H Γαλλίδα Ariane Bilheran κλινική ψυχολόγος, διδάκτωρ ψυχοπαθολογίας και συγγραφέας περισσότερων από είκοσι πέντε βιβλίων. Οι τομείς της εξειδίκευσής της είναι η κακοποίηση, η παράνοια, οι αποκλίσεις της εξουσίας και η ανάκτηση της προσωπικής εξουσίας. Από την αρχή της κρίσης του Covid, ήταν μια από αυτές που εντόπισαν γρήγορα τις ασυνέπειες και τις καταχρήσεις των πολιτικών που εφαρμόστηκαν. Από την Κολομβία, όπου ζει, αυτός ο παρατηρητής της ανθρώπινης ψυχής συμφώνησε να μας δώσει την άποψή της για την τρέχουσα κατάσταση.Σοκαριστικές οι προβλέψεις της: ”ένα ολοκληρωτικό καθεστώς έχει τεθεί σε εφαρμογή αρκετά ξεκάθαρα και λίγο πολύ παντού. H υγεία είναι πρόσχημα για ολοκληρωτικού τύπου παγκόσμια διακυβέρνηση.Αυτή την ιστορία, τη βλέπω να τελειώνει με δύο πιθανούς τρόπους: είτε με πόλεμο είτε με αυτοκαταστροφή.”
Amèle Debey, pour L’Impertinent : Ως γιατρός στην ψυχοπαθολογία, τι σας εντυπωσιάζει περισσότερο στην κατάσταση που ζούμε τους τελευταίους 18 μήνες;
Ariane Bilheran :Η βία επί των πληθυσμών αυτών που είναι στα κέντρα λήψης αποφάσεων, η ασκούμενη παρενόχληση σε όλα τα επίπεδα επί των πληθυσμών. Ιδεολογία, χειραγώγηση μαζών, σωματική βία, λογοκρισία, επιθέσεις στην ελευθερία της έκφρασης.
–Ένας από τους τομείς εξειδίκευσής σας είναι η απόκλιση από την εξουσία. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε τι τροφοδοτεί τις σκέψεις σας;
-Ναι από τον Απρίλη του 2020, έγραψα ένα άρθρο αποκαλούμενο Υγειονομικός Ολοκληρωτισμός είναι για το καλό σου. Το ριζοσπαστικό κακό…..
Μετά, τον Αύγουστο ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα άλλο άρθρο που αποκάλεσα Η παρανοϊκή στιγμή …κι έπειτα το Δεκέμβριο εκφράστηκα στο Radio Canada σχετικά με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό του οποίου βλέπουμε την εκδήλωση. Χάρη στην τεχνογνωσία μου, εντόπισα τα συμπτώματα πολύ νωρίς: εντός του ιδεολογικού χαρακτήρα , δηλ. το γεγονός να παρουσιάζουμε ως μια αλήθεια μια ψεύτικη μυθοπλασία ζητώντας ν’ ασπαστεί ο πληθυσμός αυτή τη μυθοπλασία. Το πέρασμα στην πράξη: οι υποχρεώσεις του lockdown, η κατάργηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων, τα διαρκή παράδοξα..
« Από πολύ νωρίς μ’ εντυπωσίασε ο εκπονούμενος πόνος επί του πληθυσμού»
Στη Νότια Αμερική για π.χ το να εμποδίζεις τ’ άτομα να πάνε να εργαστούν δεν μπορεί να είναι για το συμφέρον της υγείας τους γιατί καθώς δεν έχουμε για πολλούς μήνες πηγές εσόδων καρπούς της δουλειά μας, και δεν έχουμε βοήθεια αυτό à priori δεν είναι αυτό που θα σας δώσει καλή υγεία! Από πολύ νωρίς μ’ εντυπωσίασε ο εκπονούμενος πόνος επί του πληθυσμού. Με κάθε τρόπο υπάρχει μια έννοια που καλείται διάσταση στη ψυχολογία και που έγκειται στη διαίρεση μιας συλλογικότητας σε 2 αναγώγιμους πληθυσμούς που δεν μπορούν πλέον να τα πάνε καλά μεταξύ τους..Γιατί είναι σε καθεστώς ιδεολογικού-ής ορού/ ενστάλαξης. Δεν μπορούν πια να επικοινωνήσουν. Εργάστηκα για πολύ καιρό σε οργανώσεις εργασίας. Όταν γίνονταν παθογόνοι, δημιουργούν ψυχοκοινωνικές διαταραχές στην εργασία, θα εντόπιζα τους μηχανισμούς σε διαφορετικές κλίμακες. Είτε ήταν οι συναισθηματικοί χειρισμοί, οι αντιφάσεις, τα ψέματα, τα παράδοξα στις ομιλίες, το γεγονός της εξάντλησης της πολυπλοκότητας του πραγματικού σε ένα μόνο παράδειγμα, σε μια μόνο παράμετρο, όλα αυτά μου φάνηκαν τότε αρκετά τρελά.Βλέπουμε ότι είναι οι χώρες οι πιο πλούσιες που αντέδρασαν με τρόπο πιο δυσανάλογο. Δεν εγκατασταθήκαμε σε ένα είδος σύγχυσής; ….
Ορισμένοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτά τα μέτρα ήταν απολύτως δικαιολογημένα, έχω μόνο μια ερώτηση για αυτούς: ξέρετε ότι το 2020 στην Νότια Αμερική οι πολιτικές αποφάσεις βύθισαν στην εξαθλίωση 20.000.000 κόσμο. και περί τα 30.000.000 2021. Μπορείτε να πάρετε τη φροντίδα της υγείας σας όταν είστε σε ακραία φτώχεια; Είναι όντως δικαιολογημένο; Είναι πράγματι μια πολύ μετρημένη, ισορροπημένη πολιτική, που λαμβάνει υπόψη διαφορετικές παραμέτρους;
–Πιστεύετε πραγματικά ότι οι κυβερνήσεις θέλουν εν γνώσει τους να μας βλάψουν;
-Ίσως όχι όλες. Αλλά πιστεύω ότι οι υψηλού επιπέδου λαμβάνοντες τις αποφάσεις και ιδιαίτερα οι αυτοαποκαλούμενοι φιλάνθρωποι που, με τα δισεκατομμύρια τους, θα μπορούσαν να κάνουν τον πλανήτη παράδεισο, θέλουν εν γνώσει τους να μας βλάψουν.
–Με τι σκοπό;
–Μόλις κατασχέσετε την πλειοψηφία του πλούτου σε βάρος ενός μεγαλύτερου πληθυσμού, αυτός ο πληθυσμός αποτελεί απειλή για εσάς.
Φαίνεται ότι οδήγησαν τα άτομα να συγχέουν τις συνέπειες των μέτρων που ελήφθησαν με συνέπειες του Covid. Δημιουργήσαμε το πλαίσιο για να επιθυμούν αυτή την ηθελημένη σκλαβιά για την οποία μίλησα στο La Boétie. Πως εξηγείται αυτή η κατάσταση;
Από οπτική της Πολιτικής Φιλοσοφίας μπορούμε να το εξηγήσουμε από το γεγονός ότι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς έχει τεθεί σε εφαρμογή αρκετά ξεκάθαρα και λίγο πολύ παντού. Συναντά αντίσταση εδώ ή εκεί αλλά αυτό είναι το σχέδιο. Και είναι ολοκληρωτικό γιατί στοχεύει την ολοσχερή κυριαρχία επί των ατόμων, τη διάσπαση των τάξεων, του κοινωνικού ανήκειν ,των οικογενειών σε σημείο εισβολής στην ιδιωτική ζωή του ατόμου. Για να λειτουργήσει το ολοκληρωτικό σχέδιο, πρέπει να διατηρηθεί στην εξουσία μέσω του τρόμου, επομένως πρέπει να υπάρχει εχθρός. Ορατός ή αόρατος. Κατά του θα κάνουμε πόλεμο, για να δικαιολογήσουμε την κρατική τρομοκρατία. Προς δικαιολόγηση επίσης της καταστολής των ελευθεριών και των δικαιωμάτων. Χρειαζόμαστε ιδεολογία. Μια φρασεολογία που παρουσιάζει έναν εχθρό εναντίον του οποίου θα πάμε σε πόλεμο και που, υποτίθεται, μας θέτει σε κίνδυνο θανάτου. Αυτό θα απαιτήσει την κατασκευή ενός ψευδούς λόγου, εντελώς αποκομμένου από την πραγματικότητα της εμπειρίας. Για να έχει όμως μια ορισμένη νομιμότητα, πρέπει να εξελίσσεται συνεχώς, να μην παγώνει και επομένως να υπόκειται σε κριτική.
