Τ Ι - Ε Σ Τ Ι Ν - Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ ;

 

Τ Ι    Ε Σ Τ Ι Ν    Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Σ ;
----  .  ----

«ἀγαθά καί φαῦλα» (Ἰωάν.5,29)  

«ἀρετή καί κακία» (Β΄Πέτ.1,5: Α΄Κορ.14,20)

                                                        * * *

Θά ἦτο καλό καί ὠφέλιμο νομίζω, τό νά γνωρίζῃ κάθε ἄνθρωπος ρεαλιστικά, ὅτι ἡ πραγματική του ἀρχή, ἤ διαφορετικά ἡ ἔναρξις τῆς ὑπάρξεώς του δέν τελεσιουργεῖται, ὡς διαπιστοῦται ἐπιστημονικῶς σήμερον μόνον κατά τήν ἱερωτάτην, μεγαλειωδεστάτην καί θαυμαστήν ἐκείνη  στιγμήν τῆς ἑνώσεως τοῦ σπέρματος τοῦ Πατρός του μετά τοῦ ὠαρίου τῆς Μητρός του ἐν τῇ μήτρᾳ αὐτῆς· ἀλλά προϋπῆρχεν βαθύτατα καί ἀϊδίως ἐν τῷ νοΐ τῆς Ἁγίας Τριάδος, «προγιγνωσκούσης Ταύτης ἕνα ἕκαστον, προορισμόν αὐτοῦ προκαθορισάσης, γεννώσης ἐν χρόνῳ περί τό ἐννεάμηνον, καλούσης, δικαιούσης τέλος ποτέ τοῦτον» (Ρωμ.8,29-30).

Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, θέτων Θεῖον ἄημα, ψυχήν ζῶσαν, κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ δημιουργῶν τόν ἄνθρωπον, ἀρχέτυπον  παραμένων, δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο καί χωρίς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδέ ἕν ὅ γέγονεν» (Ἰωάν.1,2: Γέν.1,26 & 2,7), τοποθετεῖ καί «φύλακα ἄγγελον» ἀπό τήν πρώτην αὐτήν στιγμήν τῆς συλλήψεως, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἁγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης· μέχρι γεννήσεως-τοκετοῦ, καθ’ ὅλην τήν πορείαν τοῦ βίου καί ἕως τῆς ἐξόδου ἑκάστου ἀνθρώπου ἐκ τοῦ κόσμου τούτου.

Καί ἐρωτᾶ ὁ Προφητάναξ Δαϋίδ, «τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ; ἤ  υἱός ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;» (Ψαλ.8,5)     

   

Καί ἀπαντᾶ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ὁ ἴδιος τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, συνεχίζων·  «ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ τι παρ’ ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, καί κατέστησας αὐτόν ἐπί τά ἔργα τῶν χειρῶν σου» (Ψαλ.8,6-7). 

  

Γιά νά συμπληρώσῃ γεμᾶτος θλίψη ὁ Προφήτης λέγων, «ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλ.48,13).

 

Ποιός ἄνθρωπος; «Ὁ ἀγορασθείς ἀντί τιμῆς, μέ τό πανάκριβο αἷμα τῆς Σταυρικῆς θυσίας τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ» (Α΄Κορ.6,20 & 7,23). 

   

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ρηξικέλευθος καί ἀπόλυτος  στό θέμα τοῦ «αἱμομείκτου τῆς Κορίνθου πού συνευρίσκετο σαρκικῶς μέ τήν μητριά του, καί καυτηρίασε ἐπιπλήττων τούς Κορινθίους γιατί δέν τόν παρέδωκαν τῷ σατανᾷ εἰς ὄλεθρον τῆς σαρκός ἵνα τό πνεῦμα σωθῇ· ἀλλά καί οἱ λοιποί νά ἔχωσι φόβον πνευματικόν πρός σωφρονισμόν» (Α΄Κορ.5,1-6).

 

Παρατηροῦμεν ξεκάθαρα ἐν τῇ Γραφῇ νά τονίζεται καί ὑπογραμμίζεται, ὅτι «πόρνοι, μοιχοί, ἀρσενοκοῖται, μαλακοί, κλέπται, ἅρπαγες, πλεονέκται εἰδωλολάτραι, μέθυσοι, ἄδικοι, βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄Κορ.6,9-10).

