ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ [:Πράξ.9,32-42]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΑΙΝΕΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΑΒΙΘΑ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΠΕΤΡΟ
«Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν(:καθὼς ὁ Πέτρος περιόδευε σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη, κάποια μέρα κατέβηκε καὶ στοὺς Χριστιανοὺς ποὺ κατοικοῦσαν στὴν Λύδδα)»[Πράξ.9,32]. Σὰν κάποιος στρατηγὸς ποὺ περιερχόταν τίς τάξεις τοῦ στρατεύματος ἐπιθεωρῶντας, ποιό μέρος ἦταν συγκροτημένο, ποιό ἦταν σὲ τάξη πορείας, ποιό χρειαζόταν τὴν παρουσία του.
Πρόσεχε ὅτι αὐτὸς παντοῦ περιτρέχει, καὶ παντοῦ πρῶτος βρίσκεται. Ὅταν ἐπρόκειτο νὰ ἐκλεγεῖ ὁ ἀπόστολος, αὐτὸς ἦταν πρωτοστάτησε· ὅταν ἔπρεπε νὰ μιλήσουν στοὺς Ἰουδαίους, ἀνάλαβε τὸν λόγο γιὰ νὰ τοὺς δείξει ὅτι δὲν ἦταν μεθυσμένοι ὅταν ἔπρεπε νὰ θεραπεύσουν τὸν χωλό[Πράξ.3, 2-8], ὅταν ἔπρεπε νὰ μιλήσουν[Πράξ.3, 12-26] αὐτὸς πρωτοστατεῖ τῶν ἄλλων· ὅταν ἔπρεπε νὰ μιλήσουν πρὸς τοὺς ἄρχοντες[ Πράξ.4, 8-20.5, 29-32], αὐτὸς μιλάει· ὅταν πρὸς τὸν Ἀνανία [Πράξ.5, 1-11], ὅταν καὶ ἀπὸ τὴν σκιὰ του ἀκόμη γινόταν θεραπεῖες[Πράξ.5,14-15:«Μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν (:ἔτσι ὁλοένα καὶ περισσότερο προσελκύονταν πλήθη ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, οἱ ὁποῖοι πίστευαν στὸν Κύριο καὶ γίνονταν μέλη τῆς Ἐκκλησίας, αὐξάνοντας κατὰ πολὺ τὸν ἀριθμὸ τῶν πιστῶν. Τόσο πολὺ μάλιστα τοὺς σεβόταν ὁ λαός, ὥστε ἔβγαζαν τοὺς ἀρρώστους ἀπὸ τὰ σπίτια τους στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν πάνω σὲ πολυτελῆ κρεβάτια οἱ πλουσιότεροι, καὶ σὲ φτωχικὰ καὶ πρόχειρα φορεῖα οἱ φτωχότεροι, ἔτσι ὥστε, ὅταν θὰ περνοῦσε ἀπὸ τὸ πλῆθος ἐκεῖνο ὁ Πέτρος, νὰ πέσει ἔστω καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς ἀρρώστους αὐτοὺς γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει)»], αὐτὸς ἐπίσης πάντοτε πρωτοστατοῦσε. Καὶ ὅπου μὲν ὑπῆρχε κίνδυνος, αὐτὸς ἦταν παρών, καθὼς καὶ ὅπου ἔπρεπε νὰ διευθετηθοῦν προβλήματα, ἐνῶ ὅπου ὑπῆρχε γαλήνη, βρίσκονται ὅλοι μαζί· τόσο πολὺ δὲν ἀπαιτοῦσε τιμὴ μεγαλύτερη ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Πάλι ὅταν ἔπρεπε νὰ γίνει θαῦμα, αὐτὸς τρέχει πρῶτος· καὶ σὲ αὐτὴ πάλι τὴν περίπτωση αὐτὸς πάλι ὑποφέρει καὶ ὁδοιπορεῖ.
«Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος(:ἐκεῖ συνάντησε κάποιον ἄνθρωπο ποὺ λεγόταν Αἰνέας καὶ ἦταν ὀκτὼ χρόνια κατάκοιτος πάνω σὲ ἕνα κρεβάτι, διότι ἦταν παράλυτος). καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σὲ ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ(:καὶ ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε: ''Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς, ποὺ εἶναι ὁ χρισμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ Μεσσίας, σὲ γιατρεύει ἀπὸ τὴν παραλυσία σου. Σήκω καὶ στρῶσε μόνος σου τὸ κρεβάτι σου'')»[Πράξ.9,33-34]. Ὁ λόγος αὐτὸς δὲν εἶναι ἀνθρώπου ποὺ ἐπιδεικνύεται, ἀλλὰ ποὺ ἔχει τὴν βεβαιότητα ὅτι θὰ γίνει αὐτὸ ποὺ λέει. Ἐγὼ πάλι πιστεύω ὅτι ὁ ἀσθενὴς πίστεψε πάρα πολὺ σὲ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ ἔγινε ὑγιής: «καὶ εὐθέως ἀνέστη(:καὶ αὐτὸς ἀμέσως σηκώθηκε)».
Καὶ γιατί δὲν περίμενε νὰ ἐκδηλώσει πρῶτα τὴν πίστη του ὁ ἄνθρωπος, οὔτε τὸν ρώτησε ἂν ἤθελε νὰ θεραπευτεῖ; Τὸ θαῦμα λοιπὸν αὐτὸ ἔγινε προπάντων καὶ γιὰ τὴν παρηγοριὰ πολλῶν. Ἄκουσε λοιπὸν καὶ πόσο ἦταν τὸ κέρδος· διότι προσθέτει τὰ ἑξῆς: «καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον(:καὶ τὸν εἶδαν ὅλοι ὅσοι κατοικοῦσαν στὴ Λύδδα καὶ στὴν πεδιάδα τοῦ Σάρωνα. Καὶ ἔτσι, καθοδηγημένοι ἀπὸ τὸ θαῦμα αὐτό, ἐπέστρεψαν στὸν Κύριο Ἰησοῦ, ἀφοῦ Τὸν πίστεψαν καὶ Τὸν ἀναγνώρισαν Θεὸ καὶ Σωτῆρα τους)». Ἄρα δὲν ἔλεγαν μάταια οἱ ἀπόστολοι ὅτι τὰ θαύματα γίνονταν γιὰ νὰ πιστέψουν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ παρηγορηθοῦν.
Καλῶς λοιπὸν μίλησε ἔτσι ὁ Πέτρος· διότι ὁ ἄνδρας ἦταν σὲ πολλοὺς γνωστός· γι᾿ αὐτὸ καὶ σὰν ἀπόδειξη τοῦ θαύματος, παρουσιάζει τὴν δυνατότητά του νὰ σηκώσει τὸ κρεβάτι· διότι οἱ ἀπόστολοι δὲν ἀπάλλασσαν μόνο ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τοὺς ἀσθενεῖς, ἀλλὰ καὶ μαζὶ μὲ τὴν ὑγεία παρεῖχαν σὲ αὐτοὺς πλέον καὶ τὴν σωματικὴ δύναμη. Ἐξάλλου ἐπίσης καὶ τότε δὲν ὑπῆρχαν ἀκόμα ἀποδείξεις τῆς θαυματουργικῆς δύναμης ποὺ διέθεταν οἱ Ἀπόστολοι, ὥστε δικαιολογημένα δὲν ζητήθηκε ἡ πίστη ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀφοῦ οὔτε ἀπὸ τὸν χωλὸ ζήτησαν.
