Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Ο ΔΕΠΟΤΗΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΕΓΙΝΕ ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΓΑΛΑΚΤΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΑΥΤΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΙΔΙΑ ΕΠΙ ΣΚΟΠΙΔΙΩΝ ΕΞΩΘΕΝ ΤΟΥ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ
Ἀποκατάσταση τοῦ… ἀδελφοῦ

Σχόλια γιά μιά καριέρα πού ἔληξε ἀδόξως!

……………………………………………………………………………..
"Οὐαί εἰς ἡμᾶς" (ἐφώναξεν ὁ Πατριάρχης καί μετ᾿ αὐτοῦ συμφώνως οἱ Ἱεράρχαι, ὅτε παρά τινων, ἐπροβλήθη ἀμαθής τις καί ἀνάξιος πρός ἀρχιεράτευσιν) - Οὐαί εἰς ἡμᾶς ἄν καταστήσωμεν τυφλόν ὁδηγόν εἰς τούς πλανωμένους!

Ὁ ἀμπελών τῆς Ἱερωσύνης δέν εἶναι τῆς μετανοίας ἀμπελών, εἰς τόν ὁποῖον πρέπει νά δεχώμεθα πᾶσαν ὥραν ἀδιακρίτως τούς τυχόντας ἐργάτας μισθωτούς. Οὐδέ πρέπει νά γίνωνται Ἀρχιτρίκλινοι οἱ ἐν ταῖς πλατείαις κείμενοι χωλοί καί ἀνάπηροι ψωμοζῆται, τούς ὁποίους ἡ φιλανθρωπία τοῦ οὐρανίου Οἰκοδεσπότου προσκαλεῖ μόνον ὡς συνδαιτημόνας εἰς τήν θείαν αὐτοῦ τράπεζαν νά τραφῶσι.
Μακράν τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου ὅσοι, πρίν γένωσι τῆς πίστεως μαθηταί, συνωθοῦνται νά προβληθῶσι τῶν κακῶν τῆς ἀμαθίας διδάσκαλοι· καί, πρίν μάθωσι νά κωπηλατῶσι τό σκαφίδιον τῆς ἑαυτῶν σωτηρίας, ἐπιβάλλονται νά κυβερνῶσι τήν ἱεράν καί μεγάλην τῆς τῶν ψυχῶν οἰκονομίας ὀλκάδα!
Μακράν οἱ σπουδαρχοῦντες τοιχωρύχοι τῆς Ἐκκλησίας, οἵτινες εἰσελθόντες ἐν σχήματι ποιμένων κινδυνεύουσι νά θυσιάζωσιν, ὄχι ἑαυτούς ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν προβάτων, ἀλλά τά πρόβατα ὑπέρ τῆς ἑαυτῶν ὠφελείας και τρυφῆς.
Ὦ Σῶτερ, Σῶτερ, ἀποδίωξον καί τώρα έκ τοῦ ναοῦ σου, ἄν τινες τολμήσωσι νά εἰσέρψωσιν, ὄχι νά ἱερατεύσωσιν ἁγνῶς καί ἀξίως, ἀλλά μᾶλλον νά κατεμπορεύωνται τά ἅγια, ὡς ἄν τινες κάπηλοι καί τραπεζίται!

……………………………………………………………………………..

Κων. Οἰκονόμου, τοῦ ἐξ Οἰκονόμου

Λόγοι τόμ. Α’

Ἐπιμέλεια Θεοδ. Σπεράντζα

ΑΘΗΝΑΙ 1972, σελ. 37

Μέσα σ᾿ αὐτές τίς λίγες γραμμές, ἀπό τόν Λόγο τοῦ Κωνσταντίνου Οἰκονόμου εἰς τό ἐτήσιο μνημόσυνο τοῦ μάρτυρος Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε’, περιγράφεται σαφέστατα ἡ ἀπαίτηση τῆς Ἐκκλησίας γιά ποιότητα ζωῆς τῶν ἀρχιερέων!
Αὐτά ἐκεῖνος καί ἐκεῖνοι, τότε!
Ἐμεῖς ὅμως τώρα ἔχουμε διάχυτη τήν φήμη ὅτι οἱ δικοί μας ἀρχιερεῖς (ὄχι εὐτυχῶς ὅλοι, ἀλλά κάποιοι καί… ἰσχύοντες) προσπαθοῦν καί ἐπιδιώκουν νά ἀποκαταστήσουν στήν ἀρχιερωσύνη ἕνα ἄνθρωπο πού κατασκανδάλισε (καί συνεχίζει δυστυχῶς μέσω internet) τίς συνειδήσεις τῶν χριστιανῶν. 


