Ένα ταξίδι στον κόσμο της Φρίκης του ΚΚΕ «Η τρύπα της Τατάρνας»

Αν είσαι Χριστιανός και πέρασες και εσύ από κολυμβήθρα με γλυτώνεις, αν θέλεις αδελφέ μου.

.

Ακολουθεί μαρτυρία του Κωνσταντίνου Τόλη, κατοίκου περιοχής Τατάρνας (14 χρόνων τότε)

«…τι είδαν τα μάτια μου; και τι δεν είδαν που δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ!. Πρέπει να σας πω πως αυτή εκεί κάτω η τρύπα έχει φάει πολύ κόσμο. Πάνω από 3.000 κορμιά πετάξανε μέσα σ’αυτή και όποιος θέλει ας έρθει να με διαψεύσει… …Η τρύπα αυτή, που κανείς δεν ξέρει πόσα μέτρα βάθος έχει, επικοινωνούσε τότε με το ποτάμι,κάτω, τον Αχελώο. Τώρα έγινε η τεχνητή λίμνη για το Υδροηλ/κο εργοστάσιο, και επικοινωνεί μ’αυτή. Προσπάθησαν κάποτε να την ερευνήσουν Ιάπωνες, ειδικοί, αλλά μετά από ένα ορισμένο βάθος πολλών μέτρων που κατέβηκαν, επέστρεψαν άκαρποι. …

Κάθε μέρα σχεδόν, τους έβλεπα, κρυμμένος πίσω από τα πυκνά ρείκια, στη θέση εδώ που βρισκόμαστε τώρα, να πετάνε στην Τρύπα ολόγυμνους και δεμένους, τους δυστυχείς εκείνους ανθρώπους, που άλλοι τρέμανε από τον φόβο και άλλοι τα’χανε εντελώς χαμένα.»

Στην ερώτησή μας γιατί τους ρίχνανε στην Τρύπα και δεν τους εκτελούσαν, απάντησε :

«…απλούστατα, για να μην μπαίνουν στο κόπο να ανοίγουν κάθε μέρα 5-10 λάκκους, που κάποτε ίσως να αποκαλύπτονταν, ενώ μέσα σ’αυτό το χάος που τους έριχναν, δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί ίχνος απ’αυτούς. Την τρύπα αυτή τους την υπέδειξε ένας γύφτος, ο γυφτο-Σταύρος, που είχε εδώ παρακάτω εργαστήριο που έφτιαχνε τσαπιά και άλλα σκαπτικά εργαλεία.

Αποκάλυψη Σοκ για το ρόλο της Αριστεράς στην κατάρρευση της Μικρασιατικής Εκστρατείας

Σχετικά με τα αίτια της κατάρρευσης του Μετώπου και την αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού κατά την Μικρασιατική εκστρατεία τον Αύγουστο του 1922, είναι βέβαιο ότι «παίχτηκαν» πολλά εις βάρος του Ηρωϊκού Ελληνικού Στρατού που προδόθηκε πανταχόθεν. Διότι δεν είναι δυνατόν αυτή η εκπληκτική στρατιωτική μηχανή, που από το 1919 είχε εξευτελίσει τους Τούρκους σε όσες μάχες είχαν δοθεί και είχε επιτύχει το ακατόρθωτο, ξαφνικά να αποχωρεί αναίτια, έχοντας φτάσει λίγο έξω από την Άγκυρα. Ο Ελληνικός Στρατός είχε τόση γενναιότητα, παλικαριά, ανδρεία καί ηρωϊσμό που δεν θα έχανε με τίποτα, παρότι στην όλη προσπάθειά του, είχε μόνο εχθρούς –ξένους και εγχώριους- και κανενός την βοήθεια!...

Έχοντας αφήσει άναυδους τους Τούρκους και όλους τους «πονηρούς» ξένους συμμετέχοντες στις πολεμικές επιχειρήσεις της Μικρασίας, φαντάζει ακατανόητη αυτή η ξαφνική αποχώρηση καί εγκατάλειψη των εδαφών που είχαν ανακτηθεί και απελευθερωθεί μετά από αιώνες. Αφήνοντας στο έλεος του Θεού εκατομμύρια αθώους αμάχους κάθε ηλικίας Έλληνες Μικρασιάτες και Ποντίους, έρμαια στα γιαταγάνια και τα μαινόμενα στίφη των Τούρκων.

