Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Νεόφυτος ουχ υπέγραψεν, ουδέν εποιήσαμεν

Νεόφυτος ουχ υπέγραψεν, ουδέν εποιήσαμεν

(Μην διώκετε τους επισκόπους μας)

(Αριστείδης Π. Δασκαλάκης)

«…παρακαλῶν ἐπαγωνίζεσθαι τῇ ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει.» (Ιούδα 3)

Πρόσφατα γίναμε κοινωνοί ενός σπάνιου γεγονότος. Η Ελλαδική Εκκλησία να διώκει επίσκοπο άλλης Εκκλησίας , βάζοντας τον προκαθήμενό της «να του  τραβήξει  κυριολεκτικώς το αυτί».

Η Ελλαδική Εκκλησία (δηλαδή η ιεραρχία και μόνο, στο μεγάλο της μέρος ) θιγμένη από δράσεις και κηρύγματα του θεοφιλούς επισκόπου Νεοφύτου Μόρφου, ζητά απ’τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου κοινώς, να συμμαζέψει τον επίσκοπό του.  Να τον φιμώσει. Να τον περιορίσει. Όχι γιατί διαδίδει λόγο αιρετικό και νοθευμένο. Απλώς και μόνο γιατί  δυσκολεύει τη προπαγάνδα περί κορονομέτρων , περί κλεισίματος ναών , φιμώτρων και άλλων ωραίων νεοτερισμών, που εισαγάγουν τη νέα θρησκεία της μολυσματικότητας των Θείων Μυστηρίων. Και εν τέλει την αθεϊα.  Και έχει «πέσει» πολύ χρήμα γι’αυτή την προπαγάνδα ένθεν κακείθεν.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Δ.Ι.Σ. ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ--Παύσατε διωγμό ομολογητών αγίων Μητροπολιτών και Ιερέων

Παύσατε διωγμό ομολογητών αγίων Μητροπολιτών και Ιερέων.

Οδηγείτε την Εκκλησία σε σχίσμα. 

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Δ.Ι.Σ. ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

(ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ) 

ἡ ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν… οὕτω κηρύσσομεν

Μακαριότατε,

Άγιοι Πατέρες,

Αδελφοί εν Χριστώ,

 

Το Σώμα του Χριστού, η Εκκλησία βάλλεται.

Βάλλεται από σκοτεινές δυνάμεις, ξένα κέντρα συμφερόντων που κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας. 

Κι έχουν εξουσία στις  κυβερνήσεις  αλλά και στις απανταχού  θρησκείες.

Αλλά και στη Μία Αληθινή  , Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.

Η δαιμονική αυτή εξουσία και τα συμπαρομαρτούντα  δεινά της, παραχωρείται απ’ τον Θεό, ως αντίκτυπος  της πτώσης και της αλλοτρίωσης της ανθρωπότητας.

Ο λαός του Θεού είναι υπό διωγμό. Αμάρτησε και πληρώνει.

Εικόνα  του εκπεσόντος Ελληνορθόδοξου λαού , αποτελεί η ιεραρχία της Εκκλησίας .

Ως λαός του Θεού με πλήρη συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και των ελλείψεών μας , αλλά με πίστη στον Άγιο Τριαδικό Θεό και στο έλεός Του, είμαστε αποφασισμένοι να θέσουμε εαυτόν ως φρένο, στους τροχούς  του οχήματος  της βεβήλωσης της  πατρίδος και της  εκκλησίας.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Έμπονος κατάθεση προσωπικής εμπειρίας «σκανάρισμα», ανίχνευση ύποπτων κωδικών.

 Αριστείδης Δασκαλάκης

 Έμπονος κατάθεση προσωπικής εμπειρίας:

 

Αδελφοί, Χριστός Ανέστη.

Παρακολουθώ τον τελευταίο καιρό, διαλόγους έντονους σε ομάδες viber αλλά και σε ιστολόγια για φλέγοντα θέματα που αφορούν  τη ζωή μας και το μέλλον μας. Τις τρέχουσες εξελίξεις.

Την τιμητική  της έχει η τεχνολογία ασύρματης σύνδεσης χαμηλής εμβέλειας και μικρού φάσματος. Η λεγόμενη τεχνολογία Bluetooth.

Παρακολούθησα  video αλλά και αναρτήσεις οθονών κινητών συσκευών με τον κλασικό 12 ψήφιο κωδικό. 