 

Καί «ἄν πυροῦται κάποιος ὑπό τῆς σαρκός νά νυμφεύεται, καί διά τάς πορνείας του νά ἔχῃ τήν ἑαυτοῦ γυναῖκα, ἤ ἄν εἶναι γυναῖκα τόν ἑαυτῆς ἄνδρα» (Α΄κορ.7,2,9).

 

Οὐδέποτε νά μή ἐγκαταλείπῃ «τήν φυσικήν ὁδόν τῆς θηλείας ὁ ἀνήρ καί νά συνουσιάζεται ἐν ἄρσεσιν» (Ρωμ.1,27)·  Ὁμοίως καί «αἱ γυναῖκες οὐδέποτε νά μή ἀλλάσσουν τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς συνευρέσεως αὐτῶν μετά ἀνδρός, καί συνευρίσκωνται ἐν θηλείαις ἤ μετ’ ἀνδρός παρά φύσιν» (Ρωμ.1,26).

 

«Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καί τήν ἀντιμισθίαν ἥν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες. Καί καθώς οὐκ ἐδοκίμασαν τόν Θεόν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τά μή καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ, μεστούς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρέτας κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας· οἵτινες τό δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τά τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτά ποιοῦσιν, ἀλλά καί συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι» (Ρωμ.1,26-32)

 

«ΑΞΙΟΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΣΙΝ»!!! Θεός ὁ Νομοθετῶν, οὐκ ἄνθρωπος!

 

Νά ποῦμε τοῦ μέχρι σήμερα Πανσόφου Δημιουργοῦ καί Προνοητοῦ μας Θεοῦ νά μεταποιηθῇ καί νά ἀλλάξῃ νά μοντερνοποιηθῇ, νά γίνῃ «ἀγαπουλιαρούλης» σάν τόν Πάπα καί τόν Βαρθολομαῖο καί ὄχι Δίκαιος, Ἠθικός, Ἁγνός, Εὐθύς, Ἀγάπης πραγματικῆς καί Ὑγιοῦς;!

 

Ἀγάπης ἐκπροσωπούσης καί ὑλοποιούσης τήν ἴδια τήν Ὑπόστασή Του, καθ’ ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄Ἰωάν.4,16).

 

Ὧδε καί ὁ Θεῖος ἔρως ἐγκλείεται καί ἐγκέχυται· οὐδέν τό σαρκικόν, τό γαιῶδες, τό ὑλόφρον, τό ἡδονικόν, τό ἐρωτομανές καί χαμερπές (οὗτος ὁ ἔρως) ἐμπεριέχων! Ἀγαλλιάσεως καί εὐφροσύνης πνεύματος καί ψυχῆς, σμιγούσης καί ἑνουμένης μετά τοῦ Νυμφίου της Χριστοῦ ἔστιν ἀπαύγασμα τοῦτο! (π.Ἰ.Ν.)

 Νά ἐλέγγξωμε τόν Θεόν πού κατέκαυσε πέντε πόλεις ἀρσενοκοιτῶν-Σοδομιτῶν ἐπί Δικαίου Λώτ;

 

Νά ἀφήσουμε νά ἐξαφανισθῇ, νά σβήσῃ ἡ Ἑλλάδα, καί αὔριο νά καταντήσῃ ἐκεῖ πού κατρακυλᾶ νά καταλήξῃ;

 

Εἶναι κακή, βρώμικη-βδελυροτάτη καί ἐπικίνδυνη ζύμη τό Σοδομιτικό πάθος πού θά ζυμώσῃ-θ’ἀλλοιώσῃ πρός τό κακό ὅλο τό φύραμα, δέν ὑπάρχουν περιθώρια γιά λύπηση. Δέν χρειάζεται διόρθωση ὁ Θεός (ἄπαγε τῆς βλασφημίας!), τά μυαλά μας καί τά δῆθεν λεπτεπίλεπτα καί εὐαίσθητα αἰσθηματάκια μας γιά ἄλλα καί ἄλλα μᾶς φταῖνε, καί ὄχι ὁ Πάνσοφος Δημιουργός μας Θεός πού ἐπιμένει λέγοντάς μας:

«Φθείρουσιν ἤθη χρηστά ὄμιλίαι (= συναναστροφαί) κακαί» (Α΄Κορ.15,33)

«Μή συναναμίγνυσθε πόρνοις μηδέ συνεσθίετε αὐτοῖς» (Α΄Κορ.5,9,11)

Ἄν μέ πόρνους δέν ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά συναναστρέφεσαι καί νά συντρώγῃς, στήν Καινή Διαθήκη νομοθετῶν αὐτά, πόσο μᾶλλον μέ τρυφερούληδες σεινάμενους καί λυγάμενους ἀρσενοκοῖτες ὁμοφυλόφιλους;

 

Πειράματα καί πνευματικά νταϊλίκια, ὑπερευαισθησίες, κουβαρνταλίκια καί ἐπικίνδυνους «ἀλτρουϊσμούς», νεωτεριστικούς σωστικούς Σκανδιναβικούς Ὑπερθέους καί Ὑπερευαγγελικούς θά ἐφαρμόσῃς, ἀνόητε καί ὑπερφίαλε, μοντέρνε Οἰκουμενιστή ἀνθρωπᾶκο;

«Τίς σοί ἐπέτρεψε, σύμβουλος τοῦ Θεοῦ γενέσθαι;» (Ρωμ.11,34)

Μαῦρο φίδι πού σέ ’φαγε, καί τή γυναῖκα σου καί τίς κόρες καί τ’ ἀγόρια σου!!!

«Λυπήθηκες τά κρέατα τ’ ἀλλουνοῦ; Θά σοῦ φᾶνε τά σκυλιά τά δικά σου»!

Δέν εἶναι σκληρός καί ἀπάνθρωπος ὁ λόγος καί ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ· εἶναι «ἀφοριστικός» (Β΄Κορ.6,17), προστατευτικός, φιλάνθρωπος, ἐγκαίρως πρός πάντας προπαιδευτικός, προειδοποιητικός καί διδακτικός ἐν ἐλευθερίᾳ βουλήσεως.

Ἄν οἱ ἐπιλογές τινος εἶναι αὐτοκαταστροφικές καί ψυχόλεθρες μέ τό νά ἀντίκεινται εἰς τόν νόμον τοῦ Θεοῦ καί νά θέλῃ νά ζῇ αὐτόνομα καί χειραφετημένα· δέν τοῦ φταίει οὔτε ὁ Θεός, οὔτε κανείς ἄλλος τοῦ τοιούτου, παρά ὁ ἑαυτός του καί μόνο. Ὁ ἴδιος αὐτοβούλως ἐπιλέγει τήν ὁδόν τῆς ἀπωλείας του καί τοῦ θανάτου ἀκόμη, «ἐκδαπανώμενος ἐν τοῖς πάθεσι, ταῖς ἐπιθυμίαις του καί ταῖς ἡδοναῖς του» (Ἰακ.4,3). Ἁμάρτημα, πάθος, ἀδυναμία, ἀσθένεια, ἀβαρία εἶναι ἀπό το ὁποῖο, ὅπως και ἀπό κάθε ἄλλο καλεῖται ὁ κατεχόμενος και δοκιμαζόμενος να ἀγωνισθῇ και ἐξέλθῃ,  νά ἀπαλλαγῇ, να λυτρωθῇ ἀπ’ αυτό ἤ ἀπ’ ὅποιο ἄλλο.

