Τόσα χρόνια ευημερίας, αλλά και σπατάλης και καταχρήσεων με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις της Εκκλησίας, γιατί δεν θυμηθήκατε να πραγματοποιήσετε το Τάμα του Έθνους; Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την κίνηση;

Εν μέσω πτωχεύσεως θα ανεγείρουν μεγαλοπρεπή ναό!!!

Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ

ΑΠΟΧΩΡΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΙΕΡΑΝ»ΣΥΝΟΔΟΝ;

του Λεόντιου Διονυσίου

Η ανυπάρκτου πνευματικού έργου καθ’ ημάς «Ιερά» Σύνοδος και οι Επίσκοποι που την αποτελούν, έλαβε μια απόφαση, αποδεικνύουσα ότι το μόνον που την απασχολεί είναι το «έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος», αδιαφορούσα αν τούτο «έσωθεν γέμει εξ αρπαγής». 

Την ενδιαφέρει η βιτρίνα και όχι ο εσώτερος άνθρωπος.

Και τι αποφάσισε; 

Αποφάσισε την «ανέγερση μεγάλου Συνοδικού Πνευματικού Κέντρου Βυζαντινής Παραδόσεως, με μεγαλοπρεπή Καθεδρικό Ναό», εν μέσω οικονομικής εξαθλιώσεως, αυτοκτονιών, δολοφονιών και γενικά καταρρεύσεως της χώρας.

1. Αλλά, ω σεις, που περιφέρετε μιαν ξεμωραμένη αυτάρκεια ως σοφία, δεν διαβάσατε τι λέγει το σοφό «Α΄ Άρθρον» του Τάματος του Έθνους περί ανεγέρσεως Ναού, το οποίον, εσείς οι ίδιοι, τοποθετήσατε εν αρχή της Αποφάσεώς σας;   

Λέγει το Άρθρον:

«Όταν η τοπική περιφέρεια της Ελλάδος και η καθέδρα της Κυβερνήσεώς της κατασταθώσι οριστικώς και οι οικονομικοί πόροι του κράτους επιτρέψωσι,  θέλει ανεγερθή κατά διαταγήν της Κυβερνήσεως εις την καθέδραν αυτής Ναός επ’ ονόματι του Σωτήρος τιμώμενος»!

Τόσα χρόνια ευημερίας, αλλά και σπατάλης και καταχρήσεων με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις της Εκκλησίας, γιατί δεν θυμηθήκατε να πραγματοποιήσετε το Τάμα του Έθνους; 

Τώρα, που οι καιροί δεν είναι κατάλληλοι και δεν εκπληρούν τον ρητόν Όρον των πατέρων μας, «όταν οι οικονομικοί πόροι του κράτους επιτρέψωσι», τώρα ενδιαφερθήκατε; 

Τι κρύβεται πίσω από αυτήν την κίνηση; 

Λαϊκισμός; (ενώ ξέρετε ότι δεν πρόκειται να κτισθεί). 

Ανίεροι σχεδιασμοί των Οικουμενιστικών και παγκοσμιοποιητικών κύκλων; (για τους σκοπούς των).

2. Ώστε, αποφασίσατε την ανέγερση μεγαλοπρεπούς Ναού, Βυζαντινής Παραδόσεως; 

Και ποίοι θα λειτουργεί μέσα εις αυτόν τον Ναόν; 

Οι αιρετίζοντες Επίσκοποι Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας, Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος, Δημητριάδος Ιγνάτιος Γεωργακόπουλος, ο ευνοών της δολοφονικές μεταμοσχεύσεις Μεσογαίας Νικόλαος και όλοι εσείς οι υπόλοιποι «κοινωνούντες και ανεχόμενοι αλλήλους και μη εν ομονοία ομολογούντες την ενότητα της πίστεως» και ευλογούμενοι υπό του προστάτου της παναιρέσεως του Οικουμενισμού κ. Βαρθολομαίου Αρχοντώνη; 

Μήπως και οι καρδινάλιοι και οι Αγγλικανοί Αρχιεπίσκοποι, κατά το παράδειγμα του κ. Σαββάτου;

Αλλά, ω σεις, που αυτοαποκαλείσθε Άγιοι, δεν ανεγνώσατε ποτέ τον λόγον του αγίου Γρηγορίου, που σε παρόμοια κατάσταση, όταν κάποιοι άλλοι αιρετικοί κατείχαν τον θρόνον της Βασιλεύουσας έγραψε: 

«Έχουσιν ούτοι (οι αιρετικοί) τους οίκους, ημείς τον ένοικον· ούτοι τους ναούς, ημείς τον Θεόν∙ …ούτοι θράσος, πίστιν ημείς»;

Αποκηρύξατε την παναίρεσιν του Οικουμενισμού και τους εν ημίν προστάτες της αιρέσεως και κατόπιν να ενδιαφερθείτε για μέγαρα και μεγαλοπρεπείς ναούς. 

Θυμηθείτε τον προφήτη, ο οποίος εκ μέρους του Θεού έγραψε ότι μισεί ο Θεός τις θυσίες που προσφέρονται από Πατριάρχες που έχουν μιάνει τας χείρας των, δωρίζοντες τα Κοράνια που υβρίζουν τον Δεσπότην Χριστόν, ονομάζοντάς τα Άγια και συμπροσευχόμενοι με όλους τους αιρετικούς: 

«μεμίσηκα άπωσμαι εορτάς υμών και ου μη οσφρανθώ εν ταις πανηγύρεσιν υμών  ...ου προσδέξομαι αυτά και σωτηρίου επιφανείας υμών ουκ επιβλέψομαι... (διότι) ανελάβετε την σκηνήν του μολόχ και το άστρον του θεού Ραιφάν».

5 σχόλια:

1. 
   Ανώνυμος10 Ιουνίου 2012 1:29 μ.μ.

   Απλά και ανθρώπινα λόγια και κυρίως Ορθόδοξα. Συγχαρητήρια.

   Απάντηση
2. 
   Ανώνυμος10 Ιουνίου 2012 2:43 μ.μ.

   Ἔ! σεῖς, ὅπου σκορπίζετε τὰ πλούτη στὸν ἀέρα,
   τὸ χέρι σας τὸ ἄπονο καὶ ἄσωτο ἁπλῶστε
   καὶ δῶστε καὶ στὸν ἄρρωστο καὶ στὴν πτωχὴ μητέρα...
   Ἐλεημοσύνη, χριστιανοί, ἐλεημοσύνη δῶστε!
   
   Ποιός λέει, ποιός, πὼς ὅλ’ αὐτὰ ποὺ τώρα σεῖς πετᾶτε,
   εἶναι δικά σας;... Δύστυχοι, αὐτὸ ποὺ περισσεύει
   εἶναι τῆς χήρας, τ’ ὀρφανοῦ καὶ μὴν τὸ σπαταλᾶτε.
   Ὅποιος τὰ πλούτη του σκορπᾷ, ἀπ’ τοὺς πτωχοὺς τὰ κλέβει.
   
   Ἐλεημοσύνη, χριστιανοί· ἀδέλφια, ἐλεημοσύνη·
   πολλὰ χαρίζει ὁ θεὸς σ’ ἐκεῖνον, ὅπου δίνει.
   
   Αχιλλεύς Παράσχος

   Απάντηση
3. 
   sotirio10 Ιουνίου 2012 3:06 μ.μ.

   Προφητείες Αγίου Λαυρεντίου τού Chernigof (+1950)
   << ... Λίγο καιρό πρίν τήν βασιλεία τού Αντίχριστου, ακόμη και εκείνες οι Εκκλησίες που έχουν κλείσει θα επισκευαστούν και θα αποκατασταθούν, όχι μόνο εξωτερικά αλλά καί στό εσωτερικό τους…
   Θα επιχρυσώσουν τούς θόλους τών καμπαναριών και τών Καθεδρικών ναών, και όταν θα ολοκληρώσουν και τον κύριο ναό, τότε θα έχει έρθει ο καιρός για την ενθρόνιση του Αντίχριστου.
   Προσευχηθείτε, ό Θεός να μακραίνει εκείνον τον χρόνο, για να ενθαρρυνθούμε και να στηριχτούμε. Θά είναι μιά φοβερή χρονική περίοδος, αυτή πού μάς περιμένει…
   Αυτή, ή αποκατάσταση τών Καθεδρικών ναών θα συνεχιστεί μέχρι την στιγμή της στέψης του Αντίχριστου. Θα έχουμε τότε μιά πρωτοφανή λαμπρότητα…
   Ο πατήρ Λαυρέντιος συνήθιζε νά λέει δακρύζοντας:
   “Βλέπετε, πόσο πανούργα και ύπουλα προετοιμάζεται όλο αυτό τό κακό; Όλοι οι Καθεδρικοί ναοί τότε θα είναι υπερβολικά θαυμάσιοι, όπως ποτέ πρίν τά περασμένα χρόνια, αλλά δεν πρέπει εσείς τότε, να μπαίνετε στούς ναούς αυτούς, για την αναίμακτη θυσία τού Ιησού Χριστού.
   Προσέξτε καί θυμηθείτε !
   Θά υπάρχουν τότε Εκκλησίες , αλλά οί Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν πρέπει να παρευρεθούν μέσα σ΄ αυτές.
   Όσοι θά μπαίνουν εκεί, θά συναθροίζονται ώς πλήρη “Σατανική συναγωγή” (Aποκ. 2.9)
   Επαναλαμβάνω γιά μία ακόμη φορά,
   προσέξτε, γιατί κανείς δεν πρέπει να παρευρεθεί σ΄ εκείνους τούς Καθεδρικούς ναούς. Δέν θα υπάρξει καμία επιείκεια από τόν Χριστό, σ΄ αυτούς πού θα πάνε τότε, εκεί μέσα…>>

   Απάντηση
4. 
   Ανώνυμος10 Ιουνίου 2012 3:14 μ.μ.

   Μόνο φτωχός μπορεί να καταλἀβει τον φτωχό, μόνο άνεργος τον άνεργο, μόνο πεινασμένος τον πεινασμένο.
   
   Η φωτογραφία είναι ενδεικτική ότι ζουν απομονωμένοι, με τον πλούτο και τα χρυσάφια τους εκτός κοινωνίας των πτωχών εκ του ποιμνίου τους. Δεν εκφέρουν και επιτιμητικό λόγο προς τους πλουσίους, εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους, τραπεζίτες, φοροφυγάδες, που πολλαπλώς ευεργετήθηκαν, ότι αν θέλουν να λέγονται χριστιανοί οφείλουν να κάνουν κοινωνούς του πλούτου των και τους πτωχούς, τους αληθινούς ναούς του Θεού και όχι μόνο να πληρώσουν φόρους, αλλά να γίνουν εθνικοί ευεργέτες. Παρήλθε η εποχή των εθνικών ευεργετών, όπως και των αληθινών ποιητών.
   
