ΨΑΛΤΙΚΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΥ Το “ευλογημένο” ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ ΦΑΚΕΛΑΚΙ!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ :ΑΓΩΝΑΣ α.φ.194-195
http://www.agonas.org/

Το “ευλογημένο” ΦΑΚΕΛΑΚΙ!

Ο δεσπότης πρόκειται να επισκεφθεί χωριό της Μητρόπολής για εορταστικό εσπερινό. Ο παπάς και οι επίτροποι συσκέπτονται και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

Παπάς: Θα έλθει ο δεσπότης για τη γιορτή.

Επίτροπος: Καλώς να έρθει.

Παπάς: Ναι, αλλά κι εμείς κάτι πρέπει να του δώσουμε μια κι επισκέπτεται το χωριό μας.

Επίτροπος: Σαν τί, παπά μου;

Παπάς: Ε, ένα φακελάκι με 2-3 κατοστάρικα… αλλά θα κάνουμε ένα… κόλπο. Αν ο Σεβασμιότατος κάνει πως δεν το θέλει, δε θα το δώσω ευχαριστώντας τον.

Επίτροπος: Μα τόσα λεφτά! Τέλος, ας κάνουμε το χατίρι του παπά.

Ήρθε η ημέρα, και αφού τελείωσε ο εσπερινός, ο παπάς πλησίασε τον δεσπότη με το φακελάκι στο χέρι. Τον βλέπει ο Πρωτοσύγκελος και του λέγει:

Πρωτ/λος: «Πάτερ, δε χρειάζεται..., έχετε ανάγκες».

Την ώρα που ο παπάς πάει να βάλει το φακελάκι στην τσέπη, ο δεσπότης, που παρακολουθούσε το «κακόγουστο θέατρο», άπλωσε το χέρι και πήρε το «ευλογημένο φακελάκι» και το έχωσε στη δεσποτική τσέπη.

Επίτροπος: Συμφορά μας, πώς θα συγκεντρώσουμε τα κατοστάρικα αφού θα χρειαστούν μήνες γι’ αυτό; Για φακελάκια γιατρών, υπαλλήλων πολεοδομίας και άλλων μας μιλούν τα Μ.Μ.Ε. Για τα δεσποτικά φακελάκια δεν κάνει κανείς λόγο. Κι αν υπολογίσει κανείς δέκα (10) δεσποτικές επισκέψεις το μήνα από 300 € (3.000 €) πόσα τρακοσάρια – μαύρο αφορολόγητο χρήμα – συγκεντρώνονται το χρόνο;

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ! ΓΙΑ ΧΑΧΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΕΙ;

Λάβαμε δεκάδες διαμαρτυρίες από επαγγελματίες, εμπόρους και απλούς ανθρώπους για την εγκύκλιο που έστειλε ο δεσπότης Λάρισας σχετικά με την αργία της Κυριακής, μεστή σε λόγια, ανεφάρμοστη δε από τον ίδιο: «Ας αναλάβουμε τον αγώνα, αδελφοί μου… Ας αντισταθούμε υπερασπίζοντας τον πνευματικό αυτό θησαυρό, του οποίου όμοιος δεν είναι άλλος».

Διαμαρτυρήθηκαν οι πιστοί διότι ενώ καλούνταν από το δεσπότη να αγωνιστούν μαζί (να αντισταθούμε) αυτός τόσκασε για δεκαήμερο ταξίδι πριν την ψήφιση του νόμου.

Δυστυχώς, μ’ αυτόν τον τρόπο – κόλπο, χρόνια πορεύεται ο δεσπότης. Όταν οσφραίνεται κάποιο θέμα που “πουλάει”, ξαμολάει κάποια εγκύκλιο και μετά εξαφανίζεται. Το γράφει ο τύπος, το παίρνουν τα… χριστιανικά περιοδικά, το αναπαράγουν, τρέχουν και κάποιοι κλακαδόροι – κόλακες («τι ωραία που τα είπατε σεβασμιώτατε…») και έτσι περνάει ο καιρός με λόγια του αέρα.

