Μανιακός διωγμός του Σταυρού από τις ευρωπαϊκές σημαίες! Αφαίρεσαν τον σταυρό από την σημαία της Μολδαβίας

Οι Οικουμενιστές υπακούουν εξευτελιστικά στις Εντολές των Νεοταξιτών!

.Πάπας,  Ἀρχιεπίσκοπος,  Ὀρθόδοξοι ἀρχηγοὶ κρατῶν  "ξεφορτώνονται"  τὸν Σταυρό,  γιὰ νὰ ἀρέσουν  στοὺς  Νεοταξίτες!

.

.

Μανιακός διωγμός του Σταυρού από τις ευρωπαϊκές σημαίες!

Αφαίρεσαν τον σταυρό από την σημαία της Μολδαβίας

Του Μανώλη Κείου

Σάλος έχει προκληθεί στην Μολδαβία μετά την παραμόρφωση της εθνικής σημαίας με την αφαίρεση του Σταυρού κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Προέδρου Igor Dodon στο Ιράν.

Ο Μολδαβός ηγέτης, ο οποίος είναι επίσης πρόεδρος της ομοσπονδίας σκακιού, συμμετείχε στην ενακτήρια τελετή για το παγκόσμιο πρωτάθλημα σκακιού γυναικών στο Ιράν. Η εθνική σημαία της Μολδαβίας στήθηκε πίσω από την πλάτη του προέδρου, αλλά από το οικόσημο που απεικονίζεται κανονικά στην σημαία έλειπε ο σταυρός στο ράμφος και το σκήπτρο του αετού. Ο ίδιος ο Dodon δημοσίευσε φωτογραφίες στο Facebook αμέσως μετά την τελετή.

ΤΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΙΕ' ΙΕΡΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΒ' ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ

    Μετὰ τὸ θαυμάσιο κείμενο  τοῦ  κ. Ἰω. Ρίζου  (ἐδῶ), ἄλλο ἕνα θαυμάσιο κείμενο (ἀπάντηση στοὺς διαστρεβλωτὲς τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων), ποὺ δὲν ἀφήνει περιθώρια ἀμφισβήτησης, παρὰ μόνο σ' ἐκείνους, γιὰ τοὺς ὁποίους λέγει ὁ ἀ. Παῦλος: "εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος  καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος"! 

Μοναχοῦ

Μακαρίου

Κουτλουμουσιανοῦ

     «Οι γαρ δι' αίρεσιν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προ τον πρόεδρο κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλον ότι την αίρεσιν δημόσια κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ' Εκκλησίας διδάσκοντες...».

Ερμηνεία υπο Αγίου Νικοδήμου:

«Εάν δε οι ρυθέντες πρόεδροι είναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτοί υποκείμενοι...».

Δια την μεγιστη πλάνη περί "δυνητικού-μη υποχρεωτικού " του Ιερού Κανόνος της Συνόδου του Αγίου Φωτίου, που ασπάζονται οι Οικουμενιστές και οι Φιλοοικουμενιστές Νεοθολολόγοι, οι οποίοι θέλουν να είναι Ομολογητές στα λόγια και όχι στα έργα, θα θέσουμε συν Θεό κάποια εύλογα ερωτήματα.

Διώξεις αντιοικουμενιστών στη Ρουμανία

Συνεχίζονται οι διωγμοί και εντείνονται! --Μαθαίνουμε για νέους διωγμούς στο Άγιον Όρος!

  Μια πολύ σύντομη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα, την Πέμπτη, 9 Φεβρουαρίου 2017, στη Σκήτη Ραντένι (ανήκει στην Μονή Πέτρου Βόντα, τιμά την Αγία Παρασκευή), στα βόρειο-ανατολικά της Μολδαβίας, στη Ρουμανία.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος μαζί με μερικούς ιερείς από το Μποτοσάνι (η πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού – σ.μ.), επιχείρησαν να διακόψουν την
Θεία Λειτουργία. Ο πιστός λαός τους προέτρεψε να φύγουν. Φύγανε, όντος, αλλά σταμάτησαν στην αστυνομία όπου και κατέθεσαν μήνυση για χρίση βίας.

Τι έχουν πάθει οι ομογάλακτοι του μοιχεπιβάτου Ιγνατίου Λάππα όπως ο Τήνιος Νικόλαος της Φθιώτιδος;

Τι λέει ο άνθρωπος; --Δηλώνει επίσημα υπακοή στην Πολιτεία κι όχι στο Θεό;

Φθιώτιδος Νικόλαος: Μας κλείνουν το στόμα και δεν μπορούμε να εκφράσουμε τον λόγο του Θεού κατά της αμαρτίας

Στο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, ιερούργησε την Κυριακή του Ασώτου, 12 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος.

Κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Ποιμενάρχης ετέλεσε την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του Ιεροδιακόνου π. Αθανασίου Σκαρμούτσου.
Αφού έδωσε τις πνευματικές του οδηγίες στον π. Αθανάσιο διεμήνυσε με νόημα:
“Τον παπά στην Ελλάδα ο κόσμος τον θέλει δίπλα του σε όλους τις εκφάνσεις της ζωής του”.
κ. Νικόλας δεν παρέλειψε να στείλει και πολιτικό μήνυμα:
«Σήμερα που η πατρίδα μας δέχεται ρεύματα από τις τάσεις της Νέας Εποχής και της παγκοσμιοποιήσεως, η κοινωνία μας υποφέρει. Δυστυχώς με νόμο πλέον μας κλείνουν το στόμα και δεν μπορούμε να εκφράσουμε τον λόγο του Θεού κατά της αμαρτίας. Η Εκκλησία δεν προσβάλλει κανένα. Όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως τους αγαπούμε και τους σεβόμαστε. Εμείς ψέγουμε την αμαρτία.
Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από καλούς Σαμαρείτες, από Σίμωνας Κυρηναίους που θα ελαφρύνουν τον κόσμο από τα βάσανα και το φορτίο της αμαρτίας».

πηγή

Σχόλιο (pentapostagma):

Θα δούμε πολλά!Διαβάσαμε σήμερα την δήλωση του Φθιώτιδος:
Οι άγιοι μας δηλαδή και οι μάρτυρες της ορθοδοξίας μας όταν ομολογούσαν Χριστό υπήρχαν νόμοι να τους κλείνουν το στόμα; Ηταν μπροστάρηδες και χάρη σε αυτούς πίστευαν στον Χριστό και άλλοι
Η αγία Χριστίνα όταν της έκοψαν την γλώσσα την πήρε και την πέταξε στα μούτρα του βασιλιά και μίλησε χωρίς γλώσσας όπως έχουμε διαβάσει στον βίο της, υπολόγιζε νόμους η Αγία;; Μιλούσε την αλήθεια του Ευαγγελίου και ομολογούσε Χριστό Εσταυρωμένο!

«Σήμερα που η πατρίδα μας δέχεται ρεύματα από τις τάσεις της Νέας Εποχής και της παγκοσμιοποιήσεως, η κοινωνία μας υποφέρει. Δυστυχώς με νόμο πλέον μας κλείνουν το στόμα και δεν μπορούμε να εκφράσουμε τον λόγο του Θεού κατά της αμαρτίας. Η Εκκλησία δεν προσβάλλει κανένα. Όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως τους αγαπούμε και τους σεβόμαστε. Εμείς ψέγουμε την αμαρτία».

«Έξω οι κύνες» κίναιδοι,ὁμοφυλόφιλοι. Αρχιμ. Σάββα Αγιορείτη

«Ἔξω οἱ κύνες» (Ἀποκ. 22,15)

  Ἔτσι λέει στό 22^ο Κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως στόν 15^ο στίχο. Τί θά πεῖ ἡ φράση: «Ἔξω οἱ κύνες»; Ἔξω οἱ σκύλοι δηλαδή. Ἔξω καί μακριά ἀπό τόν παμπόθητο Παράδεισο μέ τά αἰώνια ἀγαθά του... Ποιοί; «οἱ κύνες καί οἱ φαρμακοί καί οἱ πόρνοι καί οἱ φονεῖς καί οἱ εἰδωλολάτραι καί πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν ψεῦδος». Καί ἡ ἑρμηνεία: ἔξω οἰ ἀδιάντροποι σάν τά σκυλιά, οἱ μάγοι -αὐτοί εἶναι οἱ φαρμακοί - οἱ πόρνοι καί οἱ εἰδωλολάτρες καί καθένας πού ἀγαπάει καί διαπράττει τήν ἀπάτη καί τήν πλάνη τῆς ἁμαρτίας. Γιατί τό λέμε τώρα αὐτό; Γιατί οἱ κύνες, ὅπως ἑρμηνεύουν οἰ Ἅγιοι Πατέρες, εἶναι οἱ κίναιδοι. Καί οἱ κίναιδοι εἶναι αὐτοί πού κινοῦν τήν αἰδῶ.

- Ποιοί εἶναι αὐτοί πού κινοῦν τήν αἰδῶ;

Εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι. Ἔτσι ἑρμηνεύει τήν λέξη «οἱ κύνες» ὀ ἑρμηνευτής Ἀρέθας. Τό λέω αὐτό ὡς ἀπάντηση σέ κάποιους πού ἰσχυρίζονται πώς ἡ Ἁγία Γραφή δέν λέει πουθενά ἐναντίον τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Τό λέει ξεκάθαρα καί δέν εἶναι τό μόνο χωρίο.