Παρόλη την εμπειρία μου λόγω ειδικότητας (για πολλά έτη, εμπειρογνώμονας σε όλες σχεδόν τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών και κινητής τηλεφωνίας αλλά και  διαχείρισης συστημάτων στην πολεμική αεροπορία αλλά και στον ιδιωτικό τομέα ) σε θέματα τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής , δεν μπορούσα να δώσω ερμηνεία πλήρως επιστημονικά τεκμηριωμένη στο φαινόμενο.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Εμπειρία με την Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης

 

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ:  Εμπειρία με την Γερόντισσα Γαλακτία της Κρήτης

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος . Αμήν.

Χριστός Ανέστη!

Ιούλιος του 2018. Είχα μεταβεἰ μετά της συζύγου απ’την πόλη διαμονής,  στη γενέτειρά μου την Κρήτη (Ηράκλειο) για καλοκαιρινές διακοπές.

Πρωί 18 Ιουλίου του 2018.

Εγώ (με συγχωρείτε  για το πρώτο πρόσωπο) στο μπαλκόνι του πατρικού μου   απολάμβανα τον πρωινό καφέ, με θέα το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

Η σύζυγος με την μητέρα προετοίμαζαν το μεσημεριανό φαγητό στη κουζίνα.

Είχαμε φορτωμένο πρόγραμμα εκείνη την ημέρα.

Θα πεταγόμασταν για ένα γρήγορο μπάνιο  σε μια κοντινή παραλία και μετά γεύμα με γονείς , ξεκούραση και το απόγευμα εκδρομή-προσκύνημα. 

Θα πηγαίναμε να επισκεφτούμε μια γερόντισσα.

Δεν την είχα ποτέ ακούσει ξανά. Μια ευλογημένη ψυχή  (εγκάρδιος φίλος κι αδελφός) μου συνέστησε να πάω οπωσδήποτε να βρω μια ονομαστή  γερόντισσα. Δεν ήξερα όμως που βρίσκεται.

Αλλά μετά από έρευνα, ο αδελφός, μου απεκάλυψε τον τόπο που εγκαταβιούσε.

Ένα άγνωστο σε εμένα χωριό κοντά σε ένα μεγάλο κεφαλοχώρι τις Μοίρες.  

Το χωριό  Πόμπια,  εκεί στην κοιλάδα της Μεσαράς αντίκρυ απ’ το Λιβυκό Πέλαγος. Δίπλα στα Αστερούσια όρη , εκεί που Άγιος Αρσένιος μετέδωσε τη νοερά προσευχή στο Άγιον Όρος,  μέσω του Οσίου Γρηγορίου του Σιναϊτου. Τόπος Αγίων.

Εξήντα χιλιὀμετρα περίπου απ’το Ηράκλειο. Μια ώρα ορεινή διαδρομή.

Είμασταν πλέον έτοιμοι να πάμε, χωρίς βέβαια κάποια τηλεφωνική συνεννόηση πριν .

Στο άγνωστο. Δεν ξἐραμε εάν θα μπορέσουμε να δούμε την «άγνωστη» γερόντισσα , εάν θα μας δεχτούν.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Ο άγνωστος Συνοδοιπόρος

 

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ:  Ο άγνωστος Συνοδοιπόρος

Δύο μαθητές, τρεις μέρες μετά το θάνατο τού Κυρίου, τρεις και όχι δύο, (όπως η τριήμερος έγερσις του Κυρίου , οι 33 ώρες του Κυρίου στον Άδη -  ο Χριστός έμεινε 33 ώρες στον άδη  από τίς 3 το απόγευμα τής Παρασκευής έως τα μεσάνυχτα τού Σαββάτου , όσα ήταν δηλαδή τα χρόνια τής επίγειας ζωής Του.- , όπως τα Τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδος ) προχωρούν προς  Εμμαούς,  συζητώντας  μεταξύ τους για τον Ιησού.

Αγωνιούν. Μιλούν για τα γεγονότα. Απελπίζονται.

Έρχεται ο αναστημένος Χριστός, άγνωστος συνοδοιπόρος. Δεν τον αναγνωρίζουν. Μιλούν για ελπίδες ανεκπλήρωτες . Το κουράγιο τους σώνεται .  Κι Εκείνος τους στηρίζει.

Ερμηνεύει τίς Γραφές. Τους υπενθυμίζει πως η Δόξα περνά  μέσα απ’ τα Πάθη και τη Σταύρωση. Δίνει ελπίδα στην θλίψη και την κατήφειά τους.  Εν τέλει,  Τον αγαπούν αυτόν τον Συνοδοιπόρο. Του λένε "μείνε μαζί μας". Τ’  αυτιά τους έχουν γλυκαθεί. Οι καρδιές τους ζεστάθηκαν .

Τα μάτια όσων Τον γνώρισαν πριν τη Σταύρωση, τώρα,   εμποδίζονται  κατά ανερμήνευτο τρόπο,   να Τον αναγνωρίσουν .

"Οι δέ οφθαλμοί αυτών εκρατούντο του μή επιγνώναι αυτόν" .

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ερώτημα»

 Τόσο πολύ κόπτεται η διοικούσα εκκλησία να κοινωνήσουμε δυο φορές το Χριστό σε μια μέρα, που  δεν είναι σίγουρη για την επενέργεια και παρουσία του Αγίου Πνεύματος στις Ιερές Ακολουθίες,  προστάζοντας για φίμωτρα, αποστάσεις και περιορισμένο αριθμό πιστών  και που η παραβίαση αυτών βρίσκει καταδότες σε ιερείς κι επισκόπους;

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ερώτημα»

Δυστυχώς σε κάθε καινοτομία ή προσβολή της πίστης που νομοθετεί η κυβέρνηση και εναγκαλίζεται με περισσή «ταπείνωση» και «αγάπη» η διοικούσα εκκλησία,  εμφανίζονται απ’ το πουθενά προς άγρα λίγης δημοσιότητας κι εξασφάλιση προβολής, αλλά και διαπιστευτηρίων προς την ιεραρχία  , θεολόγοι και κληρικοί, έτοιμοι να προσφέρουν θεολογικά και δογματικά ερείσματα σε κάθε στρεβλή και νοσηρή παραμόρφωση της έκφρασης της πίστεως,  αλλά και της καταπάτησης της Ιεράς Παραδόσεως .

Συνταρακτική η είδηση της κοιμήσεως του ομολογητού πατρός Νικολάου Μανώλη. Πολλοί αδελφοί ορφάνεψαν

 

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Λύπης ιατρός εστίν ανθρώποις λόγος  (Μένανδρος)»

Λίγα  φτωχά λόγια , αντίδωρο παραμυθίας  για τους αδελφούς.

Πολύ προβληματισμό  και θλίψη προκαλεί η εκδημία ορθοδόξων κληρικών. Η απώλεια προμάχων της Ορθοδοξίας,  όπως προσφάτως του αξίου ιερέως π Σαράντη Σαράντου και τώρα του π Νικολάου Μανώλη. Η δοκιμασία εν ασθενεία άλλων.

Συνταρακτική η είδηση της απώλειας του πατρός Νικολάου.

Πολλοί αδελφοί ορφάνεψαν .

Ο Κύριος γνωρίζει, ευδοκεί ή παραχωρεί. « Άγνωστοι αι βουλαί του Υψίστου» .

Αισθάνεσαι ότι ανοίγει η γη κάτω απ’ τα πόδια σου, όταν βλέπεις τους λιγοστούς αγωνιστές-ομολογητές τους  χιλιολοιδορημένους  κληρικούς , τους διωκόμενους ποιμένες, να αποχωρούν για την ουράνια πολιτεία.

Δυσαναπλήρωτο το κενό.

Νιώθεις ότι τα τείχη της Ορθοδοξίας που βάλλονται απ’ τις δυνάμεις του κακού, πέφτουν, συνθλίβονται . Κατακρημνίζονται.

Αισθάνεσαι πως μπήκε μέσα στο κάστρο το απόρθητο,  ο πονηρός με τα όργανά του κι αλωνίζουν και σπέρνουν ανενόχλητοι τον σπόρο της βλασφημίας και του ψεύδους.

Πιστεύεις σιγά-σιγά ότι έρχεται το τέλος. Μετά την ορφάνια και την απώλεια, ο θάνατος.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης : «Μολύνει η Θεία Κοινωνία;»

Πραγματικό περιστατικό που συνέβη  προ δύο ετών

 

 Αδελφοί,  το μεγάλο βλάσφημο ερώτημα της εποχής μας είναι το κάτωθι:

«Μολύνει η Θεία Κοινωνία;».

Εδώ δεν αμφισβητείται κάποια αξία, ο άνθρωπος ή η ελευθερία του .

Αμφισβητείται ο ίδιος ο Χριστός.

Όχι το δημιούργημα αλλά ο Δημιουργός

Θα διασκευάσω το ερώτημα στο παρακάτω :

H  «Θεία Κοινωνία είναι κρασί και άρτος»;

Αδελφοί σας αναφέρω την εμπειρία του ιερέως  της ενορίας μου προ 2 ετών.

