ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ ΑΓΩΝΑΣ α.φ.191

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ :ΑΓΩΝΑΣ α.φ.191  Αγώνας - Εφημερίδα Αγωνιζομένων Χριστιανών Λαρίσης   http://www.agonas.org/

ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ

«Δεν τις κλείνουν, να μην έχουν και έξοδα».

Αγανακτισμένοι, απλοί άνθρωποι, κατηχητές και μέλη χριστιανικών οργανώσεων μας τηλεφωνούν ή αφήνουν μηνύματα ρωτώντας μας: Τι συμβαίνει; Μήπως ανέλαβαν εργολαβικά οι θρησκευτικές οργανώσεις να στηρίξουν τον αντικανονικό και παράνομο δεσπότη Λάρισας;

Δεν πρόλαβε – για παράδειγμα – να επιστρέψει στην Αθήνα ο γενικός προϊστάμενος μιας οργάνωσης και άλλοι κατέφθασαν στην πόλη μας με διπλή ή και τριπλή αποστολή.

Μία από τις μέριμνές τους είναι και αυτή της εξυπηρέτησης της μητρόπολης με ομιλητές, που θα πλαισιώσουν ομιλίες του δεσπότη ή άλλες εκδηλώσεις, φτωχές σε αριθμό ακροατών. Αγωνία τις κυρίευσε, μη φανεί η αληθινή πνευματική κατάσταση και ανέλαβαν να φτιάξουν ένα άλλο προφίλ – μη πραγματικό – τόσο για το δεσπότη όσο και για τη μητρόπολη.

Προκειμένου η προσπάθεια αυτή να επιτύχει άλλοτε διακόπτουν τους «κύκλους» κατήχησης της οργάνωσης παροτρύνοντας τους ακροατές να παρακολουθήσουν την εκδήλωση της μητρόπολης, και άλλοτε ακυρώνουν δικές τους, προγραμματισμένες από καιρό, εργασίες ή μεταθέτουν αυτές σε άλλη μέρα και ώρα.

Πρέπει «πάση θυσία» να στηριχθεί ο παραπαίων μοιχεπιβάτης για να μη φανεί η γύμνια του. Αλήθεια γιατί; Ποια αιτία τους παρακινεί να εκθέτουν τον εαυτό τους και σ’ αυτή ακόμη την κοινή λογική; Γιατί ο υπερβάλλων αυτός ζήλος;

Η απάντηση βρίσκεται στην ακολουθούμενη τακτική και φιλοσοφία τους, η οποία πρεσβεύει: «Πάντα με τους κρατούντες και ισχυρούς της γης· ποτέ κόντρα μαζί τους, κι ας είναι αυτοί Αρσάκειοι και όχι Χρυσόστομοι».

Πολλοί χριστιανοί, αυτή την τακτική δεν μπορούν να την κατανοήσουν – και είναι φυσικό – γι’ αυτό και εκφράζουν την απορία: «Αν είναι, οι ακροατές αυτά να διδάσκονται, σε τί ωφελεί η ύπαρξη των αιθουσών ομιλιών τους; Δεν τις κλείνουν – να γλυτώσουν και τα έξοδα λειτουργίας – και να παρακολουθούν τις εκδηλώσεις του δεσπότη, μια και οι απόψεις τους ταυτίζονται»;

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΓΜΑ…

(Μεταφέρουμε τί μας λέει ο κόσμος)

Πώς να γίνει η σωτηρία της ψυχής όταν πας στην Εκκλησία να αγιαστείς και βγαίνει ο παπάς διαβάζει το κήρυγμα και καταλήγει, «δώστε να σωθήτε!» Μετά το γονάτισμα, στο “Σε υμνούμεν…”, ο παπάς, με ένα χαρτί στο χέρι, μας πληροφορεί: «Ο δίσκος που θα περιαχτεί σε λίγο είναι για το φιλόπτωχο της μητρόπολης… και τελειώνει με το «Ευχέτης ο Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος». Πριν το “δι’ ευχών” ακούμε νέα ανακοίνωση: «Αδελφοί, η μητρόπολη με την ενορία μας μαζεύουν τρόφιμα για τους ενδεείς αδελφούς… Σας ευχαριστώ. Ο μητροπολίτης σας Λαρίσης Ιγνάτιος». Βγαίνεις έξω, στον αύλειο χώρο, και σε περιμένουν περίπου δέκα άτομα με απλωμένα χέρια να επαιτούν. Τους ρωτάς, γιατί δεν πάνε στη μητρόπολη που μαζεύει χρήματα γι’ αυτούς και σ’ απαντούν: Πάμε αλλά… “Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου”!

