Παραστρατιωτικοί εισβάλλουν σε μοναστήρια και απαιτούν εκκένωση από τους ιερείς και μοναχούς!

Εικόνες Συρίας στο Κίεβο.

 Παραστρατιωτικοί εισβάλλουν σε μοναστήρια και απαιτούν εκκένωση από τους ιερείς και μοναχούς!

πηγή Λίθος Φωτός


Οπλισμένοι παραστρατιωτικοί περικύκλωσαν την ΙΜ Λαύρας του Κιέβου και απαίτησαν την εκκένωση της ώστε να καταληφθεί από το ψευδοπατριαρχείο του Κιέβου, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου της Μόσχας, Βασίλη Ασίμοφ.
“Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας,  70 οπλισμένοι παραστρατιωτικοί αφού είχαν αποκλείσει την Λαύρα με περιπολίες, εισέβαλλαν εντός και απέκλεισαν κάθε πρόσβαση λέγοντας ότι σύντομα θα αποφασιστεί η… παράδοση της μονής στο αυτοαποκαλούμενο “Πατριαρχείο του Κιέβου”
Σύμφωνα με τον Ασίμοφ, γύρω από την μονή βρίσκονται αυτή την στιγμή περί τους 300 παραστρατιωτικούς.

ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ Η ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Η ΔΥΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
ΜΕ ΜΟΧΛΟ ΠΙΕΣΗΣ ΟΥΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ

  Oι παπάδες στην πρώτη γραμμή όπως αναφέρει και η εφημερίδα La Croix

Ουνίτης ευλογεί αντικυβερνητικούς διαδηλωτές(WP)

Βρυξέλλες Πορφύρης Δ/Σταφυλά Π  για το pentapostagma.gr

«Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία  δύναται να επιφέρει σημαντικές συνέπειες στις σχέσεις συμφιλίωσης ορθοδόξων και καθολικών”, παραδέχεται το “aleteia” (διεθνές καθολικό μέσο). Συνεχίζει:
Ενδεικτικό της θρησκευτικής έντασης είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση Ianoukovitch είχε απειλήσει την ουκρανική  ”ελληνοκαθολική” Εκκλησία «με παύση των δραστηριοτήτων της και με αναστολή της λειτουργίας της», αν οι ιερείς της δεν σταματήσουν τις αγρυπνίες  στο πλευρό των διαδηλωτών στην πρωτεύουσα. 

Αυτές οι  αγρυπνίες έδωσαν σκηνές μιντιακής και πολιτικής εκμετάλλευσης όπου μέλη του κλήρου πρωτοστάτησαν ή εικόνες από εκκλησίες κατ΄όψιν ορθόδοξες όπου μεταφέρονταν τραυματίες. Μεγάλα ονόματα του διεθνούς καθολικισμού όπως ο Καρδινάλιος της Ν.Υόρκης Timothy Dolan εξέφρασαν την υποστήριξή τους στο φιλοευρωενωσιακό κίνημα.Ο ψευδοπατριάρχης Φιλάρετος των ουνιτών, το θρησκευτικό σκέλος των φιλοευρωενωσιακών κινημάτων, αιτιολογεί την βία: « οι άνθρωποι ήλπιζαν ότι θα υπογραφόταν η συμφωνία με την Ε.Ε. κάτι που δεν έγινε ».

