Το οικουμενιστικό αγλάϊσμα της υποκρισίας και του ψεύδους!

Ε΄ Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ορθοδόξων

και Ρωμαιοκαθολικών

Φωτογραφίες Αρχείου, από προηγούμενo φόρουμ

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

   Τὸ κείμενο ποὺ ακολουθεῖ, ἀποτελεῖ τὴν διακήρυξη γιὰ τὸ ἐπερχόμενο «Φόρουμ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών», ποὺ θὰ λάβει μέρος στὸ Παρίσι, στὶς 9 -12 Ιανουαρίου 2017 (πηγή: http://fanarion.blogspot.de). Σὲ αὐτὸ τὸ κείμενο φαίνεται ξεκάθαρα, ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευτοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου κάθε ἄλλο παρὰ κακῶς ἑρμηνευόμενες καὶ λάθος κατανοημένες εἶναι ἀπὸ τοὺς Ὀρθόδοξους, καὶ κάθε ἄλλο παρὰ μελέτη χρειάζονται, ὅπως διακηρύττουν οἱ φιλοοικουμενιστὲς Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ ξεκάθαρα κατανοητὲς καὶ αἱρετικές. Τὰ σχόλια ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι τονισμένα μὲ μπλὲ χρῶμα.

Ε΄ Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ορθοδόξων

και Ρωμαιοκαθολικών

Παρίσι, Γαλλία, 9 -12 Ιανουαρίου 2017

   

    Συνέρχεται το 5^ον Φόρουμ των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ευρώπη και του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Επισκοπικών συνελεύσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Council of European Bishops’ Conferences of Roman Catholic Church) στο Παρίσι, Γαλλία, μεταξύ 9 και 12 Ιανουαρίου 2017 για να ασχοληθεί με το ζήτημα: “Η Ευρώπη αντιμέτωπη με τον φόβο της τρομοκρατίας, που προκαλεῖται από τον φονταμενταλισμό, και η αξία του ανθρωπίνου προσώπου και η θρησκευτική ελευθερία” (Τὰ Πατριαρχεῖα λοιπὸν συναντιοῦνται μὲ τοὺς Λατίνους να μιλήσουν γιὰ θρησκευτικὴ ἐλευθερία καὶ τὴν ἀξία τοῦ προσώπου, ἐνῶ συκοφαντοῦν καὶ διώκουν, ὅσους ἀντιστέκονται στὶς αἱρετικές τους θέσεις. Γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους οὔτε ἴχνος ἐλευθερίας. Ἐὰν αὐτὸ δὲν λέγεται συνειδητὴ διπροσωπία καὶ αἵρεση τότε τί εἶναι;).

 Τό Φόρουμ αποτελεί πρωτοβουλία του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Επισκοπικών συνελεύσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Ποιός μπορεῖ πιὰ νὰ ἀμφισβητήσει ὅτι ἐδῶ, δὲν πρόκειται πιὰ γιὰ ἱστορικὲς ὀνομασίες καὶ τὰ τοιαῦτα ἀλλὰ γιὰ καθαρὴ ἀποδοχὴ τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» στοὺς αἱρετικούς) και του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την σύμφωνη γνώμη των Ορθοδόξων Εκκλησιών (ἂς μὴν λένε λοιπὸν οἱ Ἐπίσκοποί μας, ὅτι δὲν συμπράττουν μὲ τὴν αἵρεση) που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη.

Συνείδησης της Εκκλησίας - λαός του Θεού: ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΗ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, που καταγκρεμισε τα ΑΙΩΝΙΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Ο μεγαλύτερος εχθρός της Πίστεως.

Αυτος ειναι σημερα, ο Μεγαλυτερος Πειρασμος της Ορθοδοξιας, ο Βαρθολομαιος.

Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΒΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Eπι χρονια πολλα, εργοις και λογοις, γυμνη τη κεφαλη και στεντορεια τη φωνη, κηρυττει συνεχως την αποδομησι της Μοναδικης Εκκλησιας του Χριστου και οδηγει ολους μας στην Πανθρησκεια.

Ολοι οι πατριαρχες και οι αρχιεπισκοποι και οι αρχιερεις, εφαρμοζουν την προδοτικη ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ της ΣΙΩΠΗΣ.