Τα τάγματα δράσης των Σοβιετικών κατά των χριστιανών

«Είχαν οργανωθεί ειδικοί πυρήνες αθέων, που πήγαιναν στα σχολεία, στα χωριά, στους χώρους εργασίας και διεξήγαγαν μια αντιθρησκευτική προπαγάνδα συστηματικά» επισημαίνει στο σχετικό άρθρο του ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης

Για τους διωγμούς που έχουν υποστεί οι χριστιανικοί πληθυσμοί από το καθεστώς της Σοβιετικής Ενωσης έχουν γραφτεί πολλά και η αλήθεια είναι ότι η Ιστορία του 20ού αιώνα στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ είναι γεμάτη από τέτοιες διώξεις εναντίον κάθε θρησκείας. Ο τρόπος όμως με τον οποίο το αθεϊστικό καθεστώς έκανε κατά καιρούς προπαγάνδα εναντίον των χριστιανών αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της ιστορίας. 

Σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης αναφέρεται στους τρόπους αυτούς, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, προϋπέθεταν και τη δημιουργία ειδικών ταγμάτων, τα οποία είχαν βασικό σκοπό να στηρίξουν την κυρίαρχη αντιθρησκευτική προπαγάνδα. Πιο συγκεκριμένα, σημειώνει ο κ. Αγτζίδης: «Για την αντιμετώπιση του θρησκευτικού αισθήματος είχαν οργανωθεί ειδικοί πυρήνες αθέων στα σχολεία, στα χωριά και στους χώρους εργασίας. Οι πυρήνες αυτοί εντάσσονταν στην κεντρική σοβιετική οργάνωση Ενωση Αθεων Πολεμιστών. Διεξήγαγαν συστηματικά αντιθρησκευτική προπαγάνδα, με στόχο τη δημιουργία μιας “νέας γενιάς αθέων”».

Το παιδομάζωμα που οδήγησε τα Ελληνόπουλα στις χώρες της μαρξιστικής σκλαβιάς

Το Κ.Κ.Ε. όμως με τα όργανά του που είχε στο παιδομάζωμα, αλλά και τα κομμουνιστικά όργανα του Παραπετάσματος κατέβαλαν σοβαρές, συστηματικές και μεθοδικές προσπάθειες δια να Ξεριζώσουν απ’ τις ψυχές των παιδιών κάθε ανάμνησι της Χριστιανικής θρησκείας και να τους ενσταλάξουν το δηλητήριο του Μαρξισμού.

ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ  ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Θυμούμαι πριν πολλά χρόνια που ρώτησα κάποτε ένα κομμουνιστή στη Θεσσαλονίκη για το παιδομάζωμα.  Χωρίς κανένα δισταγμό, μου ανέφερε το εξής : «Τι να σου πω;  Κι εμένα τον αδελφό μου τον πήραν στο παιδομάζωμα».  Το λυπημένο του ύφος δεν άφησε τα συζήτηση να επεκταθεί. Το παιδομάζωμα αποτελεί μια τραγική ιστορική πραγματικότητα. Τούτο το κακό δεν είχε μόνο το στοιχείο της βάναυσης αρπαγής των παιδιών από τις μανάδες τους, αλλά και την πρόσθετη λύπη, ότι με τη βία οδηγούσαν τα Ελληνόπουλα να ξεχάσουν την Πίστη τους.

Το παιδομάζωμα αποτελεί μια τραγική ιστορική πραγματικότητα.  Ας αφήσομε όμως τον πρώην Γενικό Επιθεωρητή του ‘’Παιδομαζώματος’’, Γεώργιο Μανούκα, να μας αφηγηθεί τα περί του παιδομαζώματος, έναν άνθρωπο που μετανόησε  για τη συμμετοχή του σ’ αυτό.  Δεν ήταν ένας αντιφρονών, ούτε απλό μέλος του Κ.Κ.Ε.,  αλλά ο  πρώην Γενικός Επιθεωρητής του ‘’Παιδομαζώματος’’. 

Τα μεγάλα  παιδιά ‘’δεν απέφευγαν να κάνουν το σημείον του Σταυρού και την προσευχή τους, όταν απεχωρίζοντο την πατρίδα τους ξεκινώντας για το άγνωστον’’, αναφέρει ο Γεώργιος  Χ. Μανούκας στο βιβλίο του ‘’Παιδομάζωμα – το μεγάλο έγκλημα κατά της φυλής’’*.

Και συνεχίζει αλλού την αφήγησή του ο  πρώην Γενικός Επιθεωρητής του ‘’Παιδομαζώματος’’ ως εξής : «Το Κ.Κ.Ε. όμως με τα όργανά του που είχε στο παιδομάζωμα, αλλά και τα κομμουνιστικά όργανα του Παραπετάσματος κατέβαλαν σοβαρές, συστηματικές και μεθοδικές προσπάθειες δια να Ξεριζώσουν απ’ τις ψυχές των παιδιών κάθε ανάμνησι της Χριστιανικής θρησκείας και να τους ενσταλάξουν το δηλητήριο του Μαρξισμού.  Η αντιθρησκευτική διαπαιδαγώγησις άρχισε απ’ τις πρώτες ημέρες που μπήκαν τα παιδιά στο Παραπέτασμα.  Κάθε επιθυμία δια εκκλησιασμόν έσβησε, και αν τολμούσε κανείς να πάη εκκλησία πήγαινε υπό τα βλέμματα των κουκουέδων.  Στις ψυχές των απιδιών κυριάρχησε σιγά – σιγά η αντίληψις τη Μαρξιστικής θρησκείας, δημιουργήθηκε η περιφρόνησις και καλιεργήθηκε η αποστροφή δια κάθε ιερό και όσιο και ταυτοχρόνως αναπτύχθηκε η λατρεία προς κάθε τι που σχετίζεται με τον Μαρξισμό»*. Προς τούτο είχαν διαμαρτυρηθεί πολλοί οργανισμοί τότε, όπως ο Ο.Η.Ε., ο Ερυθρός Σταυρός, και άλλοι οργανισμοί προστασίας του παιδιού. 

