Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον ἄρθρο δημοσιεύθηκε ἀπό τό ἱστολόγιο Orthodox Times μέ τίτλο “Ecumenical Patriarch reshuffles the cards” (Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ξανανακατεύει τίς κάρτες), ὅπου μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρει ὅτι «ὁ Πατριάρχης κάνει κάποιες ἐπιλογές πού ἀναδιοργανώνουν τό ἀνθρώπινο δυναμικό στό Πατριαρχεῖο. Ἀλλά γιά ποιό σκοπό; Νά ἐνισχυθῆ ὁ θεσμός σέ ὅλο τόν κόσμο, ὥστε οἱ Ρῶσοι νά μή ἔχουν διάθεση γιά κυριαρχία. Ἐπιπλέον, γιά νά καλύψη τήν πλάτη του στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο. Τουλάχιστον γιά τόσα χρόνια ὅσο ὁ Θεός θά τόν ἀφήση νά ζήση καί νά παραμείνη στόν θρόνο».
Ἡ ἐμπέδωσις ἀπό τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος
τοῦ ὅρου «ἄχρι καιροῦ»
Τό δημοσίευμα μαρτυρεῖ ὅτι τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ἔχει μπῆ στήν τροχιά τῆς διαδοχῆς, μία διάδοχος κατάσταση τήν ὁποία βέβαια δέν τήν καθορίζει οὔτε ὁ Πατριάρχης οὔτε οἱ ἄνθρωποι τοῦ Φαναρίου, ἀλλά οἱ ἰσχυροί πάτρωνές του, κάτι τό ὁποῖο ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τήν πρόσφατη δήλωση τοῦ Ρώσου ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν κ. Σεργκέι Λαβρόφ στίς 24 Ἰουλίου, ὅπου σέ συνέντευξή του στό τηλεοπτικό κανάλι Russia 24, δήλωσε ὅτι: «Ἔχουμε σαφῆ κατανόηση ὅτι οἱ ἐνέργειες τῆς Κωνσταντινούπολης χειραγωγοῦνται ἀπευθείας ἀπό τήν Οὐάσινγκτον».
Τό βασικό πρόβλημα τοῦ Πατριαρχείου σήμερα εἶναι οἱ σχέσεις του μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία ὡς πολυπληθέστερη καί ἰσχυρότερη Ἐκκλησία ἀπό αὐτό τόσο ἀπό πλευρᾶς πιστῶν ὅσο καί ἀνθούσης πίστεως, ἀμφισβητεῖ τόν ρόλο τοῦ Πατριαρχείου ὡς πρώτου μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί γιά τόν λόγο αὐτό τό Πατριαρχεῖο προβαίνει πρός ἐκεῖνες τίς κινήσεις, ὅπως ἡ συνεχής ἀνάδειξη νέων τιτουλαρίων ἐπισκόπων, γιά νά διατηρήση τήν ἐπικυριαρχία του.
Στήν νέα παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα, ὅπου ἡ Ὀρθόδοξη ’Εκκλησία ἀποτελεῖ κρίσιμη παράμετρο στήν ἀνταγωνιστική σχέση καί διπλωματία τῶν δύο ὑπερδυνάμεων, Ἀμερικῆς καί Ρωσίας, τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ὄχι ἁπλά ἐκμεταλλεύεται τούς κανόνες τοῦ ἀνταγωνισμοῦ πρός ὄφελός του, ἀλλά ἔχει ὑποταχθῆ πλήρως στίς προσταγές καί τούς σχεδιασμούς τῶν ΗΠΑ, ὅπου ἡ προτεσταντική Ἀμερική μέσῳ αὐτοῦ ἀποσκοπεῖ νά ἐλέγξη, ἀλλά καί νά διασπάση τόν Ὀρθόδοξο κόσμο.
