ΙΜΙΑ 30-1-1996

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.188
         http://www.agonas.org

  ΙΜΙΑ  30-1-1996

ΔΥΟ ΜΙΚΡΕΣ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΕΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ 

Λίγο πριν φύγει το 2012 είχαμε και δεύτερο επεισόδιο μέσα σε τρεις μήνες στην περιοχή των Ιμίων μετά από τον εμβολισμό της ακταιωρού του Λιμενικού από σκάφος της τουρκικής Ακτοφυλακής τον περασμένο Σεπτέμβριο (26-9-12).

Το πρωί της 26ης Δεκεμβρίου είχαμε μια «μίνι» ναυμαχία, όταν ελληνικά αλιευτικά σκάφη, από την Κάλυμνο και πέρα, ρίξαν τα σύνεργά τους για ψάρεμα. Τότε εμφανίστηκαν τουρκικά σκάφη της Ακτοφυλακής και τους ζήτησαν να αποχωρήσουν γιατί ψάρευαν – όπως δήλωσαν – «στα τουρκικά χωρικά ύδατα!».

Οι ψαράδες κάλεσαν σε βοήθεια σκάφος του Λ.Σ./Ακτοφυλακής το οποίο έσπευσε στην περιοχή. Στη συνέχεια τα δύο τουρκικά σκάφη άρχισαν να κάνουν επικίνδυνους ελιγμούς ανάμεσα στα ελληνικά αλιευτικά, όταν κατέφθασε και άλλο τουρκικό σκάφος. Και τα τρία μαζί προσπάθησαν να εμβολίσουν το ελληνικό, με αποτέλεσμα, αυτό να αποχωρήσει μαζί με τα αλιευτικά μας, αφού δεν υπήρχε στην περιοχή άλλο ελληνικό σκάφος για να τα προστατέψει.

Αυτά τα τελευταία γεγονότα φέρανε στη μνήμη μας την 30η Ιανουαρίου 1996 (συμπληρώνουμε 17 χρόνια) που έφεραν την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα σύρραξης για μια βραχονησίδα αλλά και για τον «περίεργο» θάνατο των Τούρκων κομάντος της νύχτας εκείνης μετά από λίγες μέρες.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ

Στις 29 Δεκεμβρίου 1995 το υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας διατύπωσε και επισήμως τη θέση του προς την ελληνική πρεσβεία στην Άγκυρα, ότι τα Ίμια αποτελούν «εσωτερικό τμήμα της τουρκικής επικράτειας» και είναι εγγεγραμμένα στο τουρκικό κτηματολόγιο της περιφέρειας Κουγκλά της νομαρχίας Αλικαρνασσού (Bodrum).

Την Κυριακή 28/1/1996 το παράκτιο περιπολικό «ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΙΙ», κατά τη διάρκεια περιπολίας του στην περιοχή των Ιμίων στις 8.10, εντοπίζει στη βραχονησίδα τούρκικη σημαία, αφού την ελληνική που υπήρχε την είχαν κατεβάσει ενωρίτερα Τούρκοι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Χουριέτ» σπάζοντας τον ιστό και παίρνοντάς την μαζί τους. Ακολουθεί εντολή του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και το περιπολικό «ΑΝΤΩΝΙΟΥ» Ρ 256, περί τις 10.30, υποστέλλει την τούρκικη σημαία αντικαθιστώντας την με την ελληνική.

Οι συσκέψεις στρατιωτικών και πολιτικών είναι συνεχείς γιατί οι Τούρκοι προκαλούσαν. Το μεσημέρι της δευτέρας 29/1/1996 στο υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας καλείται ο Έλληνας πρεσβευτής Δημ. Νεζερίτης, όπου του επιδίδεται νέα ρηματική διακοίνωση στην οποία αμφισβητούσαν την ελληνικότητα των βραχονησίδων Ίμια, λόγω υπάρχουσας νομικής ασάφειας στο Αιγαίο, με νησιά, νησίδες και βραχονησίδες.

