Στον Ιερό Ναό του Αγίου Αχιλλείου Λαρίσης
Τηλεοπτικό κανάλι κάλυψε πανηγύρι, όπου Μητροπολίτες έδωσαν
το «παρών» στην πρόσκλησι Μητροπολίτου μακρινής γι’ αυτούς επαρχίας. Τί
πρόσφεραν, που άφησαν τις επαρχίες τους; Τίποτε.
Αν πήγαιναν σε κάποιο Ναό του εορταζόμενου Αγίου πόλεως ή
κωμοπόλεώς τους, θάχαν την ευκαιρία να πουν λόγια οικοδομής στο λαό. Άλλωστε η
συρροή λαού σε εορτάζοντα Ναό είναι μοναδική ποιμαντική ευκαιρία ν’ ακουστή ο
λόγος της «εν ημίν ελπίδος».
◙
Ποιόν διακονούν οι πολλοί αρχιερείς σε μια πανήγυρι; Μήπως ο λαός φωτίζεται απ’
τη λάμψι της μίτρας τους;
◙ Τί
υπηρετούν με την ομαδική τους παρουσία και με τα πολυαρχιερατικά συλλείτουργα;
Μήπως ο λαός στηρίζεται στην πίστι με τις πολλές πατερίτσες τους;
Δυστυχώς έχει καθιερωθή, όταν γιορτάζη Μητροπολιτικός ή
Καθεδρικός Ναός μιας Μητροπόλεως να προσκαλούνται κι άλλοι επίσκοποι. Προς τί;
◙ Η
προσοχή πολλών εστιάζεται στη φορεσιά και στο στολισμό των δεσποτάδων, κι όχι
στην προσευχή και στην κατάνυξι. Τεντώνουν τ’ αυτί τους ν’ ακούσουν τις
διάφορες «φήμες» των δεσποτάδων, κι όχι στο τί λέει ο λόγος του Θεού στον Απόστολο
και το Ευαγγέλιο.
◙ Ο
οικείος δε ποιμενάρχης, αντί τη μέρα εκείνη να προσέξη το λαό του, το
ενδιαφέρον του εξαντλείται στο πώς θα φιλοξενήση τους «αρχιερείς», στο πώς και
πού θα φάνε, στο τί δώρα θα τους δώση, στις προσφωνήσεις και αντιφωνήσεις.
Και δεν «εκμεταλλεύεται» την ευκαιρία να οικοδομήση το λαό,
ν’ ασχοληθή με το ποίμνιό του.
◙ Οι
καλεσμένοι δε δεσποτάδες δεν έχουν την αίσθησι της ευθύνης του λόγου. Όποιος
απ’ αυτούς ορίζεται ομιλητής κατά τον εσπερινό ή τη λειτουργία, ως επί το
πλείστον, προσφεύγει σε πομπώδεις προχειρολογίες και γενικολογίες.
◙ Επί
τέλους ας τεθή τέρμα σ’ αυτό του «σούρτα-φέρτα» μερικών δεσποτάδων. Ας
αισθανθούν την ευθύνη τους. Ο λαός θέλει στήριξι. Και που αλλού θα βρη
μεγαλύτερη στήριξι απ’ τη μορφή ενός αγίου; Σημειώνει σχετικά ο ιερός
Χρυσόστομος: «Εντρυφήσωμεν τη ησυχία, συγγενώμεθα τοις αγίοις, παρακαλέσωμεν
αυτών τον αγωνοθέτην υπέρ της ημετέρας σωτηρίας, πολλάς ικετηρίας εκχέωμεν, διά
τούτων πάντων αποθέμενοι το βάρος του συνειδότος, μετά πολλής της ψυχαγωγίας οίκαδε
πάλιν επανέλθωμεν» (Ε.Π.Ε. 36,586-588). Μετάφρασις: Ας χαιρώμαστε την ησυχία.
Ας επικοινωνούμε με τους αγίους. Ας παρακαλούμε για τη σωτηρία μας τον Θεό, που
τους αξίωσε να διακριθούν στους πνευματικούς αγώνες. Ας αναπέμπουμε πολλές και
θερμές ικεσίες. Και ανανεωμένοι και χαρούμενοι ας επιστρέφουμε στα σπίτια μας.
◙
Πανηγύρι δεν είναι ούτε ο «σαματάς», ούτε η συρροή πολλών δεσποτάδων και
παπάδων, ούτε η έκτακτη επιδειξιομανία των ψαλτάδων, ούτε η αύξησις των
εισπράξεων του Ναού. Πανηγύρι ορθόδοξο είναι να σκιρτήση η καρδιά, τιμώντας
έναν άγιο, θαυμάζοντας το αίμα του μαρτυρίου του, μιμούμενος τη ζωή του και
μετανοώντας για τις αμαρτίες της.
Περ. “Ιωάννης ο Βαπτιστής”
