Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Όταν το να σκοτώνεις ένα μωρό (έκτρωση ) . . γίνεται νόμος, το να υπερασπίζεσαι ένα παιδί γίνεται έγκλημα. Πρέπει να αντιταχθούμε στους άδικους νόμους.

ΠΟΛΩΝΙΑ: Διαμαρτυρία για την Καναδέζα κρατούμενη συνείδησης


Πολωνοί ακτιβιστές ‘υπέρ της ζωής’ (κατά των εκτρώσεων)διοργάνωσαν μια διαδήλωση μπροστά στην καναδική πρεσβεία στη Βαρσοβία ως ένδειξη αλληλεγγύης στην Καναδέζα κρατούμενη συνείδησης υπέρ της ζωής Mary Wagner, καθώς η δίκη της συνεχίζεται αυτήν την εβδομάδα.


Οι διαδηλωτές παρέδωσαν στην Καναδέζα Πρέσβη στη ΠολωνίαAlexandra Bugailiskis, μια αναφορά με περισσότερες από 15.000 υπογραφές Πολωνών πολιτών η οποί απευθύνεται προς τον Καναδό πρωθυπουργό Stephen Harper.


«Πολλοί άνθρωποι στην Πολωνία είναι βαθιά επηρεασμένοι από την τύχη της Μary Wagner, κρατούμενης συνείδησης, που κρατείται για την πίστη της ότι το αγέννητο παιδί έχει το δικαίωμα να γεννηθεί και να ζήσει», λέει η αναφορά. «Το μόνο της έγκλημα είναι μια συζήτηση και μια προσευχή για τον σκοπό αυτό. Για το λόγο αυτό, έχει περάσει χρόνια σε μια γυναικεία φυλακή στο Milton».


«Ενώ η φυλάκιση ενός ατόμου λόγω προσωπικών πεποιθήσεων παραβιάζει το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η φυλάκιση για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παραβιάζει την ίδια την ουσία της δικαιοσύνης», συνεχίζει αναφορά. «Απευθύνουμε έκκληση σε σας, κύριε Πρωθυπουργέ, να προβείτε σε κάθε δυνατή ενέργεια για την απελευθέρωση της Mary Wagner, να την αποζημιώσετε για τη ζημία που έχει βιώσει και να αποτρέψετε οποιονδήποτε στο μέλλον από τη δυστυχία παρόμοιων διώξεων».


Την αναφορά υπογράφει ο Marek Jurek, ένας Πολωνός πολιτικός που βοήθησε στην οργάνωση της διαμαρτυρίας, ο οποίος είπε: «Η νομιμοποίηση των αμβλώσεων έχει πολλές σκοτεινές παρενέργειες. Στην περίπτωση της Mary Wagner αυτό το βλέπουμε ξεκάθαρα. Όταν το να σκοτώνεις ένα μωρό (έκτρωση ) . . γίνεται νόμος, το να υπερασπίζεσαι ένα παιδί γίνεται έγκλημα. Πρέπει να αντιταχθούμε στους άδικους νόμους. Η Mary Wagner είναι μια κρατούμενη συνείδησης, οι διώκτες της έχουν καταπατήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα της. Όλοι πρέπει να στηρίξουμε την Mary Wagner».


Ποια είναι η Mary Wagner :


Στις 15 Αυγούστου 2012, η Wagner συνελήφθη επειδή μπήκε στην αίθουσα αναμονής κλινικής αμβλώσεων του Τορόντο και προσφέρθηκε να βοηθήσει κάθε γυναίκα που θα ήθελε να αλλάξει την γνώμη της.


Από τότε είναι στη φυλακή με την κατηγορία της "αθέμιτης παρέμβασης σε λειτουργία επιχείρησης" και παραβίαση της επιβολής περιοριστικών όρων, η οποία της απαγόρευε να είναι σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων από οποιοδήποτε μέρος όπου γίνονται αμβλώσεις στο Οντάριο.


Αυτή ήταν η έκτη φορά η Wagner συλλαμβάνονταν  από τότε που άρχισε την εκστρατεία της πολιτικής ανυπακοής το Μάρτιο του 2010. Από τότε, έχει περάσει σχεδόν τρία χρόνια στη φυλακή.


Η καθολική Mary Wagner, ήταν ένα "κορίτσι της διπλανής πόρτας" – λίγο σαν αγοροκόριτσο. Μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι γεμάτο από αγόρια στο Νησί Βανκούβερ, έγινε μια δεύτερη μητέρα για τους νεότερους αδελφούς της και έμαθε επίσης να φτιάχνει ένα αυτοκίνητο.


Τώρα η Wagner βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα.


Το 2010 η Wagner, καταδικάστηκε για την είσοδό της σε μια επιχείρηση αμβλώσεων στο Τορόντο και για την παροχή συμβουλών στις γυναίκες εκεί να κρατήσουν τα μωρά τους. Ήταν η δεύτερη καταδίκη της Βάγκνερ από το 2000 και φυλάκιση για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια. Προηγουμένως είχε αθωωθεί για το ίδιο αδίκημα - αλλά περίμενε τέσσερις μήνες στη φυλακή μέχρι να γίνει η δίκη της. Θα μπορούσε να αφεθεί ελεύθερη, αν όμως υπέγραφε μια συμφωνία να μείνει μακριά από κλινικές αμβλώσεων.


Αυτό όμως δεν μπορούσε να το κάνει. «Πώς θα μπορούσα να υποσχεθώ ότι δεν θα υπερασπιστώ τους δικούς μου αδελφούς και αδελφές που είναι ανυπεράσπιστοι;», είπε μετά την αθώωσή της.


Η ειρωνεία είναι ότι, όπως λέει η Wagner, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη προθυμία να μιλήσεις με ειλικρίνεια για την άμβλωση μέσα στη φυλακή παρά απ’ έξω.


«Οι γυναίκες εκεί γνωρίζουν ότι η έκτρωση είναι να δολοφονείς μωρά. Κάποιες μπορεί να πούνε, «Τι γίνεται όμως όταν η μητέρα είναι ναρκομανής;» ή «Τι γίνεται με τον βιασμό;», αλλά ξέρουν ότι είναι ένα μωρό. Υποθέτω ότι δεν έχουν εκτεθεί στην ‘ρύθμιση της γλώσσα’ την οποία βιώνει σήμερα η υπόλοιπη κοινωνία.


Η μητέρα της, Sarah Wagner είπε, «η Mary ενδιαφερόταν πάντα για τα παιδιά» και ήταν σαν μια «δεύτερη μητέρα» για τα μικρότερα αδέρφια της. Δούλευε ως σερβιτόρα όταν ήταν στο κολέγιο, αλλά τα παράτησε όταν τα αφεντικά της δεν την υποστήριξαν στην απόφασή της να αρνηθεί να δώσει αλκοόλ σε μια έγκυο γυναίκα. «Δεν είναι φανατική», λέει η μητέρα της Wagner. «Αλλά είναι πάντα σοβαρή στα ηθικά ζητήματα».


Από την πλευρά του η Joyce Arthur, διευθύντρια του ‘Συνασπισμού για το Δικαίωμα της Έκτρωσης στον Καναδά’, δήλωσε ότι η Wagner διαθέτει ένα εκτεταμένο ποινικό μητρώο και αρκετές καταδίκες. «Παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις από τους δικαστές να σταματήσει να παραβιάζει το νόμο, εκείνη συνεχίζει να το κάνει», λέει η Arthur.


«Οι δικαστές δεν έχουν άλλη επιλογή από το να στείλουν ανθρώπους στη φυλακή, όταν το κάνουν αυτό. Η Wagner είναι προφανώς πρόθυμη να πληρώσει το τίμημα, και έτσι θα έπρεπε. Η Wagner πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τις πράξεις της και το κακό που προκαλεί στις γυναίκες».


Ποιο είναι αυτό το «κακό»;  Σύμφωνα με την Arthur, υπάρχουν τουλάχιστον οκτώ μελέτες που λένε ότι οι ακτιβιστές υπέρ της ζωής που πάνε στις κλινικές άμβλωσης, «αυξάνουν τον κίνδυνο των ιατρικών και ψυχολογικών επιπλοκών για τις γυναίκες που πρόκειται να υποβληθούν σε άμβλωση». Γι’ αυτό οι καναδοί δικαστές και οι νομοθέτες έχουν δημιουργήσει «ζώνες ασφαλείας» γύρω από αυτές τις επιχειρήσεις, είπε.