Δηλαδή, απ’ ό,τι διαπιστώνουμε, δύο πράγματα τους ενδιαφέρουν: Πώς να συγκεντρώσουν χρήματα – αδιαφορώντας για την ιερότητα της στιγμής – και πως, δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ, ότι μητροπολίτης μας είναι ο Ιγνάτιος.

Γιατί άραγε όλα αυτά; Αγνοούν ότι ο Χριστός ουδέποτε κράτησε γλωσσόκομον και μόνη του περιουσία ήταν ο άρραφος χιτώνας, οι δε Απόστολοι και λοιποί άγιοι, όχι μόνον δεν εβάσταζαν βαλάντιο, αλλά και τα υπάρχοντά τους μοίρασαν στους φτωχούς, και παρ’ όλα αυτά «διήλθον τον βίο τους ευεργετώντας». Δεν είναι, «άγιε δέσποτα και πατέρες», το χρήμα, αυτό που θα καταστήσει την εκκλησία μας υπερέχουσα, ούτε η δική σας προσπάθεια. Ανάγκη αγιότητας, αξιοπιστίας και καθαρού βίου χρειάζεται. Ανάγκη απαλλαγής από την πληθώρα (200) των αρχιερατικών στολών και επιδίωξη ταπεινού φρονήματος επιβάλλεται. Ανάγκη κατά Χριστόν ζωής υπάρχει και όχι επίδειξη κοσμικού πνεύματος, πλούτου αμφίων, μελωδικής φωνής (άριες, κορώνες, νυσταγμένες γλυκανάλατες ολισθήσεις φωνής…) και καταναγκασμό απόδοσης σεβασμού και τιμής.

Αν αυτά, «άγιοι» πατέρες, εφαρμοστούν, τότε ούτε ο δεσπότης θα έχει ανάγκη διαφήμισης, ούτε και επανάληψης εκείνου του «ο μητροπολίτης σας Ιγνάτιος» που τον εμφανίζει ως αμφιβάλλοντα για το αξίωμά του και την πνευματικότητά του.

Όλα αυτά τα γράψαμε με πρόθεση – λόγω της Μ. Εβδομάδας – να συμβάλουμε ουσιαστικά στη σωτηρία της ψυχής (… που είναι ένα πολύ μεγάλο πράγμα).

ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ;

(Ζητείται νονός)

1) Ο δεσπότης Λάρισας δύο φορές το 2003 & 2009, σαν μέλος του Συνοδικού Δικαστηρίου, αθώωσε με την ψήφο του την «αδελφή ψυχή», τον Παντελεήμονα Μπεζενίτη (πρώην δεσπότη Αττικής), και μάλιστα το πανηγύριζαν οι επτά ψηφίσαντες την αθώωσή του με επικεφαλής τον μητροπολίτη Ιερισσού που κραύγαζε: «Τον αθωώσαμε τον άγιο Αττικής, τον αθωώσαμε…», παρά την εξαετή καταδίκη του από το ποινικό δικαστήριο.

Και την επόμενη μέρα – μετά τον τεράστιο σάλο που δημιουργήθηκε – έβγαλε ανακοίνωση ο δέσποτας Λάρισας λέγοντας: «Μακαριώτατε Πάτερ. Εξ αφορμής του θορύβου που εδημιουργήθη αναφορικώς προς την από 9-3-2009 απόφασην του Πρωτοβαθμίου δι’ Αρχιερείς… Εκ των υστέρων διαβλέπω, ότι η ως άνω κρίσις μου καταδεικνύεται εσφαλμένη…». Τι κρίμα, που δυο φορές έκανε λάθος!

2) Η Μητρόπολη Λάρισας ήταν το εκκολαπτήριο του Συνδέσμου Θεολόγων «Ο ΚΑΙΡΟΣ» που μέσα στον “ΕΠΟΥΣΙΟ” – επισκοπείο – γινόντουσαν επιστημονικές ημερίδες. Πρωτεργάτες του Συνδέσμου ήταν συνεργάτες της Μητρόπολης στο ραδιοφωνικό σταθμό, στο περιοδικό “ΤΑΛΑΝΤΟ”, στο εκκλησιαστικό Ι.Ε.Κ. κ.α.

Αυτούς, αφού τους χρησιμοποίησε ο δεσπότης προς όφελός του – συνέβαλαν στην εδραίωσή του στον επισκοπικό του θρόνο – τους έδωσε κλωτσιά.

