Ὁ Ἰγνάτιος ὀνομάζει τούς πιστούς «σκυλιά»: Ο λυκοποιμένας αποκαλύπτεται

«ΤΩΡΑ ΦΥΓΕΤΕ, ΕΤΣΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΑ ΣΚΥΛΙΑ»!

Δημοσιεύουμε τό παρακάτω κείμενο πού λάβαμε ἀπὸ πιστούς χριστιανούς τοῦ Βόλου, οἱ ὁποῖοι, ἐπιμένοντας ὀρθόδοξα καί ἑλληνικά, συνεχίζουν τήν ἀντίδρασή τους στήν καινοτομία τοῦ μητροπολίτη Δημητριάδος Ἰγνάτιου, νά διαβάζει —ὅταν δὲν εἶναι παρόντες οἱ ἀντιδρῶντες πιστοί(!)— τά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας στήν δημοτική. Καινοτομία πού καταλήγει  σ’ ἕνα κίτς ἄκουσμα.

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ ΤΟΥ 2012

Φαίνεται ὅτι ἡ Ἁγ. Παρασκευή –εἰδική προστάτις τῶν ματιῶν–τυφλώνει τόν δεσπότη τοῦ Βόλου Ἰγνάτιο («ὀφθαλμός γάρ τοῦ ἀνθρώπου ὁ νοῦς αὐτοῦ») νά λέει ἀνοησίες στή μνήμη της. Πέρσι ἦταν τά φαιδρά τοῦ Ὄσλο. Ἐφέτος τελειώνοντας τίς προφητεῖες –στά Ἀρχαῖα!– φανερά δυσφορώντας, καί μέ φωνή δεικνύουσα ἕνα πολύ ταραγμένο ἐσωτερικό κόσμο (ἀφοῦ καταπάτησε τό θέλημά του νά τά πεῖ στή Δημοτική), ἀπευθύνθηκε πρός ἐμᾶς καί γεμᾶτος δηλητήριο, εἶπε τά παρακάτω ἀπίστευτα καί ἀκατανόητα λόγια:

«Τώρα μπορεῖτε νά φύγετε! Ἔτσι κάνουν καί τά πρωτόκλητα σκυλιά»!

Ἔπειτα στράφηκε θριαμβολογῶν καί γελῶν στούς παπάδες του, καί τούς παρέσυρε κι αὐτούς μέ τήν ἐξυπνάδα του σέ χαζογέλωτες (σάν πραγματικά σκυλάκια πού κουνᾶνε τήν οὐρίτσα καί κάθονται σούζα στό ἀφεντικό τους μπροστά).

   Θέλουμε νά ρωτήσουμε τόν Σεβασμιώτατο, ἀλήθεια, τί ἐννοοῦσε ὅταν μᾶς ἀποκάλεσε «σκυλιά»; Ἐάν βεβαίως πιστεύει ὅτι ἡ παρουσία μας φυλάει τή μάντρα τοῦ Χριστοῦ ἀπό τούς προβατόσχημους λύκους (ὅπως ἡ ἀφεντιά του) καί τίς κακοδοξίες τους, ἔχει δίκιο· εἴμαστε μαντρόσκυλα ἕτοιμα νά  ἐκδιώξουν τούς διαφθορεῖς καί τούς ἀλλοιωτές τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας καί Παραδόσεως καί τόν εὐχαριστοῦμε πολύ γιά τήν τιμή καί τόν ἔπαινο πού μᾶς ἔκανε –ἀλήθεια δέν τά ἀξίζουμε.

   Κατά τά ἄλλα, αὐτός ὁ «πρᾶος θεατρῖνος» παριστάνει τόν πνευματικό πατέρα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, πού ἀποκαλεῖ τά ὑποτιθέμενα πνευματικά τέκνα του στήν Ἐκκλησία –ἐν ὥρᾳ Ἱερᾶς Ἀκολουθίας καί δή Πανηγύρεως– «σκυλιά»!!!  Νά τὸν χαίρεται ἡ Ἱ. Σύνοδος, οἱ συνεπίσκοποί του. Να τὸν χαίρεστε συνέλληνες! Νά τόν χαίρεστε Βολιῶτες! Μέ τέτοιους πνευματικούς ὁδηγούς ἡ ἑλληνική κοινωνία θά ἀνακάμψει!!!

   Μήπως ἐδῶ πρέπει νά ψάξετε γιά τούς πραγματικούς φασίστες καί ὄχι στούς δρόμους καί τίς μάντρες τοῦ Βόλου;

                                                   Μέ ἀγάπη, τά «σκυλιά» τοῦ Δεσπότη.

Σχόλιο ἱστολογίου «Πατερική Παράδοση»:

Ὑποτίθεται ὅτι, ὁλόκληρος Μητροπολίτης, ἐνεργεῖ ὑπεύθυνα, κατόπιν σκέψεως, μελέτης τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί προσευχῆς! Ὑποτίθεται ὅτι ἔχει κατασταλαγμένες θέσεις. Καὶ συγκεκριμένα, ἔχει ἀποφασίσει κατόπιν σοβαρῆς μελέτης, ὅτι ἡ μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη τῆς ἐποχῆς.

Καί ἀντί γιὰ ἕνα ὑπεύθυνο καὶ ἀταλάντευτο στὶς θέσεις του Μητροπολίτη, τί παρατηροῦμε; Ἕνα δειλό ἀνθρωπάκι, πού ὅταν συναντάει κάποιους ἀντιδραστικούς στό πρόγραμμά του (καί μιλᾶμε γιά ἄτομα μετρημένα στά δάκτυλα κάθε φορά), καταλαμβάνεται ἀπό πανικό, ὀπισθοχωρεῖ στίς ὑποτιθέμενες ἀναγκαῖες (στούς καιρούς μας) ἐκκλησιαστικά «ἀρχές του» καί ἀποδεικνύει πόσο ἀνάξιος εἶναι νά ἡγεῖται ὡς ποιμένας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἐάν ἔχει δίκιο –κι ἄν εἶναι πράγματι ἄντρας– ἄς προχωρήσει· ἡ ἄτακτη ὑποχώρηση δέν τοῦ περιποιεῖ τιμή.

Εἶναι πράγματι κωμική ἡ συμπεριφορά του: Ὅταν δέν βλέπει ἀντίδραση, διαβάζει τίς μεταφράσεις τῶν ἱερῶν κειμένων στά κλεφτά καὶ  γρήγορα–γρήγορα, ἐνῶ οἱ παπάδες του –σά λαγωνικά– κάνουν ἐξονυχιστικό ἔλεγχο στήν ἐκκλησία, περνώντας ἀνάμεσα στό ἐκκλησίασμα καί κοιτώντας ξεδιάντροπα τούς ἀνθρώπους στά πρόσωπα, μή τύχει κι εἶναι κρυμμένος ἤ καμουφλαρισμένος ἀνάμεσα στὸ ἐκκλησίασμα κανένας «ὀρθόδοξος ταλιμπάν»! –ἔτσι μᾶς ἀποκαλοῦν.

Τοιοῦτος καί τοιοῦτος ἡγέτης εἶναι ὁ Δημητριάδος Ἰγνάτιος πού ἐπειδή ἀργεῖ νά γίνει Ἀθηνῶν, μεγαλοκλασᾶτος Ἀρχιμανδρίτης του (κοντοῦ ἀναστήματος) ἑτοιμάζει νά ἀνοίξει τά φτερά του γιά Φαναρίους δόξας καί τιμάς, τό δέ  ἀστεῖο τῆς ὑπόθεσης εἶναι ὅτι ἐνῶ ἐδῶ κόπτεται γιά τίς μεταφράσεις καί τούς νεωτερισμούς, ἐκεῖ, γενόμενος πατριαρχικός θά ξιφουλκεῖ ὑπέρ τῆς ἀρχαίας καὶ θὰ χρησιμοποεῖ ἐκεῖ, τὴν ξύλινη γλῶσσα τοῦ ...Πατριάρχη!

Αποκαλυψη του Ιωαννου Ομιλίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου από το μακαριστό γέροντα π. Αθανάσιο Μυτιληναίο. Ερμηνεία εις την Αποκάλυψη (B)

(3η συνέχεια από τη 2η Ομιλία που έγινε 18 -10-1980)

     «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, ην έδωκεν αυτώ ο Θεός».13 Αποκάλυψις Ιησού Χριστού, την οποίαν έδωκεν εις Αυτόν, τον Ιησούν Χριστόν, ο Θεός. Είναι δηλαδή αποκάλυψις περί του Ιησού Χριστού και γενομένη δια του Ιησού Χριστού, την οποία δίδει εις Αυτόν, δηλαδή τον Ιησού Χριστόν, ο Θεός. Αυτό θα πη         «Αποκάλυψις Ιησού Χριστού» . που μιλάει για τον Χριστό και την δίνει ο ίδιος ο Χριστός. Πηγή λοιπόν της Αποκαλύψεως, ή των αποκαλύψεων, που θα ιδούμε στο βιβλίον αυτό, είναι αυτός ο Θεός.

Είναι χαρακτηριστικό, αγαπητοί μου, ότι δεν λέγει «Αποκάλυψις Υιού του Θεού, ην έδωκεν αυτώ ο Θεός», γιατί ο Υιός του Θεού είναι ισότιμος με τον Πατέρα. και δεν μπορεί να δίδη το ένα Πρόσωπον εις το άλλον Πρόσωπον μίαν αποκάλυψι, διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι τα Πρόσωπα δεν είναι ίσα, και ότι Κάποιο ξέρει κάτι, ενώ το Άλλο δεν ξέρει! Άτοπον. ο Θεός είναι ένας. Αλλά όταν λέγη ότι ο Θεός δίδει εις τον Ιησούν Χριστόν την αποκάλυψι, υποδηλώνει την ανθρωπίνη φύσι του Χριστού.