Οι ημέρες ήταν φορτισμένες και οι συσκέψεις και οι τηλεφωνικές επικοινωνίες των Ελλήνων υπουργών και στρατιωτικών με τους αντίστοιχους Αμερικανούς και Νατοϊκού συνεχείς. Την Τρίτη 30/1/1996, τρία λεπτά πριν τα μεσάνυχτα (23.57), το «ΓΕΝ» διατάζει τον απόπλου του συνόλου των πλοίων του στόλου, σε εφαρμογή μέτρων ενισχυμένου συναγερμού.

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 1996.
 

Η κρίση έχει κορυφωθεί. Στις 1.00 μετά τα μεσάνυχτα πραγματοποιείται στο γραφείο του Πρωθυπουργού στη Βουλή σύσκεψη του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ). Οι πληροφορίες φθάνουν συγκεχυμένες και η ενημέρωση γίνονταν μέσω σημειώματος καθώς η σύσκεψη δεν γίνονταν στο κέντρο επιχειρήσεων στο υπόγειο του Γενικού Επιτελείου αλλά στη Βουλή (…). Και στις 3.35 πρωινή η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) ενημερώνει τον Πρωθυπουργό Σημίτη για δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών περί αποβίβασης Τούρκων καταδρομέων στη Δυτική Ίμια.

Στις 4 π.μ. ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ – βοηθός υπουργός εξωτερικών ΗΠΑ – επιβεβαιώνει την κατάληψη της βραχονησίδας, διαβιβάζοντας παράλληλα το τουρκικό τελεσίγραφο που έλεγε:  Σε περίπτωση προσβολής των Τούρκων κομάντος, αυτό θα σημαίνει αυτομάτως ολοκληρωτικό πόλεμο.

Τα ελληνικά πλοία που βρίσκονταν γύρω από τα Ίμια παρακολουθούσαν την απόβαση των πάνοπλων Τούρκων κομάντος που έστηναν πυροβολεία και έπαιρναν θέσεις για απόκρουση πιθανής επίθεσης των ελληνικών δυνάμεων. Ο τότε αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Λυμπέρης επικοινωνεί με τον Πρωθυπουργό Σημίτη, που βρίσκονταν στη Βουλή σε διαρκή συνεδρίαση με τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων και τους συναρμόδιους υπουργούς, και του λέει: «Δώστε μου εντολή να ισοπεδώσω μέσα σε λίγα λεπτά τα Ίμια. Έχουμε τεράστια δύναμη πυρός με τα πλοία μας». Ο Σημίτης μένει για λίγα λεπτά αναποφάσιστος. Το ελληνικό ελικόπτερο ΑΘ-212 ASW με τους αξιωματικούς του ναυτικού Βλαχάκη, Καραθανάση και Γιαλοψό πετάει πάνω από τα Ίμια, φωτίζοντας τις θέσεις των Τούρκων κομάντος και δίνοντας έτσι στόχο στις ελληνικές δυνάμεις. Τα τρία παλικάρια θα σκοτωθούν λίγα λεπτά αργότερα (5.05 π.μ.) με την πτώση του ελικοπτέρου τους στην φουρτουνιασμένη θάλασσα. Τις δραματικές εκείνες στιγμές χτυπά το απόρρητο τηλέφωνο του Έλληνα Πρωθυπουργού. Είναι ο Χόλμπρουκ που λέει στον έκπληκτο Σημίτη: «Μην τολμήσετε να χτυπήσετε τα Ίμια γιατί σε τρία λεπτά δεν θα υπάρχει ελληνικός στόλος. Οι Τούρκοι έχουν τα ακριβή σημεία των πλοίων σας στο Αιγαίο με στοιχεία που έχουν πάρει από δορυφόρο, τα δε αεροπλάνα τους είναι με αναμμένες μηχανές απέναντι από τα Ίμια και σε τρία λεπτά θα έχουν βουλιάξει όλα τα πολεμικά σας. Εσείς λόγω απόστασης δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα αεροπλάνα σας. Η συμφωνία μας είναι: όχι πλοία, όχι στρατός, όχι σημαία στα Ίμια». Ο Σημίτης δίνει εντολή στον Ναύαρχο Λυμπέρη να μην χτυπήσει και την επομένη θα πει στην Ελληνική Βουλή το περίφημο «Ευχαριστώ τους Αμερικανούς». Κάπου εκεί τελειώνει η κρίση στα Ίμια.