Αλλά η Leeda Crawford εκπρόσωπος της ‘Εκστρατείας για τη Ζωή’ απάντησε ότι «η αγωνία που οι χρήστες των κλινικές αμβλώσεων νιώθουν είναι η αγωνία που υποτίθεται ότι πρέπει να αισθάνονται όταν ανακαλύπτουν την αλήθεια του τι κάνουν. Είναι η ενοχή. Ο στόχος της Μαρίας σε αυτές τις κλινικές είναι να τους πει την αλήθεια που το προσωπικό της κλινικής δεν θα τους πει: Ότι το μωρό είναι ένα πρόσωπο και ότι αν κάνουν την άμβλωση θα μπορούσαν να βλαφτούν και οι ίδιες».


Η Crawford είπε ότι η ίδια είχε κάνει εκτρώσεις, και η ενοχή την ώθησε αργότερα στον αλκοολισμό.


Τα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των αμβλώσεων που έγιναν στον Καναδά το 2009, έδειξαν ότι 93.755 παιδιά είχαν θανατωθεί μέσω έκτρωσης. Ωστόσο, οι πίνακες δείχνουν μόνο στατιστικά από τα νοσοκομεία, όχι από τις κλινικές, ενώ δεν υπήρχαν στατιστικά για το Κεμπέκ, το οποίο έχει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό εκτρώσεων, μετά από το Οντάριο, στον Καναδά.


Και όλα αυτά όταν, σύμφωναμε πρόσφατη μελέτη, ποτέ δεν ήταν πιο εύκολο οικονομικά, να αναθρέψεις παιδιά στον Καναδά!


«Πολλοί θεωρούν ότι το κόστος για να μεγαλώσεις παιδιά είναι πολύ υψηλό», γράφει ο Christopher Sarlo, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Nipissing και ανώτερος συνεργάτης στο ΙνστιτούτοFraser. «Αυτό δεν συμβαίνει. Υπάρχουν εκατομμύρια γονιών στον Καναδά, όπως αναρίθμητοι μετανάστες, οι οποίοι, κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν μεγαλώσει επιτυχώς ευτυχισμένα, υγιή και καλά εκπαιδευμένα παιδιά χωρίς μεγάλο κόστος», γράφει.


Η πιο κοινή μέθοδος άμβλωσης, σε περίπου 86 % των περιπτώσεων, στον Καναδά είναι η μέθοδος η οποία περιλαμβάνει την αφαίρεση του παιδιού από τη μήτρα με την χρήση ενός σωλήνα αναρρόφησης.


Η έκτρωση με "απορρόφηση" είναι σήμερα η πιοδιαδεδομένη μέθοδοςγια τους 3 πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Είναι παρόμοια με τηνμέθοδο της "απόξυσης" (όπου ο εκτρωποιός εισάγει στη μήτρα ένα ειδικό εργαλείο - μαχαίρι με το οποίο κατακόπτει το μωρό και αποχωρίζει τον πλακούντα από το τοίχωμα της μήτρας, η δε  νοσοκόμα συναρμολογεί τα διάφορα μέρη του σώματος, ώστε βεβαιωθεί ότι η μήτρα), με τη διαφορά ότι το αναπτυσσόμενο μωρό και ο πλακούνταςκατατεμαχίζονται και εξάγονται από τη μήτρα με ένα ισχυρό απορροφητικό σωλήνα. Τα «προϊόντα της σύλληψης» καταλήγουν σε συνδεδεμένο με την απορροφητική συσκευή δοχείο. Μερικές φορές είναι ευδιάκριτα τα μικρότερα μέλη του σώματος, όπως στην παραπάνω εικόνα. Οι φωτογραφίες αυτού του φυλλαδίου κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια επιστημονικής μαρτυρίας ενώπιον της Νομικής Υποεπιτροπής της Αμερικανικής Βουλής το 1976 και ενώπιον της Νομικής Υποεπιτροπής της Αμερικανικής Γερουσίας το 1981 και 1982. Δεν αμφισβητήθηκαν και δημοσιεύθηκαν στα επίσημα πρακτικά της Βουλής και της Γερουσίας.

Έλληνα αυτούς ψηφίζεις;;; Μπουτάρης και Καμίνης αγνόησαν επιδεικτικά τη Μαύρη Επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου …


dimarxoi
Πολλές φορές η ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια. Μια ημέρα πριν την Μαύρη επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους νεότουρκους του Κεμάλ Ατατούρκ ο λαός της Θεσσαλονίκης αποφάσισε να δώσει στον Δήμαρχο της πόλης Γ. Μπουτάρη την ευκαιρία να επανεκλεγεί στο αξίωμά του ενώ κάτι ανάλογο έπραξε και ο λαός της Αθήνας.

Σύμφωνα με τα ίδια αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών είναι πολύ πιθανό να δούμε την επανεκλογή και του νυν Δημάρχου Αθηνών Γ. Καμίνη ο οποίος ανήκει στον ίδιο γενικότερο ιδεολογικό χώρο με την αρνήτρια της Γενοκτονίας Μ. Ρεπούση.
Το σύνθημα για την σφαγή των Ποντίων είχε δώσει ο ίδιος ο Κεμάλ στην Αμισνό (Σαμψούντα): «εξοντώστε τους γκιαούρηδες. Σκοτώστε κάθε μη μουσουλμάνο! Να έχετε κατά νου τον πλούτο που έχουν στις πόλεις σας! Αν τους βγάλετε από τη μέση, θα γίνει δικός σας».
Και όμως για τον σφαγέα αυτό του Ελληνισμού ο σημερινός δήμαρχος Θεσσαλονίκης στις 18 Μαΐου του 2011 (μια ημέρα πριν δηλαδή την μαύρη επέτειο) είχε εκφράσει τον θαυμασμό του με δήλωσή του μετά τη συνάντηση με τον δήμαρχο Κωνσταντινούπολης (Ιστανμπούλ όπως αρέσκεται να την αποκαλεί) , Καντίρ Τοπμπάς, λέγοντας ότι “αισθάνεται ιδιαίτερη τιμή που η Θεσσαλονίκη είναι η γενέτειρα του Μουσταφά Κεμάλ”, χωρίς βέβαια να αναλογίζεται ότι στην πόλη όπου είναι δήμαρχος κατοικούν χιλιάδες Πόντιοι και Μικρασιάτες.

Ακόμη πιο πρόσφατα στις 8 Μαίου ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης είχε δηλώσει και μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή της ΝΕΤ, τόνισε ότι προτιμά να λέει την Κωνσταντινούπολη επισήμως Ιστανμπούλ και ανεπισήμως Πόλη, ενώ χαρακτήρισε”μεγάλο ηγέτη του τουρκικού κράτους» τον Κεμάλ Ατατούρκ”
Η πιθανή εκλογή Γ.Μπουτάρη στην Θεσσαλονίκη (έχει διεισδύσει στον νεοδημοκρατικό-αστικό κόσμο της πόλης) και οι καλές πιθανότητες που έχει ο Γ.Καμίνης στην Αθήνα θα αποτελούν μια ήττα Εθνικής Μνήμης απέναντι στους350.000 νεκρούς και τις εκατοντάδες χιλιάδων εκτοπισμένων Ελλήνων Ποντίων που οδηγήθηκαν στον θάνατο και οι πιο «τυχεροί» στον ξεριζωμό βάσει ενός κεντρικά οργανωμένου σχεδίου από την Τουρκία του Κεμάλ. .

