σ.σ. Ο βλάσφημος μητροπ. Αλεξανδρουπόλεως «χαλάστηκε» που είδε αρκετούς Θεσσαλονικείς να προσκυνούν τον Άγιο Δημήτριο κατεβάζοντας τις μάσκες και αντέδρασε αστραπιαίως (όταν είναι για κακό δεν τους προλαβαίνεις) γράφοντας ένα σχόλιο για να τους διδάξει «γνήσια Ορθοδοξία», «διάκριση» κτλ. Το αποτέλεσμα ήταν φρικωδέστατο. Ένα ανακάτεμα διαστροφής της Ορθόδοξης Θεολογίας, κοσμικής «λογικής», γλοιώδους αγαπολογίας και λίγο βουντού για πασπάλισμα. Ο άνθρωπος αυτός έχει βάλει στόχο να γίνει ο πιο αντιπαθής «ιεράρχης» στο ευλαβές ποίμνιο. Στην συνείδηση του λαού είναι ήδη καθηρημένος.
Πριν κάμποσο καιρό είχε πέσει στην αντίληψή μου ένα άρθρο υπέρ του ισλάμ στο οποίο ο μωαμεθανός αρθρογράφος κατηγορούσε την Ορθοδοξία ότι έχει πέσει στην ειδωλολατρία επειδή προσκυνά τις Ιερές Εικόνες. Την ίδια άποψη με τον μωαμεθανό έχει και ο Εικονομάχος και Πνευματομάχος Αλεξανδρουπόλεως, ο οποίος δεν βλέπει τις Ενέργειες του Αγίου Πνεύματος κατά την προσκύνηση των Ιερών Εικόνων και φυτεύει τις δικές του βρώμικες σκέψεις περί «μαγικών αντικειμένων» για τις Εικόνες στο μυαλό των πιστών !!!
Το λάθος είναι να δουν την εικόνα ως μαγικό αντικείμενο. Και να μη δουν τον κάθε συνάνθρωπό τους που πονάει, που πεινάει και φοβάται ως εικόνα του Θεού. Που χρειάζεται την προστασία μας για να μην προσβληθεί από κορονοϊό.
Από σένα τον Λυκοποιμένα πως θα προστατευθεί ο συνάνθρωπος, μας λές; Ο συνάνθρωπος που του καλλιεργείς την απιστία και τον στέλνεις στην κόλαση Λυκοποιμένα Αλεξανδρουπόλεως.
Ο Αλεξανδρουπόλεως ξεκίνησε πομποδώς το σχόλιό του αναφερόμενος στην 7η Οικουμενική Σύνοδο, για να δώσει την εντύπωση ότι «τάπωσε» τους αντιπάλους, χωρίς να αναφέρει τί αποφάσισε η Σύνοδος σε σχέση με την προσκύνηση των Εικόνων. Αντ’ αυτού καταπιάστηκε με την γνωστή αγαπολογία και με τα περί κρίσεως και κατακρίσεως. Άλλα ντ’ άλλων δηλαδή. Ο Αλεξανδρουπόλεως απευθύνεται σε όσους δεν γνωρίζουν τα βασικά της Ορθοδόξου Θεολογίας (ανήκει σε εκείνους που φρόντισαν να αφήσουν ακατήχητο το ποίμνιο) και τους μιλά με την κοσμική «λογική» όπως μίλησε ο Όφις στην Εύα.
Η Εκκλησία, στην έβδομη Οικουμενική Σύνοδο αποφάσισε να αποδίδει τιμή στο ανθρώπινο πρόσωπο, επειδή το «φόρεσε» ο ίδιος ο Χριστός και να βλέπει στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο την εικόνα του Θεού.