   ΟΙ ΔΥΟ ΦΤΩΧΟΙ
   
   Σὲ μιὰ γωνιὰ περαστικὴ
   γέρος φτωχὸς ἔχει καθίσει.
   Κόσμος, πολὺς περνᾶ ἀπ’ ἐκεῖ,
   καὶ ἴσως θὰ τὸν ἐλεήση
   καμιὰ ψυχή, ποὺ ἔχει μάθει
   νὰ συμπονῆ τὰ ξένα πάθη.
   
   Σὲ λίγο ὅλος προσοχὴ
   ἔφερ’ ἐκεῖ τὰ βήματά του
   κι ἄλλος φτωχὸς-τὸ δυστυχή!
   Μὲ ὅλη τὴ νεότητά του
   ἕχει στὸ φῶς του μαύρη σκέπη·
   εἶναι τυφλός! τυφλός! Δὲ βλέπει!
   
   Ἄχ! τί ζευγάρι θλιβερό!
   Τὰ νιάτα τὰ δυστυχισμένα
   κι ἀπὸ τὸν ἄγριο καιρὸ
   τὰ γηρατειὰ τὰ μαραμένα
   βλέπει ἐκεῖ ὅποιος περνάει
   νὰ ζητιανεύουν πλάι-πλάι.
   
   Ὅμως κανεὶς τὰ γηρατειὰ
   τὰ χιονοσκέπαστα λυπᾶται!
   Στὸ γέρο ρίχνουν μιὰ ματιά,
   τὸν ἐλεοῦνε οἱ διαβάται
   μὰ οὔτε ἕνας τους δὲ δίνει
   και στὸν τυφλὸ ἐλεημοσύνη.
   
   Μὲ πονεμένη τὴν καρδιὰ
   ἀνασηκώνεται νὰ πάη...
   Ἄχ! θὰ περάση τὴ βραδιὰ
   καὶ σήμερα χωρὶς νὰ φάη...
   Γι’ αὐτὸ τοὺς ἄλλους τί τοὺς νοιάζει;
   Καὶ ὁ τυφλὸς ἀναστενάζει...
   
   Μὰ ἔξαφνα κάποιος ζητᾶ
   μὲς στὴν παλάμη νὰ τοῦ δώση
   χρήματα λίγα, μ’ ἀρκετά,
   ἕνα ψωμὶ γιὰ νὰ πληρώση.
   –Σοῦ εὔχετ’ ἡ φτωχὴ καρδιά μου
   τιμὲς καὶ δόξες, ἄρχοντά μου!
   
   Εἶπεν εκεῖνος, επειδή,
   τυφλὸς ποὺ ἦταν, δὲν μποροῦσε
   μὲ δάκρυα χαρᾶς νὰ δῆ
   πὼς σπλαχνικὰ τὸν ἐλεοῦσε
   ὁ γέρος, ελεώντας πάλι
   καθὼς τὸν ἐλέησαν ἄλλοι.
   
   Γ. Δροσίνης

ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ και ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΕΡΓΑΜΟΥ κ. ΙΩΑΝΝΗ ΖΗΖΙΟΥΛΑ

ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Τί ἀπαντᾶ ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὸν Περγάμου κ. Ἰω. Ζηζιούλα

Διερχόμαστε τὴν ἑβδομάδα τῆς Πεντηκοστῆς, τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ οἱ ἱερὲς Ἀκολουθίες, τὰ τροπάρια τῆς Ἐκκλησίας μας, τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα μᾶς βοηθοῦν νὰ προσεγγίσουμε τὸ μυστήριο καὶ νὰ οἰκειωθοῦμε τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πῶς, ὅμως, εἶναι δυνατὸν νὰ δέχεται κανεὶς τὴν θείαν χάρη, παριστάμενος σὲ ἑορτασμούς, καὶ μάλιστα πανηγυρικούς, γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν γνωρίζει γιὰ τὴν ἀσέβεια πρὸς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ποὺ ἔχει ἐκφράσει ὁ μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας;

Ὅταν ἀδιαφορεῖ γιὰ τὸ ἄν βραβεύεται ὁ κ. Ζηζιούλας, ἀντὶ νὰ ἐλεγχθεῖ γιὰ τὶς κακοδοξίες του; Καὶ μάλιστα, ὅταν βραβεύεται, ὄχι ἀπὸ ἕνα σύλλογο, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ μέλος τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας, μητροπολίτη Βόλου κ. Ἰγνάτιο καὶ τὴν ὑπὸ τὴν προεδρία του Θεολογική(!) Ἀκαδημία;

Ὅταν οἱ Ἐπίσκοποι, ἐνῶ ἔχει κατατεθεῖ καταγγελία στὴν Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιὰ τὶς βλασφημίες τοῦ κ. Ζηζιούλα, ἀντὶ νὰ ἐρευνήσουν τὸ θέμα καὶ νὰ δώσουν ἀπάντηση στοὺς 300 περίπου καταγγέλλοντες, ἀπαντοῦν διὰ τῆς σιωπῆς(!), περιφρονοῦντες σκαιῶς τὰ μέλη αὐτὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν ἐπέκταση τῆς αἱρέσεως;

Ὅταν ὁ μητροπολίτης Περγάμου (σὰν νὰ μὴ συμβαίνει τίποτα) παρίσταται καὶ πάλι «θριαμβευτικὰ» στὴν Θεολογικὴ Ἀκαδημία Βόλου καὶ μὲ τὶς εὐχὲς τοῦ κ. Ἰγνάτιου «διδάσκει» μὲ αὐθεντία τοὺς πιστούς, ὁ «μή ἐν αἰσθήσει καί γνώσει λαβὼν τήν χάριν τοῦ Πνεύματος μηδέ διδακτός Θεοῦ γενόμενος δι᾿ αὐτῆς, μηδέ λόγον λαβὼν σοφίας καί γνώσεως ἄνωθεν, τά δέ τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν ἀναιδῶς διερμηνεύων... τῇ ψευδωνύμῳ γνώσει πρός τοῦτο χρώμενος»; (Συμεὼν Νέου Θεολόγου, Βίβλος τῶν Ἠθικῶν, ιβ΄).

Παραθέτουμε α) τὶς κακόδοξες θέσεις τοῦ μητροπολίτη κ. Ζηζιούλα καὶ στὴν συνέχεια παραθέτουμε συμπληρωματικά, β) ἐκτὸς ἀπὸ τὰ πατερικὰ κείμενα ποὺ ἕως τώρα ἔχουμε καταθέσει καὶ ἀποδεικνύουν τὶς αἱρέσεις του, καὶ νέα κείμενα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ποὺ καταδεικνύουν ὅτι ἡ διδασκαλία τοῦ κ. Ζηζιούλα εἶναι κακόδοξη καὶ ἀποτελεῖ ἀσέβεια πρὸς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Τὀ δυστύχημσα εἶναι πώς, παρόλο ποὺ ὑπεδείχθη ἡ κακοδοξία του, ὄχι μόνο δὲν προσπάθησε νὰ δώσει κάποιες ἐξηγήσεις, ἀναιρώντας τὶς κατηγορίες, ἢ νὰ δικαιολόγησει τὶς θέσεις του (ὅπως τουλάχιστον ἔκαναν ὅλοι οἱ αἱρετικοί), ἀλλὰ ἐπιδεικνύοντας μιὰ ἀδικαιολόγητη περιφρόνηση πρὸς αὐτοὺς ποὺ τοῦ προσάγουν πατερικὰ κείμενα (τὰ ὁποῖα ἀποδεικνύουν τὶς ἄστοχίες του) συνεχίζει νὰ διδάσκει τὶς βλασφημίες του.

Εἶναι τόσο σίγουρος ὅτι ἡ παναιρετικὴ οἰκουμενιστικὴ φατρία τῆς ὁποίας εἶναι ὁ μέντωρ, ἔχει πλέον ἐπιβληθεῖ-ἐπικρατήσει, ὥστε, δὲν χρειάζεται κἀν νὰ δίδει ἐξηγήσεις στοὺς ἀντιδρῶντες; (ἐπειδὴ αὐτοὶ δὲν ἔχουν τὴν δύναμη νὰ τὴν ἐμποδίσουν;). Θεωρεῖ ὅτι ἡ πατριαρχικὴ «εὐλογία» γιὰ τὸ φθοροποιὸ ἔργο του καὶ ἡ ἀνοχὴ τῶν ἑλλαδιτῶν ἐπισκόπων (ἀνοχὴ ποὺ τοὺς καθιστᾶ συνυπεύθυνους) ἔχει ἄρει κάθε ἐμπόδιο γιὰ τὴν ἐπέκταση –μὲ ταχύτατους ρυθμούς, πλέον– τῶν δαιμονικῶν οἰκουμενιστικῶν σχεδιασμῶν;

Ὅ,τι κι ἂν νομίζει ἢ πιστεύει, ἔχει ξεχάσει τὸ σημαντικότερο: ξεχνᾶ, πὼς ἔρχεται κάποια στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς –ὁ Ὁποῖος ὅλους μᾶς ἀνέχεται πρὸς καιρὸν– ἐπεμβαίνει δραστικά. Καὶ «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος». Διὸ καὶ παράκλησή μας, νὰ οἰκονομήσει τὸ Παράκλητον Πνεῦμα τὴν μετάνοιά μας, δι’ εὐχῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων ποὺ μεθαύριο ἑορτάζουμε.

Α) Παραθέτουμε, πρῶτα, τὶς κακόδοξες θέσεις τοῦ Περγάμου κ. Ζηζιούλα:

Η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά.