 Αντίθετα, ο Πατριάρχης Κύριλλος ο 1ος από τη Μόσχα κάλεσε τους ανθενωτικούς συμπεριλαμβανομένου του κλήρου “να αντισταθούν στην  απορρόφηση της Ουκρανίας από την βέβηλη Δύση”, μήνυμα που εκπεφρασμένα ενόχλησε τον καθολικισμό.« Όταν ένα μέλος του κλήρου εμφανίζεται στα οδοφράγματα και προκαλεί τα άτομα αυτό δεν είναι ένα μήνυμα της Εκκλησίας » δήλωσε o Kύριλλος.
Ο αντικανονικός Πατριάρχης Κιέβου, Φιλάρετος που δια της διάσπασης της Ορθόδοξης Εκκλησίας διευκόλυνε και την πολιτική διάσπαση και πυροδότησε το εμφυλιακό κλίμα,  δηλώνει “ότι επιθυμεί απαγκίστρωση από την ρώσικη αυτοκρατορία”. Ουσιαστικά, επιλέγει την τιάρα των δυτικών και την αυτοκρατορία των αισθήσεων του δυτικού πολιτισμού.
Εντός της επικράτειας η διάσπαση της κοινωνικής συνοχής πέρα από τη γλωσσική διαφορά -ρωσόφωνοι και ουκρανόφωνοι- επιβαρύνεται και από το θρησκευτικό σχίσμα που πάντα ιστορικά προηγείται ή έπεται από μια πολιτική διάσπαση ή απόσχιση.Η Ουκρανία είναι διηραιμένη ανάμεσα στη Ανατολή που είναι Oρθόδοξη και στη Δύση που είναι πλειοψηφικά Kαθολική.Υπάρχουν 3 κυρίαρχες εκκλησίες:
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας που ανήκει στο Πατριαρχείο Μόσχας η μόνη κανονική και αναγνωρίσιμη από τον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο.Προίσταται ο μητροπολίτης Κιέβου, Βλαδίμηρος.Η Ορθόδοξη Εκκλησία που ανήκει στο Πατριαρχείο της Μόσχας είναι η πιο πολυάριθμη.
Η μικρή αλλά μεγάλης επιρροής ελληνοκαθολική Eκκλησία( υπό τη δικαιοδοσία του Βατικανού αλλά διατηρούν το ορθόδοξο τελετουργικό, οι λεγόμενοι “ουνίτες”) που απαριθμεί  μόλις 5.000.000.Ο πρώην πρόεδρος Ιouchetchenko όταν επεδίωξε απεξάρτηση από Ρωσία κατά την Πορτοκαλί Επανάσταση είχε υποστηριχθεί σθεναρά από τους πιστούς αυτής της Εκκλησίας.(La Vie/ Le monde )
Η “Ορθόδοξη Εκκλησία του Κιέβου” (“Πατριαρχείο του Κιέβου”, που δεν αναγνωρίζεται από τα υπόλοιπα ορθόδοξα πατριαρχεία) που αν και επίσημα δεν είναι ακόμη υπό την δικαιοδοσία της Υψηλής Πύλης του Βατικανού, ενεργεί μόνο γι’ αυτό και τους πολιτικούς εκφραστές του.Είναι η απόλυτη “ουνία” με την απόλυτη κάλυψη της μη ακόμη ενσωμάτωσής της στη Ρώμη. Η Σύνοδος της Ρώσικης Εκκλησίας το 1997 την ανακήρυξε σχισματική και την αναθεμάτισε. Προσφάτως αναγνώρισε τις βαπτίσεις της ελληνοκαθολικής εκκλησίας (επίσημα ουνίτικης) . Iδρύθηκε το 1992 από τον τότε μητροπολίτη Φιλάρετο που απεχώρησε από την κανονική Εκκλησία, και νυν αυτοανακηρυχθέντα “Πατριάρχη  Κιέβου”.
Eν τω μεταξύ υπάρχει και ένα σεβαστό ποσοστό της τάξης του 27 % που είναι Προστεστάντες και οι οποίοι συνεχώς διαμαρτύρονται μέσω ΜΚΟ για τα δικαιώματά τους.

Τα γεγονότα ήταν αναμενόμενα.
O προκάτοχος του Κύριλλου, Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλέξιος ο 2ος, σε συνέντευξη στο AFP (2004) κατηγορούσε τον τότε Πάπα ότι “επιχειρεί και πραγματώνει διεμβόλιση της Oρθοδοξίας δια του προσηλυτισμού”.Είχε εστιάσει στο φαινόμενο του ουνιτισμού στην Ουκρανία.Οι Oυνίτες της Oυκρανίας είναι οι καθολικοί που διατηρώντας το απόλυτα βυζαντινό /σλάβικο τελετουργικό στη λατρεία αλλά και στην παράδοση, προσηλυτίζουν τους πιστούς ορθόδοξους. Ο Αλέξιος, είχε προειδοποιήσει εγκαίρως για τον πρωτεύοντα ρόλο του Βατικανού στο Ουκρανικό: “Από την στιγμή που η ελληνοκαθολική Eκκλησία της Ουκρανίας βρίσκεται υπό την δικαιοδοσία του Πάπα της Ρώμης, η συνέχεια θα εξαρτηθεί από τη θέση του Βατικανού. Eκατοντάδες χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί στην Ουκρανία βιώνουν ένα καθεστώς διωγμού μειονότητας.”Διαβλέποντας την επερχόμενη κρίση είχε τονίσει ότι  η ελληνοκαθολική Eκκλησία της Ουκρανίας “επιδεινώνει την κατάσταση,αναπτύσοντας τον θρησκευτικό της επεκτατισμό στο Νότο και την Ανατολή της Ουκρανίας σε περιοχές παραδοσιακά ορθόδοξες και κατ΄αυτό τον τρόπο  αποπειράται να εμφυτεύσει τον ουνιτισμό εκεί όπου ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ”.

Σε μια εποχή όπου ακόμα οι Oυνίτες δεν είχαν το σημερινό status του “Πατριαρχείου του Κιέβου”, ο Αλέξιος είχε προειδοποιήσει για τις κινήσεις του τότε καρδινάλιου Husar, Ουνίτη Αρχιεπισκόπου της παραμεθόριας με τα πολωνικά σύνορα πόλης Livn. Είχε εναντιωθεί στον  Husar  ο οποίος διεκδικούσε το δικαίωμα μεταφοράς της επισκοπικής του έδρας από το Livn στο Κίεβο.Όπερ και εγένετο το 2005. «Αυτό θα αποτελέσει -όπως και αποτέλεσε- μια παράλληλη (υπονομευτική ) δομή στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας που είναι μια αυτόνομη εκκλησία υπό την δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας.(περιοδικό FE TRANSMESA E SANTA TRADICION No 125)
Η Δύση έπαιξε το σίγουρο χαρτί του Καθολικισμού, της Σταυροφορίας των αυθορμήτως «εξεγερμένων” για να προωθήσει τον πολιτικοοικονομικό της και πνευματικό  επεκτατισμό.

