Έκκληση για προσευχή κάνουν στην αγάπη σας υπέρ υγείας του Σπυρίδωνος 21ος ετών.

  Έκκληση για προσευχή κάνουν στην αγάπη σας, οι οικογενείς, οι συγγενείς και οι φίλοι υπέρ υγείας του Σπυρίδωνος 21^ος ετών.

 Ο Σπυρίδωνας Τραυματίστηκε βαριά σε τροχαίο ατύχημα και υπέστη πολύ σοβαρά κατάγματα και νοσηλεύεται σε νοσοκομείο.

   Ευχόμαστε Ο  Άγιος Τριαδικός Θεός διά πρεσβειών πάντων των Αγίων να χαρίσει την υγείαν του αγαπητού μας αδελφού Σπυρίδωνα.  

                                                                

                                                                                                 Σας ευχαριστούμε

O σεβάσμιος Starets Λαυρέντιος του Σερνιγκοβ έλεγε για τους έσχατους καιρούς:

«Να μη μείνετε έκπληκτοι όταν ακούσετε ότι οι άνθρωποι τρέχουν με κάθε τρόπο στις εκκλησίες και προσεύχονται.

Όταν εκείνοι που στα χρυσά καλύμματά τους [Αρχιμανδρίτες και Πατριάρχες] απαγορεύσουν την ανάγνωση του Ψαλτηρίου –και, αργότερα, των Ωρών– ο Κύριος (ο Θεός) θα τα υπομείνει όλα αυτά, αλλά για λίγο, και θα τους εγκαταλείψει!

(8) Ο ΦΟΒΕΡΟΣ ΚΑΙΡΟΣ (ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ)
«Όχι πολύ πριν την βασιλεία του αντίχριστου, ακόμη και εκείνες οι εκκλησίες που έχουν κλείσει θα επισκευαστούν και θα αποκατασταθούν –όχι μόνο τα εξωτερικά τους, αλλά το εσωτερικό τους, επίσης. Θα επιχρυσώσουν τους θόλους των καμπαναριών και των καθεδρικών ναών, και όταν θα ολοκληρώσουν και τον κύριο, τότε θα έχει έρθει ο καιρός για την ενθρόνιση του αντίχριστου. Προσευχηθείτε ο Θεός να μακραίνει εκείνον τον χρόνο, για να ενθαρρυνθούμε και να στηριχτούμε· είναι μια φοβερή χρονική περίοδος που μας αναμένει. Η αποκατάσταση των καθεδρικών ναών θα συνεχιστεί μέχρι την στιγμή της στέψης του αντίχριστου. Θα έχουμε πρωτοφανή λαμπρότητα. Βλέπετε με πόσο πανουργία και ύπουλα προετοιμάζεται όλο αυτό;».

Αποκατάσταση της αλήθειας περί των αγίων Λειψάνων του Άγίου Πορφυρίου!

Γράφει ο Ιερομόναχος Γεώργιος

 

---

Ξημερώνοντας η εορτή μνήμης του Αγίου Γέροντά μου του Καυσοκαλυβίτου, αποφάσισα να γράψω μερικές γραμμές για τα Άγια λειψανά του, στην αγαπητή και φιλόξενη Romfea.
Αφορμή για την αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και προς αποκατάσταση κάθε παρεξηγήσεως, στάθηκε μία ραδιοφωνική εκπομπή της 13ης Νοεμβρίου που άκουσα από το σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας.
Ομιλητής ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ κ. Ανέστης Κεσελόπουλος, ο οποίος κάνοντας αναφορά στην εκταφή του Αγίου Γέροντος Πορφυρίου, ισχυρίστηκε ότι οι υποτακτικοί του στο Άγιον Όρος πέταξαν και σκόρπισαν τα λέιψανά του πέρα από το δάσος.

Ήμουν από το 1985 κοντά στον Άγιο πνευματικό μου πατέρα Πορφύριο. Από το 1988 στο κελί του, του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια ως δόκιμος μοναχός.
Ως εκ τούτου, ήμουν παρών στα τελευταία επίγεια χρόνια της ζωής του, και φυσικά κατά την κοίμησή του και βεβαίως κατά την ταφή και οπωσδήποτε εκταφή του.
Έχω να δηλώσω ευθύς εξαρχής, ότι ο Άγιος μας Πορφύριος ουδέποτε έδωσε εντολή να πεταχθούν τα οστά του.
 
