Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2020

Πού πήγε το όμορφο χαμόγελό σου ; Πού πήγε η ευτυχία και μόνο θλίψη έχουν τα ματάκια σου;;Η χαμένη ευτυχία των παιδιών.. Tο χαμένο χαμόγελο... και η νέα εκπαίδευση...

Η χαμένη ευτυχία των παιδιών..
Tο χαμένο χαμόγελο...
και η νέα εκπαίδευση...

 
-Παιδί μου μάθε να κρατάς το στόμα σου κλειστό, να υπακούς. Είσαι μικρό, δεν θα αντιδράσεις…
Σβήσε τα συναισθήματα σου κάτω από την μάσκα. Πνίξε τα!!
Ούτως ή άλλως δεν έχουν πια καμία αξία.
Δεν σε ρωτάει κανείς πως νιώθεις, πως αισθάνεσαι.
Εσένα μικρό μου θύμα, σου λένε πώς.. το να φοράς μάσκα είναι για το καλό των άλλων.
Δεν ξέρω πώς να στο εξηγήσω…..
Πώς να σου αναλύσω πως εσύ, είσαι για τους άλλους μία απειλή.
Ξέρεις τι σημαίνει απειλή;;

Όπως κι αν στο πω θα σε γεμίσω ενοχές…
Ξέρεις τι σημαίνει ενοχη
;; 
Θυσίασε καλό μου το παιδικό σου χαμόγελο, έτσι για να μη νιώσεις ενοχές ….
Θα έρθει όμως εκείνη η μέρα που θα κλάψουμε μαζικά για εσάς...
Ναι, θα κλάψουμε όταν θα αντιληφθούμε πως το χαμόγελο σας, που είναι η ίδια η παιδικότητα σας, που δηλώνει την υγεία της παιδικής σας ψυχής, εμείς… ναι δυστυχώς εμείς οι ίδιοι οι γονείς, επιτρέψαμε να σας το στερήσουνε, γιατί πιστέψαμε και υπακούσαμε ότι είστε ένας κίνδυνος.
Θα κλάψουμε, γιατί θα καταλάβουμε δυστυχώς αργά, πως κάποιοι σας χρησιμοποίησαν μετατρέποντας σας σε απειλή. Εσάς γλυκά μου κρυμμένα χαμόγελα, εσάς σας μετέτρεψαν σε απειλή.
Μέχρι χθες παίζατε ανέμελα, τρέχατε στην αγκαλιά μας, παλεύατε με τους φίλους σας, λέγατε αστεία δίπλα, δίπλα στο πεζούλι, όλα υγιέστατα, χαρούμενα..
Δεν αρρωστήσατε καμία μαμά, κανέναν μπαμπά, καμία γιαγιά και κανέναν παππού, κανένα αδέρφι και κανένα φιλαράκι... Είμαστε όλοι μια χαρά!!
Μα απ' την μια στιγμή στην άλλη γίνατε απειλή....
Εσείς γλυκά μου χαμόγελα θα σπείρετε έναν κακό ιό στους άλλους….
Εσείς αθώα μου χαμόγελα!!
Δεν ξέρω πώς να σας το αναλύσω!!
Ξέρω όμως πως θα κλάψουμε…
Ναι, θα κλάψουμε μα δεν θα ωφελεί...
Και αν ποτέ σας ζητήσουμε συγνώμη, δεν θα την αξίζουμε.
Ετούτη η πράξη μας θα έχει συνέπειες…

Πού πήγε το όμορφο χαμόγελό σου μωρό μου; Πού πήγε η ευτυχία και μόνο θλίψη έχουν τα ματάκια σου;;


Τί θα πούμε αύριο σ´ αυτά τα μωρά;

 Ότι αποτύχαμε εμείς οι μεγάλοι και τους στερήσαμε τα αυτονόητα;; 
Την χαρά, την ανεμελιά, την ευτυχία, το χαμόγελο τους;;
Είμαστε υπεύθυνοι και συνένοχοι όλοι !
Ας κάνουμε κάτι όσο είναι νωρίς. Όσο προλαβαίνουμε!!


Μια μάννα