Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Οφείλουμε στους δασκάλους το ευ ζην;»

 ΔΑΣΚΑΛΕ  των παιδιών της Ελλάδος, κράτα γερά στις επάλξεις ....

      ΔΑΣΚΑΛΕ, των παιδιών της Ελλάδος, εσύ που ενσταλάζεις στους Ναούς των παιδιών μας και   μεταλαμπαδεύεις φως, ΧΡΙΣΤΟ και ΕΛΛΑΔΑ,   τα ιδανικά της φυλής μας  σε κάθε γωνιά της Πατρίδος μας, σήμερα  εποχή αμοραλισμού υπό συνθήκες επιθετικής  άρνησης της Πίστεως και εθνομηδενισμού.

     ΔΑΣΚΑΛΕ, εσύ που προσεύχεσαι πριν εισέλθεις στην τάξη, που δεν ξεκινάς το μάθημα, αν δεν γίνει η προσευχή με τους μαθητές σου, εσύ που δεν δέχεσαι στην αίθουσα να μην είναι αναρτημένη η εικόνα του ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.     

    ΔΑΣΚΑΛΕ, που μορφώνεις και εμπνέεις σοφία, σωφροσύνη, αρετή και τόλμη και γυμνάζεις άλκιμους φερέλπιδες νέους και νέες, την ελπίδα του έθνους μας.

    ΔΑΣΚΑΛΕ!  Όπου  και αν λειτουργείς, αδελφέ εν Χριστώ, εσύ ενέπνευσες το παρακάτω κείμενο, με το έργο σου.

   Λογίζεσαι διδάσκαλος του γένους. Μπορεί να μην είσαι Ρήγας Φεραίος, όμως και οι εποχές είναι άλλες, αλλά τα ιδανικά μας παρακαταθήκη, «νύν και αεί» σταθερές Αξίες!.

     Ο Άγιος Παϊσιος είπε ότι στους έσχατους χρόνους, όποιος αγωνίζεται κατά Θεόν, θα λογίζεται οσιομάρτυρας. 

     Σε αυτούς τους χρόνους, λοιπόν, λογίζεσαι κι εσύ  ως δάσκαλος του γένους.

     Θέτεις τον εαυτό σου σε μεγάλες δοκιμασίες και κίνδυνο στο χώρο εργασίας σου, όπου και ασκείς το μέγιστο λειτούργημα της διάπλασης χαρακτήρων, από ζήλο και αγάπη στον Χριστό και το έθνος.

     Γι' αυτό σου αφιερώνω από καρδιάς αυτό το φτωχό κείμενο και προσευχόμαστε ο Θεός δια πρεσβειών των προστατών της Παιδείας Τριών Ιεραρχών, της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Πατροκοσμά να σε ενδυναμώνει και να σε ενισχύει στο δύσκολο έργο σου, να κτίζεις ζώντες ναούς αδελφέ, και να ευλογεί την οικογένειά σου.

      Καλόν αγώνα ....κράτα γερά στις επάλξεις ....ΔΑΣΚΑΛΕ!

«Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: «Οφείλουμε στους δασκάλους το ευ ζην;»

«Παιδεία τοις μεν νέοις σωφροσύνη, τοις δε πένησι πλούτος, τοις δε πλουσίοις κόσμος» (Η παιδεία για τους νέους είναι σωφροσύνη, για τους φτωχούς πλούτος και για τους πλούσιους στολίδι) (Διογένης)

O μέγας Αλέξανδρος πέρα απ’ όλα τα άλλα μας άφησε και μια ρήση που συνοψίζει σε ελάχιστες λέξεις το νόημα της παιδείας : «Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην»

Οφείλουμε πλέον στους διδασκάλους το «ευ ζην» ; Είναι καίριο το ερώτημα. Η απάντηση δεν είναι σαφής. Θα έπρεπε να το οφείλουμε. Σε κάποιους λιγοστούς (είδος προς εξαφάνιση) οφείλουμε πολλά.