Αντιθέτως μας είχε δώσει σαφείς οδηγίες για το τί ακριβώς έπρεπε να πράξουμε. Το σώμα του κάθε ανθρώπου ήταν, είναι και θα είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος. Πόσο μάλλον το σώμα ενός Αγίου!
Η επιθυμία του Αγίου Γέροντα ήταν το τέλος της ζωής του να τον βρει στον αγαπημένο χώρο της μετανοίας του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.
Επιθυμούσε να κρυφτεί στις τελευταίες στιγμές του από τα μάτια του κόσμου. Ο Θεός άλλωστε τον είχε δοξάσει εν τω κόσμω, αφού η φήμη του είχε ξεπεράσει τα σύνορα της μικρής μας πατρίδας.
Ήθελε πάσει θυσία στα τέλη της ζωής του να αποκρυφτεί από τον κόσμο, επιβεβαιώνοντας και αυτές τις ύστατες στιγμές του την ταπείνωσή του, αλλά δεικνύοντας και σε όλους τον δρόμο της ύψιστης αυτής αρετής.
Εκτός όμως από τις φραστικές και ιστορικές ανακρίβειες του κ.καθηγητού, που ενδεχομένως να έχει πέσει θύμα παραπληροφόρησης και πλάνης, υπέπεσε στην αντίληψή μου και δεύτερο κρούσμα.
Τη φορά αυτή μάλιστα γραπτό, και μάλιστα μία έκδοση, και το χειρότερο με εκδότη το ίδιο το ησυχαστήριο που ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ίδρυσε, αυτό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής.
Ο τίτλος του βιβλίου-Έκπληξη είναι "Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού". Αφανής ο υποτακτικός, αφανές και το σημειωματάριο.
Μεταξύ των περιεχομένων κάποιος με αρχικά Π.Δ. (αυτός και αν είναι αφανής) ισχυρίζεται: "Σύμφωνα με όσα μου είχε πει ο Γέροντας κάναμε την εκταφή του 2/15 Φεβρουαρίου 1995. Με το σούρουπο τα πήρα (ενν. Τα λείψανα) και τα έθαψα σε ένα ρουμάνι που να μη μπορώ να τα βρω ούτε ο ίδιος".
Αδυνατώ να εξηγήσω γιατί και πώς τολμούν να γράφουν ανάλογες ανακρίβειες και εξηγούμαι!
Ο Γέροντάς μας είχει απόλυτη πληροφόρηση από το Άγιο Πνεύμα για την ακριβή ημέρα της Οσιακής του κοίμησης, γι' αυτό και μας καθοδήγησε με απόλυτη ακρίβεια για όσα έπρεπε να γίνουν και φυσικά και για την ταφή του.
Σε έναν αδελφό που αποτελούσε μέλος της συνοδείας του στα Καυσοκαλύβια, του έδωσε σαφείς οδηγίες με ποιο τρόπο να σκαφτεί το μνήμα σε ποιό βάθος, πώς να τοποθετηθούν μεγάλες πλάκες Πηλίου, πού θα εναποτεθεί το σώμα του, ώστε να μην υπάρχει άμεση επαφή με το χώμα ώστε να λιώσει σύντομα.
Η προετοιμασία θανάτου υπήρξε γιορτή για τον Άγιο Πορφύριο. Ο Άγιος Γέροντας ήταν ο απόλυτος οδηγός ενότητας πνευματικής.
Δεν ήταν τυχαίο ότι τα τελευταία 35 λεπτά της επίγειας ζωής του, ψιθύριζε διαρκώς τα λόγια της Αρχιερατικής Προσευχής του Ιησού, ίνα ώσιν εν, ίνα ώσιν έν ίνα ώσιν εν.
Μας εκμυστηρεύθηκε, σε όλη τη συνοδεία του, και τα σχετικά μετά την κοίμησή του. Η επιθυμία του να "κρυφτεί" υπήρξε ο διακαής πόθος του.
Το 1989 και συγκεκριμένα την ημέρα της εορτής του Αγίου Αντωνίου βρέθηκα στο πλάι του στο Ησυχαστήριο στο Μήλεσι. Γύρισε και μου είπε εμπιστευτικά:
"Θόδωρε (το κοσμικό μου όνομα), εδώ σκοπεύουν να κάνουν πολύ άσχημα πράγματα για μένα. Θέλουν να με βάλουν σε μια γυάλα και να με προσκυνούν οι άνθρωποι σαν τον Άγιο Νεκτάριο", (τόση ήταν η ταπείνωσή του που θεωρούσε τον εαυτό του αμαρτωλό, πόσο μάλλον να συγκριθεί με τον μεγάλο Άγιο της Ορθοδοξίας μας Νεκτάριο).
Και συνέχισε: "Αλλά εγώ δεν είμαι κουτός να βρω τον μπελά μου από τους Αγίους, θα έρθω επάνω στα Καυσοκαλύβια. Μπορείς να με βοηθήσεις και να περιποιείσαι τους κήπους; Να φυτεύεις παντζάρια, σπανάκια, κολοκυθάκια; Άντε και να ψαρεύεις να πιάνεις και κανένα ψαράκι;"
Κανείς δεν πίστευε ότι τελικά θα έρθει στα Καυσοκαλύβια για να κοιμηθεί. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αφού υπήρξε ο Κτήτωρ στο Ησυχαστήριο στο Μήλεσι, εκεί θα ήταν και το μνήμα του ώστε να το προσκυνούν οι άνθρωποι και να λαμβάνουν την ευλογία του.
Όμως ας επανέλθω στα αρχικά Π.Δ. που αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε αδελφός μοναχός με αυτά τα αρχικά στα Καυσοκαλύβια. Αγνοώ εάν τα αρχικά αυτά χρησιμοποιούνται συμβολικά.
Αν ναί, τότε τί συμβολίζουν; Μάλλον αποπροσανατολίζουν. Εάν κάτι είναι συμβολικό και ουδείς το αποσυμβολίζει, τότε θα ήταν υπέρ αρκετή η αναφορά αόριστα σε κάποιον αδελφό της Σκήτης μας.
Όμως έχω προσωπική άποψη. Έχω άποψη προσωπική αφού ήμουν παρών στην ανακομιδή των Αγίων λειψάνων του γέροντα μας.
Τρεις ήμασταν παρόντες. Η ταπεινότητά μου, ο πατήρ Ιωαννίκιος και ο πατήρ Νικήτας.
Η εκταφή των κεκοιμημένων πατέρων στα Καυσοκαλύβια πραγματοποιείται τρία χρόνια μετά την ταφή.
Σκεφτήκαμε η ανακομιδή των λειψάνων του Άγίου Γέροντά μας να πραγματοποιηθεί λίγες ημέρες πριν την ολοκλήρωση της τριετίας.
Η καταλληλότερη ημερομηνία βρέθηκε. Συνέπιπτε μάλιστα με την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, αφού στον Άη Γιώργη ήταν και αφιερωμένος ο Ναός στο κελί μας.
Ήταν αργά το βράδυ όταν ολοκληρώθηκε η ανακομιδή. Οι δύο αδελφοί που προανέφερα, οδήγησαν τα Άγια λείψανα στο δάσος όπου θάφτηκαν μυστικά. Προσωπικά αρνήθηκα να ακολουθήσω τους δύο αδελφούς, θέλοντας να αγνοώ τον τόπο ταφής τους.
Σαφέστατα δεν πετάχτηκαν και δεν διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. "φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται. "( Ψαλ. 33,21)
Η ταπεινή Οσιακή του κοίμηση, η ταπεινή ανακομιδή των Αγίων λειψάνων του, καθώς και η απόκρυψή τους από τα μάτια του κόσμου συμβαδίζουν με αυτά που έλεγε εν ζωή: "Δεν θέλω να με βάλετε σε φωτογραφίες. Θέλω να με βάλετε στην καρδιά σας. Όποιος θα με έχει στην καρδιά του θα είμαι πάρα πολύ κοντά του".
πηγή