Αρχή φόρμας

    Η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά.
    Για αυτό φροντίζουν να έχουν την ευχή των γονέων. Δεν είδες ο Ιακώβ, μέχρι πού έφθασε, για να πάρη την ευλογία του πατέρα του; Και προβιά φόρεσε!
    Ειδικά η ευχή της μάνας είναι μεγάλο πράγμα! Κάποιος έλεγε: «Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή».
     Να, και πριν από καιρό πόση εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο. 
    «Γέροντα, η μάνα μου αδιαθέτησε, μου λέει, και ήρθα να την δω». Τρεις μήνες δεν πέρασαν, τα Χριστούγεννα ξαναήρθε. «Πώς πάλι εδώ;», τον ρωτάω. «Έμαθα, μου λέει, πως πάλι αδιαθέτησε η μάνα μου και ήρθα να φιλήσω το χέρι της, γιατί είναι ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει. Για μένα η μεγαλύτερη περιουσία είναι η ευχή της μάνας μου».Εξήντα χρονών άνθρωπος ξεκίνησε από το Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε στην Ελλάδα, για να φιλήση το χέρι της μάνας του! Και τώρα τέτοια ευλογία έχει, που σκέφτεται να κάνει ένα γηροκομείο μεγάλο για τους κληρικούς και να το χαρίση στην εκκλησία. Δηλαδή τις ευλογίες δεν έχει που να τις βάλη κατά κάποιον τρόπο.
    Για μένα είναι φάρμακο μια τέτοια ψυχή.Είναι σαν να είμαι στην έρημο Σαχάρα και να βρίσκω ξαφνικά λίγο νερό. Αυτά χάνονται σιγά-σιγά.

    Ένας άλλος ήρθε μια μέρα με κλάματα στο Καλύβι. « Πάτερ, με καταράστηκε η μάνα μου. Στο σπίτι έχουμε όλο αρρώστιες, στεναχώριες, η δουλειά μου δεν πάει καλά», μου είπε. 
   «Κι εσύ δεν θα ήσουν εντάξει» του λέω. Δεν μπορεί η μάνα σου άδικα να σε καταράστηκε».
 « Ναι, μου λέει. Ήμουν κι εγώ». 
«Να πας να ζητήσης συγχώρηση από την μάνα σου», του λέω. 
    «Θα πάω, Πάτερ, μου λέει. Δώσε μου την ευχή σου».
 «Την ευχή μου την έχεις, του είπα, αλλά να πάρης και την ευχή της μάνας σου». «Δύσκολο να μου δώση την ευχή της», μου λέει.
 «Να πας, κι αν δεν σου την δώση, να της πης: "Μου είπε ένας Γέροντας πως κι εσύ θα παραδώσης ψυχή". Πήγε, και η μάνα του του ευχήθηκε: "Παιδί μου, να έχης την ευλογία του Αβραάμ!".
   Ήρθε μετά από λίγο καιρό στο Όρος με βυσσινάδες, με λουκούμια. Ήταν γεμάτος χαρά. Τα παιδιά του ήταν καλά, η δουλειά του πήγαινε καλά. Συνέχεια βούρκωνε και μου έλεγε: «δόξα τω Θεώ». Άλλαξε η ζωή του και μιλούσε όλο πνευματικά. Πόσο μάλλον όταν κανείς έχη εξ αρχής σεβασμό προς τους γονείς! Πώς να μην έχει την ευλογία του Θεού;
 π.Παϊσιος 
http://1myblog.pblogs.gr/πηγή

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/06/blog-post_9074.html#ixzz1xKeCQdb9

Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΟΛΟΓΟΣ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης

Απουσιολόγιο

Το είδαμε κι αυτό· να βγάζει ο δεσπότης το απουσιολόγιο και να παίρνει τα ονόματα των απόντων ιερέων από τις συνάξεις που διοργανώνει, αποφεύγοντας να ερευνήσει τους λόγους αυτής της συμπεριφοράς.

Αν για λίγο αφουγκράζονταν τις αγωνίες για την απομάκρυνσή τους από το κύριο πνευματικό τους έργο, θα αντιλαμβάνονταν ότι οι απουσίες τους οφείλονται στο ότι αυτές αποτελούν χάσιμο χρόνου καθότι κύριο σκοπό έχουν το χρήμα έστω κι αν προηγείται κάποια ομιλία.

Το γεγονός και μόνο ότι καταλήγουν στο ίδιο ρεφραίν (το χρήμα) τις καθιστά ανούσιες και ανωφελείς, τους ίδιους δε αδιάφορους και απρόθυμους.

Γνωρίζουμε εκ των προτέρων – μας λέγουν – την ουσία της συγκέντρωσης. Μας χρεώνει τα ημερολόγια και το περιοδικό «Τάλαντο», τα οποία πρέπει να πληρώσουμε είτε πωληθούν είτε όχι. Και επειδή πολλά μένουν αδιάθετα γι’ αυτό τα δίνουμε στους πιστούς δωρεάν.

Το πρόβλημα όμως παραμένει· πού θα βρούμε τα χρήματα και γι’ αυτά, όταν ψάλτες, νεωκόροι, Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., ΔΕΥΑΛ περιμένουν να πληρωθούν από τα χάλκινα κέρματα που εισπράττουμε;

Κι όταν βλέπουμε να κρατούν το απουσιολόγιο, όχι μόνο αδιάφοροι θα παραμείνουμε αλλά και οργή θα καταλάβει τις ψυχές μας, και ο Θεός να μας ελεήσει!

Τί εννοούσε ο δεσπότης Ιγνάτιος όταν, σε σύναξη των ιερέων, έλεγε:

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης α.φ.179

Τι άραγε εννοούσε;

      Τί εννοούσε ο δεσπότης Ιγνάτιος όταν, σε σύναξη των ιερέων, έλεγε: «Τώρα που έχουμε δικό μας εισαγγελέα στον Κορυδαλλό θα βοηθήσει να βγει ο γέροντας Εφραίμ»;

       Πολλοί κουνούσαν το κεφάλι με θλίψη. Τί άραγε γνώριζαν που εμείς αγνοούμε; Ή ήθελαν να πουν κάτι άλλο;

Και κάποιος μονολογώντας ακούστηκε να λέει: Αν οι άνθρωποι παύσουν να έχουν φόβο Θεού, τέτοια θα συμβαίνουν. Και να φαντασθεί κανείς ότι οι Αγωνιζόμενοι Λαρισαίοι περιμένουν να δικαιωθούν…! Αμ δε· θα τους τα πάρει στα σπίτια ο Ιγνάτιος…

Σχόλιο: Ο Χριστός μακροθυμεί περιμένοντας τη μετάνοια και του πιο αμαρτωλού ανθρώπου. Όταν όμως αυτή δεν έλθει τότε το λόγο έχει η δικαιοσύνη Του. Και κάποτε είναι πολύ αυστηρή. Ας τα έχουν αυτά υπόψη οι διώκτες μας.

«Ρεκόρ 3200 δεμάτων στη Μητρόπολη Λάρισας».

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης http://www.agonas.org

Νέο ρεκόρ!

Με την πρώτη ματιά διαβάζεις στον τοπικό τύπο: «Ρεκόρ 3200 δεμάτων στη Μητρόπολη Λάρισας». Πω-Πωωω…! Μεγάλο το έργο της μητρόπολης – έλεγε ο κόσμος. Διαβάζοντας όμως το κείμενο βλέπεις η προπαγάνδα να πάει σύννεφο. Να: «Κάθε προηγούμενο ξεπέρασε το φετινό Πάσχα η προσφορά των ανθρώπων, προς την τοπική Εκκλησία για την ανακούφιση των απόρων, παρά την οικονομική κρίση. Η ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου και οι ενορίες, μπόρεσαν και συγκέντρωσαν τρόφιμα, με τα οποία έκαναν 3200 δέματα συνολικά και πρόσφεραν σε αντίστοιχους αναξιοπαθούντες».

Πολύς κόσμος εξοργισμένος μας είπε από το τηλέφωνο: Εντάξει η προσφορά του κόσμου και η συγκέντρωση των τροφίμων από τις ενορίες· η Μητρόπολη τι προσέφερε; Μήπως τις νάυλον σακούλες; Γιατί, από τα τρόφιμα που ήλθαν από την Κύπρο με κοντέινερς, δεν μας δόθηκε τίποτε, παρ’ όλο που σχετικό δημοσίευμα βεβαίωνε ότι: «Σημαντική βοήθεια σε τρόφιμα… θα διατεθούν στις ενορίες για τους πτωχούς εν όψει του Πάσχα». Αλλά και εγκύκλιοι που διαβάστηκαν στους ναούς και αφορούσαν δισκοφορίες διευκρινίζουν ότι: «Οι ενορίες θα προσφέρουν δέματα και η Μητρόπολη χρήματα». Και όσοι, ερχόμενοι στη Μητρόπολη ζητούσαν οικονομική βοήθεια τους παρέπεμπαν στις ενορίες.

Επίσκοποι ή φαρισαίοι;

	Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης   α.φ. 179 http://www.agonas.org

Θλίψις καταλαμβάνει τους πιστούς βλέποντας τα περισσότερα έντυπα μητροπόλεων, εσωτερικού και εξωτερικού. Γεμάτα από έγχρωμες φωτογραφίες, επιδείξεις «έργων», επισήμανσις αυτονοήτων, πολυτελείς προκλήσεις, κουφότητα τραγική, κενότητα απελπιστική.

Φωτογραφίες: Σε πρώτο πλάνο ο Μητροπολίτης κρατάει δέμα με τρόφιμα. Το δείχνει στο φακό (να «ζουμάρη» καλά!), ενώ η γρηούλα κοιτάζει πότε θα τελειώση η φωτογραφική διαδικασία, να πάρη τα λίγα φαγώσιμα της πλαστικής σακκούλας!

Σαν να λέη ο δεσπότης:

- Με βλέπετε; Είμαι ο σπλαχνικός πατέρας!

Κάποιος όμως του σφυρίζει:

- Ψεύτη! Με ξένα κόλλυβα μνημονεύεις!

Επιδεικτικότητα: Σε πρώτο πλάνο η αρχιερατική στολή, με μίτρα και πατερίτσα και όλα τα άλλα σύνεργα. Οι ομόστολοι πολλοί στο πολυαρχιερατικό συλλείτουργο («σόου»). Όλοι πρέπει ν’ απαθανατιστούν για το πολυτελές έντυπο!

Αυτονόητα: Ο δεσπότης στη λιτάνευσι της εικόνας! Ο δεσπότης τελεί αγιασμό! Θεωρούνται αυτά σπουδαία, για να καλύψουν τις σελίδες του εντύπου;

Όποιος διαφημίζει τα αυτονόητα, δεν μπορεί να τα ξεχωρίση απ’ τα ανόητα!

Πολυτέλεια: Καμαρώνουν παπάδες και δεσποτάδες για τα πλούσια άμφιά τους. Δεν σκέπτονται δυό πράγματα:

Ότι μόνο χαζοί ή θηλυπρεπείς ξυπάζονται για χρωματιστές φορεσιές.