Ἀφοῦ πρώτα ἄφησαν ἀδιασάφητες τίς ἐναντίον του κατηγορίες, χρησιμοποιόντας νομικίστικα τερτίπια καί παραπέμποντας τήν ὑπόθεση στό ἀρχεῖο, ἐν συνεχείᾳ μπῆκαν σέ… "φρικτή ἀγωνία" μήπως ἀντικανονικῶς καθηρέθη ἀπό ἐκεῖνον τόν "κακόψυχο" Μελέτιο Καλαμαρᾶ καί χρειάζεται τώρα νά τοῦ… δοθεῖ χάρις!
Ἀφοῦ πρῶτα ἡ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ζήτησε ἀπό τό κράτος τήν δυνατότητα προσωρινῆς ἀπομάκρυνσης ἐκ τοῦ θρόνου τυχόν σκανδαλοποιοῦ κληρικοῦ καί μάλιστα μέ τόν ὅρο, ὅτι ἄν ἐντός ἑξαμήνου δέν ἀποκατασταθοῦν τά θέματα γιά τά ὁποῖα ὑπάρχει ὁ θόρυβος, τότε ἡ ἔκπτωσις νά ὁριστικοποιεῖται καί νά "τελεσιδικεῖ" καί ἀφοῦ τό αἴτημα ἔγινε νόμος ἀπό τήν Βουλή, (Νόμος Κακλαμάνη), ἔρχεται ἐξ ὑστέρων νά κατηγορεῖ τόν νόμο γιά… ἀντικανονικότητα καί τό κράτος γιά Πολιτειοκρατία;

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2013



ΔΗΜΟΣΙΕΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ   Α.Φ.188
http://www.agonas.org
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Με υψωμένα πανό στην αριστερή όχθη του Πηνειου ποταμού οι αγωνιζόμενοι έδωσαν το παρόν την ημέρα των Θεοφανείων, στέλνοντας μηνύματα στις πολιτικές αρχές.
«ΡΩΤΑΜΕ:
ΟΙ 200 ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΤΑΜΕΙΟ ΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ;»

ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ: 17 ΧΡΟΝΙΑ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΡΙΣΑΣ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥΣ. ΤΟΣΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝΕ;;;»







Αγωνιζόμενοι Λαρισαίοι έξω από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Βόλο) διανέμουν την εφημερίδα «Αγώνα» σε ημερίδα που έγινε με θέμα «Η Παναίρεση του Οικουμενισμού και οι εκφραστές του από τον Χρυσόστομο Σμύρνης στον μητροπολίτη Περγάμου (Ιωάννη Ζηζιούλα)» για το οποίο θα γράψουμε προσεχώς.


ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΡΙΑ
Πολλοί αναξιοπαθούντες αδελφοί διαβάζοντας τα αποτελέσματα του απολογισμού του εράνου της «Ημέρας Αγάπης» του έτους 2012 που δημοσιεύτηκε στις 6/1/2013 (απέδωσε 135.952 ευρώ) μας ρώτησαν σε ποιανού τα χέρια πήγαν τα χρήματα, γιατί, στις ημέρες των εορτών, κάποιοι ζήτησαν οικονομική βοήθεια – όπως μας πληροφόρησαν – από την μητρόπολη και αυτή τους έστειλε στις ενορίες. Οι ενορίες ζητούσαν ταυτότητες και άλλα στοιχεία. Μερικοί πήραν κάποια τρόφιμα ενώ ελάχιστοι 10-15 ευρώ.
Εύλογα λοιπόν να αναρωτιούνται για την τύχη των χρημάτων του εράνου. Διότι τα 135.952 € του εράνου αθροιζόμενα με τα έσοδα που απέφεραν τα τσάγια, οι καφέδες, οι δισκοφορίες των ναών, οι δωρεές των συμπολιτών, το 10% του τελευταίου τριμήνου κ.ά. θα έπρεπε να φτάνουν τις 400.000 ευρώ.
Τα χρήματα αυτά θα επαρκούσαν ώστε κάθε λαρισαϊκή οικογένεια να πάρει από 10 ευρώ. Δεδομένου ότι ελάχιστοι έγιναν αποδέκτες του παραπάνω χριστουγεννιάτικου εράνου θα παραμείνουμε με την απορία: Υπάρχει κανένας αρμόδιος που να ελέγχει το επισκοπικό αυτό μυστηριώδες άβατο;



ΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΞΕΣΠΑΘΩΣΑΝ
Μετά το τελευταίο σχόλιο του «Λαμπαδάριου» με τίτλο «ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ» οι επίτροποι των ναών – «το κύτταρο της ενορίας» κατά τον νομικό σύμβουλο του δεσπότη – πήραν θάρρος και άρχισαν να μας περιγράφουν περιστατικά απείρου κάλλους!
Ένας καλός σεναριογράφος θα σκηνοθετούσε φοβερό θεατρικό έργο με τα τόσα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν, και οι εισπράξεις του θα έσπαζαν ταμεία.
Οι σχέσεις επιτρόπων, παπάδων και δεσποτάδων, που θα έπρεπε να διακρίνονται για την αγάπη, την ειλικρίνεια και την εμπιστοσύνη, κατάντησαν εφιαλτικές για τους ευσυνείδητους που υπηρετούν τις ανάγκες των ναών.
Δε θα ξεχάσουμε την εικόνα απλών ανθρώπων, όταν, με δακρυσμένα μάτια και ψυχική αγωνία, μας έλεγαν ότι τις νύχτες δεν μπορούν να κοιμηθούν και βλέπουν εφιάλτες, αναλογιζόμενοι αν πρέπει να υποκύψουν στις μητροπολιτικές πιέσεις και να εξασφαλίσουν χρήματα, πάση θυσία, κόβοντας ακόμη και το λαιμό τους.
- Δεν μπορούμε να το κάνουμε – επαναλάμβαναν. Θεωρούμε αμαρτία, το κεράκι του πιστού, που προσφέρεται για τις βασικές ανάγκες του ναού, και δεν επαρκεί καν, να φυγαδεύεται σιωπηλά, αδικαιολόγητα και καταπιεστικά!
Αχ, άγιοι επίτροποι! Άραγε να έχουν και οι δεσποτάδες αϋπνίες και αγωνίες για τους ίδιους λόγους με ’σας; Ο Θεός το γνωρίζει. Σας ευχόμαστε τέλος, να ενεργείτε στη ζωή σας κατά Θεόν και όχι κατ’ άνθρωπον.


ΨΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ
Ερωτηθείς κάποτε ο μακαριστός επίσκοπος π. Αυγουστίνος Καντιώτης αν τα επισκοπικά χείλη λένε ψέματα δεδομένης της φράσης «χείλη Αρχιερέως ού ψεύδονται» απάντησε: «Χείλη Αρχιερέως, ου!, ψεύδονται».
Πολύ λυπηθήκαμε όταν πληροφορηθήκαμε, ότι 295 κάτοικοι της Ναυπάκτου κατήγγειλαν σε μηνυτήρια αναφορά τον δεσπότη τους Ιερόθεο Βλάχο γιατί παρέδωσε ψευδή στοιχεία σε διάφορες υπηρεσίες – κρατικές, δικαστικές, οικονομικές κ.α. – προκειμένου να πετύχει τη διάλυση της μοναστικής αδελφότητας «Μεταμορφώσεως του Σωτήρος».
«Σπεύδε βραδέως» συνιστά ο Θέογνις ο Μεγαρέας σ’ εκείνους που απερίσκεπτα βιάζονται να εκφέρουν γνώμη.
Στην προκειμένη περίπτωση πολλοί εκφράστηκαν με κολακευτικά λόγια για τον «άγιο Ναυπάκτου» χαρακτηρίζοντάς τον «πνευματικό ανάστημα και καμάρι της εκκλησίας». Δεν πέρασε καιρός και ξέσπασε το σκάνδαλο της διαμάχης της Ι.Μ. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και του δεσπότη Ιερόθεου για να αποκαλυφθεί ο εσωτερικός κόσμος του «πνευματικού εργάτη» και να βγουν στην επιφάνεια ψεύδη, πάθη και αδυναμίες που δεν περιποιούν τιμή στον εν λόγω αρχιερέα.
Θαυμαστής του δεσπότη Λάρισας αποφάσισε να τον μιμηθεί στα κατά διάβολον ψεύδη. Την δαιμονική αυτή τακτική οι Λαρισαίοι αγωνιζόμενοι χριστιανοί την έχουμε για τα καλά βιώσει στο πετσί μας φέροντας ακόμα και σήμερα στο σώμα και στην ψυχή μας τα στίγματα του δεσποτικού κατατρεγμού για χάρη του Χριστού. Προκειμένου να τους φιμώσει πήρε ψυχές στο λαιμό του με ψεύτικες μαρτυρίες και πολλές οικογένειες – ιδιαίτερα πολύτεκνες – δεινοπάθησαν οικονομικά και ψυχολογικά.
Όμως, θα πρέπει να γνωρίζουν αυτοί οι κύριοι ότι ο Θεός που παρατείνει αυτόν τον αγώνα έχει πολλούς και σοβαρούς λόγους. Έτσι ο Ιγνάτιος – ένας από τους κατά παραχώρηση Θεού ποιμένας και όχι κατ’ ευλογίαν – μη δυνάμενος να ποιμάνει το ποίμνιο «εκουσίως και προθύμως, τύπος γινόμενος αυτού» - μιμητής των κακών γεωργών της παραβολής – προτίμησε να επισκοπεί «αναγκαστώς», αισχροκερδώς και κατακυριεύων των κλήρων» (Α΄ Πετ. 5, 2-3) και, αδιαφορώντας για τα εντελλόμενα υπό του Χριστού, να γίνει θύτης αντί για θύμα θυσιάζοντας το ποίμνιο προς ίδιον όφελος. Αυτόν, ο κ. Ιερόθεος, έχει για πρότυπο.
Θα πρέπει επί πλέον να γνωρίζουν ότι, αν και επί 40 χρόνια «το μικρό ποίμνιο» των Λαρισαίων Αγωνιστών διώκεται λυσσωδώς από συνεργαζόμενες δυνάμεις, ο Θεός το κρατάει ζωντανό αφενός για να ελέγξει τους καιροσκόπους (δεσποτάδες, ιεροκήρυκες κ.α.) που προσφέρουν στήριγμα στον αντιΚανονικό, παράνομο και διώκτη Ιγνάτιο, κι αφετέρου να τους καταστήσει γνωστό ότι κι αυτοί θα γίνουν παρελθόν όπως εκείνοι που καταδίωξαν τον δίκαιο μακαριστό Θεολόγο και το λογικό ποίμνιό του. Ας μην επαναπαύσονται λοιπόν, τόσο ο κ. Ιγνάτιος, που κατάφερε να καταδικάσει τον π. Ευθύμιο Τρικαμηνά ψευδολογώντας και παραποιώντας τους Ιερούς Κανόνες, και τους Αγωνιζόμενους Λαρισαίους εν μέρει να φιμώσει, όσο και οι διάφοροι Ιερόθεοι που εζήλωσαν την «δόξα»  Ιγνατίου, γιατί « ουδέν κρυπτόν ό ού γνωσθείσεται» (Ματθ. 10, 26) και συνεπώς, ψεύτης και ο κλέφτης -  που τον πρώτο χρόνο χαίρεται -  τον δεύτερο οπωσδήποτε θα μαραθεί.



ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ;
Ο δεσπότης Λάρισας μας ξαφνιάζει με αυτά που κάθε φορά κάνει. Κάτι “καλό” θα ανακοινώσει, λέμε. Εδώ έχει καθαρή εφαρμογή αυτό που λέει ο σοφός λαός: «Την αλήθεια την μαθαίνεις από…».

Στο τελευταίο «ΤΑΛΑΝΤΟ» (τεύχος 94) εκφράζει τον απέραντο θαυμασμό του προς τον αείμνηστο Τάκη Δημητρακόπουλο, ιδρυτή, ιδιοκτήτη, Διευθυντή της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και θερμό του υποστηρικτή.

Ας δούμε καλύτερα το ξέσπασμα της ευγνωμοσύνης:

Όταν μούλεγε: «Σεβασμιώτατε, εσύ δε θα στενοχωριέσαι για τίποτε· όλα θα μου τα λες εμένα», μου έδιναν τα λόγια του μια τέτοια σιγουριά, μου διοχέτευαν τόση αυτοπεποίθηση που με ασφάλιζε πνευματικά.(!) (Αυτό είναι γεγονός αφού ο ίδιος στήριξε τον Σεραφείμ  Ορφανό και τον Δημήτριο Μπεκιάρη και πολέμησε με πάθος τον Θεολόγο).

Όταν του ζήτησα – συνεχίζει ο Ιγνάτιος – να εκδώσω το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως «Το Τάλαντο», μου είχε πει: «Μέχρι να βρεις τρόπο ν’ αντιμετωπίσεις τα έξοδα θα σου το τυπώνω εγώ». Ναι, η «Ελευθερία» μας πρόσφερε αυτό το δώρο για δύο σχεδόν χρόνια. Δύο χρόνια, εντελώς δωρεάν, μας εξέδιδε «Το Τάλαντο». Δεν ξεχνιέται αυτή η ευεργεσία. Πολλά από τα παραπάνω θα μπορούσε να σχολιάσει κανείς δεδομένου ότι ανακύπτει πλήθος αποριών και ερωτημάτων όσον αφορά την περίεργη αυτή εξάρτηση του δεσπότη – όλως αδιάκριτη, επιπόλαια και ανάρμοστη για έναν αρχιερέα διότι για την έκδοση ενός περιοδικού αμφίβολης αξίας, αφού αποτελεί έντυπο προσωπικής προβολής, δεσμεύτηκε σε βαθμό να αδυνατεί να αρνηθεί οποιοδήποτε αίτημα του «ευεργέτη» - με έναν επιχειρηματία που σκοπός του είναι να πάνε καλά οι δουλειές. Δε θα επεκταθούμε άλλο στις εύλογες αυτές σκέψεις, αλλά θα περιοριστούμε σε ένα μόνο συλλογισμό.

Αφού για 2 χρόνια η Μητρόπολη δεν πλήρωσε τίποτε και οι ναοί κατέθεταν προκαταβολικά το αντίτιμο των 5000 περιοδικών ανά δίμηνο – άσχετα αν δεν πωλούνταν – σημαίνει ότι εισπράττονταν μεγάλο χρηματικό ποσό. Δηλαδή τα 5000 περιοδικά πολλαπλασιαζόμενα με το 3 – τιμή μονάδας – απέφεραν 15.000 ευρώ την κάθε έκδοση (δίμηνη). Στα 2 χρόνια έχουμε 12 εκδόσεις των 15.000 € με συνολικά έσοδα για τη Μητρόπολη 180.000 € ανέξοδα, αφού τη δαπάνη είχε αναλάβει ο «ευεργέτης».

Και ρωτάμε: Ποια η τύχη αυτών των χρημάτων;


Δὲν μποροῦμε νὰ ἀποδίδουμε στὸ Θεὸ λέξεις, ποὺ δὲν ὑπάρχουν στὴν Ἁγία Γραφή.

Η προσθήκη περί "Πρώτου" τοῦ μητρ. Περγάμου κ. Ἰωάννη Ζηζιούλα και ο άγιος Αθανάσιος 

Μ. Ἀθανάσιος:

Δὲν  μποροῦμε  νὰ  ἀποδίδουμε  στὸ  Θεὸ  λέξεις,  ποὺ  δὲν  ὑπάρχουν  στὴν  Ἁγία  Γραφή.


Ζηζιούλας Ἰω., μητροπ. Περγάμου:

Ὁ  Θεὸς  Πατὴρ  εἶναι ...«Πρῶτος»!!!



 Ὁ κ. Ζηζιούλας ἐπὶ τ ἔργῳ τῆς βλασφημίας τῆς Ἁγίας Τριάδος.