Μέσα σέ αὐτά τά πλαίσια καθορίζονται τόσο οἱ ἀναδιοργανώσεις στό ἀνθρώπινο δυναμικό τοῦ Πατριαρχείου ὅσο καί ἡ συζήτηση γιά τήν διαδοχή τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος στό τέλος τοῦ ἔτους συμπληρώνει τριάντα χρόνια πατριαρχείας. Μία πατριαρχεία, ἡ ὁποία βαδίζει ἀπόλυτα στά ἀχνάρια τοῦ μασόνου Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, πού θέλει τήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἔχη ὑποταχθῆ στήν αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, νά πορεύεται μέ γοργά βήματα πρός τήν ἕνωση μέ τήν παπική ἐκκλησία καί τήν ἀμερικανική πολιτική νά ἔχη τήν ὑψηλή ἐποπτεία στήν πατριαρχική ἐκλογή, ἀλλά καί σέ κρίσιμα ἐκκλησιαστικά ζητήματα, ὅπως εἶναι τό οὐκρανικό καί ἡ σύνοδος τῆς Κρήτης. Ἀλλά καί ἡ πρόσκληση τοῦ Πατριάρχη καί στούς 36 Μητροπολίτες τῆς Βορείου Ἑλλάδος, νά παραβρεθοῦν στήν σύναξη τῶν ἱεραρχῶν τοῦ Πατριαρχείου τήν 1η Σεπτεμβρίου, σκοπό εἶχε τήν ἐμπέδωση ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τοῦ ὅρου «ἄχρι καιροῦ» ἀλλά καί τῶν ὅποιων μελλοντικῶν γεωγραφικῶν ἀνακατατάξεων τῆς Βαλκανικῆς, πού ἔχουν σχεδιασθῆ καί βρίσκονται σέ ἐξέλιξη ἀπό τούς δυτικούς ‟συμμάχους” μας.
Ἐμπειρία του διά τό πῶς
ἀνακηρύσσονται σχισματικοί
καί ἀχειροτόνητοι
εἰς κανονικήν ἐκκλησίαν
Τό δημοσίευμα ἀναφέρεται στόν ρόλο τοῦ Μητροπολίτη πρώην Γαλλίας, Ἐμμανουήλ Ἀδαμάκη, πρόσωπο πού ἔχει ἀπασχολήσει ἀρνητικά τά μέσα ἐνημέρωσης τῆς Γαλλίας ἀλλά καί τίς γαλλικές ἀστυνομικές ἀρχές λίγο πρίν ἀπό τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τήν Μητρόπολη Γαλλίας. Ὁ διορισμός του ὡς Χαλκηδόνος, σύμφωνα μέ τό ἄρθρο, δέν πρέπει νά θεωρηθῆ ὡς πρόλογος γιά τήν περαιτέρω προαγωγή του ὡς διαδόχου τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου. Τονίζει τό δημοσίευμα ὅτι «ὁ Ἐμμανουήλ ἀπολαμβάνει τήν ἐκτίμηση τοῦ Πατριάρχη, ὄχι ὅμως γιά νά γίνη Πατριάρχης. Ὁ Ἐμμανουήλ πῆγε στο Φανάρι γιά δύο λόγους. Γιά νά γίνη ὁ “ἀντίπαλος” τοῦ Γέροντα Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων, Δημητρίου, ὁ ὁποῖος δέν ἔκρυψε ποτέ τήν φιλοδοξία του νά γίνη ὁ ἑπόμενος Πατριάρχης. Μέ λίγα λόγια, γιά νά τοῦ κόψη τό μέγεθος. Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι νά μοιρασθοῦν τήν ἐμπειρία του οἱ Φαναριῶτες…», δηλαδή τήν ἐμπειρία του γιά τό πῶς ἀνακηρύσσονται σχισματικοί καί ἀχειροτόνητοι σέ κανονική ἐκκλησία. Φόβοι οἱ ὁποῖοι ἐπιβεβαιώθηκαν πρόσφατα ἀπό τόν ἐπικεφαλῆς τοῦ τμήματος ἐξωτερικῶν ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων (DECR) τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, Μητροπολίτη Ἱλαρίωνος (Alfeyev), ὁ ὁποῖος στίς 25 Ἰουλίου στό τηλεοπτικό κανάλι Russia 24, δήλωσε ὅτι «ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, στήν Οὐκρανία, στήν Λευκορωσία, καί στήν Μολδαβία, καί σέ ἄλλες χῶρες πού ἀποτελοῦν μέρος τοῦ κανονικοῦ μας χώρου καί πέραν αὐτοῦ, εἶναι ἑνιαία καί ἀλληλέγγυα».
