Οι Κληρικοί και Μοναχοί στα έσχατα χρόνια (Ιωάννου Ρίζου)

     «Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ θὰ ψυχραθεῖ ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν. Θὰ γίνουν ἐπιδρομὲς ἐθνῶν. Μετακινήσεις λαῶν, ἀνωμαλία στοὺς κυβερνῆτες, οἱ Ἱερεῖς θὰ γίνουν ἄσωτοι καὶ οἱ Μοναχοὶ θὰ ζοῦν μὲ ἀμέλεια. Οἱ Ἐπίσκοποι πάλι τῶν καιρῶν ἐκείνων θὰ δείχνουν δουλικότητα πρὸς τοὺς ἰσχυρούς»  (Ἀββὰς Παμβώ).

Οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ στὰ ἔσχατα χρόνια

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

Στὰ ἐνταλτήρια γράμματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐφοδίαζε ἡ Ἐκκλησία τοὺς χειροτονηθέντες Ἀρχιερεῖς, τὸ πρῶτο καθῆκον ποὺ τοὺς ὑπενθύμιζε ἦταν ἡ φύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. 

Διὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης  «τὰ τῆς καθαρᾶς καὶ ἀμωμήτου πίστεως διαφυλάττεται γνωρίσματα καὶ ἀνόθευτον ταύτης ἐναστράπτει τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ κάλλος». Καί «τὰ θεῖα καὶ ἀποστολικὰ θεσπίσματα, χερσὶν ὑπτίαις, εἰσδέχεσθαι καὶ ὡς θεοχαράκτους πλάκας ταῦτα τιμᾶν καὶ φυλάττειν».^[1] Καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου –παρατηρεῖ ὁ Ζωναρᾶς στὴν ἑρμηνεία τοῦ ΝΗ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα– πρέπει νὰ εἶναι μία διαρκὴς ὑπόμνηση τοῦ πνευματικοῦ χρέους τοῦ ἐπισκόπου ἀπέναντι στὸν λαό. Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ φρουρός, ποὺ ἀπὸ ὑψηλὸ μέρος ἐπισκοπεῖ, μηπως ἀντιληφθεῖ ἔγκαιρα κάποια ἐχθρικὴ ἐνέργεια. Ἀλλοίμονο ἐὰν ὁ Ἐπίσκοπος κοιμηθεῖ. Ἡ πόλη θὰ καταστραφεῖ ἐξ αἰτίας του. Πρὸς αὐτὸν ἀπευθύνεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ: «Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα· εἰ μὴ διαστείλῃ, μηδὲ λαλήσῃς ἀποθανεῖται ὁ ἄνομος ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω».^[2] Ὅταν ὁ ὕπαρχος τοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντα (304-378), ὁ Μόδεστος, πίεζε τοὺς Ἐπισκόπους νὰ ὑπογράψουν ὑπὲρ τοῦ ἀρειανισμοῦ, ὁ Μ. Βασίλειος ἀπτόητος ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς γιὰ δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία καὶ θανατικὴ καταδίκη, ἀρνοῦνταν. Ὁ Μόδεστος ἐξοργισμένος τοῦ εἶπε ὅτι κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν τοῦ μίλησε ἔτσι. Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος ἀπάντησε: «Φαίνεται ὅτι δὲν συνάντησες πραγματικὸ Ἐπίσκοπο». Τέτοιοι  ἦταν οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ.

Πῶς θὰ εἶναι ὅμως οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ τῶν ἐσχάτων χρόνων; Τί λένε οἱ Ἅγιοί μας;

Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος

«Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ Ἱερεῖς τὸ ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ Μοναχοὶ τὰ τοῦ κόσμου ποθήσουσιν...».^[3]

Ο άγιος Στυλιανός ο Παφλαγών [26/11]

του Κωνσταντίνου ΑΘ. Οικονόμου, δασκάλου

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ: Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Άγιο Στυλιανό είναι ιδιαίτερα φτωχές. Σύμφωνα με το Συναξαριστή, καταγόταν από την Παφλαγονία, όπου και φυλασσόταν το λείψανό του. Έζησε μεταξύ του τέλους του 4ου αιώνα και των αρχών του 6ου. Μόλις ενηλικιώθηκε, μοίρασε την πατρική του περιουσία στους φτωχούς και έζησε σε ερημικό τόπο με νηστεία και επίπονο άσκηση μέσα σε σπήλαιο. Απέκτησε, συν τω χρόνω, τη φήμη του ιατρού πολλών νόσων, κυρίως όμως για τη θαυματουργική του προσευχή που βοήθησε πολλές γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά, να αποκτήσουν τελικά απογόνους. Γράφει ο Συναξαριστής: “Οπηνίκα γαρ ο φθοροποιός θάνατος, διά της των νεογνών θνήξεως, ατεκνούσας τας κυούσας απετέλει, το του Αγίου όνομααι μητέρες επικαλούμεναι (...) προς τεκνογονίαν αύθις μετεσκευάζοντο”. Έτσι, από νωρίς ο Άγιος θεωρήθηκε προστάτης των νηπίων. Μάλιστα εικονίζεται να κρατά στην αγκαλιά του νήπιο σπαργανωμένο. Εκοιμήθη εν ειρήνη στην Παφλαγονία, άγνωστο πότε.

Μοναχές προς Αρχιεπίσκοπο Ιασίου Θεοφάνη: "Απορρίψετε τη Σύνοδο της Κρήτης"!