Ουδεις τολμα να τον κατηγορηση οτι ειναι ενας μοναδικος και ανεπαναληπτος ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ. 

Ελαχιστοι κληρικοι και πολυς λαος μονο, τον καταγγελουν και τον σφυροκοπουν. 

Ο ιδιος απειλει και τους ...οδοντας τριζει ως Λεων Ωρυομενος. 

Επιβαλλεται η ΑΜΕΣΗ αποβολη του, απο την Αγια Μανδρα της Εκκλησιας του Χριστου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος

Σκέφτηκα πολύ μέχρι να πάρω την απόφαση και να γράψω για αυτό τον μεγάλο Άγιο. Αυτόν τον μέγιστο προφήτη, όπως Είπε και ο Ίδιος ο Σωτήρας μας για τον Άγιο Ιωάννη με τούτα τα λόγια:

«Τι εξήλθατε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; αλλά τι εξήλθατε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ημφιεσμένον; ιδού οι τα μαλακά φορούντες εν τοίς οίκοις των βασιλέων εισίν. αλλὰ τι εξήλθατε ιδείν; προφήτην; ναι, λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου. ούτος έστιν περὶ ου γέγραπται, Ιδοὺ εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. αμὴν λέγω υμίν, ούκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου τού βαπτιστού.»

Δηλαδή:

Τι βγήκατε να δείτε στην έρημο; Kαλάμι που σαλεύει στον άνεμο; Αλλά τι βγήκατε τότε να δείτε; άνθρωπο ντυμένο με ρούχα πολυτελή; Εκείνοι που φορούν πολυτελή ρούχα, στα παλάτια των βασιλιάδων βρίσκονται. Αλλά τότε; τι βγήκατε να δείτε; Προφήτη; Σας λέω, Ναι! Είναι μάλιστα περισσότερο κι από προφήτης. Γιατί αυτός είναι εκείνος για τον οποίο γράφτηκε: Δες! Εγώ στέλνω τον αγγελιοφόρο μου πριν από εσένα. Και αυτός θα προετοιμάσει τον δρόμο που θα διαβείς. Σας βεβαιώνω ότι καμιά γυναίκα δεν κυοφόρησε ποιο σπουδαίο από τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

Δικαίως λοιπόν μπαίνει δίπλα στον Σωτήρα μας σε όλες τις Εκκλησιές. Φοβήθηκα που πήρα την απόφαση να γράψω, γιατί με τέτοια πρόσωπα της Εκκλησίας μας πρέπει να είσαι ακριβής! Δεν αρκεί να τον παινέψεις τον Άγιο. Ο Άγιος Ιωάννης και Τίμιος πρόδρομος δεν χαμπάριαζε από αλεπουδοευγένειες και κολακείες ούτε όταν ζούσε. Ήταν σκληροτράχηλος, μεγαλωμένος στην έρημο και ολοένα έλεγε «Μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών» δηλαδή: Μετανιώστε για τις αμαρτίες σας πλησιάζει η βασιλεία των ουρανών. Φώναζε δε, όσο δυνατά μπορούσε για να τον ακούσουν όλοι οι άνθρωποι.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν Γιός του προφήτη Ζαχαρία και της Ελισάβετ. Γεννήθηκε στις 24 του Ιούνη έξι μήνες δηλαδή, πριν γεννηθεί ο Σωτήρας μας.  Η Ελισάβετ είχε συγγένεια με τη Θεοτόκο. Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφτηκε την Παναγία που ζούσε στη Ναζαρέτ και της είπε ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα μας, της αποκάλυψε για την Ελισάβετ που ζούσε στην Ιουδαία της Παλαιστίνης ότι είναι 6 μηνών έγκυος και θα γεννήσει τον Τίμιο Πρόδρομο. Όταν η Θεοτόκος μετά από ένα μήνα επισκέφτηκε την Ελισάβετ, ο Άγιος Ιωάννης που ήταν στην κοιλιά της μάνας του, κλωτσούσε συνέχεια για να δώσει και αυτός τον χαιρετισμό του στον Αναμάρτητο Χριστό μας που κυοφορούσε τότε η Παναγιά μας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Τιμίου Προδρόμου και ενδόξου Βαπτιστή Ιωάννου είχε καημό μεγάλο γιατί δεν είχε παιδί. Προσπαθούσε συνέχεια με την γυναίκα του χωρίς αποτέλεσμα. Προσευχόταν στον Θεό με πόνο παραθέτοντας τις ελπίδες του σε Αυτόν, πέρασαν όμως τα χρόνια. Άσπρισαν τα μαλλιά του. Το ίδιο και της γυναίκας του. Είδε και αποείδε το άφησε τελείως μετά. Γέροντας είχε γίνει. Ο Θεός όμως ποτέ δεν ξεχνάει τις δίκαιες και γεμάτες πόνο προσευχές. Ποτές δεν αποστρέφει το βλέμμα Του, από ανθρώπους που στηρίζονται εντελώς στο όνομα Του. «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Ευδοξία Αυγουστίνου, Τα Θρησκευτικά σε νεοβουδιστικά πλοκάμια

