ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΊΑ ΜΑΣ ΤΑΪΖΟΥΝ ΚΟΥΤΟ-ΧΟΡΤΟ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ.190 http://www.agonas.org

(Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ  ΘΕΡΑΠΑΙΝΊΔΑ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΈΝΟΥ ΕΞΩΡΑΪΖΟΥΣΑ  ΤΟΝ ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΗ )

Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε η δημοσιογραφία, οι άνθρωποι του χρήματος, της εξουσίας και οι Τραπεζίτες, έκαναν τα πάντα για να πάρουν τον έλεγχό της.

Σήμερα είναι ξεκάθαρο ότι την ελέγχουν σε όλες τις “προοδευτικές” χώρες. Έτσι και στην Ελλάδα ούτε ένας από τους “μεγάλους” δημοσιογράφους δεν τόλμησε να πει ότι, οι Διεθνείς Τραπεζίτες που δανείζουν τις κυβερνήσεις, δεν το κάνουν για να ελέγχουν τις οικονομίες των Εθνών. Είναι οι γνωστοί σκοτεινοί κύκλοι συγκεκριμένης εθνότητας. Γιατί άραγε μας κρύβουν τα ονόματα και την καταγωγή τους…; Μήπως για να μην χάσουν τους παχυλούς μισθούς;

Αφορμή για να γράψουμε αυτά μας έδωσαν οι ομολογίες μεγαλοδημοσιογράφων που, κάνοντας αυτοκριτική, παραδέχονται ανοιχτά ότι έλεγαν ψέματα και κορόιδευαν τον κόσμο!

Ας δούμε μερικές από τις ομολογίες αυτές.

1. Ο αρχισυντάκτης των New York Times Τζον Σουίντον (John Swinton) στην αποχαιρετιστήρια δεξίωση, που έγινε προς τιμήν του πριν βγει στη σύνταξη, αποκάλεσε τους συναδέλφους του «ψευτρόνια, καραγκιόζηδες, υβριστές, κόλακες…» .

Όταν κάποιος από τους παρευρισκόμενους έκανε πρόταση για τον ανεξάρτητο Τύπο, ο Σουίντον τον διέκοψε…, αφήνοντας άφωνο το ακροατήριο, με τα συγκλονιστικά που είπε:

«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα σ’ αυτή την περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας που να αποκαλείται ανεξάρτητος τύπος.

Το γνωρίζετε και το γνωρίζω.

Ούτε ένας ανάμεσά μας θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσαμε να την εκφράσουμε, γνωρίζουμε εκ των προτέρων, ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί.

Πληρωνόμαστε αρκετά ώστε να κρατάμε την τίμια άποψή μας, έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφουμε.

Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες.

Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο…

Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει τη Πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο…

Είμαστε υποτελείς.

Όργανα των Πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο.

Είμαστε καραγκιόζηδες.

Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους.

Ο χρόνος, η ζωή μας, οι ικανότητές μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων.

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΠΟΡΝΕΣ!»

(πηγή: «Η ανύποτη ιστορία της εργασίας» του Richard O. Bayer)

2. Πριν από λίγες ημέρες, εδώ στα καθ’ ημάς, ο κορυφαίος σχολιαστής και άνκορμαν των Megalon Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης αποκάλυψε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι έλεγε καθ’ υπόδειξιν ψέματα για την αποτελεσματικότητα της τρέχουσας οικονομικής πολιτικής του μνημονίου και της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.

Με αυτοκριτική διάθεση σε μια συνέντευξη στην Κατερίνα Ανέστη (lefimerida.gr) ο Γιάννης Πρετεντέρης αναφέρεται σε τρίτους που επέβαλαν τη γραμμή υποστήριξης του μνημονίου και Δ.Ν.Τ.

«Υποδυόμασταν το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο… Όλοι ξέραμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν είναι βιώσιμο, αλλά μας έλεγαν, μην το πείτε τώρα, δεν είναι σωστό… Δεν είχαμε πει κουβέντα. Για ένα δεκάμηνο υποδυόμασταν το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Τρίχες: δεν ήταν. Εγώ δεν το έλεγα αυτό, απλώς δεν αντέκρουσα όσους το έλεγαν».