Ότι «εμπυρίζονται οι πτωχοί» κατά τον Ψαλμωδό (θ΄ 23).

Κουφότητα: Συνεχώς βραβεία και μετάλλια! Λεφτά για δεκάχρονα, τριαντάχρονα και «δεν συμμαζευόμαστε»!

Άδειες καρδιές – εγκόλπια χρυσά!

Ασταύρωτη ζωή – επιστήθιοι πολυτελείς σταυροί!

Άδεια κρανία-μίτρες αυτοκρατορικές!

Θα σοβαρευτούμε; Σε κανέναν άλλο χώρο δεν σπαταλώνται τόσο μεγάλα ποσά για έντυπα φιγούρας, όσο στο δικό μας, τον εκκλησιαστικό!

Θέλουμε να ελπίζουμε, ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα δώση άλλο «στυλ»  και στη δική του λειτουργική εμφάνισι, αλλά και στα περιοδικά της Αρχιεπισκοπής και της Συνόδου.

Η τόλμη του θα φανή και στην απλούστευσι. Ο λαός θέλει λόγο για το «Θεό Λόγο», όχι κούφια κενοδοξία.

«Eλεύθεροι ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ»

Περ. Ιωάννης ο Βαπτιστής

ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

http://www.agonas.org

Ένα σύστημα, που στις προοδευμένες χώρες αποτελεί κοινό τόπο ή θεωρείται ξεπερασμένο, στη δική μας προβάλλεται ως καινοτομία. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το ολοήμερο σχολείο. Υπερτιμάται ο ρόλος του με το να παρουσιάζεται ως «πανάκεια» στο χώρο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πρόκειται για εντυπώσεις χωρίς αντίκρυσμα και παραπλάνηση του κοινού από τα καυτά προβλήματα της τρέχουσας καθημερινής εκπαιδευτικής επικαιρότητας.

Το ολοήμερο σχολείο δεν αποτελεί βεβαίως τον ιδανικότερο τύπο σχολείου. Ωστόσο θεραπεύει αναντίρρητα μερικές οικογενειακές και κοινωνικές ανάγκες.

Πολλοί γονείς για διαφόρους λόγους δεν μπορούν να είναι τις μεταμεσημβρινές ώρες στο σπίτι τους, για να υποδεχθούν και να επιβλέψουν τα μικρά τους παιδιά που γυρίζουν από το σχολείο ή δεν έχουν τη δυνατότητα να ελέγξουν τη σχολική τους εργασία και να τα βοηθήσουν στα μαθήματά τους.

Οικουμενιστικές συνπροσευχές και "ευλογίες" στην Γερμανία

Οι εκπρόσωποι των διαφορετικών δογμάτων στην βασιλική του Κωνσταντίνου.
Τρίερ. Μια σαφής μαρτυρία της σύναξης χριστιανών διαφορετικών δογμάτων στο "προσκύνημα" Trier.  
Περίπου 2.000 προσκυνητές ταξίδεψαν στις 5 Μαΐου, την ημέρα του Οικουμενισμού στο προσκύνημα μέσα από την πόλη στους διάφορους σταθμούς.
Στις φωτογραφίες βλέπουμε τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο μαζί με άλλους ορθόδοξους ιερείς, συμπροσευχόμενοι αλλήλοις και συνευλογούντες αλλήλους, μαζί με όλες τις χριστιανικές δοξασίες, και τις γυναίκες ιέρειες.   


Πατήστε για περισσότερες φωτογραφίες 

To "αδαμάντινο ιωβηλαίο" της βασίλισσας Ελισάβετ και η απαράδεκτη Εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας!!!

To "αδαμάντινο ιωβηλαίο" της βασίλισσας Ελισάβετ και η απαράδεκτη Εγκύκλιος του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας!!!

-Το 1953, σε ηλικία 15 ετών, κατεβάζει και τεμαχίζει την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, κατά την ημέρα στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Λονδίνο.
- Κατηγορήθηκε για διακίνηση και κατοχή οπλισμού και η δίκη του ορίστηκε στις 25 Φεβρουαρίου 1957. Ο Ευαγόρας δεν αφήνει τους δικηγόρους του να τον υπερασπιστούν και παραδέχεται ενοχή. Παρʼ όλες τις προσπάθειες να αποτραπεί ο απαγχονισμός του Παλληκαρίδη, η (τότε και νυν) Βασίλισσα Ελισάβετ αρνήθηκε την απονομή χάριτος, εν μέσω διεθνούς κατακραυγής.

*Αφιερωμένο σε όλα τα Ελληνικά μέσα Ενημέρωσης που προβάλλουν με πηχαίους τίτλους  τα 60α γενέθλια της 86χρονης Ελισάβετ Β' 

Πιείτε μια  δραμαμίνη  τώρα  και διαβάστε την  απαράδεκτη Εγκύκλιο του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας

Προς τους Ευλαβεστάτους Ιερείς και Διακόνους.

τους Αξιοτίμους Προέδρους και τα Μέλη των Επιτροπών των Κοινοτήτων

και το Χριστεπώνυμο Πλήρωμα  

της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας

 Αγαπητοί μας εν Κυρίω,

        Όπως γνωρίζετε, η Α.Μ. η Βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ Βʼ εορτάζει εφέτος εξήντα χρόνια ευκλεούς Βασιλείας (1952-2012). Τούτο είναι ένα γεγονός ιστορικόν γιατί σʼ αυτά τα εξήντα χρόνια έγιναν κοσμοϊστορικές αλλαγές σ όλη την Οικουμένη. Έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στην Παιδεία, την υγεία, την Δημοκρατία και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχουν δημιουργηθεί μεγάλοι διεθνείς Οργανισμοί όπως τα Ηνωμένα Έθνη, ο Οργανισμός του ΝΑΤΟ, η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η νομισματική Ένωση της Ευρώπης με κοινό νόμισμα, το Ευρώ. Εδημιουργήθησαν νέα και πολλά κράτη σʼ όλη την Υφήλιο. Η Κύπρος από αποικία έγινε Δημοκρατία το έτος 1960. Η Βρετανική Πολιτεία, ύστερα από την διάλυση της αυτοκρατορίας της εδημιούργησε την Κοινοπολιτεία της οποίας μέλη είναι οι πρώην 56 αποικίες της, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Από θρησκευτικής και εκκλησιαστικής πλευράς, ιδρύθηκε το έτος 1948 το Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών. Οι κατά τόπους διηρημένες Εκκλησίες άρχισαν θεολογικούς διαλόγους μεταξύ τους με τελικό σκοπό να συμφιλιωθούν και να επανενωθούν σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού.

         Αυτά είναι μερικά από τα μεγάλα γεγονότα που έλαβαν χώραν κατά την διάρκειαν της τελευταίας εξηκονταετίας που βρίσκεται στον Θρόνο της Αγγλίας η Βασίλισσα Ελισάβετ. Θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε τις μεγάλες αλλαγές που έλαβαν χώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο επί των ημερών της Βασιλίσσης Ελισάβετ. Πρώτον η χώρα ίδρυσε πρωτότυπο και καλό σύστημα υγείας για την προστασία του λαού της. Ανάπτυξε την Παιδεία και έδωσε την ευκαιρία στους κατοίκους της, αλλά και σε εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητών από όλα τα μέρη της οικουμένης να σπουδάζουν και να μετέχουν της σύγχρονης προόδου στις τέχνες, τις επιστήμες, τα γράμματα. Επί των ημερών της η χώρα εδέχθη εκατομμύρια μετανάστες από όλες τις χώρες του κόσμου. Και το πιό σπουδαίο είναι ότι έδωσε σε όλους την ευκαιρία να γευθούν και να απολαμβάνουν την δημοκρατία και την ελευθερία και να μετάσχουν ποικιλότροπα εις την ευημερία, και την διοίκηση, και να γίνουν δημιουργικά στοιχεία της χώρας. Οι νόμοι της χώρας συνεχώς βελτιώνονται για να ενισχύσουν την δημοκρατία, την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα όλων των κατοίκων της. Δικαιολογημένα λοιπόν ο Βρετανικός Λαός και όλες οι χώρες της Κοινοπολιτείας, γιορτάζουμε το Γεγονός. Η Α.Μ. η Βασίλισσα Ελισάβετ υπηρέτησε με αφοσίωση και συνέπεια τον Θεσμόν της Βασιλείας. Με την βαθεία πίστη της, στο Θεό, με τον σεβασμό στο θεσμό της Εκκλησίας, με την ευλάβειά της προς τα θεία, με την προσήλωσή της στον θεσμό της οικογένειας.

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ, ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΑΙΡΕΣΕΩΣ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΘΗΡΩΝ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ,  ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΜΑΣ  ΑΠΑΙΤΟΥΝ

ΚΑΘΑΡΕΣ  ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ

ΔΕΝ  ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ  Η  ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ,

