π. Νικόλαος Μανώλης:
«Ἀλλοτριώνει τὴν διδασκαλία
τῆς Ἐκκλησίας μας»
καὶ ὁ π. Ἐφραὶμ Βατοπαιδίου!
«Γέροντα Ἐφραίμ. Ἔκανες λάθος,
εἶσαι ἀπαράδεκτος»!
• π. Ἐφραὶμ
Βατοπαιδίου: «Οἱ συμπροσευχὲς ἀπαγορεύονται, ἀλλ’
ἐμεῖς κάνουμε
πὼς δὲν βλέπουμε τὶς
συμπροσευχές· καὶ ὁ λόγος ποὺ κάνουμε πὼς
δὲν βλέπουμε, εἶναι ὅτι αὐτὸ συμβάλλει στὸ νὰ σιωποῦμε γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας»!!! (σ.σ. Ἀλλὰ γιατί κατηγορεῖτε μόνο ἐμένα; -Θὰ ἔλεγε δικαίως ὁ π. Ἐφραίμ-. Παρόμοια στάση δὲν ἔχουν
καὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές; Κι αὐτοὶ βλέπουν τὴν γεωμετρικὴ πρόοδο τῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ «κοινωνοῦν» μὲ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές!).
• π. Ἐφραίμ: Εἴμαστε σὲ συζήτηση
(γιὰ τὶς συμπροσευχὲς καὶ ὅλα ὅσα κάνει) τὸ πατριαρχεῖο. (σ.σ. Καὶ συμφωνοῦμε μαζί
του, ἐφόσον) «τὸ Πατριαρχεῖο κάνει τὶς συμπροσευχὲς γιὰ λόγους διπλωματίας!!!
• π. Νικόλαος Μανώλης: Μιὰ ἁπλῆ ἐρώτηση θὰ κάνω. «Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ὁ φωτισμένος
Γέροντας στὸ Ἅγιο Ὄρος, φορέας
τῆς ἁγιοπατερικῆς Παράδοσης. Θὰ μᾶς πεῖς,
ποιός Ἅγιος
Πατέρας ἐπέτρεψε τὶς συμπροσευχές; (Πρέπει νὰ μᾶς τὸ πεῖς).... Ὄχι, Γέροντα Ἐφραίμ. Ἔκανες λάθος, εἶσαι ἀπαράδεκτος».
(σ.σ. Ὁμοίως, π. Νικόλαε,
ὀφείλεις νὰ μᾶς πεῖς: ποιός ἅγιος Πατέρας ἐπιτρέπει τὴν μνημόνευση καὶ ἐπικοινωνία
μὲ χαρακτηρισμένους αἱρετικοὺς ἀπὸ Ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας (Ἰουστῖνο Πόποβιτς), ποιά
ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση γνωρίζεις νὰ ἐπιτρέπει ἐπικοινωνία μὲ αἵρεση χαρακτηρισμένη
ἀπὸ τὸν π. Θεόδωρο Ζήση -καὶ ἄλλους- ὡς χειρότερη ἀπὸ
τὸν Ἀρειανισμό;).
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ π. ΝΙΚ. ΜΑΝΩΛΗ:
π. Νικόλαος Μανώλης: «Στεναχωρέθηκα, πικράθηκα, πόνεσα ἀπὸ τὶς δηλώσεις
τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ τοῦ Βατοπαιδινοῦ, ποὺ ἐδῶ στὴ Θεσσαλονίκη ἔκανε μιὰ ὁμιλία (στὸ
«Ἠλέκτρα Παλλάς»), δέχτηκε ἐρωτήσεις καὶ ἀπάντησε στὸ θέμα τῶν συμπροσευχῶν».
(Παραθέτουμε τὸ συγκεκριμένο
σημεῖο μὲ τὴν ἐρώτηση ἀκροατὴ στὸ «Ἠλέκτρα Παλλάς» καὶ τὴν ἀπάντηση τοῦ π. Ἐφραὶμ
Βατοπαιδίου):
–(Ἀκροατής): Γέροντα, πρὶν
εἴπατε ὅτι ὁ Διάλογος ἀνάμεσα στὶς
Θρησκεῖες εἶναι θεμιτός. Ἡ συμπροσευχὴ εἶναι θεμιτή;
–(Γέρ. Ἐφραίμ): Ἀκοῦστε,
ἡ συμπροσευχὴ δὲν πρέπει νὰ γίνεται, ἀλλ’ ὅμως γίνεται. Ἐμεῖς ὅμως τὰ βλέπουμε
αὐτὰ καὶ κάνουμε πὼς δὲν
βλέπουμε· καὶ ὁ λόγος ποὺ κάνουμε πὼς δὲν βλέπουμε, εἶναι ὅτι αὐτὸ συμβάλλει
στὸ νὰ σιωποῦμε γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Μπορεῖ νὰ οἰκονομηθεῖ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.