Εάν πραγματικά ήθελε να κάνει τα λόγια πράξη θα εγκατέλειπε τον αγώνα για να πάει εκδρομή ένα δεκαήμερο στις Σκανδιναβικές χώρες; Όχι. Θα καλούσε τους τοπικούς βουλευτές και θα τους έθετε προ των ευθυνών τους. «Ακούστε – θα τους έλεγε – εάν ψηφίσετε αυτό το νόμο θα είστε αντίθετοι προς τις εντολές του Θεού, θα θεωρείστε εχθροί της Εκκλησίας, αλλά και οι μεταξύ μας σχέσεις (εθιμοτυπικές, προεκλογικές, ονομαστήριες, επισκέψεις, πανηγύρια, φωτογραφήσεις, τραπεζώματα…) κομμένες». Αυτά όμως δεν έγιναν γιατί μια τέτοια στάση απαιτεί «κότσια», πίστη στο Χριστό έμπρακτη, πνεύμα θυσίας, παλληκαριά, αρετές που δεν τον κοσμούν γιατί «ηγάπησε τον κόσμο μάλλον…» και τα ανά τα φιόρδ ταξίδια για να κατασιγάσει τη φλόγα της συνείδησης που συνεχώς τον ελέγχει.

Αντίθετα με τον Λαρίσης, άλλοι αρχιερείς ύψωσαν χριστιανικό ανδροπρεπές ανάστημα αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες.

Ο Πειραιώς Σεραφείμ διαμήνυσε προς τους εθνοπατέρες «Να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους στην εκκλησία όσοι απ’ αυτούς ψήφισαν τον εν λόγω νόμον. Παύουν να έχουν οποιαδήποτε σχέση με την ιερά Μητρόπολη Πειραιώς, και θα τους απαγορευθεί οποιαδήποτε παρουσία τους σε οποιαδήποτε σύναξη της Μητρόπολης, διότι καταπάτησαν το νόμο του Θεού».

«Θα αποστρέφομαι βουλευτή ή υπουργό που ψήφισε το νόμο – λέγει ο Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας. Και συνεχίζει: «Θα χαιρετώ με αγάπη και σεβασμό έναν χριστιανό γύφτο και μια γύφτισσα, αλλά θα αποστρέφομαι τον βουλευτή και τον υπουργό εκείνο, που ψήφισε νόμο για την κατάργηση της Κυριακής ημέρας».

Τι λέτε, θα ψήφισαν οι βουλευτές μας το νόμο εάν οι δεσποτάδες μας έθεταν έτσι ωμά το θέμα και δεν αρκούνταν σε μια ανώδυνη εγκύκλιο προς τον… πιστό λαό; Οι μάρτυρες δεν εγκατέλειψαν την αρένα προτιμώντας χώρους αναψυχής και πίνοντας το καφεδάκι με τη συντροφιά… ευλαβών κυριών και με θέα – όχι το Αιγαίο – τις πολυάριθμες σκανδιναβικές λίμνες!

Ευτυχώς «το μικρό ποίμνιο» παραμένει νουνεχές με κριτική αντίληψη και δυνατότητα εντοπισμού του κινδύνου.

Και αναρωτιόμαστε 17 περίπου χρόνια στη Λάρισα δεν αντιλήφθηκε ο κατά Μέγας ότι υπάρχουν και πιστοί που δεν ανήκουν στους χαχόλους που τον συνοδεύουν;

ΝΑ ΠΑΠΑΣ, ΝΑ ΜΑΛΑΜΑ!

Παπάς μεγάλου ναού της πόλης της Λάρισας , γνωστός με τα σούρτα-φέρτα στη μητρόπολη, χειροτονία του δεσπότη και μέγας κλακαδόρος, τα τσούγκρισε μαζί του και ζήτησε να φύγει για ξένους τόπους. Για αρκετό καιρό η μητρόπολη αρνούνταν κάτι τέτοιο. Κάποια μέρα όμως μαθεύτηκε, ότι έγιναν τραπεζώματα αγάπης, ακούστηκαν λογύδρια αποχαιρετισμού, τσούγκρισαν τα κρασοπότηρα της συγχώρησης, και ο παπάς πήρε το δρόμο για μια νέα χώρα να βρει την “τύχη” του.

Στάσου όμως και να δεις. Φεύγοντας ο παπάς, πήρε μαζί με το απολυτήριο και την ογδοντάρα μπάγκα (pangari) – αν είναι αλήθεια – αφήνοντας στη θέση της ένα σκουπόξυλο.

Οι ενορίτες έσπασαν τα τηλέφωνα λέγοντας ο καθένας και κάποια… “ψυχωφελή” ιστορία.

Ο ίδιος διεμήνυσε σε γνωστό του πρόσωπο όταν του παραπονέθηκε: «Όλοι τα αρπάζουν· γιατί να μην πάρω κι εγώ κάτι για το νέο μου ξεκίνημα;».

Να παπάς – Να μάλαμα!