ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Δέκα ζητήματα για τη γέννηση του Χριστού»

1.Γιατί εσαρκώθη ο Υιός και όχι ο Πατήρ ή το Πνεύμα το Άγιον;

2.Γιατί τότε γινόταν καθολική απογραφή;

3.Ποια εποχή και ώρα της ημέρας γεννήθηκε το Θείον βρέφος;

4.Οι Μάγοι πως κατάλαβαν το ακατάληπτο γεγονός και αναζήτησαν τη φάτνη;

5.Τι συμβολίζουν τα δώρα τους;

6.Πως τα επέλεξαν;

7.Που βρήκαν τον μικρό Χριστό;

8.Το φωτεινό αστέρι ήταν σαν όλους τους άλλους αστέρες;

9.Πότε εμφανίστηκε στο ουράνιο στερέωμα;

10.Γιατί ο Χριστός δεν σαρκώθηκε νωρίτερα και «άφησε» τόσες ψυχές να κολασθούν;

Κάποια απ’ αυτά, πιθανόν ποτέ να μην μας απασχόλησαν.

Στο λόγο του περί Χριστουγέννων, που περιλαμβάνεται στο έργο του Θησαυρός (2^ος λόγος), ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης απαντά στα παραπάνω, με μεγάλη πρωτοτυπία και σίγουρα Θεία φώτιση.

Ο γνωστός για τους αγώνες του στη Μικρά Ρωσία (Ουκρανία) εναντίον της Ουνίας και του Παπισμού, ήταν Θεσσαλονικεύς και θεωρούνταν ένας απ’ τους λογιότερους του αιώνος του (ΙΣΤ’).

Πρώην επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης τίμησε και δόξασε τα χώματα της Μακεδονίας.

Αναλύει στο έργο του ιδιαίτερα τις Δεσποτικές εορτές.

Οι εορτές του έτους ομοιάζουν με ένα μεγάλο περιβόλι με μυρίπνοα άνθη. Άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, άλλα μονόχρωμα, άλλα πολύχρωμα.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Ποίημα για τα Χριστούγεννα Το φτωχικό Παχνί

Το φτωχικό Παχνί

1 Σε μονοπάτι ερημικό το γαϊδουράκι το σκυφτό τις τύχες του κόσμου κουβαλάει 2 Στη ράχη, κόρη νεαρή σεμνή , γλυκιά και ταπεινή τον Κύριό της προσδοκάει 3 Κει στο παχνί το φτωχικό τα ζώα φτιάχνουνε χρυσό στρώμα απ’ άχυρα πλεγμένο 4 Ζεσταίνουν χνώτα και μαλλί θέλουν να δώσουν θαλπωρή στο βρέφος το νεοφερμένο 5 Στον Άδη μέγας χαλασμός στις πύλες του συνωστισμός όλοι οι νεκροί αγωνιούνε 6 Άλλοι αλαλάζουν με χαρά άλλοι με δάκρυα πικρά τα ανομήματα θυμούνται 7 Κάπου στιλβώνουν το σταυρό θανάτου σύμβολο μιαρό που κάποιος θα το αγιάσει 8 Κάπου γεννιέται ένα παιδί που όλη την άσωτη ζωή με ένα μνήσθητι θα σβήσει

9 Πίσω απ’ το λόφο οι βοσκοί με πρόσκληση τιμητική το βρέφος έρχονται να βρούνε 10 Ύμνοι που λούζουν τη νυχτιά μια ακατάληπτη βραδιά σάλπιγγες αντηχούνε 11 Ποιο πέρα άστρο φωτεινό τη στράτα δείχνει , το συρμό στους τρεις πιστούς απ’ την Περσία 12 Δώρα κομίζουν μυστικά πολύτιμα και ακριβά στου σπήλαιου την αφθονία 13 Άγγελοι ψάλουν ευλαβικά δόξα εν υψίστοις ωσαννά ουρανομήκης χορωδία 14 Και το παχνί το ταπεινό φέρνει στον κόσμο το φτωχό, Ελπίδα,     Σωτηρία! Αριστείδης Π. Δασκαλάκης

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «…τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν… τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων…»

«Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς»(Ματθ.7,6)

(Προσέχετε νά μή δώσετε τό ἅγιο μυστήριο τῆς πίστεως σέ ἀνθρώπους πού σάν σκυλιά ζοῦν ζωή ἀσεβή καί ἀναίσχυντη· οὔτε νά ρίξετε τά πολύτιμα μαργαριτάρια τῆς χριστιανικῆς πίστεως μπροστά σέ ἀνθρώπους πού σάν χοῖροι ζοῦν στό βόρβορο τῶν παθῶν. Ὑπάρχει μεγάλος κίνδυνος μήπως τά καταπατήσουν μέ τά πόδια τους καί στραφοῦν νά σᾶς κατασπαράξουν ἤ νά σᾶς βλάψουν μέ ὁποιονδήποτε τρόπο -Π.Τρεμπέλας).