Πλέον όμως σε μια εποχή που διολισθαίνει το ήθος της ανθρωπότητας, αποχρωματίζεται η πίστη των Ελλήνων και εξασθενεί η αναφορά τους στον Χριστό, σε μια τέτοια εποχή κυβερνητικής τρομοκρατίας, φίμωσης, επιβολής νεοταξικών σχεδίων, ανάμειξης πληθυσμών και αλλοίωσης εθνικής ταυτότητας, η «παιδεία» αποκτά ένα στερητικό «α», και μεταμορφώνεται σε α-παιδεία. Όπως στερείται Χριστό η καθημερινότητά μας, πατριωτισμό η ζωή μας, έτσι και η εκπαίδευση των παιδιών σε όλες της βαθμίδες, στερείται παιδείας. Η σχολική εκπαίδευση αποτελεί εδώ και έτη πολλά, ένα εργαλείο εκμαυλισμού της συνείδησης του Έλληνα. Χριστός και έθνος εξοβελίζονται απ’ την σχολική καθημερινότητα με έντεχνο τρόπο εδώ και χρόνια. Σιγά-σιγά . Σαν το μαρτύριο της σταγόνας. Τη μέθοδο της σαλαμοποίησης. Δεν το παίρνουμε χαμπάρι.

Και όταν τα παιδί θα μεγαλώσει, θα ξέρει ότι οι ήρωες αγωνιστές αντιτάχθηκαν στην ένωση και ανάμιξη των εθνών από ρατσισμό και μένος, κι επίσης ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τις άλλες θρησκείες (απαραίτητη διευκρίνιση ότι η Ορθοδοξία αποτελεί την Εκκλησία του Χριστού και όχι θρησκεία ) καθότι όλοι στον «ίδιο» Θεό πιστεύουμε. Τότε διευκολύνεται ακόμα περισσότερο το σχέδιο του σιωνισμού. Πέφτουν τα τείχη, εξαλείφονται οι αντιδράσεις.

Το δυσάρεστο κι απελπιστικό δεν είναι ότι εκπαιδευτικοί υπακούν φοβισμένοι σε νόμους και διατάξεις –χωρίς να δίνουν ομολογία πίστεως και πατρίδος- αλλά χωρίς καν να κάνουν χρήση των εναπομενόντων δυνατοτήτων, από αδιαφορία και βαρεμάρα, δρουν ως καταλύτες της εκτέλεσης του αφελληνισμού και αποχριστιανισμού του έθνους.

Γνωρίζουμε ότι η προσευχή στην έναρξη της ημέρας στα προαύλια έχει ακυρωθεί (λόγω κοροδοϊού).

Υπάρχει η δυνατότητα προσευχής την πρώτη ώρα στην τάξη απ’ τον εκπαιδευτικό.

Καταγγελίες εκπαιδευτικών - που αναλαμβάνουν ένα τμήμα την δεύτερη ή τρίτη ώρα - ότι την πρώτη ώρα δεν τελέστηκε πρωινή προσευχή, διογκώνουν το κίνδυνο του πλήρους αφελληνισμού και αποχριστιανισμού των παιδιών.

«Η παιδεία, καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τ’ αγαθά φέρει» (Η παιδεία, όπως η εύφορη γη, φέρνει όλα τα αγαθά) λέει ο Σωκράτης.

Για τι αγαθά πλέον μιλάμε, όταν δεν πρόκειται πια για εύφορη γη αλλά για καμένη γη με μολυσμένο υδροφόρο ορίζοντα από τα «φυτοφάρμακα» της ιδιοτέλειας, των σκοτεινών σχεδίων, της διαστρεβλωμένης ιστορίας και των ύβρεων απέναντι στο Χριστό;

Σπέρνουν στα παιδικά μυαλά ιδέες και απόψεις συγκεκριμένες, μασημένη και χωνεμένη τροφή, στερώντας την ελευθερία σκέψης και κρίσης

Κάποιος είχε πει ότι «Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.» Όμως αυτό δεν ισχύει πλέον.

 Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε πει ότι «Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή.».

Τώρα τα σχολεία έγιναν φυλακές. Φυλακές συνειδήσεων, υποχρεώνοντας τα εύπλαστα παιδικά μυαλά σε μια πνευματική σκλαβιά, απομακρυσμένη απ’ τα ιδεώδη του έθνους. Του Ευαγγελίου. Φυλακισμένα στα πάθη, την αμαρτία, τη φοβία.  

