Δρ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΝΕΦΡΟΛΟΓΟΣ
ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΑΠΘ
ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΘΕΙΣ ΣΤΙΣ Η.Π.Α., BOSTON, MA
TUFTS MEDICAL
CENTER – TUFTS UNIVERSITY
Δρ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΑΛΑΝΑΚΗΣ
ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΘ
ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ
Η έρευνα που βασίζεται σε ανθρώπινα
έμβρυα αποτελεί αντικείμενο έντονων αντιπαραθέσεων παγκοσμίως. Πολλοί
διακεκριμένοι επιστήμονες της Εμβρυολογίας παραδέχονται ότι το θαύμα της
ανθρώπινης ζωής αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψης [1]. Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία
πιστεύει ότι το έμβρυο αποτελεί την πιο ευάλωτη μορφή ανθρώπινης ύπαρξης και
επομένως δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται για ερευνητικούς σκοπούς,
ανεξάρτητα από τα πιθανά οφέλη. Σύμφωνα με τη δογματική διδασκαλία της, το
έμβρυο είναι άνθρωπος αποτελούμενος από σώμα και ψυχή “ἅμα τῇ συλλήψει” ή “ἐξ
ἄκρας συλλήψεως” και συνιστά ανεπανάληπτη και ανεκτίμητη ύπαρξη ενταγμένη
στην προοπτική της αιωνιότητας. Για το λόγο αυτό η Εκκλησία αντιμετώπιζε
πάντοτε τις εκτρώσεις ως φόνους και τη συνεργία σε έκτρωση ως συνεργία σε φόνο,
επιβάλλοντας τα επιτίμια που προβλέπονται από τους ιερούς κανόνες, ανεξάρτητα
από την ηλικία του εμβρύου (2ος κανόνας Μ. Βασιλείου, 91ος
κανόνας Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου). Όμως πολλοί σήμερα θεωρούν ότι το
έμβρυο είναι ένα απλό συσσωμάτωμα κυττάρων χωρίς χαρακτηριστικά ανθρώπινης
ύπαρξης. Αυτή η τεράστια διαφορά στις απόψεις αντανακλάται και στην
ποικιλομορφία των κρατικών νομοθεσιών που ρυθμίζουν ζητήματα τα οποία άπτονται θεμάτων σχετικών
με το έμβρυο. Αν και πολλές χώρες επιτρέπουν την έρευνα σε έμβρυα υπό
“αυστηρές” συνθήκες, ελάχιστες πληροφορίες παρέχονται για τα έμβρυα που
χρησιμοποιούνται για τη διεκπεραίωση αυτής της έρευνας.