Η Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών συμπαρίσταται στον π. Θεόδωρο Ζήση

Η ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΟΝ ΖΗΣΗΝ

Μέ μεγάλη πικρία καί λύπη ἡ «ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ» πληροφορήθηκε τήν ἀπό 10.12.2016 «νουθετήρια», ἐπιτιμητική και «πατρική» Ἐπιστολή τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκηςκ. Ἀνθίμου πρός τόν Ὁμότιμο Καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση, ὁ οποῖος κατηγορεῖται, ὅτι με τίς ὁμιλίες του προκαλεῖ «πνευματικήν σύγχυσιν καί διάστασιν τῶν συνειδήσεων τῶνπιστῶντοῦ πληρώματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης».

Ὅπως διαπιστώνεται ὅμως, οἱ διατυπούμενες στήν μητροπολιτική ἐπιστολή ἐναντίον τοῦ π. Θεοδώρου κατηγορίες εἶναιἐκκλησιολογικά ἀστήρικτεςκαί θεολογικά ἀβάσιμες καί γι’ αὐτό δέν ἀντέχουν σέ ὁποιαδήποτε κριτική. Αὐτό ἀποδεικνύει κατάφωρα ἡ ἀπό 1.2.2017 ἀπαντητική Ἐπιστολή τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ὁ ὁποῖος μέ ἔντονο ἀπολογητικό τόνο, ἀλλά καί πληρέστατη ἐπιχειρηματολογία καταδεικνύει τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων καί τό ἀθεμελίωτο τῶν ἐναντίον του αἰτιάσεων.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ. ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Αποτείχιση από την αίρεση, όχι από την Εκκλησία

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ

ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

1. Ἀπαγορευμένη καὶ ἐπιτρεπόμενη ἀποτείχιση

Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμέ-νους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογι-κοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα.

Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ χρήση τῆς λέξεως ἀποτείχιση προϋποθέτει ὅτι ὑπάρχει κάποιος κίνδυνος, κάποιος ἐχθρός, γιὰ τὴν προφύλαξη ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὑψώνει κανεὶς ἕνα τεῖχος. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα ἡ ἔννοια αὐτὴ τῆς ἀποτειχίσεως φραστικὰ εἰσάγεται ἀπὸ τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου (861), ὅπου εἶναι σαφέστατο καὶ ἡλίου φαεινότερο ποιός εἶναι ὁ κίνδυνος ποὺ ἐπιβάλλει τὴν ἀποτείχιση. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἵρεση καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐπίσκοποι.

Συγκεκριμένα μὲ τοὺς δύο προηγουμένους κανόνες ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ ἀπο-τρέψει τὴν δημιουργία σχισμάτων, τιμωρεῖ μὲ τὴν αὐστηρὴ ποινὴ τῆς καθαιρέ-σεως, διὰ τοῦ 13ου τὸν πρεσβύτερο ἢ διάκονο, ὁ ὁποῖος διακόπτει τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἐπίσκοπό του καὶ δὲν ἀναφέρει τὸ ὄνομά του στὶς διάφορες εὐχὲς τῶν θείων λειτουργιῶν, πρὶν νὰ καταδικασθεῖ ὁ ἐπίσκοπος ἀπὸ κάποια σύνοδο, «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως», ἐπικαλούμενος κάποια δῆθεν ἀτοπήματα, «ἐγκλήματα», τοῦ ἐπισκόπου, δηλαδὴ ὄχι θέματα πίστεως ἀλλὰ διοικητικές, οἰκονομικὲς κ.ἄ. ἀτασθαλίες. Τὰ ἴδια ἐπαναλαμβάνει καὶ ὁ 14ος, δηλαδὴ ἐπιβάλλει τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως στὸν ἐπίσκοπο τώρα, ποὺ γιὰ τοὺς ἴδιους λόγους διακόπτει τὴν κοινωνία μὲ τὸν μητροπολίτη του. Ὁ 15ος κανόνας ἔχει μία ἰδιαιτερότητα: Στὸ πρῶτο του μέρος λέγει τὰ ἴδια καὶ γιὰ τὸν μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος διακόπτει τὸ μνημόσυνο τοῦ πατριάρχου, στὴν δικαιοδοσία τοῦ ὁποίου ἀνήκει. Στὸ δεύτερο μισὸ ὅμως τοῦ κανόνος, ὅπου εἰσάγεται καὶ ἡ ἔννοια τῆς ἀποτειχίσεως, ὁ κανὼν προβαίνει σὲ μία ἐξαίρεση, μὲ βάση τὴν ὁποία ἠμποροῦν οἱ κληρικοὶ ὁποιασδή-ποτε βαθμίδος καὶ ἀξιώματος νὰ διακόψουν τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἱερατικῶς προϊστάμενό τους καὶ νὰ μὴ τὸν μνημονεύουν· αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν ὁ ἐπίσκοπος, ὁ μητροπολίτης ἢ ὁ πατριάρχης κηρύσσουν καὶ διδάσκουν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», δηλαδὴ φανερά, ἀπροκάλυπτα, κάποια αἵρεση, ποὺ τὴν ἔχουν καταδικάσει Σύνο-δοι καὶ Ἅγιοι Πατέρες, «παρὰ τῶν Ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην». Ἡ διακοπὴ μάλιστα αὐτὴ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς ἀναφορᾶς τοῦ ὀνόματος τοῦ ἐπισκόπου, μητροπολίτου, πατριάρχου γίνεται καὶ πρὶν ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα κάποια σύνοδος, δηλαδὴ καί «πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως».