Ἐτοῦτο ὅμως εἶναι τελείως διαφορετικό μοναδικό καί ἐξαιρετέο ἁμάρτημα καί πάθος συγκρινόμενον πρός ὅλα τά ἄλλα, ἐνέχον τινά εἰδοποιόν ἰδιομορφίαν, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ. Διότι, ἐνῶ ὁ Θεός εἶναι ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας καί ἐχάρισε τήν ζωήν εἰς τον ἄνθρωπον, ἐντειλάμενος πρός αὐτόν καί εἰπών «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί κατακυριεύσατε τήν γῆν» (Γέν.1,28 & 9,1,27)·     ἔρχεται ὁ ὁμοφυλόφιλος καί ἀρσενοκοίτης αὐθαιρετῶν καί μεταλλάσσων τήν φυσικήν ὁδόν καί πρᾶξιν τελεσιουργίας καί θεοβλήτου ἱεροτελεστίας τῆς ἀγαπητικῆς συνευρέσεως τοῦ ἀνδρογύνου πρός σμίξιν διά τήν διαιώνισιν τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς κατά τήν δοθεῖσαν ἐντολήν τοῦ Θεοῦ· διακόπτει τήν τοιαύτην συνέχισιν διαιωνίσεως καί αὐξήσεως· παρά φύσιν ὁδόν, βδελυράν τῷ Θεῷ χρώμενος, καί τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ ἐναντιούμενος, ἵνα ἐκλείψῃ ἡ παρουσία ἀνθρώπου ἐπί τῆς γῆς, πείσματι ἀλλόφρονι καί αὐτοκαταστροφικῷ, ἀρκεῖ νά ἱκανοποιῆται τό ἐφήμερο γλοιῶδες, ρυπαρότατον, ἀποτρόπαιον, ἐπονείδιστον καί κατάπτυστον ὑπό τῶν ὑγιῶν, ὀρθοφρονούντων καί φοβουμένων τόν Θεόν, εὐλαβῶν ἀνθρώπων. Τοῦ ἀρχαίου καίτοι εἰδωλολατρικοῦ κόσμου, μή ἐπιτρέποντος διοικεῖν ἤ λαμβάνειν μέρος και ἔχειν λόγον περί τά κοινά ὁ τοιοῦτος. Ὑπέρ πάντα ἕτερον ὅμως, τοῦ Θεοῦ ἐν τε τῇ Παλαιᾷ καί τῇ Καινῇ Διαθήκῃ μή ἔχοντος οὐδεμίαν ἐπιφύλαξιν περί τοῦ ὅτι εἰς αὐτούς, τούς ἀρνητάς τῆς ζωῆς καί τῆς ἐξακολουθήσεως νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐπί τῆς γῆς, πρέπει πάντοτε  χωρίς οἶκτο θάνατος! Καί πῶς ἀλλιῶς μπορεῖ ν’ ἀντιμετωπιστῇ ὁ ἐμφανέστατος, ἀδιάντροπος καί ἀδύστακτος ἐχθρός καί ἀρνητής τῆς ζωῆς, παρά μέ θάνατον χωρίς περιστροφές καί δικαιολογίες κουλτουριάρικες, Οἰκουμενιστικές καί Παγκοσμιοποιητικές, μέ αὐριανό Πρωθυπουργό, Ἀρχιεπίσκοπο, Πατριάρχη καί Ἀντίχριστο ἀπό Φυτώριο ΛΟΑΤΚΙ …!  Καί ποῦ ’σαι ἀκόμη!   

 

Ὁ Θεός δέν τούς λυπᾶτε καί νομοθετεῖ οὕτω ἐναντίον καί πρός θάνατον αὐτῶν!!! Μάλιστα ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ, ὅσο σκληρό κι’ ἄν φαίνεται κι’ ἄν κρίνεται. Καί ὁ Παῦλος μαζί του, τῷ αὐτῷ νοΐ ἐμφορεῖται καί διακατέχεται, «Πνεύματι ἁγίῳ φερόμενος» (Β΄Πέτ.1,21) καί Θεῷ συμπράτων. Ὡς μισάνθρωπος καί οὗτος θά λογισθῇ;

Μέ κανένα τρόπο καί μέ τίποτε ὁ Θεός δέν θά δεχθῇ καί δέν θά ἀντέξῃ νά δῇ νά αὐξηθῇ περισσότερο ἐπί τῆς γῆς ἡ ἀρσενοκοιτία, καί νά ξαναγίνῃ ἡ γῆ Σόδομα καί Γόμορα ὅπως τήν ἐποχή ἐκείνη. Ἡ ὀργή Του θά ἐπιπέσῃ πιό καταστροφική ἀλίμονο ἀπό τότε σ’ ἐμᾶς.