« Δημιουργούμε τις συνθήκες ώστε η πραγματικότητα ν’ αντιστοιχεί τελικά με την ιδεολογία. »
….Υπήρξαν επανειλημμένα τραυματικά σοκ που στάλθηκαν στους πληθυσμούς. Με διαφορετικούς τρόπους, με διαφορετικό υπόβαθρο. Και αυτοί οι τραυματικοί κραδασμοί δημιουργήθηκαν από πολιτικούς λόγους, από αποφάσεις που ελήφθησαν, των οποίων ο παραλογισμός και η αυθαιρεσία έσπασαν όλα τα όρια των ανθρώπων. Πρέπει να ξέρετε ότι αυτή η βία συνεπάγεται, για την ψυχή, τη δημιουργία αμυντικών μηχανισμών. Καλύτερο παράδειγμα: Όταν αντιμετωπίζετε σοβαρό τραύμα, μπορεί να προκληθεί αμνησία. Είναι ένας μηχανισμός άμυνας. Ή, για άλλη μια φορά, μπορούμε να είμαστε σε άρνηση: η πραγματικότητα είναι τόσο ανυπόφορη που δεν μπορώ να τη διανοηθώ μόνος μου, οπότε νομίζω ότι όσο λιγότερο περιμένουμε βία, τόσο πιο ευάλωτοι είμαστε, όπως είναι. περίπτωση δυτικών χωρών που έχουν συνηθίσει να λειτουργεί πιο ισορροπημένα. Για να αρνηθείτε την πραγματικότητα της βίας ή να τη δικαιολογήσετε, στο βαθμό που υπάρχει ένας πολύ σαγηνευτικός λόγος σε όλη τη διαδρομή, όπως “το κάνουμε αυτό για το καλό σας”: είναι πολύ δελεαστικό να μπείτε σε αυτό. Νομίζω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων, και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, που αδυνατούν να κατανοήσουν ή να αποδεχτούν την ύπαρξη της βίας που εκπέμπεται, οπισθοδρομούν ψυχολογικά και αφήνουν τον εαυτό τους να καταληφθεί από τον κυρίαρχο λόγο.
Υπάρχει επίσης ένα ικανό μέρος ανθρώπων που απλά προτιμούν να μην αναρωτιούνται και να πηγαίνουν με το ρεύμα, χωρίς να προσπαθούν να μάθουν αν αυτό που συμβαίνει είναι φυσιολογικό ή όχι.Ναι, άρα αυτό είναι το σύνδρομο των δημοσίων υπαλλήλων που λειτουργεί. Δηλαδή κάποιος προτιμά να περιορίζει το πεδίο σκέψης του και να το ανάγει στο έργο που έχει. Γιατί αν σκεφτόταν πραγματικά τι συμβαίνει, πιθανότατα θα μπορούσε να τρελαθεί γι’ αυτό.….
Επίσης υπάρχουν άτομα που μπορεί να αντιμετωπίσουν την κοινωνική απομόνωση αν εκτεθούν αντικομφορμιστικά στην παρούσα φάση. Γιατί αυτή τη στιγμή, το να σκέφτεσαι όπως το αντίθετο ρεύμα σημαίνει να εκτίθεσαι σε παρενόχληση, απομόνωση, προσβολή, λογοκρισία ενώ όταν είσαι μέρος του συστήματος απολαμβάνεις πλεονεκτήματα, προνόμια. Όταν αμφισβητήσεις την καθεστηκυία άποψη διακυβεύεις αυτά και τη θέση σου. Δεν είναι όλοι έτοιμοι να υποστούν τις συνέπειες. Ξέρω ανθρώπους που έχουν διγλωσσία. Αλλιώς εκφράζονται δημοσίως κι αλλιώς σε ιδιωτικές συζητήσεις.
Μπορούμε να δούμε το τίμημα που έχουν πληρώσει ορισμένοι επιστήμονες, ορισμένοι ακαδημαϊκοί και ορισμένοι ερευνητές για να πουν την αλήθεια. Εάν δεν είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε αυτό το τίμημα και εάν η κοινωνική ομάδα που ανήκουμε απαιτεί σιωπηρά ή ρητά την προσήλωση στο δόγμα, για να αποκτήσουμε πρόσβαση στα προνόμια στο σεράγι περιοριζόμαστε σε μια μορφή υποταγής, συνειδητής ή μη.
Γενικότερα, η συνεργασία διανοουμένων με ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν είναι καινούργια.
Η Hannah Arendt είχε εκφράσει την αποστροφή της για τους διανοούμενους ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1930. (σσ βδελύγματα που το σύστημα εκκόλαψε επέβαλε και χρυσοπλήρωσε σε δοτές θέσεις για να υποστηρίξουν το αδιανότητο κάθε φορά και να το νομιμοποιήσουν.. είναι αυτό που λέγεται η σιωπή είναι χρυσός)
Ο Klemperer είχε μείνει έκπληκτος από τον οπορτουνισμό ορισμένων ακαδημαϊκών. Ο Günther Anders είχε εκφράσει την αποστροφή του για τον ενεργό εφησυχασμό του Heidegger, ιδιαίτερα επειδή ο Heidegger είχε όλα τα εργαλεία της πολιτικής φιλοσοφίας για να σκεφτεί τι συνέβαινε. (σσ την ώρα που έχουμε την Άνοδο του πλανητικού εκφασισμού αυτοί εξαντλούν την ειδημοσύνη τους και την ευαισθησία τους σε γεγονότα τοπικής εμβέλειας που κάποια από αυτά είναι και στημένα μόνο και μόνο για να τροφοδοτούν μια αντιπαράθεση και να ξεπλένονται όλοι προς συντήρηση των ψευδοδιαχωριστικών)…
Ολοκληρωτισμός σημαίνει ότι τα άτομα είναι ανταλλάξιμα κύτταρα του ίδιου σώματος με την κυριολεκτική έννοια, με την πλήρη καταστολή και την πλήρη εκρίζωση κάθε μοναδικότητας. Η μοναδικότητα είναι το γεγονός ότι κανένα άτομο δεν είναι συγκρίσιμο με άλλο στη Γη. Ότι ο καθένας είναι μοναδικός, διαφορετικός, με κοινό ανθρώπινο είναι, όπου «τίποτα ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο». Ο ολοκληρωτισμός είναι η αντίθετη πρόταση.
Στην ιδέα ότι είμαστε όλοι κύτταρα του ίδιου σώματος, υπάρχει η ιδέα ότι πρέπει να θυσιάσουμε τα καρκινικά κύτταρα, αυτά που αυτονομούνται από το σώμα. Έτσι το άτομο δεν διαβιβάζεται αυτό καθαυτό, αλλά μάλλον κάτι που μπορεί να εξαλειφθεί εάν χρειαστεί. Και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό. Είναι η απώλεια της υπερβατικότητας , μετάδοσης, ηθικών και πνευματικών αξιών. Και ταυτόχρονα είναι η βεβήλωση όλων των ατόμων. «Δεν θα μπορείς πλέον να κρύψεις τίποτα» είναι η πρόταση ολοκληρωτισμού: το ακριβώς αντίθετο της σεμνότητας, η βάση του πολιτισμού κατά τον Χέγκελ. Πρέπει να κρύψουμε την ιδιωτικότητά μας, είναι καθήκον, δεν μπορεί να βεβηλωθεί με την ποινή της βύθισης στη βαρβαρότητα.
Αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό, το βλέπουμε στην εξέλιξη του μάνατζμεντ στη δουλειά, στον πολλαπλασιασμό των οθονών για παιδιά: αυτοί είναι τρόποι για να καταστρέψουμε εντελώς το θέμα και να το αρνηθούμε στις δικές του ανάγκες για να το φτιάξουμε. καλός καταναλωτής. Θα βάλουμε τους ανθρώπους σε κουτιά, όπου θα γίνουν τουλάχιστον όργανα παραγωγής, και όταν δεν είναι πια χρήσιμοι, όταν είναι άχρηστοι από την άποψη της καπιταλιστικής παραγωγής, τους πετάμε.
Όλα αυτά είναι το αντίστροφο των αξιών που αποτέλεσαν το θεμέλιο του πολιτισμού μας, αλλά λειτουργούν εδώ και πολύ καιρό.
