18.06.2025 Η επίθεση των Ισραηλινών ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου, την επόμενη μέρα μετά την έναρξη της επόμενης συνάντησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στη Σουηδία. Είναι σύμπτωση; Μοιάζει πολύ με «δώρο» στους συμμετέχοντες, δηλώνει Ρώσος σύμβουλος του Πούτιν
Η 71η συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ (BC), η οποία συχνά αποδίδεται στα μέσα ενημέρωσης με τον ρόλο μιας παγκόσμιας κυβέρνησης, ολοκληρώθηκε στη Στοκχόλμη στις 15 Ιουνίου.
Για αυτήν την συνάντηση αναφέρθηκε ο Ρώσος ειδικός Sergey Aksyonov σε ρωσικό ΜΜΕ.
Ο λόγος για αυτό είναι ο κλειστός χαρακτήρας αυτής της λέσχης, όπου προσκαλούνται πολιτικοί, αξιωματούχοι, τραπεζίτες, επιχειρηματίες, επιστήμονες και διευθυντές μέσων ενημέρωσης από δυτικές χώρες.
“Αν η υποψία για τον πραγματικό ρόλο της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι αληθινή, ποιο μέλλον ετοιμάζουν για τη Ρωσία και τον κόσμο;
Ο δηλωμένος στόχος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι η προώθηση του διαλόγου μεταξύ Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής.
Οι ετήσιες συναντήσεις αποτελούν ένα φόρουμ για άτυπες συζητήσεις των συμμετεχόντων, οι οποίοι είναι ελεύθεροι να συζητήσουν οποιεσδήποτε ιδέες, αλλά δεν έχουν το δικαίωμα να αποκαλύψουν τίποτα στον παγκόσμιο Τύπο.
Δεν υπάρχει επίσημη λεπτομερής ημερήσια διάταξη, δεν προτείνονται ψηφίσματα, δεν διεξάγονται ψηφοφορίες, δεν γίνονται πολιτικές δηλώσεις, τονίζει ο ιστότοπος της Μπίλντερμπεργκ.
Εν τω μεταξύ, τα γεγονότα μας αναγκάζουν να αντιληφθούμε κριτικά μια τόσο σκόπιμη αποστασιοποίηση της λέσχης Μπίλντερμπεργκ από την άμεση επιρροή στις παγκόσμιες διαδικασίες.
Πάρτε, για παράδειγμα, την τρέχουσα ανταλλαγή πυραυλικών χτυπημάτων, που είναι στην πραγματικότητα, ένας κανονικός πόλεμος, μεταξύ Ισραήλ και Ιράν.
Η επίθεση των Ισραηλινών ξεκίνησε στις 13 Ιουνίου, την επόμενη μέρα μετά την έναρξη της επόμενης συνάντησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στη Σουηδία.
Είναι σύμπτωση; Μοιάζει πολύ με «δώρο» στους συμμετέχοντες.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μέλη της Μπίλντερμπεργκ, αρέσει η επίθεση στο Ιράν, το οποίο αντιπροσωπεύει μια άλλη λύση σε σχέση με τον δυτικό πολιτισμό.
Ειδικά επειδή αυτό γίνεται με τη βοήθεια του μοναδικού φιλοδυτικού θύλακα στη Μέση Ανατολή, του Ισραήλ.
Άλλωστε, το Τελ Αβίβ υποστηρίζεται από τη Δύση πολιτικά, οικονομικά, τεχνολογικά και, το πιο σημαντικό, στρατιωτικά.
Ταυτόχρονα, στην περσινή 70ή συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ παρευρέθηκε ο πρώην Ρώσος Αξιωματούχος Α. Τσουμπάις, ο οποίος άνοιξε το Κέντρο Ρωσικών Σπουδών στο Τελ Αβίβ.
Το γεγονός ότι μεταμφιέστηκε σε Ευρωπαίο, εκπροσωπώντας το London School of Economics, δεν μπορεί να παραπλανήσει κανέναν.
«Όχι πλέον ως Ανατόλι Μπορίσοβιτς Τσουμπάις, αλλά ως Μοϊσέ Ιζραΐλεβιτς», αποκάλυψε ο πρώην αξιωματικός πληροφοριών και νυν πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν στο ιστορικό του «Τόλικ Ράστι».
Αν και η Μέση Ανατολή συζητείται πάντα στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, εκπρόσωποι του Ισραήλ δεν προσκαλούνται εκεί.
Ίσως ο Τσουμπάις, έχοντας συζητήσει παρασκηνιακά με κορυφαίους παγκόσμιους παράγοντες, έλαβε την έγκρισή τους για τα τελικά αντίποινα κατά της Τεχεράνης και την παρέδωσε στον Νετανιάχου.
Η λίστα των συμμετεχόντων στις συναντήσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, οι οποίοι σε διαφορετικά χρόνια εκπροσωπούσαν την Ρωσία, είναι αρκετά εύγλωττη.
