ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΙΑΤΙΣΤΑ
Σεπτέμβριος 2000
Αγαπητό μου παιδί,
Ξεκινώντας η νέα σχολική χρονιά, έκανα κάποιες σκέψεις γύρω απ’ την μοναδική προσωπικότητα του καθενός ανθρώπου και τη διαμόρφωσή της.
Ο κάθε άνθρωπος, όταν έρχεται στη ζωή, δεν είναι απολύτως «λευκός χάρτης», όπως κάποιοι υποστηρίζουν. Είναι γραμμένα μέσα στην ψυχή του πολλά. Μπορούν όμως να γραφούν κι άλλα πολύ περισσότερα. Είναι γραμμένα, όσα ως κληρονομιά μας έχουν δώσει οι γονείς μας, οι πρόγονοί μας, ακόμη και οι πολύ παλιοί πρόγονοί μας. (Ελαττώματα, προτερήματα, δεξιοτεχνίες και άλλα πολλά). Είναι επίσης γραμμένα κι όσα ως δώρα, ως προίκα, μας προσφέρει ο Θεός. (Σπέρματα αρετών, χαρίσματα, ταλέντα).Και μόλις ο κάθε άνθρωπος γεννηθεί, αρχίζουν όλοι οι γύρω του να γράφουν στην καρδιά του, στην ψυχή του, μια τεράστια ποικιλία εγγραφών. Γράφουν οι γονείς, τα αδέρφια, οι παππούδες, οι κοντινοί συγγενείς, οι γείτονες, η φύση, η κοινωνία που ζει. Αργότερα γράφουν οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι συμμαθητές, οι φίλοι, τα βιβλία, τα περιοδικά, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το VIDEO, το INTERNET. Ο κόσμος όλος.
Όλοι θέλουν να γράψουν επάνω του. Να αποτυπώσουν τις σκέψεις τους, τις επιθυμίες τους, τα θέλω τους, τα πιστεύω τους. Είτε είναι καλά είτε κακά. Και έτσι διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του καθενός.Στην όλη υπόθεση, τον σπουδαιότερο ρόλο τον παίζουμε εμείς. Η συνείδησή μας, η δική μας κρίση, η δική μας βούληση.
Στη διαμόρφωση όμως αυτού του χαρακτήρα, ενώ όλους τους επιτρέπουμε να γράψουν ή και τους καλούμε ακόμη να γράψουν, ο μόνος που είναι πολλές φορές ανεπιθύμητος, είναι ο δημιουργός μας, ο Άγιος Τριαδικός Θεός. Αυτόν τον αποκλείουμε στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Στεκόμαστε κριτικά απέναντί του. Δεν τον αφήνουμε να γράψει κάτι στην καρδιά μας, που Αυτός δημιούργησε.
Όλα τα δεχόμαστε ευχαρίστως και άκριτα, ενώ όταν ομιλεί ο Θεός, επιστρατεύουμε όλες τις δυνάμεις της λογικής, της αντιλογίας, της αμφισβητήσεως, ακόμη και της εχθρότητας .Μη δικαιολογηθεί κανείς ότι, κάποιοι γύρω μας ορθώνουν εμπόδια και φράγματα στον δρόμο μας για το Θεό και γι’ αυτό δεν μπορούμε να Τον πλησιάσουμε, να Τον ακούσουμε και να Τον δούμε. Και αυτά υπάρχουν, αλλά όταν κάποιος θέλει κάτι, κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί.
Όλοι αυτοί που εμποδίζουν το Θεό να μπει στη ζωή μας, έχουν το μερίδιο της ευθύνης. Είναι μεγάλοι ένοχοι απέναντι στο Θεό και στην ανθρωπότητα. Η όλη ευθύνη όμως ανήκει στον εαυτό μας.
Γι’ αυτό, αγαπητό μου παιδί, πρέπει κάποτε να σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας με ειλικρίνεια και να διερωτηθούμε:
«Ποιόν αφήσαμε να διαμορφώσει την προσωπικότητά μας; τη ζωή μας;» Δυστυχώς αφήσαμε τους πάντες. Έχουμε γίνει ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου ο κάθε ένας εισέρχεται, ξεριζώνει και φυτεύει ό,τι θέλει. Γκρεμίζει, καταστρέφει, κατακαίει, αφανίζει. Εμείς τους επιτρέπουμε. Το αμπέλι όμως είμαστε εμείς. Και θα μας ζητηθεί λόγος για το πώς το καλλιεργήσαμε, τι φυτέψαμε μέσα σ’ αυτό. Αν το φυλάξαμε ή το ερημώσαμε.Είναι καιρός, παιδιά μου, να ξυπνήσουμε απο τον πνευματικό λήθαργο και να δούμε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε. Να κλείσουμε τα αφτιά μας στις ποικίλες γοητευτικές σειρήνες τις καταστροφής, πριν είναι αργά. Να ανοίξουμε όλες μας τις αισθήσεις στο Λόγο του Θεού και να τον αφήσουμε ανεπιφύλακτα, να διαμορφώσει Εκείνος τον εαυτό μας, τον χαρακτήρα μας, τη ζωή μας. Και κατ’ επέκταση την ανθρωπότητα ολόκληρη.
Όπου ο άνθρωπος βάζει το Θεό, εκεί γίνεται παράδεισος. Όπου απουσιάζει ο Θεός, εκεί είναι κόλαση.
Εύχομαι και η δική σου καρδιά, αγαπητό μου παιδί, να γίνει μια γωνιά του Παραδείσου. Όλος ο κόσμος να γίνει Βασιλεία Θεού.
Καλή σχολική χρονιά!
Με πολλή πατρική αγάπη
ο Ιερέας
Β. Βασιλείου