Μιλώντας κανείς με παλαιούς κομμουνιστές αλλά και διαβάζοντας κείμενα πολλών νέων μαρξιστών- λενινιστών, διαπιστώνει την ίδια μαρξιστική σκληρότητα, αλλά και αμετανοησία για τέτοιες απαράδεκτες και απάνθρωπες πρακτικές.  Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι έτσι έπρεπε να γίνουν για την εδραίωση του ολοκληρωτκού αυτού κατασκευάσματος.

Πώς ιδρύθηκε και οργανώθηκε η «σχολή πρακτόρων» του ΚΚΕ την περίοδο 1949-1951

Πώς τολμούν και ομιλούν οι εθνομηδενιστές σαν τον   Φίλη;;; 

Το αβυσσαλέο μίσος του και των συντρόφων του προς την Εκκλησία είναι τοις πάσι γνωστό γιατί οι  ιδέες τους είναι γεννήματα εχιδνών. 

Οι άθεοι Κομουνιστές καταστρέφουν Εκκλησία

Οι κόκκινοι κατάσκοποι

Πηγή: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2009/09/blog-post_06.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+InfognomonPolitics+(InfognomonPolitics)

Τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ Πέτρος Ρούσος (αριστερά), Γιάννης Ιωαννίδης (μέσον) και Βασίλης Μπαρτζιώτας σε φωτογραφία τους κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Και οι τρεις ενεπλάκησαν στην ίδρυση της σχολής κατασκόπων του κόμματος στην Τσεχοσλοβακία αμέσως μετά τη λήξη του Εμφυλίου

Οι κόκκινοι κατάσκοποι
Πώς ιδρύθηκε και οργανώθηκε η «σχολή πρακτόρων» του ΚΚΕ την περίοδο 1949-1951 ▅ Νέα στοιχεία έρχονται για πρώτη φορά στο φως από τα αρχεία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Τσεχοσλοβακίας
Των Ν. ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗ, Κ. ΤΣΙΒΟΥ 
Μετά το 1989 η πρόσβαση στα αρχεία των κρατών της πρώην Ανατολικής Ευρώπης δίνει μια καλύτερη εικόνα των σχέσεων ανάμεσα στο ΚΚΕ και στα άλλα κομμουνιστικά κόμματα. Ελληνες και ξένοι ιστορικοί κατάφεραν να φέρουν στο φως ιστορικά τεκμήρια που μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα τον ρόλο των ανατολικών συντρόφων στο ξέσπασμα και στη διεξαγωγή του εμφυλίου πολέμου, καθώς και τη δράση του ΚΚΕ στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Σε χώρες όπως η Τσεχία ή η Πολωνία, τα αρχειακά τεκμήρια για τη δεκαετία του ΄40 είναι σε γενικές γραμμές προσβάσιμα και ιδιαιτέρως αποκαλυπτικά. Με ερευνητικό πρόγραμμα που χρηματοδοτήθηκε από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ, οι υπογράφοντες σε συνεργασία με τον Στάθη Καλύβα αποκτήσαμε πρόσβαση σε έναν αριθμό αρχειακών πηγών οι οποίες βρίσκονται στην Τσεχοσλοβακία και αφορούν την περίοδο του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Τα έγγραφα φυλάσσονται στο Εθνικό Αρχείο Πράγας (κάποια από αυτά στη Συλλογή Γκότβαλντ) και τα περισσότερα είναι προσβάσιμα στο ευρύ κοινό. Κάποια από τα συγκεκριμένα αρχεία ήταν ταξινομημένα ως «άκρως απόρρητα» και χρειάστηκε ιδιαίτερη επιμονή προκειμένου να ανοίξουν στους ερευνητές.