«Καταργείται μόνη της

                                η Σύνοδος της Κρήτης»

Επιστολή προς τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Ιασίου και Μητροπολίτην Μολδαβίας και Μπουκοβίνας, κ. Θεοφάνην της Ηγουμένης της Ι.Μ. Paltin, Ιουστίνας:

Επιστολή προς τον Σεβασμιώτατον Αρχιεπίσκοπον Ιασίου και Μητροπολίτην Μολδαβίας και Μπουκοβίνας, κ. Θεοφάνην της Ηγουμένης της Ι.Μ. Paltin, Ιουστίνας:

«Σεβασμιώτατε,

Με υιική υπακοή και βαθιά λύπη Σας απευθύνουμε αυτή την επιστολή, εμείς, οι ανάξιοι, οι μη φωτισμένοι κατά τον βίο και οι τελευταίοι της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Ο προβληματισμός και η λύπη μας προκλήθηκαν από τη σύγκληση, τις αποφάσεις και ιδιαιτέρως από τις δυνατές συνέπειες της Συνόδου της Κρήτης (2016). Ξέρουμε ότι η Αντιπροσωπία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας έκανε μεγάλο αγώνα για την ομολογία της Ορθοδοξίας, αγώνα στον οποίο Εσείς είχατε μεγάλη συμβολή. Καθώς ξέρετε, με την ευλογία και τη θέλησή Σας, εμείς, η αδελφότητα της Ιεράς Μονής Paltin Petru Voda, κατά τις ταπεινές μας δυνάμεις, αντιμετωπίσαμε αυτή τη Συν­οδο με πνευματικό τρόπο, με νηστεία και προσευχή. Παρόλο που ήμασταν πεπεισμένοι ότι έπρεπε να αναβληθεί η σύγκληση αυτής της Συνόδου, διότι παρουσίαζε τεράστια θεολογικά προβλήματα ακόμα και στον ίδιο τον «Κανονισμό Διοργάνωσης και Λειτουργίας», εφόσον δεν εκπληρώθηκε η αναμενόμενη ομοφωνία, απαραίτητη για την έγκριση των προπαρασκευαστικών κειμένων, και ταυτόχρονα υ­πήρχαν και σχετικές αν­τιρρήσεις εκ μέρους κάποιων Τοπικών Εκκλησιών, κάναμε υπακοή και προσ­ευχηθήκαμε να διεξαχθούν με τη Χάρη και το Φως της Αλήθειας οι εργασίες της Συνόδου της Κρήτης και να ακολουθήσουν τις αποφάσεις των Θείων και Αγίων Πατέρων ημών. Είχαμε την πεποίθηση ότι ο Παντοδύναμος Θεός πληρώνει τις ανθρώπινες αδυναμίες και ελλείψεις και δύναται να μετατρέψει το κακό σε καλό. Συνάμα, οι ειδήσεις για την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας από την Ρουμανική Αντιπροσωπία μας έδωσαν ελπίδα και μας ενίσχυσαν στην προσευχή και νηστεία μας.

«Ενημέρωσις περί των διεξαχθεισών εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας»-Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Θεολόγος

«ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΔΙΕΞΑΧΘΕΙΣΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

«Το γαρ της  Εκκλησίας όνομα ου χωρισμού, 

αλλά ενώσεως εστί, και συμφωνίας όνομα», 

(Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, 

Ερμηνεία εις την Α  Κορινθίους, PG 61, 13).

Μακαριώτατε  άγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι  Συνοδικοί  Πατέρες και αδελφοί,

Με αισθήματα βαθείας συστολής ανέρχομαι, όχι αυτόκλητος, αλλά υπό της Εκκλησίας δια της ιδικής σας φωνής, Μακαριώτατε Δέσποτα και σεπτοί Συνοδικοί πατέρες, καλούμενος στο ιερό τούτο βήμα του σεπτού και μυστικού υπερώου της αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, όπου τη επιπνοία του Παρακλήτου Πνεύματος μυσταγωγείται το ανά τους αιώνες επεκτεινόμενον  μυστήριον και θαύμα της αγίας Πεντηκοστής, το οποίον «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας» (Υμνολογία εορτής της αγίας Πεντηκοστής). Συνέχει με δέος και θάμβος με καταλαμβάνει αναλογιζόμενον την πτωχείαν των δυνάμεών μου, το ύψος των κατά καιρούς κοσμησάντων, δι’ έργων και λόγων, το ιερώτατον τούτο βήμα, την κρισιμότητα των περιστάσεων, την δυσκολίαν του εγχειρήματος, την ιδιαιτερότητα του θέματος, την εύλογον ευαισθησίαν του χριστεπωνύμου πληρώματος, τις απαιτήσεις της αληθείας και την περιωπήν του θεοφιλούς τούτου ακροατηρίου. Αλλά επί τω Θεώ πέποιθα, Πατέρες και Αδελφοί, και τις ιδικές σας ευχές επικαλούμαι, ώστε το ανατεθέν έργον να αχθή, λυσιτελώς και ακινδύνως, σε αίσιον και θεοφιλές τέλος.

Οφειλετικώς και ευγνωμόνως ευχαριστώ τον τε Μακαριώτατον Προκαθήμενον και Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον και τους Σεβασμιωτάτους συμπαρέδρους της προλαβούσης 159ης Συνοδικής περιόδου για την όλως τιμητικήν προς το ταπεινόν μου πρόσωπον εμπιστοσύνην τους, εκφρασθείσαν διά της αναθέσεως, Συνοδική Αποφάσει (Δ.Ι.Σ. 1.6.2016) της αρξαμένης ήδη εισηγήσεως, εχούσης αυτολεξεί τον τίτλον, κατά την διατύπωσιν του σχετικού Συνοδικού Εγγράφου (3150/11-7-2016) «Ενημέρωσις περί των διεξαχθεισών εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Τα κατά τα ανωτέρω σαφώς και σοφώς προδιαγεγραμμένα όρια προτίθεμαι να ακολουθήσω με την μεγαλυτέραν δυνατήν πιστότητα. 

