π. Γερβάσιε, ήρθατε στη Λάρισα να τιμήσετε τον διωκόμενο ή τον διώκτη;

Και εσείς π. Γερβάσιε στον μοιχεπιβάτη  Ιγνάτιο Λάππα;
«οἷον ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφονται καί σκανδαλίζουσι τόν λαόν, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι» Μ. Ἀθανασίου  P.G. 35, 33)

                         

Προς αρχιμανδρίτη π. Γερβάσιο Ραπτόπουλο

    Πανοσιολογιότατε,

Γνωρίζουμε το έργο σας  και αρκετοί συνδράμαμε στην προσπάθειά σας αυτή, της προσφοράς στους φυλακισμένους αδερφούς. Επίσης γνωρίζουμε πως είστε  εκ των ελαχίστων που μείνατε πιστοί στις αρχές και τις υποθήκες του μακ. Αυγουστίνου Καντιώτη.

Εμείς εδώ στην Λάρισα είχαμε εκφραστή τον μακαριστό θεολόγο καθηγητή Γεώργιο Παπαζέτη, που μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε ασυμβίβαστος, αγωνιστής για "ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία" και γι’ αυτό διώχτηκε και πολεμήθηκε από πολλούς  πρώην φίλους του και συναδέλφους, και κυρίως από την διοίκηση της τοπικής εκκλησίας.

Καταρτισμένος άριστα θεολογικά, με ανιδιοτέλεια, με το θάρρος της γνώμης, στάθηκε δίπλα στους διωχθέντες  μέχρι θανάτου, τον  μακαριστό Αθανάσιο Μυτιληναίο και τον μακαριστό Θεολόγο.

Χαρήκαμε που  υποβληθήκατε στον κόπο νά ’ρθετε στην κηδεία του, δείχνοντας την αγάπη και την εκτίμηση σας… αλλά η χαρά μας κράτησε τόσο λίγο…

Το απόγευμα κυκλοφόρησαν φωτογραφίες σας με τον διώκτη του μακαριστού, να τον χαιρετάτε «συγκινημένος» !!! και μέσα από τον ραδιοφωνικό του σταθμό να κάνετε εκπομπή, ενώ ακόμη δεν είχε κατεβεί το φέρετρο στον τάφο…

Μας λυπήσατε πολύ. Είναι εξωφρενικό και ανήθικο θα τόλεγα. Ήρθατε να τιμήσετε τον διωκόμενο ή τον διώκτη, που περιέφερε ως λάφυρο τις φωτογραφίες σας… δείγμα αναγνώρισης  και  ότι εγκρίνατε τις πράξεις του;

           Η συγκίνηση και η οδύνη από τον θάνατο του μακαριστού  Γεωργίου δεν ήταν αρκετή, αλλά έπρεπε να την συμπληρώσετε και με μια δόση συγκίνησης  από τον αντικανονικό δεσπότη Ιγνάτιο Λάππα και το  δεσποτικό  περιβάλλον του;

        Και άντε σας παρέσυραν με μπαμπεσιά, όταν βρήκατε μπροστά σας το μικρόφωνο δεν μπορούσατε να πείτε κάτι για τον δικό σας  κεκοιμημένο αγωνιστή   θεολόγο Γεώργιο Παπαζέτη;  Τον ξεχάσατε σε λίγα λεπτά;

          Ξεχάσατε εσείς ιεραπόστολος των αδυνάτων, των καταδιωκομένων και μάλιστα  των φυλακισμένων εσωτερικού και εξωτερικού ότι ο λυκοποιμένας Ιγνάτιος Λαρίσης, που επισκεφτήκατε και υποβάλλατε τα προσκυνήματά σας, στιγμάτισε την Εκκλησιαστική ιστορία, ότι αιματοκύλησε τους Αγωνιζόμενους Χριστιανούς της Λαρίσης και τους έστειλε κατά δεκάδες στα νοσοκομεία και τους διώκει στα δικαστήρια μέχρι σήμερα για να  καταλάβει τον θρόνο του αγίου Αχιλλείου; Δεν ακούσατε τους Θόλους των ναών να αντηχούν τα μυριάδες ΑΝΑΞΙΟΣ !!! των Χριστιανών της Λαρίσης; Δεν μάθατε, δεν είδατε στα κρατητήρια που επισκέπτεστε τα στίγματα που άφησαν οι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί;  