Μπορεί και ο Λέων Τολστόι να έλεγε ότι «χωρίς ελληνομάθεια δεν υπάρχει παιδεία» αλλά βλέπουμε σιγά-σιγά τη συνειδητή στέρηση ελληνομάθειας.

Κι έτσι όπως καταντά η παιδεία στην εποχή μας, καταλήγουμε σε αυτό που είχε πει ένας φιλόσοφος ότι «Οι άνθρωποι γεννιούνται αμόρφωτοι, όχι ηλίθιοι. Γίνονται ηλίθιοι με την εκπαίδευση.».

Κι αν δεν αλλάξουν τα πράγματα θα πρέπει να εφαρμόσουμε το ρητό του Μαρκ Τουαίην : «Δεν επέτρεψα ποτέ στο σχολείο να αναμειχθεί στην εκπαίδευσή μου» αλλά και την προτροπή του Αντισθένη ότι  «Το πιο αναγκαίο μάθημα είναι να ξεμάθεις τα κακά».

Αυτό το μάθημα θα πρέπει οι γονείς πλέον να το προσφέρουν στα παιδιά. Να διαγράψουν «τα κακά» που το σχολείο (ως όργανο επιβολής νέων ηθών και ιδεών – εντεταλμένο εργαλείο ενός σιωνιστικού εκπαιδευτικού  συστήματος ) φυτεύει στα αθώα παιδικά μυαλά (σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ιστορία, θρησκευτικά, άγλωσση γλώσσα κ.α.)

Αναγκαίο, αφού πλέον το σχολείο δεν παρέχει παιδεία, διάπλαση χαρακτήρων, προσωπικοτήτων αλλά εκπαίδευση, προς δημιουργία υποταγμένων εργατών πνευματικών ή μη μιας νέας ανθρωπότητας.

Παιδεία δεν είναι το παραγέμισμα του μυαλού με άψυχές γνώσεις.

Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς, ( Ιρλανδός ποιητής, Νόμπελ 1923) είχε πει ότι «Η εκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φλόγας.»

Μήπως τώρα η εκπαίδευση συμβάλει στο σβήσιμο της όποιας μικρής φλόγας σιγοκαίει στην παιδική ή εφηβική καρδιά;

Κι εσύ δάσκαλε-καθηγητή που μέχρι τώρα δεν ομολόγησες Χριστό, ούτε πατρίδα, γιατί δεν χρησιμοποιείς τη δυνατότητα που ακόμα έχεις για την πρωινή προσευχή; Δεν είσαι ο «άρχων» της εκπαιδευτικής ώρας; Δεν είσαι υποχρεωμένος να τελέσεις  την πρωινή προσευχή; Φοβάσαι λοιδoρίες, χλευασμούς, κουτσομπολιά και κρυφόγελα; Φοβάσαι αντιρρησίες συνείδησης (εθνικής και χριστιανικής), τραμπούκους μαθητές που θα σε εξευτελίσουν στα social media;

Μήπως ντρέπεσαι τους λαθρομετανάστες μουσουλμάνους και από «σεβασμό» και «αγάπη» προσβάλεις τους ελληνοπαίδες; Προσβάλλεις τον Χριστό;

Θα χαλάσει το προφίλ σου και η εικόνα σου; Θα χαρακτηριστείς παλιομοδίτης;

Tι βίωσες εσύ φοβισμένε δάσκαλε-καθηγητή σαν μαθητής, το θυμάσαι;

Άντλησε απ’ το πηγάδι της μνήμης σου, τους δασκάλους που σε πήγαιναν στις εκκλησιές σε όλες τις εορτές. Που τους έβρισκες και τις Κυριακές στην εκκλησιά. Που σου δώριζαν τη δυνατότητα της πρωινής προσευχής. Που σπαταλούσαν ώρες στον ήλιο για να πειθαρχήσουν το βήμα σου και να ‘ χεις υπερήφανη και αξιοπρεπή παρουσία στην παρέλαση. Που δεν έχαναν ευκαιρία να σου μιλούν για πατρίδα, ανδραγαθήματα ηρώων, ένδοξο παρελθόν, Παναγιά, Χριστό.