Α. ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ - ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία, ως το πανάγιον Σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, κοινωνία θεώσεως και «πρόγευσις και βίωσις των εσχάτων εν τη θεία Ευχαριστία και αποκάλυψις της δόξης των μελλόντων», πορεύεται θεραπευτικώς, φωτιστικώς και αγιαστικώς μέσα στην ιστορίαν, ως «ο Χριστός ο μεθ’ ημών ων και εις τον αιώνα παρατεινόμενος» (Ιερός Αυγουστίνος). Είναι η Εκκλησία των πανευφήμων Αποστόλων, των θεοφόρων Πατέρων, των αγίων και μεγάλων Οικουμενικών, ως και των καθολικού κύρους Συνόδων, της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Αυτή η θεμελιακού χαρακτήρος Συνοδική συνείδησις διέπει, κατευθύνει και φωτίζει όλες τις θεσμικές εκφράσεις, λειτουργίες και ολόκληρον την ζωήν της, με αναφοράν και κέντρον πάντοτε το αγιώτατο μυστήριον της θείας Ευχαριστίας ως και όλην την μυστηριακήν της ζωήν, καθώς, κατά τον άγιον Νικόλαον τον Καβάσιλα, «η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις σημαίνεται». Η αγία Ορθόδοξος Εκκλησία, η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία του Χριστού, διεφύλαξεν αλώβητον και ανόθευτον, και μετά την τραγικήν απόσχισιν της δυτικής χριστιανοσύνης από το Σώμα της οντολογικώς αδιαιρέτου και ακεραίας πάντοτε παραμενούσης αγίας Εκκλησίας του Χριστού, την παραδεδομένην, από των Αποστολικών ακόμη χρόνων τρισσήν ενότητα, στην πίστιν, στην λατρείαν και στην κανονικήν παράδοσιν της εκκλησιαστικής διοικήσεως. 

Τι αναφέρει η «απόρρητος» έκθεσις δια την Σύνοδον της Κρήτης;

Παραθέτομεν αποκλειστικώς την έκθεσιν του Καθηγουμένου της Ι. Μ. Σταυρονικήτα Πανοσ. Αρχιμ. Τύχωνος και εν συνεχεία σχολιάζομεν:

"..Αναγινώσκομεν εις την έκθεσιν ότι «η όλη πολεμική» εναντίον της Συνόδου είναι «απαράδεκτος και άνευ ουδενός ερείσματος» διότι τα επιχειρήματα στηρίζονται εις «υπόνοιες και στις υποψίες». Άγιοι ως ο Ιουστίνος Πόποβιτς κ.α. έπεφταν τόσον έξω; Οι ένδεκα Μητροπολίται που ηρνήθησαν να συμμετάσχουν εις την Σύνοδον παρεσύρθησαν; Οι Ιεράρχαι που δεν υπέγραψαν κάποια εκ των κειμένων είναι ανίδεοι; Καθηγηταί ως ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο κ. Δ. Τσελεγγίδης κ.α. τυγχάνουν απαίδευτοι; .." (εκ του σχολιασμού του Ο.Τ. στο τέλος της εκθέσεως)

Εν Αγίω Όρει τη 21-7-2016

Προς την σεβαστήν Ιεράν Κοινότητα

του Αγίου Όρους, εις Καρυάς

Την Υμετέραν Πανοσιολογιότητα αδελφικώς εν Κυρίω κατασπαζόμεθα,

Συμφώνως προς την εντολήν της Εκτάκτου Διπλής Ιεράς Συνάξεως (202ας Συνόδου), μετέβην εις Κρήτην, από της 15ης Ιουνίου μέχρι της 26ης συμφώνως προς το πρόγραμμα το οποίον μου εστάλη από την Αρχιγραμματείαν, δια τας εργασίας της Αγίας και Μεγάλης Παν­ορδοδόξου Συνόδου, ως σύμβουλος της αντιπροσωπίας του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η ιδιότης αυτή του συμβούλου κατά την πρόοδο των εργασιών της Αγίας Συνόδου εφάνη ότι ήτο τιμητική – συμβολική, καθόσον δεν μας ανετέθη κάποια τυχόν αρμοδιότης και δεν μας εζητήθη η συμμετοχή μας εις σχετικήν τινα διεργασίαν. Είχομεν όμως την δυνατότητα της πλήρους συμμετοχής εις τας εργασίας της Αγίας Συνόδου και τας σχετικάς εκδηλώσεις. Συνέπεια τούτου ήτο η συναναστροφή μετά των μελών όχι μόνον της Πατριαρχικής αντιπροσωπίας, αλλά και αυτάς των άλλων Εκκλησιών. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να γνωρίσω και να επικοινωνήσω με πλήθος Αρχιερέων, να λάβω την ευχή τους και συγχρόνως να γίνω αποδέκτης του προς το Αγιώνυμον Όρος σεβασμού των, αλλά και των προσδοκιών των δια την συνέχισιν της εμπράκτου υποδειγματικής πνευματικής ζωής και ακτινοβολίας αυτής προς τον εν ποικίλαις περιστάσεσιν ευρισκόμενον κόσμον. Επίσης διεπίστωσα την απλότητα και ανεπιτήδευτον καταδεκτικότητα των περισσοτέρων εξ αυτών, καθώς και την μετ’ αυτών εν Πνεύματι Αγίω κοινωνίαν, συννενόησιν και ταυτότητα προσεγγίσεως εν πολλοίς των θεμάτων της Αγίας Συνόδου, αλλά και πολλών άλλων.