Ὅπως ἀκριβῶς λοιπὸν ὁ Χριστὸς ὅταν ἄρχισε τὰ θαύματα, δὲν ζητοῦσε πίστη, ἔτσι οὔτε καὶ αὐτοί· διότι στὰ μὲν Ἱεροσόλυμα δικαιολογημένα ζητοῦνταν προηγουμένως ἡ πίστη τῶν ἀσθενῶν, γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀπὸ πίστη, ὅσοι κατέχονταν ἀπὸ ἀσθένειες, ξάπλωναν στοὺς δρόμους, ἔτσι ὥστε ὅταν περνοῦσε ὁ Πέτρος, νὰ πέσει ἀκόμα καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον ἀπὸ αὐτούς: «ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν (:τόσο πολὺ μάλιστα σεβόταν τοὺς ἀποστόλους ὁ λαός, ὥστε ἔβγαζαν τοὺς ἀρρώστους ἀπὸ τὰ σπίτια τους στὶς πλατεῖες καὶ τοὺς ἔβαζαν πάνω σὲ πολυτελῆ κρεβάτια οἱ πλουσιότεροι, καὶ σὲ φτωχικὰ καὶ πρόχειρα φορεῖα οἱ φτωχότεροι, ἔτσι ὥστε, ὅταν θὰ περνοῦσε ἀπὸ τὸ πλῆθος ἐκεῖνο ὁ Πέτρος, νὰ πέσει ἔστω καὶ ἡ σκιά του σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς ἀρρώστους αὐτοὺς γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει)»[Πράξ. 5,15]· καθόσον στὰ Ἱεροσόλυμα πολλὰ θαύματα γινόταν, ἐδῶ ὅμως[:στὴ Λύδδα καὶ στὴν πεδιάδα τοῦ Σάρωνα], αὐτὸ εἶναι τὸ πρῶτο θαῦμα ποὺ συμβαίνει· διότι ἄλλα ἀπὸ τὰ θαύματα γίνονταν γιὰ νὰ προσελκύσουν τοὺς ἄλλους καὶ ἄλλα ἐπιτελοῦνταν γιὰ παρηγοριὰ ἐκείνων ποὺ πίστευαν.
«Ἐν ᾿Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει(:στὴν Ἰόππη πάλι ὑπῆρχε κάποια μαθήτρια τοῦ Κυρίου, ποὺ λεγόταν Ταβιθά. Τὸ ὄνομα αὐτὸ μεταφράζεται μὲ τὴ λέξη Δορκάδα, δηλαδὴ ζαρκάδι. Αὐτὴ ἦταν γεμάτη ἀπὸ ἀγαθοεργίες καὶ ἐλεημοσύνες ποὺ ἔκανε συνεχῶς)· ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ(:τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ὅμως συνέβῃ νὰ ἀρρωστήσει καὶ νὰ πεθάνει. Καὶ ἀφοῦ τὴν ἔλουσαν καὶ τὴν ἑτοίμασαν, τὴν ἔβαλαν στὸ πάνω διαμέρισμα τῆς οἰκίας)»[Πράξ.9,36].
«Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾿Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρὸς ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν(:καθὼς λοιπὸν ἡ πόλη Λύδδα ἦταν κοντὰ στὴν Ἰόππη, σὰν ἄκουσαν οἱ μαθητὲς ὅτι ὁ Πέτρος εἶναι στὴν πόλη αὐτή, τοῦ ἔστειλαν δύο ἄνδρες καί τον παρακαλοῦσαν νὰ πάει σὲ αὐτοὺς ὅσο γίνεται πιὸ γρήγορα)»[Πράξ.9,38]. Πρόσεχε ὅτι ἄλλους στέλνουν καὶ τὸν καλοῦν. Καὶ αὐτὸς πείθεται καὶ ἔρχεται, χωρὶς νὰ θεωρεῖ τὸ πρᾶγμα προσβλητικό, ὅτι δηλαδὴ προσκλήθηκε· τόσο μεγάλο ἀγαθὸ εἶναι ἡ θλίψη· αὐτὸ σφυρηλατεῖ τίς δικές μας ψυχές. Πουθενὰ ἐκεῖ ἐπίσης δὲν ἀκούγεται κοπετός, πουθενὰ θρῆνος· «λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ(:καὶ ἀφοῦ ἔλουσαν τὴ νεκρὴ Ταβιθὰ καὶ τὴν ἑτοίμασαν, τὴν ἔβαλαν στὸ πάνω διαμέρισμα τῆς οἰκίας)», δηλαδὴ πρόσφεραν ὅλη τὴν ἀπαραίτητη φροντίδα γιὰ ἕνα νεκρὸ σῶμα.
