Νέος Πύργος Βαβέλ ὁ Οἰκουμενισμός Μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ ἐπαναλαμβάνουμε τὴν πυργοποιΐα τῆς Βαβέλ!

 Ἂς διαβάσουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου γιὰ τὸ θέμα, ἀπὸ ὁμιλία ποὺ ἔκανε τὸν Ἰούνιο τοῦ 2000 γιὰ τὴν Πεντηκοστή:

Τὸ μεγάλο θέμα τῆς ἑνότητος ἀνοίγει ἡ ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Θέτει ὅλους, καὶ ἰδίως τοὺς ποιμένες, πρὸ τῶν εὐθυνῶν μας —ἄλλη μιὰ φορά, πάλι καὶ πάλι— καθὼς καλούμεθα νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὸ ἄμεσο, ταχέως ἐξελισσόμενο, διαβρωτικὸ τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς, διαλυτικὸ τῆς ἀγάπης, θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θέμα ποὺ σχετίζεται μὲ τὴ σωτηρία μας. Ἕνα θέμα γάγγραινα στὴ ζωή τῆς σύγχρονης Ἐκκλησίας, ποὺ κατὰ τὸν π. Ἀθανάσιο ἀποτελεῖ τὸ ὄχημα τῆς ἐκ δευτέρου τελικῆς προσπάθειας ἀνεγέρσεως τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ, λίγο πρὶν τὸ τέλος τῆς ἱστορίας.

Καὶ γεμᾶτοι ἀπορία ρωτᾶμε, τοὺς ἀδιαφοροῦντας ἢ ἀρνουμένους νὰ πορευτοῦν σύμφωνα μὲ τὴν σωτηριολογικῆς σημασίας διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων: Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ὑπάρχει ἑνότητα πνεύματος σ’ αὐτὸ τὸ κρίσιμο ζήτημα; Εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύουμε στὸ ἴδιο Ἅγιο Πνεῦμα καὶ νὰ εὐνοοῦμε τὴν διάδοση τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀντιχρίστου πνεύματος μὲ τὴν ἀντιΠατερικὴ στάση μας; Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν ἀντιμετωπίζουμε κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων τὴν χειρότερη αἵρεση τῆς ἱστορίας, τὴν ἔσχατη παναίρεση, τὸν Οἰκουμενισμό, μὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα, τὸ αὐτὸ φρονοῦντες μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους, Μάρτυρες, Ὁμολογητές, Πατέρες καὶ Μητέρες;              

Ἂς διαβάσουμε ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα τοῦ ἀείμνηστου π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου γιὰ τὸ θέμα, ἀπὸ ὁμιλία ποὺ ἔκανε τὸν Ἰούνιο τοῦ 2000 γιὰ τὴν Πεντηκοστή:

Ἡ Πεντηκοστὴ στάθηκε διορθωτικὴ τῆς ἀλαζονείας τῶν ἀνθρώπων ποῦ ἀποπειράθησαν νὰ ὑψώσουν τὸν Πύργον τῆς Βαβέλ. Καὶ ἐφεξῆς ἐκεῖνο ποὺ ἑνώνει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον. Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δὲν μποροῦμε νὰ σωθοῦμε. Ἂν οἱ ἄνθρωποι πάσχουν, εἶναι γιατί δὲν ἔχουν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, γιατὶ δὲν τὸ ἀποδέχονται. Μὲ τὴν προϋπόθεση ὅμως, ὅτι ἔχουμε ἀποκτοῦμε οἱ ἄνθρωποι πιστεύσει εἰς τὸν Χριστόν. Θὰ ἔχεις τὸν Χριστόν, γιὰ νὰ ἔχεις τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.

Καὶ τί μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον; Πρώτιστα, μὲ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἀποκτοῦμε «νοῦν Χριστοῦ». Δεύτερον ἔχουμε τὸ «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Τρίτον. Λέγει ὁ Ἡσαΐας ὅτι ἔχουμε «Πνεῦμα φόβου Θεοῦ». Ἡ ἀφοβία ἔβγαλε τοὺς πρωτοπλάστους ἀπὸ τὸν Παράδεισον, ἀλλὰ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἰσήγαγε τὸν ληστὴν εἰς τὸν Παράδεισον: «οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν;». Διὰ τὸν μὴ ἔχοντα φόβον Θεοῦ «ὅλα ἐπιτρέπονται», ὅπως λέγει ὁ Ντοστογιέφσκυ, θεμιτὰ καὶ ἀθέμιτα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαός μας λέει «αὐτὸς εἶναι ἀ-θεόφοβος». Ἀντιθέτως, οἱ χριστιανοὶ ἐλέγοντο στὴν ἀρχαία ἐποχή: «Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον». Καὶ τὸ ἐξόχως σπουδαῖον (τέταρτον), γίνεται γιὰ μᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πνεῦμα ἐλευθερίας. Ἕνα πέμπτο σημεῖο. Λέγει ὁ ψαλμωδὸς ὅτι λαμβάνουμε πνεῦμα ἡγεμονικόν. «Καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με». Εἶναι ὁ ἡγεμὼν νοῦς. Καὶ ἕνα ἀκόμα σημεῖο, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον μᾶς δίδει τὸ πνεῦμα τῆς υἱοθεσίας, «ἐν ᾧ κράζομεν ἀββᾶ, ὁ Πατήρ». Τὸ Πνεῦαμ τὸ Ἅγιον μᾶς ἐμπνέει νὰ λέμε τὸν Θεὸν Πατέρα. Καὶ ὅταν λέμε «Πάτερ ἡμῶν...», αὐτὸ εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἐκ τῆς υἱοθεσίας γεννᾶται τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας. Δηλαδὴ τὸ νὰ πῶ τὸν Θεὸν Πατέρα μὲ ὅλη τὴ συνέπεια, αὐτὸ ἔχει τεραστίαν ἀξίαν ψυχολογική.

Ἐνῶ ἔχουμε τόσα προνόμια ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε, ποιός ποτὲ θὰ πίστευε ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἔλαβαν τὸ χρῖσμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θὰ ἐσκέπτοντο νὰ ξαναγυρίσουν γιὰ νὰ ἀποτελειώσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ. Ποιός ποτὲ θὰ τὸ φανταζόταν νὰ ξαναγυρίσουν οἱ Χριστιανοὶ νὰ χτίσουν τὸν Πύργο τῆς Βαβέλ; Καὶ ὅμως, ἀγαπητοί μου, τί εἶναι αὐτό; Εἶναι τὸ ξαναχτίσιμο τοῦ Πύργου τῆς Βαβέλ, ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς, ποὺ λέγεται Παγκοσμιοποίησις. Τ’ ἀκούσατε; Ἡ ἄρνηση τῆς Πεντηκοστῆς λέγεται Παγκοσμιοποίησις.

Ὁ Θεὸς ἔβαλε τὰ ὅρια τῶν Ἐθνῶν. Ὁ Θεὸς θέλει σύνορα. Ὅπως θέλει καὶ ντουβάρια στὸ κάθε σπίτι. Καὶ δὲν εἶναι γιατὶ πολιτισμικὴ ἰσοπέδωση. Αὐτὸ εἶναι, πιστέψτε με, αὐτὸ εἶναι τὸ λιγότερο. Ἀλλὰ ζητοῦμε τὴν ἕνωση τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, στὴν κοινωνικὴ ἕνωση, στὴν ἐμπροικὴ ἕνωση, στὴν πολιτισμικὴ ἕνωση καί, προπαντῶς, εἰς τὴν θρησκευτική ἕνωση, αὐτὸ ποὺ ἀκριβῶς λέμε Οἰκουμενισμός. Στὴ χοάνη αὐτὴ νὰ ρίξουμε ὅλες τὶς θρησκεῖες, νὰ βγάλουμε αὐτὸ ποὺ λέμε Οἰκουμενισμός. Θέτουμε, λοιπόν, «ἐκ ποδῶν» τὸν Θεόν, ποὺ σταμάτησε τὴν πυργοποιΐα, τότε, καὶ μᾶς ἔδωσε τὴν Πεντηκοστή. Τὸν διώχνουμε τὸν Θεό, δὲν τὸν χρειαζόμαστε τὸν Θεό. Αὐτὴ ἡ ἑνότητα εἶναι ἀκραιφνῶς, ἀκραιφνῶς δαιμονική.

Καί, προσέξτε, μὲ αὐτὴν τὴν ἑνότητα θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Δὲν ξαναγυρίζει ὁ Θεός, τελείωσε. Αὐτὴ εἶναι ἡ διαδρομή: Πύργος Βαβέλ, Πεντηκοστή, ξαναγυρίζουμε στὸν Πύργο τῆς Βαβέλ, ἐκεῖ θὰ τελειώσει ὁ κόσμος. Καὶ τὸ τέλος του θὰ εἶναι τραγικό. Τὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ τὸ ἐμπνέει ὁ διάβολος, ὁ Ἀντίχριστος καὶ ὁ ψευδοπροφήτης. Αὐτὴ ἡ ἀνίερος τριάδα. Εἶπε ὁ Κύριος ὅταν θὰ ξαναέλθει, θὰ βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς; Αὐτὸ τὸ ἐρώτημα ἔθεσε. Ἀγαπητοί μου, θὰ τὴν βρεῖ τὴν πίστη ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ σὲ λίγους, στὸ «λεῖμμα», ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

Γι’  αὐτὸ σήμερα γιορτάζουμε τὴν Ἁγία Πεντηκοστή. Ἔχουμε ἀντιληφθεῖ τὴν μεγάλη σημασία καὶ τὸ τί μᾶς ἐχάρισε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον; Χωρὶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον δὲν ἔχουμε λόγον ὑπάρξεως, ὅπως δὲν εἶχαν οἱ ἄνθρωποι πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ. Τὰ κηρύγματα τῶν ποικίλων παγκοσμιοποιήσεων περιφρονήσατέ τα, προπαντῶς δὲ στὸ θρησκευτικὸ τομέα, τὸν Οἰκουμενισμό. Κλεῖστε τ’ αὐτιά σας καὶ σφίξατε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μέσα στὴν καρδια σας. Ἔχουμε εἰσέλθει εἰς τὸν χῶρο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν. Ὅλα τὸ δείχνουν. Ἐμεῖς ἔχοντες τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον νὰ γινόμεθα ἁγιότεροι καὶ ἁγιότεροι. Καὶ τότε ἀναμένομεν τὸν Κύριον Ἰησοῦν ποὺ μᾶς βεβαιώνει: «Ἰδοὺ ἔρχομαι ταχύ. Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη» (δηλ. τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ ἡ Ἐκκλησία, διότι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μένει στὴν Ἐκκλησία) «Καὶ τὸ Πνεῦμα καὶ ἡ νύμφη» μὲ ἕνα στόμα (διότι βοηθάει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὴν νύμφη, δηλ. τὴν Ἐκκλησία) «λέγουσιν· ἔρχου. καὶ ὁ ἀκούων εἰπάτω· ἔρχου». Ἄμήν.

«Φιλορθόδοξος Ἕνωσις ”Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος”»

Η ΑΓΑΠΗ «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Ματθ. 10,37)

Τῶν ἁγίων Πάντων
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Καλότυχος αὐτὸς ποὺ ἔχει τ᾿ αὐτιά του ἀνοιχτά. Γιατὶ πολλοὶ εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ τὰ ἔχουν βουλωμένα καὶ δὲν θέλουν ν᾿ ἀκούσουν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τοὺς ἀκροατὰς ἄλλοι εἶνε σὰν τὸ σφουγγάρι, ποὺ ῥουφάει τὸ νερό, κι  ἄλλοι σὰν τὸ ξύλο, ποὺ δὲν τραβάει τίποτε. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ῥουφοῦν τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ὅπως τὸ παιδάκι ποὺ θηλάζει ἀπὸ τὸ μαστὸ τῆς μάνας του, σὰν τὸ ἀρνάκι στὸ μαστὸ τῆς προβατίνας, σὰν τὸ μοσχαράκι ποὺ ρουφάει τὸ γάλα τῆς ἀγελάδας. Ὤ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ! Εἶνε γάλα καθαρό. Εἶνε κρυστάλλινο νερό. Εἶνε χρυσάφι καὶ διαμάντι. Ἔχουν ἄπειρη ἀξία. Εὐτυχισμένοι ὅσοι στὸν αἰῶνα αὐτόν, τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἀπιστίας, τῆς πλάνης τοῦ σατανᾶ, ἔχουν τ᾿ αὐτιά τους ἀνοιχτὰ γιὰ νὰ ἀκοῦνε τὰ λόγια τοῦ Κυρίου.

* * *

Ἕνα λόγο τοῦ Χριστοῦ θὰ ἑρμηνεύσω. Μία λέξι. Τί λέει ὁ Χριστός; Ἂν πάρῃς τὰ Εὐαγγέλια, τοὺς Ἀποστόλους, τὰ ἄλλα ἱερὰ βιβλία, ὅλα λένε μία λέξι· καὶ δὲν εμεθα ἄξιοι νὰ τὴν ποῦμε, γιατὶ εμαστε ἁμαρτωλοί. Μιὰ λέξι, ποὺ δὲν τὴ νιώσαμε ἀκόμα. Ἂν τὴ νιώσουμε καὶ τὴν ἐφαρμόσουμε στὴ ζωή μας, ὁ κόσμος θὰ γίνῃ τρισευτυχισμένος. Ποιά εἶνε ἡ λέξι αὐτή; Μόνο τὰ μικρὰ παιδάκια, τὰ ἀθῷα, ποὺ εἶνε σὰν τοὺς ἀγγέλους, μποροῦν νὰ τὴν ποῦν. Καὶ αὐτὴ εἶνε ἡ λέξι ἀγάπη. «Ἀγαπᾶτε», ὄχι μισεῖτε, εἶπε ὁ Χριστός (Ματθ. 5,44). Ξερριζῶστε μέσα ἀπ᾿ τὶς ψυχές σας τὸ μῖσος, ποὺ εἶνε σὰν ἀγκάθι ποὺ ἀγκυλώνει. Ἀγαπῆστε τὸ Θεό. Ἀγαπῆστε καὶ «τὸν πλησίον» ὡς ἑαυτόν (Ματθ. 22,39). Εἶσαι παιδί; Ὕστερα ἀπὸ τὸ Θεὸ ποιόν πρέπει ν᾿ ἀγαπᾷς; Τὸν πατέρα σου καὶ τὴ μητέρα σου. Γιατὶ ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα εἶνε σὰν μικροὶ θεοὶ ἐπὶ τῆς γῆς. «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται, καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἔξ. 20,12). Θέλεις νὰ προοδεύσῃς; Θέλεις νὰ πιάνῃς χῶμα καὶ νὰ γίνεται μάλαμα; Ἀγάπα τὴ μάνα ποὺ σὲ γέννησε, ἀγάπα τὸν πατέρα σου. Πάρε τὴν εὐχή τους καὶ διάβαινε τὸ θάνατο. Δὲν τοὺς ἀγαπᾷς; Τότε εἶσαι θεριό, καὶ κάτι χειρότερο. Μιὰ μέρα ἦρθε στὴ μητρόπολι κάποιος καὶ μοῦ εἶπε κλαίγοντας· ―Ἔχω καημὸ μεγάλο. ―Τί σοῦ συμβαίνει; τοῦ εἶπα. ―Ἔχω ἕνα παιδί, ἕνα ἀγόρι. Τὸ σπούδασα, ἔκανα τὸ πᾶν γι᾿ αὐτό. Καὶ χθὲς τὸ βράδι πῆρε ἕνα ξύλο καὶ μὲ κτύπησε… Ὤ γενεὰ ἀχαριστίας καὶ σκληρότητος! Τέτοια χέρια, ποὺ χτυποῦν πατέρα καὶ μάνα, εἶνε κατηραμένα. Δὲν θὰ βροῦν προκοπή. Ἀγάπα λοιπὸν τὸν πατέρα καὶ τὴ μητέρα σου. Ἔπειτα, ἦλθες σὲ γάμο; Πῆρες γυναῖκα; Νὰ τὴν ἀγαπᾷς σὰν τὴ μάνα σου, καὶ παραπάνω ἀπὸ τὴ μάνα σου. Αὐτὸ λέει τὸ Εὐαγγέλιο. Γι᾿ αὐτὸ οἱ πεθερὲς δὲν πρέπει νὰ στενοχωροῦνται ὅταν βλέπουν τὸ παιδί τους νὰ ἀγαπάῃ τὴ γυναῖκα του παραπάνω ἀπ᾿ αὐτές. Εἶνε ἀπὸ τὸ Θεὸ αὐτό. Ἀλλοίμονο αγαπη στὶς πεθερὲς ἐκεῖνες ποὺ μὲ τὴ ζήλια τους μπαίνουν στὴ μέση καὶ χωρίζουν τὰ ἀνδρόγυνα. Ἁμαρτάνουν φρικτὰ καὶ δὲν θὰ δοῦνε βασιλεία οὐρανῶν. Λοιπὸν παντρεύτηκες; Ἀγάπα τὴ γυναῖκα σου. Καὶ ἀλλοίμονο στὸν ἄνδρα ποὺ δὲν ἀγαπᾷ ἀλλὰ κτυπᾷ τὴ γυναῖκα του. Ποῦ φτάσαμε τώρα! ὁ ἄνδρας νὰ κτυπᾷ τὴ γυναῖκα, καὶ ἡ γυναίκα νὰ βρίζῃ τὸν ἄνδρα… Ἄνδρα, χτυπᾷς τὴ γυναῖκα σου; Εἶσαι ἀνάξιος σύζυγος. Γυναίκα, βρίζεις τὸν ἄνδρα σου; Δὲν εἶσαι ἄξια νὰ λέγεσαι γυναίκα του. Παιδιὰ ποὺ δὲν ἀκοῦτε τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς πληγώνετε, δὲν εἶστε ἄξια νὰ λέγεστε παιδιά τους.

«Χριστιανική Εστία Λαμίας» ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ: Σταυροί εμφανίζονται μέσα στην Αγιά Σοφιά!!!

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης A.F.191

Το παράδοξο για όλους εμάς που δεν κατέχουμε την τέχνη της Αγιογραφικής...είναι οτι τα ψηφιδωτά καλύφθηκαν από παχύ στρώμα ασβέστη (περίπου δύο δάχτυλα), όπως φαίνεται και σε συγκεκριμένη φωτογραφία, για να καλύψουν τα χριστιανικά σύμβολα και επάνω στον ασβέστη εμφανίστηκαν αυτοί οι σταυροί. Και δίκαια αναρωτιέται ο επισκέπτης, αφού δεν τους έβαψε μετέπειτα κάποιος, είναι δυνατόν να “πότισαν” από τον τοίχο μέχρι την εξωτερική στρώση του σοβά;

Και γιατί να εμφανιστούν μόνο οι σταυροί και να μην εμφανιστούν και οι υπόλοιπες τοιχογραφίες-αγιογραφίες, οι οποίες είναι και σε ψηφιδωτή μορφή (δηλαδή αποκλείεται ο “τυχαίος” εμποτισμός, αφού το επιστρωθέν υλικό είναι ψηφίδα);

Βομβαρδίζεται το κάστρο της οικογένειας

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.191

Ένας θεσμός που χτυπήθηκε ανελέητα τα τελευταία χρόνια είναι η Οικογένεια. Παλιά λέγαμε : Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια. Ήταν (και είναι) τα ιδανικά μας. Αυτό όμως το τρίπτυχο που κράταγε σα κάστρο τη φυλή μας σήμερα βάλλεται!

Α] Από ποιους χτυπήθηκε και από ποιους βάλλεται;Από την πλουτοκρατία και την εξουσία με το κακό δικό τους παράδειγμα. Δηλαδή οι πλούσιοι και οι εξουσιαστές έκαναν ό,τι ήθελαν, ζούσαν όπως ήθελαν… Παραβίασαν θεσμούς και ιερούς κανόνες. Δημιούργησαν τηλεοπτικούς σταθμούς που ήταν «κατ΄εικόνα και ομοίωσίν» τους. Προέβαλαν με ταινίες, εκπομπές, θέατρο, τραγούδια και τέχνη το μοντέλο μιας «άλλης» οικογένειας, αμερικανικού – δυτικού τύπου, υποταγμένης στη σαρκολατρεία και όχι στο θείο θέλημα.

ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΕΙΕΣ ΣΦΑΓΕΣ Διωγμὸς ἀντίστοιχος τῶν σφαγῶν τοῦ Διοκλητιανοῦ.

                                          Διωγμὸς ἀντίστοιχος τῶν σφαγῶν τοῦ Διοκλητιανοῦ.

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

ἀρ. τ. 2067, 01.06.13

.         Ἀντιγράφουμε ἀπὸ «τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς» (19-5-2013): «Ἕνα ἑκατομμύριο χριστιανοί – ἐπὶ συνόλου 2,5 ἑκατομμυρίων – καὶ ἀρκετὲς δεκάδες χιλιάδες ἀλεβίτες – ἐπὶ συνόλου 2 ἑκατομμυρίων ἀλεβιτῶν – εἶναι στόχος τῶν μουσουλμάνων ”ἐξεγερμένων” στὴ Συρία μὲ προτεραιότητα τὴ σφαγὴ τῶν χριστιανῶν κληρικῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ἐκκλησιῶν τους. Ἐκκλήσεις ἀπὸ τὸ Βατικανό, τὰ Ὀρθόδοξα πατριαρχεῖα, ἀπὸ τὴ Γενικὴ Γραμματεία τοῦ ΟΗΕ καὶ τὶς κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ρωσίας, τοῦ Καναδᾶ καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν μένουν ἀναπάντητες. Τὸ γερμανικὸ ‘‘Spiegel’’ προεξοφλοῦσε στὶς ἀρχὲς Μαΐου ὅτι ἂν συνεχιστεῖ ὁ ἐμφύλιος, ”τὸ μέγα θύμα” του δὲν θὰ εἶναι οὔτε ὁ πρόεδρος τῆς Συρίας Μπασὰρ ἂλ Ἄσαντ οὔτε τὸ Ἰράν. ”Θὰ εἶναι δυστυχῶς τὸ χριστιανικὸ κομμάτι τοῦ πληθυσμοῦ” της».
.         Οἱ εἰδήσεις ποὺ μᾶς ἔρχονται ἀπὸ τὴ Συρία, τὸ Ἰράκ, τὴ Νιγηρία καὶ τὴν Τουρκία σχετικὰ μὲ τὴ θέση τῶν χριστιανῶν στὶς χῶρες αὐτὲς εἶναι ἀλλεπάλληλες καὶ φοβερὰ τραγικές. Ἕξι ἐκκλησίες στὴ Συρία ποὺ ἦταν σὲ λειτουργία ὡς πρόπερσι, ἔχουν πυρποληθεῖ καὶ καταστραφεῖ ἀπὸ «ὁμάδες ἀγνώστων» καὶ ἀπὸ μαχητὲς ἀκραίων μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων, ποὺ πολεμοῦν τὸν Ἄσαντ. Πολεμικὸ σύνθημα τῶν «Οὐαχαμπιστῶν», δηλαδὴ τῶν σκληρῶν ἰσλαμιστῶν, ποὺ φαίνεται ὅτι ἔχουν τὸ «πάνω χέρι» στὸ στρατόπεδο τῶν ἀντικαθεστωτικῶν τῆς Συρίας, εἶναι ἡ ἐξόντωση τῶν χριστιανικῶν μειονοτήτων, γράφει τὸ «American Conservative».

Πού πάμε, πού μας πάτε;

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ.191

Οι στιγμές είναι κρίσιμες, στη γειτονιά μας γίνονται ανακατατάξεις χωρίς εμάς - Είναι ώρα, επιτέλους, να συγκαλέσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών

Πορεία στο άγνωστο, χωρίς βάρκα, χωρίς ελπίδα να φαίνεται πουθενά. Κάθε μέρα και χειρότερα όλα γίνονται. Πού να πρωτοκοιτάξεις. Συντρίμμια αντικρίζεις. Ζωές που σέρνονται… 

Που δεν βρίσκουν χέρι να πιαστούν. Το χαμόγελο έχει χαθεί. Άλλη συζήτηση δεν ακούς, όπου και να σταθείς, από το τι θα γίνει. Όποιον συναντήσεις δεν σε ρωτάει, με τα μάτια γεμάτα αγωνία, για τίποτε άλλο, παρά τι βλέπεις, πότε θα τελειώσει το μαρτύριο, αν και πότε θα γυρίσει ο τροχός. Την απάντηση τη δίνουν οι αριθμοί, οι μόνοι που δεν πέφτουν ποτέ έξω. Κάθε μέρα 3.000 προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των ανέργων, που έχει φτάσει κοντά στο ενάμισι εκατομμύριο. Για να γυρίσουμε στις μέρες του 2009, θα φθάσουμε στο... 2040!

Στα 14,9 ευρώ έχει κατέβει το κόστος της ώρας εργασίας στην Ελλάδα. Στη Γαλλία είναι 31,2 ευρώ! Υπάρχει σύγκριση; Λιγότερο και από το μισό πληρώνεται ο Έλληνας από τον Γάλλο. Και πάλι καλά, να κάνουμε και τον σταυρό μας που υπάρχουν τα 14,9 ευρώ για όποιον τυχερό έχει ακόμη δουλειά, θα σου πουν τα αφεντικά μας, ντόπια και ξένα. Και κοίτα, κάτσε καλά, μη χάσεις και τα 14,9 ευρουλάκια.

Σε όχι καλύτερη κατάσταση και ο μικρομεσαίος και ο επιχειρηματίας. Οι δρόμοι με τα κλειστά μαγαζιά και τα εργοστάσια το δείχνουν. Δρόμοι άδειοι, γειτονιές έρημες είναι η αδιάψευστη απόδειξη στις κορόνες ότι περάσαμε τον κάβο. Και γελάς όταν ακούς ότι πετύχαμε έπειτα από χρόνια πρωτογενές πλεόνασμα. Χαρά στο θαύμα. Και ο παλιός μπακάλης θα το κατάφερνε έτσι και δεν πλήρωνε τους χονδρέμπορους.

Όλα γύρω σκοτεινιάζουν και οι μόνοι που δεν το βλέπουν είναι οι κλεισμένοι στο Μαξίμου και στα κομματικά τους γραφεία. Αρκεί μια ματιά να ρίξεις στα τεφτέρια, και θα δεις ότι χρωστάμε, σαν χώρα, πολύ περισσότερα από εκείνη την τρύπα που... ξαφνικά ανακαλύψαμε το καλοκαίρι του 2009. Και όχι μόνο η χώρα, αλλά και το κάθε σπίτι. Και ο βραχνάς είναι μεγαλύτερος, είτε γιατί δεν έχεις δουλειά είτε γιατί στέρεψαν και τα λίγα λεφτά που είχες στην άκρη, για ώρα ανάγκης. Το μόνο που ακόμη... αποδίδει είναι το κόψε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, φάρμακα, καύσιμα, ανταλλακτικά, κάθε είδους δαπάνη. Όμως και αυτό έχει αρχίσει να στερεύει. Το μαχαίρι πια κτυπάει το κόκαλο...

Τίποτε δεν πάει καλά...

Μέρα με τη μέρα βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά...

Καμιά από τις ως τώρα πολιτικές του καλού παιδιού, που δεν προκαλεί προβλήματα, δεν απέδωσε τίποτε. Αντίθετα, τα αδιέξοδα πληθαίνουν. Κανένας δεν μας υπολογίζει. Μας θεωρούν δεδομένους. Ό,τι πεις, αγά μου... Δεμένοι στο γερμανικό άρμα. Και αυτό ενοχλεί… Γιʼ αυτό οι άλλοι μας έχουν εγκαταλείψει. Να περνάγαμε τουλάχιστον κάπως καλά, να πεις κάνω το κορόιδο μέχρι να ξανασταθώ στα πόδια μου. Αλλά ούτε αυτό γίνεται. Οι Γερμαναράδες παραμένουν ίδιοι και απαράλλακτοι, όπως τους έζησε ο κόσμος στους δύο πολέμους. Ο Σόιμπλε φροντίζει να μας το υπενθυμίζει κάθε στιγμή. Σας σφάξαμε, κάναμε τα πάντα, ερείπια αφήσαμε, γούστο και καπέλο μας, δεν σας χρωστάμε τίποτε, ούτε το κατοχικό δάνειο που αρπάξαμε. Και ο πρωθυπουργός δεν έβγαλε μιλιά, για να μην τον δυσαρεστήσει και μας κόψει τη δόση...

Όταν φτάνει στο σημείο ο Γιούνκερ να λέει ότι η Ελλάδα έχει εξαντλήσει τις αντοχές της, δεν είναι δυνατόν να μην το έχει κάνει σημαία η κυβέρνηση. Να μην το αξιοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί, ζητώντας αλλαγή των Μνημονίων.

Είναι η ώρα της αλλαγής πλεύσης. Με συνέχιση της ίδιας πορείας μπορεί ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Κουβέλης να νομίζουν ότι έτσι σώζεται η χώρα και μένουμε στο ευρώ, σημασία όμως έχει να σωθεί και ο λαός. Και μέχρι στιγμής αυτό δεν φαίνεται.

Εδώ που έχουμε φθάσει, με όλα να πηγαίνουν κόντρα, στη γειτονιά μας να είμαστε οι περιθωριακοί, να γίνονται ανακατατάξεις και εμείς να είμαστε απʼ έξω, πρέπει το γρηγορότερο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συγκαλέσει σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Και για την Ελλάδα και για τον λαό και για όλο τον Ελληνισμό. Δεν μπορεί να παραμένετε άλλο, κύριε Παπούλια, απλός θεατής... Θα έπρεπε από καιρό να ήσασταν συνεχώς πάνω στο προεδρικό αεροπλάνο και να γυρίζάτε σε όλο τον κόσμο, αναζητώντας φίλους και συμμαχίες. Και όχι να χάνετε ώρες βλέποντας διάφορους φορείς. Όμως και τώρα υπάρχει καιρός...

Εφ. «Το Παρόν»

MIA ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.191

Του Πρ. Στεφάνου Αναγνωστόπουλου

Πριν από χρόνια, όταν ήμουν εφημέριος στον ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς, μ’ εκάλεσαν νά εξομολογήσω εκτάκτως, κατόπιν δικής του επιθυμίας, ένα νέο άνδρα, 42 ετών, του οποίου το όνομα, ήτο Ξενοφών. Όταν πήγα, ήταν σε κακή κατάστασι. Ο καρκίνος με τις ραγδαίες μεταστάσεις τον είχε προσβάλλει καί στό κεφάλι.

Οι
μέρες του μετρημένες. Ήταν μόνος στον θάλαμο, το διπλανό κρεββάτι ήταν 
άδειο, κι έτσι βρεθήκαμε μόνοι μας. Και μου είπε τα έξης, για το πως 
πίστεψε, αφού υπήρξε, όπως το τόνισε, “σκληρός άθεος” καί άπιστος. 

«Ήλθα εδώ πριν από 35 περίπου μέρες, σ' αυτό τό δωμάτιο των δύο κλινών.

Δίπλα
μου ήταν ήδη κάποιος άλλος άρρωστος, μεγάλος στην ηλικία, 80 περίπου 
ετών. Αυτός ό άρρωστος, πάτερ μου, παρά τους φοβερούς πόνους πού είχε 
στά κόκκαλα -εκεί τον είχε προσβάλει ό καρκίνος- συνεχώς αναφωνούσε “Δόξα Σοι, ό Θεός! Δόξα Σοι, ό Θεός!…”



Στη συνέχεια έλεγε καί πολλές άλλες προσευχές, πού εγώ ό άνεκκλησίαστος και άθεος τις άκουγα για πρώτη φορά.
Κι όμως, πολλές φορές μετά από τις προσευχές του ηρεμούσε -κι εγώ δέν ξέρω με ποιόν τρόπο- και τον έπαιρνε γλυκύτατος ύπνος.

“Υστερα
άπό δυό-τρεις ώρες ξυπνούσε άπό τους αφόρητους πόνους, γιά νά ξαναρχίση
καί πάλιν “το Χριστέ μου, Σ ευχαριστώ! Δόξα στό όνομα Σου!…Δόξα Σοι, ό 
Θεός!…Δόξα Σοι, ο Θεός!…”

‘Εγώ μούγκριζα άπό τους πόνους, κι αυτός ό συνασθενής μου, μέ τους αφόρητους πόνους, δοξολογούσε τόν Θεό.’
Εγώ βλαστημούσα τόν Χριστό καί τήν Παναγία, κι αυτός μακάριζε τόν Θεό, 
Τόν ευχαριστούσε γιά τόν καρκίνο πού τοϋ έδωσε καί τους πόνους πού είχε.Τότε εγώ αγανακτούσα όχι μόνο άπό τους πόνους τους φρικτούς 
πού είχα, άλλα καί γιατί έβλεπα αυτόν, τόν συνασθενή μου, νά δοξολογή 
συνεχώς τόν Θεό. Αυτός έπαιρνε σχεδόν κάθε μέρα “τήν Θεία Μεταλαβιά” κι 
έγώ ό άθλιος ξερνούσα άπό αηδία.

- Σκάσε, επί τέλους. σκάσε επί 
τέλους νά λές συνεχώς “Δόξα Σοι, ό Θεός”! Δέν βλέπεις πώς Αυτός ό Θεός, 
πού έσύ Τόν δοξολογείς, Αυτός μας βασανίζει τόσο σκληρά; Θεός είναι 
αυτός; Δέν υπάρχει.”Οχι! δέν υπάρχει…

ΟΙ "ΑΣΤΕΡΕΣ" ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΥΣ

 ΟΙ "ΑΣΤΕΡΕΣ" ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΥΣ

Ο Χρυσόστομος  Ζακύνθου, ο   Παντελεήμων Μπεζενίτης Αττικής   και ο Ιγνάτιος Λάππας της  μαρτυρικής Λάρισας είναι έμπνευση  εκλογής του Σεραφείμ Τίκκα  της ίδιας συνόδου της ιδίας ημέρας συνεδριάσεως.

Ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος (Λιάπης ) η Ιερά Σύνοδος αφωνότεροι ιχθύων και απρακτότεροι βατράχων ενώπιων της θρασύτατης προκλήσεως και προσβολής της Εκκλησίας από τον Δωδώνης Χρυσοστόμο.

Μην  ξεχνάτε Χριστιανοί , αχ πώς ξεχνάμε οι Χριστιανοί;;;

 Ενώ οι Λαρισαίοι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί  εφώναζαν  στεντορίως έξωθεν του συνοδικού ΑΝΑΞΙΟΙ, ΑΝΑΞΙΟΙ,  ΑΝΑΞΙΟΙ !!! αιματοκυλιζόμενοι από τα  ΜΑΤ   του τότε <<ευλαβούς  βλαμμένου>>  ΠΑΣΟΚΟΥ  υπουργού  δημοσίας τάξεως  ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ.  Ο αρχιεπ. Σεραφείμ και οι ομογάλακτοι  αυτού  τους επέβαλαν  στο λαό.

Κατά τον Ζακύνθου, οι εικόνες του Θεού είναι τυφλοπόντικες

«Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» - που μας άφησε στην Εκκλησία ο Σεραφείμ Τίκας

 ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ :Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

ΚΑΤΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ

(Μετά τα τελευταία δημοσιεύματα στην εφημερίδα μας του άρθρου με τίτλο: «Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» - που μας άφησε ο Σεραφείμ Τίκας - έχουμε λάβει τόσα μηνύματα, επιστολές και προφορικές αφηγήσεις που πραγματικά εκπλαγήκαμε. Η δημοσίευσή τους και μόνο, θα καταλάμβανε την ύλη όλης της εφημερίδας για μήνες.

Στο σημερινό φύλλο θα δημοσιεύσουμε μία επιστολή κάποιου γέροντα, που μας αφηγείται κάτι που το ξεχάσαμε ή και που πολλοί αποφεύγουν να το αναφέρουν γιατί δεν τους συμφέρει!!!).

«Κύριε διευθυντά,

Συγκίνηση με κατέχει διαβάζοντας τα τελευταία φύλλα του “Αγώνα”, τον οποίο μοιράζετε έξω από το ναό του προφήτη Ηλία και αναφέρεται στον μακαρίτη δεσπότη Θεολόγο.