Ιδού τα δικαιώματα των αποφάσεων του Κολυμπαρίου: "Το Φανάρι αναγνωρίζει πλέον τις συμπροσευχές"

Σχόλιο του Ιστολογίου Κατάνυξις:  Δεν είναι φήμη, δεν είναι φαντασία, στην επίσημη σελίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επισημοποιούνται με καμάρι οι συμπροσευχές! Διαβάστε την πλήρη ανακοίνωση:

*  *  *

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΟΥ ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΙΣ Μεθ̉ ἱεροπρεπείας καί ἐκκλησιαστικῆς τάξεως ἑωρτάσθη ἐν τοῖς Πατριαρχείοις ἡ ἑορτή τῆς νέας Ἰνδικτιῶνος καί ἡ Σύναξις πρός τιμήν καί μνήμην τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Παμμακαρίστου, ἧς ἡ ἱερά εἰκών τεθησαύρισται ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ, ὡς καί ἡ ἡμέρα προσευχῶν ὑπέρ τῆς προστασίας τοῦ φυσικοῦ Περιβάλλοντος. Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, ἐχοροστάτησε τήν παραμονήν τῆς ἑορτῆς, Τετάρτην, 31ην λ.μ. Αὐγούστου, ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ κατά τόν Μ. Ἑσπερινόν, εἰς τόν ὁποῖον ἐκκλησιάσθησαν πλεῖστοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Πόλει, ὅμιλος Θεολόγων ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Σεβ. ΡΚαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου Bamberg Γερμανίας κ. Ludwig Schick During, πρός οὕς ὡμίλησεν ὁ Πατριάρχης γερμανιστί, καί πιστοί ἐντεῦθεν.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ 20 ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ Ι. ΜΟΝΩΝ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ

Ρόδος 31.08.16

Α ν ο ι κ τ ή    Ε π ι σ τ ο λ ή

 

Προς:

Καθηγουμένους των 20 Ιερών Μονών

του Αγίου Όρους και κληρικούς

της Ορθοδόξου Εκκλησίας

     Πατριάρχες, Αρχιερείς και καθηγούμενοι των 20 Ιερών Μονών του Αγίου Όρους,

     παίρνω το θάρρος και σας απευθύνομαι βλέποντας τις τρομακτικές εξελίξεις που διαμορφώνονται στην Ορθοδοξία μετά την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο όπως αυτοαποκαλείται, η οποία όμως στην πράξη έσπειρε ζιζάνια διχόνοιας και αμφιβολίας στους πιστούς.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ...

ΓΡΑΦΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ!!

Δόξα τω Τριαδικώ Θεώ που επιτρέπει αυτές τις καταστάσεις για να ξέρουμε και ΄μεις στο εξής ποιους να εμπιστευθούμε και να καταθέσουμε την ψυχή μας.

   Προτιμούν τον ονειδισμόν του Χριστού παρά να λέγονται υιοί του Φαραώ Οικουμενισμού (Εβρ. ια΄24-26).

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ

    Ο π. Παϊσιος Παπαδόπουλος από την ηρωική Φλώρινα αρνείται πλέον να μνημονεύει τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τους συνεργάτες του στην πλάνη Μητροπολίτες επισκόπους και άλλους, (ἐδῶ) εγχώριους ή μη, που συμβιβάζονται με την παρασυνοδικώς εγκριθείσα πολυαίρεση του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας. (μίας «συνόδου» που συντελέστηκε με 10 μονάχα υπογραφές, λιγότερες και από ένα 15μελές ενός επαρχιακού Γυμνασίου).

   Αυτό που δεν έκαναν τόσα μεγάλα ονόματα Αγιότητος και αυθεντίας στον Ελληνικό Εκκλησιαστικό χώρο:

Αγιονορείτες Γεροντάδες με νοερές προσευχές και προοράσεις, Μοναστήρια ξακουστά, πανελλήνιοι συλλόγοι, Καθηγητάδες και προφέσορες και περι πολλού  θεματοφύλακες των σύγχρονων Αγίων: Οσίου Παϊσίου, Πορφυρίου κ.α. που κατακρατούν μεν τα λείψανα τους αλλά έχουν απωλέσει προ πολλού το ομολογιακό τους πνεύμα, καθώς και άλλοι που τόσα χρόνια μονοπωλούν την Ορθοδοξία και την γνησιότητα της πίστης,

ήρθε να ξαφνιάσει, να κάνει την διαφορά και να αντιπαραταχθεί μαζί με κάποιους μεμονωμένους ηρωικούς Μοναχούς και κελλιώτες του Αγίου Όρους,  ένας απλός Ιερομόναχος από την ακριτική Φλώρινα, ο π. Παϊσιος.

 -
  Δόξα τω Τριαδικώ Θεώ που επιτρέπει αυτές τις καταστάσεις για να ξέρουμε και ΄μεις στο εξής ποιους να εμπιστευθούμε και να καταθέσουμε την ψυχή μας.

   Προτιμούν τον ονειδισμόν του Χριστού παρά να λέγονται υιοί του Φαραώ Οικουμενισμού (Εβρ. ια΄24-26).

   Ευχόμαστε η τίμια και ειλικρινή τους αυτή στάση να αποτελέσει τις πρώτες σταγόνες για την γέννηση ενός ευλογημένου καταρράκτη που θα παρασύρει την αίρεση και την πλάνη και παράλληλα θα δροσίσει και ζωογονήσει τις ψυχές όσων διψάνε για Τον Χριστό και την αλήθεια Του.

   Ευτυχώς υπάρχουν και σήμερα παλικάρια που πάνω από μιά θεσούλα στο Δημόσιο και από τα παλαμάκια του κοινωνικού περίγυρου βάζουνε Τον Χριστό και το θέλημά Του!

  

https://www.youtube.com/watch?v=PlJ_bjReKL8

  

ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ Ή ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ - Περίληψη κανονικο-δογματικής μελέτης – Του Κυριάκου Κυριαζόπουλου καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ «ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ Ή ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

-          Περίληψη κανονικο-δογματικής μελέτης –

Του

Κυριάκου Κυριαζόπουλου

καθηγητή (επ.) του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ.

