ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ α.φ.194-195 http://www.agonas.org/
του προτωπρεσβυτέρου π.Ευσταθίου Κολλά Θεολόγου
Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
ΣΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ ΕΧΕΙ ΤΟ ΕΞΗΣ ΝΟΗΜΑ: Ο βασιλιάς ήταν εκεί, για να είναι όργανο ταυ θελήματος
του Θεού. Από τη στιγμή δε κατά την οποία παύει να έχει ο βασιλιάς αυτό το
νόημα δεν έχει η υπόστασή του, Χριστιανικά, κανένα νόημα. Τούτο δε εξετάζεται
ως περιεχόμενο και όχι κατά λέξη.
Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ
ΜΕΣΣΙΑ πραγματοποιείται
στον κόσμο, χωρίς όμως, να προέρχεται εκ του κόσμου, αλλά εκ του Θεού. Η
βασιλεία ταυ Θεού αποκαλύπτεται στον κόσμο ως κρίση και σωτηρία του κόσμου. Ως
κρίση για τους αμετανόητους και ως σωτηρία για τους μετανοούντας. Η βασιλεία
του Θεού έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους δεν
περιορίζεται μόνον στους κατά σάρκα συγγενείς του Αβραάμ, αλλά προς όλους τους
«εν πίστει και μετανοία εν Αγίω Πνεύματι σωζομένους».
Για να ανήκει
κανείς στο Θεό, δεν αρκεί μόνον η σαρκική συγγένεια με τον Αβραάμ, αλλά
απαιτείται πίστη και μετάνοια. Μόνον το Βάπτισμα του Μεσσία σώζει τον άνθρωπο.
Με το Βάπτισμα αυτό τελειούται η βασιλεία του Θεού «εν Χριστώ», ο οποίος εγκαθιδρύει
την βασιλεία του στη γη. Τέρμα της Παλαιάς Διαθήκης, αποκορύφωση και ολοκλήρωση
αυτής είναι η βασιλεία του Θεού, η οποία φανερώνεται και εγκαθιδρύεται δια του
Μεσσία Χριστού και στο Πρόσωπον Αυτού.
ΣΥΝΟΨΗ ΤΩΝ ΑΝΩΤΕΡΩ: Όλα τα γεγονότα της ιστορίας του Ισραήλ
νοούνται συμβαίνοντα δια ταυ ΛΟΓΟΥ του Θεού (= του Χριστού), ο οποίος γίνεται
έργον και κατευθύνει το λαό στο σκοπό τον οποίον έταξε ο Θεός Πατήρ. Τα
γεγονότα αυτά, επίσης, μαρτυρούν την παρουσία του Θεού στην ιστορία, τα δε
διάφορα όργανα του Θεού, οι Προφήτες, έχουν ως έργον, να καλούν το λαό σε
υπακοή και επάνοδο προς τον Θεό, και να υπενθυμίζουν το χρέος και την αποστολή
του Ασύλου του Θεού.
Το όνομα του Θεού
ταυτίζεται σχεδόν προς το πρόσωπο του Θεού. Διά της επικλήσεως του ονόματος του
Θεού, ο Θεός έρχεται προς τον άνθρωπο, γίνεται παρών και κοινωνεί με αυτόν. Η
επίκληση του ονόματος του Θεού δεν περικλείει μαγικό στοιχείο, ούτε γίνεται
κατά μαγικό τρόπο, αλλά είναι έκφραση της κοινωνίας και σχέσεως του ανθρώπου με
το Θεό, της πραγματικής λατρείας και υπακοής του ανθρώπου στο Θεό. Ο άνθρωπος
κοινωνεί (= μετέχει) με το Θεό, όταν υποτάσσεται σε Αυτόν.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