Ἐπίσκεψη τοῦ π. Εὐθύμιου στὴν Σερβία στὸν διωκόμενο μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιο

Ομιλία π. Ευθύμιου στη Σερβία

Ἐπίσκεψη τοῦ π. Εὐθύμιου στὴν Σερβία

στὸν διωκόμενο μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιο

καὶ τὸ ποίμνιό του ποὺ ἐξυπηρετεῖται

στὶς 15 ἐπίγειες Κατακόμβες

 

Ἐκκλησία-Κατακόμβη

Ἀπομαγνητοφωνημένη Ὁμιλία-Προσφώνηση π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

ἐνώπιον τοῦ μητροπολίτη Ράσκας Ἀρτέμιου, τῶν ἱερέων καὶ τῶν πιστῶν

Σεβαστὲ Μητροπολίτα Ράσκας καὶ Πριζρένης, σεβαστοὶ πατέρες, ὀρθόδοξο ἱερατεῖο δεδιωγμένο διὰ τὴν Πίστι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ ἀγαπητὲς ἀδελφές, τὸ μικρὸ ποίμνιο, τὸ ὁποῖο –κατὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου– εὐδόκησε ὁ Κύριος νὰ δώσει σ’ αὐτὸ τὴν Βασιλεία, οἱ δεδιωγμένοι «ἐν ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο, σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολὺ ποὺ ἔχω τὴν τιμὴ καὶ τὴν εὐλογία νὰ βρίσκομαι ἀνάμεσά σας.

  Σήμερα εἶναι ἡ τρίτη Κυριακὴ τοῦ Τριωδίου καὶ ἡ Ἐκκλησία μας διδάσκει τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ποὺ μιλοῦν γιὰ τὴν Δευτέρα παρουσία του καὶ τὴν τελικὴ κρίσι ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἡ κρίσις αὐτὴ τὴν ὁποία διδάσκει ὁ Κύριος ὅτι θὰ γίνει στὴν Δευτέρα παρουσία, θὰ εἶναι κατ’ οὐσίαν ἡ ἀπολαβὴ τῶν μισθῶν καὶ τῶν κόπων ποὺ ἕκαστος ἐδῶ στὴ γῆ θὰ πράξει. Κατ’ οὐσίαν ὅμως κρινόμαστε ἐδῶ στὴ γῆ ποὺ ζοῦμε τώρα.

Ἡ κρίσις αὐτή, ὅταν ὑπάρχει καὶ αἵρεσις μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἔχει ἕναν ἰδιαίτερο χαρακτῆρα, γιατὶ κρινόμαστε καὶ διὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως. Μάλιστα οἱ Πατέρες διδάσκουν ὅτι, ὅταν ὑπάρχει αἵρεσις, γιὰ τὸ πρῶτο ποὺ κρινόμεθα καὶ κατακρινόμεθα, ἂν δὲν κρατήσωμε ὀρθόδοξο στάση, εἶναι διὰ τὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ ὕστερα δι’ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα.

Νὰ ἔρθω ὕστερα στὰ καθ’ ἡμᾶς καὶ νὰ μεταφέρω τὸν λόγο, μετὰ τὴν μικρὴ αὐτὴ εἰσαγωγὴ γιὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, στὰ δικά μας.

  Γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε καὶ Πατέρες καὶ ἀδελφοί, τὴ δική μου ὑπόθεση, κατὰ τὴν ὁποία ἐδιώχθηκα ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ δικάστηκα καὶ καταδικάστηκα, διότι δὲν τοὺς ἐμνημόνευα, καθόσον ἀκολουθοῦσαν τὴν αἵρεση. Ἡ ποινὴ ποὺ μοῦ ἐπέβαλαν τῆς καθαιρέσεως, δὲν εἶχε κανονικὰ ἐρείσματα, δὲν ἐστηρίζετο πουθενά, διότι ὅταν ὑπάρχει αἵρεσις, ὀφείλουμε νὰ ἀπομακρυνθοῦμε καὶ ἀπὸ τὴν αἵρεσι καὶ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς.

Ἐκκλησία-Κατακόμβη

Τὸ παράδοξο εἶναι, Σεβασμιώτατε καὶ ἀγαπητοὶ Πατέρες, ὅτι καὶ οἱ λεγόμενοι ἀντι-οἰκουμενιστὲς στὴν Ἑλλάδα,  ἐτήρησαν τὴν στάσι τῆς σιωπῆς στὸ δικό μου θέμα, καί κατ’ οὐσίαν συμφωνοῦσαν σιωπηλὰ μὲ τὴν ἀπόφασι. Δι’ αὐτὸ τὸν λόγο εὑρέθηκα ἀνάμεσά σας, προσφεύγοντας στὴν ἀγάπη σας, θεωρήσας ὅτι δὲν εἶναι σωστὸ νὰ καταθέσω τὰ ὅπλα καὶ νὰ φανεῖ ὅτι νικοῦν στὴν περίπτωσή μου οἱ αἱρετικοί, καὶ ζητώντας νὰ οἰκονομήσετε προσωρινὰ τὴ δική μου περίπτωση, ἕως ὅτου (ὅπως λένε οἱ Πατέρες) ἔρθει Ὀρθόδοξος Σύνοδος στὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία κατὰ πρῶτον θὰ καταδικάσει τὴν αἵρεσι, γιὰ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος ἡ Σύνοδος, καὶ κατόπιν θὰ δώσει τελικὴ λύσι καὶ στὸ δικό μου πρόβλημα.