 

Κάμετε Δημοψήφισμα μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο, θέστε τόν Θεό καί τό Εὐαγγέλιο ὑπό τήν κρίσιν καί τήν ἀπόφασιν τῶν Κιναίδων, τῶν Ὁμοφυλοφίλων, τῶν Κτηνοβατῶν, τῶν Σατανιστῶν, τῶν ἀπάτριδων καί ὅποιων ἄλλων ἀθλίων· ἀλλάξτε καί τό Σύνταγμα στά μέτρα κάθε συμφέροντος, ἀδυναμίας καί ἡδονῆς, καί ἐλᾶτε νά μοῦ πῆτε τί θά μείνῃ κατόπιν ὄρθιο!

 

Μή παραπονιέστε ὅμως μουτζοκλαίγοντας ἐκ τῶν ὑστέρων, ξετσίπωτοι καί ξεφτιλισμένοι χωρίς ντροπή, μή μπορώντας ν’ ἀντικρύσετε καί νά ἀναγνωρίσετε οὔτε κι’ αὐτά ἀκόμη τά παιδιά σας, ἀναστενάζοντας πάνω στά ἐρείπια πού ἡ ἀφροσύνη σας καί ἡ ἀνυπακοή σας στό νόμο τοῦ Θεοῦ ὡς ἀποτέλεσμα ἐπέφερε καί ἐδημιούργησε!

Ζωή χωρίς Θεό, δέν ἀξίζει νά τήν ζῆ κανείς. Πιό πολύ γιατί σκανδαλίζοντας τούς ἄλλους, προδιαγράφει μεγαλύτερο τόν βυθισμό του ἐν τῇ Κολάσει. Ἄν δέν πιστεύεις καί εἰρωνεύεσαι διαβάζοντάς τα, μέ γειά σου καί χαρά σου, λεβέντη μου, κάπου ἀλλοῦ θά τά ξαναποῦμε οἱ δυό μας ὑπό ἄλλες συνθῆκες, καί τότε νά μοῦ πῇς ἄν λέῃ παραμύθια τό Εὐαγγέλιο.

 

Ὅσο γιά τό τί λύση θά βρῇ ὁ κάθε ἀρσενοκοίτης; Ἄς ρωτήσῃ τό νόμο τοῦ Θεοῦ. «Τό μάτι του θά βγάλῃ, τό χέρι του, τό πόδι του θά κόψῃ, θά πάῃ νά φουντάρῃ στή θάλασσα»; (Ματθ.18,8: Μάρκ.9,43: Λουκ.17,12). Ὁ ἴδιος θ’ ἀποφασίσῃ, ἤ θά διορθωθῇ.

Πάντως ὁ Θεός, ἀνωμαλίες καί παρά φύσιν καταστάσεις ἐναντιούμενες καί παρεμποδίζουσες τόν ἐρχομό τῆς ζωῆς κατά φυσιολογικό τρόπο ὅπως Ἐκεῖνος εὐλόγησεν ἐθέσπισεν ἐδημιούργησε καί ἐνομοθέτησε, δέν ἐγκρίνει, δέν στέργει, δέν ἐπικροτεῖ! Τήν ἀπάντησή Του στόν καθένα τή δίδει μέσω τοῦ Εὐαγγελίου, ἐπαναλαμβάνω, καί δέν ἐξουσιοδοτεῖ κανένα νά λυπηθῇ περισσότερο ἀπ’ Ἐκεῖνον κανείς οὐδένα. Ἔκεῖνος, Πατέρας Πλάστης καί Δημιουργός μας ὤν, γινώσκει πάντας καί πάντων τά πάντα· δέν δέχεται συμβούλους· Πρός τό συμφέρον ἑνός ἑκάστου, ξέρει ν’ ἀγαπᾶ, νά «παιδεύῃ», νά συμβουλεύῃ, νά θανατώνῃ εὐεργετικῶς καί συμφερόντως τῇ ψυχῇ!