                Η Ψευδο-Σύνοδος της Κρήτης εισήγαγε «συνοδικώς», δηλ. δεσμευτικά για τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν, την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ο Οικουμενισμός, Διαχριστιανικός και Διαθρησκειακός, είναι Νεο-γνωστικισμός ή Θρησκευτικός Συγκρητισμός, και αναμειγνύει την Ορθοδοξία με αιρέσεις, με θρησκεύματα, με φιλοσοφικά συστήματα, με τον Σατανισμό. Τον πολέμησαν σθεναρά οι Απόστολοι, όπως ο Ιωάννης και ο Παύλος, και οι Πατέρες των πρώτων χριστιανικών αιώνων, όπως ο Άγιος Ειρηναίος, Επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών της Γαλλίας) στο έργο του «Έλεγχος και Ανατροπή της Ψευδωνύμου Γνώσεως». Διότι ανατρέπει συνολικά την Ορθόδοξη πίστη, μέσω της αντιπατερικής ή μεταπατερικής θεολογίας, η οποία αλλοιώνει τους θεολογικούς όρους με δαιμονικές και ορθολογιστικές ερμηνείες τους.

                Η λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη ή Πανορθόδοξη Σύνοδος» δεν είναι Ορθόδοξη Σύνοδος, αλλά Ψευδο-Σύνοδος. Τούτο σημαίνει ότι δεν είναι έγκυρη, ούτε αυτοδικαίως άκυρη, αλλά είναι ακυρώσιμη, ήτοι μπορεί να ακυρωθεί από μια όντως Ορθόδοξη Πανορθόδοξη Σύνοδο, η οποία μπορεί ενδεχομένως να συγκληθεί στο μέλλον. Αυτή η Ψευδο-Σύνοδος συγκλήθηκε ουσιαστικά από το Υπουργείο Εξωτερικών  των ΗΠΑ δια στόματος της κυρίας Ελισάβετ Προδρόμου, αξιωματούχου του ίδιου Υπουργείου και Ειδικής Συμβούλου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο.

                Οι λόγοι για τους οποίους η λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη ή Πανορθόδοξη Σύνοδος» είναι Ψευδο-Σύνοδος είναι οι ακόλουθοι:

1 – Δεν καταδίκασε την Παναίρεση του Οικουμενισμού, αλλά την εισήγαγε «συνοδικώς», δηλ. δεσμευτικά για τις δέκα (10) Αυτοκέφαλες που συμμετείχαν.

2 – Στην Ψευδο-Σύνοδο δεν συμμετείχαν όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, αλλά μόνον δέκα (10), που εκπροσωπούν μόνο το ένα τρίτο (1/3) των Ορθοδόξων πιστών, ενώ τέσσερις (4) Αυτοκέφαλες δεν συμμετείχαν που εκπροσωπούν τα δύο τρίτα (2/3) των Ορθοδόξων.

3 – Η Ψευδο-Σύνοδος συγκλήθηκε χωρίς έγκυρη απόφαση σύγκλησης, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δεδομένου ότι δεν υπογράφηκε από το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

4 – Λειτούργησε χωρίς έγκυρο κανονισμό, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, δεδομένου ότι δεν υπογράφηκε από το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

5 – Είχε, μη έγκυρα, στην ημερήσια διάταξή της ως θέματα το σχέδιο κειμένου «Το μυστήριον του γάμου και τα κωλύματα αυτού», το οποίο δεν είχε υπογραφεί από τα Πατριαρχεία Αντιοχείας και Γεωργίας στη Σύναξη των Προκαθημένων του Σαμπεζύ του Ιανουαρίου 2016, όπως και τα λοιπά πέντε (5) σχέδια κειμένων τα οποία δεν είχαν υπογραφεί από το Πατριαρχείο Αντιοχείας, δηλ. κατά παράβαση της πάγιας αρχής της ομοφωνίας στη συνεργασία των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών.

6 – Μέλη με αποφασιστική ψήφο στην Ψευδο-Σύνοδο δεν ήταν οι συμμετέχοντες Αρχιερείς, αλλά οι δέκα (10) Αυτοκέφαλες Εκκλησίες [τόσο κατά το πρότυπο του Συνεδρίου Εκκλησιών της Κωνσταντινούπολης του 1923 επί Πατριάρχη Μελετίου Δ΄ (Μεταξάκη), το οποίο επέτρεψε στις Αυτοκέφαλες Εκκλησίες να εισάγουν καινοτομίες (νέου εορτολογίου, δευτέρου γάμου κληρικών κλπ.) όσο και κατά το πρότυπο του λεγόμενου Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών], ενώ όλα τα είδη Ορθοδόξων Συνόδων έχουν ως μέλη τους μόνον Αρχιερείς με αποφασιστική ψήφο, κατά την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και κατά το κοινό Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο. Τούτο συνιστά εκκλησιολογική αίρεση.

7 – Η Ψευδο-Σύνοδος αυτοαναγορεύθηκε σε ανώτατη αυθεντία σε θέματα πίστης, πράγμα το οποίο συνιστά αίρεση, ενώ η ανώτατη αυθεντία σε σχέση με το απλανώς θεολογείν (ή το αλάνθαστο σε θέματα πίστης) ανήκει μόνο στο Σώμα της Εκκλησίας (δηλ. στις Συνόδους των Συνοδικών Αρχιερέων, εφόσον οι αποφάσεις τους σε θέματα πίστης εκ των υστέρων εγκρίνονται από τους λοιπούς Αρχιερείς και γίνονται δεκτές από τους λοιπούς κληρικούς, τους μοναχούς και τους λαïκούς, σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και το κοινό Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο.