Τὰ ὅσα βλάσφημα περὶ Ἁγίας Τριάδος λέγει ὁ μητροπολίτης Περγάμου [τὰ ὁποῖα κατήγγειλαν ἐπισήμως 300 μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ ἀδρανοῦσα Ἱ. Σύνοδο ...ἔθαψε(!) στὸ Ἀρχεῖο της] μπορεῖτε νὰ τὰ παρακολουθήσετε σὲ βίντεο, στὴν παρακάτω διεύθυνση (ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸ 26ο λεπτό καὶ μετά):
http://amethystosbooks.blogspot.gr/2013/02/blog-post_9372.html
Τὸ νὰ προσθέτουμε λέξεις καὶ ἔννοιες στὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος,
οἱ  Πατέρες τὸ ἔχουν ἀπαγορεύσει ὡς ἀνοίκειον. Διότι δὲν γνωρίζουμε
 ποιά προβλήματα μπορεῖ αὐτὸ νὰ προκαλέσει στὸ Δόγμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἔτσι κατὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιον τέτοιες ἐκφράσεις περὶ Ἁγίας Τριάδος,
ὅπως ὁ ὅρος «Πρῶτος» γιὰ τὸν Πατέρα, ποὺ ἀναφέρεται στὶς ἐνδοτριαδικὲς σχέσεις καὶ ποὺ δὲν περιέχεται στὴν Ἁγία Γραφή, αὐτὴ τὴν χρήση «ἡ εὐσέβεια οὐκ ἐπιτρέπει λέγειν», ἔστω κι ἂν γιὰ τὴ λογική μας αὐτὸ φαίνεται εὔλογο.

Τὸ παρακάτω κείμενο το Μ. Ἀθανασίου, (διάλογος μεταξὺ Ὀρθοδόξου καὶ αἱρετικοῦ ), ἂν καὶ ἀμετάφραστο, εἶναι εὔγλωττο.


Ἀνόμ. Ἅμα οὖν λέγεις ὑπάρχειν Πατέρα καὶ Υἱόν;

Ὀρθ. Ἅμα λέγω.

Ἀνόμ. Δύο οὖν ἀγένητα λέγεις;

Ὀρθ. Ἐγὼ Πατέρα καὶ Υἱὸν λέγω· τί δέ ἐστιν ἀγένητον, οὐκ ἐδιδάχθην ἀπὸ τῶν θείων Γραφῶν.

Ἀνόμ. Οὐκ ἔστιν οὖν ὁμολογούμενον, ὅτι ὁ Πατὴρ τοῦ Χριστοῦ οὐκ ἔστι γενητός;

Ὀρθ. Ὡμολόγηται καὶ παρ' ἐμοῦ.

Ἀνόμ. Ὁ δὲ μὴ γεγονὼς καὶ ὑπάρχων ἀγενήτως ὑπάρχει· ἀγένητος ἄρα.

Ὀρθ. Ὅτι μὲν οὐκ ἐγένετο, οἶδα· ἀγένητον δὲ αὐτὸν λέγειν, οὐκ ἐδιδάχθην ὑπὸ τῆς θείας Γραφῆς, ἀλλὰ Πατέρα.

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

ΔΑΣΚΑΛΑ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ : ΕΙΜΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΑΝΑΡΧΙΑΣ...

Μου δίδαξες σαν ήρωα και εθνάρχη τον Βενιζέλο... μα σαν έγινα δασκάλα τον βρήκα να προδίδει εσένα Έλληνα ...θυμάσαι τον Γενάρη του 34...εκεί στη Σουηδία... προτείνει για το Νόμπελ της Ειρήνης τον σφαγέα των προγονών μου Κεμάλ...!!!






Eίμαι παιδί του '74... Όχι μη γελιέσαι Έλληνα… Δεν είμαι παιδί του πολυτεχνείου… δεν γεννήθηκα 17 Νοεμβρίου… Τη μέρα που γεννιόμουνα χανόταν για εμένα Έλληνες λοκατζήδες... εκεί στον τύμβο της μακεδονίτισσας… 22 Ιουλίου 1974… Ελλάδα είμαι δημιούργημά σου…Μου είπες πως είμαι τυχερή, γιατί δεν γνώρισα τη χούντα... Μα με υποχρέωσες να ζω σε μια δημοκρατία που τη χούντα της κρατούσαν καλά οι δημοκράτες πολιτικοί της…
Μου έμαθες τα πρώτα Ελληνικά, με δασείες-περισπωμένες,... μα πριν καλά-καλά τα μάθω τα κατήργησες. ενώ ήμουν Δευτέρα δημοτικού...

Με έντυσες με μπλε ποδιά... αυτή για το σχολείο με τ’ άσπρο γιακαδάκι... κι όταν άρχισε να μου αρέσει την κατήργησες. Πάντα για το καλό μου, χωρίς να με ρωτήσεις...

Με έμαθες να λέω τον εθνικό ύμνο και πλήρωνες δασκάλους για να με μάθουν πως τιμιότερον απάντων εστί η πατρίς. Μα σαν μεγάλωσα άφησες τη σημαία να χαθεί στον βράχο των Ιμίων...