Παράλληλα θα σημαίνει ότι η χώρα προχωρά με ταχύτητα προς τον γκρεμό.
Δεν πρόκειται ούτε για αριστερούς, ούτε για δεξιούς, ούτε για κεντρώους. Πρόκειται για κλασικούς εκπροσώπους της Νέας Τάξης Πραγμάτων που αλώνει εκ των έσω την χώρα.
Αλήθεια που είναι η ανακοίνωση του Γ. Μπουτάρη και του Γ. Καμίνη για τη σημερινή μαύρη επέτειο;
Πουθενά. Και οι δύο δημοτικοί άρχοντες αγνόησαν επιδεικτικά την ημέρα Μνήμης της σφαγής των Ποντίων.
Και οι δυο έχουν πάρε-δώσε με τον Τ.Σόρος, και οι δύο έχουν ανοχή -για να μην πούμε αγάπη- στην λαθρομετανάστευση, και οι δύο θέλουν την λειτουργία τζαμιών στις πόλεις τους και μάλιστα με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων.
Και οι δύο αποδέχτηκαν την προσφορά του Τ.Σορος για πετρέλαιο θέρμανσης στα σχολεία παρά το γεγονός ότι οι γονείς το είχαν απορρίψει, σκεφτόμενοι ότι καλύτερα να κρυώνουν τα παιδιά τους παρά να πουληθούν τον Παγκόσμιο Τοκογλύφο.
Όλοι θυμούνται τον κύριο Μπουτάρη όταν προ δύο ετών με μια απόφαση – σοκ, απαγόρεψε τις δύο συγκεντρώσεις για την γενοκτονία των Ποντίων, που μέχρι τότε πραγματοποιούνταν, από την ΠΟΠΣ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων) και την Π.Ο.Ε. (Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας).
Η ΠΟΠΣ ανέκαθεν πραγματοποιούσε συγκέντρωση το πρωί, ενώ η Π.Ο.Ε. η οποία έχει περίπου 350 σωματεία στο δυναμικό της,και έκανε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση τις βραδινές ώρες.
Κάθε χρόνο, στην πλατεία Αγίας Σοφίας, οι ενώσεις ποντίων έκαναν τις δύο αυτές συγκεντρώσεις ξεχωριστά. Μέχρι που ο κύριος Μπουτάρης ήθελε να κάνει δική του συγκέντρωση
Αυτό οι Πόντιοι δεν το ξέχασαν ποτέ, και έτσι στις περσινές εκδηλώσεις τον έκραξαν αγρίως.
Φυσικά το κράξιμο που έφαγε ο Μπουτάρης ήταν απόρροια των δηλώσεων και των πολιτικών του, οι οποίες έχουν πολλάκις προκαλέσει τους Πόντιους. Αξίζει σε αυτό το σημείο να θυμίσουμε μερικά μόνο από τα «κατορθώματα» του δημάρχου Θεσσαλονίκης, τα οποία επαξίως τον έχουν αναγάγει σε «κόκκινο πανί» για τους Ποντίους.

Ο Μπουτάρης είχε απαγορεύσει την συγκέντρωση των Ποντίων για την επέτειο της Γενοκτονίας τους από τους Τούρκους, ενώ την ίδια ώρα υποστήριζε ότι η οδός Αποστόλου Παύλου θα πρέπει να μετονομασθεί σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ (!), δηλαδή ήθελε να δώσει το όνομα του σφαγέα των Ποντίων σε δρόμο της πόλης! Αντιστοίχως δε την ώρα που είχε απαγορεύσει την συγκέντρωση των Ποντίων, δήλωνε ότι θα στηρίξει το gay parade, το οποίο θεωρεί «τιμή» για την πόλη.
Με αυτά και μ’ αυτά έφτασε μέχρι τα δικαστήρια ο Μπουτάρης με τους Πόντιους, όπου εν τέλει έχασε και την δίκη.
Ο δε Γ.Καμίνης ο ανήκον στην ίδια παράταξη (ο Φ.Κουβέλης τον “σύστησε” για δήμαρχο, στην συγκυβέρνηση) με την Μαρία Ρεπούση, ουδεποτε αποδοκίμασε τις γνωστές της ιστορικά αναθεωρητικές υπέρ των Τούρκων απόψεις. Είναι γνωστός λάτρης των λαθραίων και υποστηρικτής της δημιουργίας τζαμιού στον Βοτανικό, κατά απαίτηση της Τουρκίας.
Και έρχονται χιλιάδες δημότες και των δύο δήμων μια μέρα πριν την αιματηρή Επέτειο, να ψηφίσουν για δημάρχους, τα ίδια πρόσωπα. Μόνο τα ποσοστά του α’ γύρου προκαλούν δέος, για την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας η οποία δεν θέλει να ξέρει τίποτα για τα εθνικά θέματα γιατί τότε δημιουργούνται υποχρεώσεις, και υποχρεώσεις σημαίνει ότι πρέπει κάποιος να σκέφτεται, πέρα από την καλοπέρασή του, και αυτό στην σημερινή εποχή είναι ιδιαιτέρως δύσκολο.
Η ελληνική κοινωνία είναι σαν αυτόν στην ιστορία του “Μίσους” του Μάθιου Κάσοβιτς (γαλλική ταινία του 1996). Κάποιος πέφτει απο το παράθυρο και σε κάθε όροφο που περνάει μονολογεί “μέχρι εδώ όλα καλά”.
Είναι επομένως το λιγότερο λυπηρό για ένα λαό που έχει υποστεί τέτοιες σφαγές από τους Τούρκους να επανεκλέγουν δημοτικούς άρχοντες οι οποίοι κυριολεκτικά αγνοούν επιδεικτικά τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της τουρκικής «τελικής λύσης» και όχι μόνο αλλά προχωρούν ένα βήμα παραπέρα ανοίγοντας την σύγχρονη «κερκόπορτα » του ελληνισμού για μια νέα περίοδο υποδούλωσης στον Αγά.

Η 19η ΜΑΪΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ. ΕΙΝΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ. Ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, 353.000 σφαγιασθέντες, 100.000 ορφανά και 50.000 αγνοούμενοι.

Του Φώτη Μιχαήλ
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ 



Ιστορικές μαρτυρίες μας βεβαιώνουν ότι, κατά τον 8ο π.Χ. αιώνα, Έλληνες από την Μίλητο ίδρυσαν στον Πόντο τις πόλεις Σινώπη, Αμισό (Σαμσούντα) και Τραπεζούντα. Με άλλα λόγια η  ιστορική μας μόνιμη παρουσία στον Πόντο ξεκινάει από το 800 π.Χ., και φτάνει ακμάζουσα μέχρι περίπου τον Α' παγκόσμιο πόλεμο.
Τότε είναι, που η τουρκική βαρβαρότητα, σε συνεργασία με Γερμανούς στρατιωτικούς, κατάφερε, μετά από 28 αιώνες συνεχούς παρουσίας, να ξεριζώσει από τις πατρογονικές του εστίες τον Ελληνισμό του Πόντου, και να οδηγήσει στον θάνατο πάνω από 353.000 Έλληνες Ποντίους.
Οι διώξεις των Ποντίων από τους οπαδούς του Κεμάλ, που ήθελαν να εξισλαμίσουν ολόκληρη την τότε τουρκική επικράτεια, είχαν αρχίσει από το 1911. Χίλια περίπου ελληνικά σχολεία μπήκαν, τότε, κάτω από αυστηρό τουρκικό έλεγχο, απαγορεύτηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και κλείστηκαν όλοι οι πολιτιστικοί, εθνικοί και πολιτικοί σύλλογοι  του Ποντιακού Ελληνισμού.
Το 1915 οι διώξεις στον Πόντο εντάθηκαν δραματικά. Φανατικοί Τούρκοι εθνικιστές, σε συνεργασία με την τουρκική αστυνομία, οργάνωσαν ανελέητες επιθέσεις με εμπρησμούς, λεηλασίες, βιασμούς και δολοφονίες αθώων αμάχων.
Από το 1914 μέχρι το 1918, πάνω από 100.000 Έλληνες του Πόντου εκτοπίσθηκαν στα βάθη της Μικράς Ασίας, από τους οποίους οι περισσότεροι πέθαναν στον δρόμο από το ψύχος και τις κακουχίες.
Στα χρόνια εκείνα, Πόντιοι αντάρτες βγήκαν στα βουνά για αντίσταση, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα, για να σταματήσουν τις μαζικές δολοφονίες. Από την άλλη μεριά οι σύμμαχοι, ενώ γνώριζαν για τις ωμότητες και  την θηριωδία των Τούρκων, μας άφησαν εντελώς αβοήθητους.
Στις 19 Μαΐου του 1919, με εντολή του Μουσταφά Κεμάλ, αρχίζει, σε ολόκληρο τον Πόντο, η δεύτερη φάση της Γενοκτονίας. Όλα τα εναπομείναντα ελληνικά χωριά ισοπεδώνονται, και σχεδόν 150.000 αθώοι άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά αφανίζονται με φωτιά και μαχαίρι.

Από το 1994, η Ελληνική Πολιτεία όρισε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Το σχετικό Π.Δ., για την 19η Μαΐου, προβλέπει δοξολογίες, πανηγυρικούς, φωταγωγήσεις και σημαιοστολισμούς Δημοσίων καταστημάτων.
Η 19η Μαΐου, όμως, δεν είναι γιορτή. Η 19η Μαΐου είναι Μνημόσυνο...
Και τα μνημόσυνα οφείλουμε να τα κάνουμε ακριβώς στην ημέρα τους, και όχι να τα μεταθέτουμε ελαφρά τη καρδία, όπως κάναμε φέτος λόγω ευρωεκλογών.
Τελικά, τι είναι αυτό που βαραίνει περισσότερο στην συνείδησή μας; Η Μνήμη των αναρίθμητων αδίκως σφαγιασθέντων προγόνων μας ή οι εκλογές των ευρωπαίων, που τότε μας εγκατέλειψαν και σήμερα λένε πως τάχα ενδιαφέρονται για μας;

Μετά απ' όλα αυτά, αναρωτιέται κανείς:
Μέχρι πότε θα συνεχίσει να αποτελεί ταμπού, στο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το θέμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Θράκης;
Μέχρι πότε θα είναι εκτός ύλης σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, τα κεφάλαια, που αναφέρονται στην Γενοκτονία; 
Μέχρι πότε θα συνεχίζουμε, χωρίς ντροπή, να στεφανώνουμε, στην Άγκυρα, το μνημείο του εξολοθρευτή μας Μουσταφά Κεμάλ;
Μέχρι πότε θα χορεύουμε ''ζεμπεκιές'', θα στήνουμε ''κουμπαριές'', και θα στέλνουμε την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στην πρωτεύουσα της Τουρκίας, για να συμμετέχει στα ''δοξαστήρια'' του Κεμάλ; 
Μέχρι πότε θα αδρανούμε μπροστά στον επιχειρούμενο εκτουρκισμό των Ελλήνων Ρομά και Πομάκων της Θράκης μας;
Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε την ύπουλη, προκλητική και ανθελληνική δράση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής;
Μέχρι πότε θα επιμένουμε στην απόφαση για ίδρυση Τομέα Ισλαμικών σπουδών στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.; 
Μέχρι πότε οι Πολιτικοί και οι Διπλωμάτες μας θα παραμένουν σχεδόν αδρανείς μπροστά στην μεγάλη μας Εθνική Επιταγή, που λέγεται ''Διεθνής Αναγνώριση της Γενοκτονίας'';
Με δυό λόγια: Μέχρι πότε θα συνεχίζουμε να φερόμαστε υβριστικά απέναντι στο ένα εκατομμύριο προσφύγων,
στα 353.000 θύματα της κεμαλικής θηριωδίας,
στα 100.000 ορφανά
και τους 50.000 αγνοουμένους;


ΠΗΓΗ:

ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ


Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη
ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΣΤΕΠΤΩΝ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Είναι γνωστό πως λίγα πρόσωπα στη μακραίωνη πορεία της ανθρωπότητας τιμήθηκαν από την Ιστορία με τον τίτλο του Μεγάλου. Εξέχουσα ανάμεσά τους μορφή αποτελεί αναμφίβολα ο Μέγας Κωνσταντίνος. Κι αναδείχτηκε πραγματικά Μεγάλος, όχι μόνο σε έργα πολιτικής σύνεσης, οικονομικής διαχείρισης, διοικητικής μεταρρύθμισης, στρατιωτικής δεξιοτεχνίας, φρόνησης και ανδρείας, αλλά, με άριστο συνδυασμό, Μεγάλος και σε έργα μεγάλα, στερέωσης του μέχρι τότε χειμαζομένου Χριστιανισμού, ενίσχυσης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αποκατάστασης της εσωτερικής της ενότητας, τιμής των αγίων Μαρτύρων, ανέγερσης ναών, σύγκλησης Συνόδων...


Και μαζί του ασφαλώς μεγαλύνεται η Αγία μητέρα του Ελένη, παιδαγωγός, και συμβοηθός, και συντελεστής στα θεία έργα, στη φιλανθρωπία, στην εύρεση του Τιμίου Σταυρού και ανάδειξη των Αγίων Τόπων, στη στήριξη των πιστών, στον εκχριστιανισμό των απίστων...


Πόσα άραγε δεν οφείλει σήμερα ο χριστιανικός κόσμος στη βασιλική τούτη δυάδα, την οποία, δίκαια και θεόπνευστα, η Εκκλησία μας κατέταξε στον χορό των Αγίων, απονέμοντάς τους επάξια και τον τίτλο των ισαποστόλων;

ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ!!...Ο Μ. ΣΟΥΛΤΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΩΝ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ


Captcroixure
Πορφύρης Δ Σταφυλά Π
Ο πολύς Martin Schulz του σοσιαλδημοκρατικού γερμανικού κόμματος (SPD), και υποψήφιος των ευρωπαίων σοσιαλιστών – σοσιαλδημοκρατών για την Προεδρία της Ευρωπαικής Επιτροπής προτείνει να αφαιρεθούν οι Eσταυρωμένοι από όλους τους δημόσιους χώρους στη Γερμανία (Die Welt).Ουσιαστικά απαιτεί την απαγόρευση όλων των θρησκευτικών συμβόλων από την δημόσια σφαίρα.Martin-Schulz-President-of-the-European

Μια εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές .Είναι το νο 1 υποψήφιος του SPD και αρχικός αντίπαλος των χριστιανοδημοκρατών (CDU) και χριστιανοσοσιαλιστών (CSU) στην ευρω-εκλογική καμπάνια . Ο Schulz που διεκδικεί το χρίσμα του Προέδρου στην Ευρωπαική Επιτροπή εδώ και κάποιες ημέρες σε μια τηλεμαχία δήλωσε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα σε ιδιωτικό επίπεδο να εκφράσει την πίστη του.Αλλά η δημόσια ζωή οφείλει να είναι ουδέτερη.Ο Schulz υπογράμμισε ότι σήμερα στην Ευρώπη είναι υπαρκτός ” ο κίνδυνος ενός συντηρητικού οπισθοδρομικού κινήματος που οφείλουμε να το καταπολεμήσουμε. ”
“Τις θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των κομμάτων αποκαλύπτει αυτό το θέμα» τόνισε ο ευρωβουλευτής του CSU Manfred Weber . «Δεν θέλω από τα άτομα που θα έχουν την ευθύνη ενός προέδρου να επιθυμούν να βγάλουν τους σταυρούς από τα σχολεία και τους Δημόσιους οργανισμούς» δήλωσε αυτός που πιθανόν να είναι ο ο αρχηγός του Λαικού ευρωπαικού κόμματος μετά τις εκλογές.
Ο Weber δηλώνει ότι το κράτος θα απαξιωθεί ακόμη περισσότερο από την πιθανή αφαίρεση των θρησκευτικών συμβόλων.”Αν απαγορεύσουμε τα θρησκευττκά σύμβολα από την δημόσια σφαίρα αποδίδουμε ένα μονοπώλιο σ΄αυτούς δεν έχουν καμιά πίστη » τόνισε.

Ἡ συνάντησις τοῦ Πάπα μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην


francis-bartholomew
Ἡ συνάντησις τοῦ Πάπα μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην
Τοῦ Μοναχοῦ Νικολάου Ἁγιορείτου

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς ἕνα γεγονὸς ποὺ προκάλεσε μεγάλο σάλο καὶ σύγχυση στοὺς κόλπους τὴς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὸ Ἅγιο Ὄρος, καὶ ὄχι μόνον, νὰ ἑορτάζεται μὲ συνάντηση μεταξὺ τοῦ Πατριάρχου καὶ τοῦ αἱρετικοῦ Πάπα!

Ἡ ἀναγγελία αὐτὴ τῆς ἐπετείου τῆς παράνομης ἄρσεως τῶν ἀναθεμάτων, μᾶς ἐνθύμησε ἡμέρας θλιβερῆς μνήμης. Ὁ ἀπολογισμὸς τῶν πενήντα χρόνων, τῆς προσέγγισης αὐτῆς δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσμα. Τὰ ἐπίθετα τῆς κοσμικῆς ἀγαπολογίας ποὺ εἰπώθηκαν τότε, μεταξὺ Ἀθηναγόρα καὶ Πάπα,
καὶ τοῦ σημερινοῦ Πάπα, γιὰ τὴν προσεχῆ συνάντησή του μὲ τὸν Πατριάρχη στὰ Ἱεροσόλυμα, τὰ ἀκούει κανεὶς εὔκολα ὅταν βρεθῆ σὲ ἕνα κοσμικὸ περιβάλλον. Ἄλλο ἡ κοσμικὴ ἀγάπη, ποὺ δὲν ἔφερε ἐπὶ πενήντα ἔτη κανένα ἀποτέλεσμα καὶ ἄλλο ἡ πνευματικὴ ἀγάπη ποὺ ἑλκύει τὸ ἔλεος, καὶ τὸ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Θεοῦ.

