Ἰδού, ἐγκαταλελειμμένα Πνευματικά Κέντρα, Κατασκηνώσεις, Ἱδρύματα κ.τ.λ..
Θλίψις θωρῶντας καταρρέοντα ἐμπνευσμένα Ἐκκλησιαστικά ἔργα, 24-1-2019
 |
| Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΣΣΑΛΙΩΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΦΑΝΑΡΙΟΦΑΡΣΑΛΩΝ |
«Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις͵
ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον
καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι
μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς͵
ἦν γὰρ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα” (Ἰωάνν. γ’ 19).
Μετά ἀπό 49 ἔτη ἀπραξίας ἤ καταστροφῶν
Μᾶς ἀπέστειλαν μερικές φωτογραφίες ἀπό τό καταρρέον ἑξαώροφο Πνευματικό
Κέντρο Καρδίτσης καί μᾶς πόνεσε ἡ καρδιά
μας.
Ἀναρωτηθήκαμε, γιατί τόση ἀδιαφορία καί τόση ὀκνηρία; Ποῦ πῆγαν
τά χρήματα τῆς Ἐκκλησίας ἐπί σαράντα πέντε (45) ἔτη; Οἱ ἀπαντήσεις προφανεῖς
δυσάρεστες.
Εἶναι προφανές πώς, τά ἔργα τῶν
«Μοιχεπιβατῶν», σέ ὅλες τίς Ἱ. Μητροπόλεις, πού ἀντικανονικῶς καί παρανόμως
κατέλαβον ἦσαν καταλυτικά καί καταστρεπτικά. Μεθόδευαν ὥστε νά «διαλύουν» τά ἔργα πού ἤδη ὑπῆρχαν. Νά κλείνουν
τά Ἱδρύματα πού λειτουργοῦσαν. Νά σταματοῦν τά ἡμιτελῆ δημιουργήματα.
Ἰδού, μετά ἀπό 45 ἔτη τά ἔργα τῶν «Μοιχεπιβατῶν» καί τῶν
διαδόχων τους. Τέσσερες Ἐπίσκοποι διῆλθον ἀπό τήν Καρδίτσα, «Μοιχεπιβάτες» καί «Διάδοχοι». Καί
τό Πνευματικό Κέντρο, πού ὁ εὐλαβέστατος καί φίλεργος Μητροπολίτης Κωνσταντῖνος ἐθεμελίωσε, χωρίς κἄν νά ἀναφέρη τό ὄνομά
του, τό τρώει ὁ χρόνος καί ἡ φθορά.
Ντροπή καί καταισχύνη γιά τούς τοπικούς Ἄρχοντες
Ἀληθινό Φάντασμα τῆς Καρδίτσης. Στέκει ἐκεῖ σιωπηλό,
γιά εὔγλωτο ἔλεγχο καί καταισχύνη τῶν ὑπευθύνων κληρικῶν
καί λαϊκῶν.
Ντροπή γιά τήν τοπική Ἐκκλησία, τήν τοπική
κοινωνία καί τήν τοπική πολιτική καί πολιτειακή διοίκησι.
Καί, κανείς ἀπό τό λαό καί τούς Ἄρχοντες
πού διάβηκαν ἀπό τότε μέχρι σήμερα, Νομάρχες, Δήμαρχοι, Βουλευταί, Ὑπουργοί δέν
ἔθεσε πραγματικά καί δυναμικά τό θέμα. Ἐξουσίασαν τόν τόπο, ἀπό τότε ἕως
σήμερα, περίπου, 11 Νομάρχες,
11 Δήμαρχοι, 55 Βουλευταί
καί 5 Ὑπουργοί.
Ἅπαντες ἐγνώριζαν μόνον νά λιβανίζουν τούς Ἐπισκόπους πού ἐπικάθησαν
στόν καταληφθέντα θρόνο τῆς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος. Μᾶλλον δέ, στήν Πόλι, ἔκειτο ἕνας ἀκόμη «ἄδειος θρόνος» τῆς
Ἐκκλησίας μας.
