Πορφυρίτης: Ἀπολογητική δευτερολογία ἑνός «ἀνωνύμου»! είς «Ἕναν Ἄρχοντα Ὑψηλῆς Συμπαντικῆς Διανόησης»

(σ.σ.) ὁ Πατριάρχης βλασφημᾶ τόν Χριστό. Ἡ λέξη βλασφημία, προέρχεται ἀπό τίς λέξεις «βλάπτω» καί «φήμη».

Ὁ Χριστός μας εἶπε ὅτι «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ»[4]. Ὁ Πατριάρχης εἶπε κάτι ἐντελῶς ἀντίθετο: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»![5] 

Ἐρωτοῦμε:  Ποιός ἔχει δίκαιο, ποιόν νά πιστέψουμε κύριε "άρχοντα Δικαιοφύλαξ,"  θεολόγε Παναγιώτη Ἀνδριόπουλε;;;

                                                  π. Νικόδημος

Ἀπολογητική δευτερολογία ἑνός «ἀνωνύμου»!

Πορφυρίτης

Ὅπως φαίνεται, κάναμε ἕνα μεγάλο λάθος! Στό προηγούμενο κείμενό μας[1], δέν εἴχαμε διανοηθεῖ ὅτι θά ἀσχοληθεῖ μαζί μας ἕνας «Ἄρχοντας», καθώς εἴμαστε κοινοί καί ἁμαρτωλοί θνητοί. Ἐκ τῶν πραγμάτων ὅμως, ἀσχολήθηκε, ὄχι φυσικά γιά νά ἀπαντήσει στήν «βάναυση προσβολή», ὅπως χαρακτήρισε τό κείμενό μας στό σημεῖο πού ἀφορᾶ στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη. Οὔτε συνεπεῖᾳ τοῦ ἁγιογραφικοῦ: «ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου»[2]. Ἀλλά, γιά νά μᾶς ...ἀπειλήσει.

Ἴσως δέν ἐνδιαφέρεται τόσο γιά τά γραφόμενα, ἄν δέν ἀληθεύουν νά τά διαψεύσει, νά ὑποστηρίξει θεολογικῶς τήν ἄποψή του, ὡς θεολόγος, ὅσο γιά τήν ἐπωνυμία τοῦ γράφοντα. Θαρρεῖς καί θά ἄλλαζε κάτι ἀπό τήν οὐσία τοῦ κειμένου! Ἀπ’ αὐτό μποροῦμε νά κρίνουμε ὅτι δέν ἐνδιαφέρεται πραγματικά γιά τόν Πατριάρχη, γιά τήν Πίστη, γιά τήν Ἀλήθεια, ἀλλά ἔχει ἀλλότριους σκοπούς. Σέ παλαιότερα κείμενά μας στηλιτεύσαμε τήν προσπάθεια κάποιων θεολόγων, οἱ ὁποίοι ἐξυπηρετοῦν ἀλλότρια συμφέροντα, ἀπό αὐτά τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἀκολουθοῦν κοσμική ἤ καί κομματική συμπεριφορά καί τακτική, ἐδραζόμενη σέ ἀπειλές καί διαπροσωπικές σχέσεις ἀλληλοεξυπηρέτησης. Ἡ μεταπατερική τους ἀγαπολογία, ἔξω καί μακριά ἀπό τήν Ἱερά Παράδοση, δέν τούς ἐπιτρέπει νά διανοηθοῦν, ἴσως κρίνοντας ἐξ ἰδίων, ὅτι ἡ ὑπεράσπιση κάποιου, ἀκόμη καί ἄγνωστου προσώπου, βασίζεται στήν ἐν Χριστῷ σχέση, χάριν τῆς ἀληθείας καί ὄχι στό «δοῦναι-λαβεῖν». (Μέ τήν εὐκαιρία νά εὐχαριστήσουμε τόν κ. Δασκαλάκη γιά τό εὐνοϊκό σέ μᾶς κείμενό του[3]. Ἄς μήν καλπάζει ἡ φαντασία τοῦ «Ἄρχοντος», δέν τόν γνωρίζουμε, οὔτε ἐξ ὄψεως). Ἀποκομμένοι δέ, ἐξ ἰδίας θελήσεως, ἀπό τήν διαχρονική Πίστη τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, βασίζονται γιά τήν ἀνάδειξη καί ἐπίτευξη τῶν στόχων τους στίς ἀπειλές καί τρομοκρατίες.

«Ἕνας Ἄρχων Ὑψηλῆς Συμπαντικῆς Διανόησης»

Ο Εκτελεστικός Βραχίων του Φαναρίου

«Ἕνας Ἄρχων Ὑψηλῆς Συμπαντικῆς Διανόησης»

Πορφυρίτης

Ὁ μέγας «Ἄρχων Δικαιοφύλαξ», συνεχίζει νά ὑπερασπίζεται μέ σθένος τά «δίκαια» τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, τώρα καί μέ τή βούλα! Ἡ ὁλοκληρωτική του ἀφοσίωση καί οἱ ἀγῶνες του δικαιώθηκαν ἀπό τόν Ἴδιο (!) τόν Μέγα Αὐθέντη του: «Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἐπιβραβεύει σήμερον, [...] τήν εἰλικρινή ἀφοσίωσιν ὑμῶν εἰς τόν Οἰκουμενικόν Θρόνον, ἀπονέμουσα, ἰδίαις ἡμῶν Πατριαρχικαῖς χερσί»[1].

Ὁ μέγας «Ἄρχων», ἐπί πολλά ἔτη καταφέρεται σέ ὅσους ἀσκοῦν Ὀρθόδοξη θεολογική κριτική στίς ἐνέργειες τοῦ «Κυρίου καί Αὐθέντη» του, μέ εἰρωνίες, κατηγορητήρια, ἀερο-λασπο-λογίες καί ἀπαξιώσεις προσώπων, ἄνευ ὅμως θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων! Μπροστά στή βλασφημία τοῦ Χριστοῦ ἤ τῆς Παναγίας στέκεται ἀνεκτικός, ἴσως λόγῳ «ἀλληλοκατανοήσεως μέ τό διαφορετικόν», ἴσως διότι ἔχει «ανοικτούς ορίζοντας», ὁ «Κύριός» του οἶδε. Ἐκεῖνο ὅμως πού δέν ἀνέχεται, εἶναι τούς ἀνθρώπους πού κρίνουν θεολογικά τόν «Κύριό» του, τόν «πάσῃ τῇ κτίσει Πατριάρχη», τόν σαρκωτή τῆς «οἰκουμενικότητας σέ κάθε στιγμή καί μέ κάθε τρόπο», τόν Πατριάρχη «τῆς ἐλευθερίας»!