Είμαι τώρα γεροντάκι – πλησιάζω τα 80 μου. Όλα τα χρόνια, με ζέστη ή παγωνιά, ήμουν παρόν στο γιαπί. Τα χέρια μου είναι ακόμα ροζιασμένα, οι ώμοι μου έχουν κάλους από τους τενεκέδες με τους οποίους μετέφερα τότε το τσιμέντο. Βλέπεις, εκείνα τα χρόνια, δεν υπήρχαν μηχανικά μέσα όπως σήμερα – μπετονιέρες, αντλίες, αναβατόρια, κοπτικά μηχανήματα σιδήρου κ.α. Όλα γίνονταν με τα χέρια, και η μεταφορά τους στους ώμους και την πλάτη.

Για χρόνια δούλευα κοντά στον αρχιμάστορα – σήμερα λέγεται εργολάβος – τον μαστρο-Θανάση για να βγάλω το ψωμί της οικογένειάς μου.

Κάποιο Σάββατο, αργά το μεσημέρι – τότε δουλεύαμε και το Σάββατο – αφού τελειώσαμε τη δουλειά πήγαμε σε κάποιο ουζερί, κοντά στον μικρό «προφήτη Ηλία» – περιοχή γεμάτη με καλάμια –, να πληρωθούμε και να ξεκουραστούμε. Εκεί μας ανακοίνωσε ο μαστρο-Θανάσης ότι πήρε μια πολύ μεγάλη δουλειά και ήταν προβληματισμένος για την ξυλεία, τα υποστηρίγματα και τα μηχανήματα που έπρεπε να προμηθευτεί.

Όλοι μας – συνάδελφοι οικοδόμοι – τον κοιτούσαμε παράξενα. Ποιο ήταν αυτό το μεγάλο έργο, και ίσως το πιο μεγάλο για κείνη την εποχή (1974); Τον ρωτήσαμε και η απάντησή του ακούστηκε σαν κεραυνός. Ε, δεν ήταν και μικρό πράγμα να κτίσει κανείς ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα!

- Ναι, είπε τ’ αφεντικό, θα κτίσουμε ένα οικοτροφείο της Μητρόπολης, που θα στεγάζει 100 και παραπάνω παιδιά – μαθητές και εργαζόμενους – απ’ όλη τη μητροπολιτική περιοχή. Βλέπετε, ενώ υπάρχουν έξυπνα παιδιά και στα χωριά, αδυνατούν να πάνε στο γυμνάσιο (υπήρχαν μόνο 3 στη Λάρισα και 1 στον Τύρναβο) ή σε κάποια Σχολή. Φτώχεια… «και των γονέων».

Θα προσφέρει πολλά.

- Ξεμπερδέψαμε με κάποιες δουλειές που είχαμε στη μέση, και ένα πρωινό πήγαμε με το μηχανικό στο χώρο που τώρα στεγάζονται τα γραφεία της Μητρόπολης. Μας περίμεναν δύο παπάδες. Αφού χαράχτηκε το σχέδιο, βάλαμε τα πασσαλάκια και το έργο ξεκίνησε. Κάποια στιγμή, ήρθαν παπάδες πολλοί με το δεσπότη Θεολόγο – τότε τον πρωτογνώρισα –, αρκετός κόσμος, ο δήμαρχος και κάμποσοι επίσημοι γιατί θα γίνονταν ο αγιασμός και η θεμελίωση.

Ήταν ένα έργο πρωτόγνωρο για την Λάρισα. Δούλεψα ως εργάτης σε όλη την διάρκεια του έργου – μπετά, κτισίματα, σοβατίσματα. Εδώ γνώρισα τον άνθρωπο Θεολόγο, ο οποίος ερχόταν σχεδόν μέρα παρά μέρα. Μας είχε μάθει όλους με το όνομά μας. Για τον καθένα μας είχε και κάτι καλό να πει. Η γλύκα του προσώπου του, η καλή του διάθεση και η πραότητά του μας είχαν σκλαβώσει. Θα τον θυμάμαι μέχρι να κλείσω τα μάτια μου.

Ο μαστρο-Θανάσης – ο εργολάβος – πάντα ήταν με τον φόβο στην καρδιά μήπως κάποια στιγμή η μητρόπολη δεν μπορέσει να ανταπεξέλθει οικονομικά, διότι τα χρήματα ήταν πολλά. Το έργο όμως τελείωσε χωρίς να μείνουμε απλήρωτοι ούτε μία εβδομάδα.

Όταν περνώ από εκεί συλλογίζομαι ότι, εάν το κτίριο αυτό λειτουργούσε ως οικοτροφείο, όπως σχεδιάστηκε, με τόσες δεκάδες παιδιά, θα ήταν μια νεανική κυψέλη, και όχι ένα άψυχο μεγαθήριο που είναι σήμερα.

Σας ευχαριστώ

Κώστας Θ.Μ.»

(Η επιστολή αυτή διορθώθηκε ως προς τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη για να είναι κατανοητή από τους αναγνώστες μας).

Υπ. Εφημερίδας:

Μετά την αποκαλυπτική και ξεχασμένη ιστορία που πήραμε από τον μάστορα συμπολίτη μας κ. Κώστα… ερευνήσαμε την υπόθεση. Οι πληροφορίες που συγκεντρώσαμε από ανθρώπους, που εκείνη την εποχή ήταν μέσα στα πράγματα, έχουν ως εξής:

ΕΝΑΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ, ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΑΡΧΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗ

Στην ιστοσελίδα http://trelogiannis.blogspot.gr ο π. Βασίλειο Γοντικάκης συκοφάντη τον γέροντα επίσκοπο Φλωρίνης π. Αυγουστίνο και εγκωμιάζει τον νυν επίσκοπο Θεόκλητο. Ακούστε, τι λέει·

• «Ο νέος μητροπολίτης είναι πολύ ήπιος, ήρεμος… αντίθετα με τον Αυγουστίνο. Αυτόν δεν τον πάω καθόλου… Φώναζε, έκανε. Ποιος είσαι εσύ, που ασχημονείς μέσα στην εκκλησία; Είδαμε αυτά που έγραψε για το Άγιον Όρος, πράγματα που τα γνωρίζουμε και λέγει άλλα αντ΄ άλλων… φαντάσου για αυτά που δεν γνωρίζουμε…Τελικά είναι κι αυτό ευλογημένο, τον πάω γιατί μου χρησιμεύει ως παράδειγμα, πως δεν πρέπει να είναι κανείς «.

Θα θέλαμε να ρωτήσουμε· Ποιά είναι η ιστορία του π. Βασιλείου Γοντικάκη που με τόσο ευκολία κατηγορεί έναν γίγαντα της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού Έθνους και ποια του αγωνιστού Μητροπολίτου Φλωρίνης  π. Αυγουστίνου Καντιώτου που κατηγορεί;

π. Βασίλειε, ο Γέροντας μαχητής της Ορθοδόξου πίστεως και του Ελληνικού έθνους Μητροπολίτης Φλωρίνης  π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν θύμωνε ποτέ για τα αμπέλια του και για τα χωράφια του, γι’ αυτό κοντά του έμεναν πρόσωπα που έκαναν δικές τους αδελφότητες και δίχαζαν -όπως έλεγε ο Γέροντας- την Μητρόπολή του!!!

Και επειδή ο π. Αυγουστίνος είχε μεγάλη καρδιά και υπέμεινε, δεν απομάκρυνε απο κοντά του κάποια πρόσωπα που δούλευαν για το άτομό τους και έτσι όταν  τους δόθηκε η ευκαιρία, διεκδίκησαν μ᾽ όποιον τρόπο μπορούσαν τον επισκοπικό του θρόνο.

Όσο για την γλυκύτητα του νέου μητροπολίτη Θεοκλήτου, μπορεί να μάθει, τι έγινε στην Αγία Σκέπη Πτολεμαϊδας όταν ο Μητροπολίτης Θεόκλητος έδιωξε τον δραστήριο εφημέριο του ναού, π. Μελέτιο Βαδραχάνη, όχι για ανηθικότητες και καταχρήσεις, αλλά γιατί δεν παραβρέθηκε στην υποδοχή του οικουμενιστή πατριάρχη Βαρθολομαίου!!!  Ο μητροπολίτης Θεόκλητος κρατώντας τελείως διαφορετική στάση από τον Γέροντα επίσκοπο π. Αυγουστίνο κάλεσε τον πατριάρχη Βαρθολομαίο στη Φλώρινα και ο π. Μελέτιος δεν πήγε στην υποδοχή.

Για την ανυπακοή του αυτή, τον τιμώρησε και τον απομάκρυνε από την ενορία του! Ο λαός της Πτολεμαίδος διαμαρτύρονταν, την ώρα της ομιλίας του, μέσα στον ναό της Αγίας Σκέπης και ο επίσκοπος Θεόκλητος είχε χάσει την ηρεμία και την γλυκύτητα του και φώναζε στο ναό.  Το πρόσωπό του έγινε αγνώριστο. Υπάρχει βιντεοταινία, για να δει πόσο έξω πέφτει στις κρίσεις του.

Μήπως θέλει να την ανεβάσουμε στο YouTube για να την δει.

Ο ήρεμος και γλυκύς του επίσκοπος, έδιωξε τον πιο λαμπρό ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Φλωρίνης για ανυπακοή!!!

π. Βασίλειε προσέξτε· Όταν ένας άνθρωπος δεν έχει πνεύμα Θεού καταντά ψεύτης και συκαφάντης!!!