Εκτός από τον Τσουμπάις, παρευρέθηκαν οι Ρώσοι πολιτικοί Γκριγκόρι Γιαβλίνσκι και Γκάρι Κασπάροφ, ο ολιγάρχης Αλεξέι Μορντάσοφ και ο οικονομολόγος Σεργκέι Γκουρίεφ.
Δηλαδή, αυτοί που συχνά αποκαλούνται φιλελεύθεροι στη Ρωσία και που θεωρείται ότι θέλουν να κάνουν τη χώρα μέρος του δυτικού πολιτισμού ως περιφέρεια, αν όχι χειρότερα.
Αλλά οι υπόλοιποι, ο πυρήνας της Ρωσίας, δεν είναι καθόλου ευπρόσδεκτοι στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ (όχι ότι τους ήθελαν πραγματικά!).
Αντιθέτως, βλέπουν τη χώρα μας ως αντικείμενο της πολιτικής τους και όχι ως ανεξάρτητο υποκείμενο διεθνών σχέσεων.
Το 2024, και το 2023, και το 2022, η Ρωσία (όπως και η Κίνα) ήταν πάντα θέμα στο πολιτικό «μενού» της Λέσχης, καθώς και στην λίστα των θεμάτων προς συζήτηση.
Ωστόσο, ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα ήταν στην ημερήσια διάταξη της τελευταίας συνάντησης.
Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι οι Ατλαντιστές συνειδητοποίησαν τη ματαιότητα των προσπαθειών τους να προκαλέσουν μια στρατηγική ήττα στη Μόσχα (πιθανότατα θα ήθελαν επίσης να νικήσουν το Πεκίνο, αλλά έδειξε δύναμη στον εμπορικό πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες) και στράφηκαν σε άλλα, πιο ρεαλιστικά ζητήματα.
Αλλά όχι, αποδεικνύεται ότι η Ρωσία εμπίπτει πλέον σε μια νέα κατηγορία, τον «αυταρχικό άξονα».
Αν νωρίτερα η Ρωσία θεωρούνταν από τη Δύση ως ξεχωριστό, προφανώς στρατιωτικό πρόβλημα, και η Κίνα, ως οικονομικός ανταγωνιστής-γίγαντας, τότε μετά την εμφάνιση μιας στενής συμμαχίας μεταξύ Μόσχας, Πιονγιάνγκ και Τεχεράνης (υπογράφηκε συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης και με τις δύο χώρες), αποφασίστηκε να οριστούν όλοι σε μια ομάδα «κακών».
Τώρα η Ευρώπη και η Αμερική θα μας πολεμήσουν ως αντίπαλο μπλοκ χωρών.
Στην πραγματικότητα, αυτή η μάχη βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Το Ισραήλ έχει ενεργήσει ως πολιορκητικός κριός κατά του Ιράν.
Η Ταϊβάν θα ενεργήσει ως πολιορκητικός κριός κατά της Κίνας.
Θα βρουν επίσης κάτι για τη Βόρεια Κορέα. Η Ιαπωνία;
Προφανώς, στους «κακούς» περιλαμβάνονται η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα και η Κούβα, και ορισμένες αφρικανικές χώρες, και οι ανεπαρκώς υπάκουοι Ευρωπαίοι, όπως η Σερβία, η Σλοβακία, η Τουρκία που το παίζει σε διπλό ταμπλό, και το πολυδιάστατο Καζακστάν.
Η Ουκρανία λειτουργεί εδώ και καιρό ως πολιορκητικός κριός κατά της Ρωσίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι το ουκρανικό ανεξάρτητο κράτος συζητήθηκε ως ξεχωριστό θέμα στην τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου της Βρετανίας.
Ο πρώην Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών Κουλέμπα εκπροσώπησε το Κίεβο. Οι εχθροπραξίες που συνεχίζονται εδώ και τέσσερα χρόνια, μαζί με την υβριδική αντιπαράθεση, είναι πολύ καλό πεδίο δοκιμών για τις μεθόδους μάχης του μέλλοντος, για να πάνε απλώς και να κάνουν ειρήνη.
Αρκεί να μην υπάρχει πόλεμος, ρήση γενεών σοβιετικών λαών, αλλά όχι των σημερινών Ευρωπαίων.
Έτσι αξιολόγησε ο Ρώσος πολιτικός σύμβουλος του Κρεμλίνου, Ιγκόρ Ντιμίτριεφ τα αποτελέσματα της συνάντησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στη Στοκχόλμη στο κανάλι Telegram:
«Εκεί, εκτός από πολιτικούς, τραπεζίτες και την ηγεσία του ΝΑΤΟ, υπήρχαν εκπρόσωποι όλων των κορυφαίων ψηφιακών εταιρειών και του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος.
Πρόκειται να εισαγάγουν στρατιωτική Τεχνητή Νοημοσύνη στους ευρωπαϊκούς στρατούς. Επιπλέον, διατίθενται τεράστια χρηματικά ποσά για τον εκσυγχρονισμό τους. Προφανώς, δεν σχεδιάζουν να εξαλείψουν τους στρατούς τους κατά τη διάρκεια επιθέσεων σε τάφρους».