    Μην ξεχνάμε δε ότι η ανθρωπίνη φύσις Του δεν είναι άπειρη. Ένεκα της υποστατικής ενώσεως, δηλαδή της προσωπικής -αυτό θα πη υποστατική-, ένεκα της προσωπικής ενώσεως με τον Θεόν Λόγον δύναται να θεωρήται η ανθρωπίνη φύσις του Χριστού πανταχού παρούσα. Ακούσατε; πανταχού παρούσα! όμως όχι καθ’ εαυτή, αλλά ένεκα της προσωπικής, της υποστατικής ενώσεως με τον Θεόν Λόγον.

    Ώστε λοιπόν ο Θεός δίδει εις τον Ιησούν Χριστόν αυτήν την αποκάλυψι, ο Οποίος με την σειρά Του θα την δώση στον Ιωάννη, και ο Ιωάννης θα την παραδώση εις την Εκκλησίαν.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ 21ον

 ΑΓΩΝΑΣ : Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης http://www.agonas.org Α.Φ.181 

   ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ  Π. ΕΥΣΤΑΘΥΟΥ ΚΟΛΛΑ 
  (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ)

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ: Βασική τάση (= διάθεση) της απόδειξης αυτής είναι η μετατροπή του Χριστιανισμού σε ένα σύστημα ηθικής, το οποίον τοποθετείται παράλληλα προς τα άλλα Φιλοσοφικά συστήματα [Στοά, Νεοπλατονισμός κλπ.], διότι παραδέχεται τη θρησκεία, ότι χρειάζεται να διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο και να τον κάνει ηθικό. Έτσι όλη τη θρησκεία την κάνει μόνο ηθική, με αποτέλεσμα αυτή να είναι ένα παιδαγωγικό σύστημα. Κατ’ αυτό τον τρόπο, όμως, καταλύεται η γνήσια σχέση του ανθρώπου μετά του Θεού, και δημιουργείται ένα καθαρώς ενδοκοσμικό σύστημα, η ηθικοκρατία, με τελική κατάληξη τον Ευσεβισμόν (= Pietismus), ο οποίος καταλύει τις σχέσεις Θεού και ανθρώπων. Έτσι ο Κάντιος έκανε τον άνθρωπο ευσεβιστή, δίνοντας σκοπό στην ηθική, ήτοι, η ηθική για την ηθική. Κατά τη θεωρία αυτή όποιος είναι περισσότερο ηθικός είναι ο καλλίτερος, και αυτός έχει σχέση με το Θεό.

Από την απόδειξη αυτή προέκυψε και ο Ανθρωπισμός (= Humanismus), ήτοι, το σύστημα το οποίο στηρίζεται στην Αλληλεγγύη. Ο Ανθρωπισμός είναι διάφορος του Χριστιανισμού, ο οποίος έχει και Ανθρωπισμός, διότι ο Χριστιανισμός είναι και Ανθρωπισμός, ενώ ο ανθρωπισμός μπορεί να μην είναι Χριστιανισμός, ούτε καν να πιστεύει, να είναι άθεος ανθρωπισμός.

ΓΕΝΙΚΩΣ: α΄.-) Η Ηθική απόδειξη μετατρέπει τη θρησκεία σε ένα σύστημα ηθικής, με αρνητικές επιπτώσεις, διότι ο άνθρωπος καθίσταται (= γίνεται) μετέωρος, ευθύς αμέσως, όταν κλονιστεί η σχέση του μεταξύ ηθικού βίου και της ακολουθούσης ευτυχίας, β΄.-) Ο συλλογισμός της απόδειξης αυτής δεν μπορεί να έχει καθολικό κύρος, γ΄.-) Η ηθική Χριστιανικά, είναι συνέπεια, καρπός της πίστεως και όχι προϋπόθεση και περιεχόμενο του Χριστιανισμού, το νόημα του οποίου πρωτίστως είναι υπαγωγή στις Εντολές του Θεού και της πίστης.

ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΥΣΧΕΡΕΙΕΣ: Θεολογικές δυσχέρειες της αποδείξεως αυτής είναι, ότι δεν ευσταθή (= δεν αντέχεται σε διάλογο), διότι στηρίζεται στον καταναγκασμό, τον οποίον θα αισθάνεται ο άνθρωπος για να πιστεύει στο Θεό, ενώ λογικά και επί του αυτού συλλογισμού της απόδειξης μπορεί να στηριχτεί και η αθεΐα. Ο Φοϋέρμπαχ, λ.χ. λέγει χαρακτηριστικά, ότι η πίστη καταστρέφει την ζωή του ανθρώπου εξ αιτίας του φόβου προς τον Θεό, ο Οποίος ακολουθεί τον άνθρωπο σε όλη του τη ζωή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αθεΐας είναι η σημερινή μορφή της κοινωνίας, η οποία διέρρηξε (= έσπασε) τους δεσμούς της, τις σχέσεις της με τον Θεό, και πιστεύει, ότι απαλλάχτηκε από το φόβο του Θεού (= Στρουθοκαμηλισμός).

Χριστιανικά μπορούμε να πούμε, ότι έχει και ο Χριστιανισμός ηθική, αλλά η ηθική αυτή έχει τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. Στο Χριστιανισμό υπάρχει η απαίτηση μόνον στην υποταγή του θελήματος του Χριστού, χωρίς ουδεμία ωφελιμιστική διάθεση στην επιτέλεση του καλού, ή το καλό ως αυτοσκοπός. Ο Παράδεισος τον οποίον υπόσχεται ο Χριστιανισμός δεν είναι αμοιβή, αλλά συνέπεια και αποτέλεσμα της σωστής πίστεως στο Χριστό. Το θετικό Θεολογικό στοιχείο της αποδείξεως, είναι ότι η θεωρία αυτή υπεμφαίνει (= φανερώνει κάπως) τη βασική αλήθεια της μαρτυρίας του Θεού στη συνείδηση του ανθρώπου ως ροπή (= διάθεση) προς το αγαθόν, [Ρωμ.2,14-15]. Επίσης, το ότι καλεί τον άνθρωπο αυτή τη στιγμή να πράξει το αγαθόν (= το καλό) από το οποίον εξαρτάται και η παρούσα και η μέλλουσα ζωή.

[ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ]

 

κ. ΙΓΝΑΤΙΕ ΛΑΡΙΣΑΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΩΜΕΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΝΟΜΙΖΗΣ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΨΗΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΗΣ;;;

   Η ΕΠIΣHΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΙΩΚΕΙ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ;

… Βλέπων ο πιστός ότι επίσκοποι και μητροπολίται – δεν λέγομεν όλοι, διότι υπάρχουν και καλοί – κατά ποικίλους τρόπους διώκουν τους θέλοντας ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού, βλέπων το θλιβερόν αυτό φαινόμενο απορεί και ερωτά· Τι συμβαίνει; Ποία είναι τα αίτια του τοιούτου αρχιερατικού μίσους; …

    Ψυχολογικώς εξηγείται το άσπονδον μίσος που τρέφουν αι καρδίαι των πονηρών επισκόπων κατά των πιστών τέκνων, κατά των λογικών προβάτων της ιεράς ποίμνης του Ιησού. Ευρισκόμεθα πλέον ενώπιον ψευδοποιμένων, οι οποίοι μόνον το προσωπείο φέρουν του ποιμένος, αλλά κάτω από το προσωπείον κρύπτεται λύκος, και τι λύκος! Λύκος αραβικός. Ποιμήν λύκος, λυκοποιμήν! Οποία συμφορά δια το ποίμνιον!

Αλλ’ ας μη παραξενεύωνται οι πιστοί. Περί της εμφανίσεως εντός της ιεράς ποίμνης του Ιησού τοιούτων λυκοποιμένων προεφήτευσεν το Πνεύμα το Άγιον δια του στόματος του Αποστόλου των εθνών, του Παύλου: «Εισελεύσονται λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. 20, 29).