Άνθρωποι που σαν σκυλιά, ζουν ζωή ασεβή κι αναίσχυντη και σαν χοίροι ζουν μέσα στο βούρκο των παθών. Βέβαια τα «ζωντανά» δεν έχουν επίγνωση των πράξεών τους και πράττουν αυτό που υπαγορεύει η φύση τους.

Οι άνθρωποι όμως, που λόγω των παθών τους και της συνειδητής προσκόλλησής τους σε αυτά, ομοιάζουν με τα ζώα, αυτοί δεν είναι άξιοι των Αχράντων Μυστηρίων.

Το θέμα αφορά την ευλάβειά μας απέναντι στα Άγια και κυρίως απέναντι στην αναίμακτη Θυσία του Κυρίου.

Έλεγε ο γέρων Παϊσιος:

«Όταν ο κόσμος σας δίνει ρούχα από άρρωστους να βάλετε πάνω στα άγια Λείψανα, για να αγιασθούν, να προσέχετε να είναι μόνο φανελίτσες, όχι άλλα εσώρουχα. Δεν κάνει, είναι ανευλάβεια. Ο ήλιος φυσικά δεν μολύνεται, ούτε ο Θεός μολύνεται, εμείς δαιμονιζόμαστε με την ανευλάβεια.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Η ΑΓΑΠΗ ΑΝΕΥ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΝΕΚΡΑ ΕΣΤΙ» (ΠΡΟΣ ΕΛΠΙΔΟΦΟ ΑΜΕΡΙΚΗΣ)

  

Ακούσαμε λόγια που μας ξενίζουν. Ο Μακαριότατος Αμερικής Ελπιδοφόρος, διατύπωσε μια φράση ξένη προς τα Ελληνορθόδοξα ειωθότα: «Η Ορθοδοξία μας δεν είναι της ακρίβειας αλλά της αγάπης».

Mακαριότατε η αντωνυμία «μας» που παραπέμπει; Για ποια Ορθοδοξία μιλάτε;

Μιλάτε για την Ορθοδοξία που πρεσβεύει η Μία, Αγία και Καθολική Εκκλησία;

Δεν εννοώ την Ρωμαιοκαθολική-Παπική αλλά αυτή των Πατέρων, των Αγίων και Φωστήρων, των εμφορούμενων από Άγιο Πνεύμα. Αυτήν εννοείτε;

Το «μας» απευθύνεται σε όλο το πλήρωμα των απανταχού ορθοδόξων εκκλησιών ή σε κάποια ομάδα-ελίτ ιεραρχίας και λαϊκών;

Φαντάζομαι πως δεν εννοείτε ότι υπάρχουν δύο ή περισσότερες «ορθοδοξίες», μιας και μία Εκκλησία ίδρυσε ο Χριστός, μία αλήθεια έδωσε στο πλήρωμά της και όχι βέβαια πολλές, όπως κάποιες αιρέσεις υποστηρίζουν.

Μου δημιουργεί απορίες το ότι αποσυνδέετε την ακρίβεια από την αγάπη.

Τόσο καιρό γνώριζα ότι αυτά τα δύο ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα.

Πως γίνεται δύο αρετές που εντελλόμεθα απ’ τον Κύριο να αντιστρατεύεται η μία την άλλη;

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ:ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΣΕ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΧΑΛΑΣΜΟ

ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΣΕ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΧΑΛΑΣΜΟ

(Αριστοτέλης Βαλαωρίτης,   Εθνικός ποιητής)

(ΓΡΑΦΕΙ Ο  ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ)

Ντρέπομαι.  

Ντρέπομαι Παύλο αρχιστράτηγε και οδηγέ .

 Ντρέπομαι γιατί δεν είμαι σίγουρος αν έκανα τα μέγιστα για το χρέος . Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει μέγιστα τη συμμετοχή σε λαϊκά συλλαλητήρια και πορείες.

Ντρέπομαι για όλους τους ψήφους που έριξα στην κάλπη από τότε που ενηλικιώθηκα.

Ντρέπομαι που έχω όρεξη να γευματίζω,  όταν  πληγώνεται η Μακεδονία μας και η Ελλάδα .

Ντρέπομαι που μπορώ και κοιμάμαι,  πολλές φορές με ήσυχη τη συνείδηση ,  όταν ακρωτηριάζεται η πατρίδα  .

 Ντρέπομαι που μπορεί να σκεφτείς ότι άσκοπα θυσιάστηκες .

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Υψώστε τη ΣΗΜΑΙΑ (Βίντεο)

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Υψώστε τη ΣΗΜΑΙΑ

«Ουδέν αρ’ ην φίλτερον άλλο πατρίς.» (Δεν υπάρχει τίποτε πιο αγαπημένο από την πατρίδα.- Θέογνις-6^ος αι. π.Χ.)

Τότε ο αρχαίος ποιητής δε γνώριζε τον πιο αγαπημένο, τον Χριστό. Και την αιώνια πατρίδα, τη Βασιλεία των ουρανών.

Τα «πράγματα» πήραν την ορθή τους θέση το 1807 στην Μονή Ευαγγελίστριας στη Σκιάθο, από το μοναχό Νήφωνα, που στη πρώτη Ελληνική σημαία που σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε, όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα κι άλλους.

Και ποια είναι η ορθή θέση;

To είπε ο αρχιστράτηγος της Ελληνικής επανάστασης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:

«όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος».

H Σημαία μας, λοιπόν συνοψίζει την ένδοξη ιστορία της Ελλάδας και την πίστη στο Χριστό, συμβολίζει την πολύπαθη πατρίδα μας, που σφυρηλατήθηκε μέσα στους αιώνες, στο αμόνι της ιστορίας, μέσα απ’ τους πολέμους ανεξαρτησίας, τις επαναστάσεις, το αίμα των μαρτύρων του Χριστού και των εθνομαρτύρων της ελευθερίας.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Ἐπίσκοπον ἀπὸ παροικίας ἑτέρας εἰς ἑτέραν μὴ μεθίστασθαι…μένειν δὲ εἰς ἣν ἐκληρώθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐξ ἀρχῆς ἐκκλησίαν»

                     ΤΟ ΜΕΤΑΘΕΤΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
Πόσο τηρείται η εντολή του Αποστόλου Παύλου προς Τιμόθεο:

«δεῖ οὖν τὸν ἐπίσκοπον ἀνεπίληπτον εἶναι, … νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν,»(Α Τιμ.3,2)
 ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ

     ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Ἐπίσκοπον ἀπὸ παροικίας ἑτέρας εἰς ἑτέραν μὴ μεθίστασθαι…μένειν δὲ εἰς ἣν ἐκληρώθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐξ ἀρχῆς ἐκκλησίαν»

   Η λέξη επίσκοπος σημαίνει «ο επιβλέπων». Προκύπτει απ’ το ρήμα επισκοπώ, που σημαίνει «εξετάζω κάτι καλά, το σκέπτομαι, επιθεωρώ».

Στη γλώσσα και την παράδοση της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, αποτελεί την ανώτερη (3^η ) βαθμίδα του κλήρου.

   Η λέξη επίσκοπος παρ’ ότι είναι κοινή στην καθομιλουμένη, στην Καινή Διαθήκη εμφανίζεται μόνο σε πέντε χωρία (Πραξ.20,28, Τιτ.1,7, Α Τιμ.3,2, Φιλ.1,1, Α Πε.2,25)

  Στη συνάφεια κράτους-εκκλησίας, με την πολιτική να διεισδύει και να εμβολίζει την εκκλησία, τη δε ιεραρχία (με εξαιρέσεις βέβαια) να αποδέχεται ιδιοτελώς αυτή την εισπήδηση, οδήγησε σε ένα αλισβερίσι δίχως τέλος, ανάμεσα σε κυβερνώντες και ανώτερο κλήρο.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: "Το Ευαγγέλιο της κοπάνας"

Κατεβάζουμε το Ευαγγέλιο στις ανάγκες της εποχής, αντί να εξυψώσουμε τον άνθρωπο στα ουράνια μηνύματα του Ευαγγελίου και τις αμετακίνητες αξίες που πρεσβεύει.

«ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ»; ( Ιω. 12,43)

     Δυστυχώς, έλαβε χώρα ένα λυπηρό γεγονός, κατά τον αγιασμό στο μουσικό σχολείο Λάρισας, απ’ τον μητροπολίτη Λάρισας & Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο.