 

To φωτορεπορτάζ είναι από το Washington Post (20/02/14)

Πηγή: http://lithosfotos.blogspot.co.uk/2014/02/blog-post_5936.html

“Την σκότωσαν γιατί ήταν χριστιανή.”

Πορφύρης Δ./ Σταφυλά Π.,Βρυξέλλες για το pentapostagma.gr

Μουσουλμάνος δολοφόνησε 30χρονη φαρμακοποιό στην Αίγυπτο.Στο Kom Ombo μια πόλη της  Άνω Αιγύπτου που βρίσκεται στα 48 χμ. από το Assouan, ένας μουσουλμάνος επιτέθηκε σε πολλούς χριστιανούς στις 8 Φεβρουαρίου.Επιτέθηκε και σ΄ένα φαρμακείο  που το έχουν κόπτες αλλά απωθήθηκε.Βγαίνοντας στο δρόμο σε πραγματικό αμόκ, επιτέθηκε σε 2 περαστικούς φοιτητές χριστιανούς.Τέλος, πάντα σε κατάσταση εκτός ελέγχου στοχοποίησε ένα άλλο φαρμακείο κοπτών και δολοφόνησε εν ψυχρώ την 30χρονη υπάλληλο Madline Wagih Demian. «Την σκότωσε με μοναδικό κίνητρο το ότι ήταν χριστιανή”,δήλωσε σοκαρισμένος ο αδερφός του θύματος Ayman Wagih Demian.”Και για τίποτε άλλο.” “Αυτός είχε στοχοποιήσει τα χριστιανικά φαρμακεία.Στο πρώτο απέτυχε και έπειτα πήγε στο επόμενο», διευκρινίζει η ιδιοκτήτρια  όπου εργαζόταν το θύμα.(Παρατηρητήριο Χριστιανοφοβίας 20/02/14)

Η μετά θάνατον ζωή

Η ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗ

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου

Οι υπόδικοι νεκροί

-Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;

Ναι, συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλα «φαϊντά γιόκ[1]», δηλαδή δεν οφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει, τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαί­νει τι έκανε, και, όταν ξεμεθύση, κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ' αυτήν την ζωή κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δεν καταλα­βαίνουν τι κάνουν, δεν αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη και συ­νέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγη από το σώμα, κινείται, βλέπει, αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.

Μερικοί ρωτούν πότε θα γίνη η Δευτέρα Παρου­σία. Για τον άνθρωπο όμως που πεθαίνει γίνεται κατά κάποιον τρόπο η Δευτέρα Παρουσία, γιατί κρίνεται ανάλογα με την κατάσταση στην οποία τον βρίσκει ο θάνατος.

- Γέροντα, πως είναι οι κολασμένοι;

- Είναι υπόδικοι, φυλακισμένοι, που βασανίζονται ανάλογα με τις αμαρτίες που έκαναν και περιμένουν να γίνη η τελική δίκη, η μέλλουσα κρίση. Υπάρχουν βαρυποινίτες, υπάρχουν και υπόδικοι με ελαφρότερες ποινές.

- Και οι Άγιοι και ο ληστής[2];

- Οι Άγιοι και ο ληστής είναι στον Παράδεισο, άλλα δεν έχουν λάβει την τέλεια δόξα, όπως και οι υπόδικοι είναι στην κόλαση, άλλα δεν έχουν λάβει την τέλεια καταδίκη. Ο Θεός, ενώ έχει πει εδώ και τόσους αιώνες το «μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών[3]», παρατείνει-παρατείνει τον χρόνο, επειδή περιμένει εμάς[4] να διορθωθούμε. Αλλά εμείς παραμένοντας στις κακομοιριές μας αδικούμε τους Αγίους, γιατί δεν μπορούν να λάβουν την τέλεια δόξα, την οποία θα λά­βουν μετά την μέλλουσα Κρίση.

Η προσευχή και τα μνημόσυνα για τους κεκοιμημένους[5]

- Γέροντα, οι υπόδικοι νεκροί μπορούν να προσεύ­χονται;

- Έρχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Όσοι βρί­σκονται στον Άδη μόνον ένα πράγμα θα ήθελαν από τον Χριστό: να ζήσουν πέντε λεπτά, για να μετανοή­σουν. Εμείς που ζούμε, έχουμε περιθώρια μετανοίας, ενώ οι καημένοι οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μό­νοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους, αλλά περι­μένουν από μας βοήθεια.

Γι' αυτό έχουμε χρέος να τους βοηθούμε με την προσευχή μας.
Μου λέει ο λογισμός ότι μόνον το δέκα τοις εκατό από τους υπόδικους νεκρούς βρίσκονται σε δαιμονική κατάσταση και, εκεί που είναι, βρίζουν τον Θεό, όπως οι δαίμονες. Δεν ζητούν βοήθεια, αλλά και δεν δέχονται βοήθεια. Γιατί, τί να τους κάνη ο Θεός; Σαν ένα παιδί που απομακρύνεται από τον πατέρα του, σπαταλάει όλη την περιουσία του και από πάνω βρίζει τον πατέ­ρα του. Ε, τι να το κάνη αυτό ο πατέρας του; 