Βασικό ἁμάρτημα τῶν ἀγωνιζομένων Χριστιανῶν Λαρίσης
Εἶναι νομίζουμε ἡ στιγμή νά κάνουμε μία ὁμολογιακή παραδοχή καταλυτικῆς ἁμαρτίας.
i.
Δυστυχῶς,
ἐμεῖς οἱ ἀγωνιζόμενοι Λαρισαῖοι, μείναμε στό μικρό πλαίσιο τῆς Λαρίσης, χωρίς
νά βλέπουμε καί νά ζοῦμε τά συνολικά προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ὀρθοδοξία ἡ
Ἑλλαδική καί ἡ Παγκόσμιος βρίσκεται σέ μεγάλες δυσκολίες καί ἀναταραχές.
Ἐμεῖς ὅμως, ὀμφαλοσκοπικά κοιτάζαμε μόνον τή Λάρισα, μέ τά
δικά της βέβαια τεράστια προβλήματα, λόγω τῶν καταληψιῶν Ἐπισκόπων. Χύσαμε ἀλήθεια
ποταμούς αἵματος. Ἔρρευσαν κρουνοί καυτῶν δακρύων πόνου.
Ἀλλά, δέν κατανοήσαμε ὅτι, ὅλα τά
προβλήματα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀπαρτίζανε ἀντικατοπτρισμό καί συνέχεια τῶν μεγάλων
ζητημάτων τῆς διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας. Τά δικά μας ἐδῶ θέματα ἀποτελοῦσαν τίς ἄμεσες
συνέπειες τῶν παθολογικῶν καταστάσεων τῆς Ἀθηναϊκῆς διοικήσεως καί τῆς
πανορθοδόξου δυστοκίας.
ii.
Δεύτερον
δέν κατευθύναμε τήν προσοχή μας καί πρός τίς ἄλλες Ἱ. Μητροπόλεις
πού κατελήφθησαν ἀπό τούς «Μοιχεπιβάτες». Τίς δώδεκα
(12), πού ὅμως τεμαχιζόμενες ἔγιναν δεκαοκτώ (18). Ὀφείλαμε νά δημοσιοποιήσουμε
τά δικά τους ζητήματα καί νά δείξουμε τίς χαίνουσες πληγές τους.
Ἐμεῖς, μέ τή Χάρι τοῦ Κυρίου, ἐνδυθήκαμε δύναμι καί
πολεμούσαμε. Οἱ ἄλλες ὑπόδουλες Μητροπόλεις, γιά διαφόρους λόγους, δέν εἶχαν
τέτοια ἁλκή καί δύναμι. Καί ἐμεῖς ὀλιγωρήσαμε. Δέν ἐσπεύσαμε εἰς βοήθεια. Ἐάν τό ἐκάναμε, θά λαμβάναμε καί ἐμεῖς
ἐκεῖθεν βοήθεια. Καί ἴσως σήμερα τό κρατοῦν καθεστώς ἐπισήμου διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας
νά ἦτο ἐντελῶς διαφορετικό.
iii. Δέν ἐνδιαφερθήκαμε ὄχι μόνον γιά τίς μακράν Ἱ. Ἐπιστασίες
τῶν καταληψιῶν, ἀλλά οὔτε κἄν γι’ αὐτές τίς διπλανές
μας, τῆς Θεσσαλιώτιδος, τῆς Τρίκκης
καί τῆς Δημητριάδος.
Γιά νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς, πιστεύουμε ἀκράδαντα, ὅτι ὁ ἀγώνας
μας δέν κατέληξε στά ποθούμενα ἀποτελέσματα, διότι πορευθήκαμε μέ κίνητρα στενοῦ τοπικοῦ συμφέροντος... Ἐμεῖς καί ἡ Ἐκκλησία
μας. Τίποτε ἄλλο πιό πέρα.