Τὶς ὑγιεῖς προϋποθέσεις γιὰ ἕνα καρποφόρο διάλογο, τὶς ἀναφέρει στὴν ἐπιστολὴ – καθρέπτη, γιὰ τὴ σημερινὴ ἐποχή μας ὁ μακαριστὸς Γ. Παΐσιος, «θὰ ἤθελα νὰ παρακαλέσω θερμὰ ὅλους τοὺς φιλενωτικοὺς ἀδελφούς μας: Ἐπειδὴ τὸ θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι κάτι τὸ πνευματικὸν καὶ ἀνάγκην ἔχομεν πνευματικῆς ἀγάπης, ἂς τὸ ἀφήσουμε σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀγαπήσανε πολὺ τὸν Θεὸν καὶ εἶναι θεολόγοι, σὰν τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὄχι νομολόγοι, ποὺ προσφέρανε καὶ προσφέρουν ὁλόκληρο τὸν ἑαυτόν τους εἰς τὴν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας (ἀντὶ μεγάλης λαμπάδας), τοὺς ὁποίους ἄναψε τὸ πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι ὁ ἀναπτήρας τοῦ νεωκόρου».
Ἡ σημερινὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ποὺ φέρει στὸ σῶμα της τὰς πληγὰς τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος καὶ τὴν ἀποτείχιση πολλῶν τέκνων της ἀπὸ τὰς παρανόμους καὶ προδοτικὰς συμπροσευχὰς τῶν οἰκουμενιστῶν, ποιὰ εἶναι ἆραγε ἡ εὔλογη προτεραιότητα γιὰ τὴ θεραπεία αὐτῶν τῶν πληγῶν στὸ σῶμα τῆς μητέρας μας, Ἁγίας Ὀρθοδοξίας; Ὁ κοινὸς ἁπλὸς νοῦς σκέπτεται καὶ ὁμολογεῖ: Ἰατρὲ θεράπευσον πρῶτα σεαυτόν. Καὶ ὁ μακαριστὸς Γ. Παΐσιος μᾶς πληροφορεῖ πάλι μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ του γιὰ τὴν προτεραιότητα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ «Εἰς τοὺς καιροὺς μας βλέπομεν ὅτι πολλὰ πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας μας, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔχουν δυστυχῶς ἀποσχισθῆ ἀπὸ αὐτὴν ἐξ αἰτίας τῶν φιλενωτικῶν. Ἂς εὐχηθοῦμε νὰ δώση ὁ Θεὸς τὸν φωτισμόν του σὲ ὅλους μας καὶ στὸν Πατριάρχην, διά νὰ γίνη πρῶτον ἡ ἕνωσις αὐτῶν τῶν «Ἐκκλησιῶν», νὰ πραγματοποιηθῆ ἡ γαλήνη ἀνάμεσα στὸ σκανδαλισμένο Ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ ἀγάπη μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, καὶ κατόπιν ἂς γίνη σκέψις διά τὴν ἕνωσιν μετὰ τῶν ἄλλων «Ὁμολογιῶν», ἐὰν καὶ ἐφ᾽ ὅσον εἰλικρινῶς ἐπιθυμοῦν ν᾽ ἀσπασθοῦν τὸ Ὀρθόδοξο Δόγμα».

Από την ζωή και δράση του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου


οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου


Κάποτε ακούστηκαν κακά λόγια για έναν ιερέα κάποιου χωριού. Τα λόγια αυτά από στόμα σε στόμα, έφθασαν και στα δικά μας αυτιά.

Μια μέρα ρώτησα τον π. Βησσαρίωνα να μου πει γι’ αυτόν τον Παπά.

«Τι συμβαίνει πάτερ, τι είναι αυτά που ακούγονται, τον ξέρεις εσύ αυτόν τον Παπά» ;

«Τον ξέρω παιδί μου, μου είπε, και έχω να σου πω πως καλλίτερον παπά δεν έχω γνωρίσει απ’αύτον».

«Ναι, είπα εγώ, αλλά ξέρεις παπούλη, έξω βουΐζει ο κόσμος με τα όσα λέγονται για τον παπά αυτόν».

«Άκουσε παιδί μου, μου ξαναείπε, σου μιλάει ο π. Βησσαρίων και σου λέει πως δεν υπάρχει αγιώτερος παπάς απ’αυτόν».

«Καλά Γέροντα, είπα εγώ, συγγνώμην, δεν θα ξαναπώ τίποτε».

Μετά από λίγο με πλησίασε και μου είπε:

«Να μην κατηγορείς ποτέ τους Ιερείς, γιατί όταν γκρεμίζεται ένας ιερεύς στη συνείδηση του κόσμου, μαζί του γκρεμίζονται και πολλοί χριστιανοί ! Να προστατεύεις το άγιο ράσο παιδί μου και να ξέρεις τότε, πως ο καλός Θεός θα προστατεύσει και σένα».



***

Ένα απόγευμα, έπλενα την είσοδο της μονής με ένα λάστιχο. Δίπλα μου σταμάτησε ένα αυτοκίνητο με ένα νεαρό οδηγό και μια κοπέλα δίπλα του.

Κατέβηκε ο νεαρός και άφησε την κοπέλα μέσα στο αυτοκίνητο μόνη της, προφανώς ήτανε φίλη του.

Πήρε τότε ο νέος ένα οσιακό ύφος και κατευθύνθηκε προς το καθολικό της μονής. Εγώ τον ακολούθησα, γιατί κατάλαβα πως ήλθε για να ζητήσει οικονομική ενίσχυση απ’τον π. Βησσαρίωνα.

Πράγματι, συναντήθηκε με τον Γέροντα και μετά από σύντομη συνομιλία, ο Γέροντας κάτι τού ‘βαλε στο χέρι και έφυγε.

Φεύγοντας, πέρασε από δίπλα μου και εγώ σκανδαλισμένος απ’ αυτά που είδα του είπα: «Μ΄ αυτά τα χρήματα, σύρε τώρα να γλεντήσεις και θα δεις την προκοπή σου».

«Εσύ, μου απάντησε, να κοιτάς την δουλειά σου και μην σε νοιάζει για μένα».

Έτρεξα τότε στον Παπούλη και του φανέρωσα τον σκανδαλισμό μου: ότι ο νεαρός, άφησε την φιλενάδα του απ’ έξω κι’ ήρθε να σε ληστέψει κ.τ.λ.

Ο Γέροντας με μάλωσε και μου είπε : «Άλλη φορά να μην μου ξαναπείς τέτοια λόγια. Έτσι παιδί μου»;

Έσκυψα το κεφάλι μου ταπεινωμένος και γύρισα στη δουλειά μου.

Μετά από λίγο, ήρθε εκεί ο Γέροντας να με γαληνέψει και μου είπε : «Εγώ παιδί μου, στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου βλέπω τον Χριστό. Μου είπε πως πεινάει και το βοήθησα. Αν μου είπε ψέματα θα τα βρει με τον Κύριο».

«Συγγνώμην πάτερ, είπα, και σ’ευχαριστώ για το μάθημα».

******************************
Στις 6-9-2013 ήρθε στο μοναστήρι μας η κυρία Β. Κ.. Τόπος καταγωγής της το Γαρδίκιον Ομιλαίων του Δήμου Μακρακώμης. Ήλθε να προσκυνήσει το άφθαρτο σκήνωμα του Γέροντος Βησσαρίωνος. Μετά το προσκύνημα ήλθε στο γραφείο του Ηγουμένου στον οποίο κατέθεσε τα εξής: «Όταν ήμουνα μικρό κορίτσι, δέκα περίπου ετών, συνήντησα στην πλατεία του χωριού μας τον π. Βησσαρίωνα. Ήταν περίοδος Μεγάλης Τεσσαρακοστής και είχε έλθει για να εξομολογήσει τους χωριανούς μας. Τον πλησίασα, του φίλησα το χέρι και αυθόρμητα του είπα να ‘ρθει στο σπίτι μας.

«Και που είναι το σπίτι σου; Στάσου λίγο και θα πάμε μαζί».

Μπροστά εγώ και πίσω αυτός, φτάσαμε στο σπίτι μας. Μόλις μας είδε ο πατέρας μου, με κάλεσε στο διπλανό δωμάτιο και με μάλωσε.

«Τι θα γίνει με σένα», μου είπε «όποιον παπά βρίσκεις στο δρόμο, θα τον φέρνεις στο σπίτι; Ρώτησες τη μάνα σου αν μπορεί να τον φιλοξενήσει; Εμείς δεν έχουμε φαγητό ούτε για μας και συ κουβαλάς ξένους;»

Έσκυψα το κεφάλι χωρίς να βγάλω μιλιά.

Καθίσαμε στο φτωχικό μας σαλόνι και άκουγα τη συζήτηση που κάνανε.

Τα λόγια του παππούλη μου άρεσαν. Δεν χόρταινα να τον ακούω!

Τα παπούτσια που φορούσα ήταν παλιά και τρύπια.

Ο π. Βησσαρίων τα πρόσεξε, χωρίς να πει τίποτα. Όταν σηκώθηκε να φύγει, έδωσε στον πατέρα μου χίλιες δραχμές, με την εντολή να αγοράσει, σε μένα και τα αδέλφια μου, καινούρια παπούτσια.