ΟΙ "ΑΣΤΕΡΕΣ" ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΥΣ

 ΟΙ "ΑΣΤΕΡΕΣ" ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ  ΚΑΙ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΝΤΕΣ ΑΥΤΟΥΣ

Ο Χρυσόστομος  Ζακύνθου, ο   Παντελεήμων Μπεζενίτης Αττικής   και ο Ιγνάτιος Λάππας της  μαρτυρικής Λάρισας είναι έμπνευση  εκλογής του Σεραφείμ Τίκκα  της ίδιας συνόδου της ιδίας ημέρας συνεδριάσεως.

Ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος (Λιάπης ) η Ιερά Σύνοδος αφωνότεροι ιχθύων και απρακτότεροι βατράχων ενώπιων της θρασύτατης προκλήσεως και προσβολής της Εκκλησίας από τον Δωδώνης Χρυσοστόμο.

Μην  ξεχνάτε Χριστιανοί , αχ πώς ξεχνάμε οι Χριστιανοί;;;

 Ενώ οι Λαρισαίοι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί  εφώναζαν  στεντορίως έξωθεν του συνοδικού ΑΝΑΞΙΟΙ, ΑΝΑΞΙΟΙ,  ΑΝΑΞΙΟΙ !!! αιματοκυλιζόμενοι από τα  ΜΑΤ   του τότε <<ευλαβούς  βλαμμένου>>  ΠΑΣΟΚΟΥ  υπουργού  δημοσίας τάξεως  ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Κατά τον Ζακύνθου, οι εικόνες του Θεού είναι τυφλοπόντικες

Πηγή: ksipnistere.blogspot.com

Παρασκευή, 28 Ιουνίου 2013

Η αποκρουστική και αμετανόητη Επισκοπική γλώσσα του υποκόσμου και της αλητείας πλημμύρισαν και πάλι το διαδίκτυο!

Ο άνθρωπος που φέρει το όνομα του «Χρυσο»-στόμου και την ιδιότητα του Επισκόπου πρώην Ζακύνθου και νυν Δωδώνης, ακούει δε στο επώνυμο «Συνετός», δεν αξίζει απαντήσεως, αλλά επειδή η αδράνεια και η αδιαφορία μας για τους υβριστές του ιερού ράσου που φορούν τους αποθρασύνει, επιβάλλεται η δημοσίευση ενός σχολίου από το διαδίκτυο...
Η αφορμή γνωστή. Κάποιοι κατεδίκασαν την πράξη του να παραστεί με πολιτικά όχι για ιδιωτική του επίσκεψη, αλλ’ ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας. Όταν το έμαθε, θύμωσε και άνοιξε το «συνετό» στόμα του και στολίζοντας όλους αυτούς με ανοίκειο για επίσκοπο χαρακτηρισμό, είπε:

''Τυφλοπόντικες ανέδειξαν ένα ανύπαρκτο θέμα''

Διάβασα στο διαδίκτυο γι’ αυτή του την απάντηση:

«Ο υβριστής των πάντων πρ. Ζακύνθου Χρυσόστομος «Έχει εισαγάγει την αλητεία στην Εκκλησία» (όπως είπε ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος)
Η γλώσσα του υποκόσμου και της αλητείας πλημμύρισαν και πάλι το διαδίκτυο. Ο Χρυσόστομος μίλησε. Επειδή είμαι ένας από τους τυφλοπόντικες, θυμίζω στον υβριστή των πάντων Επίσκοπο, πως υπάρχουν και άλλα ζώα, που για χάρη του επισκοπικού αξιώματος που αναξίως φέρει δεν θα ονομάσω. Θα θυμίσω όμως στους αναγνώστες υβριστικές φράσεις του (και με σεξουαλικά υπονοούμενα) που έχει εκστομίσει το στόμα του Χρυσόστομου [σ.σ. πρ. Ζακύνθου]:

Για τον Καλαβρύτων Αμβρόσιο είπε: είστε «νυμφαγωγός ανηθίκων κληρικών» και «κάνετε εξαγωγή κιναίδων (ιερέων) στη Συγγρού»!

Για Χριστόδουλο: «είναι βουτηγμένος στο παραδικαστικό μέχρι το καλυμαύχι του».

Για Αρχιεπίσκοπο: «ο Iερώνυμος... αποδείχτηκε ανίκανος και επικίνδυνος... η Εκκλησία μας, χρειάζεται εκκλησιαστικό ηγέτη με ήθος, χαρακτηριστικά που ΔΕΝ διαθέτει ο Ιερώνυμος ο Β΄».
Για μητροπ. πρ. Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ: "Φύγε από εδώ "μωρή"!!! (αυτήκοος μάρτυς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος). 

Το ερώτημα πιστών και απίστων: από που παίρνει αυτός ο κύριος το θράσος να υβρίζει τους πάντες; Μήπως επειδή έχει τις πλάτες των εξουσιαστών του πλανήτη; Μήπως επειδή κρατά στα χέρια του καυτά έγγραφα εκκλησιαστικών ηγετών; Και επειδή ο ίδιος μόνο υβριστικά μπορεί να απαντήσει, ας απαντήσουν οι εκκλησιαστικά ανώτεροί του».

(http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/06/blog-post_4950.html#more)

O ΑΠΟΣΤOΛOΣ ΠΑΥΛΟΣ & TA ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ

Απόσπασμα ομιλίας του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Πέτρου & Παύλου τῶν πρωτοκορυφαίων

ΠΑΥΛΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ οἱ κορυφαῖοι τῶν ἀποστόλων, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος. Ἀπὸ τοὺς δύο, ἐκεῖνος ποὺ κήρυξε περισσότερο μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρῶν, εἶνε ὁ Παῦλος. Γι᾿ αὐτὸ ὀνομάζεται «ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν» (βλ. Ῥωμ. 11,13). Ἀπ᾿ ὅλα δὲ τὰ ἔθνη, ἐκεῖ ποὺ κήρυξε περισσότερο εἶνε ἡ ἀγαπητή μας πατρίδα ἡ Ἑλλάς. Ἀπ᾿ ὅλα δὲ τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος ἀγάπησε ἰδιαιτέρως τὴ Μακεδονία μας. Φίλιπποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, εἶνε πόλεις ποὺ ἐπεσκέφθη καὶ ἔσπειρε τὸ λόγο τοῦ εὐαγγελίου. Μετὰ τὴ Βέροια κατέβηκε στὴν Ἀθήνα καὶ στὸν Ἄρειο Πάγο εἶπε· Ἀθηναῖοι, μετανοεῖτε! Ὕστερα πῆγε στὴν Κόρινθο καὶ σὲ πολλὰ ἄλλα μέρη. Ἔφθασε καὶ στὴν Πρέβεζα, ποὺ τότε ὠνομάζετο Νικόπολις, καὶ ἔμεινε ἐκεῖ ὁλόκληρο χειμῶνα. Ἐπεσκέφθη ἐπίσης πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, καὶ τὶς μεγαλονήσους Κρήτη καὶ Κύπρο.
Καὶ ὄχι μόνο ἐπεσκέφθη τὰ μέρη μας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὶς 14 ἐπιστολές του 10 ἀπευθύνονται σὲ Ἕλληνες καὶ ἑλληνικὲς πόλεις. Τί τιμὴ ἀλλὰ καὶ τί εὐθύνη γιὰ τὸ ἔθνος μας! Θά ᾿πρεπε νὰ τιμοῦμε ἰδιαιτέρως τὸν ἀπόστολο Παῦλο.
Δὲν ἔχει ὅμως ἀνάγκη ἀπὸ δικούς μας ἐπαίνους. Τὸν ἐπαινεῖ ἡ Ἐκκλησία διὰ μέσου τῶν αἰώνων μὲ ὡραιότατους ὕμνους. Ἀλλὰ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον τὸν ἐγκωμίασε ὁ βασιλεὺς τῶν ῥητόρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀντάξιος μαθητής του, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Ὑπάρχουν 7 ὁμιλίες τοῦ Χρυσοστόμου, μὲ τὶς ὁποῖες ἐγκωμιάζει τὸν ἀπόστολο Παῦλο.