Την εξομολογήθηκε στο εκκλησίασμα –με δήλωση μετανοίας- την πρώτη Κυριακή μετά το περιστατικό.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Το χέρι του παπά»

Συγκινητικό !

 (Σύντομο διδακτικό διήγημα εμπνευσμένο από πραγματικές περιστάσεις - Τα ονόματα είναι τυχαία)

«Σαν συναντήσεις έναν ιερέα και έναν Άγγελο θα χαιρετήσεις πρώτα
τον ιερέα και μετά τον Άγγελο» (Γεροντικό)

Καθισμένος στο κεφαλόσκαλο  του ναού ο παπά Θόδωρος, λογίζονταν τη δοκιμασία που περνούσε, τις μεθοδείες του διαβόλου, την αδιαφορία των χωριανών, τις κατάρες του δασκάλου.

Δεν τον πλησίαζαν σαν να ‘χε χολέρα. Που είναι οι εποχές που έκαναν ουρά τα παιδιά - σαν σπουργίτια -  μπρος απ’ το χέρι του, όχι για να πάρουν σπόρους αλλά  να πάρουν την ευχή του. Κι έβαζε το δεξί του χέρι πάνω στα κεφαλάκια τους και τα βλογούσε. Αχ, ας όψεται αυτή η επιδημία σκέφτηκε. Έργο διαβόλου,  με συνεργό τον άνθρωπο.

Βασιλάκη μην πλησιάζεις τον παππούλη- φώναξε κάποτε μια μαμά – μην τον κολλήσεις τίποτα. Όμως ο παππούλης, ήξερε καλά πως αυτός θεωρούνταν κίνδυνος από τους άλλους.

Θυμάται μια γειτόνισσα που του παρήγγειλε  αρτοκλασία, με την προϋπόθεση να μην αγγίξει τους άρτους και πιθανόν μεταφέρει κανένα ιό, στην περίπτωση που είναι φορέας.

Μας πως θα αλλάξω το μυστήριο παιδί μου; είχε απαντήσει,  αρνούμενος την ασέβεια.

Ήξερε ότι ο Θεός τον είχε ορίσει διαφορετικό απ’ τους άλλους. Ήταν κληρικός.

Και ο  ιερέας, δεν είναι ο οποιοσδήποτε τον οποίον συναντάμε και με τον οποίον συναλλασσόμαστε  στην καθημερινή μας ζωή. «Συναλλασσόμαστε» με την ιεροσύνη του, το λειτούργημά του. Το σχήμα του. Την αποστολή του.

Τι τα θες όμως αυτά σκέφτηκε. Ο κόσμος δεν ενδιαφερόταν πια. Όχι γι’ αυτόν.

Μα για την σωτηρία του. Κι ο παπά Θόδωρος πονούσε. Πονούσε κι έκλαιγε.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Έλασσον σχόλιο σε Μείζον ολίσθημα»

 

«Καὶ ἰδοὺ γυνή, αἱμοῤῥοοῦσα δώδεκα ἔτη, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ…» (Ματθ. 9,20)

Τάδε ἔφη ὁ π. Φίλιππος ἀπ᾿ τοὺς Θωμᾶδες τοῦ 

Ἁγίου Ὄρους

Ἀριστείδης Π. Δασκαλάκης:

Ἔλασσον σχόλιο σέ Μεῖζον ὀλίσθημα»

Ὅτι γνωρίζαμε ἢ μᾶλλον ὅτι νομίζαμε ἐδῶ καὶ χρόνια ἔχει τελειώσει. Κόποι ἐτῶν πολλῶν, ὑφαρπάχθηκαν ἀπὸ ἐπιτήδειους νεοταξικοὺς χαρτογιακάδες.
Γιὰ νὰ σωθοῦν τράπεζες, οἱ ἀνεύθυνοι (γιὰ τὸ οἰκονομικὸ χάλι) πολῖτες, ἔδωσαν αἷμα. Κι ἀντὶ εὐγνωμοσύνης εἰσέπραξαν κατασχέσεις περιουσιακῶν στοιχείων, μιᾶς καὶ δὲν μπόρεσαν νὰ εἶναι συνεπεῖς ὡς πρὸς τὰ δάνειά τους, μὲ εἰσόδημα πλέον ροκανισμένο, λόγῳ ἀνεργίας ἀλλὰ καὶ ἀφόρητης φορολογίας.
 