Στέρεψε το πηγάδι της μνήμης σου φοβισμένε δάσκαλε;

Ποιοι και τι έριξαν μέσα, για να δηλητηριάσουν τα γάργαρο νερό που το είχε προσφέρει κάποτε ένα άλλο σχολειό;

Πως το άφησες αυτό το πηγάδι απροστάτευτο και το μόλυνε ο εχθρός;

Δάσκαλε βγες απ’ το καβούκι σου. Όρθωσε το ανάστημά σου. Δίδαξε Χριστό, πατρίδα. Ζέστανε τις παιδικές καρδιές. Απάλυνε τον ανθρώπινο φόβο. Πρόσφερε ελπίδα στα παιδιά και όχι ζόφο. Δώσε ανδρείο παράδειγμα . Έχεις μεγάλους μεσίτες στον ουρανό. Τους διδασκάλους του γένους.

Και πάνω απ’ όλους τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Θα απευθυνθεί στην Παναγία να μεσιτεύσει. Στον ίδιο το Χριστό. Ο ζήλος του, η αγάπη του για πατρίδα και Χριστό, ο όλος βίος του και ο μαρτυρικός του θάνατος, του έδωσαν αυτό το δικαίωμα.

Θα γλυτώσεις από κακοτοπιές, θα ενισχυθείς, αλλά πάνω απ’ όλα θα αγαπηθείς στο τέλος απ’ τα παιδιά αν επιμείνεις κραταιός. Κι αν ευδοκήσει και ο Θεός, μπορεί να φέρεις στην ορθή πίστη και αλλόδοξους. Μπορεί να αγαπήσουν και να ασπαστούν τον ελληνισμό και αλλοεθνείς. Τότε θα γίνεις ιεραπόστολος αλλά και πρεσβευτής των ιδεωδών του έθνους. Ένας μικρός Μεγαλέξανδρος. Ένας μικρός Πατροκοσμάς.

Ο άγιος Κοσμάς θα σου ετοιμάσει κάθισμα δίπλα σε αυτόν όταν θα έρθει η ώρα.

Μη δειλιάζεις. Πάρε θάρρος απ’ το αίμα των εθνομαρτύρων και οσιομαρτύρων.

Μη φοβηθείς ούτε λεπτό τη χλεύη . Θα ακούσεις τον Κύριο να ψιθυρίζει στην τρεμάμενη καρδιά σου:

«μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ' ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ»

και να συμπληρώνει «χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν».

Θα σου ανοίξει ο ίδιος ο Κύριος λογαριασμό στην τράπεζα του ουρανού, για να σου καταθέσει τον μισθό σου. Είναι ο Ίδιος εγγυητής των καταθέσεών σου. Μην είσαι τσιγγούνης. Με πολλές καταθέσεις θα έχεις σύνταξη.

Την αιώνια σύνταξη.

Αριστείδης Δασκαλάκης, Mηχ.Μηχανικός Α.Π.Θ., Αναλυτής Εφαρμογών-Προγραμματιστής, Σύμβουλος Τεχνολογίας, Συστημάτων   Ποιότητας & GDPR, Τακτικό Μέλος Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδας-Αρθρογράφος

 ================================

Σχόλια 

 Οι Μεγάλοι φεύγουν....

ΣΤΙΧΟΙ 1946 (Ο γερο-δάσκαλος)

Ο γερο δάσκαλος ποιος τον θυμάται;
Τον ανεξύπνητο ύπνο κοιμάται
τον ξενυχτάνε δυο χωριανοί.

Οι νέοι σκόρπισαν στα καφενεία
δυο τρεις που πήγανε στην εκκλησία
δε βγάλαν λόγο για τη θανή.

Ο ψάλτης βιαζόταν είχε βαφτίσια
βουβά τον θάψανε στα κυπαρίσσια
και τον ξεχάσανε πολύ καιρό.

Ο δασοφύλακας τον άλλο χρόνο
κάρφωσε κάγκελα κι έφτιαξε μόνο
με δυο σανίδια ένα σταυρό.

Κάποιος αργόσχολος ειρηνοδίκης
βρήκε το κείμενο της διαθήκης
όπου διαβάσαμε το λόγο αυτό:

Στον τάφο θα ‘θελα σαν θα πεθάνω
πως ήμουν δάσκαλος να γράψουν πάνω
και δίχως λάθη παρακαλώ.