Πηγή: "Τρελογιάννης"

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο διορατικός και θαυματουργός

Άγιοι που εορτάζουν: Οσιος Πορφυριος Ο Καυσοκαλυβιτης Ο Διορατικος Και Θαυματουργος (1906 - 1991)

Βιογραφία Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ :

ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ : ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ 

         

«Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση, μά φοβερή ἐντύπωση, ἔστειλα σέ κάποιον ἀσκητή, εἶναι στήν Ἀττική, λέγεται πατήρ Πορφύριος, ἴσως θά ἔχετε ἀκούσει γι’ αὐτόν, ἔχει τό χάρισμα ὄχι μόνο τῆς διακρίσεως, ἀλλά καί τῆς διοράσεως. Μπορεῖ νά βλέπει. Τοῦ ἔστειλα μιά οἰκογένεια, ἕνα ζευγάρι, καί ἦταν μόνο ἕνα παιδί τους μαζί, ἔχουν περισσότερα παιδιά, γιά ἕνα θέμα πολύ σοβαρό. Ἐγώ εἶχα ἤδη διακρίνει στό παιδί σοβαρά συμπτώματα δαιμονισμοῦ. Τούς ἔστειλα, πῆγαν, καί μέ πῆρε τηλέφωνο ὁ πατήρ Πορφύριος, μέ κατέπληξε, καί μοῦ λέει: «Πές τους, ἐγώ δέν τούς τό εἶπα, ὅτι καί τό ἄλλο τους, τό δεύτερο παιδί, ἔχει δαιμόνιο (ἦταν μία κοπέλα αὐτή, μικρή, 15 χρόνων), ἔχει δαιμόνιο, καί οἱ γονεῖς ἔχουν δαιμόνιο». Λέω: «Γέροντα, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἐξομολογοῦνται, κοινωνοῦν». «Ἄκου με, πού σοῦ λέγω, ἔχουν δαιμόνιο!». «Γέροντα», τοῦ λέγω … «Ἔχουν δαιμόνιο», μοῦ ἐπιμένει γιά τρίτη καί τέταρτη φορά. Βέβαια, τούς τό εἶπα, γιατί μοῦ τό εἶπε. Οἱ ἄνθρωποι ἐξεπλάγησαν, δέν πέρασε πολύς καιρός, καί πράγματι ἡ κοπέλα ἐξεδήλωσε ἕνα βαρύτατο ἁμάρτημα καί ἐπιμένει νά μένει στό βαρύτατο αὐτό ἁμάρτημα, πού δείχνει ὅτι εἶχε τό δαιμόνιο, τό ἀντίστοιχο αὐτό τοῦ ἁμαρτήματος. Μοῦ ἔκανε κατάπληξη! Αὐτό ἐγώ δέν μποροῦσα νά τό δῶ. Τό ἔβλεπε ἐκεῖνος. Καί πολλά ἄλλα καταπληκτικά!». 

  http://athanasiosmytilinaios.blogspot.gr

(Χριστιανική Ἀνθρωπολογία, ὁμιλία 58η, 2-12-1984)

Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο Διορατικός

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

εορτάζει 2 Δεκεμβρίου

1. Πρόλογος

 Ένας ακόμη αγαπημένος και λαοφιλής Γέροντας των ημερών μας, μπήκε στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας. Ας διαβάσουμε τον βίο του κι ας έχουμε τις πρεσβείες του Αγίου Γέροντος. [1]

2. Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ο Διορατικός

Παιδικά χρόνια

«Ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 στο χωριό Άγιος Ιωάννης Καρυστίας Ευβοίας, που είναι κοντά στο Αλιβέρι. Οι γονείς του ήσαν πτωχοί, αλλ’ ευσεβείς γεωργοί. Ο πατέρας του ονομαζόταν Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και η μητέρα του Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου. Ο πατέρας του είχε κλήση μοναχική, αλλά τελικά δεν έγινε μοναχός. Υπήρξε, όμως, ψάλτης στο χωριό του και δίδαξε στο Γέροντα την παράκληση της Παναγίας και ό,τι άλλο μπορούσε από την αγία πίστη μας.

Ο Γέροντας Πορφύριος κατά τη βάπτισή του πήρε το όνομα Ευάγγελος, ήταν δε το τέταρτο από τα πέντε παιδιά των γονέων του. Η φτώχεια ανάγκασε τον πατέρα του Γέροντα να ξενιτευτεί και να πάει να δουλέψει στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Φοίτησε στο σχολείο του χωριού του μόνο για δύο χρόνια. Από οκτώ χρονών εργαζόταν. Έπιασε δουλειά στο ανθρακωρυχείο της περιοχής του και στη συνέχεια σε παντοπωλείο στη Χαλκίδα και στον Πειραιά.

Ο Γέροντας ως παιδί είχε έντονα πρόωρη ανάπτυξη. Όπως διηγήθηκε ο ίδιος, από οκτώ χρονών ξυριζόταν. Από την παιδική ηλικία ήταν σοβαρός, εργατικότατος, επιμελής και έδειχνε πολύ μεγαλύτερος από τα χρόνια του.

Στο Άγιον Όρος - Η μοναχική κλήσις

Διαβάζοντας το βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτη συλλαβιστά, εκεί που έβοσκε τα πρόβατα, αλλά και όταν δούλευε στο παντοπωλείο, αισθάνθηκε τον πόθο να τον μιμηθεί. Αρκετές φορές ξεκίνησε για το Άγιον Όρος, αλλά για διάφορους λόγους γύριζε πίσω. Τελικά, μεταξύ δώδεκα και δεκατεσσάρων ετών, ξεκίνησε με σταθερή απόφαση να φθάσει. Και ο Κύριος ευλόγησε την απόφασή του και έφθασε.

Ο προνοητής των πάντων και κυβερνήτης της ζωής μας Κύριος έφερε έτσι τα πράγματα,
ώστε να συναντήσει μέσα στο καράβι, που πήγαινε από τη Θεσσαλονίκη στο Άγιον Όρος, το μέλλοντα Γέροντά του, τον ιερομόναχο και πνευματικό Παντελεήμονα. Αυτός τον ανέλαβε υπό την προστασία του μέσα από το καράβι, τον παρουσίασε ως ανεψιό του και τον έμπασε στο Άγιον Όρος, παρόλον που δεν επιτρεπόταν τότε η είσοδος στα παιδιά.

Η μοναχική ζωή

Ο Γέροντάς του, ο παπα-Παντελεήμονας, τον οδήγησε στα Καυσοκαλύβια, στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου, στην οποία ασκήτευε μαζί με τον ομομήτριο αδελφό του παπα-Ιωαννίκιο.

 
Έτσι ο Γέροντας Πορφύριος απέκτησε ταυτόχρονα δύο Γεροντάδες και έκανε και στους δύο άκρα, αδιάκριτη και χαρούμενη υπακοή. Επιδόθηκε με ζήλο στην εκούσια άσκηση και το παράπονό του ήταν ότι οι Γέροντές του δεν του απαιτούσαν ακόμη μεγαλύτερη. Δεν γνωρίζουμε ακόμη επακριβώς τα ασκητικά παλαίσματά του, γιατί δεν μιλούσε γι’ αυτά. Από τα λίγα, που ανέφερε σπανίως σε ελάχιστα πνευματικά του παιδιά, συμπεραίνουμε ότι η άσκησή του ήταν συνεχής, εντατική, χαρούμενη και σκληρή.

Ξυπόλυτος στα χιόνια και στα κακοτράχαλα μονοπάτια. Με λίγο ύπνο στο πάτωμα, με μια κουβέρτα και με ανοιχτό το παράθυρο, ακόμη κι όταν χιόνιζε. Με πολλές μετάνοιες, με γυμνό το σώμα από τη μέση και πάνω για να μην τον ενοχλεί η νύστα.

Με εργασία την ξυλογλυπτική και στο ύπαιθρο, για ξύλα, για σαλιγκάρια, για κουβάλημα χώματος στην πλάτη από μεγάλες αποστάσεις, προκειμένου να δημιουργηθεί μικρός κήπος στα βραχώδη μέρη της καλύβης του Αγίου Γεωργίου.