   Δυστυχής η επαρχία εκείνη, εις την οποίαν επί σειράν ετών και δεκαετηρίδων ακόμη επικάθηται τοιούτος ποιμήν. Ο Σατανάς δεν έχει μεγαλύτερον συνεργάτην εν τω έργω απωλείας ψυχών από τον ποιμενάρχην αυτόν. Ορθώς τολμηρός τις ιεροκήρυξ είπε και έγραφε εν βιβλίω ότι εν τοι εσχάτοις χρόνοις ο Σατανάς εν τω προσώπω φαύλων ποιμένων θα φορέση ράσα και εγκόλπια και μίτρας και θα κρατήση πατερίτσας και θα εξοντώνη το ποίμνιον του Χριστού… Και ενώ υπό τοιούτων λυκοποιμένων η ευσέβεια διώκεται, βλέπει τις οι λυκοποιμένες εις επισήμως εκκλησιαστικάς τελετάς καταστόλιστοι να λειτουργούν, να εμφανίζωνται από της ωραίας πύλης, και κρατούντες τα δικηροτρίκηρα να δέωνται και να λέγουν: Κύριε! Σώσον τους ευσεβείς. Ποίους ευσεβείς; Αυτούς που υβρίζουν, διαβάλλουν, συκοφαντούν, και διώκουν οι ίδιοι. Ω! Οποία κωμωδία παίζεται εις βάρος της Εκκλησίας. Την στιγμήν κατά την οποίαν ένας λυκοποιμήν ούτω πως δέεται υπέρ της ευσεβείας, ην εν έργοις και λόγοις διώκει, θα έπρεπε να παρουσιασθή καλλίφωνος και θαρραλέως ψάλτης και να ψάλη εις πένθιμον ύφος: Κύριε! Σφάξον τους ευσεβείς! Εάν ηκούετο τοιαύτη φωνή, αφαλώς ο λειτουργών αρχιερεύς θα ηγανάκτει εξ ιεράς (!) οργής, και θα διέτασσε το παριστάμενον όργανον της τάξεως να συλληφθή ο ταραξίας και να οδηγηθή εις το κρατητήριον, διότι εξεστόμισε βαρυτάτην ύβριν κατά του Παναγίου Θεού. Αλλά διατί παίζομεν με τας λέξεις; Αυτός που σφάζει, που γδέρνει τα πρόβατα του Χριστού, τους ευσεβείς χριστιανούς, είνε εκείνος που ομοιοί του εξέλεξαν δια να ποιμάνη το ποίμνιον του Χριστού. Αυτός ο κακός ποιμήν σφάζει καθημερινώς το ποίμνιον και αραιώνει την ιεράν μάνδραν του Χριστού. Και όμως ο ίδιος εν ώρα λειτουργίας επικαλείται την βοήθειαν του Θεού δια τους ευσεβείς. Ω της υποκρισίας των αρχιερέων του αιώνος τούτου, των κακών, επαναλαμβάνω, αρχιερέων. Σφάζουν και ευλογούν και δέονται!

Ω Κύριε! … Ολόκληροι επαρχίαι και περιοχαί παραδίδονται εις κακούς ποιμένας, εναντίον των οποίων βοά ο πιστός Σου δούλος, ο προφήτης Ιεζεκιήλ.

«Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται».

(Παύλος – Β΄ Τιμ. 3, 12)

(απόσπασμα από την “ΣΠΙΘΑ”, Απρίλιος 1963

του τότε ιεροκήρυκος π. Αυγουστίνου Καντιώτη)

ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ

 ΑΓΩΝΑΣ: Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσηςhttp://www.agonas.org Α.Φ. 181 

      Είναι μια σελίδα με παρασκηνιακά (στην πολιτική λέγοντας παραπολιτικά) που έρχεται να συμπληρώσει αυτά που διαδραματίζονται στο πίσω μέρος της σκηνής, και τα οποία οι δημοσιογραφικοί αναλυτές ή εγκέφαλοι δεν μπορούν ή δεν… θέλουν να τα πουν. Τα ψαλτικά – παρασκηνιακά – είναι γεγονότα στην καθημερινή μας ζωή που ενδιαφέρουν μεγάλο μέρος του αναγνωστικού κοινού. Επιχειρούν δηλαδή να πούνε μερικά πράγματα με τρόπο πιο… χαριτωμένο, πιο “διαβαστερό” όπως έλεγε και η αείμνηστη Ελένη Βλάχου. Κι εμείς, ως εφημερίδα, με τα ψαλτικά είμαστε εδώ με σκοπό να γνωστοποιήσουμε να υπογραμμίσουμε και να διορθώσουμε τα κακώς έχοντα αλλά και να ζητήσουμε συγγνώμη εάν κάναμε κάποιο λάθος…

 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΡΩΤΑΕΙ  ΓΙΑ ΤΙΣ 200 ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

     Κληρικοί όλων των βαθμίδων και άνθρωποι όλων των τάξεων   μας ρωτούν με επιστολές, τηλεφωνήματα και e-mail: Πώς είναι δυνατόν ο δεσπότης Λάρισας στα 15 χρόνια του να έχει 200 στολές; Και το πιο εξοργιστικό λίγες μέρες μετά την δημοσίευση όλων των στολών – στο φύλλo 179 της εφημερίδας μας “ΑΓΩΝΑΣ” – να εμφανίζεται ο κ. Ιγνάτιος την ημέρα του Αγ. Αχιλλείου (15-5-2012) με καινούργια στολή; Μα δεν έμεινε τίποτα όρθιο; Πού είναι η Σύνοδος να τον καλέσει να δώσει διευκρινίσεις και να τον τιμωρήσει παραδειγματικά έστω κι αν ακόμη ισχυριστεί ότι του τις κάναν… δώρο (!!!) Αλήθεια… υπάρχουν πολλοί που κάνουν τόσο “φθηνά” δώρα;

Όταν ο κόσμος πεινάει, οι διάφορες Εκκλησίες και φιλανθρωπικές οργανώσεις ανά τον κόσμο – Ρωσία, Αυστραλία, Αμερική, Κύπρος κ.ά. – κάνουν εράνους προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάσταση ενισχύοντας τα συσσίτια της Εκκλησίας και ο δεσπότης της Λάρισας φτιάχνει στολές χιλιάδων ευρώ;

Η δικαιοσύνη γιατί σιωπά και δεν ερευνά το πόθεν έσχες;

Διότι τα χρήματα από μισθούς της 15ετίας δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 350.000 – 370.000 ευρώ και εξ αυτών εάν αφαιρέσουμε τις προσωπικές δαπάνες – διατροφή, ενδυμασία, κ.ά. – του μένουν 250.000 ευρώ. Δεδομένου ότι οι στολές, μήτρες, πατερίτσες, εγκόλπια, σταυροί, μανδύες κ.ά. υπολογίζονται από εκτιμήσεις ειδικών από 1.500.000 έως 2.500.000 ευρώ ποιο ταμείο είναι ο χορηγός του; Ή ποιος “φιλάνθρωπος” τα πλήρωσε;

Ένα δίκαιο παράπονο

Ο εξόριστος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ειρηναίος ο Α΄, ο οποίος είναι έγκλειστος σε ένα δωμάτιο του τελευταίου ορόφου του Πατριαρχείου τα τελευταία επτά χρόνια, σε επίσκεψη δημοσιογράφου των Αθηνών εξέφρασε ένα μεγάλο παράπονο.

«Εγώ ήμουνα πάντα στο πλευρό του Ιγνατίου Λαρίσης όσες φορές με καλούσε – ενθρόνιση, λειτουργίες –, μάλιστα δε όταν κανείς δεν τον πλησίαζε είτε από φόβο είτε γιατί τον θεωρούσαν… αποδιοπομπαίο. Δεν θα ξεχάσω τις φωνές “ΑΝΑΞΙΟΣ”, τα σπασμένα κεφάλια, τα αίματα του κόσμου από τις δυνάμεις καταστολής έξω από τον ναό που λειτουργούσαμε κι εμείς μέσα προσπαθούσαμε να τον βοηθήσουμε και να τον στηρίξουμε… Δυστυχώς χρόνια επισκέπτεται τα Ιεροσόλυμα και δεν κάνει τον κόπο να ανεβεί μερικά σκαλιά να με επισκεφθεί…».

Θεότατε Ειρηναίε, εάν σε επισκέπτονταν ο δεσπότης της Λάρισας Ιγνάτιος, δεν θα του έλεγε τέτοια «ωραία» λόγια ο Θεόφιλος, ώστε να τα δημοσιεύει στα τοπικά μέσα ενημέρωσης και να λέει ο κόσμος: Να τι λέγει για τον Ιγνάτιο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος ! «Ουδείς αχάριστος του ευεργετηθέντος…».

 

Τα κέρατα του διαβόλου…

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε προφητεύσει ότι: «Θα έρθει καιρός που ο διάβολος θα έχει τα κέρατά του στα κεραμίδια, ενώ το στόμα του θα βρίσκεται μέσα στον οντά (σαλόνι του σπιτιού)». Δεκάδες απ’ αυτές έχουν εκπληρωθεί ήδη. Χαρακτηριστική είναι η παραπάνω διότι εκπληρώθηκε με φοβερή ακρίβεια καθόσον δεν υπάρχει σπίτι σήμερα χωρίς τηλεόραση.

Το ότι, άγιε Κοσμά, θα έβαζαν τα «κέρατα του διαβόλου» και σε καμπαναριά Εκκλησιών δεν το ανέφερες ίσως για ν’ αποφευχθεί ο μεγάλος σκανδαλισμός των πιστών.

Πράγματι σε κεντρικό ναό της Λάρισας υπάρχει κεραία τηλεόρασης παράλληλη προς το καμπαναριό και όχι μόνο σκανδαλίζει τους πιστούς αλλά και τους προβληματίζει αν θα πρέπει να σταυροκοπιούνται περνώντας από το ναό ή όχι.

Σε ερώτησή μας πήραμε την απάντηση: «Τι να κάνουν κι αυτοί οι καημενούληδες οι παπάδες άνθρωποι είναι. Να μη βλέπουν κάθε πρωί την επικαιρότητα στα “πρωινάδικα” και το απόγευμα – την ώρα του εσπερινού – τα διάφορα τουρκικά σήριαλ; «Αμαρτία» δεν είναι να χάσουν τις συνέχειες»; Μην ξεχνούμε άλλωστε ότι, επισκέφθηκαν τόσες φορές την απέναντι χώρα ώστε δεν μπορούν να ξεχάσουν τα γιασουφάκια.