ΣΕ ΚΑΙΡΟ  ΑΙΡΕΣΕΩΣ

Μερικὲς ἑκατοντάδες ἀκαδημαϊκοὶ θεολόγοι, γιὰ χάρη τῆς ἐπαγγελματικῆς ἐξελίξεώς τους –ὅπως μπορεῖ νὰ συμπεράνει κανεὶς παρακολουθώντας τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων– ἀφήνουν τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη νὰ κακοποιεῖται στὰ χέρια τῶν ὀλίγιστων αἱρετικῶν πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν, διακινητῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Καὶ δυστυχῶς, αὐτοὺς τοὺς καθηγητές, οἱ περισσότεροι ἐπίσκοποι τοὺς ὑπολήπτονται ὑπερβολικὰ καὶ μερικοὶ συμπεριφέρονται ἀπέναντί τους μὲ τὸ κόμπλεξ τοῦ μαθητῆ, ἐπειδὴ αἰσθάνονται ἐλλιπεῖς ἀπέναντί τους στὸν τομέα τῆς ἐπιστημονικῆς κατάρτισης, καθόσον τὴν Πίστη τὴν ἀντιλαμβάνονται ὡς ἐξουσία καὶ γνώση καὶ ὄχι κυρίως ὡς θεία ἐμπειρία, καὶ ἐπειδή, ἐπίσης, δὲν εἶναι λίγοι οἱ ἐπίσκοποι ποὺ ἀγνοοῦν στὴν οὐσία τους τὰ δογματικὰ καὶ ἱεροκανονικὰ θέματα.  Ὡς ἐκ τούτου, θεωροῦν ἀδιακρίτως ὅλους σχεδὸν τοὺς πανεπιστημιακοὺς καθηγητές ὡς ὑπηρέτες τῆς ἱερᾶς ἐπιστήμης τῆς θεολογίας καὶ ἐλογιμότατους, καὶ τοὺς προσαγορεύουν μὲ κολακευτικὰ λόγια σὲ διάφορα συνέδρια, ἢ ὅταν τοὺς προσκαλοῦν γιὰ νὰ μιλήσουν στὸ λογικὸ ποίμνιό τους· κι αὐτὸ τὸ κάνουν, ἀσχέτως ἂν οἱ ἐν λόγῳ καθηγητὲς ἔχουν διατυπώσει ὀρθολογικὲς περὶ Πίστεως καὶ Ἐκκλησίας θέσεις, ἢ εἶναι ζηλωτὲς καὶ φανατικοὶ ὀπαδοὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Αὐτὴν τὴν θεολογική/ἀκαδημαϊκὴ ἀνεπάρκεια ἐπισκόπων τινῶν, ἐπανειλημμένως τὴν ἔχουν ἐπιβεβαιώσει πανεπιστημιακοὶ θεολόγοι, ἀφοῦ, ὅταν ἦσαν (οἱ ἐπίσκοποι), φοιτητές, ἐκλιπαροῦσαν τὴν βοήθειά τους, ὥστε νὰ πάρουν τὸ πτυχίο τῆς θεολογίας. Κατὰ τὴν μαρτυρία δὲ τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεου, ὅταν σὲ συνεδρία Συνόδου προσπάθησε ὁ Ναυπάκτου νὰ ἀναλύσει θεολογικῶς κάποιο θέμα, εἰσέπραξε ἔκπληκτος τὴν διαμαρτυρία συνοδικῶν ἀρχιερέων: «Καλά, τοῦ εἶπαν, γιὰ νὰ ἀκούσουμε θεολογίες ἤρθαμε ἐδῶ;»!

Θὰ μνημονεύσουμε ἀκόμη, μία μαρτυρία θεολόγου-συνεργάτη μας, ὁ ὁποῖος, ὅταν παρότρυνε Μητροπολίτη μὲ ὀρθόδοξο φρόνημα (ἀλλὰ ἐκ φόβου(!) σιωπῶντα) νὰ ἀγωνισθεῖ κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐκεῖνος τοῦ ἀπάντησε: «Θέλω νὰ μιλήσω ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀσχοληθεῖ μὲ τὸ θέμα. Θὰ μὲ κατατροπώσουν». Ὡσὰν ὁ Χριστὸς νὰ μὴν ἔχει πεῖ: «ἐγὼ γὰρ δώσω ὑμῖν στόμα καὶ σοφίαν, ᾗ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδὲ ἀντιστῆναι» (Λουκ. 21, 14).

Αὐτοί, λοιπόν, οἱ καθηγητὲς μὲ τὴν ἀκαδημαϊκὴ πανοπλία ὡς ὅπλο, μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ καὶ μὲ τὴν συστηματικὴ μέθοδο ὡς ἐφόδιο καὶ τὸν παντεπόπτη ἐπαινετικὸ ὀφθαλμὸ τοῦ Πατριαρχείου ὡς σκέπη –καὶ ὄχι μόνον–, φαντάζουν στὰ μάτια πολλῶν ἐπισκόπων ὡς «αὐθεντίες» καὶ ὡς αὐθέντες, ἐνώπιον τῶν ὁποίων παραλύει κάθε σκέψη ἀντίδρασης τῶν ὀρθοδόξως φρονούντων ἐπισκόπων (στὴν πλειονότητά τους), ἀλλὰ καὶ πολλῶν πιστῶν.

Κρίναμε ἀναγκαία αὐτὴν τὴν εἰσαγωγή, πρὶν παραθέσουμε τὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολή ποὺ ἀκολουθεῖ, πρὸς τὸν Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ, σχολιάζοντας τὴν ἐπιστολή ποὺ προσφάτως (23/5/2012) ἀπέστειλε πρὸς τοὺς οἰκουμενιστὲς καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, γιατὶ διακρίναμε στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ἕνα δισταγμὸ νὰ διατυπώσει ξεκάθαρα Ὀρθόδοξο λόγο πρὸς τοὺς πανεπιστημιακοὺς καθηγητές, τοὺς αὐθέντες καὶ «κατακυριεύοντες» τῆς Πίστεως (Α' Πέτρ. 5, 3). Ἡ ἐπιστολή του εἶχε τίτλο «Ὀφειλομένη  ἀπάντησις πρός “θεράποντας τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας”».

Σεβασμιώτατε,

Ἀσφαλῶς ἀξίζετε ἐπαίνων καὶ συγχαρητηρίων, διότι τολμήσατε –ἐκεῖ ἔχουμε φτάσει!– νὰ ἀπαντήσετε στοὺς κατηγόρους σας οἰκουμενιστὲς καθηγητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. Τολμήσατε νὰ ἐπιβεβαιώσετε ὅτι, αἱρετικὲς οἰκουμενιστικὲς θεωρίες, διδάσκονται ἀπὸ Ἕλληνες Ἐπισκόπους(!) στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί, ἐπίσης, τολμήσατε νὰ καταγγείλετε τὶς αἱρετικὲς ἐνέργειες τοῦ Φαναρίου.

Ὅμως, ἐπειδὴ σὲ καμία περίπτωση δὲν ἐπιτρέπεται ἡ διγλωσσία, ἰδιαιτέρως σὲ καιρὸ αἱρέσεως –καὶ μάλιστα ἐν ὄψει τῆς ἐσχατολογικῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ– διότι ἡ διγλωσσία, ὄχι μόνον ἀκυρώνει τὴν ἀξία ἑνὸς ἀγωνιστικοῦ κειμένου, ἀλλὰ καὶ διότι, διὰ τῆς συγχύσεως ποὺ προκαλεῖ στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἐνεργεῖ ὑπὲρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γι’ αὐτὸ θεωροῦμε πὼς εἶναι ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη, Σεβασμιώτατε, νὰ μᾶς διευκρινίσετε κάποια διφορούμενα σημεῖα τῆς ἀπαντήσεώς σας στοὺς καθηγητές τοῦ Α.Π.Θ. ποὺ δημιουργοῦν εὔλογα ἐρωτήματα. Στὴν παροῦσα ἀνοικτὴ ἐπιστολή μας ἀρκούμαστε νὰ ἐπισημάνουμε ἐνδεικτικὰ μόνον τὰ παρακάτω.

Πανθρησκειακὴ/Ἀθρησκειακὴ Ἐκκλησία Θέλει ἡ Ἀκαδημία Βόλου;

Πανθρησκειακὴ/Ἀθρησκειακὴ Ἐκκλησία Θέλει ἡ Ἀκαδημία Βόλου;

“ΟΥΚ ΕΝΙ ΕΛΛΗΝ”, ΟΥΔΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ (3)

Μὲ ἀφορμὴ Ἀνακοίνωση τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου

Δάφνη Βαρβιτσιώτη, Ἱστορικὸς

Μιὰ ἐνδεικτικὴ προσπάθεια μετατροπῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ-θεολογικοῦ λόγου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σὲ λόγο παγκοσμιοποιημένο-παγκοσμιοποιητικό, ἔγινε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2003, ἀπὸ τὸν (ἐν συνεχείᾳ παραιτηθέντα) Μητροπολίτη Σερβίων καὶ Κοζάνης, κ. Ἀμβρόσιο.

Οὐκ Ἔνι Ἑλλάς: Σὲ Εἰσήγησή του πρὸς τὴν Ἔκτακτη Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ κ. Ἀμβρόσιος ἔγραφε: «Κάθε ἔννοια “πατρίδας”, ποὺ ἀνήκει ἀποκλειστικὰ σὲ “πατριῶτες”, δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν οὐσία τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος περὶ ἰσότητος ὅλων τῶν ἀνθρώπων...», διότι, «Ἡ ἔννοια τοῦ γεωγραφικοῦ χώρου, ποὺ ἀνήκει ἀποκλειστικὰ σὲ μιὰ ὁμάδα ὡς “χώρα” ἢ “πατρίδα” εἶναι ἀπαράδεκτη ἀπὸ χριστιανικῆς ἀπόψεως».

Οὐκ Ἔνι Ἑλλάς, Οὐδὲ Ἕλλην: Καὶ ἐπειδὴ –σύμφωνα μὲ τὸν κ. Ἀμβρόσιο– «ἡ μετατροπὴ τῆς χώρας μας σὲ πολυπολιτισμικὴ καὶ πολυγλωσσικὴ κρίνει ἀδέκαστα τὸν Χριστιανισμό μας», καὶ δεδομένου ὅτι, «Χριστιανός… εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ ἔχει ὑπερβεῖ κάθε κουλτούρα καὶ κάθε γλῶσσα», «Θὰ ἀποτελοῦσε γι’ αὐτὸ ἐγκληματικὴ πράξη τὸ νὰ τολμήσει κανεὶς νὰ ὑπεραμυνθεῖ συγκεκριμένου πολιτισμοῦ ἢ γλώσσας, ἐνάντια σὲ ἄλλους πολιτισμοὺς ἢ γλῶσσες, ἢ –ἀκόμα χειρότερο– τὸ νὰ διανοηθεῖ κάποιος κληρικὸς ἢ λαϊκὸς τὴν ἐπιβολὴ συγκεκριμένης γλώσσας ἢ πολιτισμοῦ ἢ θρησκείας, σ’ αὐτοὺς ποὺ προσφεύγουν σ’ αὐτὸν καὶ ἀναζητοῦν ἄσυλο, τροφὴ ἢ ἐργασία στὴ χώρα μας»⁽¹⁾ (σ.σ. τὰ ἔντονα στοιχεῖα, δικά μας).

«Λειτουργικὴ Ἀναγέννηση»: Ὅμως, ἡ πλέον ἀναπάντεχη προσπάθεια μετατροπῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ-θεολογικοῦ λόγου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σὲ λόγο παγκοσμιοποιημένο-παγκοσμιοποιητικό, ἔγινε λίγους μῆνες ἀργότερα –καὶ δύο χρόνια μετὰ τὸν (ἐξ ἴσου ἀναπάντεχο) ἐρχομὸ τοῦ Πάπα στὴν Ἀθήνα–, ἐπὶ ἀρχιεπισκοπείας τοῦ μακαριστοῦ κυροῦ Χριστοδούλου, τοῦ ἀγαπηθέντος ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Λαὸ γιὰ τὸν ἐθνικὸ ἐκκλησιαστικό του λόγο.