Τι ξεκίνησε όμως όλα; Πόσο καιρό πιστεύετε ότι υπάρχει αυτό;
Είναι δύσκολο να πω. Νομίζω ότι υπάρχει ένας συνδυασμός πολλών παραγόντων και δεν είναι εξαντλητικός: πρώτον, ο μετανθρωπισμός είναι το κατεξοχήν ναζιστικό σημείο αναφοράς, αυτό του υπερανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι ο ναζισμός, στην πρωταρχική του αξία της αναζήτησης της υλικής αθανασίας και του ανθρώπινου υπεράνθρωπου, που ταυτόχρονα είναι ένας τροποποιημένος άνθρωπος, δεν είναι νεκρός. Η υποκείμενη ιδεολογία δεν έχει πεθάνει. Ο ναζισμός δεν κυνηγήθηκε εντελώς, γέννησε ιδεολογικές αιρέσεις εξουσίας που έχουν σκοπό να εξαπλωθούν και να στοχεύουν στην επέκταση. Νομίζω ότι το ζήτημα της ιδεολογικής κατάκτησης της παγκόσμιας εξουσίας από αποκρυφιστικές αιρέσεις σπάνια συζητείται, αλλά πρέπει να μελετηθεί πολύ προσεκτικά. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετό.
Το δεύτερο σημείο είναι η τεχνολογική ανάπτυξη. Ερχόμαστε σε μια εποχή – αναμφίβολα ήμασταν εκεί από τη Χιροσίμα – που δεν μπορούμε να φανταστούμε ή να φανταστούμε τι είναι ικανά να δημιουργήσουν τα εργαλεία που δημιουργούμε. Η ανθρωπότητα δημιουργεί τερατουργήματα που δεν έχει απαραίτητα τα μέσα να περιορίσει, όπως φαίνεται από τη δημιουργία χίμαιρων, την κλωνοποίηση, τη γενετική διακίνηση… Νομίζω ότι αυτό ισχύει επίσης.
Ακούμε τακτικά, εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ανθρώπους να μας λένε ότι αυτή η κρίση θα τελειώσει σύντομα. Πώς το βλέπετε να τελειώνει;
Λάθος. Το πρόβλημα είναι ότι μόλις μπεις στην ιδεολογία, δεν πρόκειται να τ’ αφήσει. Αυτή την ιστορία, τη βλέπω να τελειώνει με δύο πιθανούς τρόπους: είτε με πόλεμο είτε με αυτοκαταστροφή που δεν είναι δυνατόν να κρυφτεί. Ή και τα δύο. Για να ξεφύγουμε από την ιδεολογία, η πραγματικότητα πρέπει να είναι αρκετά σκληρή για να ξυπνήσουν οι άνθρωποι. Λίγο σαν τις αιρέσεις από τις οποίες ξεφεύγουν τ’ άτομα από τη πλύση εγκεφάλου όταν έχει συμβεί κάτι αρκετά σοβαρό. Όλο αυτό θα τελειώσει άσχημα. Με έξαρση βίας. Συμπεριλαμβανομένης και της αντιπολίτευσης, που θα την κάνει να μοιάζει ακόμα και με αυτό που καταγγέλλει. Όσοι δεν έχουν κατανοήσει τη θεωρία θα πρέπει να την καταλάβουν στην πράξη. Η Hannah Arendt είπε ότι ο ολοκληρωτισμός καταρρέει όταν οι μάζες σταματήσουν να πιστεύουν. Το πρόβλημα είναι ότι δεν είμαστε εκεί. Τι θα γινόταν αν σταμάτησε, σε λίγους μήνες, με την πλήρη άρση όλων των μέτρων και τελικά αποφασίσαμε να ζήσουμε με αυτόν τον ιό; Όχι, γιατί η υγεία είναι πρόσχημα για ολοκληρωτικού τύπου παγκόσμια διακυβέρνηση. Να θέσει το άτομο υπό τον απόλυτο έλεγχο, στις κινήσεις του, στους προβληματισμούς του, στις πράξεις του. Δεν θα λειτουργήσει γιατί δεν είναι συμβατό με την ανθρώπινη φύση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα προκαλέσει τεράστια ζημιά. Είναι ήδη έτσι.
limpertinentmedia 14/10/21
dimpenews.com
