Σκέφτομαι ότι, ίσως, την εκπαίδευση και την πλύση εγκεφάλου τις οποίες έχουμε υποστεί από τα γεννοφάσκια μας δεν τις έχουμε αποτινάξει και εξακολουθούμε ακόμη και σήμερα να πειθόμεθα «ἐπ' ἄρχοντας, ἐπὶ υἱοὺς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία».
Και αντί να κάνουμε πράξη το «ἀπὸ Θεοῦ ἄρξασθε», μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία, εμείς αρχίζουμε ξανά από ανθρώπους, και μάλιστα από σύνολα ανθρώπων όπως τα κόμματα, δηλαδή κομματιαζόμαστε.
Τέλος πάντων, ο πανδαμάτωρ χρόνος θα δείξει. Αρκεί όταν θα δείξει να μην είναι πλέον πολύ αργά, πρώτα για τις αιώνιες ψυχές μας και κατόπιν για τη χοϊκή, προσωρινή πατρίδα μας και τους πίστει και αίματι αδελφούς μας...
Δ. Π.