“Λαλούντες διεστραμμένα εξ υμών αυτών” θεολόγοι του Βόλου προτείνουν να ξεπεράσουμε τους αγίους Πατέρας

  Στο κήρυγμά του στον ιερό ναό Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης κατά την Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, στις 27/5/2012, ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης ερμηνεύοντας το Αποστολικό Ανάγνωσμα έκανε αναφορές και στη σύγχρονη εκκλησιαστική πραγματικότητα. 

 

Ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οι Πατέρες διεκρίθησαν για τους αγώνες τους εναντίον των αιρετικών. 

 

Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνει όμως ότι «καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πρ. 20,30). 

 

Ξέρετε πόσοι κληρικοί και πόσοι θεολόγοι υπάρχουν σήμερα οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα; 

 

Και οι οποίοι εμφανίζονται ως ορθόδοξοι! 

 

Και οι οποίοι διεκδικούν να αποκτήσουν οπαδούς και μαθητάς. 

 

Γι’ αυτό θα πρέπει ο ποιμένας, ο επίσκοπος, ο πρεσβύτερος, ο διάκονος να προσέχει όχι μόνο τους φανερούς αιρετικούς, οι οποίοι έχουν καταδικαστεί από την Εκκλησία, αλλά να προσέχει και τους κρυφούς αιρετικούς οι οποίοι λαλούν διεστραμμένα. 

 

Κι αν υποθέσουμε ότι ο οικουμενισμός δεν είναι μία καταδικασμένη αίρεση, είναι μία αίρεση η οποία διαστρέφει τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. 

 

«Καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν»..

Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Α Στην Κωνσταντινούπολη την Πόλιν των Πόλεων την Βασιλεύουσα και στον τελευταίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. 29η Μαϊου 1453 η Αλωση

Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Α 

Στην Κωνσταντινούπολη 

την Πόλιν των Πόλεων 

την Βασιλεύουσα 

και στον τελευταίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. 

29η Μαϊου 1453 η Αλωση 

 Γράφει ο Ανδρέας Σταυρίδης, Ταξίαρχος (ε.α.) 




1. Εισαγωγή Από την 29η Μαίου του 1453 , την αποφράδα εκείνη μέρα , πάνε 559 χρόνια που το… θλιβερό μήνυμα «ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ», διαδόθηκε από στόμα σε στόμα μεταξύ των λιγοστών εναπομεινάντων , αποκαμωμένων μαχητών και κατοίκων… της πόλης των πόλεων, της Βασιλεύουσας. «ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ» Ένα γεγονός που σημάδεψε καθοριστικά, μέχρι και τις μέρες μας, ολόκληρη την Ασία, την υστερομεσαιωνική και ανακύπτουσα από τον σκοταδισμό, τότε Ευρώπη, ιδιαίτερα όμως , σημάδεψε την πορεία του Ελληνικού έθνους και την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία μας. Στο αφιέρωμα , ξεδιπλώνεται το ανείπωτο δράμα της παρακμής της Βασιλεύουσας, εξαιτίας του διχασμού, θρησκευτικού και πολιτικοκοινωνικού, οι υστερόβουλες επιχειρήσεις του Πάπα, των Γενουατών, Λατίνων και των Σταυροφόρων, για συνδρομή, τάχα στην ενίσχυση της Πόλης, η έντεχνη τελικά επιβολή της υποτέλειας, του κράτους στους «σωτήρες», η τελική αποδυνάμωση της και η εγκατάλειψη της στις ορδές των μωαμεθανών και τελικά την άλωσή της. Παράλληλα αποτίεται ο οφειλόμενος φόρος τιμής στην Ορθοδοξία και στον Ελληνισμό, την Αγία Σοφία και τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τους φωτοδότες του Χριστιανισμού και το Έθνους ,για το χρέος των Πανελλήνων προς τα θεία και Εθνικά ιδεώδη. 

Πυκνώνουν τα σύννεφα του Οικουμενισμού που σκεπάζουν την Ορθοδοξία

                     Ο Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

   «Διετείνατε τά σκέλη παντί παρόδῳ»

(Μ. Αθανασίου, Έργα 10, Πατερικές Εκδ. “Γρ. ο Παλαμάς”, σελ. 256-259).

Οι     φιλο-αιρετικοί όλων των εποχών έχουν ευμετάβολο χαρακτήρα, γιατί πάσχουν στον τομέα της πίστεως. Ως εκ τούτου δέχονται εύκολα τις παρερμηνείες του Ευαγγελίου και της Ιεράς Παραδόσεως, αλλοιώνοντας τα νοήματα των πατερικών κειμένων και υποχωρώντας στους αιρετικούς. Πραγματοποιούν ελαφρά τη καρδία το θέλημά τους, ωσάν να ήσαν «αγοραίαι υπάρξεις», όπως αναφέρει ο Μ. Αθανάσιος για τους αιρετικούς της εποχής του, και έτσι συσσωρεύουν σύννεφα συγχύσεως και επιτρέπουν τις «ακρίδες» της αιρέσεως να πλήξουν το σώμα της Εκκλησίας.

Διαβάζοντας τις εκκλησιαστικές ειδήσεις κανείς, καταλαμβάνεται από απογοήτευση και θυμό, γιατί, ενώ βλέπει να αυξάνουν αδιάντροπα, και με γεωμετρική πρόοδο, οι καταλυτικές της Κανονικής και κυρίως της Δογματικής τάξεως της Εκκλησίας ενέργειες των Οικουμενιστών, αυτοί που ακόμα θέλουν να ονομάζονται επίσκοποι Χριστού, ως άλλος Ιωνάς, έχουν κατέβει σε κάποιο αμπάρι και κοιμούνται και ρέγχουν, παρόλο που το σκάφος της Εκκλησίας κατευθύνεται προς Θαρσίς.

Όταν θα γνωστοποιηθούν τα λεχθέντα από μεγαλόσχημο ιερωμένο στο νέο Συνέδριο της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου (άρχισε χθες), θα καταλάβουμε όλοι, ότι οι Οικουμενιστές έχουν αφεθεί ανενόχλητοι να παίζουν το παιχνίδι της καταλύσεως της Εκκλησίας.

Εκπλήσσει τον αναγνώστη το γεγονός ότι, τα όσα αναφέρει ο Μ. Αθανάσιος για τους αιρετικούς της εποχής του, ταιριάζουν «γάντι» στους σύγχρονους διακινητές της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και όσους τους ανέχονται. Γράφει ο Άγιος:

«Και κατηγορείτε (σεις οι αιρετικοί) με πολύ ευκολία τους Πατέρες, με απλή πρόφαση, ότι τάχα κάποιες λέξεις που αυτοί χρησιμοποιούν δεν προέρχονται από την Αγ. Γραφή· εσείς όμως, σύμφωνα με αυτό που είναι γραμμένο στον προφήτη Ιεζεκιήλ (κεφ. 16, στ. 25) “ανοίγετε τα σκέλη σας εις κάθε διαβάτην”(*), ώστε να μεταβάλλετε τους εαυτούς σας τόσες φορές, όσες θέλουν εκείνοι που σας πληρώνουν και σας δίνουν να τρώτε.

Αλλά, ακόμη και αν κανείς δεν αναφέρει λέξεις αυτούσιες από την Αγ. Γραφή, κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει, εάν έχει ευσεβή διάνοια (και εκφράζει το “πνεύμα” των Γραφών). Aντίθετα, ο αιρετικός άνδρας, και αν ακόμη χρησιμοποιεί λέξεις από τις Γραφές, επειδή η χρήση Γραφικών ρητών δεν τον κάνει λιγότερο ύποπτο επι αιρέσει, ούτε αίρει την διαφθαρά του νου του, γι’ αυτό θα ακούση παρά του Πνεύματος· “Διατί συ ομιλείς και αναφέρεις τας εντολάς μου και αναλαμβάνεις εις το στόμα σου την διαθήκη μου;”».

Το αρχαίο κείμενο: «Καί κατηγορεῖτε μεν εὐχερῶς τῶν πατέρων, προφασίζεσθε δέ ἁπλῶς τάς λέξεις ὡς ἀγράφους, καί κατά τό γεγραμμένον “διετείνατε τά σκέλη παντί παρόδῳ”, ὥστε τοσαυτάκις ὑμᾶς μεταβάλλεσθαι, ὁσάκις ἄν ὑμᾶς οἱ μισθούμενοι καί χορηγοῦντες ὑμῖν βούλωνται. καίτοι κἄν ἀγράφους τις λαλῇ λέξεις, οὐδέν διαφέρει, ἕως εὐσεβῆ τήν διάνοιαν ἔχει. ὁ δέ αἱρετικός ἀνήρ, κἄν τάς ἀπό τῶν γραφῶν χρήσηται λέξεις, οὐδέν ἧττον ὕποπτος ὤν καί τόν νοῦν διεφθαρμένος ἀκούσεται παρά τοῦ πνεύματος “ἵνα τί σύ ἐκδιηγῇ τά δικαιώματά μου καί ἀναλαμβάνεις τήν διαθήκην μου διά στόματός σου”».

Ακραία θέση και ακραίος χαρακτηρισμός κατά των σύγχρονων αιρετικών, θα πουν κάποιοι· αλλά αυτή είναι η σκληρή πραγματικότης, κι αν θέλετε είναι ακόμα πιό σκληρή, αν δεχθούμε ως αληθινό (αποφεύγοντας δικές μας τοποθετήσεις), αυτό που έγραψε ένας από τους κορυφαίους θεολόγους της εποχής μας, ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης. Ότι δηλαδή, η ένωση των «εκκλησιών» ήδη «υπεγράφη στο κρεβάτι της ανωμαλίας».

Και να, κάποιες αποδείξεις σκοπίμων και ένοχων υποχωρήσεων, δια των οποίων παραδίδεται αμαχητί η Ορθοδοξία στα χέρια των αιρετικών:

1. Οι παπικοί θέλουν να τους αναγνωρίσουμε ως Εκκλησία.

Και το Πατριαρχείο τους έκαμε τη χάρη κι εμείς, αλλοιωθέντες όχι “τω πνεύματι”, αλλά από την παναίρεση του Οικουμενισμού, αν και εν αρχή αντιδρώντες, προοδευτικά το αποδεχθήκαμε: το Βατικανό, πλέον, στις συνειδήσεις των πολλών, είναι «αδελφή εκκλησία»!