 

Τό νομίζω καί τά «νομίσματά» μας ὅλων, δέν Τοῦ χρειάζονται.

Εἶναι «Θεός ζηλωτής, ζηλιάρης» (Ναούμ 1,2: Ἔξοδ.34,14: Δευτ.5,9) ἀπό ἀπόλυτη ἀγάπη γιά τό συμφέρον μας, καί τοῦτο εἶναι τό μόνο πού ἀπόλυτα κι’ ἐμᾶς μᾶς συμφέρει!

 

Μέ ἀγάπη ἀπόλυτη ναί! Διότι «ἐξ αὐτοῦ, δι’ αὐτοῦ καί εἰς αὐτόν ἔκτισται τά πάντα» (Ρωμ.11,36).

 

«Θεός οὐ μυκτηρίζεται» (Γαλ.6,7). «Ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάριν» (Ἰακ.4,6: Α΄Πέτ.5,5)
         

Οἱ σεβόμενοι καί πειθαρχοῦντες εἰς τούς Θεοσδότους καί Θεοβλήτους νόμους, ζῶσιν εὐτυχεῖς ἐν ὑγείᾳ, μακαριότητι καί μακροημερεύσει!

 

«Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ.6,23).

 

«Θάνατος ἁμαρτωλῶν πονηρός» (ἐπίπονος, βασανιστικός) (Ψαλ.33,21).                                                                                                                                        

Αἱ παρά φύσιν συνευρέσεις εἶναι καταδικαστέαι ἀπό τοῦ Θεοῦ καί εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν ἐπιτρέπονται, παρά μόνον παραμένουν βδελυραί στά μάτια Του, Θεομίσιτοι ἀπολύτα, καί ἀναντιρρήτως ἀποδεδειγμένα, «ἀναλώσαντος καί ἐξαφανίσαντος πυρί καί θείῳ διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας Σόδομα καί Γόμορα καί πέντε ἔτι πόλεις γύρωθεν» (Β΄Πέτρ.2,6), «ἐν ἡμέραις Λώτ τοῦ Δικαίου» (Β΄Πέτ.2,7).

 

Πάντοτε θά ὑπάρχουν πρός σύγκρισιν καί διάκρισιν: 

Τό ἄσπρο καί τό μαῦρο·
       Ἡ μέρα καί ἡ νύχτα·

Τό φῶς καί τό σκότος·

Ἡ ζωή καί ὁ θάνατος·
       Τό ζεστό καί τό κρῦο·      
       Ἡ ἀλήθεια καί τό ψέμα·
       Τό γνήσιο καί τό κίβδηλο·

Τό ὀρθό καί τό λάθος·

Τό ἄνω καί τό κάτω·

Τό ἐντός καί τό ἐκτός·

Τό δεξί καί τό εὐώνυμον·
       Τό ἴσιο καί τό στρεβλό·
       Ἡ ἀρετή καί ἡ κακία·
       Ἡ ἐγκράτεια καί ἡ ἀκρασία·
       Ἡ ἁγνότης καί ἡ σαρκολατρεία·
       Ἡ ἁγιότης καί ἡ ἁμαρτωλότης·

       Γιά νά φθάσουμε στήν διαβεβαίωση τοῦ ἀψευδοῦς στόματος τοῦ Κυρίου· «οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχονται, ἀλλά μεταβαίνουσιν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως» (Ἰωάν.5,29), «πυρί (δέ) τῷ αἰωνίῳ παραδίδονται, τῷ ἡτοιμασμένῳ τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ» (Ματθ.25,41).

 

Καί ὁ Κύριος πού γνωρίζει πολύ καλά τά ἐν οὐρανῷ, καί ὅτι ἐκεῖ «οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται ἀλλ’ ὡς ἄγγελοι εἰσίν» (Ματθ.22,30), δηλαδή δέν ἔχει παντρολογήματα, πορνείες, κατά φύσιν ἤ παρά φύσιν πράξεις καί ἐνέργειες, ἤτοι πράγματα ὅλως ἄγνωστα στήν «πνευματική δημιουργία τῶν ἀγγέλων»·

 

«Συμφέρει ἄν σέ σκανδαλίζῃ ὁ πούς σου ἤ ἡ χείρ σου, ἤ ὁ ὀφθαλμός σου· νά ἐκκόψῃς πόδα ἤ χεῖρα καί ἐκβάλῃς ὀφθαλμόν, καί εἰσέλθῃς χωλός, κυλλός, μονόφθαλμος εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, παρά νά βληθῇς εἰς τήν αἰωνίαν Κόλασιν» (Ματθ.18,8-9).