Όταν οι ιερείς ομολογούσαν Ορθοδοξία οι κομμουνιστές τους εσταύρωναν. Τώρα που οι δεσποτάδες προδίδουν την πίστη τους επαινούν και ξηλώνουν ότι Ορθόδοξο, ανεγείρουν Τζαμιά καταργούν το Ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών, διαλύουν την οικογένεια βεβηλώνουν τα ιερά μας

Όταν οι κομμουνιστές σταύρωναν ιερείς

ΚΟ: Μια ωδή στην μνήμη, που γίνεται ολοένα και πιο κοντή. Συλλογή άρθρων και φωτογραφιών μιας εποχής που κάποιοι - επιλεκτικά- θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη του ελληνικού λαού, περιφέροντας ταυτόχρονα τον μπαμπούλα του "νεοναζισμού". Επικαλούμενοι μάλιστα, τις χριστιανικές τους ευαισθησίες... Διατηρήθηκε το ύφος των συγγραφέων.

  

«...Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίζουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου «να τα βροντήξουν». Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και ο Μακαρονάς, τους έδιναν μερικές μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου...».- Στέφανος Λιόλιος. Απόσπασμα καταθέσεως ενός δημίου του ΕΛΑΣ και της «εθνικής αντίστασης».

 

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (Ταμείο Ασφαλίσεως Κλήρου Ελλάδος), ιδού ποιός έσφαζε τους ιερείς κατά την Κατοχή: 26 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Βούλγαρους επιδρομείς, 20 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες, 75 ιερείς από τους Γερμανούς ναζιστές και… 224 (!!!) από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ. Φυσικά και μετά το τέλος της Κατοχής οι κομμουνιστές συνέχισαν με την ίδια και μεγαλύτερη αγριότητα το “έργο” τους.

 

Ιερεύς Χρήστος Ζησούλης. Εδολοφονήθη από τους συµµορίτας µε κτυπήµατα στην κεφαλή.

 

Ο ιερεύς και διδάσκαλος Νικόλαος  Καράπας εξ Αλλάλης Ευβοίας.Την 1ην Ιουνίου 1944 οι κοµµουνισταί τον εδολοφόνησαν κτυπώντας τον µε ρόπαλο.

 

Ιερεύς Αθανάσιος Γεράσης εξ Αξάρακος Κονίτσης.Την 1Οην Φεβρουαρίου 1948, µετά από βασανιστήρια κατεκρεουργήθη από τους κοµµουνιστάς, διότι διέσωσε 25 παιδιά από το παιδοµάζωµα.Οι κοµµουνισταί θα σφάξουν, θα ακρωτηριάσουν και θα σταυρώσουν (!) 450 ιερείς.Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν τους.

 

Ο ιερεύς της Στιµάγκας Νικόλας  Μπερτσεκάς συνελήφθη από το ΚΚΕ την 25  Μαρτίου 1944. Αφού του ξερίζωσαν τα νύχιακαι του τσάκισαν τα κόκκαλα µε καδρόνια,τον έπνιξαν στα λασπόνερα ενός  λάκκου.Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του.

 

Ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Λυμπρίτης. Σφαγιάσθηκε απο το ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1944

  

 

Σωκράτης Καράπας, 18 ετών, μαθητής. Την 8η Ιουνίου 1944, οι κομμουνιστές τον κατακομμάτιασαν με μαχαίρια. Το έγκλημά του; Ήταν γιός ιερέα!

  

Εδώ και μια ιστορική φωτογραφία με οπλισμένους παπάδες. Σκεφτείτε σε τι σημείο έφεραν οι κομμουνιστές τους ιερείς ώστε αυτοί να αναγκαστούν να πάρουν τα όπλα για να προστατευθούν.

  

  
Η σταύρωση του παπα-Σκρέκα από τους κομμουνιστές 
Όταν στη χώρα μας ξέσπασε η ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία, ως βασικοί στόχοι εξολόθρευσης των άθεων συμμοριτών, επιλέχθηκαν οι ιερείς. Αρκετοί από αυτούς, αντιλαμβανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο έφυγαν απο τα χωριά τους και κατέβηκαν στις πόλεις, όπου υπήρχε περισσότερη ασφάλεια. Πολλοί όμως, μη πιστεύοντας οτι κάποιος Έλληνας (όπως νόμιζαν) θα μπορούσε να τους βλάψει, και αφού κανέναν δεν πείραζαν παρά μόνον επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έμειναν. Από αυτούς, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, όπως επί Νέρωνα και Διοκλητιανού. Μάλιστα αρκετοί σταυρώθηκαν. Όμως κανενός το μαρτύριο δεν μοιάζει τόσο με το Θείο Δράμα, όσο του ιερέα Γιώργου Σκρέκα.
Ο Γεώργιος Σκρέκας ήταν εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων, πολύτεκνος, πατέρας 6 παιδιών (το μεγαλύτερο ήταν 12 ετών και το μικρότερο αβάπτιστο). Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας πληροφορήθηκε οτι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.

