Ομιλία π. Ευθυμιου Τρικαμηνα στην Σερβία. Τα Θρησκευτικα σχόλια του π. Ευθυμίου μεταφράζει ο διωκόμενος και συναγωνιστής του Επισκοπος Αρτεμιος

Ομιλία π. Ευθυμιου Τρικαμηνα στην Σερβία. Τα Θρησκευτικα σχόλια του π. Ευθυμίου μεταφράζει ο διωκόμενος και συναγωνιστής του Επισκοπος Αρτεμιος

Οι κυριότερες επισημάνσεις του

Στην πρόσφατη επίσκεψη του π. Ευθύμιου Τρικαμηνά στη Σερβία, συλλειτούργησε με τον Μητροπολίτη Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο. Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος του επέδωσε (ως ευλογία) Σταυρό, ο δε π. Ευθύμιος στην ολιγόλεπτη προσφώνηση-ομιλία έκανε ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, προσεκάλεσε δε επίσημα τον Σεβασμιώτατο Αρτέμιο, όταν επισκεφθεί την Ελλάδα, να συλλειτουργήσουν στο παλαιό μοναστηράκι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (Σταγιάτες Βόλου). Την πρόσκληση αυτή ο Σεβασμιώτατος την απεδέχθη.

Σημειώνουμε τις  επισημάνσεις του π. Ευθύμιου:

1) Δεν κρινόμαστε, είπε, μόνο για τις άλλες πράξεις μας, αλλά ιδιαίτερα «ὅταν ὑπάρχει καὶ αἵρεσις μέσα στὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὸ πρῶτο ποὺ κρινόμεθα καὶ κατακρινόμεθα, ἂν δὲν κρατήσωμε ὀρθόδοξο στάση, εἶναι διὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ ὕστερα δι’ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα».

2) Οι Επίσκοποι στην ελλαδική Εκκλησία, τόνισε, «ἀκολουθοῦν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». (Τούτο είναι φανερό από τα εξής, όπως εξηγεί αλλού· διότι: συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και, παρά τις διαπιστώσεις Αγίων ανδρών, ότι αυτή η απόφαση για συμμετοχή στο Π.Σ.Ε. είναι «φρικαλέα» και αποτελεί «ανήκουστο προδοσία» [Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς], παραμένουν σ’ αυτό· συμμετέχουν σε συμπροσευχές με τους αιρετικούς· αρνούνται να κατονομάσουν τους «ορθόδοξους» αρχηγούς της αιρέσεως και έχουν κοινωνία με αυτούς· τους υποδέχονται και τους επευφημούν· επίσης, δεν τολμούν να ελέγξουν τις πρόσφατες μετά του Πάπα εναγκαλισμούς του Πατριάρχη, ο οποίος επίσημα παρίσταται στην ενθρόνιση του αιρετικού Πάπα και δια της προσφωνήσεως προς αυτόν, αποδέχεται τον Πάπα ως Επίσκοπο της Εκκλησίας!!!).

3) Από αυτούς, συνέχισε, τους Επισκόπους «δικάστηκα καὶ καταδικάστηκα, διότι δὲν τοὺς ἐμνημόνευα, ἐπειδὴ ἀκολουθοῦσαν τὴν αἵρεση» του Οικουμενισμού. «Ἡ ποινὴ ποὺ μοῦ ἐπέβαλαν, δὲν εἶχε κανονικὰ ἐρείσματα, δὲν ἐστηρίζετο πουθενά, διότι ὅταν ὑπάρχει αἵρεσις, ὀφείλουμε νὰ ἀπομακρυνθοῦμε καὶ ἀπὸ τὴν αἵρεσι καὶ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς».

4) Τόνισε ιδιαίτερα και ως «παράδοξο» γεγονός, το ότι «καὶ οἱ λεγόμενοι ἀντι-οἰκουμενιστὲς στὴν Ἑλλάδα, ἐτήρησαν τὴν στάσι τῆς σιωπῆς στὸ θέμα μου», και έτσι «κατ’ οὐσίαν συμφωνοῦσαν σιωπηλὰ μὲ τὴν ἀπόφασι» των παρανομησάντων Επισκόπων. Αυτή ήταν και η αιτία που προσέφυγα «στὴν ἀγάπη σας, θεωρήσας ὅτι δὲν εἶναι σωστὸ νὰ καταθέσω τὰ ὅπλα, ζητώντας νὰ οἰκονομήσετε προσωρινὰ τὴ δική μου περίπτωση, ἕως ὅτου... καταδικασθεί η αίρεση». Γι’ αυτό και εζήτησα, να μου δώσετε «τὴν εὐλογία νὰ τελῶ τὰ ἱερατικά μου καθήκοντα», όπως γινόταν πάντα στην Εκκλησία: όταν «σε καιρό αιρέσεως» οι ανθιστάμενοι ορθόδοξοι εδιώκοντο από τους αιρετίζοντες Επισκόπους, κατέφευγαν σε άλλους Ορθόδοξους Επισκόπους.

Την ομιλία - θρησκευτικα σχόλια, μετέφραζε ο ελληνομαθείς Σεβασμιώτατος Αρτέμιος.