 

Καί ἐάν τόσην χάριν καί ἀξίαν ἀποδίδῃ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στήν οὐρανίαν βασιλείαν Του, ὥστε καί μέ ἐλλείποντα μέλη νά συμφέρει σέ κάποιον νά εἰσέλθῃ, παρά νά ἀπολέσῃ αὐτήν, πόσο μωρός καθίσταται ὁ ὀλίγον κατώτερος τῶν ἀγγέλων πλασθείς σέ ἀξίαν καί τιμήν ἄνθρωπος, καταδεχόμενος διά στιγμιαίαν ἤ ὀλιγόλεπτον σαρκικήν μῖξιν καί ἡδονήν, καί ταύτην πολλάκις ἔκνομον καί παρά φύσιν, νά «παρασυμβάλλεται τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί νά ὁμοιοῦται αὐτοῖς»;!!! (Ψαλ.48,13)

    

 

Ταῦτα δέ ἀναπολόγητος τυγχάνων, ἔχοντας τήν ἄνεσιν, ὅλο τό δικαίωμα καί τήν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ, νομίμως ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, «διά τάς πορνείας ἕκαστος ἔχειν τήν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἤ τόν ἑαυτῆς ἄνδρα -ἀντιστοίχως- ἄν εἶναι γυναῖκα» (Α΄Κορ.7,2,5),  νά ἀλληλοβοηθῆται λύνοντας τό βασανιστικό πρόβλημα τοῦ καύσου τῆς σαρκός, «πλήν ὡς ἐν Κυρίῳ, ἤτοι χρώμενοι τά σώματα αὐτῶν, μή παραχρώμενοι, οὐδέ καταχρώμενοι, ἀλλ’ ὡς ἀγαπᾶ Κύριος τήν Ἐκκλησίαν, μή ἔχουσα αὕτη σπίλον ἤ ρυτίδαν ἤ τί τῶν τοιούτων, ἀλλ’ ἵνα ᾖ ἁγία καί ἄμωμος. Τοῦτο θά ἐπιτευχθῇ ἐάν διατηρηθῇ τίμιος ὁ Γάμος ἐν πᾶσι καί ἡ κοίτη ἀμίαντος (τό κρεβάτι)» (Ἐφεσ.5,27: Ἑβρ.13,4).

Ἐδῶ μέσα ὑπάρχουν κάτι ψηλοπραγματάκια καί κάτι λεπτομερειούλες, πού ἐπειδή τίς προσπερνᾶμε ἀπαρατήρητες, εὑρισκόμεθα πολλές φορές πρό ἐκπλήξεων καί δραματικῶν συζυγικῶν καί εὐρυτέρων κατόπιν οἰκογενειακῶν καταστάσεων. Λεξούλα καί κόμμα δέν εἶναι τοποθετημένα χωρίς σημασία καί λόγο. Μελέτη καί προσοχή. Τίποτε δέν εἶναι γιά πέταμα.

 

Δέν νομίζω πώς διαβλέπει ΚΑΠΟΙΟΣ ἀπό κάποια χαραμάδα ἤ ἀπό κάπου ἀλλοῦ τό ἐλάχιστο περιθώριο, καί ὁ πιό ὑψηλά ἱστάμενος, Θρησκευτικός ἤ Πολιτειακός Ἄρχων·

Ὁ ὁποῖος, «σκώληξ» ὤν (Ψαλ.21,7)·

 

«Οὗ ἡ πνοή ἐν χειρί τοῦ Θεοῦ ἐστι» (Ἐξόδιος Ἀκολουθία)·

 