Με έβαλες να μάθω ιστορία για να μπω στο πανεπιστήμιο και αρχαία ελληνικά. Μα σήμερα μου λες πως η Μακεδονία είναι τα Σκόπια και η Θράκη μας Τουρκία...

Σαν έγινα έφηβη με έβαλες να δω τον Λάλα αλυσοδεμένο να χάνει τη ζωή του για εσένα... Και σήμερα εσύ δίνεις ιθαγένεια στον κάθε αλλοδαπό μα όχι στον Έλληνα τον σταυρό... για φαντάσου...
Μου δίδαξες σαν ήρωα και εθνάρχη τον Βενιζέλο... μα σαν έγινα δασκάλα τον βρήκα να προδίδει εσένα Έλληνα ...θυμάσαι τον Γενάρη του 34...εκεί στη Σουηδία... προτείνει για το Νόμπελ της Ειρήνης τον σφαγέα των προγονών μου Κεμάλ...!!!

Μου ζήτησες να έχω κριτική σκέψη... μα έκοψες την έκθεση ως μάθημα και λογοκρίνεις τη σκέψη μου... Βλέπεις εγώ για εσένα είμαι ακραία...

Μου έμαθες στο σχολείο πως πρέπει να υπάρχει αξιοκρατία κι όταν σου ζήτησα να με αφήσεις στου χάρτη την πινέζα... εκεί στο Δέρειο... κι οχι στο Κολωνάκι... με ανάγκασες να βάλω μέσο τον πατέρα μου για να μη με διώξεις από εκεί...

Μου έμαθες προσευχή... μα τώρα πια μόνο για Χριστό δε θες να μου μιλήσεις..
Σου ζήτησα να πάω στην πρώτη τη γραμμή και μ’ άφησες μονάχη...

Μου έμαθες όμως καλά πως το Προξενείο κι όχι εσύ είναι εκεί και έχει όνομα... ε;… Ιλμή… ε;… Απτουραχήμ..ε;... Αλή..ε;… Μουαρέμ… ε;...

Μου ζήτησες να εργάζομαι σκληρά... για εθελοντισμό μιλούσες... μα όταν το 'κανα κι αυτό έστειλες τους ''δραγουμάνους'' να μου πουν πως δε θέλουν να κάνω επιπλέον μαθήματα στα πομακόπουλα γιατί σε ενοχλεί... τα παίρνω βλέπεις από την αγκαλιά του Προξενείου...

Και εγώ... εγώ μεγάλωνα μέσα σε μια αντίφαση... στο μαύρο και το άσπρο...

Μα χθες βρέθηκα κάτω στο υπόγειο του σχολείου... σε είδα εκεί κάτω Ελλάδα... ήσουν εκεί... πίσω απ' τις κουτές. σκονισμένη... κοιτώ το άγαλμα του Αλέξανδρου αραχνιασμένο... μόνο εγώ και εσύ...η προτομή του μέγα Αλέξανδρου...

Δάκρυσα... πόνεσα...μα σε άκουσα Ελλάδα απ' τη φωνή του...
''Ποιος είναι εθνάρχης'' με ρωτά...''ο Βενιζέλος;.. ποιος αγωνίζεται σκληρά... ο Γιώργος απ' τα ξένα;

Για σκέψου εσύ δασκάλα... με ξαναρωτά... αν τώρα εδώ μέσα, από την πόρτα έμπαινε και ερχόταν κι ο Κολοκοτρώνης... και μας ρωτούσες και τους δυο ποιο μέρος της Ελλάδας θα θυσιάζαμε στο χθες για χάρη της ειρήνης... Μακεδονία ή Ήπειρο... Θράκη ή το Αιγαίο...

Αναλογίσου εσύ δασκάλα... θα το σκεφτόμασταν πολύ;
Τι να διαπραγματευτώ... τη γη μου ή το νερό μου;... μα εσύ δασκάλα δίδαξες εκείνον ως εθνάρχη... και όχι εμάς ...εμάς κλειδώνεις στα ''μπουντρούμια''...

Ελλάδα μες στις αντιφάσεις σου... ξεχνάς τα σύνορά σου και τον εχθρό ποτίζεις εδώ μέσα... προδότες ελληνόφωνοι... διαλέξτε επιτέλους τον Λεωνίδα αρχηγό...ή μήπως εφιάλτη;... κι ιστορία θα φερθεί ανάλογα εις τον καθένα...

Γέμισαν τάφοι με κορμιά πιλοτών... γιατί έχουμε ειρήνη!!!!
Γέμισε και η βουλή ελληνόφωνους απ’ την ελληνοτουρκική φιλία...
Φτάνει, δε θέλω πια να ακούω τη φωνή σας ...γιατί πιστεύω στο έθνος μου κι όχι στο ''nation'' που θα ’λεγε και ο ''μέγας'' ο Γιωργάκης... το έθνος είναι ελληνικό, είναι ήθος και έθος ρωμιοσύνης... το ''nation'' είναι η ''φύση'' του... εκ γενετής προδότης...

Κι' αν όλα αυτά δε σ’ άρεσαν ''λόγιε'', ''πολιτικέ'' δημοκρατίας, να το θυμάσαι ...