Και ταυτόχρονα εντονώτατη συγκέντρωση της προσοχής στα αναγνώσματα και τα τροπάρια των ιερών ακολουθιών και αποστήθισή τους. Επί πλέον αποστήθιση των ιερών Ευαγγελίων κατά τη διάρκεια του εργοχείρου και συνεχής επανάληψή τους, ώστε στο μυαλό να μη μπορεί να μπει αργός λόγος ή μη καλός λογισμός. Ήταν, κατά το χαρακτηρισμό, που ο ίδιος έδωσε στη ζωή του εκείνα τα χρόνια «αεικίνητος».

Αλλά το βασικό, το κύριο γνώρισμα της άσκησής του, δεν ήταν τα σωματικά παλαίσματα. Ήταν η πλήρης υποταγή στο Γέροντά του, η απόλυτη εξάρτησή του από αυτόν, η ολοκληρωτική εξαφάνιση του θελήματός του μέσα στο θέλημα εκείνου, η γεμάτη αγάπη, εμπιστοσύνη και θαυμασμό αφοσίωσή του στο Γέροντά του, η ταύτισή του με εκείνον, η οποία τον έκανε δεκτικό της διοχέτευσης των βιωμάτων του στη δική του ζωή. Αυτό είναι το μυστικό, αυτό είναι το κλειδί, το ουσιώδες και κύριο.

Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς, αλλά φαίνεται ότι σύντομα μετά την εγκαταβίωσή του στο Άγιον Όρος, εκάρη μοναχός και ονομάσθηκε Νικήτας.

Η Ιερά Καλύβη Αγίου Ακακίου στα Καυσοκαλύβια

Η επίσκεψη της θείας Χάριτος

Σ’ αυτόν το γεμάτο φλόγα νέο μοναχό, που τά 'δωσε όλα για την αγάπη του Χριστού και που δεν υπολόγισε ποτέ κόπους και αγώνες, δεν είναι παράδοξο ότι αναπαύθηκε αισθητά η θεία Χάρις. Ήταν ξημερώματα, ο κεντρικός ναός των Καυσοκαλυβίων, το Κυριακό, ήταν ακόμη κλειστός. Ο μοναχός Νικήτας, όμως, περίμενε σε μια γωνιά του προνάρθηκα να κτυπήσουν οι καμπάνες και ν’ ανοίξει η εκκλησία.

Δεύτερος μπήκε στον προνάρθηκα ο γερο-Δημάς, πρώην Ρώσος αξιωματικός, ενενηκοντούτης, ασκητής, κρυφός άγιος και, αφού βεβαιώθηκε ότι δεν ήταν άλλος εκεί (δεν είδε το μοναχό Νικήτα που ήταν απόμερα), άρχισε να κάνει στρωτές μετάνοιες και να προσεύχεται μπροστά στην κλειστή πόρτα του ναού. Η θεία Χάρις ξεχείλισε από τον όσιο γερο-Δημά και έλουσε και κατεκάλυψε τον έτοιμο να τη δεχθεί νεαρό Νικήτα. Τα αισθήματά του δεν περιγράφονται. Γεγονός είναι ότι μετά τη θεία Λειτουργία και τη θεία Κοινωνία του ο νεαρός μοναχός Νικήτας αισθανόταν τέτοια αισθήματα, ώστε, πηγαίνοντας για το καλύβι του, σταμάτησε, άνοιξε τα χέρια του τεντωμένα και φώναζε δυνατά “Δόξα Σοι, ο Θεός. Δόξα Σοι, ο Θεός. Δόξα Σοι, ο Θεός”.

Την επίσκεψη της Χάριτος ακολούθησε μια ριζική αλλαγή των ψυχοσωματικών ιδιοτήτων του νεαρού μοναχού Νικήτα. Ήταν η αλλοίωσις, η εκ της δεξιάς του Υψίστου. Ενεδύθη δύναμιν εξ ύψους και απέκτησε χαρίσματα υπερφυσικά.

Πρώτο σημείο ήταν ότι «διείδε» από μεγάλη απόσταση τους Γέροντές του, που επέστρεφαν από μακριά. Τους “διείδε” εκεί που ήσαν, ενώ ανθρωπίνως δεν ήσαν ορατοί. Αυτό το εξομολογήθηκε στον παπα-Παντελεήμονα, ο οποίος του σύστησε προσοχή και σιωπή. Συμβουλές, προς τις οποίες συμμορφώθηκε, μέχρις ότου έλαβε άλλη εντολή. Έπειτα ακολούθησαν και άλλα. Τα αισθητήριά του ευαισθητοποιήθηκαν σε ανυπέρβλητο βαθμό και οι ανθρώπινες δυνατότητές του αναπτύχθηκαν στο έπακρο.

Σθεναρή Ορθόδοξη απάντηση ιερομονάχου π. Παϊσίου πρός Θεόκλητο Φλωρίνης: Σεβασμιώτατε, Διαπιστώνω ότι έχετε υποστεί πνευματική μετάλλαξη και ακολουθείτε τον κατήφορο στην αίρεση

Σεβασμιώτατε!

Γνωρίζοντας την μεγάλη ανησυχία σας, αν και ασθενής από χθες, σπεύδω να απαντήσω στην επιστολή σας ανοιχτά και δημόσια. Κατ’ αρχήν όπως επεσήμανα επανειλημμένως η διακοπή της μνημονεύσεώς σας κατά τις ακολουθίες και κατ’ εξοχήν στην αγία Αναφορά δεν έχει χαρακτήρα προσωπικής αντιπαραθέσεως. Υπάρχει σοβαρό θέμα παρέκκλισης από την ορθόδοξο πίστη με όλα αυτά που κάνει και λέει ο οικουμενικός πατριάρχης και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατό να έχουμε μαζί του εκκλησιαστική κοινωνία. 