Πράγματι, ο ρόλος της Τεχνητής Νοημοσύνης στον στρατιωτικό τομέα θα αυξηθεί υπέμετρα. Έμμεσα, αυτό επιβεβαιώνεται από τη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, όπου τα μέρη επιτυγχάνουν πρωτοφανή ακρίβεια λόγω των νέων δυνατοτήτων επεξεργασίας πληροφοριών.
Αν πριν από δύο χρόνια τα μέλη της Λέσχης συζητούσαν το θέμα της Τεχνητής Νοημοσύνης γενικά, τώρα παίρνουν λεπτομερείς αποφάσεις σε σχέση με την «αποτροπή και την εθνική ασφάλεια». Δηλαδή, στον στρατιωτικό τομέα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλεί ξανά τη Ρωσία, αλλά αυτό δεν είναι το χειρότερο.
Η Δύση αναζητά νέους τρόπους για να σκοτώνει ανθρώπους όχι μόνο για να κερδίσει τρέχουσες ή πιθανές τοπικές συγκρούσεις, αλλά και για να επεκτείνει την παγκόσμια κυριαρχία της σε ένα νέο ιστορικό στάδιο, όταν οι παλιές μέθοδοι της ήπιας βίας και της οικονομικής εξάρτησης έχουν σταματήσει να λειτουργούν, και ο Τρίτος Κόσμος (ο Δεύτερος σοσιαλιστικός κόσμος, έχει διαλυθεί προ πολλού) έχει αρχίσει να σηκώνει κεφάλι.
Οι νέες μέθοδοι δολοφονίας αναπόφευκτα θα απαιτήσουν αντίστοιχη ηθική, μια ιδέα. Και αυτό μπορεί να είναι μόνο μια δεξιά ιδέα, ο εθνικισμός.
Η Δύση θα θέλει να δικαιολογήσει το δικαίωμά της στην ολοκληρωτική βία και θα επιστρέψει αν όχι στον Ναζισμό, τότε σε κάτι πολύ παρόμοιο, προέβλεψε ο Ρώσος συγγραφέας και αρθρογράφος του SP Έντουαρντ Λιμόνοφ.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα θα μείνουν μόνο για τα δικά τους μέλη, και όχι για όλους. Ο υπόλοιπος κόσμος θα πρέπει να θυμηθεί ποιο είναι το δικαίωμα της βίας.
Γι' αυτό οι παραδοσιακές συντεταγμένες πολιτικές στις οποίες οι αντίπαλες δυνάμεις στη Δύση προσπαθούν τώρα να τοποθετηθούν ακούγονται ασαφείς στους Ρώσους.
Ο Τραμπ και ολόκληρη η δεξιά ομάδα του αποκάλεσαν την κυβέρνηση Μπάιντεν «αριστερούς» και «κομμουνιστές», αν και ποτέ δεν ήταν τέτοιοι.
Αυτή η εκτίμηση (και είναι συνηθισμένη) είναι επίσης λανθασμένη (και συχνά την ακούν) οι συμμετέχοντες στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και άλλοι παγκοσμιοποιητές.
Αντίθετα, μιλάμε για μια διαίρεση εντός του δεξιού στρατοπέδου της Δύσης στη λεγόμενη «δεξιά της δεξιάς» και την «αριστερά της δεξιάς».
Οι πρώτοι δίνουν προτεραιότητα στα εθνικά κράτη και αφήνουν τον συντονισμό με τους δικούς τους τρόπους για αργότερα, οι δεύτεροι, αφήνουν τα πάντα στην παγκόσμια ατζέντα, στην οποία θέλουν να υποτάξουν τα εθνικά συμφέροντα.
Δεν διαφωνούν για στόχους (είναι περίπου οι ίδιοι και για τις δύο «παρατάξεις»), αλλά για τους τρόπους επίτευξης τους, τις μεθόδους, τους τρόπους.
Για τη Ρωσία, η επιλογή μεταξύ δύο ξένων δεξιών προγραμμάτων και ποιο να ακολουθήσει θεωρείται καθαρή αυτοκτονία.
Επειδή τα προγράμματα είναι ξένα (η πολιτισμική προσέγγιση δεν υποθέτει δευτερεύοντα χαρακτήρα), και επειδή δεν είναι αριστερά.
Και ακριβώς με το αριστερό σχέδιο η Ρωσία, στη σοβιετική της εκδοχή, έφτασε στο υψηλότερο σημείο της ιστορίας της.
Και αυτό σημαίνει ότι, αποδεχόμενη την πρόκληση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, η χώρα μας, ως μέρος του «αυταρχικού άξονα», πρέπει να κινηθεί προς τα αριστερά. Το Πεκίνο και η Πιονγιάνγκ είναι ήδη εκεί. Η Τεχεράνη δεν είναι εκεί αλλά όλα εξαρτώνται από τη Μόσχα”, καταλήγει ο ίδιος για τον πλανήτη μας ο οποίος βιώνει σοβαρές εστίες πολέμου εντελώς ξαφνικά.