* * *

Παῦλος ἀπόστολος, ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ! Ἂν θέλετε νὰ δῆτε μέχρι ποιό σημεῖο καταπτώσεως φτάνει ὁ ἄνθρωπος, δέστε τὸν Ἰούδα τὸν προδότη· κι ἂν θέλετε νὰ δῆτε μέχρι ποιό ὕψος φτάνει ὁ ἄνθρωπος, τότε δέστε τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὁμιλεῖ γι᾿ αὐτὸν μὲ μεγάλη θερμότητα. Ἀφ᾿ ὅτου ἔγινε ὁ κόσμος, λέει, πολλὲς ἅγιες μορφὲς ἔζησαν· ἀλλ᾿ ἀνώτερος ἀπ᾿ ὅλους τοὺς ἁγίους εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Εἶνε ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Ἄβελ, τὸ ἄκακο ἐκεῖνο ἀρνάκι ποὺ ἔσφαξε μὲ τὸ μαχαίρι ὁ κακοῦργος ἀδελφός του ὁ Κάιν. Γιατὶ ὁ Παῦλος κατεδιώκετο ὄχι ἀπὸ ἕναν ἀλλ᾿ ἀπὸ πολλοὺς Κάιν, τοὺς ἀπίστους Ἰουδαίους, ποὺ σὲ κάθε βῆμα τὸν κατεδίωκαν καὶ ἤθελαν νὰ πιοῦν τὸ αἷμα του. Ἀνώτερος τοῦ Ἄβελ· διότι ὁ Παῦλος ὄχι μόνο μιὰ μέρα, ἀλλὰ κάθε μέρα ἐθυσιάζετο γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ ἔλεγε· «Καθ᾿ ἡμέραν ἀποθνῄσκω» (Α΄ Κορ. 15,31).
Ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Ἄβελ ὁ Παῦλος. Ἀλλ᾿ ἀνώτερος, λέει ὁ Χρυσόστομος, κι ἀπὸ τὸ Νῶε, ποὺ ἔφτειαξε κιβωτό, μέσα στὴν ὁποία διασώθηκαν 8 ψυχὲς καὶ ἔγιναν ὁ σπόρος μιᾶς νέας ἀνθρωπότητος. Διότι ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔφτειαξε μιὰ κιβωτὸ ὄχι ἀπὸ σανίδια καὶ πίσσα, ἀλλὰ κιβωτὸ ἄφθαρτη, ποὺ ἔσωσε ὄχι 8 ἀλλὰ μυριάδες ψυχές. Καὶ ἡ πνευματικὴ κιβωτὸς τοῦ Παύλου εἶνε ἡ διδασκαλία του, οἱ 14 ἐπιστολές του, πού, μέσα σ᾿ ἕναν ἄλλο κατακλυσμό, διαπορθμεύουν πρὸς τὸν οὐρανὸ μὲ ἀσφάλεια κάθε ψυχὴ ποὺ καταφεύγει ἐκεῖ.
Ἀνώτερος τοῦ Ἄβελ, ἀνώτερος τοῦ Νῶε· ἀλλ᾿ ἀνώτερος καὶ τοῦ Ἀβραάμ, ποὺ ἐγκατέλειψε πατέρα καὶ πατρίδα γιὰ ν᾿ ἀκολουθήσῃ τὸ Θεὸ ἐκεῖ ποὺ τοῦ ὑπεδείκνυε. Διότι ὁ Παῦλος, μετὰ τὸ ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ, ἐγκατέλειψε περισσότερα, ἄφησε τὰ πάντα γιὰ τὸ Χριστό· ὄχι μόνο τὸ σπίτι καὶ τὴν πατρίδα του, ἀλλὰ καὶ τὴν ἑβραϊκή του καταγωγή, καὶ τὴν ἰουδαϊκὴ θρησκεία, καὶ τὸ ἀξίωμα τοῦ φαρισαίου, καὶ ὅ,τι ἄλλο ἐπίγειο, καὶ ἔλεγε· «Τὰ πάντα ἐζημιώθην, καὶ ἡγοῦμαι σκύβαλα εἶναι ἵνα Χριστὸν κερδήσω» (Φιλιπ. 3,8). Ὅλα ὅσα ἐκτιμᾷ ὁ κόσμος, τὰ θεωρῶ σκουπίδια ἐμπρὸς στὸ Χριστό.
Ὁ Ἰὼβ ἦταν ἥρωας ὑπομονῆς στοὺς πειρασμούς. Πάλεψε μὲ δοκιμασίες οἰκογενειακὲς καὶ προσωπικές. Ἀνώτερος ὅμως ἀνεδείχθη ὁ Παῦλος. Διότι ὡς ἀπόστολος ὑπέφερε ὄχι γιὰ ἕνα μόνο χρονικὸ διάστημα, ἀλλὰ γιὰ ὅλη του τὴ ζωή. Καὶ ὄχι γιὰ μιὰ δική του οἰκογένεια ἀλλὰ γιὰ τὴ μεγάλη οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ. Εἶχε τὴ «μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν» (Β΄ Κορ. 11,28). Συνέπασχε κάθε στιγμὴ γιὰ κάθε τι μὲ τὸν καθένα. Ἔγινε «τοῖς πᾶσι τὰ πάντα» (Α΄ Κορ. 9,22). Ποιός μπορεῖ νὰ μετρήσῃ τὶς περιπέτειες, τοὺς διωγμούς, τὶς στερήσεις, τοὺς κινδύνους, τὰ ναυάγια, τὶς κακουχίες, τὶς συλλήψεις, τοὺς ῥαβδισμούς, τὶς ἁλυσίδες, τὶς φυλακίσεις, τὶς δίκες, τὶς ἐγκαταλείψεις φίλων, τὸν «σκόλοπα τῇ σαρκί» (Β΄ Κορ. 12,7), τὰ αἵματα, τὸ μαρτυρικό του θάνατο;
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀνεδείχθη, ἀκόμη, ἀνώτερος καὶ τοῦ Δαυΐδ. Διότι ἂν ὁ Δαυῒδ μετανόησε, πολὺ περισσότερο ὁ Παῦλος· καὶ ἂν ἐκεῖνος ἔγραψε ψαλμοὺς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Παῦλος συνέθεσε ποιήματα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἁγίων καὶ προφητῶν ἀνώτερος ὑπῆρξε ὁ ἀπόστολος Παῦλος· ἀνώτερος τοῦ Ἠσαΐου, ἀνώτερος τοῦ Ἰερεμίου, ἀνώτερος τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἀνώτερος ἀκόμα καὶ τῶν ἀγγέλων. Δὲν τὸ λέω ἐγώ, τὸ λέει ὁ Χρυσόστομος. Γιατὶ ―δὲν εἶνε ψέμα― εἶχε φτερὰ ἀγγέλων καὶ μ᾿ αὐτὰ πέταξε πολὺ ψηλά, πάνω ἀπὸ τὰ ἄστρα, πέρα ἀπὸ τοὺς γαλαξίες καὶ τὶς ἐσχατιὲς τῆς δημιουργίας, μέχρι «τρίτου οὐρανοῦ», «καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ῥήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. 12,2,4).

* * *

Αὐτὸς εἶνε ὁ Παῦλος. Μὰ πῶς ἔφτασε σὲ τέτοιο ὕψος; Ἔφτασε, διότι εἶχε πολλὲς ἀρετές. Ἡ κυριωτέρα ἀρετή του ―ποὺ ἐμεῖς ἀπ᾿ αὐτὴν δὲν ἔχουμε οὔτε κουκκούτσι― εἶνε ἡ ταπείνωσι. Ἂν καὶ εἶχε χαρίσματα, ἂν καὶ ἔκανε θαύματα, ἐν τούτοις αὐτὰ δὲν τὰ θεωροῦσε δικά του· τὰ ἀπέδιδε στὸ Θεό. «Ὁ Θεὸς μὲ ἔσωσε», ἔλεγε, «ὁ Χριστὸς μὲ λύτρωσε», «ὁ Χριστὸς μὲ δυνάμωσε» (βλ. Α΄ Τιμ. 3,11· 4,17)· «εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν» (βλ. Ῥωμ. 1,8). Δικά του θεωροῦσε μόνο τὰ ἁμαρτήματα ποὺ ἔκανε· ὅτι κάποτε ἦτο διώκτης καὶ βλάσφημος. Κι ὅταν μετανόησε, ἔκλαιγε γι᾿ αὐτὰ καὶ ταπείνωνε τὸν ἑαυτό του ὅλο καὶ περισσότερο. Στὴν ἀρχὴ ἔλεγε· «Ἐγώ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων» (Α΄ Κορ. 15,9). Μετὰ ἔλεγε· Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἁμαρτωλότερος ἀπ᾿ ὅλους τοὺς Χριστιανούς, ὁ «ἐλαχιστότερος πάντων τῶν ἁγίων» (Ἐφ. 3,8). Κι ὅταν πλέον πλησίαζε τὸ τέλος του, ἔγραψε· Εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ὅλου τοῦ κόσμου, ὅλων τῶν ἀνθρώπων· «Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ» (Α΄ Τιμ. 1,15). Ὤ μεγαλεῖο, ὤ «ὑψοποιὸς» ταπείνωσις!
Ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν ταπείνωσι ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶχε τὴν ἀγάπη. Ἀγάπη ὄχι πρὸς συγγενεῖς καὶ φίλους μόνο· ἀγάπη καὶ πρὸς τοὺς ἐχθρούς, τοὺς διώκτας του. Καὶ πρὸ παντὸς ἀγάπη, θεῖον ἔρωτα, στὸ Χριστό. Διαβάστε δύο ὡραιότατες περικοπές. Ἡ μία εἶνε ἀπὸ τὸ ὄγδοο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῆς καὶ λέει· Ποιός μπορεῖ νὰ μὲ χωρίσῃ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ; Τίποτε (βλ. Ῥωμ. 8,35 κ.ἑ.). Ἡ ἄλλη εἶνε τὸ δέκατο τρίτο κεφάλαιο τῆς Πρώτης πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῆς καὶ ζωγραφίζει τὰ γνωρίσματα τῆς ἀπεράντου ἐν Χριστῷ ἀγάπης (βλ. Α΄ Κορ. κεφ. 13ο).
Εἶχε ἀκόμη ζῆλο. Ζῆλο σὰν τὸν κυνηγὸ καὶ σὰν τὸν ψαρᾶ. Σὰν κυνηγὸς καὶ σὰν ψαρᾶς ἔρριξε τὰ δίχτυα του καὶ στὴν Ἀθήνα, καὶ στὴν Ἔφεσο, καὶ στὰς Κολασσάς, καὶ στὴ Γαλατία, καὶ παντοῦ στὰ ἔθνη. Θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του χρεώστη σὲ ὅλους. Φωτιὰ ἔκαιγε μέσα του γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ψυχῶν. Καὶ ἔλεγε· «Ἂς πάω ἐγὼ στὴν κόλασι, ἀρκεῖ νὰ σωθοῦν οἱ ἀδελφοί μου» (βλ. Ῥωμ. 9,3). Τὸ ῥητὸ ποὺ ταιριάζει κατ᾿ ἐξοχὴν στὴν φλογερὰ ψυχὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου εἶνε «Ὁ ζῆλος τοῦ οκου σου κατέφαγέ με» (Ψαλμ. 68,10).
Δὲν ἦταν αὐτὸς ἀπὸ λάσπη, ἦταν ἀπὸ ἀσήμι· δὲν ἦταν αὐτὸς ἀπὸ ἀσήμι, ἦταν ἀπὸ χρυσάφι· δὲν ἦταν ἀπὸ χρυσάφι, ἦταν ἀπὸ διαμάντι, ἀδαμάντινη ψυχή. Ἂν σὲ μιὰ ζυγαριά, λέει ὁ Χρυσόστομος, βάλουμε ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ὅ,τι πολύτιμο ἔχει ὁ κόσμος (διαμάντια, χρυσάφια κ.λπ.), κι ἀπὸ τὴν ἄλλη βάλουμε τὴν ψυχὴ τοῦ Παύλου, ἡ ζυγαριὰ θὰ κλίνῃ ἐκεῖ ποὺ εἶνε ἡ ψυχὴ τοῦ Παύλου.