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος 

"Ἡ ἀμφισβήτηση τῶν πάντων καὶ ἀπόρριψη

τῶν ὅσων πίστευε" ὁ Ἕλληνας μαθητής, αὐτὸς εἶναι

ὁ στόχος Οἰκουμενιστῶν και Πανθρησκειαστῶν.

Βάσει τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος (ἄρ­θρα 16 καί 13) καί τῶν ἀποφάσεων 3356/1995 καί 2176/1998 τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας ἡ Πολιτεία ἔχει ὑποχρέ­ωση νά παρέχει θρησκευτική ἀγωγή στά Ἑλ­ληνόπουλα, σεβόμενη τήν ἀρχή τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδησης. Γιά τόν λόγο αὐτό τό Ὑ­πουργεῖο Παιδείας διορίζει, μετά ἀπό πρόταση τῶν τριῶν μουφτειῶν τῆς Θράκης, 300 «ἱεροδιδα­σκά­λους», γιά νά διδάξουν τό Κοράνιο στούς ἕλ­ληνες μουσουλμάνους μαθη­τές. Παρόμοιες εὐ­αι­σθησίες ἔχει ἐκδηλώσει πρός τούς ἕλληνες ἑβραίους καί ρωμαιο­καθολικούς μαθητές (πρβλ. ΦΕΚ 83/115-2016, τ. Α΄). 

 Δέν διαπιστώνεται, ὡστόσο, ἡ ἴδια πρό­θε­ση τῆς Πολιτείας γιά τούς ὀρθόδοξους ἕλλη­νες μαθητές, καθώς ἐπιχειρήθηκε ὄχι μόνον ἡ μετάλλαξη τοῦ μαθή­ματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ θρησκειολογικό, ἀλλά ἐπιπλέον, ὅπως ἀ­ποδεί­χθηκε ἀπό συνέδρια καί μελέτες, τό νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιά τό μάθημα τῶν Θρη­­σκευ­τικῶν ἀποτελεῖ πιστή ἐφαρμογή καί ἀντιγραφή τοῦ προγράμματος «Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειῶν γιά Παιδιά» (GNRC) τῆς νεοβουδιστικῆς ὀργάνωσης Arigatou.

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΝΑ ΠΡΟΑΡΠΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΡΟΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ;

Η παράδοση τῆς Εκκλησίας μας απαιτεῖ οι κληρικοί όλων τῶν βαθμίδων να είναι άμωμοι από αμαρτίες και μακράν από πάσης αιρέσεως και πλάνης. Βάσει τῶν Ιερῶν Κανόνων τῶν Αγίων Αποστόλων και τῶν Οικουμενικῶν Συνόδων, κληρικός που υπέπεσε σε αίρεση ή σε εγκλήματα ποινικοῦ και εκκλησιαστικοῦ δικαίου, καθαιρεῖται. Ο 25^ος κανόνας τῶν Αγίων Αποστόλων π.χ. καθαιρεῖ κληρικούς που υπέπεσαν σε ποινικές παραβάσεις όπως πορνεία, επιορκία, κλοπή κ.λπ.¹