Ο Άγιος Χρήστος ο Νεομάρτυρας ο Κηπουρός (12.2.1748)

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο.
“Tμηθείς ο Xρήστος δι’ αγάπην Kυρίου,
Kηπουρός ώφθη της Eδέμ του χωρίου.”

 

       ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ: Ο Άγιος Χρήστος γεννήθηκε στην Αλβανία, αλλά εργαζόταν, από την ηλικία των 40 ετών, το επάγγελμα του κηπουρού και του πωλητή αγροτικών προϊόντων ζώντας στην Κωνσταντινούπολη.

   ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ: Μια μέρα, ενώ πουλούσε τα μήλα του στην αγορά της Κωνσταντινούπολης, ήλθε ένα Τούρκος που απαιτούσε να αγοράσει τα μήλα του σε εξευτελιστική τιμή. Ο Άγιος αντιστάθηκε σ’ αυτή την αδικία και τελικά κατέληξαν σε φιλονικία. Ο Τούρκος θύμωσε και θέλοντας να τον εκδικηθεί πήγε σε έναν δικαστή και του είπε ψευδώς ότι άκουσε τον Άγιο να λέει ότι επιθυμεί να γίνει Μωαμεθανός.

   ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ: Ο κριτής κάλεσε τον Άγιο και τον ρώτησε αν η κατηγορία αυτή ήταν αληθινή. “Για τ’ όνομα του Θεού” απάντησε ο φτωχός κηπουρός, “ποτέ δεν είπα τέτοιο λόγο. Εγώ είμαι Χριστιανός και δεν είναι δυνατόν ν’ αλλάξω την πίστη μου ακόμη και αν πάθω χίλια βάσανα”. Τότε ο κριτής, που δεν πίστεψε ότι ο Άγιος συκοφαντήθηκε, διέταξε και τον χτύπησαν δυνατά με ραβδιά. Του κατάφεραν μάλιστα ένα τόσο δυνατό χτύπημα στο κεφάλι, ώστε ο Άγιος αιμορραγούσε για πολλή ώρα. Μετά τον έδεσαν, τον έβαλαν στη φυλακή και του έσφιξαν τα πόδια στο τιμωρητικό ξύλο, το λεγόμενο τομπρούκι, (ειδικό ξύλο που ήταν καρφωμένο στο πάτωμα της φυλακής με τρύπες για τα πόδια), για να μην μπορεί καθόλου να κινηθεί.

    Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΠΤΗ ΚΑΙΣΑΡΙΟΥ ΔΑΠΟΝΤΕ: Στη φυλακή έτυχε να βρίσκεται και ο λόγιος συγγραφέας Καισάριος Δαπόντες (1713-1784) από τη Σκόπελο, ο οποίος αργότερα έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους. Τον λυπήθηκε και κατάφερε να πείσει τους δεσμοφύλακες να τον ελευθερώσουν από το ξύλο, για να μπορεί να κινηθεί λίγο. Κατόρθωσε να του βρει και λίγο φαγητό και του το πρόσφερε. “Ευχαριστώ”, του είπε ο Άγιος, “αλλά γιατί να φάω; Μήπως πρόκειται να ζήσω; Ας αποθάνω, λοιπόν, για τον Χριστό μου πεινασμένος και διψασμένος”. Έπειτα έβγαλε και έδωσε ένα κέρμα που είχε στη ζώνη του στον Καισάριο και του είπε: “να το δώσεις αυτό να μου κάνουν μερικές λειτουργίες και μνημόσυνα για την ψυχή μου”.

   ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ: Την ίδια μέρα ήλθαν και πήραν τον Μάρτυρα από τη φυλακή και τον οδήγησαν έξω από τα τείχη της Πόλης. Αυτός ήρεμα έκλινε τον αυχένα και παρέδωσε τον εαυτό του στον Ιησού Χριστό δεχόμενος τη σπάθα του δημίου. Με αυτό τον τρόπο ο κηπουρός της Πόλης, ο Μάρτυς Χρήστος, στις 12 Φεβρουαρίου του 1748, “άφησε τα περιβόλια του Βοσπόρου για να γίνει κηπουρός του ουρανίου Παραδείσου”. Βίο του αγίου Μάρτυρα Χρήστου συνέγραψε ο αυτόπτης Καισάριος Δαπόντες.