Νά σημειώσουμε ὅτι ἡ Μητρόπολη Χαλκηδόνος ἔχει πολύ σημαντική θέση, εἰδικά σέ ὅ,τι ἀφορᾶ στήν ἐκλογή τοῦ Πατριάρχη, καθώς στίς προηγούμενες ἐκλογές (Δημητρίου 1972 καί Βαρθολομαίου 1991) ὁ ἑκάστοτε Μητροπολίτης Χαλκηδόνος ἦταν τοποτηρητής τοῦ Πατριαρχείου καί προεστώς τῆς Συνόδου. Κάτι τό ὁποῖο σημαίνει ὅτι ὁ Μητρ. Ἐμμανουήλ Ἀδαμάκης εἶναι τό πρόσωπο κλειδί γιά τίς ὅποιες ἐξελίξεις μέ τήν πατριαρχική διαδοχή. Θέση ἡ ὁποία τοῦ δόθηκε, σύμφωνα μέ ἐκκλησιαστικά δημοσιεύματα, ὡς ἀνταμοιβή γιά τόν ρόλο του στό οὐκρανικό, ἀλλά βέβαια μετά καί ἀπό τά ἀρνητικά δημοσιεύματα γιά τό πρόσωπό του.
Ὁ πρώην Μητρ. Γαλλίας εἶναι αὐτός πού κατ’ ἐξοχήν διαχειρίσθηκε τό οὐκρανικό ζήτημα καί τήν παραχώρηση τῆς αὐτοκεφαλίας στήν σχισματική ἐκκλησία ὑπό τόν ἀκροδεξιό καί ἐθνικιστή Ἐπιφάνιο Ντουμένκο, ἀφοῦ προήδρευσε τῆς ἱδρυτικῆς Συνέλευσης τῆς σχισματικῆς ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ἀλλά καί συνόδευσε τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο κατά τήν ἐπίσκεψή του στήν Οὐκρανία τόν Αὔγουστο. Ὁ Μητροπολίτης πρώην Γαλλίας ἀποδεικνύεται ἄνθρωπος ὄχι μέ ἰδιαίτερες ἱκανότητες, ὅμως ὑπάκουος καί συνεργάσιμος στίς ὅποιες ἀπαιτήσεις τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, χαρακτηριστικά πού καθορίζουν τούς στενούς συνεργάτες τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Σκοπός ὁ ἔλεγχος
τῶν Μητροπόλεων
τῆς Βορείου Ἑλλάδος
Τό δημοσίευμα συνεχίζει, σημειώνοντας ὅτι «Μέ τήν ἐμπειρία τοῦ Ἐμμανουήλ καί τῶν ὁρκισμένων παιδιῶν τοῦ Βαρθολομαίου (ὁ νεοκλεγείς Μητροπολίτης Προύσης, Ἰωακείμ, ὁ πρωτοσύγκελλος Θεόδωρος καί ὁ Μητροπολίτης Σαράντα Ἐκκλησιῶν Ἀνδρέας), ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης θωρακίζει τόσο τό ἵδρυμα ὅσο καί τόν ἑαυτό του, ἐνάντια στίς φιλοδοξίες τοῦ Μητροπολίτη Δημητρίου καί στά ρωσικά ἐμπόδια». Μέ τό σχόλιο γίνεται κατανοητό ὅτι ὁ Μητροπολίτης Δημήτριος βιώνεται ὡς ξένο σῶμα ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καί τό περιβάλλον του ἄν καί ὁ κυριότερος ὑποψήφιος γιὰ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο εἶναι ὁ Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Μελίτων, γέννημα καί θρέμμα τῆς Πόλεως. Ὁ Πατριάρχης, ὅπως φαίνεται, θέλει ὡς διάδοχό του ἕνα ἀπόλυτα ἐλέγξιμο πρόσωπο, πού θά ἀκολουθῆ κατά γράμμα τίς προτεραιότητες καί τίς παρακαταθῆκες τόσο τοῦ ἰδίου ὅσο καί τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, ἕνα πρόσωπο πού θά εἶναι προπάντων ἔμπιστο τῶν πατρώνων τοῦ Πατριαρχείου.