Για τον οικουμενισμό που μαστίζει απροκάλυπτα την Εκκλησία δεν πρέπει να αντιδράσουμε και να αντισταθούμε σθεναρά;
Ἀνοίγουμε κεφάλαιο γιά τίς ἄλλες «Μοιχεπιβασίες»
Ἔστω καί τώρα, ἔστω, ἀργά,
ἔστω δειλά, ἀνοίγουμε τό κεφάλαιο καί τῶν ἄλλων Ἱ. Μητροπόλεων μέ τούς «Μοιχεπιβάτες» τους καί ... τούς «συνεπεῖς» «Διαδόχους» των. Τούς «Ἐπιγόνους»,
τούς «ἀπαρεγκλίτους» συνεχιστές τῶν Μή-Εργων τῶν
«Μοιχεπιβατῶν». Γιά τήν ἀκρίβεια, γιά τούς καταστροφεῖς
τῶν ἔργων τῶν Δώδεκα ἐκείνων ἁγίων Ἐπισκόπων.
Ἀρχίζουμε, παραθέτοντας ἕνα ἄλγος τῆς
Καρδίτσης. Τό φάντασμα τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου, πού τέσσερες Μητροπολίτες
προσπαθοῦν νά τό ἐξαφανίσουν, γιά νά ἀποσβήσουν τήν σεμνή
μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐκείνου Ἐπισκόπου, πού τό ἀνήγειρε. Τοῦ
Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντίνου. Τοῦ πονεμένου, τοῦ ἐξορίστου τοῦ λίαν
κατατρεγμένου ἀπό τήν ἰσχυρά Ἀντι-Εκκλησία.
Ἀναζητῶντας ὕλικό γιά τίς δώδεκα Ἱ. Μητροπόλεις ὅπου ἔδρασαν οἱ «Μοιχεπιβάτες»
Ἐπιθυμία μας βαθειά εἶναι,
νά περιδιαβοῦμε καί τίς ἄλλες καταληφθεῖσες Ἱ. Μητροπόλεις
καί νά ἐπιτελέσουμε μία γνωμάτευσι καί ἕναν ἀπολογισμό τῶν θολῶν χρόνων, ἐκείνων ἐπακολούθησαν τήν ἐκδίωξι τῶν ἐμβληματικῶν
Ἐπισκόπων.
Παρακαλοῦμε τούς ἐκλεκτούς καί
συνειδητούς ἀδελφούς νά μᾶς ἀποστείλουν τό κατάλληλο ὑλικό, φωτογραφικό ἤ ἄλλο πού νά φανερώνει
τή νεοπλασία καί τήν δυστοκία πού ἐπεκράτησε στίς τοπικές τους Ἐκκλησίες. Νά
γράψουν ἀνάλογα ἄρθρα πρός δημοσιοποίησι καί ἐπαλήθευσι τῆς σκιᾶς τῶν
πραγμάτων.
Ἀναζητοῦνται οἱ Ἱ. Ναοί, τά Πνευματικά Κέντρα, τά Ἐπισκοπεῖα, οἱ
Κατασκηνώσεις, τά πολλαπλᾶ Ἱδρύματα Ἀγάπης κ.ἄ., πού ἐγκατελείφθησαν. Νά
συντελεσθῆ μία καταγραφή ὅλων τῶν Ἱερῶν Ἔργων, στά ὁποῖα οἱ «Μοιχεπιβάτες» καί
οἱ «Ἐπίγονοί» τους διέπραξαν ὄχι θυρανοίξια, ἀλλά θυροκλείσια.
Φωτογραφική τεκμηρίωσις: Πνευματικό Κέντρο Καρδίτσης. Πενήντα χρόνια
φάντασμα
Ἰδού τί ἀναγράφει ἡ μαρμάρινη πινακίδα τῆς στοιχειωμένης οἰκοδομῆς
:
«Ἐθεμελιώθη, εὐγενεῖ φροντίδι καί συνεργασία Ἐκκλησίας Πολιτείας
καί Φιλοχρήστου Στρατοῦ ἐν πανδήμω συμμετοχῆ κλήρου καί λαοῦ
καί διά συγκινητικῶν προσφυγῶν ὑπέρ τῆς ἀνεγέρσεώς του. Τῆ 21 Μαΐου 1970».
Καί νά ἡ ἀληθής ταπείνωσις. Δέν ἀναγράφεται τό ὄνομα τοῦ μακαριστοῦ ἐκείνου ἁγίου
Ἐπισκόπου Κωνσταντίνου.