Γενικεύεται η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ από τον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟ

Ό,τι δεν κάνουν οι "αντι-Οικουμενιστές" στην Ελλάδα,το κάνει το 50% των ιερέων στην Ρωσία

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ KATANIXIS ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ:

“Shkval*” Ρωσική τορπίλη συγκλονίζει τα θεμέλια του Οικουμενισμού

Ραγδαίες εξελίξεις στο Πατριαρχείο της Μόσχας. Με τη μορφή χιονοστοιβάδας οι διακοπές μνημοσύνου του Ρώσσου Πατριάρχη. Πάνω από το 50% των Ρώσσων Ιερέων έχουν διακόψει ήδη τη μνημόνευσή του.

Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, που κατ’αποκλειστικότητα φέρνει στο φως της δημοσιότητας το Ιστολόγιό μας, ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στο Πατριαρχείο της Μόσχας.

Οι πολύ καλά πληροφορημένες πηγές του Ιστολογίου Κατάνυξις, αναφέρουν πως, μια τέτοια αντίδραση φοβόταν ο Πατριάρχης Κύριλλος και αποφάσισε τη μη συμμετοχή της Ρωσικής Εκκλησίας στη “Σύνοδο” του Κολυμπαρίου.

Φαίνεται όμως πως αυτό δεν ήταν αρκετό. Τα Οικουμενιστικά ανοίγματα της Ρωσικής Εκκλησίας και τα πάρε δώσε με τον Πάπα, δυσαρέστησαν σφόδρα τους κληρικούς της Ρωσικής Εκκλησίας, που διαθέτουν γνήσιο Ορθόδοξο βίωμα και προέβησαν στη διακοπή της μνημόνευσης του Πατριάρχη.

Δεν έχει εκδοθεί κάποιο επίσημο ανακοινωθέν, γιατί οι Ιερείς και στο Πατριαρχείο της Μόσχας φοβούνται την οργή του Πατριάρχη. Στις ακολουθίες όμως έχουν πάψει να τον μνημονεύουν, όπως μας επιβεβαιώνουν εκκλησιαστικοί κύκλοι, πλησίον της άτυπης συντονιστικής επιτροπής. 

* Ρωσσική υπερηχητική τορπίλη, σύμβολο της Ρωσικής δύναμης

Πηγή

Απάντηση καταπέλτης στον π. Σωτήριο Παρδάλη απο τον Ιωάννη Ρίζο. Η Εκκλησία δεν είναι πολυκατάστημα

Και πάλι περί του άστοχου χαρακτηρισμού Ιερών Κανόνων ως δυνητικών, περί αιρετικών Επισκόπων, κ. ά.

    Δημοσιεύσαμε τὴν ἄστοχη ἐπιστολὴ τοῦ π. Σωτηρίου Παρδάλη -συνήγορου τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητου- μαζὶ μὲ τὴν ἀναίρεσή της (ἐδῶ κι ἐδῶ).

  
  Σήμερα δημοσιεύουμε μιὰ θαυμάσια κριτικὴ καὶ ἀποστομωτικὴ τοποθέτηση τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου, ποὺ ἀπαντᾶ ὄχι μόνο στὸν π. Σωτήριο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλους «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ποὺ μοιράζονται μὲ τὸν π. Σωτήριο παρόμοιες «μετα-πατερικὲς κακοδοξίες.

Απάντηση στον

π. Σωτήριο Παρδάλη

Του Ιωάννου Ρίζου

    Πάτερ Σωτήριε, εμπλέκεσθε σε θέματα που αποδεικνύεται ότι σας είναι ξένα. Χάριν της Αλήθειας όμως, πρέπει να  ενημερώσω τους αναγνώστες του κειμένου σας για  τα πράγματα που αγνοείτε,  πλην όμως διδάσκετε για αυτά  ex officio.

ΠΡΩΤΟΝ

Γράφετε ότι σύμφωνα με τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, «ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου είναι δυνητικός και όχι υποχρεωτικός δια τους κληρι-κούς», κλείνετε δε την  παράγραφο λέγοντας: «Ο Κανόνας αυτός, δεν νομοθετεί υποχρέωση, αλλά απλά παρέχει δικαίωμα».

Απάντηση:

Α) Πρέπει να γνωρίζεται ότι δυνητικοί Κανόνες στο Ιερό Πηδάλιο δεν υπάρχουν.

Δυνητικές επιλογές υπάρχουν στα ράφια των Σούπερ Μάρκετς και στις λαϊκές αγορές.

