Προβολή έργου
ή προσώπων;
Ή ΦΑΡΙΣΑΪΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ;
Ή ΦΑΡΙΣΑΪΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ;
 |
| ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΧΙΛΛΕΙΟ ΛΑΡΙΣΗΣ |
του αρχιμανδριτου Δανιηλ Αερακη
Είχα μια συζήτηση τις ημέρες αυτές
με έναν φίλο μου.
Μου εκθείαζε τα εκκλησιαστικά ρεπορτάζ, που ελκύουν όχι για
το κείμενο, αλλά για τις πολλές φωτογραφίες.
Είπα, πως μέσα από όλα αυτά τα χωρίς όρια
“εκκλησιαστικά ρεπορτάζ” προβάλλεται το πρόσωπο περισσότερο,
παρά το έργο της Εκκλησίας.
Και για να του αποδείξω του λόγου το αληθές,
κουβάλησα περιοδικά Μητροπόλεων,
όπου βλέπεις τον Σεβασμιώτατο να λειτουργεί εκεί, να ομιλεί αλλού, να
επισκέπτεται το μέρος αυτό κ.ο.κ..
Του υπέδειξα 2-3, να καταλάβει τι εννοούσα...
Μάταια
όμως! Εγώ του έδειχνα διαφορετικές αρχιερατικές στολές, που καμάρωνε ο
Δεσπότης, μα εκείνος τα δικά του.
-Μα και ο Μ. Βασίλειος, όταν
λειτουργούσε, φορούσε λαμπρά άμφια!!!
Αφήνω τα περιοδικά και φέρνω το
ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος:
-Βρες μου έναν Βασίλειο, που να
έχει δημιουργήσει μια Βασιλειάδα στην Μητρόπολή του...
Ακόμα ψάχνει!
Ωστόσο αυτό το φαινόμενο,
δηλαδή της προβολής του προσώπου,
ξεκινά από τα περιοδικά και καταλήγει στα λεγόμενα εκκλησιαστικά sites – χωρίς
να εξαιρείται κάποτε και αυτό που βρισκόμαστε.
Στα περιοδικά και στις
ιστοσελίδες, λοιπόν, δημοσιεύονται δελτία, που συνοδεύονται από φωτογραφικό
υλικό.
Άλλη φορά
θα μιλήσουμε για το θέμα των αμφίων!
Αλλά, πες μου εσύ που με διαβάζεις, ποια είναι η είδηση σε ένα τέτοιο ρεπορτάζ;
Ποιο είναι το επιτελούμενο έργο;
Πώς προβάλλεται;
Με την εναλλαγή φωτογραφιών
Αρχιερέων και Ιερέων ενδεδυμένων άπασαν την
στολήν «την πρώτην», που μόνο την ενίσχυση της ανθρώπινης ματαιοδοξίας
προάγουν;
Τελικά το σωτηριολογικό έργο
της Εκκλησίας τελειώνει εδώ;
Στο πανηγύρι;
Βλέπεις να υπάρχει πολιούχος Άγιος ή Εορτή σε μια πόλη, και μαζεύονται καμμιά
δεκαριά Αρχιερείς, πολλοί εκ των οποίων είναι μεταφερόμενοι για φωτογραφίες, και διερωτώμαι πότε βρίσκονται στη
δική τους επαρχία...
Διερωτώμαι, αν τα ρεπορτάζ αυτά
ωφελούν ή βλάπτουν, και σε ποιο βαθμό.
Μια σκέψη με βασανίζει: Υπάρχει κανείς,
που τους συμβουλεύει να εκτίθενται με τον τρόπο αυτό, ή το κάνουν από μόνοι
τους;
Αν έχουν ειδικό σύμβουλο και τους δίνει τέτοιες επικοινωνιακές συμβουλές,
να τον απομακρύνουν το συντομότερο.
Αν όμως σύμβουλος είναι ο εαυτός τους,
τότε....
Η προβεβλημένη με τον τρόπο
αυτό παρουσία δημιουργεί προϋποθέσεις ενός άτυπου εκκλησιαστικού διαγωνισμού για
το καλύτερο άμφιο της χρονιάς!
Το γεγονός
πάντως είναι, ότι κανείς δεν διαβάζει το συνοδευτικό κείμενο, μιας και τον
απορροφά η προσεκτική μελέτη των φωτογραφιών!
Τελικά η έννοια της ειδήσεως -αν
υπάρχει πραγματική είδηση!- χάνεται στην εναλλαγή των πολλών φωτογραφιών.
Εκμηδενίζεται και η ουσία της ενημέρωσης.
Στη μνήμη του
αναγνώστη μένουν οι μίτρες και οι πατερίτσες, τα κεντητά, τα εγκόλπια, και όλα αυτά,
που μετά από κάποιο σημείο θυμίζουν την λατέρνα,
που κουβαλούσαν στην πλάτη τους, στο ομώνυμο έργο, ο μακαρίτης ο Φωτόπουλος
μαζί με τον Αυλωνίτη!
Όπου
υπάρχει πραγματικό έργο, δεν
υπάρχουν φωτογραφίες.
Εκεί μιλούν τα γεγονότα.
Αντιθέτως, όπου το έργο είναι
ανύπαρκτο, υπάρχει πληθώρα φωτογραφιών!
Το πραγματικό έργο δεν προβάλλεται.
Απλά
επιτελείται, και μάλιστα αθόρυβα,
χωρίς καμμιά διάθεση προβολής εκείνου που το επιτελεί.
Τα υπόλοιπα, το μόνο που
καταφέρνουν, είναι να προβάλλουν την ανθρώπινη ματαιοδοξία, επιβεβαιώνοντας τον θυμόσοφο
λαό, που χαρακτηριστικά λέει: “Τον
πλούτον πολλοί εμίσησαν, την δόξαν ουδείς”.
Στο
παραπάνω δημοσίευμα του «ΑΜΕΝ» να προσθέσουμε κάτι: Γιατί πρέπει λείψανα και εικόνες να προσφέρουν τον οβολό τους στη λιτάνευσι της ματαιοδοξίας
και μωροφιλοδοξίας μερικών Αρχιερέων; Κατ’
αυτό τον τρόπο, η προβολή του
φρικτού εγωισμού γίνεται και προσβολή
των ιερών και των οσίων.