Καὶ γιατί περίμεναν νὰ πεθάνει ἡ Ταβιθὰ καὶ δὲν τὸν κάλεσαν νωρίτερα; Γιατί νὰ μὴν εἶχε προσκληθεῖ ὁ Πέτρος καὶ πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατο τῆς Ταβιθά, ὅσο αὐτὴ ἦταν ἀκόμη βαριὰ ἄρρωστη, ὥστε νὰ τὴ θεραπεύσει; Διότι σκεπτόμενοι πλέον, θεωροῦσαν ἀνάξιο νὰ ἐνοχλοῦν τοὺς μαθητὲς γιὰ τέτοια θέματα, καὶ νὰ τοὺς ἀποσποῦν ἀπὸ τὸ κήρυγμα· καθόσον καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸν λόγο λέει ὅτι ἡ Λύδδα ἦταν κοντὰ στὴν Ἰόππη, ὥστε νὰ δείξει ὅτι ζητοῦσαν αὐτὸ σχεδὸν εὐκαιριακὰ (διότι ἦταν μαθήτρια), ἐνῶ προηγουμένως ὄχι.
«Ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον(:Πράγματι ὁ Πέτρος σηκώθηκε καὶ πῆγε μαζὶ μὲ τοὺς δύο αὐτοὺς ἀπεσταλμένους. Μόλις ἔφτασε στὴν Ἰόππη, τὸν ἀνέβασαν στὸ ἀνώγειο)· καὶ παρέστησαν αὐτῶ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς(:καὶ ἐκεῖ παρουσιάστηκαν μπροστά του ὅλες οἱ χῆρες κλαίγοντας γιὰ τὸν θάνατο αὐτῆς ποὺ τίς προστάτευε. Καὶ ὡς δείγματα τῆς προστασίας της ἔδειχναν στὸν Πέτρο τοὺς χιτῶνες καὶ τὰ πανωφόρια ποὺ εἶχε φτιάξει γι᾿ αὐτὲς ἡ Δορκάδα ὅσο ζοῦσε μαζί τους)»[Πράξ.9,40]: δὲν τὸν παρακαλοῦν νὰ τὴν ἀναστήσει, ἀλλὰ ἀφήνουν σὲ αὐτὸν νὰ χαρίσει μὲ τὴ δική του πρωτοβουλία τὴ ζωὴ σὲ αὐτήν· ἔτσι ἐδῶ πραγματοποιεῖται τό: «ἐλεημοσύνη γὰρ ἐκ θανάτου ῥύεται, καὶ αὐτὴ ἀποκαθαριεῖ πᾶσαν ἁμαρτίαν· οἱ ποιοῦντες ἐλεημοσύνας καὶ δικαιοσύνας πλησθήσονται ζωῆς(:ἡ ἐλεημοσύνη γλυτώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν θάνατο)»[Τωβὶτ 12,9].
Ἐκεῖ μπροστὰ ὅπου ἦταν τοποθετημένη νεκρὴ ἡ Ταβιθά, ὁδηγοῦν λοιπὸν τὸν Πέτρο· τὸ ἔκαναν αὐτὸ ἴσως καὶ ἐπειδὴ νόμιζαν ὅτι παρέχουν σὲ αὐτὸν τὴν εὐκαιρία γιὰ διδασκαλία. Εἶδες πόση πνευματικὴ πρόοδος ἔχει γίνει; Καὶ δὲν ἀναφέρεται τυχαῖα καὶ χωρὶς λόγο τὸ ὄνομα τῆς γυναίκας, ἀλλὰ γιὰ νὰ μάθουμε ὅτι ἐπάξια φέρει τὸ ὄνομα, ἔτσι ἀγρυπνοῦσε καὶ πρόσεχε, ὅπως ἀκριβῶς τὸ ζαρκάδι, ἡ δορκάδα· διότι πολλὰ ὀνόματα καὶ σκόπιμα ἀναφέρονται, ὅπως πολλὲς φορές σᾶς εἶπα.
«Αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει(:αὐτὴ ἦταν γεμάτη ἀπὸ ἀγαθοεργίες καὶ ἐλεημοσύνες ποὺ ἔκανε συνεχῶς)», λέει τὸ ἱερὸ κείμενο. Εἶναι μεγάλο τὸ ἐγκώμιο γιὰ τὴν γυναῖκα αὐτή, ἐφόσον βέβαια καὶ τὰ δύο τὰ ἔκανε ὥστε νὰ εἶναι πλήρης καὶ ἀπὸ τὰ δύο. Εἶναι φανερὸ ὅτι πρῶτα ἐνδιαφέρθηκε γιὰ ἐκεῖνα καὶ μετὰ φρόντισε γιὰ αὐτό.«Ὃσα ἐποίει (:ὅσα εἶχε φτιάξει γι᾿ αὐτές)», λέει, «μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς (:ἡ Δορκάδα ὅσο ζοῦσε μαζί τους)». Μεγάλη εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη· διότι ὄχι ὅπως ἐμεῖς, ἀλλὰ ὅλοι μαζὶ ἐνδιαφέρονταν γιὰ τὴν ἐλεημοσύνη.
«Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε(:ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Πέτρος τοὺς ἔβγαλε ὅλους ἔξω ἀπὸ τὸ ἀνώγειο ποὺ ἦταν ἡ νεκρή, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε. Κατόπιν στράφηκε στὸ νεκρὸ σῶμα καὶ εἶπε: ''Ταβιθά, σήκω ἐπάνω''. Κι αὐτὴ ἄνοιξε τὰ μάτια της, καὶ ὅταν εἶδε τὸν Πέτρο, ὅπως ἦταν ξαπλωμένη, ἀνασηκώθηκε καθιστὴ στὸ κρεβάτι της)»[Πράξ.9,40]. Γιατί τέλος πάντων βγάζει ἔξω ὅλους; Γιὰ νὰ μὴ συγκινηθεῖ ἀπὸ τὰ δάκρυα καὶ νὰ μὴν ταραχτεῖ. Ἐσὺ ἐπίσης σὲ παρακαλῶ πάλι πρόσεχε τὸ κέρδος, πὼς ὁ καρπὸς πάλι δὲν εἶναι πρὸς ἐπίδειξη· γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν καὶ βγάζει ὅλους ἔξω μιμούμενος καὶ σὲ αὐτὸ τὸν Διδάσκαλο· διότι ὅπου ὑπάρχουν δάκρυα δὲν πρέπει νὰ τελεῖται τέτοιο μυστήριο, πόσο μᾶλλον ὅπου γίνονται θαύματα, δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχουν δάκρυα.
«Καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο(:καὶ ἀφοῦ γονάτισε, προσευχήθηκε)». Αὐτὸ εἶναι δεῖγμα παρατεταμένης προσευχῆς· «δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν(:τότε τῆς ἔδωσε ὁ Πέτρος τὸ χέρι του καὶ τὴν σήκωσε ὄρθια. Ὕστερα φώναξε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἰδιαιτέρως τίς χῆρες καί τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανή)». Δὲν ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς ὅλα τὰ θαύματα νὰ γίνονται μὲ τὴν ἴδια εὐκολία. Αὐτὸ δὲν ὠφελοῦσε αὐτούς. Διότι βέβαια δὲν φρόντιζε μόνο γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἄλλων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τῶν ἴδιων τῶν ἀποστόλων. Ἐκεῖνος λοιπὸν ποὺ μὲ τὴ σκιά του θεραπεύει τόσους, ὁ Πέτρος, τώρα κάνει τόσα γιὰ νὰ τὴν ἀναστήσει. Σὲ μερικὲς περιπτώσεις ἐπίσης καὶ ἡ πίστη αὐτῶν ποὺ προσέρχονταν, συντελοῦσε στὸ θαῦμα.