Κυριακή ΙΖ΄ Λουκά (Ασώτου Υιού)- Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄ Κορ. ς΄ 12-20

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Λουκ. ιε´ 11-32

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ

«Ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτὸν»

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὴν Παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ. Ἀκούσαμε πῶς ἕνας ἐπαναστάτης γιὸς ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ πατέρα του, δηλαδὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ μετὰ ἀπὸ ἄσωτη ζωὴ ἐπέστρεψε μετανιωμένος. Καὶ βρῆκε τὴν πιὸ ζεστὴ ἀγκαλιὰ τοῦ κόσμου, ἕναν πατέρα ποὺ δὲν τὸν ἔδιωξε ὀργισμένος, ἀλλὰ τὸν ὑποδέχθηκε μὲ πολλὴ ἀγάπη, τόση ποὺ δὲν θὰ περίμενε κανείς. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμὴ λοιπὸν ἂς δοῦμε πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἁμαρτωλό.

Στην παραβολή του Κυρίου περί του ασώτου Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

1. «Θα γίνη κάποτε λιμός», είπε o προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «όχι πείνα άρτου και ύδατος, αλλά πείνα για τον λόγο τού Κυρίου». Είναι δε ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα· όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ’ αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία. Όποιος πεινά και δεν διαθέτει τ’ αναγκαία, τριγυρίζει αναζητώντας ένα κομμάτι ψωμιού οπουδήποτε· κι’ αν εύρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ή του προσφέρει κάποιος άρτο από κεχρί ή από πίτουρα ή κάτι άλλο από τα ευτελέστατα είδη τροφής, χαίρεται τόσο πολύ, όσο επονούσε προηγουμένως που δεν εύρισκε. Όποιος επίσης έχει πνευματική πείνα, δηλαδή στέρηση και συγχρόνως όρεξη για πνευματικές τροφές, τριγυρίζει αναζητώντας αυτόν που έχει από τον Θεό το χάρισμα της διδασκαλίας· κι’ αν εύρει, τρέφεται ευφρόσυνα με τον άρτο της ζωής της ψυχής, δηλαδή με τον σωτήριο λόγο, που όποιος τον αναζητεί έως το τέλος δεν πρόκειται να μη τον εύρει· «διότι όποιος αιτεί λαμβάνει και όποιος αναζητεί ευρίσκει, και στον κρούοντα θ’ ανοιγεί η θύρα», είπε ο Χριστός.

Αιρετικοί είναι μόνον όσοι καταδικάστηκαν από Ορθόδοξη Σύνοδο; ΟΧΙ:

 Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός

 Οι Άγιοι Ομολογητές της εκκλησίας μας απέκοπταν κάθε σχέση με τους αιρετικούς επισκόπους, ΠΡΙΝ αυτοί καταδικαστούν από Ορθόδοξη Σύνοδο.

  Μια από τις πλανεμένες, αντιπατερικές και ανορθόδοξες διδασκαλίες και θεωρίες της παναιρέσεως του Οικουμενισμού που ασπάστηκε η Σύνοδος της Κρήτης είναι ότι, Ανάθεμα- Αιρετικός δεν είναι αυτός που έχει αιρετικό φρόνημα και κηρύττει δημοσίως και φανερώς αιρετικές αντιπατερικές διδασκαλίες,αλλά είναι αυτός που καταδικάστηκε από Ορθόδοξη Σύνοδο γι αυτές.

  Αντιθέτως η Χριστιανική διαχρονική διδασκαλία των Θεοδίδακτων Αγίων της Εκκλησίας είναι ότι, Ανάθεμα -Αιρετικός είναι αυτός που έχει αιρετικό φρόνημα και κηρύττει φανερώς και δημοσίως αιρετικές, ανορθόδοξες και αντιπατερικές διδασκαλίες εμμένοντας αμετανόητος εις αυτές.

«Θυμηθείτε πως οι Άγιοι αναθεμάτιζαν τους αιρετικούς» πριν συγκληθεί Σύνοδος! --«Οι αληθινοί μοναχοί ας δείξουν με έργα στους λαϊκούς ότι δεν δέχονται την αιρετική "συν-κοινωνία"»!

Εγερτήριο σάλπισμα

Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου.

π. Φώτιος Βεζύνιας: Συνάντησα πολλούς που ακόμα αναρωτιούνται, και λένε τι να κάνουμε εμπρός στην παναίρεση του οικουμενισμού, και μάλιστα έτσι όπως θεσμοθετείται μέσα από τα κείμενα της Κρήτης.
  Δεν νομίζετε ότι ήρθε ο καιρός να ακούσουμε τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη; Ιδία δε το κείμενο που ακολουθεί θεωρούμε ότι μπορεί να αποτελέσει πυξίδα ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ για τα μοναστήρια, όσα έχουν ενδοιασμούς... αν έχουν... για το τι δει πράττειν.
 

Αδελφοί μία είναι η ΟΔΟΣ και η ΣΤΑΣΗ....