Ἡ ἱεραρχία ἀντέδρασε μόνο ὅταν κινδύνευσαν οἱ μισθοὶ τῶν κληρικῶν καὶ τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς ἐκκλησίας.
Ἐξωγενεῖς παράγοντες, βρῆκαν πρόσφορο ἔδαφος καὶ ἕνεκα διπλωματίας ὁδήγησαν τὴν διοικοῦσα ἐκκλησία σὲ μιὰ ἄνομη καὶ μιαρὴ σύναξη περιορισμένων συμμετοχῶν ἐπισκόπων (Κολυμπάρι), ὅπου καὶ καταλύθηκε τὸ συνοδικὸ σύστημα μὲ ἕνα πατριαρχικὸ πραξικόπημα κι ἐπιτεύχθηκε ὁ στόχος.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «θα σας κράξουν και οι πέτρες»

 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ!!! ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ

... το φίμωτρο έγινε απαραίτητο αξεσουάρ του ιερέως ή του αρχιερέως στους ναούς και τις συνάξεις (περισσότερο πλέον φέρουν φίμωτρο και λιγότερο το πετραχήλι ) …

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης «θα σας κράξουν και οι πέτρες»


«Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει και μη σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9], Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς "Εγώ ποιός είμαι΄;" (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)

Η δημοσιότητα βρίθει με την λαίλαπα όχι τόσο ενός υπαρκτού ιού, αλλά τη λαίλαπα των αθλίων κυβερνώντων και την ασέβεια των θρησκευτικών ταγών.

Μετά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου που εγκαινίασε τα fake- δογματικά –news της νέας εποχής, έχουμε την αναγνώριση αυτοχειροτόνητων ψευδοεπισκόπων, σχισματικών λυκοποιμένων από νεοταξίτες ορθόδοξους στην τάξη αλλά όχι και στο φρόνημα, μεταπατερικούς επισκόπους.

Ουσιαστικά μας είπαν ότι δεν ισχύει η επιβεβαίωση του Αποστόλου των εθνών

«ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.» (Γαλ. 1,8)

Και ότι όποτε αλλάζει το κήρυγμα αλλάζει και το δόγμα. Το «αλάθητο» των επισκόπων που συναγελάζονται με μασόνους, με αιρετικούς, με σχισματικούς, με εχθρούς του Κυρίου δεν επιδέχεται αμφιβολία.

Ότι οι μάρτυρες και ομολογητές λάθεψαν στα λεγόμενα και τις επιλογές τους και αδίκως μαρτύρησαν για τον Χριστό. Δεν είχαν καταλάβει ότι «ο Κύριος μοίρασε από λίγη αλήθεια σε όλες τις θρησκείες».

Σε απόγνωση το “Ελληνικό Παιδικό Χωριό” στο Φίλυρο – Κραυγή αγωνίας λίγο πριν την αναστολή της λειτουργίας του

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης 

Αδελφοί  απευθύνομαι στην αγάπη σας . Έχω πληροφόρηση  μέσα απ’ το ίδρυμα «Ελληνικό Παιδικό Χωριό» στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης ότι το ίδρυμα πάει για κλείσιμο.

Ένα ακόμη αποτέλεσμα της αναλγησίας των πολιτικών ταγών αλλά και της υποκρισίας πολλών θρησκευτικών ταγών.

Αποτέλεσμα, μιας εποχής που τα ΜΜΕ ως άριστοι χειραγωγοί της σκέψης των κοινωνιών και αποχαύνωσης των ανθρώπων, εντεταλμένα όργανα της ΝΤΠ , χρηματοδοτούνται αδρά για να προκαλούν πλύση  εγκεφάλων και να παρέχουν παραπληροφόρηση. Για να κάνουν κάποιοι «μπίζνα» (στην καλύτερη των περιπτώσεων)

Κεφάλαια δεν διατίθενται για τους αναγκεμένους (είτε μιλάμε για συσσίτια ενοριών  είτε πρόκειται για ιδρύματα).

Αδελφοί στο εν λόγω ίδρυμα δεν λειτουργεί πλέον θέρμανση και τα είδη πρώτης ανάγκης (ρουχισμός, τρόφιμα κ.α.) εκλείπουν. Μπορείτε να το διαπιστώσετε επικοινωνώντας μαζί τους.  

Ο Κύριος λέει στους ελεήμονες: «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με» (Μτ. 25, 34-36).

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Οφείλουμε στους δασκάλους το ευ ζην;»

 ΔΑΣΚΑΛΕ  των παιδιών της Ελλάδος, κράτα γερά στις επάλξεις ....

      ΔΑΣΚΑΛΕ, των παιδιών της Ελλάδος, εσύ που ενσταλάζεις στους Ναούς των παιδιών μας και   μεταλαμπαδεύεις φως, ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ,   τα ιδανικά της φυλής μας  σε κάθε γωνιά της Πατρίδος μας, σήμερα  εποχή αμοραλισμού υπό συνθήκες επιθετικής  άρνησης της Πίστεως και εθνομηδενισμού.

     ΔΑΣΚΑΛΕ, εσύ που προσεύχεσαι πριν εισέλθεις στην τάξη, που δεν ξεκινάς το μάθημα, αν δεν γίνει η προσευχή με τους μαθητές σου, εσύ που δεν δέχεσαι στην αίθουσα να μην είναι αναρτημένη η εικόνα του ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.     

    ΔΑΣΚΑΛΕ, που μορφώνεις και εμπνέεις σοφία, σωφροσύνη, αρετή και τόλμη και γυμνάζεις άλκιμους φερέλπιδες νέους και νέες, την ελπίδα του έθνους μας.

    ΔΑΣΚΑΛΕ!  Όπου  και αν λειτουργείς, αδελφέ εν Χριστώ, εσύ ενέπνευσες το παρακάτω κείμενο, με το έργο σου.

   Λογίζεσαι διδάσκαλος του γένους. Μπορεί να μην είσαι Ρήγας Φεραίος, όμως και οι εποχές είναι άλλες, αλλά τα ιδανικά μας παρακαταθήκη, «νύν και αεί» σταθερές Αξίες!.

     Ο Άγιος Παϊσιος είπε ότι στους έσχατους χρόνους, όποιος αγωνίζεται κατά Θεόν, θα λογίζεται οσιομάρτυρας. 

     Σε αυτούς τους χρόνους, λοιπόν, λογίζεσαι κι εσύ  ως δάσκαλος του γένους.

     Θέτεις τον εαυτό σου σε μεγάλες δοκιμασίες και κίνδυνο στο χώρο εργασίας σου, όπου και ασκείς το μέγιστο λειτούργημα της διάπλασης χαρακτήρων, από ζήλο και αγάπη στον Χριστό και το έθνος.

     Γι' αυτό σου αφιερώνω από καρδιάς αυτό το φτωχό κείμενο και προσευχόμαστε ο Θεός δια πρεσβειών των προστατών της Παιδείας Τριών Ιεραρχών, της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Πατροκοσμά να σε ενδυναμώνει και να σε ενισχύει στο δύσκολο έργο σου, να κτίζεις ζώντες ναούς αδελφέ, και να ευλογεί την οικογένειά σου.

      Καλόν αγώνα ....κράτα γερά στις επάλξεις ....ΔΑΣΚΑΛΕ!

«Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Οφείλουμε στους δασκάλους το ευ ζην;»

«Παιδεία τοις μεν νέοις σωφροσύνη, τοις δε πένησι πλούτος, τοις δε πλουσίοις κόσμος» (Η παιδεία για τους νέους είναι σωφροσύνη, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλούσιους στολίδι) (Διογένης)

O μέγας Αλέξανδρος πέρα απ’ όλα τα άλλα μας άφησε και μια ρήση που συνοψίζει σε ελάχιστες λέξεις το νόημα της παιδείας : «Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην»

Οφείλουμε πλέον στους διδασκάλους το «ευ ζην» ; Είναι καίριο το ερώτημα. Η απάντηση δεν είναι σαφής. Θα έπρεπε να το οφείλουμε. Σε κάποιους λιγοστούς (είδος προς εξαφάνιση) οφείλουμε πολλά.

Πλέον όμως σε μια εποχή που διολισθαίνει το ήθος της ανθρωπότητας, αποχρωματίζεται η πίστη των Ελλήνων και εξασθενεί η αναφορά τους στον Χριστό, σε μια τέτοια εποχή κυβερνητικής τρομοκρατίας, φίμωσης, επιβολής νεοταξικών σχεδίων, ανάμειξης πληθυσμών και αλλοίωσης εθνικής ταυτότητας, η «παιδεία» αποκτά ένα στερητικό «α», και μεταμορφώνεται σε α-παιδεία. Όπως στερείται Χριστό η καθημερινότητά μας, πατριωτισμό η ζωή μας, έτσι και η εκπαίδευση των παιδιών σε όλες της βαθμίδες, στερείται παιδείας. Η σχολική εκπαίδευση αποτελεί εδώ και έτη πολλά, ένα εργαλείο εκμαυλισμού της συνείδησης του Έλληνα. Χριστός και έθνος εξοβελίζονται απ’ την σχολική καθημερινότητα με έντεχνο τρόπο εδώ και χρόνια. Σιγά-σιγά . Σαν το μαρτύριο της σταγόνας. Τη μέθοδο της σαλαμοποίησης. Δεν το παίρνουμε χαμπάρι.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ

Ξέρω παππού. Δεν κλαις για σένα . Κλαις για όλους εκείνους παππού, για τους οποίους έδωσες τη ζωή σου.

ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ
(ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)




Παππού είχα τόσα πολλά να σου πω .

Μα βιάζομαι, δεν προλαβαίνω. Το ραντεβού με την ιστορία είναι κοντά.

Πες μου κάτι αγαπημένε μου παππού. Μη με κοιτάς με τέτοια μάτια.

Υγρά, κόκκινα, κλαμένα .

Ξέρω παππού. Δεν κλαις για σένα . Κλαις για όλους εκείνους παππού, για τους οποίους έδωσες τη ζωή σου. Και είχες κάθε δικαιολογία να τη γλυτώσεις.

Δεν ήσουν Μακεδόνας. Γεννηθείς στη Μασσαλία, γιός εύπορου εμπόρου, μπορούσες να μεγαλουργήσεις στη Γαλλία παππού.

Μετέπειτα γαμπρός τραπεζίτη και πρωτοκλασάτου πολιτικού, μπορούσες να σταδιοδρομήσεις και στην ελεύθερη τότε Ελλάδα ως αξιωματικός του Ελληνικού στρατού. Και με λίγη ώθηση απ’ το περιβάλλον σου θα είχες σίγουρα λαμπρή καριέρα. Και θα βοηθούσες και τα παιδιά σου στη ζωή τους.

Θα μπορούσες να αναλωθείς σε κηρύγματα και λόγους πατριωτικούς, μέσα απ’ τη θαλπωρή της οικογενείας σου και κάτω απ’ την σιγουριά της ελευθερίας σου , ησυχάζοντας έτσι και ξεγελώντας τη συνείδησή σου.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Καιρός είν’ της Πατρίδος ν’ ακούστε τη λαλιά»

Προωθήστε αυτό το διδακτικό άρθρο

 Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Καιρός είν’ της Πατρίδος ν’ ακούστε τη λαλιά»

                                                (Ρήγας Φεραίος - Θούριος) 

«Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης»
(Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης)

 

Ένας Οκτώβρης αλλιώτικος. Για όλη την Ελλάδα. Μα ιδιαίτερα για τη νύμφη του Θερμαϊκού. Τη Θεσσαλονίκη μας. Τέτοιο καιρό άρχιζε η πόλη να ντύνεται στα γιορτινά της. Τριπλή εορτή. Τόσο χαρμόσυνες οι ημέρες, που η καρδιά δεν μπορεί να αντέξει τη χαρά, τον ενθουσιασμό, τη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη.

25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 - 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του ελληνικού στρατού. Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν τη Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.

26η Οκτωβρίου τιμάται ο προστάτης της πόλης. Ο Άϊ Δημήτρης ο καβαλάρης. 

Ο πρεσβευτής των Μακεδόνων στους ουρανούς.

28η Οκτωβρίου τιμούνται οι ήρωες που όργωσαν τα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, χάνοντας δάχτυλα, χέρια, πόδια ή την ίδια τους τη ζωή από κρυοπαγήματα ή από εχθρικό βόλι, γράφοντας με χρυσά γράμματα σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Διάλογος με την Παναγία».

      ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης:

 «Διάλογος με την Παναγία».

 

 «….ω Παναγία μου, κόρη πάναγνη, καλή.

Κι ίσως φθάση κι ως εμένα και ν’ απλώση

Γαλήνη στην ψυχή μου την αμαρτωλή».

(Α.Παπαδιαμάντης)

(Απαραίτητη διευκρίνηση: O διάλογος δεν αποτελεί αποτέλεσμα βιώματος προσωπικού, μιας και ο γράφων δεν διαθέτει τις χάρες, την παρρησία και τα χαρίσματα των αγίων, που είδαν και μίλησαν με τη Μητέρα μας ….. κι εδώ η Παναγία ακούει αλλά δεν απαντάει….μόνο κλαίει)

Παναγία. Απαύγασμα της Θείας Οικονομίας. Κόρη σεμνή. Προοίμιο σωτηρίας.

Καρπέ δακρύων του Αδάμ. Καταδίκη του αντιδίκου.

Είσαι το μόνο κτίσμα σε όλη τη δημιουργία, υλική και πνευματική που έφτασε στην πληρότητα του σκοπού, για τον οποίο υπάρχει η κτίση. Στην πληρέστερη δυνατή ενότητα με τον Θεό, στην πληρέστερη αξιοποίηση  των δυνατοτήτων της ζωής.