    Δεν κατανοώ, πώς μετά την εξόδιο ακολουθία «προσφιλούς» προσώπου αντί να αποσυρθείτε να προσευχηθείτε ή να το αποχαιρετήσετε ψάλλοντας στην ταφή του, εσείς κάνατε εθιμοτυπικές επισκέψεις  σ’ έναν μοιχεπιβάτη και ραδιοφωνική εκπομπή!!!  Τι απερισκεψία, τι ελαφρότητα!!!

      Αισθάνομαι πως η ψυχή του μακ.Γεωργίου ταράχθηκε απ’ την συμπεριφορά σας και είμαι βέβαιος, αν γνώριζε το τι θα ακολουθούσε, δεν θα σας ήθελε στην κηδεία του.

      Ενώ η οικογένειά του και οι Αγωνιζόμενοι Χριστιανοί της Λαρίσης θρηνούσαν τον άνθρωπό τους, εσείς φωτογραφιζόσασταν ανέμελα μ’ αυτόν που τον έσερνε στα δικαστήρια  μαζί με δεκάδες  αδελφούς του Αγωνιζόμενους Χριστιανούς με εξοντωτικές μηνύσεις και αγωγές.

Αλήθεια, βάλσαμο ρίξατε στην πληγή της απώλειας ή αλάτι;

         Μας λυπήσατε και μας απογοητεύσατε, όπως τόσοι άλλοι, όπως έκαναν και στον μακ. Γεώργιο οι ριψάσπιδες  και θα το διαπιστώσετε στον επόμενο ερχομό σας…
       Τι  λένε οι Ιεροί Κανόνες για την συναστροφή και επικοινωνία με μοιχεπιβάτες; Τι  θα  έλεγε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης, που  στήριζε  το δίκαιο του Θεολόγου και τους Αγωνιζομένους Χριστιανούς;  Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος; Ο Θεολόγος Λαρίσης; για την ενέργειά σας αυτή;... Και εσείς π. Γερβάσιε στον μοιχεπιβάτη  Ιγνάτιο Λάππα;

         Όσο για τον συνοδό σας, που προεδρεύει στους  πολυτέκνους της Θεσσαλονίκης, όπως πληροφορήθηκα, δεν γνώριζε ότι ο διπλανός του μιτροφόρος στη φωτογραφία, έσυρε στα δικαστήρια δεκάδες οικογένειες πολυτέκνων;

   Θεωρώ προσωπικά ότι ήταν μια βεβήλωση της μνήμης του κοιμηθέντος αγωνιστού αδελφού μας, ισάξια της χειροδικίας εναντίον του (την οποία έφερε βαρέως)  του δεσπότη Ιερεμία Φούντα σε παλιότερη επίσκεψή του στη Λάρισα.

   Λάρισα  27-1-2017  Με πολλή πικρία  

        Ένας φίλος του μ. Γεωργίου

Ο ι. Χρυσόστομος για τη στάση μας απέναντι στους αιρετικούς και στους Επισκόπους που πλέον αιρετίζουν ασύστολα και προσπαθούν να παρασύρουν τον λαό στην αίρεση!