«Θέλω», είπε, «να τα φορέσετε το Πάσχα. Εγώ θα σας βλέπω από μακριά και θα χαίρομαι».

Με αυτά τα λεφτά, ο πατέρας μου, μας αγόρασε παπούτσια, καθώς και το αρνί το Πάσχα. Ήταν το ομορφότερο Πάσχα που έζησα στη ζωή μου!

(Οι θαυμαστές διηγήσεις και τα περιστατικά από την ζωή και δράση του οσίου Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτου, προέρχονται από το υπό έκδοσιν σχετικό βιβλίο του Καθηγουμένου της Ιερά Μονής Αγάθωνος π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη.)

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Με τον Σταυρό στο χέρι ναι! Με σταυρωμένα χέρια, ΟΧΙ!

«Μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον»!

Πηγή: "Κατάνυξις"


φιερωμένο στούς κλονισμένους τπίστει
γωνιστές χριστιανούς, πό τίς προσωπικές
προκλήσεις τους καί πό τίς προκλήσεις τν καιρν!

 πρόσκαιρη τούτη ζωή εἶναι ἕνα ταξίδι στό πέλαγος, ἄλλωτε ἥρεμο κι ἄλλωτε φουρτουνιασμένο, πού ἀναζητᾶ τό ἀπάνεμο λιμάνι τῆς κατάπαυσης ἀπό κάθε κίνδυνο.Τό λιμάνι γιά κάθε Χριστιανό εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ μακαρία αἰωνιότητά της. Ἡ νηνεμία καί ὁ οὔριος ἄνεμος τῶν εὐνοϊκῶν καταστάσεων κάνοντας αὐτό τό ταξίδι, δέν εἶναι μιά μόνιμη κατάσταση. Ἀντίθετα, ἐναλλάσσονται μέ μπουρίνια καί τυφῶνες πειρασμῶν, δοκιμασιῶν καί θλίψεων πού ξεσηκώνονται κάθε λίγο, προκαλούμενα ἀπό τά πάθη μας, ἀπό τόν διάβολο μέ τά ὄργανά του κι ἀπό τίς μέριμνες τοῦ κόσμου. Ὅμως ὁ Κύριος μᾶς προετοίμασε: “Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ὑμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ” (Πραξ. 4,22). Ὁ "καλός καπετάνιος στήν φουρτοῦνα φαίνεται", λέει σοφά ὁ λαός μας. Ἄν δέν κυβερνήσουμε σωστά τήν ζωή μας, πῶς θά φτάσουμε στήν Βασιλεία;...
ΕΙΣ ΛΙΜΕΝΑ ΕΥΔΙΟΝ ΣΩΤΗΡΙΑΣ
...Ὅσο κυλοῦν τά χρόνια καί πλησιάζουμε στά χρόνια τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ Παγκόσμια Νέα Τάξη Πραγμάτων καί τά ὄργανά της, δυσχεραίνουν ὅλο καί πιό ἀσφυκτικά τήν καθημερινότητά μας καί μᾶς βομβαρδίζουν ἐξουδενωτικά μέ νέα κάθε φορά δυσάρεστα προβλήματα καί γρίφους πού ἐξυπηρετοῦν τά δαιμονικά σχέδιά τους. Ὁ ἀγῶνας δυσκολεύει καί μᾶς τόν δυσκολεύουν σκόπιμα, προκειμένου νά ἐξασφαλίσουν τῆν ἧττα μας καί ὁ Διάβολος νά τριβεῖ ἀπό χαρά τά ἀκάθαρτα κι ἀνθρωποκτόνα χέρια του. Ἄς μήν τοῦ δίνουμε αὐτήν τήν χαρά...
Ἡ πάλη εἶναι ἀναπόφευκτη καί ἡ δειλία δέν χωρᾶ, διότι ἡ δειλία πάντα ὁδηγεῖ σέ ἧττα. Κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, τό πνεῦμα τῆς δειλίας εἶναι δαιμονικό, γι' αὐτό καί εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ καταδικασμένη νά χάσει. Ὁ ἀληθινός Χριστιανός, διακατέχεται ἀπό πνεῦμα δυνάμεως, θείας δυνάμεως, ὄχι δικῆς του, γι' αὐτό καί εἶναι ἕτοιμος νά δώσει ἀκόμα καί τήν ζωή του γιά τόν Θεό καί τήν πίστη του.
-Μά εἴμαστε λίγοι, θά ποῦν κάποιοι.
-Ἡ ἀπάντηση ἔρχεται ἁγιογραφικῶς: "ὅτι στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν" (Ματθ. 7, 14). Τό ὅτι εἶναι λίγοι αὐτοί πού θά ἀξιωθοῦν τῆς Οὐράνιας Βασιλείας, βλέπουμε πώς δέν ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στήν σωτηρία τους, ὅπως πολύ ξεκάθαρα πιστοποιεῖται ἁγιογραφικῶς! Ὁ ἀγῶνας τοῦ Χριστιανοῦ λοιπόν, δέν γίνεται μέ τήν ποσότητα, ἀλλά μέ τήν ποιότητα καί τό περιεχόμενό του, τοὐτέστιν ἄν ὑπακούει στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί πάνω ἀπ' ὅλα γίνεται μέ τήν πίστη καί τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο! 

Γιατί οι επίσκοποι της εξωτερικής ιεραποστολής του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, οι αγιορείτες, οι ιεραποστολικοί σύλλογοι και αδελφότητες δεν διαμαρτύρονται για τον διωγμό του άξιου ιεραποστόλου στο Κογκό Μραζαβίλ π. Θεολόγου Χρυσανθακόπουλου απο τον ακατάλληλο....Παντελεήμωνα Αράθυμο;;;

Αἰσθάνεται ἄνετα  ὁ ἡγούμενος τοῦ Βατοπεδίου π. Ἐφραὶμ νὰ βραβεύεται ἀπὸ τὸν Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη  Θεόδωρο και διώκτη του αγιορείτου ιεραποστόλου π. Θεολόγου Χρυσανθακόπουλου;;


"Δικαιοσύνην μάθετε..."! Βίντεο. Παράσημο Απ. Μάρκου στον Ηγούμενο Εφραίμ

  Ευχή και απορία


Αναρωτιέται  κανείς σε όλη αυτή την φιέστα  που στήθηκε για τον Αλεξανδρείας, βρέθηκε κάποιος  πατέρας  σεβαστικός να του μιλήσει  για την αδικία που έκανε η Αλεξανδρινή Εκκλησία στον κερασιώτη αγιορείτη π. Θεολόγο;

Αναφερόμαστε   στις επιλογές  του, που  κατέστρεψαν  κόπους  και  μόχθους  ιεραποστολικούς  μιας ζωής!

Δεν γνωρίζουμε  κάτι, αλλά πολύ φοβόμαστε ότι  παρόλο  την αληθινή  γλώσσα  που έχουν οι αγιορείτες  μοναχοί  κυριάρχησε  το λιβάνισμα και η κακή εννοούμενη  «διάκριση».
Πηγή: "Τρελογιάννης"
    
Νὰ θυμήσουμε ὅτι ὁ ἁγιορείτης π. Θεολόγος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀναλωθεῖ ἐπὶ δεκαετίες γιὰ τὴν Ἱεραποστολή, ἐκδιώχθηκε ἀπὸ τὸν Πατριάρχη καὶ στὴ θέση του τοποθετήθηκε ὁ ἐκλεκτός του, Ἐπίσκοπος
Κονγκὸ Μπραζαβὶλ κ. Παντελεήμονας Ἀράθυμος!
Ὅταν οἱ ἀληθινοὶ ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος Κυρίου διώκονται, πόσο ἄνετα αἰσθάνεται ὁ ἡγούμενος τοῦ Βατοπεδίου π. Ἐφραὶμ νὰ βραβεύεται ἀπὸ τὸν διώκτη καὶ Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη;

https://www.youtube.com/watch?v=AlYzuyGgcmM#t=13

Υπόμνημα πέντε Μητροπολιτών κατά των αποφάσεων του «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών»


Υπόμνημα κατέθεσαν στην Ιερά Σύνοδο πέντε Μητροπολίτες κατά των αποφάσεων του Π.Σ.Ε. στο Πουσάν. Οι Μητροπολίτες Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Ανδρέας, Γλυφάδας Παύλος, Κυθήρων Σεραφείμ, Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς και Γόρτυνος Ιερεμίας χαρακτηρίζουν “απαραδέκτους εκκλησιολογικάς θέσεις τας διατυπωθείσας υπό της 10ης Γενικής Συνελεύσεως του Π.Σ.Ε., εκθέτομεν συνοπτικώς εν τοις εφεξής, υπό το πρίσμα της ορθοδόξου εκκλησιολογίας”.

