Σήμερα, που ο σκοταδισμός του οικουμενισμού
απλώνεται και δημιουργεί άναστρη χειμωνιάτικη νύχτα, η βιωματική αντίληψη των
Ορθοδόξων Χριστιανών, που δεν στέκονται σε μια ξερή έκφραση «ζήτω η Ορθοδοξία»,
ανατρέχει στον ποιμένα, Σταυραετό της Ορθοδοξίας, επίσκοπο π. Αυγουστίνο
Καντιώτη, τον όντως στρατευμένο στη διακονία της Εκκλησίας.
Υπήρξαν – υπάρχουν άγιοι Ιεράρχες και ιερομόναχοι, που λάμπρυναν την εποχή τους, μα και πολλοί περιστασιακοί. Στους πρώτους ανήκει ο π. Αυγουστίνος, ενώ στη δεύτερη σειρά (σωρός) οι σημερινοί οικουμενιστές επίσκοποι και ιερείς.
Χαρτογραφώντας πολλές φορές τη ζωή και τη διδασκαλία
του Αγίου Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου, σημείωσα πολλούς κεντρικούς άξονες
της επισκοπικής διακονίας του, ως επαρκή γνώση των εκκλησιαστικών –
εκκλησιολογικών θεμάτων, στο πλαίσιο νηφάλιας, προσευχητικής συλλογής των
πνευματικών νοημάτων. Η πατερική αγωνία του π. Αυγουστίνου ευρίσκεται σε υπαρξιακή
ασφάλεια στην περιοχή μου (Βόλος), στην Ι. Μονή Αγίας Τριάδος (Άνω Γατζέα),
όπου ο Καθηγούμενος π. Γρηγόριος και οι μοναχοί, αγωνίζονται κατά της
οικουμενιστικής ακαθαρσίας στον πνεύμα του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου. Ο
π. Γρηγόριος, πνευματικό παιδί του π. Αυγουστίνου, διατηρεί πάντοτε νωπή την
αγωνιστική εμπειρία του Αυγουστίνου, που ως Επίσκοπος τον χειροτόνησε και
επιτέλεσε στην Μητρόπολή του ένα ιδιαίτερο έργο.
Είναι το μοναδικό Μοναστήρι στη περιοχή που είναι
προσηλωμένο (φανερά) εναντίον της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Ο κ. Ιωάν.
Κορναράκης τόνισε: «Η αγωνία της Γεσθημανή φιλοξενεί και σήμερα με πικρία τους
κοιμισμένους χριστιανούς!... Στους κοιμισμένους αυτούς χριστιανούς, δηλ. σ’
εμάς, απευθύνεται πάντοτε το κατανυκτικό ερώτημα∙ «ουκ ισχύσατε μιαν ώραν
γρηγορήσαι;» (Βλέπε βιβλίο του «Πατερικά βιώματα της ενδεκάτης ώρας).
Στα πολυάριθμα κηρύγματα (σημειώσεις!) στην Ι.
Μητρόπολη Δημητριάδος, δεν βρίσκουμε γεύση μαχητική εναντίον της παναιρέσεως∙ γεύση παρμένη από την ουσία της Ορθόδοξης αλήθειας,
όπως συμβαίνει στην Ι. Μονή Αγίας Τριάδος (Άνω Γατζέα – Βόλος).
Ο π. Αυγουστίνος τόνισε:
Α) «Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η
μαχητικότης, η παρρησία» - Β΄ Τιμ. 3, 12
Β) «Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά; Να μαζεύη
πρόσφορα; Να κάνη ωραίες ακολουθίες; Να κηρύττη χαριτωμένα και να «χρηστολογή»
από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους
στοχαστικούς του λογισμούς; Ποιο είνε το γνώρισμα του παπά και του δεσπότη σ’
αυτά τα δύσκολα χρόνια; Το γνώρισμα του
δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο
απόστολος Παύλος, ότι «οι θέλοντες ευσεβώς ζην ει Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12).
Αν δήτε παπά, αν δήτε θεολόγο, αν δήτε μητροπολίτη
και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλ’ απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως
όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού «ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι
πάντες οι άνθρωποι» (Λουκ. 6, 26).
Να ξέρετε πολύ καλά, ότι αυτός δεν βασίζει καλώς. Ή
αν λέγεται ορθόδοξος και δεν θέλη ν’ αντιμετωπίση το ρεύμα, την χιονοστιβάδα
αυτή που κατέρχεται για να διαλύση τον κόσμο.
Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ένας ήτο, αλλά κράτησε στους ώμους του ως Άτλας
ολόκληρη την Ορθοδοξία. Ο Ι. Φώτιος τα ίδια. Ολίγοι είνε, αλλά δεν νικάει κανείς
με τα νούμερα, νικάει με την πίστι. Γιατί όσο αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο
αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος, όσο αξίζει
ένας πιστός λαϊκός και μια γυναίκα, δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς. Λοιπόν να
μη πτοούμεθα διότι γίνεται αυτή η προδοσία της πίστεώς μας δεξιά και αριστερά».
(Βλέπε βιβλίο «Οι Χριστιανοί στους εσχάτους καιρούς»
- Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου)
1ο Σχόλιο: Η καθημερινή ζωή του π. Αυγουστίνου ήτο ζωντανό Σταύρωμα∙ περιέφερε
παντού τη σημαία του Εσταυρωμένου και την ύψωνε εκεί, όπου άλλοτε υπήρχαν
σημαίες του διαβόλου (καρνάβαλος, κουρμπάνια κλπ). Ο αληθινός επίσκοπος στην
επίγεια ζωή του έχει μόνιμο σύντροφο, ασπίδα και σκέπη, τον Τίμιο Σταυρό. Στο
πεδίο της εκκλησιολογικής παρουσίας, στο πεδίο της δημόσιας ζωής, συσπείρωνε
όλες τις πνευματικές μονάδες, που σήμερα
μένουν (γενικά) ξεμοναχιασμένες , αφού η επισκοπική παρουσία είναι απελπιστικά
αποδυναμωμένη. Εκεί που εδίδετο πραγματική μάχη∙ εκεί που οι εχθροί της
Εκκλησίας ωρύοντο, εκεί ο π. Αυγουστίνος ουδέποτε ελάκισε!
Μετά την «ψευδοσύνοδο» της Κρήτης (2016), τέτοια
Επισκοπική απουσία υπεράσπισης της Ορθοδοξίας, δεν την περίμενε κανείς – έσχατο
σημείο πνευματικής παρακμής, ελλείψεως πίστεως!
Αν ήτο εν ζωή ο π. Αυγουστίνος, θα έλεγε: «εως εδώ»,
όπως έπραξε επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, όπου ενεργοποίησε το «εως εδώ» με την
εφαρμογή του ΙΕ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (επί Μ. Φωτίου).
Το 2016 οι «Λέοντες» έπεσαν και οι συμβιβασμένοι με
τον οικουμενισμό «ποιμένες» χρησιμοποίησαν τις ενέσιμες κουβέντες προς το πλήρωμα: «υπακοή στην Εκκλησία», «όχι σχίσματα», «να
πρυτανεύσει η ειρήνη»!
Δημιούργησαν οι οικουμενιστές «ποιμένες» ψευδή
διλήμματα στους πνευματικούς ανθρώπους, για να τους υποχρεώσουν να ταχθούν στο
πλευρό τους (τέλος σχολίου).
Αποτελεί δράμα της εποχής μας το γεγονός ότι
στερούμεθα επίσκοπο του διαμετρήματος – βεληνεκούς του π. Αυγουστίνου.
Οι ανησυχίες του μικρού ποιμνίου είναι ιδιαίτερα σημαντικές, διότι γίνονται διαρκώς περισσότερες οι
παγίδες των αιρέσεων.
Στα βιβλία του και στην «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»,
παρουσιάζει ανάγλυφα όλη την βδελυρότητα και όλη την δαιμονική τρομακτικότητα
αυτού του πνεύματος της αιρέσεως, που σε σέρνει κάτω στην κόλαση.
Όσοι βρίσκονται μέσα στη σφαίρα δράσεως του
δαιμονικού πνεύματος (πάθη, υλισμός, γεροντισμός κλπ) δεν αντιλαμβάνονται –
συναισθάνονται την πίεση που ασκεί η αίρεση (Π.Σ.Ε.) σε βάρος της αληθινής
Εκκλησίας του Χριστού.
Στην εποχή μας πολλές εκκλησιολογικές κρίσεις –
θεωρήσεις των οικουμενιστών επισκόπων και πολλών (κρυφοοικουμενιστών)
πνευματικών, οδηγούν σε περαιτέρω αλλοτρίωση και διάβρωση το Ορθόδοξο φρόνημα.
Στην διδασκαλία και τους αγώνες του π. Αυγουστίνου
βρίσκουμε την πολύπλευρη (ορθή) αγωγή και την αληθινή πνευματική παιδεία που
αγιάζουν τον πιστό.
Αναμφίβολα, ο π. Αυγουστίνος, όπως η σύγχρονη
εκκλησιαστική ιστορία αποτιμά, αποτελεί μια πολυεδρική αντίσταση στην φθορά του
οικουμενισμού, στην φουρτούνα της αμαρτίας!
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