   Οι άλλοι όμως υπόδικοι, που έχουν λίγο φιλότιμο, αισθάνονται την ενοχή τους, μετανοούν και υποφέρουν για τις αμαρτίες τους. Ζητούν να βοηθηθούν και βοηθιούνται θετικά με τις προσευχές των πιστών. Τους δίνει δηλα­δή ο Θεός μια ευκαιρία, τώρα που είναι υπόδικοι, να βοηθηθούν μέχρι να γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Και όπως σ' αυτήν την ζωή, αν κάποιος είναι φίλος με τον βασιλιά, μπορεί να μεσολαβήση και να βοηθήση έναν υπόδικο, έτσι και αν είναι κανείς «φίλος» με τον Θεό, μπορεί να μεσολαβήση στον Θεό με την προσευχή του και να μεταφέρη τους υπόδικους νεκρούς από την μια «φυλακή» σε άλλη καλύτερη, από το ένα «κρατητήριο» σε ένα άλλο καλύτερο. Η ακόμη μπορεί να τους μετα­φέρη και σε «δωμάτιο» η σε «διαμέρισμα».

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΙΚΗ

ΒΙΒΛΙΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΑΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ»
Βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,
σελ. 152, έκδοση 1950

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΔΙΚΗ

« Καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη».(Ματθ. κε΄ 32)

Ἡ ἀνομία, ἀγαπητοί μου ἀκροαταί, ἡ ἀνομία πάντοτε μέν, ἀλλ’ ἰδίως ἐν τοῖς ἐσχάτοις τούτοις χρόνοις ὕψωσε θρασεῖαν τὴν κεφαλήν. Ποῖος δὲν τὸ βλέπει; Θρασεῖς καὶ ἀσύστολοι παραβάσεις τῶν Νόμων, τῶν Θείων καὶ αἰωνίων, ἀναρίθμητοι λαμβάνουν χώραν καθημερινῶς. Ὁ σεισμογράφος τῆς ἀδιαφθόρου συνειδήσεως δονεῖται ἀκαταπαύστως. Ἀραὶ καὶ ψεύδη, διαβολαὶ καὶ συκοφαντίαι, ψευδομαρτυρίαι καὶ φρικταὶ βλασφημίαι, κλοπαὶ καὶ πορνεῖαι καὶ μοιχεῖαι καὶ φόνοι καὶ ἐγκλήματα στυγερὰ καὶ ἀποτρόπαια διαπράττονται καὶ μυριάδες θυμάτων ἀναστενάζουν καὶ ζητοῦν τὴν τιμωρίαν τῶν σαδιστῶν κακούργων, τὸν θρίαμβον τῆς δικαιοσύνης. Ἀλλὰ ποῦ ἡ ἰδεώδης δικαιοσύνη;

ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

• ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΚΟΥΡΓΟΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΙΑΖΟΥΝ. Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη εἶνε ἀραχνόπανο, ποὺ πιάνει μόνο τὰ μυιγάκια, ἐνῷ οἱ μεγάλες σφῆκες τρυποῦν τὸ ἀραχνόπανο καὶ φεύγουν· ἔτσι τὰ φτωχαδάκια εἶνε στὶς φυλακές, ἐνῷ οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροὶ μένουν ἀσύλληπτοι. Δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη ἐπὶ τῆς γῆς. ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ·
• Σήμερα μᾶς στέλνει κλῆσι γιὰ δικαστήριο ὁ Χριστός. Απο το Θείο Δικαστήριο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς, πολύ περισσότερο οι διεθνείς εγκληματίες που αιματοκυλίζουν την γη.

Τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

«Τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ»(Ματθ. 25,31)

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ ἀστράφτει καὶ βροντᾷ, μᾶς λέει, ὅτι θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός. Θὰ ἔρθῃ μὲ κάθε δόξα καὶ μεγαλοπρέπεια. Θὰ τὸν συνοδεύουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι. Ὅπως οἱ βασιλεῖς στὶς κοσμικὲς ἐμφανίσεις τους παρουσιάζονται μὲ στρατεύματα καὶ μὲ δόξα ἐπίγειο, ἔτσι καὶ ὁ Βασιλεὺς τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων θὰ ἔρθῃ μὲ ὅλη τὴ δόξα τῆς μεγαλοπρεπείας του. Σάλπιγξ ἀρχαγγελικὴ θὰ σαλπίσῃ καὶ θ᾿ ἀκουστῇ σὲ κάθε γωνία τῆς γῆς, καὶ οἱ τάφοι τῶν κεκοιμημένων θὰ ἀνοιχθοῦν. Ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ἄνθρωποι θὰ παρουσιασθοῦν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματός του, γιὰ νὰ κριθοῦν.
Εἶνε παραμύθι αὐτά; Ἂν τὰ θεωρῆτε παραμύθι, διαγράψτε τὸν ἑαυτό σας ἀπὸ τὸν χριστιανισμό. Ἐὰν ὅμως εἶνε ἀλήθεια; Καὶ εἶνε ἀλήθεια! Εἶνε τόσο ἀλήθεια, ὅσο ἀλήθεια εἶνε ὅτι ὑπάρχει ἥλιος, ὅτι ὑπάρχουν ἄστρα, ὅτι ὑπάρχεις ἐσύ, ὅτι αὕριο ξημερώνει Δευτέρα, ὅτι εὑρισκόμεθα ἐδῶ καὶ ὄχι σὲ κάποια ἄλλη πόλι. Ὅπως δύο καὶ δύο κάνουν τέσσερα, ἔτσι μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ Χριστιανοῦ πρέπει νὰ ὑπάρχῃ πίστις ἀπόλυτος, ὅτι θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός.
Ἦρθε μιὰ φορά. Καὶ θὰ ξαναέρθῃ, γιὰ νὰ κρίνῃ ἐμένα ποὺ σᾶς μιλῶ τὴν ὥρα αὐτή, κ᾿ ἐσᾶς ποὺ μὲ ἀκοῦτε, καὶ τὸν κόσμο ὁλόκληρο.