8 – Στις «συνοδικές» (ή δεσμευτικές) αποφάσεις της η Ψευδο-Σύνοδος απαρνήθηκε την Ορθόδοξη μέθοδο επιστημονικής θεολογίας, και υιοθέτησε την αντιπατερική ή μεταπατερική δαιμονική θεολογία, η οποία συνδυάζει την αλήθεια με το ψεύδος, ως μέθοδο δήθεν «Ορθόδοξης» θεολογίας στα πλαίσια της Νέας Εποχής, καθ’ υπόδειξη του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ δια στόματος της ανωτέρω αναφερόμενης κυρίας Ελισάβετ Προδρόμου.

9 – Η συμμετοχή στην Ψευδο-Σύνοδο όχι του Κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, αλλά του Ιερώτατου Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Θεοφίλου, ο οποίος εξελέγη αντικανονικά στον Πατριαρχικό Θρόνο Ιεροσολύμων, διότι αντικανονικώς και αυθαιρέτως η λεγόμενη «Πανορθόδοξη Αγία και Ιερά Σύνοδος» αποφάσισε στις 24-5-2005 την έκπτωση του Κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, κατόπιν πολιτικής παρέμβασης, χωρίς κατηγορητήριο και χωρίς δίκη, και χωρίς να υφίσταται κανονική παραίτησή του από τον Πατριαρχικό Θρόνο.

10 – Ο Κανονικός Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίος, με το υπ’ αριθ. 86/20-6-2015 Διάγγελμά του προς το Ποίμνιό του, τους Αγιοταφίτες, τους Προκαθημένους των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών και το Χριστεπώνυνο Πλήρωμα της ανά την Οικουμένη Ορθοδοξίας, καθιστά σαφές ότι καταψηφίζει τις αποφάσεις της Ψευδο-Συνόδου, οι οποίες εισάγουν «συνοδικώς» την Παναίρεση του Οικουμενισμού, και κατά συνέπεια, 1) δεν είναι έγκυρη η θετική ψήφος για τις εν λόγω αποφάσεις του Αρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Θεοφίλου, ο οποίος εξελέγη αντικανονικά στον Πατριαρχικό Θρόνο Ιεροσολύμων, αλλά είναι έγκυρη η αρνητική ψήφος του Κανονικού Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίου, και 2) δεν ελήφθησαν εγκύρως οι αποφάσεις της Ψευδο-Συνόδου, διότι δεν υπάρχει ομοφωνία μεταξύ των δέκα (10) Αυτοκεφάλων που συμμετείχαν στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο (όπως ορίζει ο, κατά τα ανωτέρω, μη έγκυρος Κανονισμός της), δεδομένου ότι ο Κανονικός Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Ειρηναίος καταψήφισε τις αποφάσεις της ίδιας Ψευδο-Συνόδου.

                Η Παναίρεση του Οικουμενισμού εισήχθη «συνοδικώς» μέσω της δογματικής απόφασης της Ψευδο-Συνόδου με τον τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον». Αυτή η δογματική απόφαση αλλοιώνει δογματικά τα άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως «Και εις το Πνεύμα το Άγιον … το εκ του Πατρός εκπορευόμενον», «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» και «Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών». Διότι:

Α - Αναγνωρίζει τον Παπισμό ως Εκκλησία εντασσόμενη στο «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», χωρίς οι εκπρόσωποι και οι οπαδοί του να μετανοήσουν για τις πλάνες τους, το μη προβλεπόμενο στην Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και στο Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο  «δογματικό» πρωτείο επισκοπικής εξουσίας επί όλης της Εκκλησίας, το filioque (που έχει καταδικαστεί από την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο και το οποίο έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το άρθρο της Πίστεως «Και εις το Πνεύμα το Άγιον… το εκ του Πατρός εκπορευόμενον…», τη νεοπλατωνική, αυγουστίνια, σχολαστική, θεολογία η οποία δεν έχει καμία σχέση με την Ορθόδοξη Πνευματικότητα της θεραπευτικής μεθόδου της κάθαρσης – φωτισμού – θέωσης κλπ. Σημειωτέον ότι ο Παπισμός έχει καταδικαστεί δογματικά από τουλάχιστον δεκαπέντε (15) Συνόδους, Οικουμενικές, Αγίες και Μεγάλες ή Ενδημούσες, ετών 879, 1009, 1054, 1341, 1347, 1351, 1441, 1443, 1450, 1484, 1722, 1727, 1838, 1848 και 1895. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι ανίσχυρες 1) οι Εγκύκλιοι του 1902 και ιδίως του 1920, όταν οι αιρετικοί (ή ετερόδοξοι), για πρώτη φορά σε Ορθόδοξα εκκλησιαστικά κείμενα (ή δογματικά και συμβολικά μνημεία), ονομάστηκαν «αναδενδράδες (= κλάδοι) του Χριστιανισμού» και «Εκκλησίες», 2) η άρση της ακοινωνησίας με τους Παπικούς (με τον παραπλανητικό ως προς τους Ορθοδόξους τίτλο «άρση αναθεμάτων») του 1965, και 3) το Κείμενο του Μπαλαμάντ του 1993 της Μεικτής Θεολογικής Επιτροπής Παπικών και Ορθοδόξων, με το οποίο διαπιστώνεται ότι ο Παπισμός δεν είναι αίρεση, αλλά «αδελφή Εκκλησία» με έγκυρα μυστήρια.

Β – Αναγνωρίζει, μαζί με τον Παπισμό, και τις λοιπές αιρέσεις, Μονοφυσίτες, Παλαιοκαθολικούς, Αγγλικανούς και λοιπούς Προτεστάντες ως Εκκλησίες εντασσόμενες στο «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν». Σημειωτέον ότι ο Μονοφυσιτισμός έχει καταδικαστεί από την Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ και Ζ΄ Οικουμενικές Συνόδους και συνεπώς, ως προσκρούουσα σε αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους, είναι  ανίσχυρη η Β΄ Κοινή Δήλωση του Σαμπεζύ το 1990, η οποία διαπιστώνει δήθεν χριστολογική συμφωνία με τους μονοφυσίτες.