Αν αποστάξεις απ’ τον ανθρώπινο αμπελώνα, στο πατητήρι των αρετών όλες τις ψυχές, εκ γενέσεως του κόσμου ως τα σήμερα, ο χυμός που θα στάξει η ανθρώπινη ύπαρξη, θα είναι ξυνόπικρος μπροστά στη γλυκύτητα που εκπέμπεις και στο άρωμα που αναδύεις.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Οδοιπορικό στο μικρό Πάσχα του καλοκαιριού και οι κακοτοπιές του Οικουμενισμού»

Ἐξαιρετικό προωθῆστε το!

Την εορτή της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» το «Πάσχα του καλοκαιριού», μέσα στο «κατακαλόκαιρο», σε κάθε γωνιά της Ορθόδοξης Ελλάδος, τιμάται επἀξια, με τόση λαμπρότητα και λαϊκό παλμό, η Μητέρα του Κυρίου μας, που είναι και «Μάννα» όλου του κόσμου.

 Η ορθόδοξη ψυχή στρέφει τις αισθήσεις της με βαθειά κατάνυξη και παρακλητική διάθεση προς την Παναγία. Καθημερινά η βυθισμένη μέσα στο πένθος και την οδύνη, βα­ρυ­αλ­γού­σα ψυ­χή του πι­στού, ζη­τά πα­ρά­κλη­ση και πα­ρη­γο­ριά α­πό την Πα­να­γί­α. Σε αντίθεση με τον υμνολογικό τόνο της περιόδου των Χαιρετισμών, όπου κυριαρχεί η θρι­αμ­βι­κή δο­ξο­λό­γη­ση των α­πεί­ρων χα­ρί­των της «Μη­τρός του Θε­ού γε­νο­μέ­νης».

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ήταν ο Μέγας Αλέξανδρoς Θεός;».

 (Σημαντικότατη Μελέτη εμβριθής και απολογητική - διαδώστε τη - προωθήστε τη)

Κάποιοι λοιπόν κατακαημένοι αναζητητές του αρχαιοελληνικού μεγαλείου, μπολιασμένοι με μίσος εναντίον του Εβραϊσμού και άλλων εθνοτήτων, πιστεύουν ότι έτσι –προσκυνώντας το Δία με την παρέα του και θεοποιώντας κι άλλους επιφανείς Έλληνες της αρχαιότητας -θεμελιώνουν «όπως πρέπει» τη φιλοπατρία τους. 

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Ήταν ο Μέγας Αλέξανδρoς Θεός;».

«Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γαρ· μήτε αρχήν  έχον μήτε τελευτήν» (Θαλής)

 Μας λέει ο Θαλής, ότι ο Θεός είναι άναρχος, αϊδιος και αθάνατος. Τον 6^ο αιώνα π.Χ. Είναι ο σπερματικός λόγος που φύτευσε ο Θεός στην ψυχή του κατ’εικόνα Του, πλάσματός Του.

Στην εποχή μας βέβαια, υπάρχει η τάση στην πατρίδα μας κάποιων πλανεμένων μυαλών, να ασπάζονται ιδέες και θρησκείες άλλων εποχών. Είναι οι λεγόμενοι νεοπαγανιστές. Δεν είναι οπαδοί αιρέσεων χριστιανικών αλλά άκουσον άκουσον, του δωδεκάθεου. Και διαφόρων άλλων παρακλαδιών του.

Αυτή η νέα λατρεία, έχει γεννηθεί πάλι ως ένα κακέκτυπο της αναβίωσης των Ελληνικών ιδεωδών. Και την πρεσβεύουν και Έλληνες βουλευτές ή πρώην βουλευτές περίεργων νεοναζιστικών κομμάτων.

Ουσιαστικά η αγάπη (πάλι η αγάπη κακοποιείται) προς τον Ελληνισμό, εξοβελίζει το Βυζάντιο, τον Ευαγγελισμό των Εθνικών, των Ελλήνων, το κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου, τον ίδιο το Χριστό και αποδέχεται μόνο την επίσημη θρησκεία των αρχαίων. Απορρίπτει και τα ερείσματα της εποποιίας του 1821 και του ‘40.

Και απ’ αυτό το νοσηρό θαυμασμό, δεν γλύτωσε ούτε ο μέγας στρατηλάτης. Ο παγκόσμιος στρατηγός. Ο Αλέξανδρος. Θεοποιήθηκε και κακοποιήθηκε.