  Έχουν αναρτηθεί και δημοσιευθεί πολλά άρθρα που αποδεικνύουν την δογματική εκτροπή του προκαθημένου, ο οποίος λόγω θέσεως μέσα στην Εκκλησία συμπαρασύρει και τις άλλες τοπικές Εκκλησίες,  μεταξύ αυτών και την Εκκλησία της Ελλάδος όπως αποδείχθηκε με την προσφάτως  συγκληθείσα  Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

  Αν εσείς διακρίνετε στις ενέργειές μου πλάνη επειδή θέλω να κρατήσω την πίστη των αγίων Πατέρων πραγματικά λυπούμαι. Διαπιστώνω ότι έχετε υποστεί πνευματική μετάλλαξη και ακολουθείτε στον κατήφορο και τους υπολοίπους που δεν είχαν το σθένος να αντιπαραταχθούν στην αίρεση. Στην πορεία σας αυτή εφ’ όσον δεν θελήσατε να ακολουθήσετε τον Γέροντα προκάτοχό σας αείμνηστο π. Αυγουστίνο δεν θα σας ακολουθήσουμε. Έχετε το ελεύθερο να κινήσετε εναντίον μας όποιες διαδικασίες νομίζετε κατάλληλες, «Κύριος μερίς της κληρονομίας μου»!

Με τον προσήκοντα σεβασμό

Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος

Μάθετε τον 15ο κανόνα ΔΙ’ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΙΝΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΕΣ ΠΡΕΠΟΥΣΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΑΞΙΩΘΗΣΟΝΤΑΙ!

ΚΑΝΩΝ 15^ος ΑΒ΄  ΣΥΝΟΔΟΥ

Του Γεωργίου Φλώρου

«Στην 1^η και 2^αν εντολήν κρέμεται όλος ο ΝΟΜΟΣ».

Ως πηγή αναβλύζουσα  Άγιον Πνεύμα και αιώνιον  ζωήν αντλήθηκαν τα πάντα εκ του ΛΟΓΟΥ.

Ο ΛΟΓΟΣ του ΘΕΟΥ.

«Στον 15^ο κανόνα κρέμεται η προστασία της ΕΚΚΛΗΣΙΑ μας από τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ».

Μας έλεγαν ότι ο ΝΟΜΟΣ λέγει: «Ούτε μία κεραία, ούτε ένα ιώτα δεν αλλάζουμε».

Από Πηδάλιο

Τώρα οι ίδιοι απομακρύνθηκαν τόσο πολύ από τον Θεό που αφαίρεσαν ΟΧΙ μια κεραία, αλλά ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Δεν θέλουν να υπάρχει ο ΚΑΝΟΝΑΣ αυτός που διακρίνει τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και επαινεί τους διακόπτοντες σχέσιν με αυτούς,

προστατεύοντας έτσι την ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ του ΧΡΙΣΤΟΥ μας.

Θέλουν να ενωθούν με τους αιρετικούς (ΜΕΓΑ ΕΓΚΛΗΜΑ, χωρίς τη μετάνοιά τους). Γι’ αυτό και εξάλειψαν τη λέξη ΑΙΡΕΣΗ και τους ονόμασαν όλους  «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ».

"Συμπορεύεσθε με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και με τις αιρετικές του δοξασίες ή με τη Αγία μας Εκκλησία;"

Μνήμη  αποστόλου Ανδρέα του πρωτοκλήτου

Καρδίτσα 30-11-2016

Ανοικτή επιστολή πιστών

της Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος

      και Φαναριοφερσάλων

προς τον Σεβασμιώτατο μητροπολίτη

                                      κ. Τιμόθεο

Σεβασμιώτατε,

    Ως πιστά τέκνα της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ, θα θέλαμε να σας καταθέσουμε τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας ως ορθόδοξοι πιστοί Χριστιανοί.

    Είμαστε κατασκανδαλισμένοι με την αφωνία σας σε θέματα δόγματος και -τώρα τελευταία- με την στάση σας να μην ενημερώνετε το ποίμνιό σας, για το τί ψηφίσθηκε στην λεγομένη «Αγία και μεγάλη» Σύνοδο και για τα αιρετικά ανοίγματα του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Γι’ αυτό το λόγο, επειδή ἡ σιωπή σε θέματα πίστεως είναι ενοχή, και -κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά- είναι το τρίτο είδος αθεΐας, σας θέτουμε καθηκόντως ως Χριστεπώνυμο πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας τις εξής ερωτήσεις:

α) Συμφωνείτε να χαρακτηρίζονται οι αιρέσεις ως Εκκλησίες;

β) Συμφωνείτε με την αποδοχή τον μεικτών γάμων καταλύοντας έτσι κανόνες Οικουμενικών συνόδων;

γ) Συμφωνείτε ότι ο παπισμός είναι αίρεση και ο  Οικουμενισμός παναίρεση; 

δ) Συμφωνείτε με τα οικουμενιστικά ανοίγματα του πατριάρχη Βαρθολομαίου και τις συμπροσευχές με τούς κάθε είδους αιρετικούς και αντίχριστους;

Σας παραθέτουμε τις απόψεις του για την περίπτωση που δεν τις γνωρίζετε.

 Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος:

1.    Πιστεύει καὶ κηρύττει τις ιδέες του αντίχριστου Οικουμενισμού: «Όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας». Η μεγαλύτερη ύβρις όλων των εποχών εναντίον του ΧΡΙΣΤΟΥ. Μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να υποστηρίξει τέτοια πράγματα!

Οικουμενιστική συμόρφωση Το πρωί "λειτουργία" και το απόγευμα ο ιμάμης μπροστά στην εικόνα του Χριστού ψέλνει το Αλλαχού Ακμπάρ στον Μωάμεθ!

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΧΟΥ ΑΚΜΠΑΡ (Βίντεο)

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Έχει παρατηρηθεί τον τελευταίο καιρό το φοβερό φαινόμενο, σε πολλούς ναούς κυρίως των παπικών και των ευαγγελιστών το πρωί να γίνεται χριστιανική λειτουργία και το απόγευμα ο ιμάμης μπροστά από την εικόνα του Χριστού να ψέλνει το Αλλαχού Ακμπάρ και οι μουσουλμάνοι να προσεύχονται στον Μωάμεθ. Έτσι κατάντησαν τον ιερό ναό να βολεύεται κάθε καρυδιάς καρύδι και να κάνουν την θρησκεία κλοτσοσκούφι για χάρη της νεοταξικής παγκοσμιοποίησης.

Αλήθεια, σήμερα μην περιμένετε με τέτοια φαινόμενα και με τις ερωτοτροπίες και των δικών μας κληρικών στην πανθρησκεία. Όπως έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός το ράσο στις μέρες μας θα το φοράει ο ίδιος ο διάβολος.

Παρακάτω ένα παράδειγμα μιας εκκλησίας στη Σκωτία η οποία παίρνει την πρωτοβουλία να είναι η πρώτη που θα φιλοξενεί και μουσουλμάνους προσευχόμενους.

Επίσης, ο καθεδρικός ναός της Ουάσιγκτον που θεωρείται «εθνικός οίκος προσευχής» φιλοξένησε πριν αρκετό καιρό την πρώτη μουσουλμανική λειτουργία, ως προώθηση του διαθρησκειακού διαλόγου. 

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ

www.nikosxeiladakis.gr

Το δυσώδες ΣΥΡΙΖΟ- Ζουράριον ύφος και ήθος και η απαιδευσία του υφυπουργού παιδείας

Το νέο φρούτο του υπουργείου Παιδείας

Στο δύστυχο υπουργείο Παιδείας η κατρακύλα δεν φαίνεται να έχει τέλος.
Η πρώτη κατ’ ευφημισμόν έκπληξη ήρθε από τον πρώτο και πλέον  εύγλωττο εκφραστή της Συριζαϊκής θολούρας υπουργό κ. Μπαλτά με το αλησμόνητο  «Η αριστεία είναι ρετσινιά».  Η δεύτερη και πλέον δυσάρεστη έκπληξη ήρθε από την μέχρι πρότινος υφυπουργό  κα Σία  Αναγνωστοπούλου η οποία απεφάνθη ότι η κατάληψη αιθουσών, γραφείων και εργαστηρίων, δηλαδή χώρων των πανεπιστημίων, δεν είναι παράνομη πράξη. Σε αυτό συμφώνησε και ο τότε υπουργός  κ. Φίλης  διαγράφοντας, τοιουτοτρόπως, με το υπουργικό του βάρος κάθε αμφιβολία επί του σοβαρού αυτού ζητήματος..

Ομολογία Πίστεως Αγιορειτών Πατέρων (Διακοπὴ Μνημοσύνου του αιρεσιάρχη Βαρθολομαίου)

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ 
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 8η Νοεμβρίου 2016

Πρός τήν Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους 

καί τούς Σεβαστούς ἁγίους Καθηγουμένους τῶν Ἱερῶν Μονῶν.

Σύναξις τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ καὶ πασῶν τῶν ἀσωμάτων καὶ ἐπουρανίων Δυνάμεων. Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ζωοποιοῦ Τριάδος.

“Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ᾿ ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς” (Μτ. Ι, 32).

“Eὐχαριστοῦντες τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ τῷ ἱκανώσαντι ἡμᾶς εἰς τὴν μερίδα τοῦ κλήρου τῶν ἁγίων ἐν τῷ φωτί”, ὅπου κατεξοχὴν εἶναι καὶ λέγεται ὁ μοναχισμός, τὸ ἀκρότατον τῆς εὐαγγελικῆς πολιτείας, ἡ κλήση τῆς ὁποίας ἀπαιτεῖ κατὰ τὸ ἀποστολικὸν λόγιον: “περιπατῆσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρέσκειαν ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ καρποφοροῦντες καὶ αὐξανόμενοι εἰς τὴν ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ”, “ ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ”, αὐτῆς τῆς γνώσεως διὰ τῆς φωτουργοῦ διδασκαλίας τῶν ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἤλθαμε εἰς ἐπίγνωσιν τῶν κρισίμων δογματικῶν ζητημάτων πίστεως, τὰ ὁποῖα σχετίζονται μὲ τὴν παναίρεσιν τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ τὰ ὁποῖα διενεργοῦνται κατὰ τῆς ἁγίας καὶ ἀμωμήτου ὀρθοδόξου πίστεως.

