μη αναφέρει τον αιρεσιάρχην... πλην ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του
αναφέρειν αυτόν, καν Ορθόδοξος εις ο αναφέρων”, ...ο γαρ αιρετικόν δεχόμενος,
τοις αυτού υπόκειται εγκλημασι και ο ακοινωνήτοις κοινωνών, ακοινώνητος
εστίν...».
Εφόσον ο Ιερός Κανόνας του Αγίου Φωτίου αναφέρει ότι οι Επίσκοποι δεν
είναι Ορθόδοξοι αλλά είναι Αιρετικοί, διδάσκοντας φανερά και δημοσίως Αιρετικές
διδασκαλίες και, επίσης, το δογματικό της μνημόνευσης στην Θεία Λειτουργία
είναι να μνημονεύονται μόνο Ορθόδοξοι και όχι Αιρετικοί, πώς γίνεται να μην
είναι υποχρεωτικός ο Ιερός Κανόνας αλλά "δυνητικός μη υποχρεωτικός;".
Δηλαδή η Εκκλησία έχει δύο γραμμές στο θέμα της μνημόνευσης στην Θεία
Λειτουργία;
Μας δίνετε η δυνατότητα από Ιερούς Κανόνες να γινόμαστε ψεύτες ενώπιον Του
Κυρίου εν ώρα Θείας Λειτουργίας, κλήρος και λαός, διότι μέλη της Εκκλησίας δεν
είναι μόνο ο κλήρος, αλλά και ο λαός, μνημονεύοντας τους Αιρετικούς-Εχθρούς Του
Θεου ωσάν Ορθοδόξους-Φίλους Του Θεού και να μην γινόμαστε ψεύτες ενώπιόν Του
Κυρίου μη μνημονεύοντας τους Αιρετικούς-Εχθρούς Του Θεού ως Ορθοδόξους-Φίλους
Του Θεού;
Ο πατέρας της ψεύδους ποιος είναι;
Δεν ειναι σύμφωνα με το αψευδές στόμα Του Χριστού ο διάβολος; και
επίσης «όποιος δεν είναι μαζί μου»
λέγει ο Κύριος «είναι εναντίον μου
και όποιος δεν μαζεύει μαζί μου σκορπίζει;».
Να ισχυριστουμε ότι δίνουν ευλογία οι Άγιοι Πατέρες και να έχουμε
εκκλησιαστική επικοινωνία εν ώρα Θείας Λειτουργίας δια της μνημόνευσης της
Αιρετικου Ψευδοεπισκοπου-Εχθρου Του Χριστού με τον διάβολο και να μην έχουμε
εκκλησιαστική επικοινωνία δια της μη μνημόνευσης της Αιρετικου
Ψευδοεπισκοπου-Εχθρου Του Χριστού με τον διάβολο αλλά με τον Χριστό;
Μακριά από τους Ορθοδόξους αυτή η βλασφημία.
Για το ότι δεν περιέχει ο Ιερός Κανόνας φανερό επίτιμο,
ο Αγιορείτης Αγιος Νικόδημος στην αρχή του Ιερου Πηδαλιου αναφέρει, «Πρέπει να
ηξευρη τινας, ότι όσοι κανόνες δεν περιεχουσι φανερως το επιτίμιον εκείνων όπου
τους παραβαινουσιν, αυτοί, κατά το σιωπώμενον, δίδουσιν άδειαν εις τον κατά
τόπον αρχιερέα να δώση εις αυτούς απαθως το πρέπον και αρμόδιον, όπου ήθελε
γνωρίσει...».
Επειδή στις ημέρες μας δεν υπάρχει Ορθοδοξος Αρχιέρεας να δώσει το
επιτίμιο του Ιερού Κανόνος διότι οι «Αρχιερείς» έχουν γίνει Αιρετικοί
Οικουμενιστές και Φιλοοικουμενιστές, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιερός Κανόνας δεν
περιέχει επιτίμιο.
Και οπωσδήποτε όπως προείπαμε δεν έχει ούτε λογική ερμηνεία το κακόδοξο
επιχείρημα των Οικουμενιστών και Φιλοοικουμενιστών, Νεοθολολόγων περί του
"δυνητικου-μη υποχρεωτικου" του Ιερού Κανόνος, διότι όπως λέγει και ο
Ιερός Χρυσόστομος, «ο Εχθρός του Βασιλιά είναι αδύνατον να έχει και την εύνοια του
Βασιλιά».
Εύχεστε και για εμένα
Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός,
Κάθισμα Αγίου Νικολάου