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο. Ἐπειδὴ τὸ ἱστολόγιό μας ἔχει συγκεκριμένο σκοπό, νὰ παρουσιάζει τὴν Πατερικὴ διδασκαλία κυρίως ὡς πρὸς τὴν στάση μας κατὰ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, θὰ παραθέσουμε τμῆμα ἀπὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει κάποιες ἀπὸ τὶς σχετικὲς θέσεις τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Εἶναι σαφὲς ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν καθένα μας νὰ ἐξετάσει πρῶτα μιὰ αἵρεση λεπτομερῶς, φιλοσοφικῶς καὶ θεολογικῶς καὶ μετὰ ἀπὸ δεκάδες χρόνια μελέτης τῆς αἱρέσεως (ἂν δὲν τὸν προλάβει ὁ θάνατος) νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς πρωτάρχους τῆς αἱρέσεως. Ἡ ἐξέταση καὶ ἀναίρεση εἶναι λεπτὸ θέμα καὶ ἔργο πρωτίστως ἐκείνων ποὺ λαμβάνουν  ἕνα τέτοιο χάρισμα καὶ δευτερευόντως ὅσων τοὺς χρησιμοποιοῦν ὀρθοδόξως.

Γιὰ τὸν κάθε πιστὸ εἶναι ἀρκετὸ τὸ γεγονός, πὼς κάποιοι Ἅγιοι Πατέρες παλαιότερα -ἢ κάποιοι σύγχρονοι- διακρίβωσαν τὴν αἵρεση, ὥστε νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτὴ καὶ νὰ μὴν ὑπακούει στοὺς ψευδοποιμένες-Ἐπισκόπους του, ποὺ προσπαθοῦν νὰ τὸν παρασύρουν στὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὑποκύπτοντες πλέον φανερὰ στὶς πιέσεις τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου καὶ ὅσων κρύβοντι πίσω του.

   3. Ὅ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

(Τοῦ Ἱερομόναχου π. Εὐθύμιου Τρικαμηνᾶ)

    Θά ἀναφερθοῦμε ἐν συνεχείᾳ δεικνύοντας τήν Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας διά τήν σχέσι τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν καταδικασθῆ ἀπό Σύνοδο, στόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο. Παρ’ ὅτι ὁ Χρυσορρήμων ἅγιος ἔζησε σέ περίοδο πού εἶχαν εἰρηνεύσει τά πράγματα ἀπό τούς Ἀρειανούς καί Πνευματομάχους, ἡ διδασκαλία του εἶναι ἡ ἴδια σχετικά μέ τήν ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς πρό συνοδικῆς κρίσεως (σ.σ. τῶν συγκεκριμένων αἱρετικῶν. Δες σχόλιο στὸ τέλος*).

Στήν ἑρμηνεία λοιπόν τοῦ ρητοῦ «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε...» (Ἑβρ. 13,17) ὁ ἅγιος ἀναφέρει:

«Κακόν μέν ἡ ἀναρχία πανταχοῦ, καὶ πολλῶν ὑπόθεσις συμφορῶν, καὶ ἀρχὴ ἀταξίας καὶ συγχύσεως· μάλιστα δὲ ἐν Ἐκκλησίᾳ τοσοῦτον ἐπισφαλεστέρα ἐστίν, ὅσον καὶ τὸ τῆς ἀρχῆς μεῖζον καὶ ὑψηλότερον... κρεῖττον γὰρ ὑπὸ μηδενὸς ἄγεσθαι ἢ ὑπὸ κακοῦ ἄγεσθαι.  Ὁ μὲν γὰρ πολλάκις μὲν ἐσώθη, πολλάκις δὲ ἐκινδύνευσεν· οὗτος δὲ πάντως κινδυνεύσει, εἰς βάραθρα ἀγόμενος. Πῶς οὖν ὁ Παῦλός φησι· Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, Ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν, τότε εἶπε, Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν, καὶ ὑπείκετε. Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρὸς ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἂν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών· εἰ δὲ βίου ἕνεκεν, μὴ περιεργάζου. Καὶ τοῦτο οὐκ οἴκοθεν λέγω τὸ ὑπόδειγμα, ἀλλ' ἀπὸ τῆς θείας Γραφῆς...» (ΕΠΕ 25,370 –P.G. 63,231).