Έτσι μάθαμε στην Ορθοδοξία, τον κάθε συνάνθρωπό μας (ανεξάρτητα από την καταγωγή του, από την οικονομική και πολιτιστική του επιφάνεια, από τη θρησκεία και την πνευματικότητά του, από την αγιότητα ή την αμαρτωλότητά του) να τον τιμάμε και να τον υπολογίζουμε ως αιτία για την οποία ο Χριστός πέθανε και μάλιστα με θάνατο σταυρικό…
Ξέχασε να μας πει ότι ο άνθρωπος φτιάχτηκε κατ’ εικόνα του Θεού για να φθάσει στο καθ’ ομοίωση, όχι για να παραλογίζεται μήπως πάθει ο διπλανός του κορωνοϊό, και ότι όταν ο άνθρωπος βλασφημά το Άγιο Πνεύμα (προσκυνώντας με την μάσκα) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να φθάσει στο καθ’ ομοίωση. Η αγαπολογία, όσο και να την παπαγαλίζει σε τούτην την ζωή ΔΕΝ πρόκειται να σώσει ούτε τον συνάνθρωπο ούτε κανένα. Ο Χριστός πέθανε πάνω στον Σταυρό για τις αμαρτίες του συνανθρώπου μας, τις δικές μας, τις αμαρτίες όλων μας και μας ζητάει να Τον μιμηθούμε. Τιμούμε λοιπόν τον συνάνθρωπο όταν τον βλέπουμε όπως τον βλέπει ο Χριστός που σταυρώθηκε γι’ αυτόν. Με την προοπτική να μετανοήσει (πράγμα που δεν μπορεί να κάνει όταν βλασφημά το Άγιο Πνεύμα) για να σώσει την ψυχή του.
Η Σύνοδος λέει ότι…
…η προσκύνηση δεν είναι θέμα παρότρυνσης / συμβουλής για κάτι ευσεβές αλλά είναι εντελώς απαραίτητη. Γιατί βεβαιώνεται δια της προσκυνήσεως, αφενός η σχέση πρωτοτύπου και εικόνος, ότι δηλαδή η προσκύνηση διαβαίνει προς το πρωτότυπο άμεσα. Και δεύτερον, ότι η εικόνα, ανεξαρτήτως του υλικού της, γίνεται φορέας της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος που είχε ο εικονιζόμενος ζων. …
Και ο Αλεξανδρουπόλεως λέει ότι ο πιστός φαντάζεται μαγικά αντικείμενα! Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ. Δεν βλέπει ότι το υλικό της Εικόνας γίνεται φορέας της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος. Δεν βλέπει ότι ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ προσκυνάμε εκείνη την ώρα και όχι το υλικό. Και επειδή ο ίδιος ΔΕΝ το βλέπει αυτό, ή καλύτερα ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΊΖΕΙ / ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙ, «φυτεύει», ο παμπόνηρος, βρώμικες σκέψεις στο μυαλό των πιστών περί «μαγικών αντικειμένων» για να μην φανεί ότι είναι δικές του.
Ταυτόχρονα παρουσιάζεται ως σούπερ-ντούπερ γνήσιος Ορθόδοξος, αρκεί η πίστη να μην εκφράζεται προς τα έξω, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΟΡΑΤΗ. Μία αόρατη πίστη για τον αόρατο εχθρό τον κορωνοίό!!
Δε μας εμποδίζει η μάσκα που φοράμε, ούτε το τζάμι που προστατεύει τις εικόνες αλλά ούτε και τα ασημένια «πουκάμισα» που τις επενδύουν. Η αναζήτησή μας «ανεβαίνει στο πρωτότυπο» και όταν «καρδία προς καρδίαν ομιλεί», το βρίσκει και το συναντά.
Οπότε, οι γνήσιοι Ορθόδοξοι χριστιανοί, δεν έχουν ενδοιασμούς, όταν ασπάζονται μια εικόνα (χάρτινη, αγιογραφημένη, ψηφιδωτή) και όταν ελπίζουν σ’ αυτήν, σύμφωνα με όσα διδάσκει η Εκκλησία μας.
Το λάθος είναι να δουν την εικόνα ως μαγικό αντικείμενο. Και να μη δουν τον κάθε συνάνθρωπό τους που πονάει, που πεινάει και φοβάται ως εικόνα του Θεού. Που χρειάζεται την προστασία μας για να μην προσβληθεί από κορονοϊό
«Δεν έχουν ενδοιασμούς» αρκεί να φοράνε τη μάσκα και να έχουν μεγάλη καρδιά! Όχι κύριε Εικονομάχε. Το ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΨΗΛΑ. Και ο εικονιζόμενος Άγιος προστατεύει, πρεσβεύει. Δεν μολύνεται ο πιστός επειδή ο Άγιος άργησε να πάρει «το μήνυμα»: «..η προσκύνηση διαβαίνει προς το πρωτότυπο ΑΜΕΣΑ.» Εκατοντάδες χρόνια, δισεκατομμύρια ασθενείς με μολυσματικές ασθένειες φίλησαν τις ίδιες εικόνες ΟΥΔΕΠΟΤΕ προέκυψε πανδημία με τόσες πραγματικά θανατηφόρες ασθένειες και με την επιστήμη πολύ λιγότερο εξελιγμένη. Τούτο είναι Μυστήριο της Εκκλησίας ΒΛΑΣΦΗΜΕ και δεν έχεις δικαίωμα να το αγγίξεις. Προσκυνάμε ΜΕ ΠΙΣΤΗ και όχι κατατρομαγμένοι μήπως πάθουμε κάτι. Ο άνθρωπος που φοράει την μάσκα και «προστατευμένος» παίζει θέατρο με την φαντασία του ΕΧΕΙ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ.