Ὁ ἐκκλησιαστικός δημοσιογράφος Δημήτρης Τζούμας, στενό πνευματικό τέκνο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, σέ ἄρθρο του μέ τίτλο “Ποῖοι διακινοῦν τά πρόωρα σενάρια διαδοχῆς τοῦ Βαρθολομαίου καί γιατί;”, γράφει ὅτι «Ἐφ’ ὅσον ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀποφασίσει νά ἐκκινήσει τίς διαδικασίες διαδοχῆς, εἶναι βέβαιο ὅτι στό παιγνίδι τῆς διεκδικήσεως, θά μποῦν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἐλπιδοφόρος, ὁ ὁποῖος προσφάτως δέν πῆρε θέση δημοσίως γιά τήν ἀπόφαση Μπάιντεν περί γενοκτονίας τῶν Ἀρμενίων, γιά νά μή δυναμιτίσει προφανῶς τήν ἐνδεχόμενη μελλοντική σχέση του μέ τήν πολιτική ἡγεσία τῆς Τουρκίας. Καί ὅπως ὅλα δείχνουν ὁ Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος, ἐκτός καί ἄν κρατήσει γιά τόν ἑαυτό του τόν ρόλο τοῦ διαιτητῆ, ἀφοῦ ὡς γνωστόν δέν γνωρίζει τήν τουρκική γλώσσα καί σέ αὐτή τήν ἡλικία ὅσο καί ἄν προσπαθήσει δέν θά τήν μάθει ποτέ ἀπταίστως ὡς γεννημένος Ρωμιός τῆς Πόλης. Τελευταῖος ἀλλά ὄχι καί ἔσχατος ὁ Γέρων Πριγκηποννήσων Δημήτριος σάν ἕτοιμος ἀπό καιρό θά δοκιμάσει τίς δυνάμεις του παρά τίς περί τοῦ αντιθέτου ἐπιδιώξεις τῶν ἄλλων». Δέν γνωρίζουμε πότε θά ξεκινήση ἡ διαδικασία ἐκλογῆς νέου Πατριάρχου, ὅμως ἡ ἐκλογή πρέπει νά γίνη ἀπό τό σύνολο τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Πατριαρχείου, Μητροπολιτῶν καί Ἐπισκόπων, ἀφοῦ ὅλοι ἔχουν βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων τό δικαίωμα τοῦ ‟ἐκλέγειν” καί ‟ἐκλέγεσθαι” καί τότε ἄν τολμοῦν οἱ Τοῦρκοι ἄς μή τόν ἀναγνωρίσουν.
Ὑπό τό φῶς αὐτῶν τῶν δημοσιευμάτων μποροῦμε μέ ἀσφάλεια νά ὑποθέσουμε ὅτι ἡ ἀντιπαράθεση τῶν Φαναριωτῶν ἔχει φτάσει σέ πολύ ὑψηλό ἐπίπεδο καί ἐπειδή οἱ ΗΠΑ ἔχουν τήν ὑψηλή ἐποπτεία στήν ἐκλογή τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὅποτε αὐτή θά πραγματοποιηθῆ, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος κινεῖται δραστήρια πρός αὐτήν τήν κατεύθυνση. Ἔτσι, τόσο μέ τούς λόγους του ὅσο καί μέ τίς πράξεις του θέλει νά καταδείξη στούς πάτρωνές του ὅτι τά οἰκουμενιστικά φιλελεύθερα ἀνοίγματα καί οἱ ἐκπτώσεις πού κάνει σέ θέματα πίστεως πραγματοποιοῦνται σέ ἄμεση ἀντιστοιχία καί ἐξάρτηση μέ τούς σχεδιασμούς τῆς νέας παγκόσμιας ἐποχῆς.
Εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ μετάβαση τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα τό 1948 στήν Κωνσταντινούπολη ἔγινε μέ τό προσωπικό ἀεροπλάνο, πού ὀνομαζόταν ‟ἱερά ἀγελάδα”, τοῦ τότε προέδρου τῶν ΗΠΑ Ροῦσβελτ, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε καί δεδηλωμένος μασόνος. Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγη ὅτι ἡ πράξη αὐτή ἦταν καθαρά συμβολική. Ἡ παγκόσμια τάξη, ἡ ὁποία τότε ἔβαζε τά θεμέλια τῆς νέας τάξης πραγμάτων πού θά οἰκοδομεῖτο, μέ τήν πράξη αὐτή ἤθελε νά στείλη τό μήνυμα πρός πᾶσα κατεύθυνση, ἀλλά εἰδικότερα στήν τότε Σοβιετική Ἕνωση καί σήμερα στήν Ρωσία, στήν Ὀρθόδοξη κοινότητα καί στά κράτη τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας ὅτι τό Πατριαρχεῖο μᾶς ἀνήκει, εἶναι δικό μας καί βρίσκεται ὑπό τόν πλήρη καί ἄμεσο ἔλεγχό μας.
Τό Πατριαρχεῖο σήμερα, ἐλέγχοντας ἐδαφικά ἁπλῶς τήν συνοικία τοῦ Φαναρίου καί οὔτε κἄν τήν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας, ἔχει μετασχηματισθῆ σέ ἕνα Βατικανό τῆς Ἀνατολῆς, προσπαθώντας μέσῳ ἀνυπάρκτων ἱερῶν κανόνων καί ἐγκλήτων νά ἐλέγξη τήν ὅλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ Πατριάρχου νά εἶναι ὁ πάπας τῆς Ἀνατολῆς θυμίζει τήν θέση του στήν Ὀθωμανική αὐτοκρατορία, μέ τήν διαφορά ὅτι ὁ Σουλτᾶνος σήμερα εἶναι ὁ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ. Αὐτό σημαίνει ρήξη μέ τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί εἰδικότερα γιά τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία τόν ἔλεγχο τῶν Μητροπόλεων τῆς Βορείου Ἑλλάδος.
Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι, μποροῦν νά συνυπάρχουν ἁρμονικά οἱ δύο Ἐκκλησίες ἤ εἶναι ἀναπόφευκτο νά συγκρουστοῦν ἤ ἡ μία Ἐκκλησία νά πέση στήν λήθη ἤ ἡ μία νά ἀπορροφήση τήν ἄλλη; Δέν γνωρίζουμε πιά εἶναι ἡ ἀπάντηση, αὐτό πού γνωρίζουμε εἶναι ὅτι τήν ἀπάντηση θά τήν δώσουν οἱ Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μάλιστα οἱ Μητροπολίτες τῆς Βορείου Ἑλλάδος. Γιά τόν λόγο αὐτό ἐπιβάλλεται νά προστατευθοῦν οἱ δύο ἀγωνιστές Μητροπολίτες Κυθήρων Σεραφείμ καί Αἰτωλοακαρνανίας Κοσμᾶς καί προπάντων, ὅταν ἔλθη ἡ ἐκλογή τοῦ νέου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, νά ἐκλεγῆ τό πλέον κατάλληλο πρόσωπο. Ἕνα πρόσωπο πού θά ἔχη ὡς μόνον γνώμονα τήν ἀνόθευτη Πίστη καί τά συμφέροντα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί μόνον αὐτά.