Με ξέχασε…

    Υψηλόβαθμος Θεσσαλός ιερωμένος, που επισκέφτηκε πριν αρκετό καιρό τον πρώην “Αττικής” και τώρα μοναχό Παντελεήμονα Μπεζενίτη, μας εξέφρασε το παράπονό του: «Πού είναι εκείνος, ο Λαρίσης Ιγνάτιος, που χρόνια έσπαγε το τηλέφωνό μου να τον βοηθήσω παρεμβαίνοντας τότε στον Σημίτη, Τσοχατζόπουλο, Γιαννόπουλο ή στον Πρόεδρο τον Βασίλη (εννοούσε μάλλον τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Επικρατείας) να τακτοποιήσω το θέμα του, φεύγοντας ο Θεολόγος – που ήταν άγιος ο καημένος – από την Λάρισα ώστε να πάει αυτός, ενώ τώρα με ξέχασε…».

Αχ οσιολογιώτατε, αυτός ξέχασε τους ανθρώπους του στη Λάρισα που τον τάιζαν, τον πότιζαν, τον κοίμιζαν, τον στήριζαν με νύχια και με δόντια και δεν πήγε ούτε να τους επισκεφθεί στο κρεβάτι του πόνου, στην κηδεία αλλά και σε κάποιο μνημόσυνο, κι εσύ τώρα ζητάς… να σε θυμηθεί και να σε επισκεφθεί!

TO ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΗΣ

Σήμερον (12-6-2012) και ώραν 10.00 παρέστην εις τον Ιερόν Ναόν Αγίων: Κωνσταντίνου και Ελένης της ομωνύμου Ιεράς Μονής Καλαμάτας, προκειμένου να παρευρεθώ εις την νεκρώσιμον ακολουθίαν της συγχωριανής μου μοναχής Βηθλεέμ της ειρημένης Μονής. Κατά τον τελευταίον ασπασμόν η σεβασμία ηλικιωμένη μοναχή Φιλοθέη ψάλτρια απευθύνετο προς την κοιμηθείσαν μοναχήν, γεγωνυία τη φωνή και κλαίουσα με τα κατωτέρω συγκινητικά λόγια: «Αδελφή Βηθλεέμ, πες στον Χριστόν μας ότι υποφέρουμεν ότι βασανιζόμεθα». Τι άρα ηννόει με αυτόν τον σπαραγμόν; Αυτός που ζη το δράμα των μοναζουσών, αντιλαμβάνεται αμέσως τον ανήκεστον πόνον της μοναχής. Ποίον το δράμα; Ο μητροπολίτης κ.κ. Σαββάτος άνευ ουδενός λόγου δεν παρέχει επί δύο έτη και 6 μήνες ιερέα εις τον ειρημένον ναόν προς τέλεσιν των ιερών ακολουθιών. Αδελφοί, Χριστιανοί της Καλαμάτας, με τον γοερόν σπαραγμόν της, η αδελφή μας μοναχή Φιλοθέη, απευθύνεται μεν, δια μέσου της κοιμηθείσης Βηθλεέμ μοναχής, προς τον Χριστόν μας, να δώσει λύσιν (ο Χριστός μας) εις τον μη εκκλησιασμόν, αλλά καλεί και ημάς να πράξωμεν ως πιστοί το χριστιανικό μας χρέος, δοθέντος ότι, σύμφωνα με τον ιερόν Χρυσόστομον, ο ναός είναι κοινός δι’ όλους τους χριστιανούς. Θα το πράξωμεν ή θα αποδειχθώμεν ανάξιοι πιστοί ενδόξων χριστιανών;

Μετά τιμής Κων/νος Παπαδόπουλος, Καλαμάτα 14/6/2012 

Το μνημόσυνο του π. Αθανασίου Μυτηλιναίου

 ΑΓΩΝΑΣ : Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης

 http://www.agonas.org Α.Φ.181 

Την Κυριακή 20 Μαΐου πραγματοποιήθηκε το εξαετές μνημόσυνο του μακαριστού Γέροντα π. Αθανασίου Μυτηληναίου, καθηγουμένου της Ιεράς Κομνηνείου Μονής Στομίου Λάρισας, στην ως άνω Μονή, όπου πλήθος πιστών συνέρρευσε να προσκυνήσει στον τάφο του και να αναπέμψει λόγους ευγνωμοσύνης προς τον Ύψιστο εκζητώντας παράλληλα την αιωνία ανάπαυσή του. Βαθειά η συγκίνηση που κυρίευσε τις καρδιές των παραβρεθέντων, ενθυμούμενοι την αγαπημένη οσιακή μορφή του, το επιτελεσθέν (και επιτελούμενο μέχρι σήμερα μέσω των μαγνητοφωνημένων του ομιλιών) κηρυκτικό του έργο, τον οργανωτή της Ι.Μ. και της αδελφότητας, αλλά και τον μετά θάνατον πρεσβευτή της Μονής προς τον Κύριό μας για την εκ θεμελίων αναστήλωση του Καθολικού της που αποτελεί όντως κομψοτέχνημα επακριβούς αποτύπωσης του προηγούμενου καταστραφέντος ναού.

Μετά την τέλεση του μνημοσύνου και το εμπνευσμένο κήρυγμα του ηγουμένου π. Πολυκάρπου προσφέρθηκαν κόλλυβα σε εκατοντάδες τιμήσαντες τη μνήμη του, και αφού έλαβαν δωρεάν βιβλιάριο με ομιλίες του π. Αθανασίου αναφερόμενες στη Σταύρωση και Ανάσταση του Χριστού, απεχώρησαν εν ειρήνη εξαιτούμενοι τις πρεσβείες του.

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ

 "ΑΓΩΝΑΣ " Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης

 http://www.agonas.org Α.Φ. 181

(συνέχεια από το

προηγούμενο φύλλο)

«Η ελληνική φυλή στέκεται ψηλότερα από κάθε άλλη, διότι έχει το προσόν να μην έπαψε ποτέ να είναι η μητέρα κάθε πολιτισμού. Το ελληνικό έθνος ηγεμονεύει της ανθρωπότητος».

Β, Ν, Ουλριχ, (1948-1930)

Γερμανικός ακαδημαικός 

 

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό και τον ερχομό του Όθωνα ως Βασιλέα, οι Γερμανοί ίδρυσαν το 1874 το «Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο» στην Αθήνα, το οποίο είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα τα χρόνια αυτά κάνοντας πολλές ανασκαφές και μελέτες γύρω από τις αρχαιότητές μας.

      Με την έκρηξη του πολέμου (1941) επικεφαλής του γερμανικού ινστιτούτου ήταν ο αρχαιολόγος Welter Brende (Βάλτερ Μπρέντε). Με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων, τον μήνα Απρίλιο, στην Αθήνα όλοι οι άνθρωποι του Ινστιτούτου εμφανίστηκαν με στολές Γερμανών αξιωματικών, διότι όλοι τους ήταν ναζί, μέλη του κόμματος του Χίτλερ. Εκείνο που προξένησε κατάπληξη στους Έλληνες συναδέλφους αρχαιολόγους ήταν, το ότι ο διευθυντής του γερμανικού αρχαιολογικού Ινστιτούτου Μπρέντε διορίστηκε πρώτος αντιπρόσωπος του χιτλερικού κόμματος στην Ελλάδα. Ο πρώτος γκαουλάιτερ λοιπόν ήταν ένας Γερμανός “αρχαιολόγος” που ζούσε από χρόνια στην Ελλάδα και δρούσε ελεύθερος κάτω από τον μανδύα της αρχαιολογικής του δραστηριότητας. Οι Έλληνες αρχαιολόγοι δεν είχαν πια να κάνουν με Γερμανούς επιστήμονες συναδέλφους, που ως και χθες ήταν φιλοξενούμενοι στο τόπο μας, αλλά με χιτλερικούς αξιωματικούς που άφησαν τα προσχήματα και αποκάλυψαν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Από τους πρώτους μήνες κατοχής οι ναζί δημιούργησαν ειδική στρατιωτική «υπηρεσία προστασίας της τέχνης» – όπως την ονόμασαν – για να προστατεύσουν δήθεν τις αρχαιότητες, με πρώτον διευθυντή τον αρχαιολόγο Χάνς Ούρλιχ φον Σκόνεμπεργκ (έφερε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη), και μετά τον αρχαιολόγο Κράϊκερ. Στην πραγματικότητα όμως, η υπηρεσία δημιουργήθηκε για να καλύπτει και να δικαιολογεί τους πιο ανήκουστους βανδαλισμούς, ανασκαφές, κλοπές, καταστροφές και κάθε λογής αυθαιρεσίες που έκανε ο στρατός κατοχής.

     Ο διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ακρόπολης Χρ. Καρούζος έγραφε στις 16 Ιουνίου 1945 στο περιοδικό «ΜΕΝΤΩΡ»: «Μόλις μπήκαν οι Γερμανοί, οι αρχαιολόγοι τους απαίτησαν πρώτα-πρώτα να ανοίξουμε αμέσως τα μουσεία, λέγοντας στην αρχή πως ο πόλεμος τελείωσε πιά, ύστερα πως τα αρχαία θα πάθουν ζημιά κρυμμένα, και μετά ότι στον πόλεμο οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να καταφεύγουν στην τέχνη. Η επίμονη αντίσταση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας μας, εγλύτωσε τα σπουδαιότερα μουσεία μας από την καταστροφή και τη λεηλασία. Γιατί, – ήταν γνωστό – όπου έβρισαν ευκαιρία, όχι πολύ συχνά, τα έκαναν και τα δύο… Σε διάφορα επαρχιακά μουσεία, Γερμανοί και Ιταλοί, αφού μπήκαν ή εγκαταστάθηκαν μέσα σ’ αυτά, αλλού έσπασαν βιτρίνες και αποθήκες, αλλού έκαψαν την ξυλεία, και αλλού πήραν ό,τι αρχαία μπόρεσαν. Οι φύλακές μας στάθηκαν όλοι, σχεδόν, αξιοθαύμαστα πιστοί στο καθήκον τους, με κίνδυνο όχι μόνο της δικής τους ζωής, αλλά και όλου του σπιτιού τους… Αρκετοί φύλακες φυλακίσθηκαν και βασανίστηκαν, επειδή είχαν τολμήσει να κάνουν καταγγελίες για λεηλασίες, καταστροφές, κλοπές κ.ά.».