Αὐτὴ λοιπὸν εἶναι ἡ πρώτη νεκρὴ ποὺ ἀνασταίνει ὁ Πέτρος, καλῶντας αὐτὴν μὲ τὸ ὄνομά της: «Ταβιθά, ἀνάστηθι(:Ταβιθά, σήκω ἐπάνω)»· αὐτὴ πάλι, σὰν νὰ σηκώθηκε ἀπὸ τὸν ὕπνο, πρῶτα ἄνοιξε τὰ μάτια, ἔπειτα ἀφοῦ εἶδε τὸν Πέτρο, ἀνακάθισε, καὶ τέλος πιάνοντας τὸ χέρι του στηρίζεται: «ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε(:καὶ αὐτὴ ἄνοιξε τὰ μάτια της καὶ ὅταν εἶδε τὸν Πέτρο, ὅπως ἦταν ξαπλωμένη, ἀνασηκώθηκε καθιστὴ στὸ κρεβάτι της)»[Πράξ.9,40]. Ἐδῶ δείχνει ξεχωριστὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν δύναμη ποὺ εἰσάγεται καὶ μὲ τὸν λόγο καὶ μὲ τὸ χέρι του. «Ὕστερα φώναξε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἰδιαιτέρως τίς χῆρες καί τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανή)»· στοὺς μὲν πιστοὺς γιὰ παρηγοριὰ διότι παρέλαβαν πάλι τὴν ἀδελφὴ καὶ διότι εἶδαν τὸ θαῦμα, ἐνῶ στὶς χῆρες γιὰ τὴν προστασία τους ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὴ νεκρανάσταση τῆς Ταβιθὰ ὥστε νὰ συνεχίσει νὰ τίς βοηθᾷ. «Γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον(:τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔγινε γνωστὸ σὲ ὅλη τὴν πόλη τῆς Ἰόππης καὶ πολλοὶ πίστεψαν στὸν Κύριο)»[Πράξ.9,42].
«Ἐγένετο δὲ ἡμέρας ἱκανὰς μεῖναι αὐτὸν ἐν ᾿Ιόππῃ παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ(:ὁ Πέτρος μάλιστα ἔμεινε ἀρκετὲς ἡμέρες στὴν Ἰόππη, στὸ σπίτι κάποιου Σίμωνος ποὺ ἦταν βυρσοδέψης, δηλαδὴ ἐπεξεργαστῇς δερμάτων)»[Πράξ.9,43].Πρόσεχε ἐδῶ τὴν ταπεινοφροσύνη καὶ τὴν ἀγαθότητα τοῦ Πέτρου, πὼς δὲν μένει στὴν Ταβιθά, οὔτε σὲ κάποιον ἄλλο ἀπὸ τοὺς ἐπίσημους, ἀλλὰ στὴν οἰκία κάποιου ἀφανοῦς βυρσοδέψη, ὁδηγῶντας μὲ ὅλα αὐτὰ στὴν ταπεινοφροσύνη καὶ δὲν ἀφήνει οὔτε τοὺς ἁπλοϊκοὺς νὰ ντρέπονται, οὔτε τοὺς σπουδαίους νὰ ὑπερηφανεύονται, καὶ ὁ ὁποῖος Πέτρος γι᾿ αὐτὸ ἔκρινε ὅτι ἔπρεπε νὰ περάσει ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπειδὴ ἐκεῖνοι ποὺ πίστεψαν, χρειάζονταν τὴ διδασκαλία του.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
ἐπιμέλεια κειμένου: Ἑλένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
• https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-acta apostolorum.pdf
• Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἅπαντα τὰ ἔργα, Ὑπόμνημα στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ὁμιλία ΚΑ΄, πατερικὲς ἐκδόσεις «Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς»(ΕΠΕ), ἐκδ. οἶκος «Τὸ Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1983, τόμος 15, σελίδες 603-615.
• Π. Τρεμπέλα, Ἡ Καινὴ Διαθήκη μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2014.
• Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Κείμενον καὶ ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τριακοστὴ τρίτη, Ἀθήνα 2009.
• Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα, Κείμενον καὶ σύντομος ἀπόδοσις τοῦ νοήματος ὑπὸ Ἰωάννου Κολιτσάρα, ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ἡ Ζωή», ἔκδοση τέταρτη, Ἀθήνα 2005.
• Π. Τρεμπέλα, Τὸ Ψαλτήριον μὲ σύντομη ἑρμηνεία (ἀπόδοση στὴν κοινὴ νεοελληνική), ἐκδόσεις ἀδελφότητος θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», ἔκδοση τρίτη, Ἀθήνα 2016
• http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient greek/tools/liddell-scott/index.html
• http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia Diathikh/Biblia/Palaia Diathikh.htm
• http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh Diathikh/Biblia/Kainh Diathikh.htm