2. Οι Προτεστάντες θέλησαν να μας εντάξουν στην ομάδα των «εκκλησιών» τους.

Κι εμείς ενταχθήκαμε, καυχόμενοι για το ότι ανήκουμε ισότιμα στην παναιρετική τους ομάδα του Π.Σ.Ε.!

3. Οι αιρετικοί μας ζήτησαν να συμπροσευχόμαστε μαζί τους.

Κι εμείς, ακυρώνοντας τους Ι. Κανόνες που μας δεσμεύουν για το αντίθετο, τους κάναμε τη χάρη, στην αρχή διστακτικά και διακριτικά, κατόπιν με τη μέθοδο “δύο βήμα μπρος, ένα πίσω”, και σήμερα ελεύθερα πια και αναίσχυντα, συμπροσευχόμεθα αδιαλείπτως με κάθε αιρετική ομολογία, ομάδα και παραφυάδα, σε συνέδρια, σε αρτοκλασίες, σε εσπερινούς, σε αγιασμούς παπικών (μόλις προχθές ο μητροπ. Γερμανίας Αυγουστίνος δέχθηκε «ευλογία αγιασμού» από καρδινάλιο!)· συμπροσευχὲς και ημι-συλλείτουργα ακόμα και στην Θ. Λειτουργία στο Φανάρι!

4. Το Βατικανό και το Π.Σ.Ε. ήθελαν μια φόρμουλα για την ένωση, την αναγνώριση του Πρωτείου του Πάπα και την Ένωση των «εκκλησιών».

Κι εμείς, αποδεχθήκαμε εν μέρει την «βαπτισματική» θεολογία (με πρωτεργάτη τον θεωρητικό της παναιρέσεως του Οικουμενισμού κ. Ζηζιούλα) ότι όλες οι αιρετικές «εκκλησίες» έχουν βάπτισμα· αποδεχτήκαμε (ως τώρα τουλάχιστον, τραγικά ανυποψίαστοι) την εισαγόμενη τερατώδη «θεολογική» καινοτομία περί Αγίας Τριάδος, κατά την οποία αντικαθίσταται το Είναι με την συνείδηση, ορίζονται σχέσεις μεταξύ τριών ΕΓΩ στην Αγία Τριάδα και καταργείται έτσι η ουσία του Θεού! Και στη συνέχεια θα αναγκαστούμε να αποδεχθούμε, όσα ως τώρα αναντίρρητα ήδη έχουμε δεχθεί (αφού κανείς Επίσκοπος ή ακαδημαϊκός θεολόγος έχει προβάλλει την παραμικρή αντίρρηση) εξ εκείνων που ο κ. Ζηζιούλα ταχυδακτυλουργικά διδάσκει για «Μοναρχίες, Ιεραρχίες, αριθμήσεις, εικονισμούς και στην αιώνιο και στην οικονομική Τριάδα». Και τέλος θα αποδεχτούμε και το δαιμονικό Πρωτείο του Πάπα, καθώς ετοιμάζεται να παρουσιασθεί ως διακονία!

Και για να μην ξεχνιόμαστε: Ο μητροπολίτη Περ-γάμου (μητροπολίτης χωρίς ποίμνιο-οικογένεια και πνευματικά παιδιά) ξαναεμφανίστηκε χθες στην Ακαδημία Βόλου, χωρίς να αντικρούσει τις εναντίον του καταγγελίες επί αιρέσει, και έγινε δεκτός από τον οικείο Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο, ωσάν να μην συμβαίνει τίποτα. Όλα τα έχουν υπολογίσει, γιατί τους έχουμε εμπράκτως δώσει την εντύπωση, ότι είναι οι απόλυτοι κύριοι του παιχνιδιού.

Λεόντιος Διονυσίου

________________________

(*) «...λογιεῖται δέ αὖ, καί περινοήσει καλῶς, ὅτι τετραμμένης τῆς Συναγωγῆς εἰς ἀποστασίαν τήν ἀπό Θεοῦ, καί τήν τῶν δαιμόνων λατρείαν ἀνθῃρημένης, μόνον δέ οὐχί πόρνης δίκην ἁπλούσης αὐτοῖς τά σκέλη... (Κυρίλλου Αλεξανδρείας, Εξήγησις Υπομνηματική εις τον προφήτην Ωσηέ). «Μίξιν ἐνταῦθα τροπικῶς τήν τῶν εἰδώλων θεραπείαν ὀνομάζει... καί ἀσεβείας τήν ὑπερβολήν τοιούτοις ὀνόμασι παρεδήλωσεν» (Θεοδώρητου Κύρου, ερμην. εἰς το “ᾆσμα ᾀσμάτων”).

Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΑΝΕΠΗΡΕΑΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΥΡΚΟ

     Πριν λίγο καιρό δημοσίευμα περιοδικού μας μετέφερε στα χρόνια της επταετούς δικτατορίας αλλά και στη μετέπειτα περίοδο που συνεχίζονταν με «δημοκρατικό» ένδυμα.

     Στην αναμπουμπούλα εκείνη – όπως πάντα – άλλοι «φτιάχτηκαν» κι άλλοι χαλάστηκαν.     

     Τραγικές φυσιογνωμίες, σαν ύαινες, που ακολουθούν τα μεγάλα σαρκοφάγα για να τραφούν με τ’ αποφάγια τους, εκμεταλλεύθηκαν τις ανώμαλες καταστάσεις.

   Τότε, πλησιάζοντας το τέλος της «επταετίας», διαπράχθηκε και το έγκλημα της εκθρόνισης των γνωστών δώδεκα Αρχιερέων, χωρίς καμμία νόμιμη και δημοκρατική διαδικασία, μάλλον δε και χωρίς τα στοιχειώδη μιας δίκης.

   Μεταξύ των πενομένων αρχιερέων ήταν και ο μακαριστός Θεολόγος (Μ/της Λάρισας το 1967-96), του οποίου η ζωή υπήρξε μέχρι την τελευτή του πνοή πρότυπο διακόνου Ιησού Χριστού.

     Ταπεινός, άκακος, ακτήμονας, φλεγόμενος από αγάπη για το Χριστό διήλθε τα χρόνια της εξορίας με υπομονή και τους θανάσιμους εναγκαλισμούς των συνεπισκόπων του (μέχρι και σήμερα) με Ιώβιο καρτερικότητα.

      Σ’ αυτή την αγία μορφή αναφέρεται ο αρθρογράφος αλλά και στην αδελφή ψυχή του μακαριστού και αείμνηστου αρχ/τη π. Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου, του οποίου η προσφορά (φανερή και αφανής) στην Εκκλησία υπήρξε άξια θαυμασμού και παντός επαίνου ώστε να του ταιριάζει το: «Επιφάνιον επαινών αρετήν επαινώμεν».

     Αλλ’ επειδή τα δικά μας γραφόμενα ίσως να μην είναι αρκετά προκειμένου να περιγράψουν τέτοια πρόσωπα και καταστάσεις ας διαβάσουμε προσεκτικά τα παρακάτω.

      Λίγο μετά την κοίμηση του π. Επιφανίου, ένα από τα στενά πνευματικά του τέκνα, μου έκανε γνωστό ότι ο ίδιος δύο-τρεις φορές μετέβη στην κατοικία του αειμνήστου Σεβασμιωτάτου κυρού Θεολόγου και λαμβάνοντας όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις, έριξε κάτω από την πόρτα του φάκελο με χρήματα χωρίς στοιχεία αποστολέα, που του είχε δώσει ο π. Επιφάνιος λέγοντάς του χαρακτηριστικά ότι την ενέργεια αυτή τη γνωρίζουν μόνο ο Θεός, ο π. Επιφάνιος καθώς και ο κομιστής του φακέλου. Πόσες φορές ακόμη θα είχε επαναλάβει ο π. Επιφάνιος την ανώνυμη αποστολή φακέλων με χρήματα στον ίδιο Ιεράρχη ή σε άλλους από τους υπολοίπους ένδεκα που σήκωναν με αξιοπρέπεια το Σταυρό τους; Δεν έχω καμία πληροφόρηση. Μόνο ο Θεός γνωρίζει. Και τώρα κοινοποιώ στην αγάπη σας κάτι ιδιαιτέρως θαυμαστό που συνδέεται άμεσα με τα παραπάνω.

    Ο π. Επιφάνιος, όπως γνωρίζετε, εκοιμήθη την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 1989 και ώρα 4:26 το απόγευμα. Την ώρα εκείνη βρισκόμασταν κοντά του τέσσερα - πέντε άτομα. Στις 4:28, δηλαδή δύο μόλις λεπτά μετά το «φτερούγισμα» της ψυχής του κι ενώ το σώμα του ήταν ακόμα «ζεστό», χτύπησε το κουδούνι της κατοικίας του π. Επιφανίου. Οδήγησα τα βήματά μου με δυσκολία μέχρι την πόρτα και ανοίγοντάς την αντίκρυσα με έκπληξη το Σεβασμιώτατο κυρό Θεολόγο. Φίλησα με σεβάσμιο το χέρι του και με ρώτησε: «Πώς είναι η υγεία του π. Επιφανίου;». Προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυά μου και κυριολεκτικά ψελλίζοντας, του ανακοίνωσα ότι πριν λίγο εκοιμήθη. Προχώρησε προς το δωμάτιό του, ασπάστηκε με σεβασμό το σκήνος του, μας ζήτησε ένα πετραχήλι και γονατιστοί τόσον ο ίδιος όσο κι οι παρευρισκόμενοι, ζήσαμε ένα εξόχως συγκινητικό Τρισάγιο που τέλεσε ο Σεβασμιώτατος.

     Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, δεν έχουμε το δικαίωμα ως κατά σάρκα οικογένεια του π. Επιφανίου να πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο Κύριος μας οδήγησε τα βήματα του αειμνήστου Αγίου Λαρίσης στην οικία του π. Επιφανίου για να είναι ο πρώτος κληρικός και μάλιστα Ιεράρχης που τέλεσε Τρισάγιο για την ανάπαυση της ψυχής του;

    Έτσι, καθοδηγούμενος από τον Κύριό μας, με αυτή του την επίσκεψη ανταπέδωσε, κατά κάποιο τρόπο, τις ευεργεσίες που δέχθηκε κατ’ επανάληψιν από άγνωστο ευεργέτη.

   Τέλος, καλό είναι να γνωρίζετε ότι ο Μακαριστός Μητροπολίτης Λαρίσης ουδέποτε πληροφορήθηκε τις «επισκέψεις αγάπης» εκ μέρους του π. Επιφανίου.

