Επιμέλεια: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Δυστυχώς, ο π. Βαρνάβας Γιάγκου επηρεασμένος από την κοινωνιολογία και
την μεταπατερική Θεολογία, κατηχεί τους νέους της Θεσσαλονίκης με Αντιπατερική
"Ποιμαντική ευθύνη"
Ο Δεσπότης Λαρίσης Ιερώνυμος και
οι αυλικοί του, με αυτές τις απαράδεκτες, νεωτεριστικές, ψυχολογικού χαρακτήρος
ομιλίες του π. Βαρνάβα Γιάγκου "ανατάσσει" το πνευματικό επίπεδο των
πιστών της Λαρίσης, μεταδίδοντας αυτές μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού της
μητροπόλεως, διανθίζοντας το ραδιοφωνικό πρόγραμμα με τις ταυτόσημες
ομιλίες των: π. Βασιλείου Θερμού, π. Λίβιου.
Αλήθεια, πώς αυτά τα
αλλότρια κηρύγματα διαλανθάνουν της προσοχής του υπευθύνου για τις αιρέσεις π.
Βασιλείου;;;
Το ποίμνιο, παθητικώς υπακούει .... αν
και έχει τόσους φωστήρες διδάχους μανδροφύλακες, Γαλιάτσους, Μουρτζανάκια, γιάννηδες,
Αββάς Βησσαρίων, ο Σώτος ο πιγκουήνος. Ευτυχώς, δεν ξανα-θεάθηκε το
πατριαρχικό Ιακωβάκη.
Στο ραδιοφωνικό σταθμό της Μητροπόλεως Λαρίσης την κατάσταση σώζουν οι
ομολογιακές εγερτήριες ομιλίες που μεταδίδονται, του μακαριστού π.
Σεραφείμ Ζαφείρη και του μακ. Πενταπόλεως Ιγνατίου Μανδελίδη, όπως και άλλων
αξιόλογων πατέρων και λαϊκών, τις οποίες επιζητεί ο κόσμος. Αυτές ενίοτε αποβαίνουν αρκούντως ελεγκτικές των
κηρυγμάτων και των έργων του λαλίστατου Δεσπότη Ιερωνύμου, όταν οι αρμόδιοι του
σταθμού ευδοκούν να τις μεταδώσουν.
Προτεραιότητα όμως έχουν οι "διδάχοι", πρώην αδυσώπητοι και ετερόκλητοι, εσχάτως όμως αγαστώς συγχρωτιζόμενοι (όσο διαρκούν τα ίδια συμφέροντα) φίλοι του αββά Νικοδήμου Γαλιάτσου...
Ελπίζουμε μετά ταύτα, ο κ. Ιερώνυμος, ο Γαλιάτσος και το ύπουλο Μουρτσανάκι… να
μην τις απαγορεύσουν.
Κάποιος φιλοδεσποτικός ευρισκόμενος εν νηφαλιότητι είπε:
"Αν ζούσε ο δυναμικός
ιεροκήρυκας π. Σεραφείμ Ζαφείρης που στα νιάτα του ήταν πρωταθλητής της
Ελληνορωμαϊκής πάλης, πρώτα θα "τουλούμιαζε" στο ξύλο το μαθητούδι
του, τον Δεσπότη Ιερώνυμο και μετά κάτι δικούς του οργανωσιακούς για τους
λόγους που αμφότεροι γνωρίζουν..."
Λαρισαίος
================================
Διαβάστε παρακάτω από την «Ποιμαντική ευθύνη σήμερα», Σύναξη 115 (2010), σελ. 20-21. του π. Βαρνάβας Γιάγκου