είμαι δημιούργημα της πιο παράλογης... δικής σου αναρχίας..

ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ...





Έρχονται πείνα και δεινά στον κόσμο Σεβασμ. Αυγουστίνος Καντιώτης

Σε μια μέρα θα αδειάσει η Αθήνα και όλοι στα χωράφια θα σκοτώνονται για μια πατάτα.Πρόβλεψη του Μητροπολίτη Καντιώτη για την πείνα στην Ελλάδα και στον κόσμο.Κοσμάς ο Αιτωλός θα ρθει μέρα που μια χούφτα χρυσάφι ,μια χούφτα αλεύρι.Προφητεία για την Ρωσία από τον Ντοστογιέφσκυ για την πείνα στην Ρωσία και στον κόσμο.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

What is that? (Τι είναι αυτό;) 2007

Καλή είναι η γνώση, καλή είναι και η μόρφωση, αλλά, αν δεν αγιασθούν, είναι χαμένα πράγματα και οδηγούν στην καταστροφή.



Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ







Καλή είναι η γνώση, καλή είναι και η μόρφωση, αλλά, αν δεν αγιασθούν, είναι χαμένα πράγματα και οδηγούν στην καταστροφή.

Ήρθαν μια φορά στο καλύβι μερικοί φοιτητές φορτωμένοι με βιβλία και μου λένε:

"Ήρθαμε, Γέροντα, να συζητήσουμε για την Παλαιά Διαθήκη. Ο Θεός δεν επιτρέπει την γνώση;"
"Ποιά γνώση, τους λέω, αυτή που αποκτιέται με το μυαλό; "
"Ναι", μου λένε.

"Μα αυτή η γνώση, τους λέω, σε πάει μέχρι το φεγγάρι΄δεν σε ανεβάζει στον Θεό ".

Καλές είναι οι εγκεφαλικές δυνάμεις που ανεβάζουν τον άνθρωπο στην σελήνη, με δισεκατομμύρια έξοδα καυσίμων κ.λ.π., αλλά καλύτερες είναι οι πνευματικές δυνάμεις, που ανεβάζουν τον άνθρωπο στον Θεό, που είναι ο προορισμός του, και με λίγα καύσιμα, με ένα παξιμάδι.

Ρώτησα μια φορά έναν Αμερικανό που ήρθε στο καλύβι:

"Τί κατόρθωμα κάνατε σαν έθνος μεγάλο που είστε;"

"Πήγαμε στο φεγγάρι", μου απάντησε.

"Πόσο μακρυά είναι;", τον ρωτάω.

"Ας πούμε, μισό εκατομμύριο χιλιόμετρα", μου λέει.

"Πόσα εκατομμύρια ξοδέψατε, για να πάτε στο φεγγάρι;"
"Από το 1950 μέχρι τώρα, μου λέει, έχουμε ξοδέψει ποταμούς δολλαρίων".

"Στο Θεό πήγατε; τον ρωτάω. Πόσο μακρυά είναι ο Θεός;"

"Ο Θεός, μου λέει, είναι πολύ μακρυά".

"Εμείς όμως, του λέω, μ΄ένα παξιμάδι πάμε στον Θεό!"

Από το Βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ - ΛΟΓΟΙ Α'

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

ΟΙ ΚΊΝΔΥΝΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ Περί "αθώων" εμβολίων ή πώς ξεπαστρεύουν τον πληθυσμό...

Περί "αθώων" εμβολίων ή πώς ξεπαστρεύουν τον πληθυσμό...

Αυτά είναι τα 10 γεγονότα που όλοι οφείλουμε να ξέρουμε για τα ''αθώα'' και συνήθη εμβόλια που όλοι μας κάναμε...
Πριν τα δείτε όμως διαβάστε κάποιες απορίες...

Εννοείται ότι το 99.9% (ας ελπίσω ότι το ποσοστό είναι πολύ μικρότερο...!) του πληθυσμού παγκοσμίως εμβολιάζει τα παιδιά του γιατί τους τα πρότεινε ο καλός αυτός άνθρωπος που έδωσε τον όρκο του Ιπποκράτη και που λέγεται γιατρός ή καλύτερα παιδίατρος.

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

ΑΝΑΠΗΡΟΣ ΧΩΡΙΣ ΧΕΡΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΔΙΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ

ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΗΣΙΑ ΕΒΓΑΖΑΝ ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Ομιλία Αυγουστίνου Καντιώτη 

για τρεις Ιεράρχες


ΟΤΑΝ  ΟΙ  ΠΙΣΤΟΙ 
 ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟ   
ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΕΚΛΗΣΙΑ




ΕΒΓΑΖΑΝ ΤΑ ΡΑΣΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

  
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΩΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ»

τοῦ ἀειμνήστου μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη)