Παρόμοιο παράδειγμα εἶναι ἐκεῖνο τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία, ὅταν συνῆλθε, κατεδίκασε τὸν Νεστόριο ὡς αἱρετικό (καὶ ὅσους τὸν ἀκολουθοῦσαν), καὶ κατόπιν ἀπέδωσε τοὺς θρόνους καὶ τοὺς τόπους τῶν ἱερέων ποὺ αὐτὸς εἶχε καθαιρέσει, ἐπειδὴ ἐκρατοῦσαν ὀρθόδοξο στάσι. Αὐτὸ ἀναφέρεται χαρακτηριστικὰ στὸν γ΄ Κανόνα τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ μιλάει γιὰ τοὺς δεδιωγμένους καὶ καθηρημένους ἀπὸ τὸν Νεστόριο νὰ ἔxουν πάλι τοὺς ἱερατικούς των βαθμούς.

 Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ζητoῦσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη σας, ἐφ’ ὅσον μελετήσετε τὰ κείμενα ὅλα καὶ ἀποφανθεῖτε —καὶ προσωπικῶς καὶ συλλογικῶς μέ τοὺς πατέρες—   ὅτι εἶναι ἄδικη ἡ ποινὴ καὶ παράνομη καὶ ὅτι εἶναι ἀνάγκη νὰ ἐξυπηρετῶ τὰ πνευματικά μου τέκνα καὶ τοὺς πνευματικούς μου ἀδελφοὺς ἐκεῖ ποὺ εὑρίσκομαι, μοῦ δώσατε τὴν εὐλογία νὰ τελῶ τὰ ἱερατικά μου καθήκοντα καὶ μάλιστα αὐτὸ τὸ ὑπογράψατε σὲ κάποιο ἔγγραφο, τὸ ὁποῖο ἐσεῖς ὁ ἴδιος γράψατε.

Εὐχηθεῖτε, Σεβασμιώτατε καὶ ἀγαπητοὶ πατέρες, νὰ κρατήσω τὴν πίστι καὶ νὰ συνεχίσω κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο· νὰ μὴν ὑποστείλω τὴν σημαία τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἔτσι νὰ τελειώσω τὴ ζωή μου, ἔχοντας πολλὲς ἐλπίδες ὁ Θεὸς νὰ γίνει ἵλεως γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μου, ἐπειδὴ θὰ εἶμαι καὶ ἐγὼ ἀνάμεσα στοὺς δεδιωγμένους, ὅπως εἴσαστε καὶ ἐσεῖς.

Εὐχηθεῖτε γιὰ τὰ πνευματικά μου τέκνα καὶ τοὺς πνευματικούς μου ἀδελφούς, ποὺ εἶναι στὴ ἀγαπητή σας Ἑλλάδα, νὰ κρατήσουν κι αὐτοὶ τὴ σημαία τῆς Πίστεως στὰ δύσκολα αὐτὰ χρόνια τῶν ἐσχάτων καιρῶν, καὶ θὰ ἤθελα νὰ γνωρίζετε πὼς ὅ,τι ὑπάρχει ἐκεῖ, στὸ ὁποῖο ἐμεῖς εὑρισκόμεθα, εἶναι καὶ δικό σας· τὸ μικρὸ μοναστῆρι καὶ οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.

Γι’ αὐτὸ θὰ θέλαμε σὲ κάποια ἔξοδό σας ἀπὸ τὴν Σερβία καὶ ἐρχόμενος στήν ἀγαπητή  σας Ἑλλάδα, νὰ περάσετε νὰ μᾶς εὐλογήσετε, νὰ μᾶς ἁγιάσετε καὶ νὰ δείξουμε ἔτσι καὶ στὴν πράξη τὴν πνευματικὴ καὶ λειτουργική μας ἐπικοινωνία, ἡ ὁποία ὑπάρχει θεωρητικὰ μὲ τὴν Ὀρθόδοξο Πίστι καὶ πρακτικὰ μὲ τὴν λειτουργικὴ ἐπικοινωνία.

Σᾶς εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὴν ἀγάπη σας, καὶ τοὺς σεβαστοὺς πατέρες καὶ ὅλους τοὺς ἀδελφούς, καὶ σᾶς παρακαλῶ νὰ μὴ μᾶς ξεχνᾶτε στὶς προσευχές σας καὶ στὶς Λειτουργίες, ὡς δικά σας πλέον πνευματικὰ τέκνα, γιὰ τὰ ὁποῖα ἔχετε ὑποχρέωση πλέον νὰ εὔχεσθε γιὰ τὴν σωτηρία τους.

Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ.