Τ
Ι Ε Σ Τ Ι Ν Α Ν Θ Ρ
Ω Π Ο Σ ;
---- . ----
«ἀγαθά
καί φαῦλα» (Ἰωάν.5,29)
«ἀρετή
καί κακία» (Β΄Πέτ.1,5: Α΄Κορ.14,20)
* * *
Θά
ἦτο καλό καί ὠφέλιμο νομίζω, τό νά γνωρίζῃ κάθε ἄνθρωπος ρεαλιστικά, ὅτι ἡ
πραγματική του ἀρχή, ἤ διαφορετικά ἡ ἔναρξις τῆς ὑπάρξεώς του δέν
τελεσιουργεῖται, ὡς διαπιστοῦται ἐπιστημονικῶς σήμερον μόνον κατά τήν ἱερωτάτην,
μεγαλειωδεστάτην καί θαυμαστήν ἐκείνη στιγμήν τῆς ἑνώσεως τοῦ σπέρματος τοῦ
Πατρός του μετά τοῦ ὠαρίου τῆς Μητρός του ἐν τῇ μήτρᾳ αὐτῆς· ἀλλά
προϋπῆρχεν βαθύτατα καί ἀϊδίως ἐν τῷ νοΐ τῆς Ἁγίας Τριάδος, «προγιγνωσκούσης
Ταύτης ἕνα ἕκαστον, προορισμόν αὐτοῦ προκαθορισάσης, γεννώσης
ἐν χρόνῳ περί τό ἐννεάμηνον, καλούσης, δικαιούσης τέλος ποτέ τοῦτον»
(Ρωμ.8,29-30).
Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, θέτων Θεῖον ἄημα, ψυχήν ζῶσαν, κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ δημιουργῶν τόν ἄνθρωπον, ἀρχέτυπον παραμένων, δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν» (Ἰωάν.1,2: Γέν.1,26 & 2,7), τοποθετεῖ καί «φύλακα ἄγγελον» ἀπό τήν πρώτην αὐτήν στιγμήν τῆς συλλήψεως, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἁγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης· μέχρι γεννήσεως-τοκετοῦ, καθ’ ὅλην τήν πορείαν τοῦ βίου καί ἕως τῆς ἐξόδου ἑκάστου ἀνθρώπου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.
Καί
ἐρωτᾶ ὁ Προφητάναξ Δαϋίδ, «τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ;
ἤ υἱός ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;»
(Ψαλ.8,5)
Καί ἀπαντᾶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὁ ἴδιος τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, συνεχίζων· «ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, καί κατέστησας αὐτόν ἐπί τά ἔργα τῶν χειρῶν σου» (Ψαλ.8,6-7).