Είναι τρομερό τί προτρέπει στους πιστούς αυτός ο λυκοποιμένας να κάνουν.
Ο Χριστός έφτιαξε την Εκκλησία Του για να ΦΑΝΕΡΩΘΕΙ στον κόσμο όχι για να κρύβεται πίσω από μάσκες και να φυλακίζεται μέσα στις φαντασίες. Η ΖΩΗ στην Εκκλησία δεν είναι μία νοητική διεργασία, θεωρία, ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΞΗ.
Συγχωρέστε με για το ύφος. Μόλις χθες μου στείλανε για τον ιερέα που βάπτισε ένα παιδί ομοφυλοφίλων και ευχήθηκε να γίνει σαν και αυτούς. Μετά μου στείλαν για τον Λαρίσης Ιερώνυμο που είπε ότι το πειραματικό eμβόλιο των εκτρωμένων εμβρύων είναι του Θεού. Και πριν καλά καλά συνέλθω μου στείλανε και για τον Αλεξανδρουπόλεως που προτρέπει το ποίμνιο να ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ. Όλα μέσα σε μία ημέρα. Δεν είναι κατάσταση αυτή. Ο κόσμος δαιμονίστηκε.
Ποια θα είναι η τύχη του Αλεξανδρουπόλεως και όσων τον ακολουθήσουν;
Ο κ. Νικόλαος Ξιώνης, Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μιλάει και εξηγεί τι σημαίνει η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος.
Η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι κάτι πολύ σημαντικό. Και είναι κάτι σημαντικό όχι γιατί εγώ το λέω ή το λέει η Εκκλησία, αλλά το είπε ο ίδιος ο Χριστός. Και πότε το είπε; Έχει σημασία. Όταν εκβάλλει δαιμόνια. Και τότε έρχονται οι Αρχιερείς, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, και λένε, αμφισβητώντας την πράξη αυτή, ότι με την δύναμη του Βεελζεβούλ [εκβάλλει δαιμόνια]. Λέει στην προκειμένη περίπτωση ο Ιησούς Χριστός. Απευθύνεται λοιπόν σε αυτούς και λέει:
Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πάντα ἀφεθήσεται τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι ὅσα ἐὰν βλασφημήσωσιν· ὃς δ’ ἂν βλασφημήσῃ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου ἁμαρτήματος. ὅτι ἔλεγον· Πνεῦμα ἀκάθαρτον ἔχει.
Στην προκειμένη περίπτωση ο ίδιος ο Χριστός αναφέρεται και λέει: οποιαδήποτε βλασφημία ή αμαρτία μπορεί να συγχωρεθεί. Δηλαδή υπάρχει μετάνοια. Οποιαδήποτε όμως βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, η μόνη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, εκεί δεν υπάρχει μετάνοια ώστε να συγχωρεθεί. Δεν μετανοεί. Δεν αλλάζει δηλαδή τρόπο σκέψης αυτός που βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Πολλοί βεβαίως ίσως σκεφτούν και πουν ότι, να καταφέρεσαι υβριστικά εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Όχι. Δεν είναι αυτή η βλασφημία.
Για να καταλάβουμε ποιά είναι η βλασφημία θα πρέπει να καταλάβουμε ποιό είναι το Άγιο Πνεύμα και πως ενεργεί σήμερα.
Είπα προηγουμένως, το Άγιο Πνεύμα ενεργεί εντός της Εκκλησίας η οποία Εκκλησία προσδιορίζεται από την μία Πίστη.
Άρα το Άγιο Πνεύμα ενεργεί στους πιστούς ανθρώπους.
Από την στιγμή λοιπόν που εγώ αμφισβητήσω την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, φανερώνω ότι δεν είμαι πιστός, αμφισβητώ δηλαδή την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, αφ’ ετέρου αμφισβητώ στην προκειμένη περίπτωση τον Δημιουργό του κόσμου, δηλαδή την Κεφαλή της Εκκλησίας που είναι ο Χριστός. Με άλλα λόγια αμφισβητώ τον ίδιο τον Θεό και επανέρχομαι στο προπτωτικό αμάρτημα. Που είναι ποιό; Διακόπτω την κοινωνία με τον Θεό. Σταματώ να αναφέρομαι στον Θεό και επιστρέφω εις εαυτόν και στην κτιστή πραγματικότητα, για την οποία όπως είπαμε προηγουμένως κίνηση του ανθρώπου, ο Μέγας Αθανάσιος επισημαίνει ότι δεν υπήρχε δυνατότητα μετάνοιας.
Δεν υπάρχει μετάνοια γιατί; Γιατί λέει ο Μέγας Αθανάσιος, δεν είναι αμαρτία για να υπάρχει μετάνοια. Είναι καταστροφή του κατ’ εικόνα. Δηλαδή, όχι εξαχρείωση αλλά καταστροφή με την έννοια της αμαύρωσης. Ένα αμαυρωμένο κατ’ εικόνα Θεού, δεν μπορεί να επιστρέψει στην κοινωνία με τον Θεό, στην καθαρότητα την οποία είχε από μόνο του, δεδομένου το ότι είναι δοτό. Δεν είναι δικό μου. Δεν είναι δημιούργημά μου για να το καθαρίσω όποτε θέλω. Είναι δοτό. Και αν εγώ το καταστρέψω … δεν μπορώ να το επιδιορθώσω. Δεν μπορώ δηλαδή να έλθω στο επίπεδο της καθαρότητας την οποία είχε πριν αμαυρωθεί το κατ’ εικόνα του Θεού στον άνθρωπο.
Άρα στην προκειμένη περίπτωση αυτός που βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα που είναι η μόνη δυνατότητα κοινωνίας με τον Θεό, είναι η επανάληψη του προπατορικού αμαρτήματος. Και στην προκειμένη περίπτωση οπωσδήποτε αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει διότι δεν υπάρχει μετάνοια. Γι’ αυτό και η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι ασυγχώρητη. Όχι γιατί ο Θεός είναι σκληρόκαρδος, είναι δηλαδή μία εκδήλωσις σκληροκαρδίας από τον Θεό προς τον άνθρωπο, αλλά γιατί αυτή ακριβώς η κίνηση του ανθρώπου να βλασφημήσει το Άγιο Πνεύμα είναι στην προκειμένη περίπτωση άρνηση του Θεού που δεν έχει μετάνοια. Δεν έχει δυνατότητα μετανοίας. Όπως λέμε ότι μετά τον θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζητήσει μετάνοια. Αυτό ισχύει με την βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.
Ποιά είναι λοιπόν η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Όταν την ενέργεια του Θεού την θεωρήσεις ότι είναι ενέργεια κτιστού όντος. Και όταν -κι εδώ πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί όταν εκφραζόμαστε πολύ εύκολα και χωρίς ίσως να έχουμε μελετήσει τα θέματα, εκφραζόμαστε τώρα τον τελευταίο καιρό χωρίς να έχουμε συνείδηση του τί λέμε- όταν λοιπόν λέμε ότι κάτι (οτιδήποτε) μπορεί να φθείρει τον άνθρωπο μέσω διαφόρων ασθενειών ή να οδηγήσει τον άνθρωπο στον θάνατο, τότε αυτή είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Και πολύ περισσότερο όταν αυτή η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος προέρχεται, όχι από γραμματείς και φαρισαίους, αλλά υποτίθεται από πιστούς ανθρώπους. Αυτό είναι το χειρότερο και αυτό είναι το βδέλυγμα της ερημώσεως στο οποίο αναφέρεται ο Ιησούς Χριστός. Στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τί λέμε, και τί ακούμε και τί αναπτύσσουμε.
Άρα στην προκειμένη περίπτωση η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι η αμφισβήτηση του θαύματος. Είναι η αμφισβήτηση της ζωής. Είναι η αμφισβήτηση της θεραπείας. Είναι η αμφισβήτηση της προσκύνησης των εικόνων. Είναι η αμφισβήτηση το να έλθει κάποιος στη Θεία Ευχαριστία και να γεμίσει ο ναός από ανθρώπους. Είναι η αμφισβήτηση του Σώματος και του Αίματος του Χριστού από την μία Λαβίδα και από το ένα κοινό Ποτήριο. Όλα αυτά είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Και αυτή η βλασφημία είναι ασυγχώρητη λέει ο ίδιος ο Χριστός.