Γ – Αναγνωρίζει το Παγκόσμιο Συμβούλιο των «Εκκλησιών», τα κείμενά του και τους σκοπούς του, ήτοι:

1) Ότι εν λόγω Παγκόσμιο Συμβούλιο είναι «Αδελφότητα Εκκλησιών», στη βάση της ισότητας ως προς την κατεχόμενη από αυτές θεολογική αλήθεια (αρθ. 1 Καταστατικού ΠΣΕ). Δηλ. όταν μια Εκκλησία (ορθόδοξη ή προτεσταντική) γίνει μέλος του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζει ως Εκκλησίες τις λοιπές ορθόδοξες ή προτεσταντικές Εκκλησίες – μέλη.

2) Ότι οι «Εκκλησίες – μέλη του» (12 Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες και περίπου 340 Προτεσταντικές «Εκκλησίες») έχουν στόχο την ορατή ενότητά τους, η οποία είναι διαφορετική από την ενότητα εν Χριστώ των Ορθοδόξων Εκκλησιών (αρθ. 3 Καταστατικού ΠΣΕ). Δηλ. έχουν ως στόχο τους την ενότητα της «Εκκλησίας του Οικουμενισμού» ή της Πράσινης Παγκόσμιας Θρησκείας του Σατανά, με βάση τη λεγόμενη «βαπτισματική θεολογία» (του Κειμένου Β.Ε.Μ. της Λίμα – Περού το 1982 για μερική αποδοχή των ετερόδοξων τελετών βαπτίσματος, ευχαριστίας και ιερωσύνης), δηλ. την ένταξη στην ακόμη αόρατη αδιαίρετη Εκκλησία «Εκκλησία του Οικουμενισμού» («θεολογία της ενωμένης αόρατης, αλλά διαιρεμένης ορατής Εκκλησίας») των Χριστιανών εν γένει μέσω βαπτίσματος στο όνομα της Αγίας Τριάδος χωρίς να απαιτείται ούτε ο κανόνας του τύπου της τριπλής κατάδυσης στο νερό ούτε η ακριβής Ορθόδοξη πίστη. Η μεν  «θεολογία της αδιαίρετης αόρατης Εκκλησίας» αλλοιώνει δογματικά το άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», η δε «βαπτισματική θεολογία» αλλοιώνει δογματικά το άρθρο «Ομολογώ έν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών».

                Το εκκλησιολογικό κείμενο «Προσκεκλημένοι να είμαστε η Μία Εκκλησία (= του Οικουμενισμού) (Called to be the One Church)» της 23-2-2006 της Θ΄ Γενικής Συνέλευσης του Παγκοσμίου Συμβουλίου «Εκκλησιών» στο Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας το 2006, το οποίο αποδέχθηκε η πλειονότητα των Ορθοδόξων εκπροσώπων, αμφισβητεί και προσβάλλει δογματικά το άρθρο της Πίστεως «Εις Μίαν… Καθολικήν… Εκκλησίαν» και συγκεκριμένα τις ιδιότητες της «Μίας» (δηλ. της ενότητας στην πίστη των τοπικών ορθοδόξων εκκλησιών) και της «Καθολικής» (δηλ. της πληρότητας της πίστης). Διότι οι εν λόγω  Ορθόδοξοι εκπρόσωποι αποδέχθηκαν το εν λόγω κείμενο το οποίο προβλέπει:

1 – Η Ορθόδοξη Εκκλησία , της οποίας δώδεκα (12) Αυτοκέφαλες Εκκλησίες είναι μέλη του Π.Σ.Ε., δεν αποτελεί καθ’ εαυτήν την Καθολική Εκκλησία, αλλά η Καθολική Εκκλησία ταυτίζεται με την «Εκκλησία του Οικουμενισμού». Κατά την παρ. 6 του εν λόγω εκκλησιολογικού κειμένου, «… Κάθε εκκλησία (είτε ορθόδοξη είτε προτεσταντική) είναι η Καθολική Εκκλησία, αλλά δεν είναι το σύνολο αυτής. Κάθε εκκλησία (Ορθόδοξη ή προτεσταντική) εκπληρώνει την καθολικότητά της σε κοινωνία με τις άλλες εκκλησίες. Επιβεβαιώνουμε ότι η καθολικότητα της Εκκλησίας εκφράζεται πιο ορατά στη συμμετοχή στη θεία κοινωνία και σε αμοιβαία αναγνωρισμένους και συμφιλιωμένους (δηλ. χωρίς ακριβή Ορθόδοξη πίστη) κληρικούς».

2 – Είναι θεμιτή η ύπαρξη ποικιλίας δογμάτων μέσα στην «Εκκλησία του Οικουμενισμού», δηλαδή η ενότητα μέσα στη διαφορετικότητα των πίστεων (unity in diversity), ήτοι η περιεκτικότητα των πίστεων (comprehensiveness) αντί της αποκλειστικότητας της ακριβούς Ορθόδοξης πίστης (exclusiveness) Κατά την παρ.5 του ίδιου εκκλησιολογικού κειμένου, «… Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν διαφορετικές εκκλησιολογικές αφετηρίες και ένα φάσμα απόψεων για τη σχέση της «Εκκλησίας του Οικουμενισμού» με τις εκκλησίες (μέλη του ΠΣΕ, ορθόδοξες ή προτεσταντικές). Μερικές διαφορές εκφράζουν .. την καλοσύνη… Άλλες διαφορές διαιρούν την «Εκκλησία του Οικουμενισμού», αυτές πρέπει να υπερπηδηθούν… έτσι ώστε ο χωρισμός και η απόκλιση να μην έχουν την τελευταία λέξη…».