Ερωτάται: Όταν ο κατηγορούμενος είναι επίσκοπος ή μητροπολίτης ή πατριάρχης, οι  κληρικοί που υπάγονται σε αυτόν υποχρεοῦνται να συνεχίζουν την μνημόνευση τοῦ ονόματός του στην Θεία Λειτουργία αναμένοντας την καθαίρεσή του, ή μπορούν να διακόψουν το μνημόσυνό του πριν από την συνοδική διάγνωση και καταδίκη;

Για να δοθῇ απάντηση στο ερώτημα αυτό θεσπίσθηκαν οι ιεροί κανόνες 13-15 τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου² επί Μ. Φωτίου, οι οποίοι καθιστοῦν σαφές πότε η διακοπή τοῦ μνημοσύνου θεωρεῖται σχίσμα και πότε όχι. Επίσης αναφέρουν ποιά είναι η επιβαλλόμενη τιμωρία σε περίπτωση σχίσματος. Στους ιερούς κανόνες αυτούς υπάρχει ξεχωριστή αναφορά αν η διακοπή τοῦ μνημοσύνου γίνεται για κάποιο έγκλημα ποινικοῦ και εκκλησιαστικοῦ δικαίου ή για κάποια αίρεση «παρά τῶν Αγίων Συνόδων ή Πατέρων κατεγνωσμένη».

Ο 13^ος κανόνας απαγορεύει τους διακόνους και πρεσβυτέρους να προβαίνουν, πριν από την συνοδική διάγνωση, στην διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ επισκόπου των, «προαρπάζοντες την κρίση τῶν μητροπολιτῶν», όταν ο επίσκοπος κατηγορεῖται για εγκλήματα. Η παράβαση τοῦ ιεροῦ κανόνα επιφέρει την καθαίρεση τοῦ διακόνου ή πρεσβυτέρου. Επίσης καθαιροῦνται οι ιερείς και αφορίζονται οι μοναχοί και λαϊκοί που ακολουθούν τους κληρικούς αυτούς.

Το ίδιο ισχύει όταν επίσκοπος διακόπτει το μνημόσυνο τοῦ μητροπολίτου του, που κατηγορεῖται για εγκλήματα, πριν από την συνοδική διάγνωση. Σύμφωνα με τον 14^ον κανόνα ο χωρισμός αυτός είναι σχίσμα και επιφέρει την καθαίρεση τοῦ επισκόπου.

Στην αρχή του 15^ον κανόνα τονίζεται, στο ίδιο πνεύμα με τους προηγουμένους δύο κανόνες, ότι απαγορεύεται στους μητροπολίτες να διακόπτουν το μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου των για εγκλήματα εκκλησιαστικοῦ και ποινικοῦ δικαίου, πριν από την συνοδική διάγνωση και καταδίκη, και ότι επιβάλλεται η ποινή τῆς καθαιρέσεως στον μητροπολίτη που προβαίνει σε αυτή την διακοπή.
Στη συνέχεια αναφέρεται στους προέδρους (επισκόπους, μητροπολίτες και πατριάρχες) που κηρύττουν αίρεση κατεγνωσμένη από Αγίας Συνόδους ή Πατέρες και ορίζει ότι τότε οι υποκείμενοι σ’ αυτούς όχι μόνο δεν τιμωροῦνται για την διακοπή τοῦ μνημοσύνου προ συνοδικῆς διάγνωσης και καταδίκης, αλλά είναι άξιοι τιμῆς. Διότι σύμφωνα με τον κανόνα, επίσκοπος ή μητροπολίτης ή πατριάρχης που κηρύττει γυμνῆ τῆ κεφαλῆ αίρεση «παρά τῶν Αγίων Συνόδων ή Πατέρων κατεγνωσμένη» είναι «ψευδεπίσκοπος και ψευδοδιδάσκαλος». Στην περίπτωση αυτή η διακοπή τοῦ μνημοσύνου δεν δημιουργεί σχίσμα στην Εκκλησία. Αντιθέτως, ελευθερώνει την Εκκλησία από τα σχίσματα και από την αίρεση τοῦ ψευδεπισκόπου.