Τι γινεται στο Μπραζαβιλ του Κογκο; Τι γινεται με το πατριαρχειο Αλεξανδρειας;

Το Ορφανοτροφείο «Άγιος Ευστάθιος» (L'orphelinat "Saint Eustache")

Καραμάτσκος Δημήτρης

Μάστερ Θρησκειολογίας
                                          (Traduction en Français ci-dessous)

      

  

Ένα κομμάτι της καρδιάς μου έμεινε στο Κονγκό (Brazzaville) στην πόλη Dolisie, στο ορφανοτροφείο, το οποίο η αγάπη του π. Θεολόγου δημιούργησε. Το Dolisie απέχει 160 χιλιόμετρα από την πόλη Pointe Noire, όπου βρίσκεται η έδρα της ιεραποστολής του δικού μας Κονγκό (Brazzaville) και για να φτάσει εκεί κανείς περνάει μέσα από δάση πανέμορφα, ζούγκλες απέραντες. Το ορφανοτροφείο μας είναι μια κυψέλη με 28 ψυχές αξιαγάπητες, με μικρά και μεγάλα παιδιά ηλικίας 7 μέχρι 16 ετών. Όλα φοιτούν στο σχολείο, που βρίσκεται στον ίδιο χώρο, δημιούργημα και αυτό της αγάπης του π. Θεολόγου.

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΤΙΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ  Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ  ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

   ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος εἶχε πεῖ γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη Δικαιοσύνη·

    «Ἀφ᾽ ὅτου ἡ ἀνθρωπίνη Δικαιοσύνη καταδίκασε τὸν Θεάνθρωπο, στὸ πρόσωπό της ἐκκολάφθηκε ἀνεξίτηλο στίγμα, αἰώνιο στίγμα».

Η Μάχη στο Σαραντάπορο και στους Λαζαράδες

Η Μάχη στο Σαραντάπορο και στους Λαζαράδες
Από το βιβλίο του Ηλία Λαμπρέτσα ΜΙΚΡΟΒΑΛΤΟ

Οι δυνάμεις που τα αντίπαλα στρατεύματα παρέταξαν στο μέτωπο της Θεσσαλίας – Νότιας Μακεδονίας ήταν:

1) Η Ελληνική στρατιά της Θεσσαλίας. Αποτελούνταν από 6 μεραρχίες (1η, 2η, 3η, 4η, 5η και 6η), από 1 ταξιαρχία ιππικού και 2 αποσπάσματα ευζώ­νων. Συνολικά διέθετε 49 τάγματα πεζικού, 6 τάγματα ευζώνων, 60 πολυ­βόλα, 26 πεδινές και 5 ορειβατικές πυροβολαρχίες, 8 ίλες ιππικού, 6 ημιλαρχίες, 7 λόχους μηχανικού, 2 λόχους τηλεγραφητών και 2 λόχους γεφυροποιών. Το σύνολο των ανδρών της ανέρχονταν σε 80.000 καλά εκπαιδευμέ­νους και με άριστο ηθικό. Επικεφαλής της ήταν ο αρχιστράτηγος διάδοχος Κων/νος με επιτελάρχη τον υποστράτηγο Παναγιώτη Δαγκλή και υπαρ­χηγό του επιτελείου του αντισυνταγματάρχη Βίκτωρα Δούσμανη.

Η Μάχη στο Σαραντάπορο και στους Λαζαράδες

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά Δικαίων τούς δούλους σου

ΑΝΑΠΑΥΣΩΝ ΣΩΤΗΡ ΗΜΩΝ.......

Ανάπαυσον Σωτήρ ημών, μετά Δικαίων τούς δούλους σου, καί τούτους κατασκήνωσον εν ταις αυλαίς σου, καθώς γέγραπται, παρορών ως αγαθός, τά πλημμελήματα αυτών, τά εκούσια, καί τα ακούσια, καί πάντα τά εν αγνοία καί γνώσει φιλάνθρωπε.

Τών απ' αιώνος σήμερον νεκρών, απάντων κατ' όνομα, μετά πίστεως ζησάντων ευσεβώς, μνήμην τελούντες οι πιστοί, τόν Σωτήρα καί Κύριον, ανυμνήσωμεν, αιτούντες εκτενώς, τούτους εν ώρα τής κρίσεως, απολογίαν αγαθήν, δούναι αυτώ τώ Θεώ ημών, τώ πάσαν κρίνοντι τήν  γήν, τής δεξιάς αυτού παραστάσεως τυχόντας εν χαρά, εν μερίδι Δικαίων, καί εν Αγίων κλήρω φωτεινώ, καί αξίους γενέσθαι, τής ουρανίου βασιλείας αυτού.