Έγραψε και απέστειλε – προς κάθε κατεύθυνση- εγκύκλιο με τίτλο «Άλλας άναλον θέλουν να προσφέρουν στους νέους οι νέοι θεολόγοι…» καταγγέλλοντάς τους ως «ατάκτως περιπατούντας». Τί κρίμα! Πονηρός ο…, το παίζει σε διπλό ταμπλό, αγνοώντας το της Γραφής «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν…» (Ματθ. 6, 24).

3) Πριν από μερικά χρόνια ξεκίνησε μία “προσπάθεια” Λειτουργικής Αναγέννησης επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Για χρόνια ο Ιγνάτιος Λάρισας χτυπούσε παλαμάκια φωνάζοντας: «Χριστόδουλε, σε πάμε!». Μόλις πέθανε ο Χριστόδουλος, ο Μελέτιος Πρεβέζης…, ο Ιγνάτιος άλλαξε πορεία.

Κυκλοφόρησε μάλιστα εγκύκλιο ενάντια στην Λειτουργική Αναγέννηση γράφοντας: «… Δεν θάθελα να ευρεθώ συμμέτοχος σε μια αλλοίωση του αγιοπατερικού και υμνολογικού μας πλούτου… Κλάψαμε και στενάξαμε όταν έγινε αυτή η προ ολίγων ετών πιλοτική δοκιμή… Κάνω έκκλησι και παρακαλώ θερμά… να ανακάμψουν πρύμναν».

Τί να πει κανείς, όταν τα περί «Λειτ. Αναγ/σης» τα υποστηρίζουν οι φίλοι του Ιγνατίου (Σισανίου Παύλος, Πρεβέζης Μελέτιος, Καισαριανής Δανιήλ, Δημητριάδος Ιγνάτιος, κ.ά.) με τους οποίους συνεργάζεται, συλλειτουργεί, συνεωχείται;

Καλά, αυτά τα «ήξεις αφήξεις» για ποιους τα λέει; Σε χαϊβάνια απευθύνεται; Δεν ντρέπεται;

4) Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος υπήρξε για χρόνια Πρόεδρος της γνωστής “Βιβλικής Εταιρείας”, (έχει κατηγορηθεί ως προτεσταντική), και αντιπρόεδρος των “Βιβλικών Εταιρειών του κόσμου” – στην οποία συμμετέχουν Καθολικοί, Προτεστάντες, Ορθόδοξοι… – Είχε γεμίσει το Βόλο, την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, με την Καινή Διαθήκη της Βιβλικής Εταιρείας.

Την Πέμπτη 11 Απριλίου 2013… ο δεσπότης Λάρισας κυκλοφόρησε εγκύκλιο που καλούσε τον κόσμο (χριστεπώνυμο πλήρωμα) να μην παίρνουν αυτές τις Καινές Διαθήκες: «Να αποφεύγετε να προμηθεύεσθε αυτό το κείμενο, και προπάντων, όσοι το έχετε πάρει, να προσέξετε να μην έρθετε σ’ επαφή μαζί τους… Προσπαθεί να συνδέσει τους πιστούς Ορθοδόξους Χριστιανούς με τον Προτεσταντισμό στον οποίο ανήκει… Παρακαλούμε επίσης τους Ξενοδόχους, τους Διευθυντές των Σχολείων, Φυλακών, Νοσοκομείων, Γηροκομείων κ.α…. όπου προσέρχονται νέοι να μην επιτρέπουν τη διανομή των Καινών Διαθηκών και των Εντύπων τους…».

Τι λέτε δεν είναι παλαβό αυτό;

Αντί να καλέσει τον συνάδελφό του, δεσπότη Βόλου, να του τα πει ένα χεράκι και να του καταστήσει σαφές ότι είναι ανεπίτρεπτο σε ορθόδοξο επίσκοπο να ερωτοτροπεί με τον οικουμενισμό σε βαθμό να γίνει και πρόεδρος μιας προτεσταντικής εταιρίας, αυτός αναλώνεται σε συμβουλές ανούσιες και εγκυκλίους. Οι πιστοί δεν θέλουν λόγια. Έργα ζητούν.

Τέτοιες τραγελαφικές αντιθέσεις του δεσπότη Λάρισας καταγράψαμε δεκάδες. Εγγίζουν τα όρια του κωμικοτραγικού. Είναι καταστάσεις επικίνδυνες και αχαρακτήριστες.

Γι’ αυτό και αναρωτιέμαστε:

Πώς να ονομάσουμε (χαρακτηρίσουμε) τη διπρόσωπη αυτή συμπεριφορά;

Επειδή εμείς αδυνατούμε ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΝΟΝΟΣ.