Ὄνειρον Σκιᾶς ὁ Μέγας Θρίαμβος τῆς Νικαίας
i.
Ἄλλα οἱ ἄνθρωποι
βούλονται, καὶ ἄλλα ὁ Θεὸς κελεύει
Εἶναι πασίγνωστον ὅτι ὁ Πάπας Φραγκῖσκος καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, προετοίμαζον λαμπρές ἐκδηλώσεις καὶ
πανηγυρικοὺς ἑορτασμούς, μὲ σκοπὸ τὸν συνεορτασμὸ τοῦ Πάσχα Παπικῶν καὶ Ὀρθοδόξων, καθὼς καὶ τὴν μνήμη τῶν 1.700 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Α΄
Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νικαίας (325).
Ὁ Τριαδικὸς Κύριος ὀνομάζεται ὁ
Ὕψιστος, ἀλλὰ καὶ ὁ Ἐγγύτατος, ὁ κρίνων ἐν χρόνῳ καὶ τρόπῳ ἀκατανοήτῳ. Πρὸ τῶν τελετουργιῶν, ὁ Πάπας ἀσθενεῖ βαρέως. Κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα
δέχεται δημοσίως τὸν Ἀντιπρόεδρο τῶν ΗΠΑ, Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς. Τὴν ἐπομένη
ἡμέρα εὑρίσκεται νεκρός, φέροντας σοβαροὺς μώλωπες ἐπὶ τοῦ
προσώπου.
Τὴν 8ην Μαΐου 2025 ἐκλέγεται ὁ
πρῶτος Ἀμερικανὸς Καρδινάλιος ὡς Πάπας, ὁ
Λέων ΙΔ΄, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται πολιτικῶς εὐνοούμενος τοῦ Ντόναλντ Τράμπ. Οὗτος ματαιώνει τὸ σύνολο σχεδὸν τῶν προγραμματισμένων ἐκδηλώσεων. Μετὰ
πιέσεις καὶ ἱκεσίες ἐκ μέρους τοῦ Φαναρίου, συγκατατίθεται τελικῶς νὰ συμμετάσχῃ
στὸν συνεορτασμὸ τῆς Νικαίας.
Ἀξιοσημείωτον δὲ εἶναι ὅτι πλῆθος ἀνεξαρτήτων ἐρευνητῶν ὑποστηρίζουν, μετὰ τεκμηρίων, ὅτι πολυάριθμοι ὑψηλόβαθμοι Καρδινάλιοι τῆς Δύσεως εἶναι μυημένοι στὴν Τεκτονία.
Ἰδιαίτερα, ὁ ἁγιοποιηθεὶς Πάπας Ἰωάννης Παῦλος Β΄ (1978–2005) ἦρε τὸν ἀφορισμὸ κατὰ τῶν Μασόνων. Παραδόξως, ὁ προκάτοχός του Ἰωάννης Παῦλος Α΄ ἐβίωσε μόνον τριάκοντα τρεῖς (33) ἡμέρες ὡς Πάπας (26/8–28/9/1978), γεγονὸς ποὺ ἐγέννησε ποικίλους συνειρμούς· ἐφάνη ὡς ἀποσταλεὶς νὰ συναντήσῃ τάχιστα τὸν Ἀπόστολο Πέτρο.
ii.
Ἀποτυχημένη κωμῳδία – ἐπιτυχὴς
τραγῳδία
Κατά πρῶτον, ὁ Πάπας ἐπεσκέφθη
τὸν Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ἐρντογάν στὴν Ἄγκυρα· ἄνδρα φέροντα τέκνα μὲ ὀνόματα
φορτισμένα συμβολικῶς-Χροστιανικῶς: κόρην “Σουμελᾶ”, υἱὸν “Μπιλάλη” καὶ γαμβρὸν μὲ τὸ ἐπώνυμον Μπαϊρακτάρης (ὄνομα
ταυτιζόμενο μὲ ἐκεῖνο τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου). Ἄραγε πρόκειται περὶ κρυπτοχριστιανῶν, κρυπτορωμιῶν ἢ ἀπλῶς δυνάμει ἐξομοτῶν;
Ὁ Πάπας προκάλεσε τὸ ρωμαίικο
αἴσθημα, ὅταν ἀπεδέχθη νὰ καταθέσῃ στέφανον στὸ μνημεῖον τοῦ Κεμάλ Ἀτατούρκ, τοῦ σφαγέως Ρωμιῶν καὶ Ἀρμενίων.
Γνήσιος διάδοχος ἀνθελληνικῶν
προκατόχων, μολονότι ἐπέλεξε τὸ Ἑλληνικὸ ὄνομα Λέων – Λεωνίδας. Ὑπενθυμίζεται
τὸ ἀνοσιούργημα τοῦ Πάπα τοῦ 1919: μετὰ τὴ λῆξη τοῦ Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καὶ
τὴν ἥττα τῆς Τουρκίας, οἱ Βρετανοὶ εἶχαν προτείνει δικαίως τὴν ἀπόδοσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἰς τοὺς Ἕλληνες. Ὁ τότε Πάπας σαμποτάρισε λυσσαλέως τὸ δίκαιον αἴτημα, δηλώνοντας ὅτι «προτιμᾷ τὴν ἡμισέληνον ἐπὶ τῆς Ἁγίας
Σοφίας παρὰ τὸν Ἑλληνικὸν Σταυρόν». Προσέτι, καὶ κατὰ τὴ Μικρασιατικὴ
Καταστροφὴ τοῦ 1922 ἀπήστειλε πρῶτος συγχαρητήριο τηλεγράφημα πρὸς τὸν Κεμάλ.
iii.iii. Ἀποτυχημένη κωμῳδία – ἐπιτυχὴς τραγῳδία
Δὲν ὑπῆρξε γελοιωδεστέρα καὶ πτωχοτέρα θρησκευτικὴ ἐκδήλωσις
ἀπὸ ἐκείνην τῆς Νικαίας (28/11/2025). Ἄραγε πρέπει νὰ γελάσωμεν ἢ νὰ
δακρύσωμεν;
· Ἐτελέσθη ἐκτὸς τοῦ Ἱ. Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας Νικαίας, ὁποῖος ἀρχικῶς κατήντησε ἐρείπιο καὶ μετετράπη
προσφάτως εἰς τέμενος.
• Ἀπὸ τοὺς δεκατέσσερις Προκαθημένους τῆς Ὀρθοδοξίας, παρόντες ἦσαν μόνον δύο· ἀπουσιαζόντων τῶν
δώδεκα, γεγονὸς ποὺ συνιστᾷ σαφῆ ἀποδοκιμασία.
• Παρέστη μόνον ὁ Προκαθήμενος Πάσης Ἀφρικῆς, ἄνευ ἀμφίων, ὡς
πτωχὸς συγγενής. Ὁ πρῶτος τιτλοφόρος Πάπας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ
Ἀλεξανδρείας, ὑφίσταται πλέον ὕβριν καὶ ἀπὸ Ρώμην καὶ ἀπὸ
Κωνσταντινούπολιν.
• Τὸ κλίμα ἦτο ψυχρό, παγωμένο, σχεδὸν περιφρονητικό ἐκ μέρους τοῦ
Πάπα, παρὰ τὶς φιλότιμες προσπαθεῖες τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ἡ κατήφεια
ἐπικρατοῦσε καθολικά.
iv.
Βαρθολομαῖος ἄνευ ἀμφίων, ἐκ
φόβου καθαιρέσεως ἐκ Μόσχας
• Ὁ Πάπας ἐνεδύθη ἐπισκοπικὰ ἄμφια: ὠμοφόριον καὶ
ἐπιτραχήλιον. Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, οὐδέν. Μόνον τὸν λεγόμενον “αὐτοκρατορικὸν μανδύαν”, ὁ ὁποῖος δὲν
ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστικὸ ἄμφιον, ἀλλὰ ἐνδυμασία κοσμικῆς–παραδοσιακῆς
προελεύσεως.
• Ἐὰν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐνεδύετο λειτουργικὰ ἄμφια, θὰ ἐξέφραζε
ἐμπράκτως ἀναγνώρισι παπικῶν πρωτείων καὶ ἀλαθήτου, δηλαδὴ
ἀποδοχὴ ὑπεροχῆς τοῦ Πάπα. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ θὰ
σήμαινε τὸν ἑκουσίον του ὑποβιβασμὸ εἰς ἁπλὸν ὑποτακτικὸν, ἄνευ οἱασδήποτε
ἀξίας.
• Προφανῶς, ἵνα μὴ θεωρηθῇ ὡς συμπροσευχή, καὶ ἵνα μὴ προκληθῇ
ἐπισήμως καθαίρεσις αὐτοῦ ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου
Μόσχας – μετὰ καὶ ἄλλων Πατριαρχῶν – ἐπελέγη ἡ σιωπηρὰ καὶ ἔντιμη ὑποχώρησις.
v.
v. Ἀπόντες ἅπαντες οἱ Ἕλληνες Ἐπίσκοποι
• Ἀξιοπρόσεκτον εἶναι ὅτι ἐκ τῶν περίπου διακοσίων πεντήκοντα (250) Ἑλλήνων
Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων, οὐδεὶς παρέστη· οὔτε ἐκ
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οὔτε ἐκ τῆς Διασπορᾶς, πλὴν ὀλίγων στενῶς
προσκειμένων εἰς τὸ Φανάρι καὶ τοῦ ἐν Ἀμερικῇ Ἐλπιδοφόρου.
• Φυσικῶς, ἀπούσιασαν καὶ οἱ λοιποὶ σχεδὸν χίλιοι Ἐπίσκοποι τῆς καθόλου Ὀρθοδοξίας, ἐκ τῶν δεκατεσσάρων Αὐτοκεφάλων
Ἐκκλησιῶν.
• Κατὰ τὴν θρονικὴν ἑορτὴν τῆς 30ῆς Νοεμβρίου 2025, στὸ Φανάρι, παρόντος
καὶ παρακολουθοῦντος τοῦ ἀμφιεσμένου Πάπα, ἐνεδύθησαν μόνον ὀκτὼ (8) Ἐπίσκοποι – ἄνευ Μίτρας καὶ ἐκκλησιαστικῆς βαρύτητος. Τὸ Φανάρι οὔτε
καν τὸν συμβολικὸν ἀριθμὸν τῶν δώδεκα (12) Ἀρχιερέων δὲν κατόρθωσε νὰ συγκεντρώσῃ.
• Μόνον ὁ Προκαθήμενος Πάσης Ἀφρικῆς ἐλειτούργησε κανονικῶς, φορῶν ἀφρικανικὴν Μίτραν.
• Οἱ Ἕλληνες Ποιμένες, προφανῶς, δὲν ἐτόλμησαν νὰ παραστοῦν, φοβούμενοι τὴν ἀντίδρασι καὶ τὴν ἀγανάκτησι τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος. Ἀκόμη καὶ οἱ λεγόμενοι «νεωτερίζοντες» ἐφρόντισαν νὰ ἀποφύγουν τὸν δημόσιον ἐξευτελισμόν.
vi. Ἀπόντες οἱ Καθηγούμενοι – σιωπὴ καὶ δειλία
• Ἐξίσου ἀποκαρδιωτικὴ ὑπῆρξε ἡ
παντελὴς ἀπουσία Καθηγουμένων: οὔτε
Ἁγιορειτῶν, οὔτε Ἑλλαδιτῶν, οὔτε Κυπρίων. Κανείς δὲν ἐτόλμησε νὰ παραστῇ.
• Ἔτι χειρότερον, καμμία Ἱερὰ Μονὴ δὲν ἐξέδωσε ἐπίσημη ἀνακοίνωσι καταδικῆς — οὔτε ἀνδρική, οὔτε γυναικεία. Ἰδιαιτέρως τὸ Ἅγιον Ὄρος, παρὰ τὴν πνευματικὴν καὶ ἱστορικὴν του εὐθύνη, τηρεῖ ἀπόλυτη σιωπή, πλὴν τῆς ζηλωτικῆς Ἱ. Μονῆς Ἐσφιγμένου, μὲ τοὺς ἀναλγήτως καὶ πολυετῶς πολιορκουμένους ἑκατὸν εἴκοσι (120) Πατέρες.
vii. Ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ ὁμοφωνία τῶν Θεοφόρων Πατέρων
«Ἡ ἐγκατάλειψις τοῦ
Παπικοῦ Πρωτείου ἰσοδυναμεῖ μὲ ἄρνησι τοῦ Εὐαγγελίου», ὁμολογεῖ ὑψηλόβαθμον παπικὸν στέλεχος. Οἱ Παπικοὶ παραμένουν
ἀμετακίνητοι στὸ Πέτρειον ψευδόγμα.
Ἀντιθέτως, στὴν Ὀρθόδοξο
Ἐκκλησία κυριαρχεῖ τὸ Consensus Patrum, ἡ ὁμοφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἀπὸ τὸν ΙΑ΄ ἕως τὸν ΙΕ΄ αἰῶνα ἐπεχειρήθησαν
δεκατρεῖς (13) ἐνώσεις μὲ τὸν Παπισμόν, ὅλες ἀτελέσφορες. «Οἰκονομίαν εἶναι τὸ
πρᾶγμα καὶ οὐ καινοτομίαν», διετείνετο ὁ Αὐτοκράτωρ Μιχαὴλ Παλαιολόγος, πιέζων γιὰ
ἕνωσι. Ὅμως, μὲ ἀναξίους ἡγέτες ἐπέρχεται ἡ κατάρρευσις τῶν ὁραμάτων, τῶν
προσδοκιῶν καὶ τῶν ἐλπίδων τοῦ λαοῦ.
Ἡ αἵρεσις δὲν μεγαλύνει τὴν Ἐκκλησίαν· τὴν συρρικνώνει. Δὲν ἐμπλουτίζει τὴν ἱερὰν
ἐμπειρίαν· τὴν ἀπονευρώνει. Πῶς
δύναται νὰ εἰσέλθῃ κανείς εἰς μάνδραν προβατοσχήμων λύκων;
Ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος: «Ἡ Νέα Ἐποχὴ δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ ἀδειάσουν οἱ Ἐκκλησίες, ἀλλὰ νὰ γεμίσουν μὲ ἀνθρώπους ἀλλοιωμένου φρονήματος καὶ πίστεως».
ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ
ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|