Ο τώ οικείω αίματι Σωτήρ, βροτούς εκπριάμενος, καί θανάτω σου, θανάτου τού πικρού, εκλυτρωσάμενος ημάς, καί ζωήν τήν αιώνιον, παρασχών τή αναστάσει σου ημίν, πάντας ανάπαυσον Κύριε, τούς κοιμηθέντας ευσεβώς, ή εν ερήμοις, ή πόλεσιν, ή εν θαλάσση, ή εν γή, ή εν παντί τόπω, βασιλείς τε, ιερείς, αρχιερείς, μοναστάς καί μιγάδας, εν ηλικία πάση παγγενεί, καί αξίωσον αυτούς, τής ουρανίου βασιλείας σου.

Τή εκ νεκρών εγέρσει σου Χριστέ, ουκέτι ο θάνατος, κυριεύει τών θανόντων ευσεβώς, διό αιτούμεν εκτενώς, τούς σούς δούλους ανάπαυσον, εν αυλαίς σου, καί εν κόλποις Αβραάμ, τους εξ, Αδάμ μέχρι σήμερον, λατρεύσαντάς σοι καθαρώς, πατέρας καί αδελφούς ημών, φίλους ομού καί συγγενείς, άπαντα άνθρωπον, τά τού βίου λειτουργήσαντα πιστώς, καί πρός σέ μεταστάντα, πολυειδώς, καί πολυτρόπως ο Θεός, καί αξίωσον τούτους, τής ουρανίου βασιλείας σου.

Θρηνώ καί οδύρομαι, όταν εννοήσω τόν θάνατον, καί ίδω εν τοίς τάφοις κειμένην τήν κατ' εικόνα Θεού, πλασθείσαν ημίν ωραιότητα, άμορφον, άδοξον, μή έχουσαν είδος, Ώ τού θαύματος! τί τό περί ημάς, τούτο γέγονε μυστήριον. πώς παρεδόθημεν τή φθορά; πώς συνεζεύχθημεν το θανάτω; Όντως Θεού προστάξει, ως γέγραπται, τού παρέχοντος τοίς μεταστάσι τήν ανάπαυσιν.

Και οι Ιερείς πρέπει να πάρουν θέση στο ΕΓΚΛΗΜΑ που συντελείται…

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι μέσα σ’ αυτήν την «Τάξη» (Νέα Τάξη) βαδίζουν «χέρι-χέρι»: Οι κορυφές του κυβερνητικού οικοδομήματος και οι κορυφές των διαχειριστών της Ορθοδοξίας…Και οι Ιερείς πρέπει να πάρουν θέση στο ΕΓΚΛΗΜΑ που συντελείται…

Όταν κάποιος παπάς σηκώσει το ανάστημά του ενάντια στο κατεστημένο και στον εφιάλτη της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, τότε τα σκυλιά του καθεστώτος (πολιτικά, δημοσιογραφικά, ακαδημαϊκά), ιδιαίτερα τα «προοδευτικά» και «αριστερά» σκυλιά (οι «φωταδιστές») ρίχνονται επάνω του, σαν λυσσασμένες ύαινες, να τον κατασπαράξουν: Τότε θυμούνται το «σκοταδισμό» της Εκκλησίας…

Τότε μας γανώνουν τον εγκέφαλο με το «κλασσικό» κλισέ: Οι παπάδες δεν πρέπει να ασχολούνται με την …πολιτική!!!

Όταν, όμως, οι κορυφές της Εκκλησίας (οι γραφειοκράτες διαχειριστές του «δόγματος») ευλογούν το καθεστώς και τα κυβερνητικά ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, τότε αποκαθίσταται η «τάξη»: Η Εκκλησία μπορεί να μιλά ΠΟΛΙΤΙΚΑ αρκεί η πολιτική της γλώσσα να ταυτίζεται με τον κυρίαρχο καθεστωτικό λόγο, αρκεί αυτή η γλώσσα να «ευλογεί» τους ληστές και δήμιους των λαών…



Όταν, π.χ. ο Πατριάρχης υμνεί το πλανητικό κτήνος (ΗΠΑ) και συναγελάζεται με το «πνευματικό» ισοδύναμο της Νέας Τάξης (τον πάπα) τότε τα στόματα των «προοδευτικών» και «φωταδιστών», κάθε χρώματος, κλείνουν…

Όταν ο Αρχιεπίσκοπος συναγελάζεται και υμνεί τα δωσίλογα κυβερνητικά ανδρείκελα (Γαπ-Ιερώνυμος) τότε δεν υπάρχει …αταξία, αλλά …ομαλότητα: Της Νέας Τάξης…



Όταν ο Τσίπρας σπεύδει και αυτός να κολλήσει κάποια ένσημα «ευλογίας» από τον Βαρθολομαίο και τον Ιερώνυμο, ούτε εδώ υπάρχει κάποια «ανορθοδοξία»: Είναι η «τάξη» των καθεστωτικών πραγμάτων…