      Σε μία έκθεση-μελέτη 166 σελίδων του «Υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας» που εκδόθηκε το 1946 με τίτλο «Ζημίαι των Αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατευμάτων κατοχής» περιγράφονται αναλυτικά τα “εγκλήματα” που έγιναν στον αρχαίο πολιτισμό μας, και τα οποία διαιρούνται στα εξής κεφάλαια: α) Κλοπές, β) Αυθαίρετες ανασκαφές, γ) Καταστροφές σε αρχαιολογικούς τόπους και ιστορικά μνημεία, δ) Ζημίες από πολεμικές ενέργειες, ε) Υλικές ζημίες (καταστροφές και αρπαγές διαφόρων αντικειμένων), στ) Αυθαιρεσίες και βαναυσότητες κατά νόμων, προσώπων και πραγμάτων.

Από τη μελέτη αυτή πληροφορηθήκαμε πολλές άγνωστες πτυχές βαρβαρότητας για τις οποίες ντροπή θα έπρεπε να αισθάνονται οι διεκδικούντες δάφνες πολιτισμένου.

       Οι Γερμανοί στρατιώτες χρησιμοποιούσαν τον Παρθενώνα για αφοδευτήριο. Το μουσείο Λειβαδείας το μετέτρεψαν σε συνεργείο επισκευής ποδηλάτων. Στο Σούνιο κατακερμάτισαν αρχαίο ναό και με τα τμήματά του έχτισαν παρατηρητήριο και πολυβολεία. Στη Σαλαμίνα χρησιμοποίησαν τα αρχαιολογικά ευρήματα για οχυρωματικά έργα. Στις Μυκήνες πυροβολούσαν για ψυχαγωγία τους λέοντες της πύλης και κατρακυλούσαν ογκόλιθους καταστρέφοντας τον περίβολο. Τον Αύγουστο του 1943 πέντε Γερμανοί μπήκαν στο «θησαυρό» του Ατρέως και με κοπίδια, σφυριά κ.ά. κατέστρεψαν τάφους για να αφαιρέσουν πέντε χάλκινους ήλιους. Στο τέλος έγραψαν και τα ονόματά τους για να μείνουν στην ιστορία ως ψυχολογικά παράφρονες. Μεγάλες ζημίες έκαναν στην Μυκηναϊκή Τίρυνθα που για να ανοίξουν τάφρους στην ακρόπολη έκαναν χρήση εκρηκτικών. Γκρεμίζοντας την είσοδο, έχτισαν στη συνέχεια πυροβολεία στη δυτική αυλή με αρχαίο υλικό και καταφύγια αντιαεροπορικά μέσα στον αρχαιολογικό χώρο. Στο μουσείο Ελευσίνας γκρέμισαν και θρυμμάτισαν τα αγάλματα για διασκέδαση.       
   Κατασκεύασαν καταφύγια στο Ολυμπιείο, Ολυμπία, Φαιστό, Κνωσσό, Γόρτυνα, Ελευσίνα, Σούνιο και αλλού. Στην Τανάγρα εγκαταστάθηκαν μέσα στο μουσείο και θρυμμάτισαν τα ευρήματα. Στον Κεραμεικό έβαλαν στο σημάδι το ανάγλυφο του Χάρωνα. Από τον Παρθενώνα οι κατακτητές στρατιώτες απέσπασαν μάρμαρα με τις ξιφολόγχες και γκρέμισαν τα τείχη για ψυχαγωγία, προκαλώντας τεράστιες ζημιές. Στην Αρχαία Ολυμπία τα μηχανοκίνητα του γερμανικού στρατού αφάνισαν τον περίβολο της Άλτιος. Στη Θήβα και στην Χαιρώνεια κατακερμάτισαν αρχαίες επιγραφές. Στην Ακρόπολη της Αθήνας οι Γερμανοί εγκατέστησαν αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες, λες και δεν υπήρχε δίπλα ο λόφος του Φιλοπάππου ή ο Λυκαβηττός να τις τοποθετήσουν.

Γι’ αυτά και για πολλά άλλα ο διευθυντής του μουσείου Ακρόπολης Ιωαν. Μηλιάδης μίλησε στον Σκόνεμπεργκ «έξω από τα δόντια» και του ζήτησε να βάλουν τέλος στις καταστροφές που προκαλούσαν οι Γερμανοί στρατιώτες στην Ακρόπολη. Ο Σκόνεμπεργκ τότε για να δικαιολογήσει τα συμβαίνοντα θύμισε πως και οι Έλληνες στον αγώνα τους κατά των Τούρκων το 1821 δεν δίστασαν να χαλάσουν τα Προπύλαια και να τα κάνουν ταμπούρι. Ο Μηλιάδης απάντησε: «Το κάναμε για να λευτερωθούμε από τους Τούρκους. Αν είναι να λευθερωθούμε από σας δεν θα διστάσουμε να πετάξουμε και τον Παρθενώνα».

     Με την αποφασιστική τους στάση και με κίνδυνο της ζωής τους οι Έλληνες αρχαιολόγοι – όπως περιγράψαμε και πιο πάνω – πέτυχαν να κρατήσουν την κατάσταση στα χέρια τους και δεν άφησαν τους Γερμανούς να πάρουν τα αρχαία στην κατοχή τους. Δεν μετριούνται οι κλοπές, οι αυθαίρετες ανασκαφές και πάσης φύσεως αρπαγές των Γερμανών αλλά και οι έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες της Αρχ/κής μας Υπ/ας προς την γερμανική στρατιωτική «υπηρεσία προστασίας τέχνης» συνοδευόμενες από καταγγελίες σπάνιας παρρησίας και αποκαλυπτικά έγγραφα των εγκλημάτων τους.

Ο στρατός κατοχής έκλεψε από παντού, γι’ αυτό και ονομάστηκε «Στρατός αρχαιοκαπήλων». Για να ξεφεύγουν δε τον έλεγχο των ελληνικών αρχαιολογικών κύκλων – επειδή τα αρχαία ήταν καταγεγραμμένα – προέβαιναν σε αυθαίρετες ανασκαφές, κατά παράβαση της διεθνούς νομοθεσίας, και κρατούσαν όσα ευρήματα έβρισκαν, φυγαδεύοντάς τα σε μουσεία της Γερμανίας, Αυστρίας και Ιταλίας.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής:

    Το καλοκαίρι του 1941 στην Αίγινα ο αρχαιολόγος Welter (Βάλτερ) έκανε ανασκαφές στο ναό της Αφροδίτης, απαγορεύοντας την παρουσία Ελλήνων. Με τα ευρήματα που δεν έγιναν γνωστά, γέμισαν τέσσερα κιβώτια τα οποία φυγάδευσαν στο εξωτερικό. 
    Στην Χαλκίδα έκαναν ανασκαφές οι αρχαιολόγοι Layfter (Λάουφερ) και Harder (Χάρντερ) και όλα τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο μένοντας άγνωστα. Το ίδιο και ο Layfter σε σπήλαιο της Κωπαΐδας, στην Τιθορέα κοντά στο σταθμό, αφού βρήκε 20 αρχαίους τάφους τα ευρήματα κατακρατήθηκαν. Στην Λακωνία τέτοιες παράνομες ανασκαφές έκαναν Γερμανοί και Ιταλοί μαζί με επικεφαλής τον αρχαιολόγο Von Vacano (Βακάνο) βρίσκοντας νεολιθικούς οικισμούς με τα γνωστά επακόλουθα. Στην Βεργίνα ο Γερμανός υπαξιωματικός αρχαιολόγος Eyner (Έξνερ) έκανε ανασκαφές κοντά σ’ εκείνες του καθηγητή Ρωμαίου μεταξύ Παλατίτσας και Βεργίνας, παρά τις αντιρρήσεις των Ελλήνων αρχαιολόγων. Βρέθηκαν έξι τάφοι των οποίων τα ευρήματα παραδόθηκαν στην στρατιωτική Γερμανική Διοίκηση.
     Στην αγία Θεοδώρα Άρτας οι Γερμανοί βρήκαν και κατακράτησαν διάφορα αντικείμενα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Στο Βόλο το 1942 ο Γερμανός αρχαιολόγος Reineri (Ράιναρτ) έκανε ανασκαφές κοντά στην πόλη, των οποίων το αποτέλεσμα και την τύχη αγνοούμε. Στην Τούμπα της Νέας Αγχιάλου Μαγνησίας οι ανασκαφές έφεραν στο φως αρχαίο οικισμό του οποίου τα σπουδαία ευρήματα είχαν την τύχη των άλλων.
      Στην Λάρισα – ειδικά θα γράψουμε προσεχώς – διενήργησαν ανασκαφές οι αρχαιολόγοι Μπάουρατ Κιούτε και Μέιστερ παίρνοντας όλα τα ευρήματα.