Δεδομένου ότι στην ληστρική «σύνοδο» τῆς Κρήτης ανακηρύχθηκαν γυμνῆ τῆ κεφαλῆ ως εκκλησίες αιρέσεις που είναι κατεγνωσμένες και καταδικασμένες από Αγίας Συνόδους και Πατέρες, όπως ο Μονοφυσιτισμός, ο Προτεσταντισμός και ο Παπισμός, οι επίσκοποι που αποδέχθηκαν τις αποφάσεις τῆς Κρήτης υπέπεσαν σε κατεγνωσμένη αίρεση και ισχύει ο 15^ος κανόνας για την διακοπή τοῦ μνημοσύνου των.

Στα συνοδικά κείμενα τῆς Εκκλησίας μας οι αιρετικές κοινότητες ουδέποτε αναφέρονται ως εκκλησίες, αλλά ως αιρέσεις, όπως ορίσθηκε από την Β΄ Οικουμενική Σύνοδο. Επισημαίνουμε ότι ο πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος επεχείρησε να βεβηλώσει τον Ναό τῆς Αγίας Ειρήνης Κων/πόλεως, όπου πραγματοποιήθηκε η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος, με την επιθυμία του να πραγματοποιηθῇ η ληστρική σύνοδός του εκεί, και να ανατρέψει όσα η Β΄ Οικ. Σύνοδος είχε θεσπίσει.

Στον 6^ον κανόνα τῆς Β’ Οικουμενικῆς Συνόδου ορίζεται ότι:
«Αἱρετικοὺς δὲ λέγομεν, τούς τε πάλαι τῆς Ἐκκλησίας ἀποκηρυχθέντας, καὶ τοὺς μετὰ ταῦτα ὑφ᾿ ἡμῶν ἀναθεματισθέντας.»³ Δηλαδή, ονομάζουμε αιρετικούς αυτούς που από παλαιά η Εκκλησία αποκήρυξε και τους μετά από αυτό από εμάς αναθεμάτισε.

Και μόνο αυτό αρκεῖ για να καταλάβει ο κάθε πιστός ότι οι αποφάσεις τῆς Κρήτης είναι διαστροφικές τῆς διδασκαλίας τῆς Εκκλησίας μας. Είναι αιρετικές.

Στην επιστολή τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου προς τον π. Νικόλαο Μανώλη διαπιστώνεται όχι μία γυμνῆ τῆ κεφαλῆ κηρυσσόμενη κατεγνωσμένη αίρεση, αλλά πολλές. Αναφέρει τα εξῆς: «Τέλος, εις την εν λόγω ανοικτήν επιστολήν σας διχάζετε και σκανδαλίζετε τους χριστιανούς με τα παρακάτω: «Για μας όλους τους παραδοσιακούς πιστούς, δε θα μένει, παρά η μόνη διέξοδος, η τελευταία μας δυνατότητα ευλογημένης αντίδρασης, η διακοπή του μνημοσύνου όσων ιεραρχών και πατριαρχών θα δεχτούν τις αποφάσεις της Κρήτης….».⁴
Άρα ο κ. Άνθιμος αποδέχεται τις αιρετικές αποφάσεις τῆς Κρήτης και θέλει το ποίμνιο να τον ακολουθήσει στην αίρεσή του.

Όσον αφορά τον σκανδαλισμό η πραγματικότητα είναι ότι οι συνειδητοί πιστοί είναι κατασκανδαλισμένοι από τις αιρετικές αποφάσεις τῆς εν Κρήτη «συνόδου» και από την στάση τῶν Μητροπολιτῶν, όπως αποδεικνύεται από τα πάμπολλα  άρθρα και σχόλια στο διαδίκτυο.

Κλείνουμε το άρθρο μας παραθέτοντας μερικά σχόλια τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ο οποίος βάσει τῆς Πατριαρχικῆς Εγκυκλίου τοῦ 1848 είναι ο Φρουρός τῆς Ορθοδόξου Πιστεώς μας⁵.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
Θεολόγος

____________________________________________

1. Πηδάλιον, σ. 24-25.
2. Πηδάλιον, σ. 357-358.
3. Πηδάλιον, σ. 160.
4. https://katanixis.blogspot.gr/2016/12/blog-post_91.html
5. Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, Καρμίρη Ιωάννη, τ. Β” σελ. 902-925, Αθήνα 1953, προσαρμοσμένο με απόδοση στην νεοελληνική http://oodegr.co/oode/papismos/apant_patriarx_se_pio1.htm#7

Ανώνυμος16 Δεκεμβρίου 2016 – 2:09 π.μ.

Μα δε γνωρίζει ο Σεβασμιότατος Θεσσαλονίκης ότι πρέπει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στο Βαρθολομαίο που παραβιάζει τους Ιερούς Κανόνες και εισάγει καινοφανή εκκλησιολογία;
Άλλωστε, Σεβασμιώτατε, τι άλλο περιμένετε από δω και πέρα από την καλή μαρτυρία την επί του φοβερού βήματος του Θεού;

Ανώνυμος16 Δεκεμβρίου 2016 – 9:50 π.μ.

Τα Θεοφάνεια

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

Η ΕΟΡΤΗ: Τα Θεοφάνεια ή Θεοφάνια είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Κυρίου στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Η Ιστορία της Βάπτισης αυτής είναι γνωστή απὸ το κατὰ Ματθαίον Ευαγγέλιο (γ΄ 13- 17), αλλά και από άλλους δύο Ευαγγελιστές (Μάρκ. α΄, Λουκ. γ΄). Το όνομα της εορτής προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας. Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνεια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων). Κατά τον 3ο αιώνα η εορτή φαίνεται κοινότατη σε όλη την Χριστιανική Εκκλησία. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος περιγράφει την εορτή ως αρχαία πανήγυρη της Αντιόχειας. Αρχαία φαίνεται και η συνήθεια της τέλεσης του Μεγάλου Αγιασμού την ημέρα των Θεοφανίων, όπου ψάλλονται τα τροπάρια του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Σωφρονίου και το κοντάκιο του Ρωμανού του Μελωδού.

Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ: Κατά τις ευαγγελικές περικοπές στις αρχές του 30ου έτους της ηλικίας του Ιησού, ο Ιωάννης (ο Πρόδρομος), γιος του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, ο επιλεγόμενος στη συνέχεια Βαπτιστής, διέμενε στην έρημο, ασκητεύοντας και κηρύττοντας το βάπτισμα μετανοίας, βάπτισε με έκπληξη και τον Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό. Έκπληκτοι και οι παρευρισκόμενοι είδαν τον αυστηρό ασκητὴ και διδάσκαλο να υποχωρεί με ανέκφραστη ευλάβεια καὶ ταπείνωση μπροστὰ στον άγνωστό τους. Στην αρχὴ αρνείται να Τον βαπτίσει και Του λέει ότι αυτὸς έχει ανάγκη να βαπτισθεί απὸ Εκείνον. Ο Ιησούς τον πείθει να Τον βαπτίσει, διότι έτσι έπρεπε. Τη στιγμή της Βάπτισης κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού ενώ ταυτόχρονα ανοίχθηκαν οι ουρανοί και ακούσθηκε φωνή από τον ουρανό, του Θεού Πατέρα, που έλεγε ότι:

“Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκισα". Γράφει σχετικά ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς:

ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 

     Τα Άγια Θεοφάνεια είναι μία από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης. Εορτάζεται το γεγονός της Βαπτίσεως του Κυρίου στα Ιορδάνια νάματα και ταυτόχρονα φανερώνεται η Τριαδική Θεότητα στον κόσμο.
   Η σπουδαιότητα της εορτής φαίνεται από τις ιστορικές μαρτυρίες που αναφέρουν ότι μετά το Πάσχα, η εορτή των Θεοφανίων είναι η αρχαιότερη χριστιανική εορτή.    Το γεγονός της Βαπτίσεως έχει τεράστια θεολογική σημασία. Ο αγιογράφος κατάφερε να αποτυπώσει με τα χρώματα αυτό το πλούσιο σε νοήματα γεγονός.
     Ο Χριστός βρίσκεται μεταξύ ψηλών βράχων, που σμίγουν και σχηματίζουν «κλεισούραν». Τα νερά, που δεν είναι αγιασμένα, μας θυμίζουν την εικόνα του θανάτου – κατακλυσμού. Ο συμβολισμός των βράχων της εικόνας της γεννήσεως συνεχίζεται στην εικόνα των Θεοφανίων και καταλήγει στην εικόνα της καθόδου του Χριστού στον Άδη. Η εικόνα της βαπτίσεως παρουσιάζει τον Ιησού να εισέρχεται στα νερά, στον υγρό τάφο. Ο Άδης έχει την μορφή ενός σκοτεινού σπηλαίου, που περιέχει όλο το σώμα του Κυρίου, δείχνοντας την προκάθοδο Του στον Άδη, για να διαλύσει το δυνατό του κόσμου τούτου. Όπως αναφέρει και ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων, ο Ιησούς «Καταβάς ἐν ὕδασιν ἔδησε τόν ἰσχυρόν».