Απίστευτο και όμως αληθινό: Δείτε τι πρεσβεύει το ΚΚΕ στην επίσημη ιστοσελίδα του! "θα καταλύσει τον κοινοβουλευτισμό και θα εγκαθιδρύσει δικτατορία"

http://opaidagogos.blogspot.gr/ 
Οι βιαστές που κρύβονται στα φουστάνια της Δημοκρατίας!

Ψηφίστε με. Εκλέξτε με δημοκρατικά. Αλλά μόλις το κάνετε, θα καταλύσω τον κοινοβουλευτισμό και θα εγκαθιδρύσω δικτατορία. Θα σας πάρω τις περιουσίες και θα τις μοιράσω στον λαό. Θα καταργήσω το χρήμα. Θα κάνετε όχι τη δουλειά που ξέρετε αλλά αυτή που θα σας διατάξω. Θα σας ταΐζω με το δελτίο. Και θα σας πληρώνω ανάλογα με το πόση ώρα δουλέψατε, είτε είστε πυρηνικοί φυσικοί είτε ανειδίκευτοι.

Κι αν δεν με εκλέξετε, εγώ και οι επαναστάτες σύντροφοί μου θα βρούμε τον τρόπο να πάρουμε την εξουσία και να σας επιβάλουμε τον ανώτερο άνθρωπο που εμπνευστήκαμε. Μέχρι να το καταφέρουμε, θα προσπαθούμε να σας κάνουμε συνέχεια ζημιά.»

Αν αυτό ήταν το πρόγραμμα ενός πολιτικού ηγέτη, θα λέγαμε ότι έχει τρελαθεί, τουλάχιστον, ε; Θα τον έπαιρνε κανένας στα σοβαρά; Αν έφτιαχνε κόμμα, θα αρκούσε ένας πρωτοδιορισμένος ειρηνοδίκης, για να αποφανθεί ότι η λειτουργία του αντίκειται στους δημοκρατικούς θεσμούς και να το απαγορεύσει, έτσι δεν είναι;

Όταν οι κομμουνιστές σταύρωναν ιερείς.

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους ΚΚΕδες και την παπαγαλίστικη καραμέλα του καπιταλισμού, που προβάλουν σε όσους αντιστέκονται και δεν γίνονται έρμαια του σιωνιστικού φασιστικού τους ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ κόμματος, και που στην ουσία ακριβώς αυτόν τον καπιταλισμό υπηρετούν με τον πιο ανέντιμο τρόπο. Πόπη Σουφλή

ΚΟ: Μια ωδή στην μνήμη, που γίνεται ολοένα και πιο κοντή. Συλλογή άρθρων και φωτογραφιών μιας εποχής που κάποιοι - επιλεκτικά- θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη του ελληνικού λαού, περιφέροντας ταυτόχρονα τον μπαμπούλα του "νεοναζισμού". Επικαλούμενοι μάλιστα, τις χριστιανικές τους ευαισθησίες... Διατηρήθηκε το ύφος των συγγραφέων.

«...Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίζουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη,τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου «να τα βροντήξουν». Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και ο Μακαρονάς, τους έδιναν μερικές μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου...». - Στέφανος Λιόλιος. Απόσπασμα καταθέσεως ενός δημίου του ΕΛΑΣ και της«εθνικής αντίστασης»....

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (Ταμείο Ασφαλίσεως Κλήρου Ελλάδος), ιδού ποιός έσφαζε τους ιερείς κατά την Κατοχή: 26 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Βούλγαρους επιδρομείς, 20 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες, 75 ιερείς από τους Γερμανούς ναζιστές και… 224 (!!!) από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ. Φυσικά και μετά το τέλος της Κατοχής οι κομμουνιστές συνέχισαν με την ίδια και μεγαλύτερη αγριότητα το “έργο” τους.

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΓΕΩΡ. ΣΚΡΕΚΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (11 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1947)

Ω, Θεέ μου, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ  ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : "ΑΓΩΝΑΣ " ΑΦ 221 Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης  ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015  http://www.agonas.org/

(Η εφημερίδα μας, μετά από κάθε μεγάλη θρησκευτική και εθνική εορτή, αφιερώνει κάποιο σχετικό άρθρο μ’ αυτή. Φέτος, αντ’ αυτού, θα αναφερθούμε στο συγκλονιστικό γεγονός της σταύρωσης του παπα-ΓεώργηΣκρέκα, που συνδέεται με την απελευθέρωση της Ελλάδας από την Γερμανική κατοχή, τον εμφύλιο και τις συνέπειές τους).

Το μαρτύριο του Ιερέα π. Γεωργίου Σκρέκα από το χωριό Μεγάρχη Τρικάλων μοιάζει με το θείο δράμα.