  

   Η Εκκλησία του Θεού δεν έχει μείνει χωρίς ποιμένα, μολονότι την έχουν κατατοξεύσει.  Και «πύλαι άδου» δεν έχουν καταφέρει να την καθυποτάξουν. Ούτε ανέχεται να κάμνει κάτι και να λέγει αντίθετα προς τους καθιερωμένους («κειμένους») όρους και νόμους.

Με την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ φεύγουμε από την ΑΙΡΕΣΗ και ΟΧΙ από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ.

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ
ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

1. Ἀπαγορευμένη καὶ ἐπιτρεπόμενη ἀποτείχιση

    Τὸν τελευταῖο καιρὸ γίνεται συχνὰ λόγος γιὰ «ἀποτείχιση» καὶ «ἀποτειχισμένους» πιστούς, μὲ συχνὴ ἐπίσης καὶ μᾶλλον σκόπιμη παρανόηση τοῦ ἐννοιολογικοῦ περιεχομένου αὐτῶν τῶν λέξεων. Τὸ οὐσιαστικὸ ἀποτείχισις παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ σημαίνει: ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον. Ἑπομένως καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει: ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις. Τὸ δὲ τεῖχος ποὺ ὑψώνει κανεὶς γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ καλεῖται ἀποτείχισμα.

Εἶναι σαφὲς ὅτι ἡ χρήση τῆς λέξεως ἀποτείχιση προϋποθέτει ὅτι ὑπάρχει κάποιος κίνδυνος, κάποιος ἐχθρός, γιὰ τὴν προφύλαξη ἀπὸ τὸν ὁποῖο ὑψώνει κανεὶς ἕνα τεῖχος. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα ἡ ἔννοια αὐτὴ τῆς ἀποτειχίσεως φραστικὰ εἰσάγεται ἀπὸ τὸν 15ο κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ἐπὶ Μ. Φωτίου (861), ὅπου εἶναι σαφέστατο καὶ ἡλίου φαεινότερο ποιός εἶναι ὁ κίνδυνος ποὺ ἐπιβάλλει τὴν ἀποτείχιση. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἵρεση καὶ οἱ αἱρετικοὶ ἐπίσκοποι.

«Αρνούμαι να υλοποιήσω το σύνολο της "θεματικής εβδομάδας"» (καθηγητής Στέργιος Ζυγούρας)

   Θεωρώντας την «θεματική εβδομάδα» ως το σοβαρότερο θέμα των τελευταίων δεκαετιών στην παιδεία, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό, την ενημέρωση και την αιτιολόγηση της στάσης που θα κρατήσω, με δεδομένα και τα όσα ειπώθηκαν στις προηγούμενες δυο συνεδριάσεις.

Ο στόχος της θεματικής εβδομάδας

 εντοπίζεται στον γενικόλογο τίτλο του 3^ου άξονα «έμφυλες ταυτότητες» που φέτος εξειδικεύεται (σύμφωνα με το έγγραφο Φ20.1/220482/Δ2/23-12-2016) στις ενότητες «διάκριση βιολογικού από το κοινωνικό φύλο, αποδόμηση έμφυλων στερεοτύπων, ομοφοβία, τρανσφοβία». Το θέμα που εμφανίζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό σχολείο ήταν αναμενόμενο. Το projectεξελίσσεται σε  παγκόσμια κλίμακα και με μεγάλη ένταση. Υποστηρίζεται από ιδιωτικούς φορείς και διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και η ΟΥΝΕΣΚΟ, χρηματοδοτείται μέσω ΜΚΟ. Είναι ένα πρότζεκτ απόλυτα ψευδεπίγραφο (στο εξωτερικό τιτλοφορείται «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση»). Με δόλιο και εκφοβιστικό τρόπο στοχεύει στην αντιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού ως προς την ανθρώπινη προσωπικότητα, την αναπαραγωγή, την μορφή της οικογένειας, την γενετήσια ορμή, το εθιμικό δίκαιο, το φύλο που διαμορφώνεται κατά την σύλληψη. Το παιδί από την βρεφική του ηλικία ως την ενηλικίωση θεωρείται κρατική ιδιοκτησία.

ΘΑ ΓΙΝΗ ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕιΤΕ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ, ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑΝΕ ΤΟ ΘΗΡΙΟ.

 ΑΠΟ ΤΟΥΣ 30.000 ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΖΗΤΗΜΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ 100 ΠΟΥ ΝΑ ΠΟΥΝ: 

«Προτιμουμε να γινουμε λουστροι παρα να κηρυττουμε αθεϊα. Ολοι οι αλλοι, με οση ευκολια χειροκροτουσαν τον Παπαδοπουλο, με οση ευκολια χειροκροτουσαν τον Καραμανλη, με την ιδια ευκολια θα χειροκροτουνε και τον αντιχριστο. Θα τα δητε αυτα.

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Εν πασι τοις διωγμοις υμων» (Β΄ Θεσ. 1,4)

Ἐκεῖ πᾶμε. Θὰ ἐπανέλθουμε στοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους. Αὐτὸ θὰ γίνῃ ἢ μέσα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἢ ἀπ᾿ ἔξω μὲ ἐξωτερικὸ διωγμό. Ὅπως στὴ Ῥωσία ἦταν ἑκατομμύρια ψευτοχριστιανοί. Μετὰ ἦρθε τὸ μεγάλο κόσκινο καὶ κοσκινίστηκαν οἱ Χριστιανοί. Τώρα ὑπάρχουν λίγοι, ἀλλὰ πραγματικοὶ Χριστιανοί. Ζήτημα μέσα στὴ Μόσχα, ποὺ εἶνε 8 ἑκατομμύρια, νὰ ὑπάρχουν 100 – 200 Χριστιανοί. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ ἔχουν μέσα τους δύναμι. Ὁ βίος τους, τὸ παράδειγμά τους, ἡ αὐτοθυσία τους τὸ δείχνει.
Ἐδῶ ἐμεῖς εἴμαστε ὅλοι χριστιανοὶ τοῦ γλυκοῦ νεροῦ. Ἂν πιστεύαμε στὸ Θεό, θὰ εἴχαμε ἐγκαταλείψει κάθε ἄλλη κοσμικὴ ἀσχολία. Τί νὰ τὰ κάνῃς τ᾿ ἄλλα· τὸ Εὐαγγέλιο ποιός ἐφαρμόζει.

Δια των συμπροσευχών διατηρεί τις ...σχέσεις του με τους Ισραηλινούς ο Δημητριάδος Ιγνάτιος!

"Εάν οι άνθρωποι αυτοί ήταν Έλληνες, να παραστούν εκπρόσωποι του κράτους. Τη στιγμή που στο θρήσκευμα ήταν Εβραίοι με ποια λογική θα συμμετέχει η Εκκλησία" και θα συμπροσεύχεται με Εβραίους Ραβίνους;

Η Φώτο από το: ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΒΟΛΟΣ 7-2-2016 (ἐδῶ)

Δημητριάδος Ιγνάτιος:

«Ο αντισημιτισμός δεν έχει θέση στην κοινωνία μας»!

 
Με κεντρικό σύνθημα: «Ποτέ ξανά και για κανέναν» και σε έντονα συγκινησιακό κλίμα πραγματοποιήθηκε χθες στο Βόλο λαμπρή εκδήλωση μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος.
Σε συνεργασία με την Περιφέρεια Θεσσαλίας, τις Περιφερειακές Ενότητες Μαγνησίας και Σποράδων και με τη συμμετοχή της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος και Αλμυρού, η Ισραηλιτική κοινότητα Βόλου τίμησε τους Έλληνες Εβραίους, θύματα της θηριωδίας της ναζιστικής Γερμανίας και των συνεργατών της, με την αντίσταση της λήθης των τραγικών γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και της κτηνωδίας των Γερμανών να αναδεικνύεται ως πυλώνας της ιστορικής συνέχειας.
Με επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου άνοιξε το πρόγραμμα της τελετής, όπου για πρώτη φορά κατατέθηκαν 25 στεφάνια από φορείς της πόλης.

Οι οικουμενιστὲς ιερωμένοι διαστρεβλώνουν οικτρά την πραγματικότητα! Του Αδαμάντιου Τσακίρογλου

Οἱ οἰκουμενιστὲς ἱερωμένοι

–διαστρεβλώνοντας οἰκτρὰ τὴν πραγματικότητα καὶ τὴν Πίστη–

συναγωνίζονται, ποιός θὰ ἀποκτήσει τὴν εὔνοια τοῦ γκουροὺ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου!

«Πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν

ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι».

 Ἀπὸ τὸν σημερινὸ Ἀπόστολο, (προς Τιμόθεον Β΄, γ΄10-15).

  Διαβάζοντας τὰ διάφορα κείμενα τῶν οἰκουμενιστῶν λυκοποιμένων ρασοφόρων, κυρίως ἀρχιμανδριτῶν ἄνευ μάνδρας μὲ προοπτικὴ ἐπισκοπικῆς καριέρας, διακρίνουμε, ὅτι τὰ κείμενά τους αὐτὰ ἔχουν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὡς σκοπὸ τὴν εὔνοια τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Τὰ κείμενα αὐτὰ χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἁγιοπατερικῶν χωρίων, ἀπὸ τὴν ἔλλειψη τῆς διαχρονικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ὀρθοδόξου μαρτυρίας ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν πληθώρα αἱρετικῶν ἀπόψεων, βλασφήμων σκέψεων καὶ ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ λόγων τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν οἰκουμενιστῶν ἀρωγῶν του σὲ ἕνα ἀνίερο ἀγῶνα δρόμου, ποιός θὰ φανεῖ ὁ πιὸ αἱρετικός.