Ξιφουλκούν επίσης κατά των Μητροπολιτών Μεσσηνίας, Δημητριάδος και Προύσης για τις κατά καιρούς θέσεις τους.

Ακολουθεί ολόκληρο το υπόμνημα:


Προς την
Ιεράν Σύνοδον
της Εκκλησίας της Ελλάδος
Ιωάννου Γενναδίου 14
115 21 ΑΘΗΝΑΙ

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι άγιοι Συνοδικοί,
Οι υπογραφόμενοι συνεπίσκοποι υμών εν τη αυτοκεφάλω Εκκλησία της Ελλάδος μετά τα διαδραματισθέντα, τον παρελθόντα μήνα Νοέμβριον σ.ε. 2013, εις το Πουσάν (Busan) της Δημοκρατίας της Νοτίου Κορέας, εις το πλαίσιον εργασίας του λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.) και του κατ’ αυτό θεολογικού διαλόγου μετά των ποικίλης φύσεως προτεσταντικών ομολογιών και των Μονοφυσιτών – Μονοθελητών, προαγόμεθα βαθυσεβάστως, να καταθέσωμεν τη Σεπτή Ανωτάτη ημών Εκκλησιαστική Αρχή την διαμαρτυρίαν μας διά την έκβασιν της συνελεύσεως, ως δείκνυται κατωτέρω.
Τας απαραδέκτους εκκλησιολογικάς θέσεις τας διατυπωθείσας υπό της 10ης Γενικής Συνελεύσεως του Π.Σ.Ε., εκθέτομεν συνοπτικώς εν τοις εφεξής, υπό το πρίσμα της ορθοδόξου εκκλησιολογίας.Αύται καταφαίνονται έτι χείρονες, ληφθέντος υπ᾽ όψιν του επισήμως κατωχυρωμένου δικαιώματος πάσης «εκκλησίας-μέλους» του Π.Σ.Ε. να διατηρή απαραβίαστον και εκπεφρασμένην την ιδίαν εκκλησιολογικήν αυτοσυνειδησίαν, κατά τους επισυναπτομένους κανονισμούς του Π.Σ.Ε. (βλ. συνημμένον Β΄, σ. 6).
Η δικαιολογία ότι τα κείμενα των Συνελεύσεων του Π.Σ.Ε. είναι ad referendum και δεν δηλώνουν την de facto αποδοχήν των υπό των «εκκλησιών-μελών», δεν εξηγεί την απραξίαν των Ορθοδόξων εκεί αντιπροσώπων. Ούτε η πρόφασις ότι «δεν υπεγράφησαν» έχει αντίκρυσμα, καθ΄ όσον η συναίνεσις εις τα αποφασιζόμενα εις το Π.Σ.Ε. δεν δηλούται πλέον δι΄ υπογραφής, αλλά δι΄ ειδικών καρτών (“indicator cards”). Κατά ταύτα, η ατελέσφορος συμμετοχή των ορθοδόξων αντιπροσώπων βλάπτει τόσον τους ετεροδόξους, τρέφουσα την αυτών παντελή εκκλησιολογικήν και λοιπήν σύγχυσιν, όσον και τους ομοδόξους, αποκρύπτουσα ή αλλοιούσα πλέον, τας υποθήκας της εν Αγίω Πνεύματι υπό των αγίων Πατέρων σαφώς εκτεθείσης εκκλησιολογικής διδασκαλίας και ιεροκανονικής ημών παραδόσεως περί της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Όσοι ετερόδοξοι βλάπτονται και θα βλαβούν εκ της αναγνώσεως του κειμένου του Πουσάν, δεν υποψιάζονται ούτε και δύνανται να διακριβώσουν εάν το κείμενον είναι μόνον ad referendum ή όχι.
Τα επισυνημμένα έγγραφα

Εις την παρούσαν επιστολήν επισυνάπτομεν μεθ᾽ ελληνικής μεταφράσεως τόσον το κείμενον«Δήλωσις Ενότητος» του Πουσάν (συνημμένον Α΄), όσον και το τμήμα των Κανονισμών του Καταστατικού του Π.Σ.Ε. (συνημμένον Β΄), ένθα αποδεικνύεται το δικαίωμα οιωνδήποτε αντιπροσώπων, να εκφέρουν επί θεμάτων εκκλησιολογικής αυτοσυνειδησίας εις την τηρουμένην διαδικασίαν εντελώς ανεπηρέαστον γνώμην και να αναφέρωνται απ’ ευθείας εις τας «εκκλησίας» των (Rules XX.6.d, σελ. 6). Επίσης συνάπτομεν (συνημμένον Γ΄) τους εμφορουμένους υπό πάνυ ετεροδόξου εκκλησιολογικής σκέψεως λόγους του Αρχιεπισκόπου Τιργοβιστίου κ. Νήφωνος, του Πατριαρχείου της Ρουμανίας, εν τη λήξει της κατά Πουσάν συνάξεως. Το τελευταίον συνημμένον (Δ΄) επιβεβαιοί την έναρξιν διαμορφώσεως του κειμένου του Πουσάν ήδη τον Σεπτέμβριον του έτους 2012, ότε συνήλθεν η Κεντρική Επιτροπή του Π.Σ.Ε. εις την Ορθόδοξον Ακαδημίαν Κρήτης εις το Κολυμπάρι.
Η προ τεσσάρων ετών και επί παρομοία αφορμή εκδοθείσα ανακοίνωσις της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (15-10-2009), διαπιστούσα την ανάγκην «περαιτέρω, πληρεστέρας ενημερώσεως» της Ι.Σ.Ι., ρητώς απεφαίνετο, ότι «εφεξής η Ιεραρχία θα λαμβάνη γνώσιν όλων των φάσεων των Διαλόγων», ότι «ο Διάλογος πρέπει να συνεχισθή, μέσα όμως εις τα ορθόδοξα εκκλησιολογικά και κανονικά πλαίσια» και ότι «οι Εκπρόσωποι της Εκκλησίας μας εις τον συγκεκριμένον διάλογον έχουν σαφή γνώσιν της Ορθοδόξου Θεολογίας, της Εκκλησιολογίας και της Εκκλησιαστικής Παραδόσεως και προσφέρουν τας γνώσεις και τας δυνάμεις των προς τον σκοπόν “της των πάντων ενώσεως” “εν αληθεία”» [1]. Το ετερόδοξον κείμενον της «Δηλώσεως Ενότητος» του Π.Σ.Ε. στο Πουσάν, προητοιμάζετο, άνευ ουδεμιάς συνοδικής διαγνώμης της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, υπό της Κεντρικής Επιτροπής του Π.Σ.Ε., ωςκοινή ομολογία των μελών του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών και, δυστυχώς, και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.



Αι εκκλησιολογικαί πλάναι του κειμένου του Πουσάν

Το εν λόγω επίσημον κείμενον «Δήλωσις Ενότητος» (Unity Statement) της 10ης Συνελεύσεως του Π.Σ.Ε. επιτίθεται κατά της Ορθοδοξίας, του Σώματος του Χριστού, αποδεχόμενον (α) ότι και η Ορθόδοξος Εκκλησία μετά των λοιπών «εκκλησιών» πρέπει να μετανοήση διά την διάσπασιν των χριστιανών [3], (β) ότι η Εκκλησία, ούσα Σώμα Χριστού, δεν διέπεται παρά ταύτα αναγκαίως υπό δογματικής ομοφωνίας, ούτε και εν αυτή τη αποστολική εποχή [4], (γ) ότι υφίσταται νυν αόρατος εκκλησιαστική ενότης του χριστιανισμού και προσδοκάται η ορατή ενότης της Μιάς Εκκλησίας[5], (δ) ότι η προσευχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού «ίνα πάντες ώσιν εν», δεν έχει εκπληρωθή, αλλ΄ απόκειται εις ημάς το καθήκον τούτο [6], (ε) ότι η Εκκλησία δύναται να εμπλουτισθή και ωφεληθή εκ των χαρισμάτων των ετεροδόξων [7], (στ) ότι είμεθα υπόλογοι έναντι του Θεού αν δεν επιδιώκωμεν διαρκώς την χριστιανικήν ενότητα προς όφελος της έξωθεν καλής μαρτυρίας [8], (ζ) την πονηράν ασάφειαν, ότι ο Θεός «πάντοτε μας εκπλήσσει» και ότι η Εκκλησία προοδεύει εις την επίγνωσιν του θείου θελήματος [9], (η) ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν νέοι τρόποι προσεγγίσεως των θεολογικών διαφωνιών [10] και (θ) ότι η ενότης της Εκκλησίας είναι αλληλένδετος μετά της ενότητος της ανθρωπότητος και της κτίσεως [11].
Πέραν τούτων, το κείμενον (ι) έχει και σαφή μη χριστιανικόν οικολογικόν προσανατολισμόν, ομιλούν περί αναμονής εγκοσμίου ανακαινισμού της κτίσεως και επιγείου ευημερίας αυτής και της ανθρωπότητος και περί της προς τούτο ανθρωπίνης ευθύνης [12], ποιείται δε λόγον (ια) και περί συνεργασίας των χριστιανών και μεθ΄ ετεροθρήσκων ή αθρήσκων υπέρ της επιγείου ταύτης ευημερίας [13]! «Ουδέν θαυμαστόν», λοιπόν, ότι το κείμενον χρησιμοποιεί και τον πασίγνωστον αποκρυφιστικόν όρον «ολιστικός» εκ του μονισμού, διά να χαρακτηρίση την αποστολήν της Εκκλησίας (“holistic mission-evangelism” [14]).

