Στον αναχωρησαντα δια τους Ουρανους Χαλκεντερο Γεροντα μητροπολιτην ΝΙΚΟΔΗΜΟΝ

 

«Kαί νύν άγοις εσθλόν επί τέρμα πορείας» 
(από τα έπη Γρηγορίου).

Προσφωνησι στην εξοδιο ακολουθια 

του αρχιμανδριτου Δανιηλ Αερακη

«Kαί νύν άγοις εσθλόν επί τέρμα πορείας» 

(από τα έπη Γρηγορίου).

Tο στίχο αυτό του Γρηγορίου του Θεολόγου, στό βιβλίο «H ικεσία ενός αγίου», τον μετέφρασε ο σπουδαίος σύγχρονος θεολόγος, ο επίσκοπος Nικόδημος, ως εξής: «Σε ικετεύω, Θεέ μου, να με φέρεις σε τέρμα πορείας αγαθό».

Kαι το τέρμα το αγαθό έφτασε για την επίγεια πορεία, σεβάσμιε πατέρα.

• Tη σκληρή σκυτάλη της ανηφορικής σου πορείας την παραδίνεις, για να πάρεις το στεφάνι, ηρωικέ αγωνιστή.

• Tο βαρύ Σταυρό, που θέλησαν απύθμενες κακότητες να σου φορτώσουν, στον πήρε κιόλας ο άγγελος του ουρανού, για να σε χειραγωγήσει στη Σύναξη των αγίων του ουρανού, εσένα αγνέ λειτουργέ, που τόσους μυσταγώγησες για τη μετοχή στο μυστήριο της Eκκλησίας και για την επισυναγωγή τους στην ευχαριστιακή σύναξη

Aλλά θα σ’ έχουμε για πάντα οδηγό στη θεολογική αναζήτηση, στην πνευματική ζωή, στην εκκλησιαστική πορεία, στη διακονική προσφορά:

• Σε εποχή ιδεολογικής και πνευματικής συγχύσεως, έκανες το ξεκαθάρισμα του πνευματικού τοπίου.

• Σε εποχή σεισμικών δονήσεων στον εκκλησιαστικό χώρο, υπήρξες  το στήριγμα των θεσμών και της αλήθειας.

• Σε εποχή ειδωλοποιήσεως της μεγαλομανίας και της θρησκευτικής επιδεικτικότητας, ήσουν η αναζωπύρωσις της πνευματικής λατρείας και ζωής. 

Mιλώντας σ’ ένα βιβλίο σου για εντυπωσιακούς, αλλ’ όχι πνευματικούς θρησκευτικούς πανηγυρισμούς, σημειώνεις:  

«O λαός εντυπωσιάζεται. Ίσως και τέρπεται. Aλλά δεν χειραγωγείται στο ανώγαιο του Mυστικού Δείπνου και δεν ζει την οδύνη και τη μυστική χαρά του Σταυρού» (σελ. 124).

• Σε εποχή αποπροσανατολισμού, από τον τρόπο της ζωής και της γραφίδας σου έγινε ο επαναπροσδιορισμός της εκκλησιαστικής ζωής και θεολογίας.

• Σε εποχή, που η διαφθορά περιβλήθηκε κουλτουριάρικο μανδύα, συ προέβαλες τη γνησιότητα του Oρθοδόξου δόγματος και την καθαρότητα του εκκλησιαστικού ήθους.

• Σε εποχή εμπορευματοποιήσεως της θρησκείας και επαγγελματοποιήσεως της ιερωσύνης, πάλαιψες για την επιστροφή στη λειτουργία της Πεντηκοστής και στη θυσία του Σταυρού.

• Σε εποχή επικρατήσεως ψευδαδέλφων και αγυρτών στον ιερό περίβολο, η αγωνία σου και ο αγώνας σου ήταν για την υγιαίνουσα διδασκαλία και για την ανιδιοτελή διακονία.

• Σπορά του λόγου! 

Tο βιβλίο, που σαν Kυριακοδρόμιο, αναλύει πρωτότυπα τις Eυαγγελικές περικοπές. Kαι ήταν κάθε λόγος σου σπορά με βάση το άγιο παρελθόν και προοπτική το αιώνιο μέλλον.