Σεβασμιότατε, καταλαβαίνουμε τον «οίστρο» σας όταν στέκεστε μπροστά στο μέλλον της πατρίδας, τα παιδιά μας.

Και είμαι σίγουρος ότι δεν θέλετε συνειδητά να τα βλάψετε. Όμως αυτό κάνετε, όταν κακοχαρακτηρίζετε τον Δημιουργό τους «κοπανατζή» και το Ευαγγέλιό Του Ευαγγέλιο της «κοπάνας».

Εν  ολίγοις  αναφέρατε ότι ο δωδεκάχρονος Ιησούς  την «κοπάνησε» τρεις ημέρες και τον έψαχναν οι γονείς του. Και αυτό όπως λέτε ανερυθρίαστα, αναφέρεται στο Ευαγγέλιο της κοπάνας. Γνωρίζαμε το κατά Ματθαίον , το κατά Μάρκον, το κατά Λουκάν  και το κατά Ιωάννην. Αλλά Ευαγγέλιο της κοπάνας πρώτη φορά το ακούμε, εμβρόντητοι.

Χάθηκαν οι πρόσφορες λέξεις στο τόσο πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο για να κεντρίσετε το ενδιαφέρον τους και να μαγνητίσετε την προσοχή τους;

Καταλαβαίνω ότι θέλετε να γίνετε ευχάριστος και αρεστός στη νεολαία (κατά το «ελάτε όπως είστε» … αλλά όχι και μείνετε όπως είστε).

Γίνεστε όμως έτσι, ευχάριστος στο Θεό με το να λερώνετε το Ευαγγέλιό Του με τέτοιους χαρακτηρισμούς;

Δεν ακούτε τον Κύριο που μιλάει γι’ αυτούς που

«ἠγάπησαν γὰρ τὴν δόξαν τῶν ἀνθρώπων μᾶλλον ἤπερ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ»; ( Ιω. 12,43)

[το σχετικό βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=jvjLxlExmbQ
 https://www.thessaliatv.gr/videos/15716/to-proto-koudouni-oi-kopanes-ai-oi-anoixtes-aules/]

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Ὄντως οὖν αὕτη ἐστὶν ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας

Η φράση αυτή περιέχεται στην απολογία του Αγίου Αριστείδη.

13 Σεπτεμβρίου αδελφοί μου εορτάζουμε τη μνήμη ενός μεγάλου απολογητού και ομολογητού της πίστεώς μας,  των πρώτων χριστιανικών χρόνων.

Του αγίου και ισαποστόλου Αριστείδου του φιλοσόφου.

Τιμάται  η μνήμη του Αγίου Αριστείδου, του επιφανούς  αυτού Αθηναίου φιλοσόφου και πανευφήμου μάρτυρος του Χριστού, ο οποίος έμεινε ευρύτερα γνωστός στην Εκκλησιαστική Ιστορία και Πατρολογία από την περίφημη απολογία του υπέρ των διωκομένων χριστιανών, η οποία είναι και το αρχαιότερο σωζόμενο απολογητικό κείμενο.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ

Σεβασμιότατε,

μας εκπλήσσει η προσπάθεια άρσης της αγιότητας, που επιχειρήσατε προσφάτως, ενός Αγίου των ημερών μας. Κι ακόμη χειρότερα, με πρόχειρο τρόπο, ανάξιο του αξιώματος ή του διακονήματος του οποίου χάριτι Θεού είστε φορέας. Όχι μέσω μιας οποιασδήποτε Συνοδικής διαδικασίας ή έστω μιας επιστημονικής ημερίδας, αλλά μέσω προσωπικού λογαριασμού σας σε κοινωνικό δίκτυο.

Δεν αποτελεί ξεπεσμό, η εκφορά απόψεων για τόσο σοβαρά θέματα, μέσα από προσωπικούς λογαριασμούς στο facebook;

Καλά οι πλανητάρχες, πολιτικοί, εγχώριοι και μη, πρωθυπουργοί και υπουργοί, να κάνουν δηλώσεις διαδικτυακές, αλλά και μητροπόλεις; Ή μήπως κάνοντας τη δήλωση αυτή, πάψατε για λίγο να είστε επίσκοπος και μιλάτε ως ιδιώτης ή λαϊκός; Σεβασμιότατε είστε δημόσιο πρόσωπο και δη μητροπολίτης. Δεν εκφέρετε απλές γνώμες σε μια παρέα ιδιωτική.

Σε λίγο σεβασμιότατε που θα φθάσουμε; Nα γίνονται Σύνοδοι μέσω teamviewer και skype; Να τελούνται μυστήρια διαδικτυακά; Nα δογματίζετε μέσω emails και sms;

Διαπράξατε μεγάλο ατόπημα σεβασμιότατε, εκτός κι αν ο λογαριασμός αυτός που δημοσίευσε το μήνυμα, δεν ανήκει σε εσάς, αλλά σε δολίους που σας εχθρεύονται και σας φθονούν.

Δεν αμφισβητήσατε απλώς την αγιότητα και τη μαρτυρία του διωκόμενου Ρώσου επισκόπου της διασποράς, αλλά τον κατακρίνατε και τον καθυβρίσατε ποικιλοτρόπως.

Το μύνημά σας :

«ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΟΤΙ Ο ΡΩΣΣΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΣ.

ΤΑ ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΚΑΤΑΡΤΙΣΤΟ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟ, ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ.»

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Οδοιπορικό στο μικρό Πάσχα του καλοκαιριού και οι κακοτοπιές του Οικουμενισμού»

Την εορτή της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» το «Πάσχα του καλοκαιριού», μέσα στο «κατακαλόκαιρο», σε κάθε γωνιά της Ορθόδοξης Ελλάδος, τιμάται επἀξια, με τόση λαμπρότητα και λαϊκό παλμό, η Μητέρα του Κυρίου μας, που είναι και «Μάννα» όλου του κόσμου.

 Η ορθόδοξη ψυχή στρέφει τις αισθήσεις της με βαθειά κατάνυξη και παρακλητική διάθεση προς την Παναγία. Καθημερινά η βυθισμένη μέσα στο πένθος και την οδύνη, βα­ρυ­αλ­γού­σα ψυ­χή του πι­στού, ζη­τά πα­ρά­κλη­ση και πα­ρη­γο­ριά α­πό την Πα­να­γί­α. Σε αντίθεση με τον υμνολογικό τόνο της περιόδου των Χαιρετισμών, όπου κυριαρχεί η θρι­αμ­βι­κή δο­ξο­λό­γη­ση των α­πεί­ρων χα­ρί­των της «Μη­τρός του Θε­ού γε­νο­μέ­νης».

 Οι χριστιανοί επικαλούνται με δεήσεις και ικεσίες το όνομά της Θεοτόκου, για να λάβουν βοήθεια στους καιρούς των πειραμσμών , των πόνων και των θλίψεων, «Δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών».

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Η αντίστροφη κλίμακα του Ιωάννου του Σιναΐτου (2)

ΛΟΓΟΣ 29^ος  Περὶ απαθείας

Η απάθεια, κατά την διδασκαλία των Πατέρων, είναι «υγεία της ψυχής»

Απαθής είναι εκείνος που αφθαρτοποίησε τις αισθήσεις, ανύψωσε τον νου πάνω από την κτίση, υπέταξε όλες τις αισθήσεις στον νου και παρέστησε την ψυχή μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου.

Οι Στωϊκοί φιλόσοφοι μιλούσαν για την απάθεια ως νέκρωση του παθητικού της ψυχής. Το παθητικό της ψυχής είναι το θυμικό και το επιθυμητικό.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Η αντίστροφη κλίμακα του Ιωάννου του Σιναΐτου (1)

Οι πολέμιοι της Ορθοδοξίας και οι «ορθόδοξοι» υποτακτικοί τους, δεν διακατέχονται από πίστη στον Ένα και μοναδικό Θεό, αλλά υποταγμένοι στην ιδιοτέλειά τους πιστεύουν στον εαυτό τους που έχει καταντήσει ένας μικρός Πάπας.

Η Κλίμαξ του Ιωάννη του Σιναϊτη, ίσως είναι το σημαντικότερο ιερό βιβλίο μετά την Αγία Γραφή.

Παλαιά οι Πατέρες και οι Όσιοι της Εκκλησίας την τηρούσαν μέχρι κεραίας.

Πλέον οι Πατριοί και οι Ανόσιοι, την προσβάλλουν και τη λοιδορούν με τα πεπραγμένα και τα λεγόμενά τους.

Δηλαδή το εκκοσμικευμένο κομμάτι της εκκλησίας, οι κληρικοί και λαϊκοί ακαδημαϊκοί και πολιτευτές, Οικουμενιστές, φιλο-μασόνοι και οι «ησυχαστές», αυτοί που προτρέπουν να κάνουμε «ησυχία» και να μη μιλάμε ενάντια στον Οικουμενισμό και την αίρεση κάνοντας «υπακοή». Αλλά και οι δήθεν αγωνιστές της πίστεως που την ομολογία  την βλέπουν ως όχημα αυτοπροβολής  και πολλές φορές προσχωρούν σε σχισματικούς.