Ἐπὶ 114 συναπτὰ ἔτη, ἀρχῆς γενομένης τὸ 1902, ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πρωτοστατεῖ, ἔργῳ καὶ λόγῳ, στὴν ἐπιβολὴ τῆς παναιρετικῆς καινοφανοῦς διδασκαλίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Δυστυχῶς, παρατηρεῖται ἐντὸς τῶν περισσοτέρων μονῶν καθὼς καὶ κελλιωτικῶν συνοδειῶν ἡ καλλιέργεια ἑνὸς κλίματος ἀμεριμνίας καὶ ἀδιαφορίας, ἡ ὁποία ἐγγίζει τὰ ὅρια τῆς ἠθελημένης ἄγνοιας, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ ἐκεῖ μονάζοντες πατέρες νὰ ἀγνοοῦν ἕως καὶ τὰ βασικότερα περὶ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Τούτων οὕτως ἐχόντων, κατόπιν πολλῆς καὶ ἐμπόνου προσευχῆς, ἡ φωνὴ τῆς συνείδησεως μᾶς ὑπέδειξε νὰ ξεκινήσουμε ἀγῶνα ὁμολογιακὸ, θεμελιωμένο στὴν ἀντιαιρετικὴ στάση τῶν ὁσίων Πατέρων τοῦ παρελθόντος, ἐξαιρέτως τῶν Ἁγιορειτῶν.

Γιατί οἱ ἀποφάσεις τῆς λεγομένης Ἁγίας,

καί  Μεγάλης Συνόδου (ΑκΜΣ), εἶναι αἱρετικές.

Ἡ μελέτη τῶν ἀποφάσεων τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (ΑκΜΣ), ὑπὸ τὸ φῶς τῆς ἁγιοπατερικῆς διδασκαλίας καὶ ὄχι κατὰ τὴν ἑκάστου προσωπικὴ γνώμη, μᾶς ὡδήγησε στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ ἐν λόγῳ Σύνοδος ἀντὶ νὰ ὀρθοτομήσει τὸν λόγο τῆς ἀληθείας καὶ νὰ καταδικάσει ὡς ΑΙΡΕΣΗ τὸν Οἰκουμενισμό, ἀντιθέτως τὸν ἐπέβαλε προσδίδοντάς του πανορθόδοξον κῦρος, ἀποδεχομένη τὴν ἐκκλησιαστικότητα τῶν πάλαι ποτὲ καταδεδικασμένων αἱρέσεων τοῦ παπισμοῦ καὶ τοῦ προτεσταντισμοῦ. Ἡ λήψη τῆς συγκεκριμένης ἀποφάσεως καὶ μόνον τὴν καθιστᾶ μία ἀντορθοδόξου πίστεως καὶ ὁμολογίας ψευδοσύνοδο.

Το ισλάμ είναι η "ιδανική θρησκεία" για να επιβάλλει κάποιος (μέσω αυτής) "ολοκληρωτικό καθεστώς"...γι' αυτό "κάποιοι" (ΝΤΠ) ισλαμοποιούν (ταχύτατα) την Ευρώπη...

(Γι' αὐτὸ καὶ διὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θέλουν νὰ ἐξουδετερώσουν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν μόνη ποὺ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στὴν ἰσοπέδωση λαῶν καὶ ἀνθρώπων!)

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος


Που αποσκοπεί τελικά η (εμφανέστατη πια και διαρκώς εντεινόμενη) ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ της Ευρώπης;

Εδώ και δεκαετίες οι "παρασκηνιακοί ηγέτες" της ΕΕ είχαν πάρει κάποιες αποφάσεις...

Άλλες πιο φανερές και άλλες..."αφανείς".

Βασικότερη όλων στάθηκε η ομογενοποίηση της Ευρώπης.

Να αναμειχθούν τα ευρωπαϊκά έθνη τόσο πολύ που στο τέλος να μετατραπούν σε μια άεθνη κοινωνία.

Προφανώς αυτό όμως δεν κατέστη εφικτό...

Οι λαοί της Ευρώπης παραμένουν διαφορετικά έθνη.

Αντιστάθηκαν πεισματικά στην ομογενοποίηση.

19 Νοεμβρίου του 2004 αυτό το πρόβλημα λύθηκε δια της μεθόδου του "Γορδίου Δεσμού".

Οι ηγέτες της ΕΕ (τυπικά τουλάχιστον αυτοί φάνηκαν) πήραν μια απόφαση.

Να ανοίξουν τα σύνορα σε άλλες μεταναστευτικές πληθυσμιακές μάζες που θα λειτουργούσαν σαν ομογενοποιητικός δυναμικός καταλύτης...

Δεν "ονόμασαν" όμως αυτόν τον (επιδιωκόμενο) καταλύτη...

Δεν έκαναν εμφανείς τους "απώτερους σκοπούς" τους..

Ν' ανοίξουν, δηλαδή, τα σύνορα στο ισλάμ...