                Κατόπιν των ανωτέρω:

                Κατά την Παράδοση της Εκκλησίας και κατά την Πατερική Θεολογία (ενδεικτικά του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη), οι Ορθόδοξοι πιστοί, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, οφείλουν

- κατά τους Κανόνες 31^ο Αποστολικό και 15^ο της Πρωτοδευτέρας, με τελευταίο χρονικό σημείο κατ’ οικονομίαν διατηρήσεως της κοινωνίας, για όσους επιλέξουν την οικονομία, τη «συνοδική» εισαγωγή της «Παν)αιρέσεως (Επιστολή Αγ. Θεοδώρου Στουδίτη προς ηγούμενο Θεόφιλο), η οποία πραγματοποιήθηκε στις 25-6-2016, ημερομηνία ψηφίσεως της Παναιρετικής δογματικής απόφασης με τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», οπότε έληξε πλέον η δυνατότητα της κατ’ οικονομίαν διατηρήσεως της κοινωνίας για όσους είχαν επιλέξει την οικονομία και δεν υφίσταται επομένως περαιτέρω δυνατότητα «ΑΧΡΙΚΑΙΡΙΣΜΟΥ»  - 

να παύσουν την εκκλησιαστική κοινωνία, ως εξής:

α) Οι μεν κληρικοί οφείλουν να παύσουν το μνημόσυνο της προϊσταμένης τους αρχής, εφόσον αυτή είναι Παναιρετική στο φρόνημα ή συμβιβασμένη με την Παναίρεση.

β) Οι δε μοναχοί και λαϊκοί οφείλουν να παύσουν την κοινωνία με τους κληρικούς, ιερείς και αρχιερείς, εφόσον αυτοί είναι Παναιρετικοί στο φρόνημα ή συμβιβασμένοι με την Παναίρεση.

                Όσον αφορά την Εκκλησία της Ελλάδος,  πρέπει να επισημανθεί ότι, κατά την ειδησεογραφία, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με πρόταση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, έλαβε υπόψη της στην Έκτακτη Συνεδρίασή της του Μαϊου 2016 τα δεδομένα της διαβούλευσης επί των προσυνοδικών κειμένων μόνον των Μητροπολιτών – μελών της, αρνούμενη να λάβει υπόψη της τα δεδομένα της ίδιας διαβούλευσης που προέρχονταν από τις λοιπές τάξεις του πληρώματός της (λοιπών κληρικών, μοναχών, και λαϊκών), σε αντίθεση με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην οποία η Ιερά της Σύνοδος έλαβε υπόψη της τα δεδομένα της δικής της διαβούλευσης επί των αυτών προσυνοδικών κειμένων τα προερχόμενα από όλες τις τάξεις του πληρώματός της (αρχιερείς, λοιποί κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί). Τούτο αποδεικνύει ότι όσοι Μητροπολίτες από την  Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος δέχθηκαν την εν λόγω πρόταση του Αρχιεπισκόπου, ακολουθούν όχι την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, αλλά την Μη ορθόδοξη εκκλησιολογία παπικής εμπνεύσεως του γνωστού εισηγητή της. Κατ’ αυτήν, όπου Επίσκοπος  - έστω και Μη ορθοτομών, δηλ. Μη αποκόπτων τις απαγορευμένες από την Αγία Γραφή, τις Αγίες Συνόδους και τους Αγίους Πατέρες καινοτομίες, ως προστάτης του ποιμνίου της τοπικής του εκκλησίας -  εκεί Εκκλησία, κατά το γαλλικό L’ Etat c’est moi (το Κράτος είναι δικό μου) του Βασιλιά Λουδοβίκου 14^ου, το οποίο αναλόγως μεταφερόμενο (mutatis mutandis) σημαίνει «ο Επίσκοπος ή ο Προκαθήμενος είναι η Εκκλησία». Επίσης, η 25μελής αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης παραβίασε σαφώς την απόφαση του Μαϊου 2016 της Έκτακτης Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία έδιωσε την εντολή στην αντιπροσωπεία της να ψηφίσει στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο ότι ο Παπισμός δεν είναι εκκλησία.

                Κατόπιν των ανωτέρω, είναι σαφές ότι οι Προκαθήμενοι και οι Αρχιερείς που ανήκαν στις αντιπροσωπείες των δέκα (10) Αυτοκέφαλων Εκκλησιών διέπραξαν το εκκλησιαστικό ποινικό αδίκημα της ΑΙΡΕΣΕΩΣ, διότι οι εν λόγω Αυτοκέφαλες Εκκλησίες ψήφισαν τη δογματική απόφαση με τον τίτλο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», η οποία περιλαμβάνει τις ανωτέρω αναφερόμενες δογματικές αλλοιώσεις του Συμβόλου της Πίστεως.  Σε σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδος, ο Προκαθήμενός της και  τα λοιπά 24 μέλη – Μητροπολίτες της αντιπροσωπείας της στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης, διέπραξαν, εκτός του εκκλησιαστικού ποινικού αδικήματος της αιρέσεως, και εκείνο της παράβασης καθήκοντος, διότι παραβίασαν την απόφαση του Μαϊου 2016 του ανώτατου οργάνου διοικήσεως της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλ. της (Έκτακτης) Συνόδου της Ιεραρχίας της, η οποία έδωσε την εντολή στην αντιπροσωπεία της να ψηφίσει, στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο, ότι ο Παπισμός δεν είναι εκκλησία.

                Σε πλήρη μορφή την εν λόγω μελέτη μπορείτε να αναγνώσετε στη ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ (www.theognosia.gr).