Ο
ΚΑΛΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΙΕΡΕΑ
(του παπα-Παύλου
Καλλίκα)
Συγγνώμη Θεέ μου, και συ Χριστιανικέ
Ορθόδοξε λαέ μου.
Ο τάλας εγώ:
·
Εκφωνούσα το
«Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ…» και άνοιγαν οι πύλες του Ουρανού,
μα είχα κλειδώσει πρότερα τις πόρτες του Ιερού Ναού
για τους πιστούς.
·
Ευχόμουν στα
Ειρηνικά «Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου…»
μα έβαζα κορδέλα απαγορευτική του στασιδιού
εκείνου και ετούτου.
·
Ευχόμουν φωναχτά «Ὑπὲρ… τῶν εἰσιόντων ἐν αὐτῷ (στον Ιερό
Ναό) μετά φόβου Θεοῦ»,
μα «σιωπηλά» διαλαλούσα μετά φόβου… Κορωνοϊού.
·
Στεκόμουν στην
Άγια Τράπεζα μπροστά και ομού παρέστεκαν Αγγέλων τάγματα φοβερά, Χερουβείμ και
Σεραφείμ,…
μα, για μεγάλη μου ντροπή, το φίμωτρο δεν
έβγαλα στιγμή.
·
Στάθηκα με τα
Τίμια δώρα ανερυθριάστως και ευθυτενής να μεταδώσω την όντως ΖΩΗ,
μα με διέψευδε το φίμωτρο, του φόβου και
του θανάτου η απειλή.
·
«Ἐν εἰρήνῃ… Ἔτι καὶ ἔτι,…» εκφωνούσα
συνεχώς,
μα στην ωραία πύλη πεταγόμουν εμμανώς,
τα τεκνά του Θεού ελέγχοντας δεινώς,
που
δεν φορούσαν το φίμωτρο επαρκώς.