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

«καταγγέλλεται η απαράδεκτη παρέμβαση του Θεού στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας»!!!

«Υπό έναν όρο!».
Βλέποντας ο Θεός το τεράστιο πρόβλημα της Ελλάδας και τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο πιστός ελληνικός λαός, αποφασίζει να στείλει τον Υιό Του και πάλι στη Γη για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες…

Ο Ιησούς εμφανίζεται ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και μετά από μια θερμή ομιλία συμπαράστασης και υποστήριξης της Ελλάδας, ανακοινώνει ότι διαγράφει όλα τα χρέη της χώρας, φέρνει μεγάλες επενδύσεις, παρέχει αυξήσεις 100% σε όλους τους Έλληνες και διαγράφει τα δάνειά τους.

Όλοι οι Βουλευτές όρθιοι ζητωκραυγάζουν.
Αλαλαγμοί χαράς και ικανοποίησης από όλες τις πτέρυγες.
Ακόμα και η Παπαρήγα. σταυροκοπιέται.

Τότε ο Ιησούς προσθέτει:
«Υπό έναν όρο!».
Όλοι ησυχάζουν και περιμένουν να ακούσουν.
«Όλοι σας θα παραιτηθείτε και κανείς σας δεν θα είναι του λοιπού υποψήφιος βουλευτής».

Νεκρική σιγή στην αίθουσα. 
Κάποιοι του απαντούν ότι θα πρέπει να συνέλθουν τα κόμματα για να αποφασίσουν.
«Πολύ καλά. Θα περιμένω την απάντησή σας αύριο το πρωί» λέει ο Ιησούς.

Την επομένη ο Πρόεδρος δίνει στον Ιησού την ομόφωνη απάντηση όλων των πτερύγων της Βουλής, με την οποία 
«καταγγέλλεται η απαράδεκτη παρέμβαση του Θεού στα εσωτερικά
ζητήματα της χώρας»!!!  που αντιμετωπίζει ο πιστός ελληνικός λαός, αποφασίζει να στείλει 

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ

    Ψηφίζω σ' αυτές τις εκλογές, θα πει εκλέγω ανθρώπους, που διακρίνονται για την εντιμότητά τους, την φιλοπατρία τους και το σέβας στα ιερά και τα όσια της φυλής μας. 
    Αυτήν τη φορά, η ψήφος  που θα ρίξουμε, πρέπει να έχει τα χρώματα της Ελλάδας. Να είναι αποκλειστικά δική μας. Σταυρωμένη με τα δικά μας τα χέρια.
    Διαλεγμένη με έμπονο προβληματισμό για το μέλλον του έθνους μας και ποτισμένη με ιδρώτα από αγωνία για μας και τα παιδιά μας.
    Αυτήν τη φορά, δικαίωμα ψήφου θα έπρεπε, κανονικά, να δοθεί μονάχα στους προγόνους μας και τους αγέννητους...


ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ
Του Φώτη Μιχαήλ

Αυτήν τη φορά, τα πράγματα δεν είναι όπως άλλοτε. Οι συγκυρίες, εθνικές και παγκόσμιες, είναι τόσο κρίσιμες, που δεν μένουνε περιθώρια για αποφάσεις επιπόλαιες.

Αυτήν τη φορά, για την Αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή, δεν πρέπει να πάμε στην κάλπη ψηφίζοντας απλώς το κόμμα, αλλά, μέσα από το κόμμα, διαλέγοντας ανθρώπους ικανούς και ενάρετους. Αυτήν τη φορά, η ψήφος που θα ρίξουμε, πρέπει να έχει τα χρώματα της Ελλάδας. Να είναι αποκλειστικά δική μας. Σταυρωμένη με τα δικά μας τα χέρια. Διαλεγμένη με έμπονο προβληματισμό για το μέλλον του έθνους μας και ποτισμένη με ιδρώτα από αγωνία για μας και τα παιδιά μας.

Αυτήν τη φορά, δικαίωμα ψήφου θα έπρεπε, κανονικά, να δοθεί μονάχα στους προγόνους μας και τους αγέννητους...

Η Ελλάδα -το παραδέχονται ακόμα και οι εχθροί μας- είναι η Μάννα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Είναι η γη αναρίθμητων Ηρώων και Αγίων. Είναι η κοιτίδα πολιτισμού παγκόσμιας εμβέλειας, πανάρχαιου και ολοζώντανου.

Γι' αυτό και η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι υπόθεση εφήμερων οικονομικών ή παραταξιακών συμφερόντων. Ούτε μπορεί να είναι, για πολύ ακόμα, παιχνίδι στα χέρια επικίνδυνων ''μάγων'' της ημεδαπής και ξένης πολιτικής και οικονομικής ελίτ.

Ας μη μας φοβίζουν οι καταστάσεις οι σημερινές. Ας μην απογοητευόμαστε από τις δυσκολίες των ημερών.

Εμείς δεν είμαστε ορθολογιστές προτεστάντες, για να τα μετράμε όλα με το κέρδος και το συμφέρον. Εμείς είμαστε παιδιά του Μακρυγιάννη και του πατρο-Κοσμά, και μάθαμε να μετράμε την ζωή μας αλλιώτικα.

Εμείς δεν χορεύουμε ταγκό. Εμείς χορεύουμε τσάμικο. Η ιστορική μας, δηλαδή, πορεία δεν είναι μονοφυσίτικη και γραμμική σαν τους χορούς των Φράγκων. Είναι κυκλική σαν τους δικούς μας χορούς, τους κύκλιους.

Εμείς οι Έλληνες πάντοτε φορτωμένοι από λάθη ήμασταν, αλλά και πάντοτε μετανιωμένοι. Διηνεκώς στο ''πέσε-σήκω'', δηλαδή.

Το ''πέσε'' ήταν του κεφαλιού μας, αλλά και το ''σήκω'' στο χέρι μας ήτανε κάθε φορά.

Έτσι ακριβώς θαρρώ πως θα γίνει και τώρα: Αυτόν τον καιρό είμαστε πεσμένοι. Τα μάτια μας, θολωμένα από την ''λάμψη'' των ψευτοθεών της δήθεν ευμάρειας και καλοπέρασης, δυσκολεύονται, προς το παρόν, να διακρίνουν την έξοδο της ''κολάσεως''.

Όπου νάναι, όμως, έρχεται και η ώρα της έγερσης, της μετά-νοιας. Μετανιώνω θα πει αλλάζω μυαλά. Θα πει παίρνω αποφάσεις καινούργιες και αλλάζω ζωή. Για να γίνει, όμως, αυτό, χρειάζεται θέληση και η κατάλληλη ευκαιρία.

Οι εκλογές! Να η ευκαιρία να αποδείξουμε, ως λαός, ότι, επιτέλους, ξυπνήσαμε και είμαστε αποφασισμένοι να ξανασηκωθούμε όρθιοι.

Ψηφίζω σ' αυτές τις εκλογές, θα πει εκλέγω ανθρώπους, που διακρίνονται για την εντιμότητά τους, την φιλοπατρία τους και το σέβας στα ιερά και τα όσια της φυλής μας.

Ψηφίζω σ' αυτές τις εκλογές, θα πει ότι παίρνω την απόφαση να πετάξω στην άκρη κάθε ψευτιά και σαπίλα και να βάλω, στην θέση τους, ανθρώπους, που βιώνουν και αγωνίζονται για το Ωραίο και το Αληθινό.

Ανθρώπους πράγματι χαρισματούχους
και όχι φτιαχτούς ''αστέρες''.

Ανθρώπους φυσιολογικούς: Με αδυναμίες και ατέλειες,
όπως όλοι μας, αλλά όχι με πάθη αγιάτρευτα και συνειδήσεις αμετανόητες.

16.5.2014