Ιεράρχες που ραντίζουν αντί να βαπτίζουν, που συνεύχονται ή χειροφιλούν καρδιναλίους, που συμμετέχουν σε ισλαμικές προσευχές, που συλλειτουργούν με αυτοχειροτονημένους σχισματικούς δίνοντας αυτο-άφεση αμαρτιών, με τη δικαιολογία της ιδιωτικής επίσκεψης (σάμπως το ιερατικό αξίωμα εκλείπει όταν ιδιωτεύεις κι επιτρέπεται κάθε ανίερη ενέργεια ακόμα και το συλλείτουργο με σχισματικούς), που σχετίζονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με μασονικές στοές, που μνημονεύουν Αγίους χωρίς να τους μιμούνται, που κηρύττουν την μη άμωμο σύλληψη του Κυρίου, που ακυρώνουν τη Θεοπνευστία του Ευαγγελίου.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Εξηγείστε μας Σεβασμιότατε

Με μεγάλη απογοήτευση αλλά όχι κι έκπληξη, ακούσαμε προσφάτως τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, να προβαίνει σε ανήκουστες δηλώσεις που προσβάλλουν το ορθόδοξο φρόνημα του λαού. Δηλώσεις με τεράστιες προεκτάσεις. Ίσως είναι τυχαίες, ίσως είναι δηλώσεις  «λαγός», προπομπός γι’ αυτά που έρχονται.

Οι δηλώσεις αυτές αφορούν το Λόγο του Θεού. Το Ιερό Ευαγγέλιο.

Ζήσαμε στα πλαίσια του οικουμενιστικού κινήματος μεγάλη προσβολή της πίστεως. Αναγνωρίζοντας μυστήρια στους αιρετικούς και στους σχισματικούς. Οι «ορθόδοξοι» οικουμενιστές δέχονται την ύπαρξη Αληθείας στα αντίχριστα δόγματα των αιρετικών.

Το κύριο όπλο είναι η «αγάπη» (αγαπολογία) που αποτελεί τον Δούρειο Ίππο της αίρεσης στην ορθόδοξη εκκλησία. Κι αυτή η κίβδηλη αγάπη, είναι αγάπη όχι στον άρρωστο αλλά στην αρρώστια. Τόσο μεγάλη είναι αυτή η αγάπη που μας σπρώχνει να «κολλήσουμε» την ασθένεια αντί να θεραπεύσουμε τον ασθενή. Να χαθούμε κι εμείς μαζί του. Κι όσοι αντέδρασαν σε αυτή την κάλπικη αγάπη που μισεί τον Θεό, διώχθηκαν, απειλήθηκαν, λοιδορήθηκαν.

Τώρα βιώνουμε ένα πιο ύπουλο όπλο. Τώρα η αγάπη εξελίχθηκε. Αναβαθμίστηκε. Τώρα που αγαπηθήκαμε τόσο πολύ με τους αιρετικούς και τις αιρέσεις, περισσεύει αγάπη και για το ορθόδοξο πλήρωμα. Τον λαό της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Πλέον ο λαός γίνεται κυρίαρχος, αναγνωρίζεται ως υπέρτερος της ιεραρχίας και εμπνευστής της Καινής Διαθήκης.

Ας εξετάσουμε λίγο τη δήλωση του Σεβασμιότατου.

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Κρήτη του τότε και του τώρα

...Ντρέπονται για τον Έλληνα,

τον Κρητικό του τώρα,

το αίμα δε λογάριασε

που ‘χυσαν για τη χώρα.

Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός των εκλογών και ο λαός ηρέμησε προσωρινά, τώρα που ανασκουμπώνεται ο κάθε νους και συλλογάται τα πεπραγμένα, είναι ώρα για αυτοκριτική.

Μεγάλη θλίψη νιώσαμε με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Ειδικά εμείς οι Κρήτες της διασποράς.

Όχι για το κύριο αποτέλεσμα.

Χαρά μεν, που οι άθεοι και πατριδοκτόνοι πήραν το δρόμο τους για την αντιπολίτευση.

Η σύνθεση της βουλής από το πρώτο κόμμα όμως έως το τελευταίο, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για ικανοποίηση. Πίστη πολλών, ότι το κάθε κόμμα αποτελεί διαφορετική έκφραση της νέας τάξης πραγμάτων,  μια παραλλαγή της προηγούμενης κατάστασης.

Συγκοινωνούντα δοχεία. Κάθε κόμμα και μια δεξαμενή εκτόνωσης της οργής και της λαϊκής απογοήτευσης.

Η θλίψη προκαλείται απ’ τις ψήφους των Κρητικών. Γέννημα θρέμμα Κρητικός, δεν μπορώ παρά να θλίβομαι και να απογοητεύομαι γι’ αυτή την εικόνα.

Έμαθα απ’ τα μικράτα μου κιόλας, μεγαλωμένος στη μεγαλόνησο,  να σέβομαι και να τιμώ τους αγώνες υπέρ πατρίδος, τους πεσόντες, τις αξίες του Έθνους και της πίστης.

Διδάχτηκα την ένδοξη προϊστορία και ιστορία του τόπου μου. Την κουβάλησα μέσα στη συνείδησή μου, στις μνήμες, το DNA μου.

Δεν θα μπορούσα διαφορετικά, ως

απόγονος ενός οπλαρχηγού της Κρητικής επανάστασης.

Του ονομαστού καπετάν Τζαγκαραντώνη απ’ το Βενεράτο.

Μια Κρήτη που αποτέλεσε ένα θρησκευτικό, αγωνιστικό και πολιτισμικό φάρο της παγκόσμιας ιστορίας.

Απ’ την εποχή του Μινωικού πολιτισμού του πρώτου πολιτισμού της Ευρώπης, με παγκόσμια επιρροή και ισχύ στην εποχή του. Ενός πολιτισμού έντονα θρησκευόμενου, με τη γυναίκα σε εξέχουσα κοινωνική θέση. Με θαύματα της μηχανικής, όπως το αποχετευτικό δίκτυο της Κνωσσού, όταν 4500 χρόνια μετά, τα κάστρα της Ευρώπης του Μεσαίωνα δεν διέθεταν κανένα δίκτυο αποχέτευσης.

Η νήσος που διέθεσε στον Μέγα Αλέξανδρο για τις εκστρατείες του, τους περίφημους τοξότες της Κρήτης.

Οι επίλεκτοι Κρήτες Τοξότες των προχριστιανικών αιώνων, εμφανίζονται συχνά να συνοδεύουν μονάδες Λακεδαιμονίων και αργότερα του Φιλίππου Β΄ και του Αλεξάνδρου. Μία πρώτη περιγραφή τους δίδεται από τον Ξενοφώντα (Κύρου Ανάβασις v,2.28–2.32) που περιγράφει τις μικρές ορειχάλκινες κυκλικές τους ασπίδες και τα ισχυρά παλίντοντα τόξα των επίλεκτων μαχητών.

Διέθεσε και τον σπουδαίο ναύαρχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το Νέαρχο, που κατάγονταν από την Κρήτη και μάλιστα από την αρχαία πόλη Λατώ, κοντά στη σημερινή Κριτσά.
Το πλήρες όνομά του ήταν, Νέαρχος Ανδροτίμου ο Κρης. 

Σημαντικό σταυροδρόμι, καταλήφθηκε απ’ τους Ενετούς. Υπήρξε η σημαντικότερη κτήση της αυτοκρατορίας της Γαληνοτάτης. Η σθεναρή αντίσταση των Κρητών, είχε ως αποτέλεσμα να χυθεί πολύ Κρητικό αίμα στις χαράδρες και στα βουνά του νησιού.

Η Κρήτη με το φιλελεύθερο πνεύμα της μετείχε σε όλους τους αγώνες του έθνους υπέρ πίστεως και πατρίδος. Πρωταγωνίστησε μάλιστα, γράφοντας με χρυσά γράμματα το όνομά της στη παγκόσμια ιστορία.

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης: Ο Μετάνθρωπος του Δ. Νανόπουλου

«πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται». 
 του Αριστείδη Δασκαλάκη


Πολλές φορές ως λαός, ως έθνος, είμαστε υπερήφανοι για τα τέκνα του, τους εκπροσώπους του, τους πρεσβευτές της χώρας μας, σε άλλα έθνη ή στον ρου της παγκόσμιας ιστορίας.
Βέβαια προβληματισμό προκαλεί, τα κριτήρια που θέτουμε πολλές φορές, εν συνόλω ως λαός, αλλά και ατομικά ο καθένας ξεχωριστά.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, η μεγάλη δημοσιότητα, ο κοσμικός θαυμασμός, τα επιστημονικά, καλλιτεχνικά ή αθλητικά επιτεύγματα προσώπων με Ελληνική καταγωγή, ιθαγένεια ή υπηκοότητα, αποτελούν από μόνα τους κριτήρια τιμής κι ευγνωμοσύνης;
Εάν αυτή η δημοσιότητα και τα επιτεύγματα, δεν υμνούν, δεν προβάλλουν το Ελληνικό ιδεώδες και τις διηνεκείς κι αμετάβλητες αξίες της Ορθοδοξίας, τότε τι αξία έχουν;

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: Ι.Μ. Λαγκαδά, Λητής & Ρεντίνης

Σε όμορη της Θεσσαλονίκης περιοχή, στο Λαγκαδά, εδρεύει η Μητρόπολη Λαγκαδά, Λητής & Ρεντίνης. Μία ιστορική επισκοπή που έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία.

Λαμπρές σελίδες της εκκλησιαστικής ιστορίας, μας υπενθυμίζουν τη δράση λαμπρών επισκόπων  που πρωταγωνίστησαν στο ρου της Ορθοδοξίας.

(1) Ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης γεννηθείς  στην πόλη του Αγίου Δημητρίου το 1520 σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη όπου  εκάρη μοναχός στην Αδελφότητα των Στουδιτών και στα 1560 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Το σύγγραμμά του με τον τίτλο «Θησαυρός» στήριξε αποφασιστικά το δούλο Γένος και απέτρεψε τον εκτουρκισμό των Ορθοδόξων Βουλγάρων.

Ο Γερμανός θεολόγος Στέφαν Γκέρλαχ, μολονότι εχθρικός προς την Ορθοδοξία, μας βεβαιώνει, ότι ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης ήταν ένας από τους τρεις πιο μορφωμένους Ορθοδόξους Κληρικούς της εποχής του και μάλιστα ο πιο επαινετός  «λόγω της ιδιαιτέρας μετριοφροσύνης, ολιγάρκειας και των άλλων αρετών του».

Και πως, αυτός ο «λαμπράς παιδείας και άμετρης ταπεινοφροσύνης Επίσκοπος» από τα μέρη του Λαγκαδά βρέθηκε στα μέρη της Μικράς Ρωσσίας, στην σημερινή Ουκρανία;

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: «Λέσβος-Οδηγός Εξομολόγησης»

Πρόσφατα έγινε «ντόρος» και προκλήθηκε αναστάτωση, σχετικά με οδηγό εξομολόγησης που διανεμήθηκε σε σχολείο στη Λέσβο κατά τον εκκλησιασμό.

Ενημερωθήκαμε επαρκώς, για το «αμβλυμμένο ηθικό αισθητήριο» «αριστερούληδων» θεομάχων και ψευτοδιανοούμενων. Αυτό δεν είναι είδηση. Αναμενόμενο. Μάλλον είναι η ίδια λυκοπαρέα που τίθεται φαντάζομαι, υπέρ της καύσης νεκρών, του πολιτικού γάμου, της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλους και των παρελάσεών τους και της συμφωνίας των Πρεσπών. Τους ξέρουμε.

Βέβαια, δεδομένου ότι δεν ξέρουμε σε ποιον δίνουμε ένα οδηγό εξομολόγησης, ειδικά σε ένα νησί που γέμισε μουσουλμάνους πλέον, χρειάζεται διάκριση όταν «μοιράζουμε το λόγο του Θεού». Δεν αποτελεί διαφημιστικό φυλλάδιο και σίγουρα δίνεται ως βοήθημα υπενθύμισης, σε παιδιά που διάγουν χριστιανικό ορθόδοξο βίο, έχουν πνευματικό, εξομολογούνται, κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων και αγωνίζονται εν Χριστώ στο στίβο της ζωής. Δεν αποτελεί μία ψυχρή λίστα αμαρτημάτων και υπενθύμισης Θείας τιμωρίας. Ούτε έναν-απαλλακτικό αμαρτημάτων- φαρισαϊκό οδηγό-εγχειρίδιο ζωής, καθ’ ότι κάτι τέτοιο παραπέμπει σε προτεσταντικό τρόπο ύπαρξης. Όταν μοιράζουν κάποιοι «ζηλωτές» αδιάκριτα τέτοιους οδηγούς (έστω κατά τον εκκλησιασμό), πέφτουν σε παράπτωμα, οδηγώντας στην εκπλήρωση του στίχου του Ευαγγελίου:

 «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.» (Ματθ.7,6).