λλὰ ἀδελφοί μου, ἐδῶ εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἁγίου Γρηγορίου (τοῦ Θεολόγου) νὰ προσέξετε, διότι παρεμβάλλεται ἕνα ἐπεισόδιον τὸ ὁποῖον εἶναι ἄξιον ἰδιαιτέρας προσοχῆς. Δυστυχῶς δὲν τὸ εἶχα προσέξει ἐνωρίτερον. Ἐὰν τὸ ἐπρόσεχα ἐνωρίτερον, ἄλλην τροπὴν θὰ ἔδινα εἰς τὸν ἀγῶνα. Διότι δυστυχῶς, ὑπάρχουν οἱ ψευτο-εὐλαβεῖς, ὑπάρχουν οἱ ψευτο-χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι λέγουν: «θὰ κολαστεῖς ἅμα φωνάξεις ἐναντίον τῶν παπάδων καὶ δεσποτάδων, θὰ πᾶς στὴν κόλαση». Ἐὰν τὸ ἤξερα τὸ ἐπεισόδιον αὐτὸ θὰ ἔδιδα ἄλλον σύνθημα, ἡρωϊκότερον ἀπὸ τὰ συνθήματα ποὺ ἐδώσαμεν. Ποιό, γιὰ ἀκούσατε.


Στὴν ἐποχὴ ποὺ εὑρίσκετο μέσα εἰς τὴν Κων/πολιν ὁ Γρηγόριος Ναζιανζηνός, εὑρίσκετο ἕνα κάθαρμα (ἔτσι τὸ ὀνομάζει κι ὁ ἴδιος), κάθαρμα, κυνικὸν κάθαρμα. Φιλόσοφος ὁ ὁποῖος ἤθελε νὰ μιμηθεῖ τὸν Διογένη τὸν φιλόσοφον, ἀλλ’ ἀπεῖχε πολὺ τοῦ Διογένους τοῦ φιλοσόφου. Ὀνομάζετο Μάξιμος. Καὶ ὁ Μάξιμος αὐτός, περιβαλλόμενος ἀπὸ κόλακας καὶ διεφθαρμένους καὶ γυναίκας ἀκόμη, καλὰ καὶ σώνει ἤθελε νὰ γίνει Ἐπίσκοπος Κων/πόλεως. Τί ἔκανε λοιπόν;

Ἄνευ ἐγκρίσεως τῆς πολιτείας, ἄνευ ἐγκρίσεως τοῦ αὐτοκράτορος, ἄνευ θελήσεως τοῦ λαοῦ προπαντός, ἐπῆγε καὶ μάζεψε μὲ τὰ λεφτὰ ποὺ εἶχε, πῆγε κάτω στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ μάζεψε ἑφτὰ δεσποτάδες. Καὶ μιὰ ὡραία νύχτα, περάσανε τὰ Δαρδανέλια καὶ κρυφὰ-κρυφὰ τὴ νύχτα, τὰ καράβια τὰ αἰγυπτιακά, καὶ ἔρριψαν τὴν ἄγκυρα στὸν Βόσπορο. Κρυφά. Καὶ τὴν ἄλλην μέρα, εἶχαν σκοπὸ νὰ τὸν χειροτονήσουν σὲ μία Ἐκκλησία, Ἀρειανικὴν Ἐκκλησία παρακαλῶ.

Κανεὶς δὲν ἤξερε. Οὔτε ὁ αὐτοκράτορας, οὔτε ὁ Γρηγόριος, οὔτε ὁ λαός. Κανεὶς δὲν ἤξερε. Ἀλλ’ ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ ἐνδιαφέροντο. Καὶ ἀπὸ στόμα μιᾶς γυναικός, χριστιανῆς πιστῆς, ἐμάθανε ὅτι αὔριο χειροτονεῖται Ἀρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως ὁ Μάξιμος, τὸν ὁποῖον θὰ χειροτονήσουν ἑφτὰ δεσποτάδες ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια.

Ὅταν τὸ μάθανε αὐτό, μαζεύτηκε ὅλος ὁ κόσμος· ὅλοι οἱ ὀπαδοὶ τοῦ μεγάλου Γρηγορίου (Θεολόγου), ὅλος ὁ λαὸς ὁ χριστιανικός. Πῆγαν μέσα. Οἱ Αἰγύπτιοι οἱ Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πληρωθεῖ γιὰ νὰ χειροτονήσουν, τὰ καθάρματα αὐτὰ τὰ αἰγυπτιακά, ἦσαν ἕτοιμοι νὰ τὸν χειροτονήσουν.

Ἀλλὰ καθ’ ἣν στιγμὴ ἦσαν ἕτοιμοι νὰ βάλλουν τὰ χέρια ἐπάνω στὸν Μάξιμο, τότε ἠκούσθη ὡς βροντὴ ἰσχυρὰ καὶ ἀστραπὴ κι ὡς σεισμός, ἠκούσθη ἡ φωνὴ «ἀνάξιος». «Ἀνάξιος». Φωνάξανε μία, ὁ λαός, φωνάξανε δύο. Εἶναι ὑποχρεωμένοι οἱ ἐπίσκοποι (σύμφωνα μὲ τὸ τυπικό), νὰ σταματήσουν πάσα χειροτονία· ἐκτὸς ἐὰν οἱ ἐπίσκοποι θεωροῦν τὸ λαὸ ζῶα. Ἀλλὰ ὡς ζῶα μᾶς περνοῦνε. Λοιπόν, ἔπρεπε νὰ σταματήσει ἡ χειροτονία. Ἀλλὰ αὐτοὶ τίποτα ἀπολύτως. «Ἄστους νὰ φωνάζουν».