       Στην Κρήτη ο Γερμανός Διοικητής έδωσε την γενική διεύθυνση ανασκαφών στον αρχαιολόγο F. Matz (Φ. Μέτζ) και οι οποίες έγιναν κυρίως το 1942 – χωρίς άδεια του αρμοδίου υπουργείου – σε πολλούς αρχαιολογικούς χώρους, όπως: Στην περιοχή Απεσωκάρι της Μεσσάρας, στην επαρχία Αμαρίου του νομού Ρεθύμνης, στο Ακρωτήρι Τιτύρου και στις περιοχές Αποδαύλου του νομού Χανίων. Στην Κνωσσό έγιναν δεκαήμερες ανασκαφές: στο σπήλαιο του ακρωτηρίου Κυάμου, στο Σπάθα – αρχαίο Δικτύνναιον, στο Ναό της Δικτύννης Αρτέμιδος κ.ά.

       Οι ελληνικές αρχαιολογικές αρχές κατ’ επανάληψη διαμαρτυρήθηκαν έντονα θυμίζοντας στους Γερμανούς την Ελληνική και διεθνή νομοθεσία, η οποία εξακολουθούσε να ισχύει. Αλλ’ εκείνοι απαντούσαν με φασιστικό κυνισμό, ισχυριζόμενοι πως ο γερμανικός στρατός είναι φορέας εξουσίας στην Ελλάδα και δεν δίνει λογαριασμό στην Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία. Και ο αντισυνταγματάρχης – αρχαιολόγος Schorgendorfer (Σκόνεμπεργκ) – υπεύθυνος της Μεσσάρας – «δικαιολογούσε τους στρατιωτικούς που έκαναν ανασκαφές λέγοντας, ότι κάνουν έργο πολιτισμού. Τέλος, ο καθηγητής Μπαίριγκερ απέδωσε τη διενέργεια των ανασκαφών στο επιστημονικό ενδιαφέρον των στρατιωτών και θύμισε τον Ναπολέοντα που έκανε ανασκαφές στην Αίγυπτο και τους Έλληνες στη Μικρά Ασία (Έφεσο)! Την αποστομωτική απάντηση σ’ όλους αυτούς τους… «Σωτήρες» έδωσε ο αρχαιολόγος Α. Κεραμόπουλος.

(Στο προσεχές φύλλο οι λεηλασίες Ιερών Μονών και εκκλησιών καθώς και η φυγάδευση γνωστών αρχαίων ευρημάτων από την περιοχή της Λάρισας).

Μεγάλα και αιχμηρά Η Μήτρα της χρεωκοπημένης Ελλάδας

 ΑΓΩΝΑΣ Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης http://www.agonas.org Α.Φ.181

«Πολιτικός δυσσεβής και παράνομος, ίνα τί μελετά καταστροφικά. Ίνα τί την ζωήν των απάντων Ελλήνων οικονομικώ θανάτω κατεδίκασεν και Εκκλησίας ολέθριον διωγμόν απεργάζεται;» (παρωδία)

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ηγεσία καμώνεται ότι δεν έχει κατανοήσει ακόμη τί έχει συμβεί στην χώρα αυτή τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια με δική της ευθύνη, και το χειρότερο, καμιά διάθεση δεν δείχνει να παραιτηθεί από την εκτός ελέγχου καταστροφική μανία που τη διακατέχει. Παραμένει αμετανόητα παράφρων.

Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ και η μετάνοια είναι αρετές βεβαίως, που καταξιώνουν ανθρώπους με πνευματική διαύγεια και ψυχική ρώμη. Δεν ενδημούν ούτε ανθοφορούν σε ανερμάτιστα όντα με θολή συνείδηση και ψυχική διαστροφή.

ΓΙΑΤΙ το αποτρόπαιο χάος που διατρέχει σήμερα ολόκληρη τη χώρα και ταπεινώνει ανερυθρίαστα έναν ολόκληρο υπερήφανο λαό με ιστορία και πολιτισμό τριών χιλιάδων χρόνων, είναι έργο «ανθρώπων» με συνείδηση σκοτεινή και μέθοδο σατανική.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ υπέγραψαν τα μνημόνια και τις δαιδαλώδεις διατάξεις των ανθρωποφάγων τοκογλύφων, δεν εξοντώνουν μόνον ένα λαό, ούτε εκχωρούν και υποθηκεύουν την εθνική του κυριαρχία και τον πλούτο της χώρας, αφανίζουν αυτή την ίδια την υπαρξιακή του οντότητα και διακόπτουν την ιστορική και πολιτισμική του συνέχεια. Μ’ άλλα λόγια τον σβήνουν από τον χάρτη...

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ μην έχει έστω και ένας λογικός Έλληνας, αμφιβολίες για το ποιός και ποιοι κατεδαφίζουν την χώρα και ποιά πράγματι αμαρτωλή μήτρα τους εκκόλαψε, ας διαβάσει με προσοχή ένα μικρό απόσπασμα βαρυσήμαντου άρθρου, του κ. Αθαν. Παπανδρεόπουλου, στο Athens Review of Books με τίτλο «Η μεγάλη ληστεία», τεύχος Νοεμβρ. 2011. (Μας το έστειλε ο φίλος κ. Διον. Κορομάντζος και τον ευχαριστούμε).

«ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΒΡΟΧΕΡΗ Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του Κ.Κ.Ε.. συνευρίσκονται oι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Περκιζάς. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του “Κινήματος” στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των “μη προνομιούχων” που ανυπόμονα περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις Αποκαλύψεις οι όποιες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες).

“Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα”, λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα “τσάρος της οικονομίας”, στον Ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. “Το διεθνές σύστημα”, επιμένει, “έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξ άλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μια πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς...”.

“Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη”, τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου, “θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό; Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες...”, προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει. Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της “καμένης γης”, για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφτασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!

Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται.

Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το “Κίνημα” του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.

Πληροφορηθήκατε, καλοί και εκλεκτοί αναγνώστες μας, ποιά «μήτρα» γέννησε την καταστροφή και την χρεωκοπία της χώρας των Ελλήνων; Και ποιά δηλητηριώδη φίδια, δηλητηρίασαν την οικονομική και αξιακή ζωή των Ελλήνων με τόσο μίσος, ώστε και οι εχθροί μας να απορούν;

Σ.Λ.

«Χρ. Βιβλιογραφία»

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΑΜΦΙΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 ΑΓΩΝΑΣ Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης http://www.agonas.org Α.Φ. 181

 ΓΡΑΦΕΙ Ο:
Πρεσβύτερος ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ

Ορθόδοξος Θεολόγος - Εκκλ/κός

ΣυνήγοροςΕπ/μος πρ/δρος Συνδέσμου

Κληρικών Ελλάδος

 

«Πάσα βλακεία, και κόσμησις σωματική,

αλλότριαί εισι της Ιερατικής τάξεως και καταστάσεως… ρίζα πικρίας άνω φύουσα, μίασμα γέγονε

τη καθολική Εκκλησία» (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.)

Το θέμα της λαμπρής αμφίεσης του Ιερατείου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, (Επισκόπου, Πρεσβυτέρου), όπου ένιοι εξ αυτών κοσμούνται «περηφανώς», είναι σοβαρό και επιλήψιμο, καταδικαστέον από την Κανονική Τάξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Έχει ξεπεράσει κάθε μέτρο ανοχής, μέχρι σημείου που οι Ιεροί μας Ναοί, ιδίως ο Μητροπολιτικός Ναός των Αθηνών, να έχουν καταστεί «Πάλκο και Πασαρέλες», με αποτέλεσμα να προκαλούν μέγα σκανδαλισμό στους πιστούς, και εκείθεν.

Οι Θείοι και Ιεροί Κανόνες, Συνοδικοί και Πατερικοί, έναντι αυτής της «Βλακώδους συμπεριφοράς ενίων Ιερωμένων» είναι λίαν σαφείς και κατηγορηματικοί, και τιμωρούν παραδειγματικά, όλους εκείνους που καλλωπίζονται με λαμπρά Άμφια, ιδίως κατά την τέλεση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, «Πάσα βλακεία, και κόσμησις σωματική, αλλότριαί εισι της ιερατικής τάξεως και καταστάσεως. Τους ουν εαυτούς κοσμούντας επισκόπους και κληρικούς διορθούσθαι χρή, ει δ’ επιμένοιεν επιτιμίω παραδίδοσθαι... Επεί δε ρίζα πικρίας άνω φύουσα, μίασμα γέγονε τη καθολική Εκκλησία», (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.).

Και για να μη γίνει καμιά παρεξήγηση, ότι ο Ιερός αυτός Κανόνας αναφέρεται στα ενδύματα με τα οποία οι τότε Ιερωμένοι επολιτεύοντο, και ότι σήμερα ο Κανόνας δεν έχει ισχύ, γιατί «Θεού χάριτι πάσά εστιν εκκλησιαστική κατάστασις και ευλάβεια, και προς τιμήν Θεού οι Κληρικοί μετά ιματίων λαπροτέρων πολιτεύονται», ο Βυζαντινός Κανονολόγος Θεόδ. Βαλσαμών, είναι λίαν σαφής και κατηγορηματικός: «Καθολικός γαρ εστιν ο Κανών, και εις αιώνας αιώνων τα εν αυτώ κρατείν και ενεργείν οφείλουσιν, οι δε παρά τούτον πολιτευόμενοι, καλώς επιτιμηθήσονται, ει μη διορθωθώσιν», («ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΘΕΙΩΝ & ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ» Γ. Ράλλη - Μ. Ποτλή, τόμ. Β΄ σελ. 624, Σχόλια Θ. Βαλσαμώνος).

