ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΑΓΩΝΑΣ α.φ.194-195 http://www.agonas.org/
ΝΤΡΟΠΗ και πάλι ΝΤΡΟΠΗ
Γι’ αυτό που έγινε το Σάββατο (24-8-13) στη Φλώρινα
κατά το τριετές μνημόσυνο του π. Αυγουστίνου Καντιώτη είναι το πιο λίγο που θα
μπορούσε να πει κανείς. ΝΤΡΟΠΗ.
Επειδή κάθε νέο συμβάν έχει τις ρίζες του σε
προηγούμενες αιτίες, ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή.
Όταν πληροφόρησαν το Γέροντα Αυγουστίνο, ότι ο
Θεόκλητος έγινε δεσπότης Φλώρινας, έβγαλε αναστεναγμό, σούφρωσε τα χείλη του
και κούνησε απαισιόδοξα το δεξί του χέρι. Γιατί άραγε;
Ήξερε ο Γέροντας τί έλεγε, γιατί ξεχώριζε από τους
άλλους στην κατά Θεόν σοφία, την αληθινή πίστη και τη διάκριση. Και δεν
έπεφτε έξω.
Ένα απ’ τα πολλά περιστατικά που αποδεικνύει το χάρισμα
του Θεού στον π. Αυγουστίνο να διαβάζει τη σκέψη και τα λόγια του συνομιλητή
του είναι και το παρακάτω:
Σε πασχαλιάτικο τραπέζι ο Πρωτοσύγκελος Ιουστίνος
Μπαρδάκας – γνωστός σ’ εμάς από τους ύμνους και τις κολακείες στον αντικανονικό
δεσπότη Λάρισας για μια μελλοντική ψήφο – λέγει στο Γέροντα Αυγουστίνο:
«Γέροντα εμείς σ’ αγαπάμε…».
Κι ο πανέξυπνος π. Αυγουστίνος, αφού τον κοίταξε, του
απάντησε χαμογελώντας: «Αμφιβάλλω».
Ο μητροπολίτης Φλώρινας Θεόκλητος μάζεψε στο
μνημόσυνο του Αυγουστίνου κάθε καρυδιάς καρύδια. Ανθρώπους που πλήγωσαν την
ευαίσθητη καρδιά του γέροντος, άλλους που τους απομάκρυνε για λόγους που ο
ίδιος γνώριζε, και οικουμενιστές που ήρθαν τώρα στην Φλώρινα για να προσβάλουν τη μνήμη του,
παρουσιάζοντας έναν τελείως διαφορετικό Καντιώτη από εκείνον που γνωρίζουμε – μήπως είναι τυχαίο το ταξίδι του Θεόκλητου στον Βαρθολομαίο, τον αρχιοικουμενιστή;
Δεύτερο πρόσωπο, που με τέχνη κινεί παρασκηνιακά τα
νήματα προς ίδιον όφελος (δεσποτοποίηση), είναι ο Πρωτοσύγκελος της μητρόπολης,
ο διοργανωτής της επιμνημόσυνης τελετής-φιέστας, όπως θα γίνει αντιληπτό από
τους παρευρεθέντες επισήμους στο μνημόσυνο και τα διαδραματισθέντα, τα οποία καμμία
σχέση δεν μπορούν να έχουν με τον μακαριστό Αυγουστίνο.
Αιτία της αναστάτωσης, που προκλήθηκε την παραμονή
του μνημοσύνου του μακαριστού Γέροντα, υπήρξε η προσπάθεια αλλοίωσης της
προσωπικότητάς του. Τακτική συνηθισμένη στον οικουμενισμό και ευάρεστη. Ως
παναίρεση και πανθρησκεία, προωθούμενη μάλιστα και από εκκλησιαστικούς ταγούς,
επιδιώκει, ό,τι δεν κατάφεραν εν τη ζωή, προσπαθούν τώρα να το αλλοιώσουν μετά
θάνατον.
Τον άχαρο αυτό ρόλο ανέλαβε να παίξει ο
περιφερόμενος, χωρίς επισκοπή, Προικονήσων
Ιωσήφ την παραμονή του μνημοσύνου του π. Αυγουστίνου στη Φλώρινα, – γνωστός στους Αγωνιζόμενους Λαρισαίους –, βοηθούμενος από
τον Εδέσσης Ιωήλ εκπρόσωπο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, στον οποίο ο
Μητροπολίτης Γόρτυνος Ιερεμίας Φούντας είπε: «Είπε ο θεός στον προφήτη: να
ανεβάσης τον άνθρωπο ψηλά και όχι να κατεβάσης την πίστη χαμηλά, γιατί αν
κατεβάσεις την πίστη χαμηλά – άγιε εκπρόσωπε του οικουμενικού θρόνου, και την
κάνεις οικουμενιστική, άμα κηρύξουμε οικουμενισμό και παπισμό, άγιε εκπρόσωπε
του οικουμενικού θρόνου, τότε πάει, χάσαμε την πίστη». Και κάλεσε τον Εδέσσης «Να τα πεις αυτά στον Πατριάρχη» κι ο Εδέσσης αντέτεινε: «Να πάτε να τα πείτε εσείς στον
Πατριάρχη…».
Ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί τον Γόρτυνος Ιερεμία
για τη σθεναρή θέση όσο και για τα παρακάτω: [«Ο π. Αυγουστίνος κήρυττε
ακουτσούρευτο το Ευαγγέλιο, δεν το νόθευε, γιατί διάβαζε το χωρίο του προφήτου
Μαλαχίου που έλεγε: «Η αλήθεια οφείλει να είναι στο στόμα του ιερέως και δόλος
να μην υπάρχει στα χείλη του…»].
Τελευταίος μίλησε, ο γνωστός σε μας, Προικονήσων
Ιωσήφ, προσκεκλημένος τιμητικά να κλείσει την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο
Ωδείο της Φλώρινας. Να τι είπε ο αθεόφοβος χωρίς να κοκκινίσει: «… ο π. Αυγουστίνος πήγε
στην Κων/λη και ζήτησε από τον Δημήτριο συγγνώμη που έκοψε το μνημόσυνο του
οικουμενικού Πατριάρχου – Αθηναγόρα – γιατί είδε τον σταυρό που κουβαλούσε και
κατάλαβε το λάθος»1.
Πιο άτιμο απ’ αυτό, δε θα μπορούσε να λεχθή για τον
π. Αυγουστίνο, τον άοκνο εργάτη του Ευαγγελίου και ανυποχώρητο μαχητή όταν
προσβάλλονταν τα ιερά και τα όσια από άθεους αξιωματούχους πολιτικούς,
στρατιωτικούς, εκκλησιαστικούς και λαϊκούς, έστω κι αν αυτοί υπήρξαν
δικτάτορες, βασιλιάδες, βασίλισσες, υπουργοί κ.ά. οι οποίοι μη ανεχόμενοι να
τους ελέγχει ένας… παπάς – πράγμα πρωτοφανές – επιχείρησαν να τον εμφανίσουν ως
ψυχοπαθή.
Μήπως και τώρα δεν επιχειρείται κάτι ανάλογο (τους
Αποστόλους, τους ήρωες – Κολοκοτρώνη, Αθανάσιο Διάκο, κ.α. ως κουσουράτους);
Είναι αναμφισβήτητο γεγονός, ότι οι στείροι και άκαρποι, κατεχόμενοι από φθόνο
και ασίγαστο μίσος, πετούν λάσπη στους πνευματικά καρποφόρους για να
σβήσουν, εν καιρώ, την εκτίμηση και το σεβασμό των απογόνων μας προς τους
αξίους προγόνους (όσοι εξ αυτών ήταν άξιοι) σκορπίζοντας την αμφιβολία και τη
σύγχυση.
Ναι, και τώρα το παιχνίδι ήταν καλά στημένο, διότι,
ενώ πρώτος θα έπρεπε να αντιδράσει διαμαρτυρόμενος ο οικοδεσπότης Θεόκλητος –
πνευματικό παιδί του μακαριστού Αυγουστίνου – αυτός παρέμεινε σιγών κι όταν
ακόμη ένας απλός παπάς, κυριευμένος από ιερή αγανάκτηση, σηκώθηκε όρθιος και με
δυνατή φωνή είπε: «Όσοι είστε από τη Φλώρινα να ξέρετε ότι ο π. Αυγουστίνος
δε ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τον Αθηναγόρα. Αυτό είναι ψέμα. Εμείς κοντά του
μεγαλώσαμε και τον ξέρουμε. Αυτά τα ψέματα να τα πείτε σε άλλους που δεν ξέρουν
τον Γέροντα».
Ο δεσπότης Γόρτυνος Ιερεμίας διαμαρτυρόμενος κι αυτός
για το εσκεμμένο «κουβάλημα» των οικουμενιστών σε μνημόσυνο ανδρός, που σ’ όλη
του τη ζωή πολεμούσε στην πρώτη γραμμή τον οικουμενισμό, έφυγε όλη τη νύχτα από
τη Φλώρινα, αφού πρώτα συγχάρηκε τον π. Ελευθέριο Παλαμά για το θάρρος και τη
γενναιότητα που έδειξε υπερασπιζόμενος τον αγωνιστή Αυγουστίνο.
Όλοι οι υπόλοιποι 11 άφωνοι δεσποτάδες μετά των
συνοδιών αυτών, αφού έφαγαν και ήπιαν το βράδυ της παραμονής στην ….., την άλλη
ημέρα κάναν και το μνημόσυνο, παίρνοντας και τα σχετικά για τον κόπο τους, και
έδωσαν στον Ιουστίνο υπόσχεση ψήφου. Έτσι όλα πήγαν ωραία!
Ε, μετά απ’ όλα αυτά, μπορείς να μη βροντοφωνάξεις:
ΝΤΡΟΠΗ και πάλι ΝΤΡΟΠΗ;
1. Ο Εδέσσης Ιωήλ – μεγάλος κόλακας του Πατριάρχη Βαρθολομαίου
– συνεχάρη τον ψεύτη ομιλητή για τα όσα ψευδή είπε σε βάρος του
π. Αυγουστίνου.