Πολύ ὡραῖα ἐδῶ ὁ ἅγιος ξεκαθαρίζει τά πράγματα, ἀναφέροντας καί θαυμάσια παραδείγματα. Ἡ διδασκαλία του συνοψίζεται εἰς ὅτι «εἰ μέν πίστεως ἕνεκεν (ἐάν δηλαδή ὁ προεστώς ἔχει αἱρετική πίστι) φεῦγε αὐτόν καί παραίτησαι, μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών· εἰ δέ βίου ἕνεκεν μή περιεργάζου».

Ε, ντροπή πιά, Πατέρες της Ι. Μ. Κουτλουμουσίου!

           http://koutloumous.com

 Πηγή: http://paterikos.blogspot.gr/2017/01/blog-post_62.html

 ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΙΑ

Τον τελευταίο καιρό, και με αφορμή την πανορθόδοξο Σύνοδο της Κρήτης, περιφέρεται ο προβληματισμός για τη χρήση του όρου Εκκλησία και για τις σχέσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών προς τις άλλες χριστιανικές ομολογίες. Εύλογες ανησυχίες παράγουν γόνιμη κριτική, κάποτε όμως η κριτική διάθεση φθάνει σε επίπεδα αμείλικτης καταδίκης όλων, όσοι δεν κατακεραυνώνουν τους ετεροδόξους. Με άλλα λόγια, όποιος δεν καταδικάζει την (ήδη καταδικασμένη) αίρεση, όποιος δεν αποκαλεί τους ετεροδόξους συμμορίες αιρετικών, όποιος μάλιστα έπεσε στο παράπτωμα να αποκαλέσει τους άλλους «εκκλησία», αυτομάτως κατατάσσεται στη χειρότερη μορφή οικουμενισμού. Εξαρχής δηλώνουμε ότι το κείμενο αυτό δεν στοχεύει να εκτιμήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τα κείμενα και πεπραγμένα της Συνόδου. Στόχος είναι η ανάδειξη μιας σχετικώς άγνωστης πτυχής των αγίων Πατέρων, που μπορεί να φωτίσει σήμερα τις καρδιές μας.

[σ.σ.: α) Ἐξ ἀρχῆς, κάτι ξεχάσατε, πατέρες· μιλᾶτε γιὰ τὴν καταδικασμένη αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, ἀλλὰ δὲν μιλᾶτε γιὰ τὶς καταδικασμενες ἀπὸ πλεῖστες Συνόδους αἱρέσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ· καὶ εὐλόγως, διότι μετέχετε σ’ αὐτὴ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ τὸν αἱρετικὸ Πατριάρχη!

Και περί συνεισάκτων!

Ο Άγιος Γρηγόριος χτυπάει

το παραπάτημα κληρικών και μοναχών

Από το βιβλίο του Στυλιανού Παπαδόπουλου, καθηγητού Πανεπιστημίου

«Ο ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΑΕΤΟΣ» (Γρηγόριος ο Θεολόγος)

   Δεν του `φτανε  η αρρώστια και οι δυσκολίες της άσκησης, ήρθε και η κατακραυγή του κόσμου. Λες και όλοι όλα τα περίμεναν απ` αυτόν. Σήμερα κληρικοί από τη μια πόλη΄ αύριο μοναχοί από το τάδε μοναστήρι. Είχε παραγίνει το κακό και τρέχανε στο Γρηγόριο. Αν επενέβαινε, αν συμβούλευε αυτός, κάτι θα γινότανε, θα τον άκουγαν αρκετοί. Οι πιστοί σκανδαλίζονταν με την άθλια συνήθεια.