Η ΤΥΧΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΟΜΑΝΤΟΣ

Οι Τούρκοι κομάντος μπαίνουν πάλι στα φουσκωτά τους και επιστρέφουν στα παράλια της Τουρκίας. Εκεί τους αποθεώνουν, αλλά 17 ημέρες μετά, στις 16/2/1996, θα πραγματοποιηθεί εκπαιδευτική άσκηση, ονομαζόμενη ynus, στον κόλπο της Μαρμαρίνης. Ένα ελικόπτερο τύπου S-70 A Black Hawk απογειώνεται από το ναύσταθμο του Akzaj και μεταφέρει 9 από τους 12 Τούρκους κομάντος που συμμετείχαν στην απόβαση των Ιμίων. Λίγα λεπτά πριν την ολοκλήρωση της άσκησης άρχισε να χάνει ύψος με αποτέλεσμα τη σφοδρή πρόσκρουσή του στη θάλασσα. Οι πρώτες πληροφορίες μιλούσαν για έκρηξη του ελικοπτέρου στον αέρα· άλλες για ήχους από πυροβόλο όπλο. Πάντως γεγονός είναι ότι κανείς από τους 9 δεν σώθηκε. Σκοτώθηκαν όλοι.

Έχουν περάσει δύο μήνες από τη μυστηριώδη πτώση του ελικοπτέρου και σε δύο συμβάντα, με διαφορά δύο ημερών μεταξύ τους, δύο κομάντος από τους εναπομείναντες της ομάδας των Ιμίων θα χάσουν τη ζωή τους σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.

Ήδη από τους 12 κομάντος έχει απομείνει στη ζωή μόνο ο επικεφαλής λοχαγός της ομάδας Zeki Sen ο οποίος μετά από μερικά χρόνια «περιπλάνησης» επιστρέφει στην Τουρκία το Μάιο του 2003 όπου και δολοφονείται το ίδιο έτος (6/5/2003) από τρεις νεαρούς, οι 2 παιδιά γονέων τους τουρκικής ΚΥΠ, που συλλαμβάνονται, φυλακίζονται και μετά από τρία χρόνια αποφυλακίζονται.

Το μοιραίο λάθος των Τούρκων κομάντος ήταν ότι, επιστρέφοντας στη βάση τους άρχισαν να μιλούν στους δημοσιογράφους. Στο «βαθύ τουρκικό κράτος» δεν άρεσε αυτό, και ίσως αποφάσισε την εξόντωσή τους γιατί είχαν δει, ζήσει και ακούσει πολλά για την επιχείριση «Ίμια», κι έπρεπε να τους κλείσουν το στόμα. Φαίνεται ότι εμπλέκονταν στην υπόθεση στρατιωτικές και διπλωματικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Τουρκίας και ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Έτσι, αυτή η σκοτεινή ιστορία με τους κομάντος, που οι Τούρκοι τους χαρακτήριζαν «ήρωες των Ιμίων», έληξε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες δεδομένου ότι κι αυτά τα Μ.Μ.Ε. απέφυγαν επιμελώς ν’ ασχοληθούν με τα γεγονότα αφήνοντάς τα να τα καλύψει το «μυστήριο» της τούρκικης (;) πολιτικής.