Στή σκέψη τοῦ Θεοῦ ἀϊδίως καί πρό καταβολῆς κόσμου ὑπῆρχε καί ὑπάρχει,  Κύριος δέ «καί τά μήπω πεπραγμένα ἔτι αὐτοῦ προγιγνώσκει»·

(Ἀκολ.Θ.Μεταλήψεως)

«Πλάσθηκε λίγο κατώτερος ἀπό τούς ἀγγέλους» (Ψαλ.8,6-7)  καί δέν τό συναισθάνεται·

Δέν ἀνήκει στόν ἑαυτό του, «ἀγορασθείς μέ τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ» (Α΄Κορ.6,20)·  

 

Θά πεθάνῃ ὁπωσδήποτε καί θά λογοδοτήσῃ γιά «ἀγαθά ἤ φαῦλα ἔργα» (Ἰωάν.5,29)·

 

Δέν νομίζω, λέγω, νά εὕρῃ τό θράσος καί νά τολμήσῃ, ἐν ἀλαζονεία καί παραφροσύνῃ νά θέσῃ ὑπό ἐλαχιστοτάτην ἀμφισβήτησιν Αὐτόν τοῦτον Τόν Θεόν καί τόν αἰώνιον Νόμον Του, ἐκθέτων αὐτόν «ΕΙΣ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ» ὑπό τήν κρίσιν τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ!!!!!, πρός ἱκανοποίησιν καί ἀπάντησιν ἀνόμου αἰτήματος καί ἐξυπηραίτησιν ἀπαιτήσεως μερίδος ἐκφύλων πολιτῶν, τοῦ  ἀναπτύσειν δεσμόν καί συζεῖν δῆθεν ὡς ζεῦγος δύο ἄρρενες ἤ δύο θήλεις, ὅν (δεσμόν) ὅλως παρατύπως, ἀστόχως καί ἐκτός τοῦ Θείου Νόμου οἱ Ὁμοφυλόφιλοι οὗτοι -καί οὐχί ἁπλῶς καί ἐπιπολαίως Ὁμόφυλοι- ἐπιμένουσι ν’ ἀποκαλοῦν ταύτην τήν βδελυράν, ἐπαίσχυντον καί κατάπτυστον, Θεομίσητον συνεύρεσιν «γάμον»· παντάπασι ὅλως ἀπαράδεκτον ἐνέργειαν, καί αὐτῇ τῇ φύσει ἔτι μή ἀποδεκτόν πρᾶγμα!!!

Μετ’ αὐτῶν, «ἐμώρανε Κύριος καί οὕς βούλεται ἀπολέσαι ἄρχοντας»· (Ἡσ.44,25: Ψαλ.72,27: Α΄Μακ.2,63).

 

«Ὁ δρασσόμενος τούς σοφούς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν» (Α΄Κορ.3,19).

«Οὐκ ἀφήσει Κύριος τήν ράβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπί τόν κλῆρον τῶν δικαίων» (Ψαλ.124,3).

 

«Τό στερέωμα τῶν αὐτῷ πεποιθότων, θά στερεώσῃ διά μίαν εἰσέτι φοράν τήν Ἐκκλησίαν Του, ἥν ἐκτήσατο τῷ Τιμίῳ Αὐτοῦ Αἵματι». (Ὑμνολογία)

«Τό λεῖμμα, πεποίθαμεν ἐπ’ Αὐτῷ, οὐ μή καταισχυνθῶμεν» (Ρωμ.11,5: Δ΄Βασ.19,4).

«Εἰ καί ἐπεβίβασας ἀνθρώπους δολίους ἐπί τάς κεφαλάς ἡμῶν, καταδυναστεύοντας ἡμᾶς διερχομένους νῦν διά πυρός καί ὕδατος, θά ἐξαγάγῃς καί πάλιν ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν» (Ψαλ.65,12).

 

«Αὐτῷ ἡ δόξα ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις εἰς τούς ἀπεράντους καί ἀτελευτήτους αἰῶνας».   Ἀ μ ή ν !

 

                                                 Ἱερεύς Ἰωάννης Νικολόπουλος
                                                                     ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ
                                                                         23.1.2024