Ας έχουμε όλοι την ευχή του.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.

Πολυνείκης

Θεοδωρόπουλος

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ 19ον

http://www.agonas.org

Του π. Ευσταθίου Κολλά

(συνέχεια απο προηγούμενη δημοσίευση )

Γενικά, δε μπορούμε να λέμε, ότι υπάρχει απόλυτη Νομοτέλεια στο κόσμο, γιατί έτσι υποτιμούμε και νομιμοποιούμε την εύνοια (= συμπάθεια) της αμαρτίας, η οποία, από Χριστιανική έποψη, είναι ηθική αταξία στο κόσμο. Υπάρχει φυσική αρμονία στον κόσμο, αλλά υπάρχει και ηθική αταξία. Συνεπώς, από Χριστιανική έποψη, μετά την πτώση, υπάρχει σχετική αρμονία στον κόσμο.

Η θέση του ΚΑΝΤ είναι αναιρετική της θεωρίας, ανατρέπεται. Λέει ο ΚΑΝΤ, ότι δεν μπορεί η θεωρία να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού, με αποτέλεσμα να φτάνει στην έννοια του Δημιουργού ως διακοσμητή και διαμορφωτή της θεωρίας του Πλάτωνος με τα λεγόμενά του.

ΘΕΤΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟ

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ

Το θετικό Θεολογικό στοιχείο της απόδειξης είναι, ότι αυτή δεν είναι τελείως απορριπτέα, διότι δέχεται το Θεό ως ενεργούντα εντός του κόσμου, που σημαίνει ότι προσεγγίζει την περί Πρόνοιας διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και οι δύο αποδείξεις, και η Κοσμολογική και η Τελολογική, που εξετέθησαν, έχουν διαρκή και μόνιμη σημασία, διότι προσπαθούν να συνδέσουν, η μεν Κοσμολογική απόδειξη τον κόσμο μετά του Θεού, η δε Τελολογική να συνδέσει τον κόσμο με τον προνοητή του, δηλαδή, να συνδέσει την κοσμική πραγματικότητα με ένα υπερκόσμιον ΟΝ. Ο κίνδυνος, εν προκειμένω, υπάρχει μόνον, όταν αποκοπούν οι θεωρίες αυτές από την αλήθεια της Χριστιανικής διδασκαλίας και αποκτήσουν αυτοδύναμο χαρακτήρα.

Θεολογική ερμηνεία της εικόνας της Αναλήψεως

Στην εικόνα της Αναλήψεως ο Κύριος με φωτεινά ενδύματα και κυριαρχική στάση, εικονίζεται μέσα σε «δόξα», που είναι άλλοτε στρογγυλή, όπως στην εικόνα μας και άλλοτε ελλειψοειδής. Κάθεται σε ουράνιο τόξο ευλογώντας με το ένα του το χέρι και κρατώντας όρθιο ειλητάριο με το άλλο. Το ειλητάριο είναι σύμβολο του διδασκάλου.

Τη «δόξα», μέσα στην οποία βρίσκεται ο Κύριος υποβαστάζουν δύο άγγελοι. Συμβολίζουν και εκφράζουν τη θεία μεγαλειότητα και εξουσία. «Ο Κύριος ως παντοδύναμος δεν είχε ανάγκη τους αγγέλους για να αναληφθεί στους ουρανούς). Σε μερικές εικόνες της Αναλήψεως οι άγγελοι δεν ανακρατούν το δίσκο της δόξας, αλλά ατενίζουν τον Κύριο σε στάση προσευχής. Όπως λένε τα τροπάρια της εορτής, απορούν και θαυμάζουν, γιατί ο Χριστός αναλήφθηκε όχι μόνον ως Θεός, αλλά και ως άνθρωπος, δηλαδή με το άφθαρτο και δοξασμένο σώμα του.

Ἕνα θαυμαστό γεγονός: Ὁ ἀσπασμός τῆς χειρός τοῦ Γέροντος Βησσαρίωνος τοῦ Ἀγαθωνίτη ἀπό τόν Γέροντα Κύριλλο

Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς  τὸ διηγήθηκε ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας Κύριλλος, πρὶν μερικὰ χρόνια, μπροστὰ ἀπὸ τὴ λάρνακα τοῦ ἄφθαρτου Γέροντα Βησαρίωνος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἀγάθωνος στὴν Οἴτη.

Παρόντες ἦταν, ἐκτὸς ἀπὸ ἐμένα, τὴν ἀδελφή μου Σοφία, τὸ σύζυγό της Κωνσταντῖνο, καὶ   ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀγάθωνος Γέρων Δαμασκηνός. Ἐπίσης, ὁ συνοδὸς τοῦ Γέροντος Κυρίλλου πατὴρ Γαβριήλ, νῦν Καθηγούμενος τῆς Μονῆς Ὁσίου Δαβίδ, καὶ ὁ ἱερέας τῆς Ὑπάτης Δημήτριος Καραγιάννης.

Λίγο ἐνωρίτερα εἴχαμε τελέσει, ὅλοι μαζί, Θεία Λειτουργία  στὸ μετόχι τοῦ Μεγάλου Μετεώρου στὴν Ὑπάτη καὶ εἴχαμε μαζί μας τὴν τιμία Κάρα τοῦ Ὁσίου Δαβίδ. Τὴν εἶχε φέρει ὁ Γέροντας μὲ τοὺς πατέρες στὴ Λαμία.

Ἐκεῖ, μπροστὰ στὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Βησσαρίωνος, ὁ Γέροντας μας διηγήθηκε τὰ ἀκόλουθα:

Πρὶν λίγα χρόνια,  ὄχι μακριὰ ἀπὸ τὸ χρόνο τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ ἄφθaρτου λειψάνου τοῦ  Ὁσίου Βησσαρίωνος, ὁ Γέροντας Κύριλλος εἶχε τὴν ἐπιθυμία  καὶ προσῆλθε στὴ Μονὴ Ἀγάθωνος γιὰ νὰ προσκυνήσει τὸ ἱερό λείψανο.

Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τό σκήνωμα τοῦ  Ὁσίου ἦταν μὲν στὸ ἴδιο σημεῖο (στὸ ἀριστερὸ παρεκκλήσι τοῦ Καθολικοῦ) ἀλλὰ χωρὶς τὴ μεταγενέστερη γυάλινη κάλυψη – προθήκη τοῦ ξύλινου κουτιοῦ, ὅπου άρχικά ἐναποτέθηκε.  Ἔτσι μποροῦσε κάποιος νὰ ἀσπασθεῖ  ἀπευθείας  τὸ σκήνωμα χωρίς την παρεμβολή της γυάλινης προθήκης.

Ὁ Γέροντας Κύριλλος ἤθελε νὰ ἀσπασθεῖ τὸ χέρι τοῦ Ὁσίου ποὺ κρατάει σφικτά τὸ μικρὸ Εὐαγγέλιο, ἤδη ἀπὸ τὸ χρόνο τῆς ταφῆς του.

Πλησίασε, λοιπὸν, μὲ εὐλάβεια πρὸς τὸ ἱερὸ λείψανο καὶ μὲ πίστη εἶπε παρακλητικὰ πρὸς τὸν Ὅσιο :  Ἅγιε Βησσαρίων, δὲν φθάνω νὰ σὲ ἀσπασθῶ (ὁ Γέροντας ἦταν κοντὸς καὶ δυσκίνητος καὶ τὸ σκήνωμα τοποθετημένο ψηλὰ γι’ αὐτόν). Δός μου, σὲ παρακαλῶ,  τὸ χέρι σου νὰ τὸ φιλήσω.

Ὁ Ὅσιος ἄνοιξε τὸ χέρι του, ἄφησε τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ὁ πατὴρ Κύριλλος, ἐντελῶς φυσικότατα, ἔλαβε τὸ χέρι του μὲ τὸ δικό του χέρι. Τὸ σήκωσε στὸ ὕψος τοῦ στόματός του, σὰν νὰ ἦταν ἕνα  σῶμα ζωντανὸ μὲ ἐλαστικότητα, τὸ ἀσπάσθηκε μὲ σεβασμὸ καὶ τὸ ἄφησε στὴν ἀρχική του θέση. Ὁ Ὅσιος ξανάπιασε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἔκτοτε ἐξακολουθεῖ νὰ τὸ κρατάει σφικτά.

Μέγας εἶ Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει,πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου.

 

Γεώργιος Ἀποστολάκης

Δικαστικὸς Λειτουργὸς

Τρίκαλα

Υ.Γ.

Ὁ παριστάμενος  στὴ σκηνὴ αὐτὴ πατὴρ Δημήτριος Καραγιάννης, ἐφημέριος Ἁγίου Νικολάου Ὑπάτης, ὡς δόκιμος ὑμνογράφος, δὲν παρέλειψε νὰ ἐξιστορήσει τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονός, κατὰ τὸ ὁποῖο ὀφθαλμοφανῶς κατελύθησαν οἱ φυσικοὶ νόμοι, στὴν Ἱερὰ  Ἀσματικὴ  Ἀκολουθία ποὺ  πρόσφατα συνέθεσε πρὸς τιμὴν τοῦ Ὁσίου Βησσαρίωνος. Στὸ Μεγάλο Ἑσπερινὸ σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ προσόμοια (πρὸς τό: Χαίροις ἀσκητικῶν) ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

Ὤφθη θαῦμα φρικτὸν διά σοῦ,

ὅτε τὴν χεῖρα τῷ αἰτήσαντι  ἔδωκας

(ἢ ὅτε τὴν χεῖρα τῷ Κυρίλλῳ προσέφερες)

τοῦ θείου σκηνώματός σου

χαριτοβρύτου, σεπτοῦ,

εὐλαβείας χάριν

τοῦ ἀσπάσασθαι

καὶ νῦν ἐπληρώθησαν

τὰ ψαλμῶν θεῖα λόγια

τὰ τοῦ Προφήτου,

ἃ ἐν Πνεύματι ἔφησεν

ὅτι δίκαιοι

τοῦ θανάτου οὐ γεύσονται.

Ὅθεν τὴν χαριτόβρυτον

κυκλοῦντες, μακάριε,

λάρνακα πάντες αἰτοῦμεν

τῶν πρεσβειῶν σου τάς χάριτας

καὶ γὰρ ἡ δικαίου

ἐξισχύει μεσιτεία

πολλὰ πρὸς Κύριον.