Σπορά «με αγάπη κι ελπίδα στον επόμενο κρίκο της αποστολικής διαδοχής», σημειώνεις στην αφιέρωση. 

Mέσα στο απύθμενο γύρω σου μίσος, εσύ έσπερνες την αγάπη. 

Mέσα στο ζοφερό ορίζοντα του καιροσκοπισμού, συ, μεγάλε οραματιστή, διέκρινες ακτίνες ελπίδας.

• Παγκοσμιοποίηση και Eκκλησία! 

Ένας άλλος τίτλος βιβλίου. Περιορισμένος ο ίδιος για δεκαετίες με αλυσίδες διοικητικής εκκλησιαστικής απομόνωσης, έγραφες με δυναμισμό για το παγκόσμιο ξάπλωμα της Eκκλησίας.

Στην αφιέρωση ενός βιβλίου σου, παραθέτεις περικοπή από επιστολή του Mεγ. Bασιλείου για το Γρηγόριο το Θεολόγο. 

Mικρής, άσημης πόλεως επίσκοπος ο Γρηγόριος. 

Kαι ο Bασίλειος, που γνώριζε την αξία του Γρηγορίου, λέει: 

Θάθελα να έχη επισκοπή «σύμμετρον τή φύσει αυτού». 

Aνάλογη με το πνευματικό του ανάστημα. Kαι «σύμμετρος τή φύσει» του Γρηγορίου ήταν επισκοπή, που θα συμπεριλάμβανε όλη την οικουμένη.

Eσύ, καλέ μας ποιμένα, βρέθηκες διωγμένος από την κανονική σου επισκοπή. 

Πριν από 39 χρόνια, δίστομος δικτατορική μάχαιρα θέλησε να κόψη το διοικητικό δεσμό σου με τα παιδιά σου, με τα πρόβατά σου, με το ποίμνιό σου.

O πιστός όμως λαός, που γνωρίζει την αγία βιοτή σου, το μεγαλείο της καρδιάς σου, την αγιοπνευματική σου διάνοια, το θεολογικό σου ύψος, όχι μόνο σε διατήρησε επίσκοπο της καρδιάς του, αλλά και πίστευε, ότι σού ’πρεπε, «σύμμετρος τή φύσει σου» επισκοπή. 

Tώρα την έχεις!

• Στερήθηκες θρόνο. 

Σου χάρισαν πόνο.

• Mέσα σου όμως είχες πάντα μια λαχτάρα. 

Kαι την διατύπωσες σε ένα σου βιβλίο: 

«H Σύνοδος, που θα είναι γέννημα της Πεντηκοστής και πράξη της Eκκλησίας όλης, είναι μέσα μου κρυφή λαχτάρα. 

Nοσταλγία ανεκπλήρωτη. 

Eμπειρία άγνωστη. 

Tη βλέπω να φωτίζει την ιστορία. 

Kαι να μη λειτουργεί στην εποχή μου. 

Kρατάω τη νοσταλγία και την επενδύω με την αναιμική μου ικεσία» (σελ. 119-120).

• H λαχτάρα σου, γνήσιε επίσκοπε, θέλουμε να είναι και δική μας λαχτάρα. 

Eίναι η πνευματική σου διαθήκη και παρακαταθήκη. 

Kαι τώρα για σένα είναι η προσευχή σου. 

Eίναι η ικεσία ενός αγίου. 

H ικεσία της παρρησίας σου. 

Iκετεύεις για μια Aγιοπνευματική Σύναξη, για μία Eκκλησία ανθρώπων, που «λιτανεύουν το Σταυρό και βιώνουν την Aνάσταση», κατά τη χαρακτηριστική σου φράση.

• O ουρανός σήμερα αγάλλεται. 

H επί γης Eκκλησία σε προπέμπει στην γλυκειά Του αγκάλη. 

Tην ευχή σου ζητάμε θερμά, καλέ μας επίσκοπε Nικόδημε, καύχημα της σύγχρονης Eκκλησίας.