[η συνέχεια στο βίντεο]
-https://www.youtube.com/watch?v=j_acAH7ByI0&t=986s ΤΡΕΛΟ- ΓΙΑΝΝΗΣ
ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ
Μπράβο στον Μητροπολίτη Άνθιμο: Οι εικόνες των Αγίων δεν έχουν… ανοσία, φορέστε μάσκες…
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΝΘΙΜΟΥ
Η Εκκλησία, στην έβδομη Οικουμενική Σύνοδο αποφάσισε να αποδίδει τιμή στο ανθρώπινο πρόσωπο, επειδή το «φόρεσε» ο ίδιος ο Χριστός και να βλέπει στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο την εικόνα του Θεού.
Έτσι μάθαμε στην Ορθοδοξία, τον κάθε συνάνθρωπό μας (ανεξάρτητα από την καταγωγή του, από την οικονομική και πολιτιστική του επιφάνεια, από τη θρησκεία και την πνευματικότητά του, από την αγιότητα ή την αμαρτωλότητά του) να τον τιμάμε και να τον υπολογίζουμε ως αιτία για την οποία ο Χριστός πέθανε και μάλιστα με θάνατο σταυρικό…
Η κρίση και η κατάκριση δεν είναι «δουλειά» της Εκκλησίας. Όμως, η διάκριση είναι! Και είναι το κύριο «εργαλείο» μας με το οποίο καλούμαστε να σμιλέψουμε την εικόνα του Χριστού πίσω από κάθε αμορφία και δυσμορφία της κοινωνίας. Διάκριση σημαίνει, λεπτότητα, ευγένεια, σοβαρότητα και σύνεση.
Σήμερα, η εικόνα του Θεού πάσχει, χτυπημένη από έναν ιό, παγκοσμίως. Πάσχει και στα δύο συστατικά της, στο υλικό και στο πνευματικό, ως ψυχή και ως σώμα. Και μέσα σ’ αυτό το «πάθος» της αναζητά το Θεό, στα πρόσωπα των αγίων, της Θεοτόκου και του Χριστού. Αυτή η αναζήτηση γίνεται με οδηγό και πυξίδα την υγιή εκκλησιαστικότητα.
Όταν ο Θεός μας προσκαλεί, τότε τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει τη λαχτάρα της ψυχής μας στο κάλεσμά του. Αναζητώντας Τον, σκύβουμε ή γονατίζουμε να ασπαστούμε τις εικόνες των Αγίων Του. Δεν ασπαζόμαστε το ξύλο, τις μπογιές ή τις πέτρινες ψηφίδες.
Δε μας εμποδίζει η μάσκα που φοράμε, ούτε το τζάμι που προστατεύει τις εικόνες αλλά ούτε και τα ασημένια «πουκάμισα» που τις επενδύουν. Η αναζήτησή μας «ανεβαίνει στο πρωτότυπο» και όταν «καρδία προς καρδίαν ομιλεί», το βρίσκει και το συναντά.
Οπότε, οι γνήσιοι Ορθόδοξοι χριστιανοί, δεν έχουν ενδοιασμούς, όταν ασπάζονται μια εικόνα (χάρτινη, αγιογραφημένη, ψηφιδωτή) και όταν ελπίζουν σ’ αυτήν, σύμφωνα με όσα διδάσκει η Εκκλησία μας.
Το λάθος είναι να δουν την εικόνα ως μαγικό αντικείμενο. Και να μη δουν τον κάθε συνάνθρωπό τους που πονάει, που πεινάει και φοβάται ως εικόνα του Θεού. Που χρειάζεται την προστασία μας για να μην προσβληθεί από κορονοϊό.
Στη Γερμανική Κατοχή στην Αθήνα, βρέθηκε σε κάποια φυλακή με τους αντιστασιακούς κι ένας ιερέας. Θέλησαν να τελέσουν λειτουργία, όμως πώς; Φύλαξαν ένα κομμάτι ψωμί, βρέθηκε λίγο κρασί και ετοιμάστηκαν.
Αντί Αγίας Τραπέζης, ξάπλωσαν ανάσκελα έναν συγκρατούμενό τους και πάνω στο γυμνό στήθος του έβαλαν τα Τίμια Δώρα και ο ιερέας τα μετέβαλε σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Και κοινώνησαν.