Στην ερώτηση αν έχει μετανιώσει για την στάση του στο θέμα του χρέους, απαντά:

«… Το θέμα του χρέους θα μπορούσα να το έχω πει, ναι… Μια άλλη κριτική είναι ότι οδηγηθήκαμε πολλές φορές σε σύγκρουση με κοινωνικές ομάδες, όπως τους οδηγούς ταξί… Μας έλεγαν ότι είναι απαίτηση της τρόικας και στη συνέχεια απεδείχθη ότι δεν είναι. Εκεί, υιοθετήσαμε πολύ εύκολα μια άποψη που δεν ήταν αλήθεια…

Τον Απρίλιο του 2010 είχε γίνει γνωστό πως υπήρχε μια εταιρεία lobbying που είχε καλέσει ανώτατα στελέχη και διευθυντές Μέσων Ενημέρωσης για να τους εξηγήσει ποια ήταν η “γραμμή” που έπρεπε να ακολουθήσουν. Επί του ζητήματος δεν υπήρξε καμιά έρευνα για την “εν χορώ” υποστήριξη και υπεράσπιση του Μνημονίου από ΜΜΕ, παρουσιαστές, σχολιαστές, και αρθρογράφους».

Στο βιβλίο του «Ο ψυχρός εμφύλιος. Τα πρόσωπα και τα γεγονότα που διέλυσαν μια χώρα», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη, κάνει σαφή αναφορά για το ποιος χάραξε αυτήν τη γραμμή, χωρίς να αναφέρει όμως πρόσωπα και καταστάσεις.

«Με μεγάλη ευκολία και ακόμη μεγαλύτερη προχειρότητα τα Μέσα Ενημέρωσης επικαλούνταν συνεχώς το κίνδυνο της χρεοκοπίας και της στάσης πληρωμών, πράγμα που λειτουργούσε όμως και ως επιχείρημα της κυβερνητικής πλευράς», αναφέρει στο βιβλίο του (σελ. 102). Εκ των υστέρων όμως, παραδέχεται ο Γ. Πρετεντέρης, «είμαι βέβαιος ότι φωνάξαμε “Λύκος!” περισσότερες φορές απ’ όσο χρειαζόταν». «Σχεδόν για έναν χρόνο αναπαρήχθηκε μάλλον αβασάνιστα το επίσημο παραμύθι ότι “το χρέος είναι βιώσιμο”, ενώ πολλοί από εμάς ξέραμε ότι δεν είναι» (σελ. 103). Στο βιβλίο του επικαλείται και μια συνάντηση που είχε στις 11 Απριλίου 2011 με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου. «Νομίζω, του είπα, ότι σπανίως κυβέρνηση έτυχε καλύτερης μεταχείρισης από τον Τύπο» (σελ. 127). «Αλλά ως ένα σημείο! Δεν γίνεται να τσακωνόμαστε εμείς με τους τηλεθεατές ή τους αναγνώστες για λογαριασμό σας».

3. “Με 100.000 δραχμές πληρώθηκαν οι εφημερίδες…”

Η διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και εφημερίδων δεν είναι τωρινό μόνο φαινόμενο. Έρχεται από μακριά… Στο αναγκαστικό δάνειο, στο οποίο κατέφυγε το 1922 η τότε κυβέρνηση Γούναρη για τη χρηματοδότηση της Μικρασιατικής εκστρατείας, πλήρωσαν τις εφημερίδες για να μην αντιδράσουν.

Ο συγγραφέας κ. Βασ. Τσίχλης στο βιβλίο – μελέτη, που κυκλοφόρησε με τίτλο «Μικρασιατική εκστρατεία και αναγκαστικό δάνειο», αναφέρει, ότι η κυβέρνηση ξόδευσε πολλά χρήματα δωροδοκώντας εφημερίδες ώστε να υποστηρίξουν το αναγκαστικό δάνειο. Ο Ι. Μεταξάς αναφέρετι στο Ημερολόγιό του την Πέμπτη 24 Μαρτίου 1924: «Αι εφημερίδες επληρώθησαν αδρότατα εκατό χιλιάδες εκάστη· αι βενιζελικαί, αφού εφάνησαν δεχόμενοι κατ’ αρχάς, ηρνήθησαν έπειτα. Βλάχος, (εκδότης της “Καθημερινής”) το ίδιον».

Παλαιό το κόλπο… ίδια συνταγή.
(Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ  ΘΕΡΑΠΑΙΝΊΔΑ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΈΝΟΥ ΕΞΩΡΑΪΖΟΥΣΑ  ΤΟΝ ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΗ )

Την ανήθικη αυτή τακτική την ζήσαμε στο πετσί μας επί 39 χρόνια, τόσο οι Αγωνιζόμενοι χριστιανοί της Λάρισας όσο και η εφημερίδα μας, γενόμενοι θύματα της παραπληροφόρησης των κατευθυνόμενων μέσων «ενημέρωσης» μέχρι και σήμερα. Αυτά, τελικά, πέτυχαν να ανεβάσουν στον μητροπολιτικό θρόνο της Λάρισας ακατάλληλα πρόσωπα, παραγκωνίζοντας και εξορίζοντας αγίους – αφιλοχρήματους ανθρώπους και προκαλώντας πολυχρόνια αναστάτωση στην ειρηνική ζωή του τόπου μας.