Το χωριό Μεγάρχη, με τους 1100 κατοίκους, έχει την δική του τραγική ιστορία. Την έγραψε με την υπέρτατη θυσία του στο βωμό του καθήκοντος ο πολύτεκνος ιερέας (6 παιδιών, το μεγαλύτερο 12 χρόνων και το μικρότερο 6 μηνών) Γεώργιος Σκρέκας.

Γι’ αυτόν τον πολύτεκνο ιερέα, τον καλό λευίτη και στοργικό πατέρα, με το πλούσιο κοινωνικό και πολύπλευρο έργο του, έγραψε ο μητροπολίτης Λήμνου και μετέπειτα Τρίκης και Σταγών Διονύσιος στο βιβλίο του. «Εκτελεσθέντες και μαρτυρήσαντες κληρικοί 1941-1949» και με υπότιτλο «Πιστοί άχρι θανάτου».

Περιγράφοντας τον μακαριστό π. Γεώργιο μας λέγει: «… Είχε ψυχή λεπτή, ευγενική και άγια. Πιστός, ενάρετος, γεμάτος δραστηριότητα, ολιγόστευε τον πόνο, εγλύκαινε την πικρία, εθεράπευε και ομόρφαινε τας ασχημίας».

«Με την προσωπική επέμβασή του εξηφανίζοντο αι έχθραι, τα μίση και αι αίριδες μεταξύ του ποιμνίου του.

Εκαλλιέργει ακούραστα τας ψυχάς των χριστιανών του και εφύτευεν εις αυτούς ελπίδα και χαρά και όνειρα και σκοπούς. Ήτο φάρος και οδηγός των χριστιανών του, πάντα πρόθυμος για κάθε εξυπηρέτηση.

Κι αυτά που συνιστούσε στους άλλους, τα ζούσε ο ίδιος πρώτα …».

Ήταν το καύχημα της Μητρόπολης και αγαπητός στην γύρω περιοχή. Φάρος και οδηγός των πιστών αποτελούσε παράδειγμα αφοσίωσης και αγάπης στον Κύριο, στην πατρίδα και την οικογένεια.

Αγωνιζόταν να θωρακίση τις ψυχές των απλών χωρικών ανθρώπων από την προπαγάνδα της αθεΐας και της παραπληροφόρησης.

Ο αγαθός λευίτης πληροφορήθηκε ότι οι αντάρτες έκαναν συμβούλιο και αποφάσισαν να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο.

Το πνεύμα του Λενινισμού (ζει ανάμεσά μας)

Φίμωση της αντίθετης γνώμης – "καλή βία" - πόλεμος κατά της Εκκλησίας – πόλεμος κατά της οικογένειας – ιδιοκτησίες παραδίδονται σε ξένους – δωρεάν αμβλώσεις – "ελεύθερες" σχέσεις χωρίς κανένα ηθικό φραγμό. Το πνεύμα του Λενινισμού «ζει και βασιλεύει» στις μέρες μας…

Του Vladimir Moss, Ph.D.

Άγαλμα του Λένιν στο Fremont του Seattle των ΗΠΑ! Πίσω του το μασονικό έμβλημα

Άλλο ένα καταπληκτικό κείμενο του Βρετανού αρθρογράφου που έγινε Χριστιανός Ορθόδοξος (Ρωσικό Πατριαρχείο) - σύντμηση από το εκτενέστερο άρθρο του "The Spirit of Leninism"

Ο Λένιν, προερχόμενος από μια οικογένεια ευγενών ρωσικής, γερμανικής και εβραϊκής καταγωγής και ζώντας από κεφάλαια του κόμματος και το εισόδημα από την περιουσία της μητέρας του, είχε πολύ μικρή γνώση του τρόπου ζωής των απλών ανθρώπων. «Σύμφωνα με τον Γκόρκι, ήταν αυτή η άγνοια της καθημερινής εργασίας, και της ανθρώπινης δυστυχίας που είχε προκαλέσει στον Λένιν μια «ανελέητη περιφρόνηση, αντάξια ενός ευγενούς, για τις ζωές των απλών ανθρώπων... Η ζωή σε όλη την πολυπλοκότητά της ήταν άγνωστη στον Λένιν. Δεν ξέρει τους απλούς ανθρώπους. Ποτέ δεν έχει ζήσει ανάμεσά τους».

Ο Λένιν μισούσε την ίδια του τη χώρα. «Φτύνω τη Ρωσία», είχε πει κάποτε και οι ενέργειές του έδειχναν την περιφρόνησή του για τους Ρώσους όλων των τάξεων. Δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας στην ιδέα ότι η επανάσταση του Λένιν έγινε για χάρη της Ρωσίας ή των Ρώσων: έγινε, όχι από αγάπη για κάποιον ή κάτι, αλλά απλά από παράλογο, δαιμονικό, καθολικό μίσος ...