Όταν ο πρωθυπουργός και οι «πατέρες» του Αγίου Όρους στήνουν τον τελετουργικό «άμβωνα» της προεκλογικής εκστρατείας του Σαμαρά (του ανδρείκελου-δημίου του ελληνικού λαού και καταστροφέα της ελληνικής κοινωνίας), πάλι αυτή η πολιτική φιέστα (πατέρων και Σαμαρά) δεν ξενίζει κανέναν: Είναι μέσα στα «καθιερωμένα» της καθεστωτικής «τάξης»…

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι μέσα σ’ αυτήν την «Τάξη» (Νέα Τάξη) βαδίζουν «χέρι-χέρι»: Οι κορυφές του κυβερνητικού οικοδομήματος και οι κορυφές των διαχειριστών της Ορθοδοξίας…

Χέρι χέρι το πολιτικό κατεστημένο (κατοχικό σήμερα) με το εκκλησιαστικό κατεστημένο. Αγκαλιά οι διώκτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας (οι πολιτικοί μηχανισμοί της πλανητικής χούντας) με τα κορυφαία «κλιμάκια» των «διαχειριστών» της Εκκλησίας.

Μια «ιερή» συμμαχία για την κατεδάφιση της Ορθοδοξίας: Ως «δόγμα» Αξιών και Ηθικής, ως ιστορική ταυτότητα και συλλογικότητα, ως Πολιτισμός, ως ΕΘΝΙΚΟΣ σκελετός συνεκτικότητας…

ΟΤΑΝ, συνεπώς, το κατεστημένο της Εκκλησίας συμμαχεί με το «διάβολο» με εκείνους που θέλουν να την κατεδαφίσουν, όταν ευλογεί τους ληστές και δήμιους, ΤΟΤΕ όλα βαίνουν καλώς: Τότε η Εκκλησία, δια μαγείας, παύει να είναι «σκοταδισμός», «εθνικισμός» κ.λπ, τότε συντελεί στην …πρόοδο και στην …εδραίωση των «νέων ιδεών» και «αξιών»: του χρηματιστηριακού ΦΑΣΙΣΜΟΥ…

ΟΤΑΝ, όμως, κάποιοι αγωνιστές ιερωμένοι και μοναχοί αντιτάσσονται σ’ αυτόν τον οδοστρωτήρα της επελαύνουσας νεοταξικής κακουργίας, τότε αυτοί είναι «σκοταδιστές», «εθνικιστές», «εχθροί»: Τέτοια κυνική αναστροφή της πραγματικότητας, των ρόλων, των εννοιών και των λέξεων…

Και τέτοια αβυσσαλέα και θηριώδη ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ…

Το ίδιο συμβαίνει και με όλους εκείνους που υπερασπίζονται τις ιστορικές και πολιτισμικές κατακτήσεις και ηθικές αξίες της Ορθοδοξίας: Στιγματίζονται σαν «εθνικιστές», «φασίστες» και πολλά άλλα…

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ.

Η μαρτυρία είναι του αειμνήστου μητροπολίτου Ναυπάκτου Χριστοφόρου και την διέσωσε ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ποὺ ήτο πνευματικὸ παιδί του αγωνιστού ιεράρχου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου:

• «Ήτο κατοχή. Ήμην τότε Μέγας Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχον μεταβεί κάποιαν ημέραν εις το Υπουργείον Παιδείας. Εκει εύρον τον Γερμανόν Διοικητήν, όστις συνωμίλει μετά του Υπουργού. Η συνομιλία εγίνετο Γερμανιστί. Αντελήφθην όμως ότι θέμα της συνομιλίας ήτο ο πατήρ Αυγουστίνος, ο όποιος υπηρετούσε τότε εις την Μακεδονίαν και ότι αι διαθέσεις του Γερμανού κάθε άλλο παρά αγαθαί ήσαν δια τον πατέρα Αυγουστίνον. Παρενέβην και παρεκάλεσα τον Υπουργόν να με συστήσει και να ειπεί εις τον Διοικητήν να ζήτηση παρ” εμού πληροφορίας περί του πατρός Αυγουστίνου…
  Μετ” ολίγας ημέρας ήλθεν αυτοπροσώπως ο Διοικητής εις το Γραφείον μου εν τη Αρχιεπισκοπή με διερμηνέα, καθώς και με τρεις άλλους, ας τους είπω στενογράφους. Ετοποθέτησε τον ένα εδώ, τον άλλο πάρα κάτω και τον άλλο πιο πέρα. Και τότε ήρχισεν αμέσως ένα καταιγισμόν ερωτημάτων προς εμέ. Όταν ετελειώσαμεν, μου είπεν:
  -»Έχει αποφασισθεί η εκτέλεσις του Αυγουστίνου Καντιώτου. Μετά τα όσα μου είπατε, διστάζω να προχωρήσω, θα διαταξω να ανασταλεί. Ταυτοχρόνως όμως θα διαταξω να γίνει πλέον άγρυπνος και πλέον συστηματική η παρακολούθησίς του. Με το παραμικρόν που θα προκύψει εις βάρος του, θα εκτελεσθεί, αλλά θα έχετε και σεις ευθύνας. Νομίζω ότι κάποια καταχθόνια μηχανή υπάρχει εις την Εκκλησίαν, η οποία τεκταίνεται κακά εις βάρος του στρατού κατοχής… »
  Όταν έφυγε, επήρα αμέσως την πέννα και εχάραξα λίγες γραμμές εις τον πατέρα Αυγουστίνον: «Πάτερ Αυγουστίνε, συνέβη αυτό και αυτό. Η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή, θα σε παρακολουθούν συνέχεια. Πρόσεχε κάθε σου βήμα. Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε…».
  Λαμβάνω, αγαπητοί μου, ένα γράμμα, που θα έπρεπε και εγώ που είμαι επίσκοπος και σεις που είσθε λαϊκοί, να το έχομεν επάνω από το κρεββάτι μας και να το διαβάζωμεν κάθε ημέραν:

  «Αγαπητέ μου πάτερ Χριστόφορε, έλαβα το γράμμα σου και σ” ευχαριστώ διά την αγάπην σου. Σ΄ ευχαριστώ και διά τις συμβουλές σου, τις οποίες όμως δεν πρόκειται να τηρήσω. Η ζωή μου δεν αξίζει μία δεκάρα. Αν δεν με σκοτώσουν οι Γερμανοί, κάποια αρκούδα των μακεδονικών δασών θα με φάγη. Ας πέσω λοιπόν υπηρετών και υπερασπιζόμενος τον μαρτυρικόν και εγκαταλελειμμένον απ΄ όλους λαόν μας. Εάν δεν σε επανίδω, καλήν αντάμωσιν εις την Αιωνιότητα.

Με αγάπην Χριστού

Αυγουστίνος»

•   Αυτὸς ήταν και πρέπει να είναι ο ιερὸς κλήρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όλοι οι άλλοι οι πορωμένοι και αθεόθοβοι, που μπαίνουν στον ιερό κλήρο, προς τιμωρία μας και τρέμουν για την ζωή τους, δεν έχουν καμία σχέση με τον Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του Ποιμνίου και ας είναι δεσποτάδες και πατριάρχες.
  
  http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=39863

¨Εν ἡμέραις κρίσεως, ὅταν δέν ἔχουμε χρήματα νά ἐπισκευάσουμε καί νά ἀποκαταστήσουμε τήν Μητρόπολη Αθηνών (15 χρόνια εἶναι γιαπί), μᾶς περισσεύουν λεφτά γιά νά φτιάξουμε πολυτελές τζαμί;

Σαράντος Ι. Καργάκος, * Ιστορικός – Συγγραφέας

Μοῦ ζητήθηκε πρό καιροῦ νά ἔχω συμμετοχή σέ μιά συζήτηση γιά τό ὑπό ἀνέγερση τζαμί σέ μιά πρωινή ἐκπομπή τῆς Δημόσιας Τηλεοράσεως. (Ἀλήθεια, κανείς ἁρμόδιος δέν σκέφθηκε τί σημαίνει ὁ ὅρος δημόσιος, ὅταν ἐκφέρεται κατά θηλυκό γένος;). Ἀρνήθηκα, προφασιζόμενος βαρηκοΐα. Ἡ κυρία, ὅμως, ἦταν ἐπίμων καί μοῦ πρότεινε νά σταλεῖ συνεργεῖο στό σπίτι μου, ὅπου θά κάνω μιά δήλωση μέ τίς ἀπόψεις μου καί δέν θά ὑπάρξει πρόβλημα ἐμπλοκῆς σέ διάλογο.

Δέχθηκα μέ βαρειά καρδιά. Τό συνεργεῖο (δύο εὐγενέστατοι κύριοι) ἦλθαν στό σπίτι μου δύο ὧρες ἐνωρίτερα καί μοῦ εἶπαν ὅτι ἡ δήλωσή μου θά γίνει μόλις ἀρχίσει ἡ ἐκπομπή. Μέ ἔζωσαν φίδια ἀνησυχίας καί τούς εἶπα νά τηλεφωνήσουν ὅτι σέ διάλογο δέν μετέχω λόγω βαρηκοΐας.

Φαίνεται, ὅμως, ὅτι οἱ δύο πολυθέλγητρες «συντονίστριες» ἦσαν πιό βαρήκοες ἀπό ἐμένα καί μέ ἐνέπλεξαν σ’ ἕνα διάλογο μέ πρόσωπα πού μοῦ ἦσαν ἄγνωστα καί πού σέ καμμιά περίπτωση δέν εἶχα διάθεση ν’ ἀρχίσω διάλογο μαζί τους. Καί, ὅμως, ὁ  διάλογος ἄρχισε, ὁπότε ἀναγκάστηκα νά ἐγκαλέσω στήν τάξη ἕναν ἀπό τούς συζητητές καί νά τοῦ συστήσω εὐπρέπεια· καί ἀκολούθως, στρεφόμενος προς τίς χαριτόβρυτες «συντονίστριες», τούς δήλωσα κοφτά ὅτι παραβιάζουν κατάφωρα τή δημοσιογραφική δεοντολογία, διότι –παρά τή ρητή δέσμευσή τους- μέ ὑποχρέωσαν νά δημοσιοποιήσω κάτι πού ἀποτελεῖ προσωπικό μου «δεδομένο».