Αν είσαι Χριστιανός και πέρασες και εσύ από κολυμβήθρα με γλυτώνεις, αν θέλεις αδελφέ μου.
Ακολουθεί μαρτυρία του Κωνσταντίνου Τόλη, κατοίκου περιοχής Τατάρνας (14 χρόνων τότε)
«…τι
είδαν τα μάτια μου; και τι δεν είδαν που δεν πρόκειται να τα ξεχάσω
ποτέ!. Πρέπει να σας πω πως αυτή εκεί κάτω η τρύπα έχει φάει πολύ κόσμο.
Πάνω από 3.000 κορμιά πετάξανε μέσα σ’αυτή και όποιος θέλει ας έρθει να
με διαψεύσει… …Η τρύπα αυτή, που κανείς δεν ξέρει πόσα μέτρα βάθος
έχει, επικοινωνούσε τότε με το ποτάμι,κάτω, τον Αχελώο. Τώρα έγινε η
τεχνητή λίμνη για το Υδροηλ/κο εργοστάσιο, και επικοινωνεί μ’αυτή.
Προσπάθησαν κάποτε να την ερευνήσουν Ιάπωνες, ειδικοί, αλλά μετά από ένα
ορισμένο βάθος πολλών μέτρων που κατέβηκαν, επέστρεψαν άκαρποι. …
Κάθε
μέρα σχεδόν, τους έβλεπα, κρυμμένος πίσω από τα πυκνά ρείκια, στη θέση
εδώ που βρισκόμαστε τώρα, να πετάνε στην Τρύπα ολόγυμνους και δεμένους,
τους δυστυχείς εκείνους ανθρώπους, που άλλοι τρέμανε από τον φόβο και
άλλοι τα’χανε εντελώς χαμένα.»
Στην ερώτησή μας γιατί τους ρίχνανε στην Τρύπα και δεν τους εκτελούσαν, απάντησε :
«…απλούστατα,
για να μην μπαίνουν στο κόπο να ανοίγουν κάθε μέρα 5-10 λάκκους, που
κάποτε ίσως να αποκαλύπτονταν, ενώ μέσα σ’αυτό το χάος που τους έριχναν,
δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί ίχνος απ’αυτούς. Την τρύπα αυτή τους την
υπέδειξε ένας γύφτος, ο γυφτο-Σταύρος, που είχε εδώ παρακάτω εργαστήριο
που έφτιαχνε τσαπιά και άλλα σκαπτικά εργαλεία.
Αυτός
συνεργάζονταν με τους αντάρτες που κουβαλούσανε από μακριά ομήρους με
προορισμό την …Τρύπα και κάθε φορά που δεν την βρίσκανε, τους πήγαινε ο
ίδιος, γιατί, από την πυκνή βλάστηση ήταν αδύνατο να την βρουν, όσοι δεν
ήξεραν την περιοχή. Ο γυφτο-Σταύρος, σαν αποζημίωση έπαιρνε ρούχα και
παπούτσια από τους μελλοθάνατους, που πριν τους ξεγύμνωναν όπως τους
γέννησε η μάνα τους…»
«…Κόντευε
απόβραδο, όταν φέρανε στην Τρύπα άλλα 8 άτομα. Φαίνεται ότι ερχόντουσαν
από πολύ μακριά για να φτάσουν εκείνη την ώρα. Αφού τα ξεγυμνώσανε όλα
και ο γυφτο-Σταύρος πήρε το μερίδιό του, το κουστούμι ενός από τους 8,
τους πετάξανε στα γρήγορα γιατί νύχτωνε και είχαν δρόμο να κάνουν.
Φύγανε αμέσως χωρίς αυτή τη φορά να κάνουνε έλεγχο, όπως κάνανε πάντα
για να βεβαιώνονται αν όλοι είχαν πέσει στο χάος.
Ένας όμως από αυτούς που αν θυμάμαι καλά,τον λέγανε Μήτρο και ήτανε από
το Μαχαλά Ξηρομέρου, ο αδελφός του ήταν παπάς, για καλή του τύχη, το
πέσιμό του το ανέκοψε ένας κορμός δέντρου και πιάστηκε απ’αυτόν, ακριβώς
στο χείλος του χάους. Εκεί περίμενε μέχρι να φύγουν οι εκτελεστές του.
Τα κατάφερε και έφτασε μέχρι απάνω και απομακρύνθηκε αρκετά από την
απέναντι όμως μεριά, από εκείνη που τους είχαν φέρει. Αφού προχώρησε
κάμποσο και έφτασε σε μια στάνη, έξω από το μικρό χωριό Αργιάδα,
κρύφτηκε μέσα σε κάτι λιθάρια, έτσι γυμνός όπως ήταν.
Μια
θεια μου, που είχε βγει να μαζέψει τα γίδια και πέρασε από κοντά του,
την είδε, της φώναξε και της είπε τι ακριβώς συνέβη. Γύρισε τότε η θειά
μου τρομαγμένη στη στάνη και το λέει στον άντρα της. Εκείνος έτρεξε
αμέσως και τον βρήκε. Ήταν σε άσχημη ψυχική κατάσταση. Παρακαλώντας λέει
στον θείο μου:
– Αν πέρασες και εσύ από κολυμβήθρα με γλυτώνεις, αν θέλεις αδελφέ μου.
– Μην φοβάσαι, τον καθησύχασε ο θείος μου θα σε γλυτώσω.
Του
πήγε ρούχα και αργά το βράδυ τον πήγε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά κάτω
στο ποτάμι. Εκεί έμεινε 7 ημέρες και εγώ του πήγαινα κάθε μέρα φαγητό.
Μετά από δω ο θειος μου κατάφερε να τον φυγαδεύσει στην Κόπρενα και από
κει με καΐκι κατέφυγε, με τον ΕΔΕΣ, στην Κέρκυρα και έτσι γλύτωσε.
Αργότερα κατά το 2ο αντάρτικο, επέστρεψε ο Μήτρος εδώ και βρήκε το
γυφτο-Σταύρο στο εργαστήρι του, φορούσε το κουστούμι του, αυτό που του
είχαν πάρει πριν τον ρίξουν στην Τρύπα. Το ξύλο που έφαγε…»
Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές των…
Πηγή: agiasofia