Σχετικά με την αμφίεση των Ιερωμένων, οι Άγιοι Απόστολοι στον 73ο Κανόνα τους είναι λίαν σαφείς, και την οριοθετούν με το γενικό χαρακτηρισμό «ΟΘΟΝΗ (= υφάσματα λευκά ή λινά)», τα οποία προσαγόμενα στο Ναό και χρησιμοποιούμενα στην τέλεση των Μυστηρίων θεωρούνται αγιασμένα. Με την λέξη λοιπόν «ΟΘΟΝΗ», κατά τους Αγίους Αποστόλους, δηλώνεται κάθε ύφασμα που προσαγόμενο στον Ιερό Ναό «αγιάζεται», όπερ σημαίνει, και μάλιστα πολύ περισσότερον, ότι στα υφάσματα αυτά συμπεριλαμβάνονται και τα Άμφια των Ιερωμένων. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει και ο μεγάλος Βυζαντινός Κανονολόγος Θεόδ. Βαλσαμών, δηλώνοντας απερίφραστα ότι: «τω γαρ ονόματι της οθόνης, παν ύφασμα δηλούται». (Σύνταγμα Θείων και Ιερών Κανόνων», Γ. Ράλλη - Μ. Ποτλή, τόμ. Β΄ σελ. 93).

Γύρω από τα Άμφια των Ιερωμένων, Επισκόπου, Πρεσβυτέρου, ένιοι εξ αυτών αντί της ταπείνωσης και της σεμνότητας προτιμούν την επίδειξη, με το δυσάρεστο αποτέλεσμα, να ποδοπατούν βάναυσα τις αυστηρές Κανονικές διατάξεις, «πάν γαρ ο μη δια χρείαν, αλλά δια τον καλλοπισμόν παραλαμβάνεται, περπερείας (= αλαζονείας) έχει κατηγορίαν» (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.). Οι τύποι αυτοί των Ιερωμένων, με αυτή τους την αντί/ Κανονική νοοτροπία, γίνονται εύκολα θύματα επιτήδειων ιερορραπτών, εμφανιζόμενοι δε τελικά ως «φουσκωμένα γαλλιά» όχι μόνον να σκανδαλίζουν τους πιστούς, αλλά και να γίνονται και αίτιοι «να βλασφημείται το όνομα του Θεού εν τοις έθνεσι», (Ρωμ. 2,24).

Διό, και επειδή αυτή η εντελώς απαράδεκτη και εξεζητημένη «βλακώδης περπέρειά τους» που παρουσιάζεται ιδίως σε Επισκόπους και ψευδο/Αρχιμανδρίτες - Ιερομονάχους έχει λάβει, και λαμβάνει, απαράδεκτες διαστάσεις, πρέπει το συντομότερο δυνατόν να δοθεί τέλος, και για το καλό της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ πίστεώς μας, να εφαρμοστούν επακριβώς οι διατάξεις των Θείων και Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ψευδο/Αρχιμανδρίτες - Ιερομονάχους, με το αναντίρρητο δεδομένον, ότι η διαφορά μεταξύ Επισκόπου και Πρεσβυτέρου συνίσταται μόνον «ως την χειροτονίαν» (Χρυσόστομος), και ως προς την Αμφίεση μόνον στο απλό και απέριττο «ΩΜΟΦΟΡΙΟΝ».

ΣΥΝΕΠΩΣ, με όσα έχουν ήδη αναφερθεί, και θα αναφερθούν εισέτι στην συνέχεια, ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ, με όλο το σεβασμό στο Επισκοπικό αξίωμα της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Εκκλησίας μας, να αφαιρεθούν όλα αυτά τα Βυζαντινά αντι/Κανονικά παραγεμίσματα στα Άμφια του Επισκόπου, που στην ουσία τους αμαυρώνουν το Επισκοπικό Αξίωμα, και προσβάλλουν βάναυσα, ιδίως, το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, αλλά και τα άλλα Μυστήρια, και τις Αγιαστικές Ιεροτελεστίες. ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΘΟΥΝ: Η πολύμορφη και ποικιλόχρωμη Μίτρα. Η επίχρυση Ράβδος. Ο κουδουνιστός Σάκκος. Τα Δικηροτρίκερα. Ο επίσης, ο προκαλών γέλωτας, και μόνον γέλωτας, Βασιλικός Μανδύας με την ανοησία της ουράς του. Να αφαιρεθούν όλα αυτά, γιατί δεν έχουν ουδεμία σχέση «με την κλάση (= κομμάτιασμα) του Κυριακού Άρτου», παρά μόνον να προκαλούν ΤΟΝ σκανδαλισμόν.

Να αφαιρεθούν όλα αυτά τα ελκυστικά Βυζαντινά παραγεμίσματα της Επισκοπικής ενδυμασίας, για την κατάκτηση των οποίων πολλές ψυχές έχουν χαθεί, και χάνονται. Να φύγει όλη αυτή η κοσμική Βυζαντινή σαβούρα που εμφανίζει τον Επίσκοπον «δίκην Ινδιάνου Μάγου», και να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, γιατί είναι από Κανονικής επόψεως καταδικασμένη, «ουδέ εκ σηρικών υφασμάτων πεποικιλμένην εσθήτα ενεδέδυντο, ουδέ τινα προσετίθεσαν ετερόχροα επιβλήματα εν τοις άκροις των ιματίων» (Καν. 16ος Ζ΄ Οικ. Συν.).

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟ

ΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ; ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ ΤΟΥ 1518 ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2012

			ΑΓΩΝΑΣ
	Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσηςhttp://www.agonas.org Α.Φ.181

Στη μονή Βατοπεδίου του Αγίου Όρους μόναζε ο σοφός μοναχός Μάξιμος (1470-1566). Γεννήθηκε στην Άρτα και σπούδασε στη Φλωρεντία, στο Παρίσι, στη Βενετία, την Πάδοβα, τη Φερράρα…

Το 1516 ο μεγάλος δούκας της Ρωσίας (τσάρος) Βασίλειος Ιβάνοβιτς και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας τον κάλεσαν να μεταφράσει τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας και να διορθώσει τα λειτουργικά κείμενα από τα λάθη τους. Ύστερα από πολλές περιπέτειες του ταξιδιού του έφτασε στη Μόσχα αρχές Μαρτίου του 1518. Τα πρώτα χρόνια όλα κυλούσαν ομαλά μεταξύ του Έλληνα σοφού μοναχού και των Ρώσων αρχόντων. Ήταν τότε μια εποχή που πίσω από τις τυπολατρείες των αρχόντων καλύπτονταν η μεγαλύτερη αδικία στην αχανή Ρωσική Αυτοκρατορία. Το 60% του φυσικού πλούτου αποτελούσε ιδιοκτησία των Τσάρων και των αρχόντων, το δε 40% των Δεσποτάδων και των Μοναστηριών.

Τότε ο σοφός Έλληνας κληρικός άρχισε να αντιδρά βλέποντας την παραμόρφωση που επέφεραν οι πολιτικοί κι εκκλησιαστικοί άρχοντες της Ρωσίας στη θρησκεία του Ιησού μας με το πέρασμα των αιώνων. Την είχαν παραποιήσει χειρότερα και από τους Παπικούς που τους έζησε ο Μάξιμος από κοντά μια 15ετία. Τα πάντα τα είχαν αλλοιώσει σύμφωνα με τις δικές τους επιλογές. Αμέσως άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα στις σχέσεις τους ακολουθώντας τρομακτικά βασανιστήρια.

Από τότε άρχισαν να εμφανίζονται μεταξύ των λογίων τα διάφορα φιλοσοφικά ρεύματα με κύρια πηγή τα όσα συνέβαιναν στην Πατρίδα τους. Στις αρχές του 1900 εκδηλώθηκαν τα πρώτα επαναστατικά κινήματα εναντίον του Τσαρικού καθεστώτος. Γρήγορα τα διέλυσαν και οι διάφοροι αρχηγοί, όσοι δεν συνελήφθησαν, κατέφυγαν στην Ευρώπη.

Η αδικία και ο εκφυλισμός των αρχόντων συνετέλεσαν ώστε η επανάσταση των Μπολτσεβίκων να πετύχει και όπως γίνεται, δυστυχώς, πάντα, μαζί με τα ξερά ξύλα κάηκαν και τα χλωρά. Έγινε ό,τι έγινε και στην Κωνσταντινούπολη το 1453 διότι αιτία υπήρξε η αδικία και η διαφθορά των κοσμικών και εκκλησιαστικών αρχόντων.

Το 1948, σε μία “δημοκρατική” εφημερίδα των Αθηνών, ένας σκιτσογράφος είχε δημοσιεύσει ένα σκιτσογράφημα του οποίου η λεζάντα εξηγούσε στους αναγνώστες ότι το παραπάνω σκίτσο απεικόνιζε τον Χριστό να επισκέπτεται την Αθήνα και το εσωτερικό του μητροπολιτικού ναού με ξεναγό του τον Απόστολο Παύλο και απορημένος να ρωτάει:

- Ποιος είναι εκείνος που κάθεται στο θρόνο φορώντας βασιλικό στέμμα;

- Μα, εσείς Κύριε, απαντά ο Παύλος.