ΓΙΑΤΙ «ΕΘΑΨΑΝ»

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΩΝ

Το 1994 ο τότε υφυπουργός Άμυνας Μανώλης Μπεντενιώτης εκπόνησε ένα προχωρημένο σχέδιο μεγάλης εθνικής σημασίας που μάλιστα είχε τύχει και την έγκριση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, του υπουργού Εξωτερικών Καρ. Παπούλια και του υπουργού Άμυνας Γερ. Αρσένη.

Το σχέδιο προέβλεπε την τακτική επίσκεψη εθελοντών (μελών του Συνδέσμου Αποφοίτων Σχολών Υπαξιωματικών Πολεμικού Ναυτικού) με υλικά και γεννήτριες σε βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, προκειμένου να στήνουν σιδερένια υψηλά κοντάρια όπου θα υψωνόταν μεγάλου μεγέθους ελληνική σημαία, να κτίσουν από ένα παρεκκλήσι σε κάθε νησί ή βραχονησίδα, να φυτέψουν δένδρα και φυτά που θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν αλλά και να εγκαταστήσουν ζώα και πουλιά, δημιουργώντας έτσι μια έντονη παρουσία μοναδικών οικοσυστημάτων και προκαλώντας το ενδιαφέρον οικολογικών και περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η Greenpeace και άλλες, ώστε να ζωντανέψουν τα νησιά και βραχονησίδες.

Τα υλικά άρχισαν να συγκεντρώνονται από δωρεές, το δε Πολεμικό Ναυτικό διέθεσε το Π.Γ.Υ. «ΕΒΡΟΣ» (πλοίο μεταφοράς και γενικών υπηρεσιών). Η όλη επιχείρηση τύχαινε μεγάλης προβολής από όλα τα Μ.Μ.Ε. γιατί ήταν κάτι πρωτοποριακό και με προφανή εθνικό στόχο.

Σε νησιά, που υπήρχαν φυλάκια στρατού, έγιναν εκτεταμένες επισκευές, καθώς και στο σπίτι της Κυράς της Ρω.

Το Νοέμβριο του 1995 η Κυβέρνηση μελετούσε ένα πρόγραμμα εποικισμού μικρονησίδων στο Αιγαίο με κρατική επιδότηση αποβλέποντας στην ανάπτυξή τους με τη μορφή αγροτικού τουρισμού, διασφαλίζοντας συγχρόνως τα εθνικά συμφέροντα, βασιζόμενη στο Δίκαιο της θάλασσας περί υφαλοκρηπίδας και ζώνης οικονομικής εκμετάλλευσης.

Πριν ακόμη πάρει ευρεία προβολή το πρόγραμμα, εκατοντάδες αιτήσεις – Ελλήνων και ξένων ενδιαφερομένων να κατοικήσουν στις βραχονησίδες – έφτασαν στο γραφείο του Μ. Μπεντενιώτη.

Ο υφυπουργός Άμυνας κ. Μπεντενιώτης είχε ετοιμάσει ένα πλήρη φάκελλο με σχέδια και πρόγραμμα το οποίο υπέβαλε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ώστε, προωθώντας το στην Ε.Ε., να τύχει και Κοινοτικής χρηματοδότησης.

Στις αρχές του 1996 ανέλαβε Πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης (18-1-96) ο οποίος αμέσως κατάργησε τη μία θέση υφυπουργού Άμυνας, και για να μην πουν ότι παρόπλισε τον Μπεντενιώτη (η Κυβέρνηση της Τουρκίας είχε θέσει θέμα και τα μέσα ενημέρωσης είχαν ξεσηκωθεί για τον εποικισμό των νησιών και βραχονησίδων) τον μετακίνησε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ως υφυπουργό αρμόδιο για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Τότε ο υφυπουργός ζήτησε να πληροφορηθεί για τον φάκελλο που ο ίδιος είχε υποβάλλει, τί έγινε. Με έκπληξη διαπίστωσε ότι χάθηκε και δεν υπήρχε πουθενά…