Ως επαναστάτης, ο Λένιν ζούσε μια σχετικά απλή, ακόμη και ασκητική ζωή και είχε μόνο μια σχέση - με την Inessa Armand. Αλλά, όπως γράφει ο Oliver Figes, «ο ασκητισμός ήταν ένα κοινό χαρακτηριστικό των επαναστατών της γενιάς του Λένιν. Όλοι είχαν εμπνευστεί από την αυταπάρνηση του επαναστάτη Rakhmetev στο μυθιστόρημα του Chernyshevsky (Νικολάι Γαβρίλοβιτς Τσερνισέφσκι 1828-1889) “Τι να κάνουμε;”. Καταστέλλοντας τα συναισθήματά του, αρνούμενος στον εαυτό του τις χαρές της ζωής, ο Λένιν προσπάθησε να ενισχύσει την αποφασιστικότητά του και να γίνει όπως ο Rakhmetev, αδιάφορος ως προς τα βάσανα των άλλων. Αυτή, πίστευε, ήταν η «σκληρότητα» που απαιτείται από κάθε επιτυχημένο επαναστάτη: η  ικανότητα να χύνει αίμα για πολιτικούς σκοπούς. «Το τρομερό πράγμα στον Λένιν», παρατήρησε κάποτε ο Στρούβε, «ήταν ότι συνδύαζε την αυτο-διαπόμπευση, η οποία είναι η όλη ουσία του ασκητισμού, με την διαπόμπευση των άλλων ανθρώπων, όπως εκφράζεται σε ένα αφηρημένο κοινωνικό μίσος και ψυχρή πολιτική σκληρότητα ..

Όταν οι κομμουνιστές σταύρωναν ιερείς

Μια ωδή στην μνήμη, που γίνεται ολοένα και πιο κοντή.

Συλλογή άρθρων και φωτογραφιών μιας εποχής που κάποιοι – επιλεκτικά – θέλουν να σβήσουν από τη μνήμη του ελληνικού λαού, περιφέροντας ταυτόχρονα τον μπαμπούλα του “νεοναζισμού”. Επικαλούμενοι μάλιστα, τις χριστιανικές τους ευαισθησίες…

Διατηρήθηκε το ύφος των συγγραφέων.

«…Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίζουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη ώσπου «να τα βροντήξουν». Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και ο Μακαρονάς, τους έδιναν μερικές μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου…». – Στέφανος Λιόλιος.

Απόσπασμα καταθέσεως ενός δημίου του ΕΛΑΣ και της «εθνικής αντίστασης».

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (Ταμείο Ασφαλίσεως Κλήρου Ελλάδος), ιδού ποιος έσφαζε τους ιερείς κατά την Κατοχή: 26 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Βούλγαρους επιδρομείς, 20 ιερείς δολοφονήθηκαν από τους Ιταλούς φασίστες, 75 ιερείς από τους Γερμανούς ναζιστές και… 224 (!!!) από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ. Φυσικά και μετά το τέλος της Κατοχής οι κομμουνιστές συνέχισαν με την ίδια και μεγαλύτερη αγριότητα το “έργο” τους.

Ιερεύς Χρήστος Ζησούλης.
Εδολοφονήθη από τους συµµορίτας µε κτυπήµατα στην κεφαλή.
Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του!

Ο ιερεύς και διδάσκαλος Νικόλαος  Καράπας εξ Αλλάλης Ευβοίας.
Την 1ην Ιουνίου 1944 οι κοµµουνισταί τον εδολοφόνησαν κτυπώντας τον µε ρόπαλο.
Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του!

Ιερεύς Αθανάσιος Γεράσης εξ Αξάρακος Κονίτσης.
Την 1Οην Φεβρουαρίου 1948, µετά από βασανιστήρια κατεκρεουργήθη από τους κοµµουνιστάς, διότι διέσωσε 25 παιδιά από το παιδοµάζωµα.Οι κοµµουνισταί θα σφάξουν, θα ακρωτηριάσουν και θα σταυρώσουν (!) 450 ιερείς.
Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν τους!

Ο ιερεύς της Στιµάγκας Νικόλας  Μπερτσεκάς συνελήφθη από το ΚΚΕ την 25  Μαρτίου 1944.
Αφού του ξερίζωσαν τα νύχια και του τσάκισαν τα κόκκαλα µε καδρόνια, τον έπνιξαν στα λασπόνερα ενός  λάκκου.
Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του!

Ο Αρχιμανδρίτης Βασίλειος Λυμπρίτης.
Σφαγιάσθηκε από το ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1944.
Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του!

Σωκράτης Καράπας, 18 ετών, μαθητής.
Την 8η Ιουνίου 1944, οι κομμουνιστές τον κατακομμάτιασαν με μαχαίρια. Το έγκλημά του; Ήταν γιός ιερέα!
Ο Θεός ας αναπαύση την ψυχήν του!