- Εγώ; Μα εγώ δεν έχω καμία σχέση μ’ αυτόν. Και αυτοί οι δεκατρείς, που στέκονται εκεί μπροστά, ποιοι είναι και τί συμβολίζουν;

- Είναι η Ιερά Σύνοδος και συμβολίζουν τους δώδεκα Αποστόλους μ’ Εσένα Κύριε στη μέση.

- Κι εκείνοι οι λογχοφόροι φρουροί που στέκονται απ’ έξω και ομοιάζουν με τους Ελβετούς φρουρούς του Πάπα, τι θέλουν εκεί;

- Είναι τιμητικό άγημα, Κύριε, απαντά ο Παύλος.

- Και τις ξιφολόγχες γιατί τις κρατάνε;

- Δεν ξέρω Κύριε.

- Αλλοίμονο, πώς παραποίησαν την Εκκλησία μου! Πάμε να φύγουμε γιατί δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Αν παραμείνω θα αρχίσω τον έλεγχο και τότε ίσως μας συλλάβουν και τους δύο, είπε ο Χριστός, κι έφυγαν ολοταχώς.

Χαρακτηριστικό το σκίτσο και ο διάλογος. Η ίδια τρομερή κατάσταση στο άλλοτε και στο τώρα. Η παρουσία του Χριστού χώρισε τους ανθρώπους σε αποδέκτες και αρνητές του Ευαγγελίου. Αλλά και οι αποδέκτες του χωρίστηκαν στους κατ’ όνομα χριστιανούς (παπικοί, προτεστάνες, ορθόδοξοι, οικουμενιστές, αντίχριστοι) εκμεταλλευτές του αγίου ονόματος, περνώντας καλά την επίγεια ζωή – δεν πιστεύουν στην μετά θάνατον – με τον «μύθο του Χριστού», όπως λένε, και στους λίγους που ορθοδοξούν και ορθοπρακτούν, ζώντες την κατά θεόν σταυρική αλλά σωτήρια ζωή.

Τότε και σήμερα αδικία, εκφυλισμός, εμπαιγμός και διαφθορά των αρχόντων, αλλοίωση και άρνηση των Ιερών Κανόνων, ως αναχρονιστικών, από την εκκλησιαστική ηγεσία. Είναι τυχαία ή μήπως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου;

ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΚΛΟΠΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ

 "ΑΓΩΝΑΣ"

  ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΛΑΡΙΣΗΣ  http://www.agonas.org Α.Φ.181

(συνέχεια από το

προηγούμενο φύλλο)

«Η ελληνική φυλή στέκεται ψηλότερα από κάθε άλλη, διότι έχει το προσόν να μην έπαψε ποτέ να είναι η μητέρα κάθε πολιτισμού. Το ελληνικό έθνος ηγεμονεύει της ανθρωπότητος».

Β, Ν, Ουλριχ, (1948-1930)

Γερμανικός ακαδημαικός 

 

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό και τον ερχομό του Όθωνα ως Βασιλέα, οι Γερμανοί ίδρυσαν το 1874 το «Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο» στην Αθήνα, το οποίο είχε αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα τα χρόνια αυτά κάνοντας πολλές ανασκαφές και μελέτες γύρω από τις αρχαιότητές μας.

Με την έκρηξη του πολέμου (1941) επικεφαλής του γερμανικού ινστιτούτου ήταν ο αρχαιολόγος Welter Brende (Βάλτερ Μπρέντε). Με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων, τον μήνα Απρίλιο, στην Αθήνα όλοι οι άνθρωποι του Ινστιτούτου εμφανίστηκαν με στολές Γερμανών αξιωματικών, διότι όλοι τους ήταν ναζί, μέλη του κόμματος του Χίτλερ. Εκείνο που προξένησε κατάπληξη στους Έλληνες συναδέλφους αρχαιολόγους ήταν, το ότι ο διευθυντής του γερμανικού αρχαιολογικού Ινστιτούτου Μπρέντε διορίστηκε πρώτος αντιπρόσωπος του χιτλερικού κόμματος στην Ελλάδα. Ο πρώτος γκαουλάιτερ λοιπόν ήταν ένας Γερμανός “αρχαιολόγος” που ζούσε από χρόνια στην Ελλάδα και δρούσε ελεύθερος κάτω από τον μανδύα της αρχαιολογικής του δραστηριότητας. Οι Έλληνες αρχαιολόγοι δεν είχαν πια να κάνουν με Γερμανούς επιστήμονες συναδέλφους, που ως και χθες ήταν φιλοξενούμενοι στο τόπο μας, αλλά με χιτλερικούς αξιωματικούς που άφησαν τα προσχήματα και αποκάλυψαν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Από τους πρώτους μήνες κατοχής οι ναζί δημιούργησαν ειδική στρατιωτική «υπηρεσία προστασίας της τέχνης» – όπως την ονόμασαν – για να προστατεύσουν δήθεν τις αρχαιότητες, με πρώτον διευθυντή τον αρχαιολόγο Χάνς Ούρλιχ φον Σκόνεμπεργκ (έφερε το βαθμό του αντισυνταγματάρχη), και μετά τον αρχαιολόγο Κράϊκερ. Στην πραγματικότητα όμως, η υπηρεσία δημιουργήθηκε για να καλύπτει και να δικαιολογεί τους πιο ανήκουστους βανδαλισμούς, ανασκαφές, κλοπές, καταστροφές και κάθε λογής αυθαιρεσίες που έκανε ο στρατός κατοχής.

Ο διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου της Ακρόπολης Χρ. Καρούζος έγραφε στις 16 Ιουνίου 1945 στο περιοδικό «ΜΕΝΤΩΡ»: «Μόλις μπήκαν οι Γερμανοί, οι αρχαιολόγοι τους απαίτησαν πρώτα-πρώτα να ανοίξουμε αμέσως τα μουσεία, λέγοντας στην αρχή πως ο πόλεμος τελείωσε πιά, ύστερα πως τα αρχαία θα πάθουν ζημιά κρυμμένα, και μετά ότι στον πόλεμο οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να καταφεύγουν στην τέχνη. Η επίμονη αντίσταση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας μας, εγλύτωσε τα σπουδαιότερα μουσεία μας από την καταστροφή και τη λεηλασία. Γιατί, – ήταν γνωστό – όπου έβρισαν ευκαιρία, όχι πολύ συχνά, τα έκαναν και τα δύο… Σε διάφορα επαρχιακά μουσεία, Γερμανοί και Ιταλοί, αφού μπήκαν ή εγκαταστάθηκαν μέσα σ’ αυτά, αλλού έσπασαν βιτρίνες και αποθήκες, αλλού έκαψαν την ξυλεία, και αλλού πήραν ό,τι αρχαία μπόρεσαν. Οι φύλακές μας στάθηκαν όλοι, σχεδόν, αξιοθαύμαστα πιστοί στο καθήκον τους, με κίνδυνο όχι μόνο της δικής τους ζωής, αλλά και όλου του σπιτιού τους… Αρκετοί φύλακες φυλακίσθηκαν και βασανίστηκαν, επειδή είχαν τολμήσει να κάνουν καταγγελίες για λεηλασίες, καταστροφές, κλοπές κ.ά.».

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΛΟΙΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΩΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΕ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΓΩΝΑ

Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης Α.Φ. 181

Η Ελλάδα δυστυχώς είναι εδώ και πολλά χρόνια μία κατ’ εξοχήν ελλειμματική χώρα. Τα ελλείμματά της είναι πολλά και ποικίλα, αλλά περισσότερο απ’ όλα προβάλλεται το οικονομικό έλλειμμα, μέσα από τον τύπο γενικώς, έντυπο και ηλεκτρονικό, επειδή αυτό συνδέεται άμεσα με την υλική επιβίωση του ανθρώπου. Και είναι ασφαλώς φυσικό το οικονομικό έλλειμμα να απασχολεί όλους μας, αφού χωρίς τα οικονομικά μέσα ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει. Κάτω όμως από την πίεση του οικονομικού προβλήματος αγνοείται παντελώς η ευαγγελική αλήθεια σύμφωνα με την οποία «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος».

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά η αλήθεια ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνο με τα υλικά αγαθά, αλλά έχει ανάγκη και από τα πνευματικά και άυλα αγαθά, τα οποία μάλιστα του είναι περισσότερο απαραίτητα για να ζήσει ως «άνθρωπος» πλέον, γίνεται ολοένα πιο αισθητή, αφού η ανθρώπινη οντότητα ως μια σύνθετη υλικοπνευματική πραγματικότητα, δεν αμφισβητείται από κανένα. Δεδομένης λοιπόν της υλικοπνευματικής υποστάσεως του ανθρώπου, οι ανάγκες του εκτείνονται κατά φυσική αναγκαιότητα σ’ ολόκληρο το υλικοπνευματικό πεδίο, το οποίο, χωρίς καμιά επίσης αμφισβήτηση, είναι πολυδιάστατο. Τούτο σημαίνει λογικώς ότι και οι πνευματικές ανάγκες του ανθρώπου είναι, αν όχι περισσότερο, εξίσου τουλάχιστον σημαντικές με τις υλικές του ανάγκες.

Δυστυχώς στον τομέα των πνευματικών αναγκών το έλλειμμα είναι τεράστιο και απειλεί αυτή την ίδια την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου! Και επειδή, όπως ελέχθη, το πνευματικό κυρίως επίπεδο της υλικοπνευματικής υπόστασης του ανθρώπου είναι πολυδιάστατο, και το πνευματικό έλλειμμα είναι πολυδιάστατο και ποικίλο.