* * *

Γεννᾶται, ἀδελφοί μου, τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς τιμοῦμε τὸν ἀπόστολο Παῦλο; Δυστυχῶς δὲν τὸν τιμοῦμε. Ἀπόδειξις, ὅτι δὲν ὑπάρχουν πολλοὶ ναοὶ στὸ ὄνομά του, οὔτε δίδεται στὰ παιδιὰ συχνὰ τὸ ὄνομα Παῦλος. Καὶ ὅμως μετὰ τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερος ἅγιος ἀπὸ αὐτόν. Οἱ Ῥῶσοι τὸν τιμοῦν περισσότερο ἀπὸ μᾶς. Ἂς σκεφτοῦμε ὅτι, ἂν δὲν ἐρχόταν ὁ Παῦλος στὴν πατρίδα μας γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ Χριστό, θὰ ἤμασταν ἀκόμα εἰδωλολάτρες, μακριὰ ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεό, καὶ θὰ προσκυνούσαμε τὶς πέτρες.
Εθε ὁ Κύριος διὰ τῶν πρεσβειῶν του νὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ νὰ μᾶς σώσῃ.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ Ἁγίου Παντελεήμονος Φλώρινα 28-6-1969

ΒΙΝΤΕΟ

ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΑΝΑΞΙΟΙ -ΕΡΜΑΙΟ ΠΟΙΜΝΙΟ H εκκλησιαστική ιεραρχία είναι σκανδαλωδώς απούσα.

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ορθόδοξοι πολίτες που δεν θέλησαν να σφραγιστούν με το Άμκα, τους κόπηκε η σύνταξη. Ψηφίστηκε νομοσχέδιο που επιβάλει την δωρεά οργάνων σώματος αν δεν κάνεις υπεύθυνη δήλωση. Στα σχολικά βιβλία ο ευτελισμός της Oρθοδοξίας διδάσκεται πλέον με ανοιχτό τρόπο ώστε οι νέοι μαθητές να γίνονται αγνωστικιστές και αρνητές της πίστεως ενώ το μάθημα των θρησκευτικών γίνεται μάθημα συγκριτικής θρησκειολογίας. Οι Έλληνες βουλιάζουν στην ανέχεια, στην ανεργία, οικογένειες διαλύονται και πολλοί νέοι αναγκάζονται σαν καινούργιο παιδομάζωμα να φεύγουν στο εξωτερικό και έπονται πολύ χειρότερα για μια χώρα που υποτίθεται ότι  είναι ο φάρος της ελληνικής παράδοσης και της ορθοδοξίας.

Σε όλα αυτά η εκκλησιαστική ιεραρχία είναι σκανδαλωδώς απούσα. 

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. 

Γνωστός ιεράρχης της βόρειας Ελλάδας που αρέσκεται να βγαίνει συχνά στα τουρκολαγνικά κανάλια και να κάνει δηλώσεις εντυπωσιασμού  επί παντός επιστητού, όταν του ζητήθηκε να συμπαρασταθεί σε μια κίνηση κατά της παρέλασης των ομοφυλοφίλων με διάφορες προφάσεις, (εν αμαρτία),  «εξαφανίστηκε» μην τυχόν και ενοχλήσει τον γνωστό τουρκολάγνο και ισλαμόφιλο δήμαρχο. 

Άλλος ιεράρχης πάλι της βορείου Ελλάδας θεώρησε σωστό να παραβρεθεί σε δημόσια εκδήλωση μουσουλμάνων δερβίσηδων επικροτώντας μια παραθρησκευτική τελετή που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει, (αν είχε κάποια γνώση θα αντιλαμβάνονταν τι εννοώ), από τελετές  δαιμονιζόμενων. 

Άλλος ιεράρχης της κεντρικής Ελλάδας ο οποίος μάλιστα είχε και εκπομπή στην «αμαρτωλή» ΕΡΤ, είχε βγάλει εγκύκλιο που  παρακινούσε τους ιερείς της μητρόπολης του να μην χτυπούν τις καμπάνες γιατί… ενοχλούν τον κόσμο τις Κυριακές. 

Άλλος ιεράρχης πάλι της κεντρικής Ελλάδας έχει σκανδαλίσει εμφανιζόμενος δημόσια χωρίς το ράσο δηλώνοντας πως πρέπει να καταργηθεί στους δημόσιους χώρους και έτσι η Ελλάδα να είναι μια καθαρά κοσμική χώρα. 

Άλλος ιεράρχης της Πελοποννήσου, γνωστός για τις δημοσιές παρεμβάσεις του υπέρ της παγκοσμιοποίησης, έχει επανειλημμένα τοποθετηθεί με την άνευ ορών ένωση των εκκλησιών. 

Τέλος  γνωστός ιεράρχης του Πατριαρχείου έφτασε στο σκανδαλώδες σημείο να… φιλήσει δημόσια το χέρι του Πάπα.   

Και μέσα σε όλη αυτή την «θύελλα» ο αρχιερέας της χωράς του μνημονίου, της χώρας που αργοπεθαίνει καθώς έχει παραδοθεί η εθνική της κυριαρχία, αρέσκεται στο να βγαίνει φωτογραφίες αγκαλιά με όλους αυτούς τους «πολιτικούς εθνοσωτήρες» που έχουν καταστρέψει τα πάντα. 

Ο αρχιερέας αυτός ξέρει πολύ καλά την «σιωπή» ενώ γύρω του συσσωρεύονται ερείπια και σε λίγο καιρό οι εκκλησίες θα μείνουν χωρίς ιερείς, άλλωστε αυτό δεν επιδιώκουν όλοι αυτοί οι πολίτικοι του φίλοι ; 

Ο αρχιερέας αυτός κωφεύει σε όλες τις εκκλήσεις για να σταθεί στο ύψος του και να υπερασπιστεί το κάθε πλευρά διωκόμενο ποίμνιο του, ένα ποίμνιο σπαρασσόμενο, ένα ποίμνιο εγκαταλελειμμένο.

 Θα πρέπει να γνωρίζει πως στο Βυζάντιο, όπως μας αναφέρει ο Στήβεν Ράνσιμαν, αυτός ο κορυφαίας βυζαντινολόγος στο βιβλίο του Βυζαντινή Θεοκρατία, «Ο σεβασμός  για την θεϊκή εξουσία του Αυτοκράτορα ή του Πατριάρχη δεν εμπόδιζε τους Βυζαντινούς να ξεσηκώνονται σε επανάσταση εναντίον ενός ανθρώπου που τον θωρούσαν ανάξιο για τέτοια θέση». 

Θα πρέπει να του θυμίσουμε αυτό που έγραψε το 1984 ο κορυφαίος ελληνορθόδοξος θεολόγος, Ιωάννης Ρωμανίδης, στο μεγαλειώδες έργο του, «Πατερική Θεολογία»  : 

«Η εκκλησία όμως όταν αντιμετωπίζει ανέντιμο αγώνα εναντίον της είναι υποχρεωμένη να αμυνθεί». 

Και εδώ να θυμηθούμε και τον Πάτερ Παΐσιο : 

«Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχει  η Ελλάδα μας κάνει κακό λένε πρέπει να την εξαφανίσουμε», και τέλος τον μεγάλο αυτό άγιο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο,

  «Την εξουσία δεν την φοβάται όποιος κάνει το καλό αλλά όποιος κάνει το κακό».

 Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού και τίποτα δεν μπορεί να την εξοντώσει όσο και αν όλοι αυτοί το επιδιώκουν.  Οι σύγχρονοι όμως «Γραμματείς και Φαρισαίοι» είναι αυτοί που σήμερα την σταυρώνουν. Είναι αυτοί που έχουν αφήσει έρμαιο το ποίμνιο σε αυτή την μεγάλη ιστορική συμφορά,  βορρά κοράκων, εχθρών της Ορθοδοξίας και του ελληνισμού.