Ε, δεν ήταν φυσικό μετά απ’ όλα αυτά να εμφανισθούν τα Ίμια και οι «γκρίζες ζώνες»; Αν το σχέδιο είχε υλοποιηθεί, σήμερα δε θα μπορούσε κανένας να αμφισβητήσει το εύρος της υφαλοκρηπίδας τους, κι ας είχαν έστω και έναν μόνιμο κάτοικο. Ούτε θα μπορούσε καν να διανοηθεί η Άγκυρα να θέσει θέμα «γκρίζων ζωνών» σε νησιά ή βραχονησίδες με ελληνική παρουσία (εκκλησίες, ελληνικές σημαίες, καλλιέργειες, πρόχειρα λιμάνια κ.α.).

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΙΜΙΑ;

Ο στρατηγός ε.α. Γεώργιος Ανυφαντής σε μια συγκλονιστική συνέντευξή του αποκάλυψε, ότι το επεισόδιο στα Ίμια δεν είναι τυχαίο· έγινε γιατί κάτω από τις βραχονησίδες υπάρχει όσμιο, πολύς χρυσός αλλά και κόκκινος υδράργυρος.

Το όσμιο είναι το δεύτερο κατά σειρά ακριβότερο μέταλλο, με ατομικό αριθμό 76 και ατομικό βάρος 190,2. Ανήκει στην ομάδα του λευκόχρυσου και είναι ένα από τα σκληρότερα στοιχεία που βρίσκονται στη φύση και χρησιμοποιούνται – και ο κόκκινος υδράργυρος – στη βιομηχανία των πυρηνικών. Για τις χημικές του ιδιότητες χρησιμοποιείται ιδιαίτερα στους δορυφόρους.

Επίσης υποστήριξε, ότι ο διευθυντής του 2ου Ε.Γ. του Γ.Ε.Σ. στρατηγός Στ. Νταϊλάκης του έδειξε μια φωτοτυπία δορυφορικής φωτογραφίας αμερικανικού δορυφόρου η οποία απεικόνιζε όλο το Αιγαίο.

Το Επίκεντρο της έρευνας των φωτογραφήσεων ήταν τα πετρέλαια του Αιγαίου. Στο νοτιοανατολικό άκρο υπήρχε μια σκούρα κηλίδα. Οι αναλύσεις της έδειξαν ότι υπάρχουν πολύτιμα μέταλλα κ.α. τα οποία εντοπίζονται κυρίως στην περιοχή των Ιμίων.

Στο βιβλίο του «ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ» γράφει: Στα Ίμια υπάρχουν μεγάλες ποσότητες Οσμίου που στην αγορά ένα κιλό του κοστίζει όσο 7.500 κιλά χρυσό γιατί είναι σπάνιο μέταλλο και το έχουν ανάγκη όλες οι χώρες. Σε πολύ μικρές ποσότητες μπορεί κανείς να το βρει στη Βόρειο – Νότιο Αμερική και στη Ρωσία. Ψήγματα δε υπάρχουν στο Βόρνεο.

Να γιατί έστησαν οι Αμερικανοί την παγίδα με το επεισόδιο στις βραχονησίδες των Ιμίων βάζοντας τους Τούρκους να διεκδικούν «γκρίζες ζώνες» και να απαιτούν επανεξέταση των συνθηκών που ρυθμίζουν το καθεστώς του Αιγαίου. Και επειδή κανένας πόλεμος δεν γίνεται για τα μάτια της «ωραίας Ελένης» αλλά για εφήμερα οικονομικά συμφέροντα όπως εδώ στα Ίμια (όσμιο, κόκκινος υδράργυρος, χρυσός), γι’ αυτό και θα συνεχίσουν οι άνθρωποι να αναζητούν «ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ» αλληλοσπαραζόμενοι, μέχρι να έλθουν εις εαυτόν και πουν, σαν τον άσωτο του Ευαγγελίου: «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου…» (Λουκά 15, 18).