     Ποια ήταν η συνήθεια; Των συνεισάκτων. Ναι, υπήρχαν άγαμοι κληρικοί και προπαντός μοναχοί και μοναχές, που στο σπίτι τους είχανε συνείσακτες και συνεισάκτους. Ένας μοναχός, δηλαδή, εκεί που ασκήτευε είχε και μοναχή, μια γυναίκα που επίσης ασκήτευε. Το ίδιο και μια μοναχή, συνέβαινε στο σπίτι που ασκήτευε να έχει καλέσει κι έναν μοναχό. Ο Γρηγόριος δεν κατηγορούσε τον άλφα ή τον βήτα μοναχό ή μοναχή, ότι τάχα έχουνε σχέσεις σαρκικές. Αλλά λέγονταν πολλά και οπωσδήποτε ο κίνδυνος μεγάλος.

«Σήμερα, η αποστασία έγινε “θεολογία” και τρόπος ζωής!».

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν. Εκκλησία μη διωκομένη και που συμμαχεί με τον κόσμον, έχει αποδοκιμασθεί από τον Χριστόν».

 Αναμφίβολα, η νίψη, η προσευχή, η Μυστηριακή ζωή στα όρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η ορθή Εκκλησιαστική ζωή –γνώση γύρω από τα εσχατολογικά θέματα, συντελούν στην αύξηση του Θείου φόβου στους κρίσιμους αυτούς καιρούς που ζούμε. Η Εκκλησία της Σμύρνης στην Αποκάλυψη επαινείται εξ ολοκλήρου από το Χριστό, ενώ παράλληλα προειδοποιείται για μελλοντικό διωγμό, για τον οποίο ο Κύριος παρηγορεί και συμβουλεύει: «Μηδέν φοβού α μέλλει παθείν» (Αποκ. 2, 10).

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν. Εκκλησία μη διωκομένη και που συμμαχεί με τον κόσμον, έχει αποδοκιμασθεί από τον Χριστόν».

Η μελέτη του μαρτυρολόγιου της Εκκλησίας είναι ένα αντίδοτο στην σημερινή οικουμενιστική σήψη. Λειτουργεί λυτρωτικά, αγωνιστικά. Είναι ένα πέρασμα από τη σημερινή ζοφερή εκκλησιαστική πραγματικότητα στον πνευματικό χώρο της μαρτυρικής Εκκλησίας (Αποκ. 6, 9).

«Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης ἀποδίδει τὶς ἐνέργειες τοῦ διαβόλου στὸν Θεό»!

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός: Ανοιχτή επιστολή προς Ορθοδόξους

.

«Γι'  αυτό, ο κάθε Χριστιανός  (καὶ κάθε ἱστολόγος)  ας αναλάβει τις Αιώνιες ευθύνες του έναντι του Θεού – Χριστού και των Αγίων Του».

   Γράφουμε προς Ορθοδόξους και όχι προς Ορθοδόξους Χριστιανούς, διότι στην Ιερά Διδασκαλία της Εκκλησίας οι Όροι Ορθόδοξος και Χριστιανός ταυτίζονται, σύμφωνα και με τον Όρο του Συνοδικού της Ορθοδοξίας της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, “Ει τις της Χριστιανοκατηγορικής αιρέσεως όντα τινά, ή εν αυτή τον βίον απορρήξαντα διεκδικεί, ήτω Ανάθεμα”.

   Αποδεχόμενοι εμείς οι Χριστιανοί πάντοτε την Ιερά Διδασκαλία των Θεολόγων και Απλανών Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας οι οποίοι μας τονίζουν δια του Ομολογητού της Ορθοδοξίας Οσίου Θεοδώρου Στουδίτη ότι, 

“Δεν έχει δοθεί από την Εκκλησία στους Επισκόπους, όπως ομοίως σε όλους τους Κληρικούς, Μοναχούς, και λαϊκούς καμία εξουσία ώστε να δύνανται να παραβαίνουν τους Ιερούς Κανόνες και να αθετούν Αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων, παρά μόνο επιβάλλεται σε αυτούς να ευθυγραμμίζονται με όλη την διδασκαλία της και να ακολουθούν τους προγενέστερους των, Αγίους Οικουμενικούς Πατέρες”.

    Μας τονίζουν επίσης οι Άγιοι Θεόπνευστοι Πατέρες μας ότι,