Οι Κληρικοί και Μοναχοί στα έσχατα χρόνια

Τοῦ Ἰωάννου Ρίζου

Στὰ ἐνταλτήρια γράμματα μὲ τὰ ὁποῖα ἐφοδίαζε ἡ Ἐκκλησία τοὺς χειροτονηθέντες Ἀρχιερεῖς, τὸ πρῶτο καθῆκον ποὺ τοὺς ὑπενθύμιζε ἦταν ἡ φύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Διὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης «τὰ τῆς καθαρᾶς καὶ ἀμωμήτου πίστεως διαφυλάττεται γνωρίσματα καὶ ἀνόθευτον ταύτης ἐναστράπτει τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ κάλλος». Καί «τὰ θεῖα καὶ ἀποστολικὰ θεσπίσματα, χερσὶν ὑπτίαις, εἰσδέχεσθαι καὶ ὡς θεοχαράκτους πλάκας ταῦτα τιμᾶν καὶ φυλάττειν».1   Καὶ μόνον τὸ ὄνομα τοῦ Ἐπισκόπου –παρατηρεῖ ὁ Ζωναρᾶς στὴν ἑρμηνεία τοῦ ΝΗ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνα– πρέπει νὰ εἶναι μία διαρκὴς ὑπόμνηση τοῦ πνευματικοῦ χρέους τοῦ ἐπισκόπου ἀπέναντι στὸν λαό. Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ φρουρός, ποὺ ἀπὸ ὑψηλὸ μέρος ἐπισκοπεῖ, μηπως ἀντιληφθεῖ ἔγκαιρα κάποια ἐχθρικὴ ἐνέργεια. Ἀλλοίμονο ἐὰν ὁ Ἐπίσκοπος κοιμηθεῖ. Ἡ πόλη θὰ καταστραφεῖ ἐξ αἰτίας του. Πρὸς αὐτὸν ἀπευθύνεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἰεζεκιήλ: «Υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν τέθεικά σε τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ καὶ τῷ οἴκῳ Ἰούδα· εἰ μὴ διαστείλῃ, μηδὲ λαλήσῃς ἀποθανεῖται ὁ ἄνομος ἐν τῇ ἀνομίᾳ αὐτοῦ καὶ τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρός σου ἐκζητήσω».2   Ὅταν ὁ ὕπαρχος

τοῦ αὐτοκράτορα Οὐάλεντα (304-378), ὁ Μόδεστος, πίεζε τοὺς Ἐπισκόπους νὰ ὑπο-γράψουν ὑπὲρ τοῦ ἀρειανισμοῦ, ὁ Μ. Βασίλειος ἀπτόητος ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς γιὰ δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία καὶ θανατικὴ καταδίκη, ἀρνοῦνταν. Ὁ Μόδεστος ἐξοργισμένος τοῦ εἶπε ὅτι κανεὶς Ἐπίσκοπος δὲν τοῦ μίλησε ἔτσι. Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος ἀπάντησε: «Φαίνεται ὅτι δὲν συνάντησες πραγματικὸ Ἐπίσκοπο». Τέτοιοι ἦταν οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Χριστοῦ. Πῶς θὰ εἶναι ὅμως οἱ Κληρικοὶ καὶ Μοναχοὶ τῶν ἐσχάτων χρόνων; Τί λένε οἱ Ἅγιοί μας;

Ὁ ἅγιος Ἱππόλυτος
«Οἱ ποιμένες ὡς λύκοι γενήσονται. Οἱ Ἱερεῖς τὸ ψεῦδος ἀσπάσονται. Οἱ Μοναχοὶ τὰ τοῦ κόσμου ποθήσουσιν…».3

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός
«Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων» 4