Εδώ και μια ιστορική φωτογραφία με οπλισμένους παπάδες. Σκεφτείτε σε τι σημείο έφεραν οι κομμουνιστές τους ιερείς ώστε αυτοί να αναγκαστούν να πάρουν τα όπλα για να προστατευθούν.

Η σταύρωση του παπα-Σκρέκα από τους κομμουνιστές

Όταν στη χώρα μας ξέσπασε η ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία, ως βασικοί στόχοι εξολόθρευσης των άθεων συμμοριτών, επιλέχθηκαν οι ιερείς. Αρκετοί από αυτούς, αντιλαμβανόμενοι τον θανάσιμο κίνδυνο έφυγαν από τα χωριά τους και κατέβηκαν στις πόλεις, όπου υπήρχε περισσότερη ασφάλεια. Πολλοί όμως, μη πιστεύοντας ότι κάποιος Έλληνας (όπως νόμιζαν) θα μπορούσε να τους βλάψει, και αφού κανέναν δεν πείραζαν παρά μόνον επιτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, έμειναν. Από αυτούς, εκατοντάδες δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο, όπως επί Νέρωνα και Διοκλητιανού. Μάλιστα αρκετοί σταυρώθηκαν. Όμως κανενός το μαρτύριο δεν μοιάζει τόσο με το Θείο Δράμα, όσο του ιερέα Γιώργου Σκρέκα.

Ο Γεώργιος Σκρέκας ήταν εφημέριος του χωριού Μεγάρχη Τρικάλων, πολύτεκνος, πατέρας 6 παιδιών (το μεγαλύτερο ήταν 12 ετών και το μικρότερο αβάπτιστο). Την 27η Μαρτίου 1947, ο ιερέας πληροφορήθηκε ότι οι εαμοκομμουνιστές Μεγάρχης έκαμαν συμβούλιο στο οποίο αποφασίστηκε να τον απογυμνώσουν από κάθε περιουσιακό στοιχείο. Όντως, τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου μετέβηκαν οι λησταντάρτες στο σπίτι του και του αφαίρεσαν τα πάντα.

Κομμουνίστριες αντάρτισσες διαπομπεύουν Ορθόδοξο Ιερέα και τον υποβάλλουν σε φρικτά Βασανιστήρια στον εμφύλιο

ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΟΙ ΑΔΙΚΩΣ ΠΑΡΑΓΚΩΝΙΣΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΙ Γ΄

Του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου

=====

Β. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΧΩΝΙΔΑ

      Την ιστορία διηγήθηκε ένας ηλικιωμένος βοσκός έξω απ’ το ξωκλήσι του αγίου Δημητρίου, κοντά στη μονή Μυρτιάς, περιοχή Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας. “Ένα απομεσήμερο έφτασαν εδώ μπροστά που μιλούμε τώρα ομάδα ανταρτών. 
    Είχαν μαζί τους ένα παπά. Το τι τον βασάνιζαν δεν μπορώ να σου περιγράψω...

    Μου ’ρθε να βάλω φωτιά στον τόπο, αλλά φοβήθηκα.

   Το πιο τρομερό απ’ όλα ήταν πως τα βασανιστήρια τα ’φτιαχναν γυναίκες!! 

   Στο τέλος τον έγδυσαν, τον διαπόμπευσαν, τον έδεσαν κάτω στην αυλή του Αγίου Δημητρίου και οι άσπλαχνοι άντρες έκαναν χάζι. Μια σκύλα τού απέκοψε με τσεκούρι τα γεννητικά όργανα και έβαψε με το αίμα τους παραστάτες της εκκλησίας! 

  Δεν είναι, παιδί μου, χρώμα αυτό που θωρείς.          

  Είναι αίμα μαρτυρικό και μάλιστα λευϊτικό. 

  Διάβασα όλους τους βίους των Αγίων εδώ που βόσκω τα πρόβατά μου. 

  Τέτοιο μαρτύριο δεν βρήκα στα συναξάρια. 

  Από τότε κανείς δεν άσπρισε ούτε έβγαλε αυτό το βάψιμο”. Ο αφηγητής άρχισε να κλαίει και άπειτα πρόσθεσε: “Δεν κλαίω τον μάρτυρα, αλλά τους ανθρώπους, που χωρίς το Θεό γίνονται των θηρίων αγριότεροι.

    Αλλά γιατί, δέσποτα, η Εκκλησία δεν τους τιμά τους μάρτυρες αυτούς ως Αγίους; Λένε: “Για να μην ανάβουν τα μίση”. Αυτοί άναψαν και έκαψαν και τώρα που θα δροσίσουν την Εκκλησία, αφήνουμε τη μαρτυρία και τα μαρτύρια και καταπιανόμαστε με χωρατά και παραμύθια; Αλλοίμονό μας, πάτερ, όποιος και να είσαι!”, είπε ο γέροντας κι έφυγε.

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

(Συνεχίζεται)